In de Krantentuin
WITTE KRUIS
Avonturen
't Hoorntje
HET KNUTSELHOEKJE
rrBABYDERMSM
S)e Zingende Zwammen
FRANKLIN EN DE NOORDWEST-DOORVAART
Z. ft£RDAG 12 NOVEMBER 1960
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 12
DE -echte PIJNSTILLER
Kiespijn, hoofdpijn of griep onder
de leden? Neem Witte Kruis en u
bent het snel kwijt.
1 tabletten, poeders
of cachets!
VAN
BAMBO
door oom Tooh
Na enige dagen van rust bracht Joërs
rijn gasten van Walden, Elsa en Bambo
naar zijn ondergrondse magazijnen; zij
vormden een uitgestrekte doolhof, waar
in de produkten opgeslagen waren van
de vangsten ter zee en die van pelsdie-
ren. Baleinen van walvissen, blokken
vet, huiden van zeehonden en walrus
sen, pelsen van vossen, vellen van ren
dieren enz. enz., dat alles lag er in massa
opgestapeld om verscheept te worden.
„Wel" zei de Hollandse zakenman bij
het zien van al die handelswaar, „laad
de driemaster, die ons hierheen gebracht
heeft en andere schepen, waarover u be
schikken kunt maar vol en wij varen
naar Europa terug om het te verkopen".
„Op het ogenblik heb ik 3 schepen te
uwer beschikking, mijnheer van Wal
den".
„Prachtig! We zullen dan maar spoedig
profiteren van het goede weer, dat we
hier thans hebben en zo gauw mogelijk
uitvaren, want guntig weer schijnt hier
heel schaars te zijn".
Het inladen der goederen nam dan ook
al gauw een aanvang en naarmate het
volstoppen der schepen vorderde, werd
het humeur van de Hollander steeds be
ter en prettiger. Hij verwachtte enorme
winsten op deze ladingen. En het weer,
dat met de dag beter werd, deed voor
lopig een gunstige reis verwachten, zo
dat alles zich even gunstig liet aanzien.
Op een dag stelde Joërs voor om een
uitstapje te maken teneinde hun eens
wat meer te laten zien van het eiland.
Dat plan werd- met geestdrift aanvaard
en op een morgen stonden al bijtijds de
sleden klaar om het gezelschap op te
nemen. De geleiders zaten dl, de leidsels
in de hand en een lange zw*eep aan hun
zijde, op hun plaatsen. Bambo en Elsa
namen met nog twee genodigden in de
ene slee plaats en van Walden en Joërs
plus nog een paar man personeel in de
andere.
Als pijlen uit een boog vertrokken de
sleden, zacht glijdend over de nog be
vroren sneeuw. Ondanks bochten en het
voortdurend zigzaggen bereikte men al
spoedig het hoogste punt van het eiland,
vanwaar men een machtig uitzicht had
over land en zee. Door het heldere
weer konden de sleevaarders recht te
genover zich zelfs de meest vooruitste
kende kaap van Siberisch Rusland zien
aan de overzijde van de Beringstraat.
Rechts van hen strekten zich de kusten
van Amerika uit met aan de uiterste ho
rizon hoge gebergten nog geheel met
sneeuw bedekt. Wat een eenzaamheid en
een afzondering in dit haast onbewoon
de gebied! Het leek wel of God na de
schepping dit deel van de aarde verder
geheel vergeten had. Naast de smette
loosheid van 't eindeloze sneeuwgewaad
viel er praktisch niets te bewonderen.
Maar de Schepper had aan deze zo ver
laten hoek der aarde toch nog iets ge
schonken, dat deze reizigers in de hoog
ste vervoering zou brengen.
Hoewel de zon nog niet was opge
gaan, had zij aan de horizon reeds een
betoVerend kleurentafereel uitgespreid,
dat reeds alle fantasie overtrof.
Maar toen de dagkoningin zelf aan de
gezichteinder verscheen voor haar
slechts korte tocht langs de poolhemel,
begon eigenlijk pas het wonderbaar-
OPLOSSINGEN VAN HET VORIGE
RAADSEL:
Het werk was keurig, maar het kri
oelde van de fouten.
Deze keer heeft Ria Meiman, Herenweg
162 Lisse, het boek gewonnen.
NIEUWE OPGAVE
Maak de volgende zinnen zelf eens af:
I. Moeder heeft de schemerlamp aan
gestoken, omdat
II. De luie jongen had zijn werk niet
af, zodat
III. Het is wel mooi weer, maar ik
weet niet of
IV. Willem was echt in zijn schik,
want
V. Wij hoppen allen dat
De oplossingen insturen aan: Tante
Jo en oom Toon. Krantentuin Leidse
Courant, Papengracht, Leiden.
Vergeet niet je leeftijd er bij te zet
ten.
Wie doet zijn best eens om een aardig
Sint Nicolaas verhaaltje te maken? Maar
dan zeker deze week insturen, dan ko
men ze met Sint Nicolaas in de krant.
Onder de aardige inzendingen verloot ik
een boek.
lijke, dat allen tot stille verrukking
bracht.
En dat was de ongelooflijke schoon
heid van het Noorderlicht! Van de hori
zon af stegen flitsen en bundels van een
wonderbaarlije kleureffect tegen de he
mel op. Zij hingen daar trillend en door
de wind heen en weer bewogen, waar
bij telkens hun tinten zich mengden
met andere, waardoor als maar nieuwe
licht- en kleurtoveringen ontstonden.
Soms leek het of heel de hemel een ge
weldige koepel van vuur was, waaraan
vlaggen schenen te wapperen van alle
denkbare kleuren van niet weer te ge
ven schoonheid.
Maar slechts kort duurde het toverspel
dat deze zonsopgang begeleidde. Maar
hij had zulk een diepe indruk in de zie
len der toeschouwers achtergelaten, dat
zij hem stellig nooit meer zouden ver
geten. Steeds korter schoten de licht
en kleurenflitsen uit en de vurigheid van
de hemel verflauwde tot een vreemd,
bleekachtig licht, waartegen hier en el
ders nog een enkele flard van de kleu
rengloed van daar straks even bleef
hangen.
Stom van verbazing over de niet te be
schrijven schoonheid van het geziene,
stonden allen daar in een roerloze hou
ding van eerbied en ekstaze. Zij voelden
zich als kleine maar dankbare wezens,
die hadden mogen genieten van wat God
in zijn Almacht en liefde aan de zo karig
bedeelde Poolgebieden geschonken
heeft.
Tot volgende keer.
CORRESPONDENTIE
Mia Kapel, Noordwijk. Jullie boffen,
want de verhaaltjes van jou en je zusje
komen vandaag al in dè krant. Eerst
vertelt Mia over:
ONS SCHOOLREISJE
's Morgens moesten we om 5 vóór ne
gen op school zijn. We zouden het
schoolreisje gaan maken. De autobus
stond al klaar en we konden zo instap
pen. We gingen eerst naar de „Kleine
Betuwe" dat is een speeltuin. We kregen
daar van Zr. Wiltudis een ijsje. Dat was
heerlijk. We reden weer verder en gin
gen na een tijdje een kersenboomgaard
in. Daar kregen we kersen. Wat smaak
ten die heerlijk. Ze waren zo van de bo
men. We stapten weer de autobus in en
reden naar een andere speeltuin. Maar
voor we gingen spelen moesten we eerst
onze boterham eten en toen mochten
we kiezen, wat we er bij wilden heb
ben. Ik nam chocomel. Heerlijk was dat.
We speelden nog een tijdje en toen gin
gen we een rondvaart maken. Dat was
pas leuk. Je kon zo maar de stekel
baarsjes zien zwemmen. We zagen een
grote en hoge uitkijktoren en daar
mochten we ook op, dat was prachtig.
Maar eerst moesten we een berg be
klimmen, dat was moeilijk, d'r af ging
veel gemakkelijker. We kwamen onge
veer 7 uur thuis. Wat was dat een pret
tige dag geweest.
Joke Kapel, Noordwijk 8 jaar.
EEN ONGELUK
„Anneiïes!", riep moeder.
„Ja, wat is er moeder?"
„Haal eens even bij de kruidenier één
ons snoepjes".
„Ja moes", en ze holde al weg. Ze
keek niet links of niet recht en holde zo
maar de rijweg over. Daar kwam een
auto. Nog net op tijd kon hij remmen.
Gelukkig niets gebeurd. Op de terug
weg moest ze weer de rijweg overste
ken en ze keek weer niet uit. Dat was
toch dom! Nu kwam er een motor aan.
Op hetzelfde ogenblik lag ze er onder.
Een heleboel mensen kwamen om An-
nelies heen staan. Iemand belde de dok
ter. Moeder kwam aangerend en even
later kwam de ziekenauto aan. Ze werd
naar het ziekenhuis gebracht. Ze had
een arm en een been gebroken en ze had
veel pijn. Toen ze beter was en voor
moeder weer eens een boodschap moest
doen, keek ze wel goed uit.
Marijke Capteln, Sassenheim. Dank
je wel Marijke voor de mooie kaart.
Coby de Ridder, Noordwijk B. Wij
vinden het ook fijn, dat je voortaan met
ons meedoet. Wat zal jouw moeder het
druk hebben met die zes.jongens en zes
meisjes. Je zusje van 2 jaar is zeker
heel erg lief. Hier komt je versje.
MIJN ZUSJE
Mijn kleinste zusje is erg lief
En o zo bij de hand.
En als het 's zomers warm is, gaat zij
Met ons naar het strand.
Dan scheppen wij een diepe kuil
Een kuil net als een bad.
Daar zet ik dan mijn zusje in.
Zij spat ons dan allemaal nat.
Marian v. d. Hulst, Alphen. Ja Ma
rian, iedereen zou wel een boek willen
winnen, maar het is alleen voor de ge
lukkige en daar loten we om. Doe eens
mee met een Sint Nicolaasverhaaltje te
maken daar verloten we ook een heel
mooi boek onder en dan lees je meteen
je eigen verhaaltje in de krant. Dat is
ook leuk.
Wlm en Truus Rietveld, Hazerswoude
hebben alle twee de oplossing goed en
bovendien heeft Truus nog een verhaal
tje gemaakt over:
A MERIKA HEEFT ZIJN NIEUWE
president gekozen. De V.S. zijn
een goed democratische staat,, die buiten uit te vallen. Op ongeregelde
een nummer dragen de aspirant-pre
sidenten een naamplaatje. Ze stellen
zich op aan de startlijn en als het
schot afgaat begint een maandenlange
draf.
Over publieke belangstelling op de
tribunes valt niet te klagen. Er zijn
miljoenen, die hun favorieten harts
tochtelijk aanmoedigen en mentale
steun geven. In zulke enerverende
ogenblikken wordt de rest van de
wereld even vergeten. Het is een
circus, alléén voor Amerikanen, die
overigens heelgoed weten, dat de
„rest" nauwkeurig het scoreverloop
in de gaten houdt.
Ondanks de ernst
van het spel kon
den de Amerika
nen niet nalaten
af en toe het
zijn soms net klei
ne kinderen, hoor
den we laatst
even schalks naar
TOEN MIJN MOEDER THUIS KWAM zijn hoogste gezagsdrager op goed tijden zwiepten zij een ruimte-satel-
democratische wijze onderdak ver- liet het heelal in en dan hielden wij
schaft op het Witte Huis na een hier ons hart vast of het wel
doorgaans gigantische wedloop tus- goed zou gaan. Tot aller opluchting
sen de verschillende kandidaten. Ver- ging het ook goed en de mislukte
kiezingen in „Gods eigen land", zo- dure ruimtevaartuitgen ploften weer
als de Amerikanen hun lapje grond ergens in zee.
plegen te noemen, doen ons altijd aan Eenmaal hielden ze ook even voor
paarderennen denken. Inplaats vande grap hun dollar boven de deva-
Het was zondagmiddag. We zaten te
eten. Pa zou 's middags naar moe gaan,
want die lag in het ziekenhuis. Mijn doorgaans gigantische wedloop tus- goed zou gaan. Tot aller opluchting
en een mochten
mee. Toen mijn vader weer thuis kwam
had hij groot nieuws: Moeder zou weer
thuis komen. Vier weken was ze ziek
geweest. We vonden het allemaal fijn.
Dinsdags zou ze thuis komen. We zouden
de kamer versieren en ik ging gauw
feestmutsen en slingers maken.
Eindelijk was het dinsdag. We moch
ten 's morgens onze zondagse kleren aan
en gingen daarmee naar school. Het was
12 uur. We renden naar huis en ja hoor,
moeder was thuis. We gingen pas om
één uur eten. We waren bijna te laat op
school.
Nelie van Es, R'Veen. Natuurlijk vin
den we het ook fijn, dat je met ons mee
doet en we hopen dat we dikwijls een
briefje van je zullen krijgen. Misschien
wel een verhaaltje. Dag Nellie.
Mien Koot, Warmond. Dank je wel
voor de mooie getekende bloemenweide.
We hebben er ieder de mooiste uitge
zocht Mien.
Ida v. d. Veer, R'Veen. Daar heb je
goed aan gedaan Ida, door het eens te
proberen. De oplossing was helemaal
goed. Zie je wel dat het lukt, maar het
is niet altijd even gemakkelijk. Je moet
maar geregeld meedoen, dan win je ook
wel eens een boek. En andershet
is ook wel leuk een antwoordje in de
krant te hebben.
Joke Wassenburg, Langeraar. Dank
je wel voor je gezellige briefje. Wat
leuk dat je vader en moeder ook Toon
en Jo heten. Ben je de jongste thuis? En
ben je al tante. Dat moet je me ook eens
allemaal schrijven. Hierachter komt je
verhaaltje.
II -4«|' Voor hei ter*
M06QHL Baby-huidje
(Advertentie)
luatiesloot. In Londen schrokken ze
zich een hoedje en de beursmensen
moesten met koudkoorts naar bed. De
dollar viel natuurlijk niet en Uncle
Sam stak zijn allesbeheersende plak
weer grinnikend op zak.
Nu komt de heer Kennedy aan het
roer, jongensachtig, maar beslist
heel wat mans. Hij heeft bij voorbaat
loofd niet te zullen spelen met de
dollar. Ook heeft hij gezegd vier
moeilijke jaren te verwachten. Als
of het hem al geen moeite genoeg
heeft gekost, op de plaats te komen
vanwaar hij nu nieuwe moeilijkheden
aankondigt. Met hem doet ook zijn
vrouw haar intrede in de wereldge
schiedenis. Zij is de mooiste first lady
van Amerika en koopt haar japonne
tjes als het zo uitkomt in Parijs.
Verder stelt zij haar eisen niet ho
ger dan iedere andere miljonairs-
vrouw. Wij wensen president Kenne
dy in alle opzichten veel sterkte.
EEK.
HET HONDJE ROBBIE
Liesje was jarig geweest en ze had
een hondje gehad. Ze noemde het Rob
bie. Nu wilde ze het hondje kunstjes
gaan leren en dat zou het best gaan op
een vrije woensdagmiddag.
Ze wou het al meteen koorddansen
gaan leren en dat ging natuurlijk niet.
„Je moet het hondje eerst gemakkelijke
kunstjes gaan leren", zei papa. „Kom
ik zal het eens voordoen. We zullen het
eerst leren opzitten, met de pootjes om
hoog".
Ze probeerden het verschillende ma
len en al gauw deed het hondje het al
leen.
„We zullen het nu leren, een bal op te
vangen", zei vader.
In het eerst ging het helemaal niet
goed, maar tegen de avond deed hij het
zonder de bal te laten vallen.
Wat was Liesje moe geworden, van al
dat spelen. Mama kleedde haar uit en
legde haar in bedje. Robbie ging in zijn
hoekje. Morgen zou hij er weer wat bij
leren.
Beppie v. d. Helder, Noorden heeft 'n
heerlijk schoolreisje gehad, daar zal ze
jullie eens wat van vertellen.
ONS SCHOOLREISJE
Om 8 uur zouden we vertrekken van- 1
af de school. Er zouden 2 bussen ko
men. Toch duurde het nog even, eer
iedereen een plaatsje had en we gingen
pas om kwart over acht weg. Het was
een gejoel en geschreeuw in de bus,
toen we hoorden dat we naar een circus
zouden gaan. Om half elf waren we er
We klommen de trap op en '.ochicn een
goeri plaatsje. Elf .uur zou het beginnen.
Eerst kwamen er ponnies. De man van
net circus vroeg aan de mensen" uit de
za-il wie er van hen op zo'n ponnie
durfoe zitten. Maar niemand durfde 'net.
Toen deed hij het zelf We nebben heel
wat gezien en heel veel gelachen Na af
loop zijn we naar het zwembad gegaan.
Daar fristen we lekker van op en toen
we weer goed fit waren, gingen we naar
huis. Nou het was een gezellige dag ge
weest, dat zal ik je vertellen.
- Willie Olyhoek, Stompwijk. Zo nieuw
nichtje, hartelijk welkom in onze grote
kring. Je verdient een pluim voor je
aardige briefje, want je bent toch pas
acht jaar. Ik kan merken dat je veel van
lezen houdt. Als je trouw met ons mee
doet win je vast wel eens een boek.
Probeer wel eens een verhaaltje te ma
ken, dan komt het in de krant. Je knipt
het uit en plakt het in een plakboek.
Dat is een mooi cadeautje om aan Sint
Nicolaas te vragen. Lees je de verhaal
tjes aan Johnnie voor? Dag Willie tot
het volgende briefje.
Dag kinders, volgende week verder.
W?et je nog wat ik beloofd heb. voor die
Sint Nicolaas verhaaltjes?
TANTE JO EN OOM TOON
Als je een foto van jezelf hebt, die
van voren genomen is, dan moet je eens
de volgende proef nemen. Je neemt een
klein, rechthoekig zakspiegeltje. Houd
het zo. dat de lengtezijde precies midden
over het gezicht van de foto loopt. Wen
tel dan het spiegeltje iets terzijde (zie
2e fig.) en je ziet een heel gezich, waar
van de helften volkomen gelijk zijn. Nu
wentel je de spiegel precies zo naar de
andere zijde (3e fig.) en bekijk nu het
gezicht weer aan. Wat merk je nu? De
beide gezichten zijn aanmerkelijk ver
schillend en zien er niet meer uit als je
echte spiegbeeld (hier dus je foto van
voren genomen). Hoe komt dat nu? Wel,
omdat bij ieder mens de linker en
rechterhelft van het gezicht niet vol
komen hetzelfde zijn. Let er maar eens
op.
Ieder koopman weet, dat hij ïeklame
moet maken oih te zorgen, dat zijn zaak
goed loopt. Maar de reklame is geen ver
schijnsel enkel van de tegenwoordige
tijd. Men deed er 5000 jaar geleden reeds
aan.
Een speurder naar oudheden vond n.l.
een plakaat (laten we zeggen een re
clamebiljet) uit het jaar 3000 voor
Christus, dus bijna 5000 jaar terug. Het
was gemaakt van papyrus< heel sterk,
taai papier), waarop hiërogliefen (let
ter of woordtekens) stonden. Toen hij
die ontcijferde betekenden ze:
„Goedkoop, goedkoop zijn thans de
prachtige slagtanden van de reuzen
(olifanten) uit het oerwoud in de dalen
bij Jehekto. Komt naar mij, inwoners
van Memphis (toen een belangrijke stad
in het oosten) ziet, verbaast u en koopt!"
Seha ba Rhaser
Deze man handelde dus in ivoor en
vast liet hij ook wel een slaaf met zo'n
plakaat op zijn rug door de straten en
wijken van Memphis lopen om de koop
lust van stadgenoten en vreemde koop
lui op te wekken.
VERZOT OP HET GETAL 4 (IV)
De Duitse keizer Karei IV was zo ver
zot op het getal 4, dat men haast kan
zeggen: hij kweekte het.
Hij had b.v. 4 kastelen met elk 4 rid
derzalen. Iedere zaal had 4 haarden, 4
deuren, 4 tafels en 4 kroonluchters.
Hij at per dag 4 maaltijden van elk 4
gangen (soorten spijzen) en 4 soorten
wijn. Hij sprak 4 talen en zijn klederen
(gewaden) hadden steeds 4 kleuren. Hij
verdeelde zijn leger in 4 korpsen (af
delingen) en hij reed altijd in rijtuigen
met 4 paarden. Hij was 4 maal getrouwd
en had 4 zonen en 4 dochters. Hij be
weerde, dat hij de 4e van elke maand
het beste gemutst was (z'n beste bui
had) en hij hoopte altijd, dat hij nog
eens 4x 4 x 4 (is 64 jaar oud zou wor
den. Maar in dit geval liet zijn getal hem
in de steek, want hij stierf op de leeftijd
van 63 jaar. Een kleine troost voor hem,
dat hij toch in zijn 4x 4 x 4ste (64ste)
jaar pas stierf!
,Woef, woef" door de goot!
VRIJ AF.
Deze jonge vrouw schijnt op het
ogenblik helemaal niet zo door het
gezinsleven begeesterd te zijn. Kan
men 't haar kwalijk nemen? U hoeft
u echter zich niet in het geval te
mengen, maar alleen te letten op de
acht veranderingen, waardoor 't lin
ker plaatje zich van het rechter on
derscheidt. Oplossingen elders.
De expeditieschepen verlieten Enge
land op de 19e mei 1845 met een uitge-
zcohte bemanning aan boord. Voor die
tijd was de expeditie ook voortreffelijk
uitgerust: het begeleidende transport
schip had zelfs enkele koeien aan boord,
die de bemanning op het eerste deel der
reis verse melk moesten verschaffen.
Toen men de westkust van Groenland
bereikte, hield men een kort oponthoud
op het Disco-eiland en voer vervolgens
naar het noordwesten door de Melville-
bocht. Vandaar uit zette men koers naar
het westen. Bij het binnenvaren van de
Lancasterstraat gaf Franklin aan een
paar walvisvaarders (schepen) het sein:
„Alles in orde". Dat geschiedde op 26
juli 1845 en sinds die dag heeft niemand
maar iets van Franklins expeditie gezien.
Pas 14 jaar later vernam men het verde
re lot van zijn onderneming,
In Engeland had men het grootste ver
trouwen in Franklin, die reeds meer
malen zich had doen kennen als een uit
stekend ontdekkingsreiziger en daarom
maakte men zich nog geen zorgen over
hem en zijn mannen, ofschoon men in
1845 en 1846 niets van hen vernam. Des
ondanks zond de Engelse regering twee
hulpschepen uit. Het ene stond onder
bevel van kapitein Maguire. Deze voerde
het over de Stille Oceaan, door de Be
ringstraat naar Barrow (noordkust van
Alaska) en koerste vervolgens naar het
zuid-oosten tot de mond der Mackenzie.
Over deze geweldige tocht had hij 5 jaar
gedaan en toen was zijn proviand op.
Zonder een spoor van Franklin gevon
den te hebben, moest hij dus omkeren.
Na met veel moeite in een of andere
haven zijn levensmiddelen aangevuld
te hebben, keerde hij naar Engeland te
rug. Maar zijn lange reis was toch niet
helemaal nutteloos geweest, want hij kon
heel wat belangrijke en interessante
mededelingen verstrekken over de onbe
kende gebieden die hij met zijn schip
doorkruist had.
Hfim/fêfrt kikt tn men hoir inrit billen
otKlckkinlblekonfanhnrrtbden. mwm
famfarntrimnenkinfartn fftns/wor'
M moeten fa kemters Tented on mktirsn'h
ijnbehooflmfarnieniDenobtiebeeltmetiemin
iltitimsmrhen ennoem het ook klinkt Ik
fe/oof,fat n om bovinmti/inkikt kmnien be-
(bok itOimmrkt.. mrricbtiiy
\meerm ItrientJtIdltnfain
y teentje* mtknobMen! y
(VuitHh fa ballonnen'Mar mr
1 tnh"' J/f H
im)
'8l
JL
