4»
„CEBUCO"
bestaat een kwart eeuw
visie op
televisie
cj)e Zingende Zutammea
»Bernarda«
WOENSDAG 19 OKTOBER 1960
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 8
Vijf jaar geëist tegen leider van jeugdbende
Koffiehuishouder (29) wilde met jongelui
geregelde gangsterbende vormen
KONINGIN OPENDE
SIN AI-KLINIEK
Koningin Juliana heeft gistermiddag
in de eet-recreatiezaal van de Sinai-
kliniek te Amersfoort het „Neir to-
mied", het eeuwig licht, ontstoken.
Dit geschiedde ter opening van de
kliniek van de centrale vereniging
Uit het oogpunt van generale preventie moeten Juist in een stad als voor de Joodse eeesteliike eeronri-
Amsterdam rij, die de neigtar hebben tot bendevorming, streng gestraft 06 Joo^e geestelijke gerond
worden," zo sprak de officier van justitie bij de Amsterdamse rechtbank. "ei<^szorg en mede ter nagedachtenis
Deze heeft gisterochtend een begin gemaakt met de berechting van een aan aU® verpleegden en verplegenden
groep van totaal twintig jongelieden in de leeftijd van 19 tot 30 jaar, die van het vroegere ziekenhuis „Het
hun ontmoetings-punt hadden in het koffiehuis „Het Afstapje" in de Spui- ADeldoornse Rosrih" dip n
straat in de binnenstad. Vandaar uit werd geopereerd. Een reeks van in-
braken in Amsterdam, Apeldoorn en een poging daartoe te Hilversum, ramPzallge wijze voortijdig in de be
waren aan vijf van de zes gisterochtend terechtstaande verdachten ten zettingstijd htm leven verloren,
laste gelegd.
(De krant kunt U niet missen, geen dag!)
De verdachte bleef, ondanks de
voor hem bezwarende verklaringen
van twee mede-verdachten, ontken
nen dat het plan voor de afpersing
Allen bekenden diefstaUen Eng6'Smlm
Zwakke jongeren
onder zijn invloed
Deze omvangrijke zaak kwam aan
het rollen toen in juni jl. de 29-jarige
koffiehuis-houder G. J. tezamen met
een andere verdachte en een 15-
Overwicht
De rol nagaande, die J. heeft ge
speeld, zei de officier van justitie
OlAXTJU, iCl UC «JAAICICl Vdll JUÖllllC
jarig knaapje bij een poging tot in- onder meer dat deze eigenlijk de
braak m een stofzuigerfabriek te man js geweest, die de leiding had.
Hilversum werden gearresteerd. De
koffiehuis-houder wordt als de lei
der van de bende beschouwd.
„De jongens bewonderden J., die
worstelinstructeur was geweest. Hij
had overwicht. En al had hij de plan-
•♦r verdachten van de ochtend- nen dan niet jemaakt, hij keurde ze
zitting bekenden. Een heeft nog een goed. J. stelde voor een geregelde
blanco strafblad, vier hebben een gangsterbende te vormen en het geld
strafblad met een tot vier vonnissen. te gebruiken voor de exploitatie van
De oudste verdachte is al zestien koffiehuizen." De officier zag J. als
keer veroordeeld. De officier van een verleider van de jongeren, die
justitie eiste drie jaar gevangenis- zwak staan. Hij heeft pressie
straf met aftrek tegen de 19-jarige oefend om hen over te halen tot het
schoorsteenveger H. B., de 27-jarige plegen van inbraken. De raadsman
Koopman H. J. B. en de 34-jarige van j achtte in tegenstelling met de
bouwvakarbeider A. J. C. B. Vier officier, zijn cliënt niet zo onbetwist
jaar met aftrek vorderde de officier de leider der groep. Hij verzocht de
tegen de 23-jarige los-arbeider D. C. rechtbank de zaak terug te verwij
de W. Twaalf maanden gevangenis- zenn naar de instructie voor 2t doen
straf waarvan vijf maanden voor- uitbrengen van een psychiatrisch
waardelijk, vroeg hij tegen de 22- rapport. Tegen de 26-jarige gediteer-
jarige magazijnbediende F. J. C. V., de koopman T. A., die ontkende iets
die maar eenmaal had meegedaan. van de inbraken te hebben geweten,
maar wel toegaf dat hij de andere
„Zetbaasjes verdachten naar Apeldoorn en Hil
versum in zijn wagen had gereden,
De hoogste straf op deze eerste requireerde de officier twee jaar met
zittingsdag eiste de officier van ju- aftrek. Terzake van medeplichtig-
stitie gistermiddag tegen de negen- heid. In alle zaken doet de recht-
entwintigj arige gedetineerde koffie- bank op 1 november uitspraak. Don-
huis-houder G. J.: vijf jaar gevan- derdag a.s. zullen nog twaalf ver-
genisstraf met aftrek van het voor- dachten, waarbij een 18-jarig meisje
arrest. Deze verdachte, die tot nu en een aantal helers, terechtstaan,
toe alles ontkend had, bekende in
eens ter zitting zijn medeplichtigheid
aan de inbraken in Apeldoorn en
Hilversum, waar hij op de uitkijk
had gestaan. In de radio-stad werd
hij met twee anderen bij een in
braakpoging door de politie gear
resteerd. Hij gaf voorts toe, dat hij
Weinig minder dan 'n wonder
so vole duizenden
'n onder mens werden
mot Krnschon Salti.
de groep om zich heen had verza- Zo'n bloedzuiverende Kuur met
meld. De koffiehuis-houder ontken- Kruschen kan ook U van uw Rheu-
de echter dat hij de sterke figuur matiek bevrijden. Dat doen de be-
van de groep was geweest. Alle plan- roemde vijf minerale zouten voor U
nen voor de inbraken waren volgens ais U trouw iedere morgen die
hem van H. J. B. uitgegaan. Ook kleine dosis neemt. Onzuiverheden
had hij niet gezegd, dat als er ge- jn het bloed worden daaruit losge-
noeg geld was de jongens als zet- maakt en afgevoerd langs natuurlij-'
baasjes in koffiehuisjes zouden ko- ke weg. En daarmee raakt ge dan
men. Wel was daar, aldus J„ over vanzelf van de pijnen af, die U nu
gesproken. Hij kreeg een deel van het leven vergallen.
de opbrengst der buit, want iedereen
deelde mee. De opbrengst van de
inbraak in de Victoria bioscoop ver
klaarde J. wel te hebben ontvangen,
doch deze aan zijn compagnon (die
later gearresteerd werd in verband
met een sigarettendiefstal aan boord
van een schip) te hebben gegeven
omdat het allemaal kleingeld was.
Schraalhals was maandag keuken
meester in de keuringszaal van het
Krelagehuis. De zaal leek meer op
een rouwkamer voor minder-bedeel-
den, dan op een keuringszaal met al
die kale tafels en het zwarte doek.
Er prijkte nl. slechts één vaasje bloe
men en het was de heer G. Hommes
uit Heiloo, die althans voor een heel
klein beetje kleur en fleur in de
sombere zaal zorgde. Hij etaleerde
een vaas Hollandse irissen: do fraaie
blauwe aanwinst Blue Giant, die 'n
uitstekende indruk maakte. De bol
len waren natuurlijk „geremd". Het
resultaat was best: de bloemen wa
ren mooi van kleur en vorm, bleken
nog zuiver en we den gedragen door
sterke stengels.
Het is te hopen, dat de komkom
mertijd snel achted de rug zal zijn,
maar of daar inderdaad veel kans
op is, is een ander hoofdstuk. Dan
zullen de bloemenliefhebbers 't moe
ten hebben van de chrysantenkwe
kers, maar de tijd dat men weer bol-
bloemen „en masse" zal kunnen be
zichtigen, ligt nog ver in het ver
schiet.
(Advertentie!
De bruid ging
op pantoffels
Met verschrikte gezichten za
ten gistermorgen de belangstel
lenden, die naar de St. Marti-
nuskerk te Venlo waren geko
men om naar het bruidstoilet
en de ontroerende huwelijks
inzegening te kijken, te staren
naar de ingang van de kerk,
vanwaar juist de bruid 'n scher
pe kreet had geslaakt die door
het hele kerkgebouw had ge
galmd. Ook buiten wipte de me
nigte ontsteld op de tenen en
men zag, dat de bruid, de in
sportkringen welbekende Toos
Vestjens, die met Harry Holt-
huyzen in de echt zou worden
verbonden, met spoed weer in
de auto werd geholpen.
De schrik maakte gelukkig
spoedig plaats voor een brede
lach want wat was het gevai?
De bruidegom had met veel zorg
zijn bruid geassisteerd bij het
moeilijke werk van het uitstij
gen. Het bruidje had nog niet
goed en wel één voetje buiten
gezet of haar oog viel op'n
pantoffel. Bij het zien hiervan
kon de a.s. mevrouw Holthuy-
zen van ontzetting zich niet be
dwingen.
Waarschijnlijk door vrouwelij
ke ij delheid waren de trouw-
schoentjes iets aan de kleine
kant gekocht. Ze knelden in elk
geval op een niet al te jrettige
manier. Daarom had de bruid
haar pantoffels zolang mogelijk
maar aangehouden. In de con
sternatie van het grote gebeu
ren had ze echter vergeten, vóór
het vertrek naar de kerk haar
schoeisel te verwisselen.
Huilend bleef ze in de auto
zitten wachten op haar schoen
tjes met naaldhakjes. De tranen
vloeiden evenwel niet lang,
want ook zij zag even later het
komische van het geval in. Toen
een familielid met de bruids
schoentjes kwam aandraven kon
de plechtigheid 25 minuten
te laat beginnen. De bruid
schreed blozend, in haai knel
lende schoentjes op ragfijne
naaldhakjes, naar het altaar.
Iedere krantenlezer zal bij tijd en staan gemaakt tot HET centrale in-
zo wijle de grote advertenties in zijn formatiebureau van de Nederlandse
lijfblad zijn tegengekomen met het dagbladen. Niet minder dan dat, maar
motto: „De krant kunt U niet missen, ook niet meer. Het instituut begeeft
geen dag!" zich n.l. onder geen voorwaarde op
Dat zijn dan de advertenties van het terrein van de erkende adver-
het Cebuco, onder welke sterk ge- tentiebureaux.
comprimeerde naam het instituut be- Economisch-wetenschappelijk heeft
kend is met de wel zeer wijdlopige: Cebuco zijn grote waarde bewezen
„Centraal Bureau voor Couranten, door verschillende publicaties aan
publiciteit van de Nederlandse Dag- de hand van eigen onderzoek, zoals
bladpers". gegevens over ie economische situa-
Dit Cebuco nu, bestaat 25 jaar. tie in Nederland in verschillende pe-
Opgericht in 1935 (het plan werd rioden en de Inkomensverdeling van
gelanceerd op de algemene vergade- de Nederlandse bevolking. Door het
ring van de Nederl. Dagbladpers van Bureau voor Budgettencontrole, ver-
5 juni van dat jaar) is het instituut bonden aan het Cebuco, worden
uitgegroeid tot ëen instrument ten voorts maandrapporten uitgegeven,
bate van de dagbladpers èn van het terwijl ook van een groot aantal
bedrijfsleven tevens. Let wel: het is branches kwartaal- en jaaroverzich-
geen advertentiebureau: het heeft ten worden pepubliceerd.
slechts een middelaarsfunctie, ge- Het Cebuco is een begrip gewor-
schraagd door economische-weten- den en een onmisbaar instituut in
schappelijk onderzoek, die de adver- het Nederlandse bedrijfsleven in bre_
teerders waarborgt een zo groot no- de geledingen. Deze onmisbaarheid
gelijk profijt van hun advertentie- wordt het best geillustreerd door het
campagnes te trekken. cijfer 75: meer dan vijf en zeventig
procent van het totale bedrag, dat
Het voert te ver om in klein bestek Per.iaar v°°r ruim vijfhonderd lan-
dat alles haarfijn uit de doeken te delyke reclamecampagnes wordt be-
doen. Het zij eigenlijk genoeg te ver- steed, wordt in dagbladreclame gein-
melden dat door het verzamelen van vesteerd.
statistische gegevens, waarmee zich
dagelijks zo'n dertig meisjes in het zilveren jubileum zal op 26
grote kantoor aan de Amsterdamse oktober a.s. in intieme kring worden
Vondelstraat bezig houden, ontleend gevierd in Cinema du Midi te Am-
aan de dagelijkse advertenties in een sterdam, niet de voorpremière van
groot aantal dagbladen, gezocht wordt Fons Rademakers nieuwe speelfilm
naar en ook gevonden de meest „Makkers staakt uw wild geraas",
geeigende plaats en tijd van en voor die de volgende dag zijn wereldpre-
bepaalde advertentiecampagnes. miere beleeft.
Cebuco richt zich daarbij niet al-
leen tot het „grote" bedrijfsleven,
maar ook tot de Middenstand, die
mede door de bemoeiingen van Ce
buco de laatste jaren veel sterker
dan voorheen voor zijn reclame ge-
Van 1 november a.s. tot 1 april
1961 kunnen de speciale weerberich-
bruik maakt van de kolommen onzer ten voor de bouwvakken telefonisch
dagbladen. Voor deze laatste ca te- weer beluisterd worden. De tele-
gorie is onder meer een matrijzen- foonnummers van het telefoonnet
dienst in het leven geroepen, waar- Utrecht (netnummer 030) zijn voor
mee de bladen hun clienten van de vier rayons, waarin het land is
dienst kunnen zijn. verdeeld ongewijzigd gebleven.
Cebuco houdt zich ook bezig met
marktanalisatie en versterkt de ge
gevens daarvan aan de adverteer
ders, die bij het instituut om infor
maties aankloppen. Het is allemaal
een kwestie van opvoeding der ad
verteerders, goed beschouwd 't (oor-'
spronkelijke) hoofddoel van Cebuco,
door inlichingen te verstrekken over
de mogelijkheden die er liggen in
dagbladreclame en zodoende ook
naar de dagbladpers een deel van de
reclamekoek over te hevelen. En dat
dan bijna honderdvijftig miljoen
gqlden bruto.
Dat (en nog meer) heeft het Ce
buco in de kwarteeuw van zijn be-
{(ieenintmori'fn dar hebilammn hete
IrvetiiilwpwerwHsrwti! J
Trekhet.iemetm Ut Me heeft
(Van onze t.v.-medewerker)
Terugblik
Na een halfuurs-uitzending van 'n
Australisch filmpje over „Jongens
als Guba", kwam dinsdag de hoofd
film onder de titel „Het huis der ge
heimen". In een middelmatig detec-
tieve-verhaal werden nog al harde
scènes vertoond. Het was echt iets
voor de „liefhebbers". De quiz-rage
is thans gevolgd door een journalis
tenforum bij verschillende Omroe
pen. De NCRV doet zelfs internatio
naal, maar na de wijze waarop De
Gaulle op de t.v. werd behandeld,
vragen we ons wel af, of dat in deze
vorm niet evengoed voor de radio
had kunnen geschieden. Het was
nogal statisch, waarmee uiteraard
niets ten nadele van de groep bui
tenlandse journalisten wil zijn ge
zegd en van de uitstekende voorzit
ter prof. Diepenhorst.
T.v. in de Singerzaal
In het NTS-journaal heeft men
reeds flitsen kunnen zien van de
uitgebreide, maar technische ten
toonstelling die deze week in ver
band met de veertigjarige ontwikke
ling van de radio wordt gehouden.
modern
toiletpapier
(Advertentie)
Dat men de Singerzaal in Laren
heeft uitgekozen, kunnen we best
begrijpen, wegens de binding met
bepaalde t.v.-uitzendingen. Het eni
ge bezwaar is, dat die zaal nog al
veraf gelegen is. Nochtans is 'n be
zoek de moeite waard, want niet al
leen de opgang van de radio, maar
ook die van de televisie kan men
als het ware op de voet volgen. En
weer gaat de techniek verder; maar
ook de aanwas van het getal der t.v.-
toestelbezitters in Nederland. Dat
was gisteren precies driekwart mil
joen. Uitgezonderd natuurlijk de zo
genaamde „zwartkijkers", die alleen
maar ten koste van anderen mee-pro-
fiteren.
Komende uitzendingen
In de Avro-studio wordt vanavond
Televizier uitgezonden, met 'n stoet
van medewerkers. Vooraf zal vrij
postig over het boek en zijn lezers
worden gepraat. Na een telerecor-
ding uit het Hongaarse staatscircus
vertoont de VPRO donderdag 't oor
spronkelijk t.v.-spel „Waar de vos
sen lopen". Het stuk is zeker niet
bedoeld voor jeugdige kijkers.
35 jaar massacommunicatie
Een programma van Henk Schaafs-
ma en Pier Tania over 35 jaar mas
sacommunicatie zal een belangrijk
onderdeel vormen van de uitzending
van de Vara op 24 okt. Men wil daar
in een vluchtige poging doen tot
peiling van de invloed van radio en
televisie op velerlei terrein. Mede
werking verlenen o.a. de heren oud
prof. dr. K. Baschwitz, prof. dr. Ph.
J Idenburg, W. Vogt, P. Beishuizen,
J. A. Meyers en Adriaan v. d. Veen.
Tekeningen, die men in dit program
ma te zien zal krijgen, zijn van Otto
Dicke.
A ether klanken
DONDERDAG 20 OKTOBER 1960
HILVERSUM l 402 m.
7.00 KRO, 10.00 NCRV, 11.00 KRO,
14.00-24.00 NCRV.
7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.30 V. d.
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed
en overweging. 8.00 Nws. 8.15 Gram.
8.50 V. d. vrouw. 9.35 Waterst. 9.40
Schoolradio. 10.00 Gram. 10.15 Mor
gendienst. 10.45 Gram. 11.00 V.d. zie
ken. 11.45 Gewijde muz. 12.00 Mid
dagklok - noodklok. 12.03 Gram. 12.25
Wij van het land, praatje. 12.35 Land
en tuinb.meded. 12.38 Gram. 12.50
Act. 13.00 Nws. 13.15 Zonnewijzer.
13.20 Hammondorgelspel. 13.40 Gram.
14.00 Volksmuz. 14.25 Omr.ork. en
solist. 15.20 Gram. 15.30 Engelse
kerkmuz. 16.00 Verkenningen in de
Bijbel. 16.20 Muzikale lezing. 16.45
Gram. 17.00 V. d. jeugd. 17.20 Gram.
17.40 Beursber. 17.45 Instr. kwintet.
18.15 Sportrubr. 18.30 Gram. 18.50
Sociaal perspectief: act sociale vraag
stukken. 19.00 Nws. en weerber. 19.10
Op de man af, praatje. 19.15 Gram.
19.30 Radiokrant. 19.50 Pol. lezing.
20.00 Gevar. progr. 21.30 Orgelconc.
22.00 Periodieken parade. 22.10 Vo-
kaal ens. 22.30 Nws. 22.40 Avond
overdenking. 22.55 Gram. 23.30 Heeft
het ongeloof nog een toekomst?, le
zing. 23.55-24.00 Nws.
HILVERSUM TI, 298 m.
7.00 AVRO, 7.50 VPRO, 8.00-24.00
AVRO.
7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
7.50 Dagopening. 8.00 Nws. 8.15
Gram. 9.00 Gym. v. d. vrouw. 9.10
De groenteman. 9.15 Gram. 9.40
Morgenwijding. 10.00 Gram. 10.50
V. d. kleuters. 11.00 Vertel nog eens
wat over Canada, gesprek. 11.15
Gram. 11.45 Mensen worden verdre
ven door het water, lezing. 12.00
Theaterork. 12.30 Land- en tuinb.
meded. 12.33 Orgel en zang. 13.00
Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Na
tionale foto-competitie. 13.25 Lichte
muz. 13.55 Beursber. 14.00 Pianoreci
tal. 14.30 V. d. vrouw. 15.05 Gram.
15.25 Voordr. 15.45 Filharm.ork. en
solist. 16.15 Gram. 16.30 Metropole-
ork. 17.00 V. d. jeugd. 17.30 Jazzmuz.
18.00 Nws. 18.15 V.d. kind. 19.05
Gevar. progr. 20.00 Nws. 20.05 Gram.
20.15 Concertgebouwork. en soliste
(I. d. pauze: 21.00-21.25: Voor moed,
beleid en trouw, klankb.). 22.15
Gram. 22.25 Wereldkamp. dammen.
22.30 Nws., beursber. v. New York
en meded. 22.45 Journ. 23.03 Sport-
act. 23.10 Nieuwe gram. 23.55-24.00
Nws.
TELEVISIEPROGRAMMA'S
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz.
VPRO: 20.20 Filmdocum. 20.30 Ge
sprek aan de schrijftafel. 20.40 Cir-
cus-progr. 21.25 Waar de vossen lo
pen, TV-spel.
door
19)
En dan hun huis! Een prachtige
grote villa met kostbaar gemeubi
leerde ruime kamers, voorzien van
alle denkbare moderne comfort. Er
was een wintertuin, en air-conditio
ning voor de zomer; en er was een
verrukkelijke daktain vanwaar je 'n
prachtig uitzicht over heel Chicago
had.
De fabriek lag vry dicht bij; die
was van naar Amerikaanse be
grippen tenminse middelmatige
grootte. Het was een complex ge
bouwen die gegroepeerd waren
rondom de nederzetting waar de ar
beiders woonden. Iedere getrouwde
arbeider had daar zijn eigen huisje
met tuin en een auto.
Hoeveel arbeiders had Hollweg in
dienst, vroeg de heer Zeiler. Dat
wist Lola niet zo precies; wel meer
dan duizend, dacht ze. Het bedrijf
werd nog steeds gestadig uitgebreid.
Andres was voortdurend aan het
bouwen; vooral sinds hij met „Su-
pratint", een nieuwe glansverf met
zeer bijzondere eigenschappen, zul
ke schitterende zaken deed. Het
scheen dat hij de bestellingen ter
nauwernood kon bijhouden.
„Supratin?" vroeg Zeiler geïnte
resseerd. „Wat is dat?"
De dónkere ogen van Lola gleden
lachend van het ene gezicht naar 't
andere. „O, dat weet ik heus niet
zo precies. Ik bemoei me niet met
de zaken. Maar 't is geloof ik een
verfstof die Andres uitgevonden
heeft. Na onze huwelijksreis schijnt
hij met de fabricage begonnen te
zijn. Hij beweert dat 't zijn beste
artikel is".
Zeiler en Hans Lukas keken el
kaar aan.
„Heb jij daar al eens van gehoord,
Hans", vroeg Zeiler.
Deze schudde het hoofd. „Neen,
't is voor de eerste keer dat ik die
naam hoor", antwoordde hij.
„Waarom komt jé man met dat ar
tikel niet op de Duitse markt", vroeg
Zeiler aan zijn dochter.
„Dat weet ik heus niet, papa. Hij
heeft wel eens gezegd niet veel be
lang stelling voor de Duitse markt
te hebben, meen ik me te herineren;
omdat de Duitsers in de verfstöffen-
fabrikage bovenaan stonden .geloof
ik".
„Ja inderdaad, dat is zo", beaam
de Zeiler trots. „Dat beleven we op
het ogenblik ook weer met ons
nieuwe artikel. „Kameleon" heeft
Hans zijn uitvinding genoemd. Over
een week of wat denk ik dat we al
niet meer in staat zullen zijn met de
produktie de vraag bij te houden.
Een werkelijk goed artikel beveelt
zichzelf aan. Daar heb je geen Ame
rikaanse reclame voor nodig zoals
jullie voor jullie Supratint".
Op deze uitdagende woorden ging
Lola evenwel niet in. De wending
die het gesprek genomen had, ver
veelde haar blijkbaar al weer en vol
ijver wierp ze zich opnieuw op het
onderwerp dat al haar gedachten be
heerste: Poiret en diens geniale
scheppingen. Zo vertelde ze dat de
japon die ze op het ogenblik aan
had zijn laatste creatie was. Pas na
lang bedelen had hij die voor hon
derd pond aan haar willen verko
pen. Hij verkocht zijn werk lang
niet aan iedereen! Je moest het type
en de stijl hebben die hij bü het
ontwerpen in gedachten had gehad.
„En is hij niet prachtig mooi,
paps?" eindigde ze levendig. „Een
ware kunstenaarsdroom. Andres zal
verrukt zijn. Geen van onze kennis
sen heeft ook maar iets wat er in
verste verte bij haalt".
„O nee? Wat heerlijk", antwoord
de haar vader droog. „En als je man
er verrukt over is, komt 't er ook
niet op aan hoe wij, ouderwetse
provinciaaltjes dat geval dat je daar
aan hebt, vinden".
„Hoezo? Vindt u 'm dan niet
mooi?" vroeg Lola verwonderd.
„Hm. Weet je Lola, ik heb me
al die tijd al zitten afvragen als wat
het ding eigenlijk bedoeld is. 't Zou
een babyjurkje kunnen zijn dat je
mogelijk voor een gekostumeerd bal
had gekocht, maar 't zou ook als bad
pak dienst kunnen doen. Maar in
ieder geval kan ik je wel zeggen,
kind: als ja nog Lola Zeiler was, zou
je 't zeker niet dragen".
„Hé paps, maar waarom dan",
pruilde Lola naïef.
Een groot gedeelte van het gesprek
was aan de aandacht van Hans Lu-
kas voorbij gegaan. Zijn ogen waren
voortdurend de richting van Ber-
narda op gedwaald. Want plotseling
was iets wat hij tot dusver onbe
wust gevoeld moest hebben, klaar en
helder tot hem doorgedrongen. Hij
had beseft hoe torenhoog Bernarda
boven Lola stond. Al die lokkende,
verwarrende schittering van dat ver-
maaksleven waar Lola zo dol op
was, had voor haar geen of weinig
bekoring. Ze zag het lege en opper
vlakkige van een leven gevuld met
niets dan pretjes duidelijk in, en ze
wist het onderscheid tussen ware en
valse genoegens. En zonder zich te
laten beïnvloeden door de uiterlijke
schijn, ging ze rustig haar eigen
weg. Hij had Bernarda altijd naar
waarde weten te schatten, had haar
als een goede vriendin beschouwd,
en hij had haar gezelschap steeds op
prijs gesteld. In dit uur, nu hij haar
naast haar zuster zag voor wier op
pervlakkigheid zijn ogen eindelijk
geopend Waren, wist hy dat Ber
narda veel en veel meer voor hem
betekende dan louter een gewaar
deerde vriendin.
Hij stond op. Het was hem plot
seling onmogelijk het onnozele ge
babbel van Lola nog langer te moe
ten aanhoren.
„O, maar meneer Lukas, u wilt
toch niet al weggaan", riep Lola
meteen verwijtend uit. „Juist nu 't
gezellig begint te worden".
„Ja, toch wel, mevrouw Hollweg.
Het is al laat en ik heb morgen een
drukke dag voor de boeg".
„Maar dan moet u me beloven dat
u morgen weer komt, en verder iede-
■re dag zolang als ik hierben". Er
lag een vleiende klank in haar stem
en in haar ogen zag Hans de ver
leidelijke glans die hij zich zo goed
van vroeger herinnerde. Maar thans
had deze zijn macht over hem ver
loren.
„Misschien wel, mevrouw. Als het
gelegen komt en wanneer ik tijd heb.
Het is druk op de fabriek", ant
woordde hij vormelijk. Met een lich
te buiging en ev-n vluchtige hand
druk nam hij afscheid van haar en
begroette dan ook de anderen waar
na hij zo snel mogelijk verdween.
HOOFDSTUK XI
De eerstkomende dagen vermeed
Hans Lukas het om naar de Zeilers
te gaan. Hij had volstrekt geen be
hoefte aan nog meer verhandelingen
over Poiret en de mode, of over het
heetlijke leven in Amerika in het
algemeen en bij de Hollwegs in het
bijzonder. Voor een gesprek met
Bernarda zou er toch geen gelegen
heid zijn en dat was het enige
waarnaar hij verlangde. Hij wachtte-»
dus maar tot Lola weer vertrokken
zou zijn en begroef zich in zijn werk.
Maar op de vierde dag, een zater
dag, ontving hij een brief.
Mijn beste dr Lukas!
Weet u dat het bijzonder onaar
dig van u is, u zo onzichtbaar te
maken terwijl een oude vriendin
hier maar een paar dagen op be
zoek is. En goede vrienden, zeer
goede vrienden, zijn wij toch ze
ker vroeger van elkaar geweest?
Ik wilde morgen een afscheids-
ritje naar de boswachterswoning
in Kumberg maken. Toen ik nog
thuis was, kwam ik daar vaak, en
u bent ook nog een keer met ons
mee geweest, weet u nog wel?
