De Olympische Spelen 1960
gisteren officieel gesloten
Rus Vlassov - kampioen
gewichtheffen met nieuwe
wereld- en Olymp. records
Abebe Bikila uit Ethiopië won
barrevoets Olympische marathon
MAANDAG 12 SEPTEMBER 1960
DE L.E1DSE COURANT
PAGINA 7
Indrukwekkende slotmanifestatie
moment vlak voor het uitdoven van de
olympische vlam. Het feeërieke schouw
spel werd nog indrukwekkender toen
door de luidsprekers de zang weerklonk
van een Italiaans koor, dat, begeleid
door de band der carabinieri, de olym
pische hymne zong. Langzaam doofde
om 19.11 uur, precies op het vastgestel
de tijdstip, de olympische vlam.
Tot slot van de plechtigheid werd de
olympische vlag gestreken en in hori
zontale toestand door studenten wegge
dragen.
Terwijl de stroom van kleurrijke vlag
gen zich over de sintelbaan naar de uit
gang voortbewoog en de laatste donde
rende ovatie door het stadion rolde, ver
scheen op het technisch zo volmaakte
uitslagenbord de volgende fel opblinken
de afscheidsgroet: „Arrivederci a Tokio
1964".
Zo zijn dan de spelen van de 17e
olympiade voorbij. De uittocht uit Rome
is begonnen. In de metropole zal het
normale leven terugkeren. De honder
den vlaggen zullen definitief worden
gestreken en het olympisch embleem
met de vijf ringen zal geleidelijk uit het
stadsbeeld verdwijnen.
Maar de zon blijft schijnen op de
Eeuwige Stad en op de zeven heuvels
razen donkere Romeinse jongens met
charmante meisjes op hun scooters over
het asfalt. Aan de vele bochten van de
Tiber parelt Rome voort.
GOUD-ZILVER-BRONS
De verdeling van de gouden, zilveren
en bronzen medailles op de 17e olym
pische spelen was als volgt:
goud zilver brons
De winnares van de gouden medaille
voor gymnastiek, de Russische atlete
Margarita Nikolaeva, gefotografeerd tU-
dens de oefeningen aan het paard.
Gisteravond om 19.20 uur schalde de
olympische hymne voor de laatste keer
door het olympisch stadion te Rome.
Met een officiële sluitingsplechtigheid,
die niet alleen het einde van de spelen
der 17e olympiade aankondigde, maar
bovendien een feeëriek hoogtepunt
vormde, is dit grootste sportevenement
ter wereld afgesloten.
Het waren de toeschouwers zelf, die
voor eenniet op het programma ver
melde extra verrassing zorgde. Tijdens
de plechtigheid weerklonk trompetge
schal van een carabinieri-band, kort
voordat de olympische vlam, die 17 da
gen lang onafgebroken uit de grote kom
was opgelaaid, gedoofd zou worden. Op
dat moment staken op alle tribunes dui
zenden toeschouwers hun programma's
in brand. De organisatoren trokken
daarvan dankbaar profijt en doofden
prompt de felle schijnwerpers.
Het 100.000 man bevattende olympisch
stadion bood enkele minuten lang een
uniek aanzicht. Het werd uitsluitend
verlicht door de olympische vlam en
door de duizenden vlammetjes op de
eivolle tribunes.
Precies zoals bij de openingsplechtig
heid marcheerde Griekenland, de baker
mat der olympische spelen, voorop in de
vlaggeparade. Ditmaal waren er geen
groepen, doch alleen de vlaggedrajers
der 84 landen. Zij torsten de veelal vrij
zware vlaggen, die in de avondwind
vrolijk wapperden, met beide handen.
Niet echter de Russische vlaggendrager,
die dat alleen met zijn linkerhand af
kon, en ook de zwaargewicht Eduardo
„Beto" Adriana, die voor de Nederland
se Antillen aan de spelen deel nam aan
het gewichtheffen, had slechts één hand
nodig om de vlag van zijn land hoog te
houden.
Voor Nederland marcheerde tienkam
per Eef Kamerbeek over de sintelbaan
en de lange rij werd, evenals bij de
opening, gesloten door het land der
gastheren: Italië.
Na de parade gingen, telkens begeleid
door het volkslied, achtereenvolgens de
vlaggen van Griekenland (links), Italië
(midden) en Japan (rechts) aan de drie
masten achter de olympische vlam om
hoog. De president van het internatio
naal olympisch comité, Avery Brundage,
H. M. de Koningin kust koningin Fr«-
derike van Griekenland vaarwel. Geheel
links de prinsessen Beatrix en Irene.
Olympische spelen geëindigd. Het stre
ken van de olympische vlag.
staande op een sneeuwwit podium, ver
klaarde daarna de spelen der 17e olym
piade voor gesloten. „In overeenstem
ming met de traditie roep ik u allen op
om u in Tokio voor de spelen der 18e
olympiade te verzamelen". Hij bracht
dank aan de Italiaanse overheid en het
gemeentebestuur van Rome voor al het
werk dat voor deze spelen werd ver
zet.
Daarna kwam dan dat onvergetelijke
Rusland
43
29
31
Ver. Staten
34
21
16
Italië
13
10
13
Duitsland
12
19
11
Australië
8
8
6
Turkije
7
2
0
Hongarije
6
8
7
Japan
4
T
7
Polen
4
6
11
Tsjecho Slowakije
3
2
3
Roemenië
3
1
6
Groot Brittannlë
2
6
12
Denemarken
2
3
1
Nieuw Zeeland
2
0
1
Bulgarije
I
3
3
Zweden
1
2
3
Finland
1
1
3
Oostenrijk
1
1
0
Zuidslavië
1
1
0
Pakistan
1
0
1
Ethiopië
1
0
0
Griekenland
1
0
0
Noorwegen
1
0
0
Zwitserland
0
3
3
Frankrijk
0
2
3
België
0
2
2
Iran
0
1
3
Nederland
0
1
2
Zuid Afrika
0
1
2
Argentinië
0
1
1
VAR
0
1
1
Canada
0
1
0
Formosa
0
1
0
Ghana
0
1
0
India
0
1
0
Marokko
0
1
0
Portugal
0
1
0
Malakka
0
1
0
Brazilië
0
0
2
Jamaica
0
0
2
Irak
0
0
1
Mexico
0
0
1
Spanje
0
0
1
Venezuela
0
0
1
De Rus Yuriy Vlassov was er hele
maal beduusd van. Nauwelijks had deze
25-jarige ingenieur zaterdag diep in do
nacht met succes het wereldrecord in
het stoten op 202 kg. gebracht of van
alle kanten stormden wildvreemden op
hem af. Amerikanen, Tsjechen, Japan
ners, Italianen,- Arabieren, Irakezen en
niet te vergeten natuurlijk zijn Russi
sche vrienden vielen de jonge olym
pische kampioen in het zwaargewicht
om de hals, sloegen hem op de brede
schouders of probeerden hem alleen
maar even aan te raken. Vlassov, die de
gehele avond opvallend ernstig had ge
werkt, werd het lachende middelpunt
van een enthousiaste schare bewonde
raars, die maar niet ophielden hun eer
bied voor zijn prestaties in daden om
te zetten. Eindelijk werd het de blonde
ingenieur te erg. Met een sprong ver
dween hij van het podium, worstelde
tussen het opdringende publiek door en
vond bescherming in de kleedkamer.
Wat deze Rus had gepresteerd was
fantastisch. In de allerlaatste beurt van
deze gewichthef-marathon had Vlassov,
die toen al lang zeker was van de olym
pische titel, met verbluffend gemak
202,5 kg. gestoten. Bij naweging bleek
het juiste gewicht 202,3 kg. te zijn, zo
dat liet nieuwe wereldrecord werd vast-
Er ontstond opwinding zaterdagavond
in de omgeving van het collosseum te
Rome toen enige auto's met gierende
banden remden, enkele officials er uit
sprongen en haastig naar de jury ren
den. Een ieder, die twee en een half uur
had zitten wachten, stond van zijn tri
buneplaats op om toch vooral maar niets
te missen van het komende schouwspel,
de aankomst van de olympische mara
thonkampioen.
Reeds eerder had de speaker met de
regelmaat van een klok de tussenstan
den medegedeeld en een ieder wist op
dat moment, dat nog slechts twee lo
pers, namelijk de Marokkaan Abdesian
Rhadi en de Ethiopiër Abebe Bikila
vochten om de hoogste ereplaats in deze
zwaarste menselijke uithoudingsproef,
de olympische marathon.
De Via del Triomfi, de weg waarlangs
de grote Romeinse veldheren met hun
legerscharen Rome binnentrokken, na
het veroveren van land, slaven en goe
deren, werd beschenen door het licht
uit oranje-achtige lampen, die het ge
heel een feeëriek schouwspel gaven.
Uit het donkere gedeelte van de weg
klonken de fluittonen van de politie
agenten die de komst van de winnaar
aankondigden. Toen verscheen hij in het
licht van de eerste schijnwerpers. Een
donkere figuur, gekleed in een groen
shirt en een rood broekje. Barrevoets
lopend in een zeer hoog tempo, maakte
hij zich los uit de schaduw, waarin hij
41 km. lang had gelopen. Abebe Bikila
de 21-jarige korporaal in de persoon-
lyke lijfwacht van keizer Haille Selas
sie uit Ethiopië, lachte en stak zegevie
rend de hand op als een groet en te
vens als een dankbetuiging voor de toe
juichingen van de duizenden toeschou
wers, die 2000 lires hadden moeten
neertellen om alleen deze aankomst te
kunnen zien.
Soldaten snelden toe om Bikila te on
dersteunen, maar hij wimpelde hen
weg, danste na afloop van de race voor
de fotografen en wuifde naar iedereen,
die hem wilde feliciteren. Voor het eerst
in de geschiedenis van de spelen had
een Ethiopiër een olympische gouden
medaille veroverd en nog wel op het
zwaarste nummer, de marathon.
Overigens zal de marathon van Rome
de geschiedenis ingaan als een van de
zwaarste, die ooit gelopen is op de mo
derne olympische spelen. Een lange af
standsrace op een parkoers, dat in de
eerste 15 km. verschillende heuvels
Onze landgenoot Frans Künen tijdens $en£e me* stijgingen die de kracht uit
de marathonloop, na de ravitaillering b« henen deed wegvloeien, terwijl in de
de poort van St. Sebastiaan. lan- t en met de 30 km. een stijging
was van 63 meter. Acht kilometer lang
moesten de doodvermoeide en geteister
de lichamen niet alleen voorwaarts gaan,
maar ook nog klimmen. Abebe Bikila
bleef in gezelschap van de Marokkaan
Rhadi in datzelfde hoge tempo door
draaien en sloeg tussen de 40 en 41 km.
zijn slag door over een afstand van
duizend meter zijn tegenstander 50
meter los te lopen. Het was een race
om nooit te vergeten. 2 uur 15 min. 16,2
sec. nadat de lopers zich van de treden
van het capitool hadden losgemaakt fi
nishte hier een atleet alleen in eigen
land bekend zo fris en zo monter
alsof er niets was gebeurd. De gouden
medaille was hem en de tijd waarin hij
de marathon had gelopen betekende
een nieuw Olympisch record.
Onze landgenoot Frans Kunen eindig
de leeggelopen op de 36e plaats in 2
uur 31 minuten en 25 seconden en kon
slechts met moeite uitbrengen toen hij
door de chef de mission Cees Kerdel, de
heer Van Lier en de chef d'équipe van
de Nederlandse atletiekploeg Jo Moer
man in de gereedstaande wagen werd
geholpen, dat het verschrikkelijk zwaar
was geweest. „De eerste 18 km. dacht ik
dit tempo niet te kunnen volhouden,
maar de langs de weg opgestelde Neder
landse atleten gaven me telkens een por
in de rug door hun aanmoedingen en
langzaam maar zeker kwam ik goed in
cadans en was de weg ook niet zo heu
velachtig meer". Met een van vermoeid
heid vertrokken gezicht zeeg de Bre-
danaar op zijn zitplaats neer, terwijl be
hulpzame handen hem allerlei warme
kledingstukken aanreikten. „Wat heb ik
voor tijd en wie heeft er gewonnen"
wilde hij direct weten. En toen men hem
vertelde, dat die Ethiopiër op zijn blote
voeten had gewonnen in 2 uur 15 min.
16,2 sec. schudde hij verbaasd zijn hoofd,
terwijl zijn gezicht tevens opklaarde.
„Dan moet ik niet eens zo'n gekke
tijd hebben gemaakt" zei hij, en toen
hem deze werd verteld was alles weer
goed en vertrok hij opgewekt naar het
olympisch dorp, waar ongetwijfeld een
goed maal en een heerlijk bed op hem
stonden te wachten.
De Ethiopische marathon-winnaar op
de schouders van zijn landgenoten na
zijn overwinning.
gesteld op 202 kg., juist een kilogram
meer dan de nog zo jonge prestatie van
de Amerikaan Ashman. Het olympisch
record zal echter de geschiedenis ingaan
met 202,5 kg.
De Rus had trouwens nog meer re
cords op zijn naam gebracht. Samen
met de Amerikaan Jim Bradford bracht
Vlassov het olympisch record drukken
op 180 kg., stelde daarna het olympisch
record trekken op 155 kg. en bovendien
was zijn totaal van 537,5 kg. een nieuw
fantastisch wereld- en olympisch record.
Vlassov heeft zich een ideaal gesteld.
Hij wil namelijk als eerste bij de olym
pische spelen in Tokio in 1964 de grens
van 600 kg. overschrijden. Systematisch
werkt de ingenieur aan dit plan.
Wie is
Abebe Bikila?
„Wie is Abebe Bikila?" Stom
verbaasd keken de talrijke journa
listen uit alle landen elkaar aan,
maar niemand kon antwoord ge
ven. Bikila, die na afloop in een
tent werd binnengebracht moest
door middel van een tolk hij
spreekt zelf alleen maar zijn lands
taal het Ahmaric uitkomst bren
gen.
De olympische winnaar, die voor
het eerst aan een internationale
race van een allure deelnam, loopt
pas drie jaar en traint onder de
Finse coach Onni Niskanen, de man
die de leiding heeft over het Ethio
pische atletiekteam. Hij is 28 jaar
en korporaal bij de persoonlijke
lijfwacht van keizer Haile Selassie.
Merkwaardig genoeg had Abebe
Bikila in de afgelopen dagen veel
last van de warmte ln Rome, maar
hij leefde op toen het wat koeler
werd. Volgens hem had hij nog
veel verder kunnen lopen, want
van vermoeidheid was geen sprake.
De winaar vertelde voorts, dat hij
gelopen had overeenkomstig het
schema van Niskanen, die reeds 14
jaar in Ethiopië verblijft, namelijk
„tot 31 km. bij de leiders blijven
en daarna zo hard gaan als hij
kon".
Niskanen heeft hem pas vier
maanden onder zijn persoonlijk
toezicht en zijn tijden gingen zien
derogen vooruit, namelijk van 2
uur 37 min. naar 2 uur 21 min. en
zaterdag in Rome zelfs tot 2 uur
15 min. 16,2 sec. In de tussentijd
dat hij dit alles vertelde wilden de
artsen hem op een brancard leg
gen, maar hij duwde hen weg en
het was verbazingwekkend om te
zien hoe snel hij zich herstelde. De
officials van Ethiopië waren bui-
