FABELACHTIGE SCHAT LAG VERBORGEN
IN DE SCHOOT VAN MOEDER AARDE
Rijkste diamantader ter wereld werd
gevonden onder apenbroodboom
DE LEIOSE COll KA NT
Zes Jaren acbtereen hield Dr. Williamson stug vol. In
deze streek van Tanganyika moet (placht hij te
zeggen) veel diamant te vinden zijn. Nu, er is daar
veel diamant, want de door Dr. Wiliamson ontdekte
vindplaats opeenhoping' ware een betere aandui
ding) te Mwadui ia zonder weerga op aarde.
Het is gemakkelijker (zegt men in het Oost-Afrikaanse
land Tanganyika) om binnen te dringen in de zwaarst
bewaakte militaire hoofdkwartieren dan de terreinen van
Williamson's diamantmijn te Mwadui te betreden.
Overdreven is dit niet. Wij althans zouden iedereen ten
zeerste willen afraden, zulk een poging tot penetratie in
het Tanganyikaanse diamantparadijs te ondernemen. De
miljarden, die daar opgetast liggen, worden namelijk met
de uiterste zorg bewaakt. Het veiligheidssysteem is tot in
de kleinste kleinigheden geperfectioneerd. Een net van
geheime agenten buiten en op de terreinen zorgt voor een
uitstekende inlichtingendienst. Zware hekken noden niet
tot overklimmen. Stramme, stoere Afrikaanse politieman
nen zorgen, dat geen vreemdeling zonder de allerbeste
papieren of zonder door en door vertrouwd geleide op de
onderneming kan komen.
Geen wonder! Want daar, Ie Mwtthri, Hgt de rijkste dia-
Hlj had gelijk
De ontdekker van die fabelachtige schat was een Canadees.
Een doorzetter en een man met veel zelfvertrouwen. Zijn
studiën aan de universiteit had hij met uitstekend gevolg
volbracht. Hij was doctor honoris causa in de natuur
wetenschappen. Was? Ja, inderdaad: was. Immers hij kwam
op 7 jnauari 1958 te overlijden als een 'der toen rijkste
mannen der aarde. Hij was multi-miljardair, dus eigenaar
van een vermogen ter waarde van enige duizenden mil
joenen guldens! Toch is hij tot zijn dood toe een eenvoudig
man gebleven. Hij leefde sober, op het Spaartaanse af,
op zijn diamantveld. Hij dankte zijn rijkdom aan de te
Mwadui gevonden diamant. Niettemin ging zijn belang
stelling eigenlijk uit naar geologische vraagstukken en de
tjechniek van de mijnbouw dan naar de waarde van zijn
diamanten. Er zijn kunstenaars, die schilderijen maken,
wijl dit hun voldoening schenkt en zij zich gedrongen
voelen tot scheppend werk. Dr. Williamson (voluit heette
hij John Thoburn Williamson), de ontdekker van de
„Schat van Mwadui", was in wezen veeleer een mijn-
bouwkunstenaar' dan een geldverdiener. Zijn vreugde over
zijn succes gold meer het feit, dat zijn inzicht juist was
gebleken dan de waarde van zijn vondst.
Wat toch was het geval? Op grond van ernstige studie in
zijn studeerkamer en van nauwkeurige onderzoekingen in
Tanganyika was hij tot de overtuiging gekomen, dat er in
de streek van Mwadui diamant, veel diamant zelfs, in de
aarde te vinden moest zijn. Zes jaren zocht hij naar de
juiste plek. Zes jaren achtereen boekte hij mislukking na
mislukking, échec na échec. Toch bleef hij onwankelbaar
in zijn overtuiging. En ziet, op een goede dag vond hij
aan de voet van een babobab-boom (een apenbroodboom)
vlak onder het aardoppervlak een diamant De boom
hij staat nog steeds op het diamantterrein was zwaar
en zag er wat zorgelijk uit (meende Dr. Williamson).
Daarom groef hij er, vond de edelsteen, bekeek hem en
zei tegen zijn metgezellen: We zijn er! En inderdaad, Dr.
Williamson was er. En hoe! Al heel spoedig bleek, dat
het bij die ene diamant niet zou blijven en dat de aarde
daar als het ware .geladen' was met die kostbare edel
stenen.
Nadere onderzoekingen brachten aan het licht dat Dr.
Williamson zijn eerste steen had .geraapt' in de brede kop
van een paddestoelvormige verticale gesteente-ader, die
,vol zit' met diamanten. De miljarden lagen voor het
grijpen. Al spoedig arriveerden de nodige technische in
stallaties en arbeiders om de ontginning ter hand te nemen.
Politiemannen en bewakingsexperts kwamen in dienst van
de ontginningsmaatschappij. Het werk kon beginnen.
Eclatant succes
Ademloos volgde men alom op aarde in de kringen der
diamanthandelaren en juweliers de gang van zaken bij
Williamson's onderneming. Het éclatante succes van de
fortuinlijke Canadees was in die kringen geruime tijd het
gesprek van de dag. Eclatant was het succes stellig!
Immers, heden ten dage, enige jaren na de grote apen-
broodboomverrassing, is men nog steeds bezig de kop van
de .paddestoel' te legen. De hoofdvoorraad diamanten in
de steel' is nog ongerept gebleven en zal pas in de ko
mende jaren worden .afgetapt'.
Sterke, donkere Afrikanen werken gestaag op de diamant-
akker van Mwadui en oogsten er dag in dag uit de schatten
der aarde. Dat die schatten zeer groot zijn, komt mede,
omdat circa 50% van de te Mwadui gevonden diamanten
bruikbaar zijn als sierstenen en daarom vier tot vijf keer
zoveel opbrengen als industriediamant. En de maatschappij
werkt nog pas aan de oppervlakte! Wat de diepte voor
verrassingen zal brengen, weet nog niemand. Dat die ver
rassingen groot en kostbaar zullen zijn, staat echter reeds
als een paal boven water, verzekerde de chef-geoloog, Dr.
Mousseau Tremblay (afkomstig uit Montreal) ons met
grote stelligheid.
In Williamson's voetspoor
Dr. Tremblay drukt thans de voetsporen van Dr. William
son. Natuurlijk besteedt hij veel aandacht aan de diamant
akker van Mwadui, maar tevens houdt hij het oog gericht
op mijnbouwmogelijkheden (vooral diamant en uranium,
zegt hij) elders in Tanganyika. Gesteentemonsters, foto's,
kaarten, rapporten, verhalen (ook al gelden ze als legen
den of zijn ze geschreven in jagerslatijn), hij neemt ze
allemaal letterlijk dan wel figuurlijk onder de loupe, ja,
eigenlijk onder de microscoop. Zo hoopt hij gegevens te
verzamelen, die hem in staat zullen stellen, de wereld
kond te doen van een .tweede apenbroodboomverrassing'
Hij weet echter, dat een zó groot succes als Dr. Williamson
boekte, niet tot de waarschijnlijkheden behoort. Zó kwis
tig is de natuur maar zelden!, zei hij in zijn laboratorium.
Er wordt op de onderneming te Mwadui hard gewerkt,
maar het leven is er verder aardig en gezellig. Natuurlijk
zijn de lonen en salarissen aan de hoge kant. Als het regent
op de kapitein, drupt het immers in de regel op de beman
ning! De employé's doen veel aan sport. In hun vrije
tijd spreken zij over alles behalve over diamant. Ik kan
dat woord niet meer horen, zei een hunner, toen wij met
hem zeilden op het stuwmeer, dat moest worden aan
gelegd om de onderneming te verzekeren van een gesta
dige watertoevoer. Diamant, nee, daar had hij genoeg van.
Let wel, figuurlijk gesproken. Wat minder warmte zou
hij echter op prijs stellen. En besloot hij Dr. Wil
liamson was waarlijk een heel bijzonder mens, een mijn-
bouwman' in hart en nieren, die zijn vak en zijn weten
schap hoger stelde dan de reusachtige winsten, die beide
hem hebben opgeleverd.
Bij de foto's
Boven links: De toe
gang tot 's werelds
rijkste diamantmijn in
Tanganyika wordt zeer
streng bewaakt.
Boven rechts: Afrikaan
se arbeiders op zoek
naar diamanten op
's werelds rijkste vind
plaats van diamant.
Onder links: Nabij deze
zware babobab-boom
(apenbroodboom) vond
John Thoburn William
son vlak onder de op
pervlakte zijn eerste
diamant, die het begin
was van een fabelach
tig succes.
Hieronder: Multi-mil
jardair John Thoburn
Williamson, BA.., M.
Sc., Ph. D., Hon. D.S.,
de „Canadese Diamant-
keizer", overleed op 7
januari 1958.
Canadese ontdekker
werd met een slag
multi-miljardair
