PANG is alleen RANG als er RANG op staat.
De Geluidenvanger van Hilversum
HET GEHOOR
VERWAARLOOSD
Een vaag gerucht
wekt
bij de heer
W. R. VOLMER
sterke
jachtinstincten
Gouda wacht al sinds 1948 op
noodzakelijke grenswijziging
Gouden bruiloft van echtpaar
J. de Kleijn - Struik te Alphen/Rijn
ZATERDAG 23 JANUARI 1960
DE LEIDSE COURAN'I
PAGINA 4
sy xmjuuuiujLa-su-U-iuLiuuLmjLiuuuLmjuujimjuuLmjLUJUuuuLmm^
Rang Fruit ^an9 Menthol Rang Crème de Cacao
19 ct per rol 19 ct per rol - '22 ct per rol
Velen willen echfe geluiden"
alleen door de radio horen
TAL VAN BOODSCHAPPERS en spionnen van de Prins slopen tijdens
het beleg rond Leiden om er inlichtingen in te winnen. Zij verzamelden
gegevens over de sterkte van de belegeraars, over troepenbewegingen in de
omgeving en niet in het minst over de toestand in de gewurgde veste.
Zij konden de wallen niet tot op korte afstand naderen want wie betrapt
werd, wachtte de dood. Hun gegevens verkregen ze dientengevolge in hoofd
zaak door nauwlettende observaties van de stadswallen en door scherp te
luisteren naar de geruchten, die opstegen uit de belegerde Sleutelstad.
In 385 jaar zijn de tijden wel sterk veranderd.
Er is meer geluid gekomen dan alle krijgsgedruis en geweeklaag van die
dagen bij elkaar zouden kunnen opleveren. En toch.
WIE OP EEN STILLE ochtend op
de Ommedijkseweg gaat staan of
op het hoge viaduct, dat Rijksweg 4a
over de spoorlijn LeidenUtrecht
leidt, zal zo hij op zo grote afstand
al iets opvangt van de Leidse stads
geluiden van de zwakke geruch
ten niet veel wijzer worden.
Mogelijk ligt de oorzaak daarin,
dat het menselijk gehoor door het
toenemend gebruik van machines,
van radio en elektronische appara
tuur en ook door het verkeer, zijn
scherpte goeddeels verloren heeft.
Misschien ook is het de onvoldoende
training, veroorzaakt door eenzijdige
aandacht en onattentie.
Wie luisteren kan, hoort overal ge
luiden. Maar er zijn maar weinig
mensen, die zich de aanwezigheid
ervan bij voortduring bewust zijn.
Een van die weinigen is de heer
W. R. Volmer, die voor de Neder
landse Radio Unie geluiden „vangt"
en ze, in letterlijke zin „aan banden
legt".
Er kan geen geluid klinken, ge
woon of ongewoon, of hij is erbij en
legt het vast ten behoeve van het
geluidenarchief.
Het is wel gebeurd, dat hij na een
dagenlange reis eindelijk weer ge
zellig thuis, plotseling gealarmeerd
met zijn draagbare apparatuur de
deur uitrende om een koopman te
betrappen, die met een bel de aan
dacht vroeg voor „echte Zeeuwse
mosseleuuu
Die bel deed de heer Volmer den
ken aan de paardetram uit zijn
jeugd en nauwelijks had hij de bel
op de band opgenomen of hij ging
op zoek naar een paard voor een wa
gen met luchtbanden.
Dat beest heeft toen voor de Radio
Unie mogen lopen: stapvoets, draf,
galop, inhouden, stoppen en weer
aantrekkenHet geluid van wie
len op rails vergde een nieuwe speur
tocht, maar de paardetram kwam er.
HET BEROEP van de heer Volmer
is lang niet zonder risico's maar
toch steeds vol afwisseling. Soms
een week-lang trekt IJj door Neder
land een enkele keer ook over de
grenzen in de ene hand het
„koffertje-met-rare-geluiden", een
bandopname-apparaat van uitzonder
lijke kwaliteit, in de andere weekend
tas met een stapel maagdelijke ge
luidsbanden, een pakje brood en een
pyama-met-tandenborstel. Tegen die
weekendtas hangt bovendien een hy
per gevoelige parabool-microfoon.
Vroeger was die uitrusting nog veel
uitgebreider. De heer Volmer heeft
tijden meegemaakt, dat hij opnamen
per telefoonlijn doorgaf naar de
studio. Wanneer hij voorbereidingen
moest treffen voor een uitzending,
kwam hij soms al twee dagen tevo
ren de microfoon opstellen.
Het heugt hem vandaag bijvoor
beeld nog, dat hij drie dagen lang
aanwezig moest zijn bij de voorberei
dingen voor de begrafenis van wijlen
koningin Emma. Hij mocht geen stap
of geen commando missen en op den
duur kende hij het hele protocol uit
het hoofd. Hij hoorde tenslotte bijna
bij het protocol.
Dat gesleep met de apparatuur is
vandaag al geen sinecure maar in die
dagen gebruikte hij nog een lijvige
„Marconi-microfoon", die verbonden
werd aan een loodzware accu. Het ge
heel moest steeds worden opgesteld
op de beste reportageplaats.
In die eerste tijd gebeurde het eens,
dat een H. Mis moest worden opgeno
men.
De beste waarnemingspost was die
in een luik, vlak onder het kerkdak.
Het scheelde maar weinig, of de
microfoon, die op een plankier uit
het luik naar voren werd geschoven,
begon te kantelen. Bijna had toen de
heer Volmer zijn carrièrèe beindigd
op een twintig meter dieper gelegen
kerkvloer.
Sindsdien heeft de „Geluidenvan
ger van Hilversum" wel meer peni
bele ogenblikken doorleefd.
Om het geluid van vliegtuigmoto
ren op te nemen en daarbij is hij
niet met één soort motor klaar
moest hij eens, voor een opname van
een paar minuten, met een vracht
vliegtuig mee.
De aluminumvloer van het vracht-
ruim was spekglad door het slepen
met zakken en kisten. Stelt U zich
de capriolen voor, die hij maakte,
een atelier (of een toonkamer) her
bergen.
Toen eenmaal een adres gevonden
was, was er nauwelijks de gelegen
heid, de weëe, warme lucht van de
textiel in te ademen: met vier minu
ten was de missie bekeken.
Volgende programmapunt: voet
stappen. De meest indrukwekkende
voetstappen meende de heer Volmer
te kunnen afluisteren in het Begijn
hof. Onderweg heeft hij eerst even
aangelegd m een rustig, oud cafeetje
om watte dobbelen. Het dobbel
spel ten behoeve van het geluiden
archief heeft zeer bijzondere spel
regels: men speelt immer om des kei
zers baard en een spelletje hoeft nooit
uitgespeeld te worden. De enige voor
waarde is, dat men speelt met een
gaaf geluid.
OM DE SPANNING TE BREKEN,
was er een kopje zwarte koffie
en tegen betaling van „even terug
luisteren" vertelde de bar-juffrouw
iets over nozems.
Niettegenstaande de gezelligheid
ging de expeditie naar het Begijnhof
door. De heer Volmer arriveerde daar
in steeds groeiende schemer, precies
op het moment dat het klokje van de
kerk wat begon te beieren. Met on
voorstelbare snelheid bracht de ge
luidenvanger zijn apparatuur in stel
ling en hij slaagde er in, nog juist het
laatste stukje hors d'oevre van
het gelui op te vangen, inclusief de
zes slagen, die verkondden, dat voor
de meeste mensen, de dagtaak er op
zat.
Natuurlijk kreeg de heer Volmer
ook de voetstappen, waar hij op uit
was. Ze kwamen van een paar be
gijntjes, van een zeeman, van een be
jaard vrouwtje en een wandelend
paartje, een kantoorbediende èn een
late toerist.
Hij kan ze alle gebruiken: afzon
derlijk maar ook, in de geluiden
keuken van Hilversum gebakken tot
één koek. Daarom was he ook niet
zo erg, dat er niet meer klokgelui op
de band kwam. Eenmaal in zijn
atelier zal de geluidenkunstenaar het
stukje band losknippen en als een
lus aan elkaar plakken. Als hij die
lus maar lang genoeg afdraait, zal
de klok van het Begijnhof in Amster
dam desnoods voor eeuwig iiimnen
.luiden.
Wat er in Hilversum gebeurt, is
een verhaal apart. Meen daarom niet,
dat de hoorspel-afdeling U twee, drie
maal per week bij de neus neemt: er
mag dan wel eens gegoocheld worden
in de studio maar de geluiden, die
in Uw hoorspel worden gebruikt, zijn
beslist levensecht. Daarvoor kunnen
wij instaan.
HOUD BRONCHITIS BUITEN DE DEUR!
Da beschermende, bacillendodende Potter'»
Catarrh Pastilles hebben een schier onfeilbare
werking. Neem ze
Nu ook koeien een verlichte leidster
toen de piloot zijn kist voor een hob
belpaard aanzag
In dit opzicht bleken piloten en
sleepbootkapiteins wel iets gemeen te
hebben: om een landrot te testen op
het bezit van een paar deugdelijke
zeebenen, kan men zijn schuit met
een stalen gezicht enige tijd dwars
op de deining laten liggen. Ook dat
werd de geluidenvanger niet bespaard.
Maar hij bleef even onverstoorbaar
bezig met zijn werk: op de brug, bij
de kluisgaten, op het achterdek bij
de bolders en in de machinekamer.
Het moet gezegd worden: De heer
Volmer is niet gauw tevreden. Hij
volstaat niet met willekeurig signaal
van een scheepstelegraaf. Wanneer 'n
scheepsschroef in een hoorspel „volle
kracht vooruit" moet slaan, neemt hij
geen genoegen met het signaal „stop"
en dat vertedert de schipper en zijn
bemanning al gauw.
WIJ HEBBEN IN RUSTIGER om
standigheden kennis gemaakt
met de geluidenvanger en zijn werk.
Het was gewoon tijdens het bezoek
aan het districtspostkantoor van Am
sterdam, waar de telexistes een paar
toestellen méér lieten lopen, dan er
gewoonlijk in gebruik zijn en overi
gens even luchtig babbelden, als zij
doorgaans doen. Ook de telefonistes
verleenden alle medewerking, zo
gauw ze hoorden, dat het voor „de
radio" was: ze brachten eigener be
weging een paar loze gesprekken tot
stand en lieten de pluggen in him
huisjes floepen. De buizenpost voor
de administratie van gevoerde ge
voerde gesprekken slobberde onver
stoorbaar afrekeningen. Maar op de
automatische telefooncentrale was
wel het meest te doen.
Daar werkten twee verschillende
soorten tellers zoemend, ratelend,
klikkend en rikketikkend in een oor
verdovende cacophonie.
In een ander gebouw stond een be
zoek aan het postkantoor op het ver
langlijstje: gepraat, gegalm, belletjes
en het „zjk, zjk boem, zjk boem" van
poststempels. En hier had de gelui
denvanger pech: het was aan het eind
van de maand en er was bijna nie
mand om geld te halen of te brengen.
Dat zijn zo van die teleurstellin
gen, die zijn wonderlijke beroep soms
meebrengt. Een andere wonderlijke
ervaring was, dat hij ruim een half
uur moest zoeken naar de eigenaar
van een naai-atelier, die toestem
ming wilde geven voor een opname
van zijn naaimachines en het gebab
bel van de modinettes. En dat, ter
wijl toch de voorname huizen aan de
Keizersgracht bijna stuk voor stuk
De grote kudden koeien maken in Zwitserland een niet weg te denken
deel uit van het landschap, maar leveren in de vaak voorkomende mist
groot gevaar op voor het verkeer, wanneer zij langs de wegen trekken.
Daarom heeft een ingenieuze boer te Vaudens de leidster van zijn kudde
een elektrische lamp op de kop bevestigd. Het staat wat vreemd, maar het
voldoet uitstekend.
Het Tweede Kamerlid Nederhorst
(P. v. d. A.), heeft aan de minister
van Binnenlandse Zaken gevraagd
naar de grenswijziging Gouda.
Het gemeentebestuur van Gouda
richtte reeds in 1948 het verzoek tot
de Kroon te bevorderen, dat de
Goudse grenzen zouden worden uit
gezet.
De derde van de volgende maand
hoopt het echtpaar J. de KleijnL de
KleijnStruik te Alphen a. d. Rijn
het feit te herdenken, dat zij een hal
ve eeuw geleden in het voormalige
raadhuis der toen nog zelfstandige
gemeente Aarlanderveen door de
secretaris dezer gemeente, de heer A.
P. Tolk in de echt werden verbonden.
De bruidegom is thans 74 jaar. Zijn
echtgenote, thans 71 jaar, was toen
in dienstbetrekking bij de toenmalige
burgemeester van Aarlanderveen Van
der Lee. Door diens medewerking
werd de heer Kleijn in 1917 aange
steld als gasfitter bij het Alphens
gasbedrijf waar hij 43 jaar gewerkt
heeft, laatstelijk als eerste fitter.
Met smaak vertelde de heer Kleijn
ons van die eerste jaren toen men al
les te voet moest doen bijvoorbeeld
bij winterdag vrijwel elke avond gas-
kousjes gaan vernieuwen in de
straatgaslantaarns. Voor hij bij het
gasbedrijf te werk werd gesteld,
werkte hij ook enige tijd als stoker
op Rijnschepen tussen Keulen en
Mainz. Al die vijftig jaar heeft het
echtpaar waarvan de bruid in Rotter
dam en de bruidegom in Nijmegen is
geboren, in Aarlanderveen, later Al
phen gewoond. De heer Kleijn is reeds
meer dan 49 jaar lid geweest van de
plaatselijke muziekverenigingen Har
monie Beethoven en later, toen deze
werd opgeheven van „Arti et Reli-
gioni", waar hij eerst op de tuba en
later op de bas zijn noot meeblies in
het orkest en dit thans ook nog doet.
Het gouden bruidspaar woont reeds
vele jaren in het pand Hortensia
straat 46. Beiden genieten een uitste
kende gezondheid. Er werden uit dit
huwelijk vijf kinderen geboren waar
van er nog vier in leven zijn. Er zijn
11 kleinkinderen.
De 3de februari zal er des middags
in hotel Centraal gelegenheid zijn
tot feliciteren en wel des middags
tussen 3 en 4 uur, mhax reeds nu
ontvangen beiden vele blijken
van belangstelling. Ook het gemeen
tebestuur heeft door het zenden van
een bloemenmand van zijn medele
ven met het gouden echtpaar willen
getuigen.
Zeven jaar daarna berichtten Ge
deputeerde Staten van Zuid-Holland,
dat het veroek niet in behandeling
kon worden genomen, omdat het
vraagstuk der Goudse grenzen in
ruimer verband moest worden be
zien.
In dit grotere plan tot grenswijzi
ging, waarbij verschillende Zuidhol
landse gemeenten zijn betrokken, zijn
opnieuw moeilijkheden ontstaan, het
geen een uitstel van de beslissing
voor geruime tijd waarschijnlijk
maakt.
Hij vraagt of de minister inmid
dels een voorstel tot grenswijziging
in de Goudse agglomeratie bereikt
is, het vraagstuk van de Goudse
grenzen in engere zin af te splitsen
van het grotere vraagstuk, waar
mede het op een ongelukkig moment
is verbonden, want het lange uitblij
ven van een beslissing over de her
ziening van de gemeentegrenzen be
lemmert de normale ontwikkeling
van Gouda in ernstige mate.
Spaarfonds voor
ouders van
emigranten?
De journalist M. Reckman te Naar-
den heeft het initiatief genomen tot
oprichting van een spaarfonds, dat
het de ouders van emigranten mo
gelijk moet maken, hun kinderen in
den vreemde eens te gaan bezoeken.
Ter verwezenlijking van dit plan is
een voorlopig organiserend comité
gevormd.
Dit comité heeft reeds van ver
scheidene zijden, onder meer van
reisbureau's, luchtvaartmaatschap
pijen en de rijkspostspaarbank mede
werking toegezegd gekregen. Het
heeft in Amsterdam gratis de be
schikking over kantoorruimte.
Het fonds stelt zich voor, de ouders
van emigranten in de uitvoering van
het plan te betrekken door een na
tionaal fonds te stichten mede uit
spaargelden van die ouders. Voorts
verwacht men, dat veel landgenoten
aan het fonds zullen bijdragen om
ook de minder bedeelde ouders in
de gelegenheid te stellen hun kin
deren te bezoeken. Een raad van toe
zicht op het nationale spaarfonds zal
gevormd worden uit een aantal
daartoe aan te zoeken vooraanstaan
de Nederlanders.
