Ok Sibil -
Antares
34
in
uit en thuis
dag
en
EXPEDITIE STERRENGEBERGTE
FAUNA EN FLORA
TE KUST EN TE KEUR
Lot van expeditie hing
aan een zijden draadje
Leiden treft regeling met randgemeenten
keuring van vee en vlees
over
Vur)/"E.
m LE.IDEN
Patiënten aan
„Henri Dunant"
boord van de
lichtelijk zeeziek
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
(Van onze medewerker)
Sinds het verschijnen van mijn laatste artikel zijn er hier in het basis
kamp van de Ok Sibil weer bijzonder veel aktiviteiten geweest. Op de
eerste plaats denk ik hierbij aan het beklimmen van de Antares-top door
de groep bestaande uit ir Escher, dr Verstappen en Lt. Nicolaas die er in
slaagde op 5 en 6 juli j.l. deze te bedwingen. Dan heeft de geoloog dr Bar
een grote toernee gemaakt van bijna vier weken en tijdens deze toernee
enige belangwekkende vondsten gedaan. Ook de andere groepen deelnemers
hebben tijdens hun tochten onderzoekingen kunnen doen.
Ik zou bijna kunnn zeggen: vanzelfsprekend heeft het pechduiveltje in
de afgelopen weken weer eens om de hoek gekeken en het heeft er dan
ook enige malen bijzonder somber voor de expeditie uit gezien. Vooral
toen één van de expeditie-helicopters, zonder persoonlijke ongevallen echter,
verongelukte.
Juist toen wij de kinderziekten, zoals onbekendheid met het terrein en
andere moeilijkheden-van interne aard, overwonnen hadden overkwam ons
dit.
wen. Nu moet men dit bouwen ook
niet té letterlijk opvatten. Het bivak
werd in feite opgezet door de Moejoe-
dragers van ons mede-expeditielid
de heer Van der Weiden, die deze
plaats ook gekozen had als waarne
mingspost voor de kartografische
dienst. Terwijl ik nu toch langzamer
hand al verschillende malen een bi
vak heb zien bouwen, verbaas ik me
er steeds weer over hoe deze mensen
met geen ander hulpmiddel dan
een kapmes in ongelooflijk korte
tijd een bivak uit de grond stampen,
's Avonds was ons bivak klaar, com
pleet met een grote tafel en bank om
aan te kunnen werken. Begunstigd
door het buitengewoon goede weer
kon met de zoölogisch-botanische
exploratie begonnen worden.
Daar het ons zo langzamerhand al
bekend is, dat het weer in het Ster
rengebergte niet zo erg betrouwbaar
is begonnen we onmiddellijk met het
verzamelen. De volgende middag be
gon het te regenen en vijf dagen la
ter regende het nog. Ondanks de re
gen werkten we allen zoveel moge
lijk door. Het is alleen wel eens de
primerend 's morgens de regen in
te stappen, maar als je na enkele mi
nuten doorweekt bent geef je er niets
meer om. Gedurende ons verblijf in
bivak 39A „De Goede Hoop" hebben
we veel kunnen verzamelen. Hoe
wel we hier op een hooge van 1500
m niet zo veel hoger zitten dan in
Ok-Sibil (1200 m) is het merkwaar
dig hoeveel de fauna en flora van
deze plaatsen in verscheidene opzich
ten verschillen. De heer Van Hey-
ningen kwam hier veel insecten te-
fen die hij nog nooit eerder gezien
ad en zelf kon ik verschillende vo
gels en zoogdieren bemachtigen, die
in de Ok-Sibil nog niet waargeno
men waren. De helicopter bracht ons
tijdens de zeer sporadisch voor
komende opklaringen verschillen
de malen bagage en post. De heli
copter landde op het meer aan een
keurig steigertje. Ook dr Brongers-
ma is een keer op bezoek geweest
om verschillende zaken te bespre
ken.
Mijn eigenlijke verhaal, dat wil
zeggen dat over de toernee waaraan
ik deelgenomen heb, begint op vrij
dag zesentwintig juni en om precies
te zijn om twaalf uur 's middags. Dit
was het moment waarop ik per heli
copter de Ok Sibil verliet, richting
Antares. Doch voor het zover was,
was er al heel wat water door de Si-
bil gestroomd. Het is begrijpelijk, dat
een toernee van naar schatting vier
a vijf weken, waaraan vijf personen
deelnemen de hele zoölogisch-bota
nische groep die zijn wetenschappe
lijke uitrusting meeneemt enige
voorbereiding vereist. Op <^rie en
twintig juni was de Antaresstootploeg,
bestaande uit de geologen Escher en
Verstappen, reeds vertrokken om het
pad te kappen en de beste mogelijk
heid te zoeken om de Antares-top te
bereiken. Het eerste gedeelte van de
ze tocht is door ons per helicopter
afgelegd. In de eerste plaats, om
dat dit veel sneller gaat en tevens
omdat alle bagage dan r.iet per dra
ger opgevoerd hoeit te worden. Zoals
reeds gezegd, op 26 juni om 12 uur,
vertrok ik dus als laatste van onze
groep naar het basiskamp Antares,
in officiële rapporten „Bivak 39" ge
naamd, naar de vlakbij gelegen clea
ring.
Helicopter-sensatie.
Het vliegen per helicopter is bui
tengewoon interessant. Het uitzicht
door de grote plastic koepel is prac-
tisch onbeperkt en het is een won-
dergelijke sensatie als het ware lood
recht te stijgen en te dalen. Het is
dan ook gebleken dat, als de om
standigheden ideaal zijn, een heli
copter in het Sterrengebergte een
voortreffelijk vervoermiddel is. Na
circa vijftien minuten vliegen was ik
al in het basiskamp Antares; in een
kwartier vliegen had ik een afstand
afgelegd van ruim drie dagen lopen.
Verder commentaar overbodig!
Het basiskamp Antares is gelegen
aan de rivier de Bon, een woeste
stroom, die heel wat wilder en groier
is dan de ons al zo vertrouwd ge
raakte Sibil. Zojuist waren ook de
geologen lopend in het kamp aan
gekomen. De volgende dag zouden
zij met de beklimming beginnen. Wij
zouden van het pad dat zij gebaand
hadden gebruik maken. In het basis
kamp Antares ben ik maar twee da
gen geweest, want reeds de daarop
volgende zondag gingen we naar een
op 1300 m gelegen kamp. Dit kamp
doopten we onmiddellijk „De Goede
Hoop". De tocht van het basiskamp
Antares naar „De Goede Hoop" gaf
ons al een beeld van hetgeen ons in
de toekomst te wachten zou staan.
Het was geen lange, maar een bij
zonder zware tocht. In betrekkelijk
korte tijd moesten we vijfhonderd
meter stijgen en daarna nog eens
honderd meter dalen. Tijdens deze
tocht moesten we enige verdraaid
steile hellingen nemen.
De eigenlijke bivakplaats was ge
legen aan een klein meer, met daar
achter het doel van de tocht: de ge
weldige Antares. Daar hier geen bi
vak was moesten we er eentje bou-
Maar 3600 meter
Ons volgende bivak zou op een
open plek op 2350 meter gemaakt
worden, maar eerst moest de Anta-
res-stootploeg terug zijn. Eindelijk
op 7 juli wij zaten net aan het
klassieke toerneemaal; rijst met cor-
ned-beaf hoorden wij schieten, en
ja hoor daar was de Antares-groep.
Doornat en steenkoud, het had de
hele ochtend al geregend, kwamen
ze in ons bivak. Het was er meteen
een enorme drukte, er werd eten
klaargemaakt terwijl een opwekkend
drankje niet ontbrak. De west- en
Oosttop van de Antares werden op
respectievelijk vier en vijf juli be
dwongen. Even was er iets van te
leurstelling toen de geologen vertel
den dat de top niet 4100 ra, zoals op
de kaart stond aangegeven, maar
3600 m hoog was. Nu is 3600 m na
tuurlijk al een aardige hoogte, maar
toch vonden wij het allen diep in
ons hart jammer dat de 4000 m niet
gehaald kon worden.
Aan de hand van schetsjes en
beschrijvingen werd ons duidelijk
gemaakt hoe wij moesten gaan en
waar we op moesten letten. Vrij
snel ging deze kleine groep weer
door naar basiskamp Antares. Wij
bleven, bezield met de gedachte
zo snel mogelijk hun spoor te
volgen, achter. Inmiddels was on
ze groep versterkt met de mari
nier Brandenburg van den Gronde,
Het pad van de Nieuw-Guinea-ex-
peditie gaat doorgaans niet over ro
zen, zoals deze foto toont,
een voortreffelijke kracht die de
kon maken naar het nieuwe bi
vak. Alles werd in orde bevon
den en er werd afgesproken dat
de bagage de volgende dag door
de vlieger Warman zou worden
overgebracht. Wijzelf zouden gaan
lopen.
Tegenslagen
Dinsdag de veertiende juli kwam
en het weer was ideaal. Niets wees
erop, dat het lot van de expeditie
die dag aan een zijden draad zou
hangen. Om acht uur was de heli
copter er al om de eerste vlucht te
maken, en om half negen was er
geen helicopter meer. Hij was bij het
nieuwe bivak even boven de grond in
een luchtzak .erecht gekomen tn
neergeslagen. Dit bericht bereikte
ons in „De Goede Hoop" pas om tien
uur. Bij deze tegenslag alleen bleef
het niet; onze radio, die ons altijd
volgende morgen al met dragers
naar 2350 m ging om daar een
landingsplaats voor de helicopter
en een bivak klaar te maken. Wij
waren namelijk overeen gekomen
met de chef-vlieger Warman, dat
hij onze omvangrijke bagage van
„De Goede Hoop" naar het nieuwe
bivak zou overvliegen, als het
weer dit toeliet uiteraard. Op
maandag 13 juli /as het einde
lijk zover, dat dr Vervoort met
de helicopter een inspectietocht
voortreffelijke diensten had bewezen
tweemaal per dag hadden we ver
binding met de Ok-Sibil was door
een onopgeloste oorzaak defect.
Snel werd er een beslissing geno
men en één van onze beste dragers
werd verzocht, zo vlug hij kon
tegen een extra beloning dit be
richt door te geven aan de dichtst
bijzijnde radiopost. Dit was clearing
36. Hier kwam hij om vier uur aan,
waarna het bericht direct de wereld
ingezonden werd. In de loop van de
ochtend kwam de vlieger Warman
bij ons in „De Goede Hoop" terug,
een beetje bleek en stil, maar onge
deerd. Die dag kon hij niet meer
terug naar de Sibil, maar de volgen
de morgen werd hij door de andere
helicopter opgehaald.
(wordt vervolgd)
Tussen 1920 en 1930 is door Lei
den met de gemeenten Alkemade.
Leiderdorp, Voorschoten, Warmond
en Zoeterwoude eèn regeling ge
troffen over de uitoefening van de
keuringsdienst van vee en vlees in
die gemeenten door de keurings
dienst in de gemeente Leiden.
Aangezien de kosten, welke voor
de gemeente Leiden voortvloeien uit
de uitoefening van de keuringsdienst
in de genoemde gemeenten slechts
ten dele door de van die gemeenten
ontvangen keurlonen worden goed
gemaakt, is met de besturen van die
gemeenten overleg gepleegd, ten
einde te komen tot een regeling,
volgens welke die kosten, voor zover
deze niet door de ontvangen keur
lonen worden gedekt, door die ge
meenten worden gedragen. Bij dat
overleg bleken de besturen van de
genoemde gemeenten bereid aan de
totstandkoming van een regeling
mede te werken. Zij gaven daarbij
evenwel te kennen, dat zij, meer dan
tot dusverre, betrokken wensen te
worden by de uitoefening van de
keuringsdienst in hun gemeente.
Een en ander is voor B. en W. van
Leiden aanleiding geweest om in
samenwerking met de besturen van
de belanghebbende gemeenten een
regeling te ontwerpen, die zij de
raad ter vaststelling aanbieden.
De regeling, die voor de thans van
kracht zijnde privaatrechtelijke
overeenkomsten in de plaats zal tre
den, is, met het oog op de publiek
rechtelijke karakter van het onder
werp, gegoten in de vorm van een
regeling in de zin van de Wet ge
meenschappelijke regelingen. Zij
komt volledig tegemoet aan het ver
langen van de andere gemeenten
naar meer zeggenschap en zü voor
ziet in het bezwaar, hetwelk aan de
huidige regelingen kleeft, n.l. dat de
kosten van de uitoefening van de
keuringsdienst in die gemeenten
voor een deel door Leiden worden
gedragen.
'N ZONDAG
De belagers komen terug. Zij wip
pen vederlicht de slaapkamer
binnen, hoewel dit ten strengste ver
boden is.
„Potverdikkie, wil je wel
De voetjes roffelen op het zeil en
in één duik verdwijnen ze in hun
eigen bedden. De matrassen kreunen
ervan.
De wekker tracht intussen zo on
opvallend mogelijk voor zich uit te
kijken. Zo'n apparaat moet het van
verrassing hebben. Het wil plotse
ling met een scherpe explosie los
knallen. Zó dat je droom overgaat in
een trauma, die je de de eerste uren
niet kwijtraakt. We mijmeren, ter
wijl er in de zijkamer een gedempt
gerommel klinkt: wekkers zijn een
naargeestige uitvinding. Ik voor mij
had liever een „porder" gehad, zo'n
knaap, die bescheiden tegen het raam
klopt en dan onderdanig zegt: het
wordt uw tijd, meneer. De ideale
wekker heeft sindsdien nog nie
mand uitgevonden. Het zou er een
moeten zijn, die uit zichzelf de de
kens opwandelt en die je bemoedi
gend door je haren strijkt. Zo een
die dan met z(jn metalen stemmetje
fluistert:
„Arme, arme kerel, moet je dan
al wéér opstaan! Ze moeten toch
ook altijd jou hebben, de schoften.
Laat ze toch barsten, of zou je er
toch maar niet voorzichtig uitko
men? Je weet hoe lekker een dam
pend kopje thee op je nuchtere
maag kan vallen en je eitje donst al
in zijn dopje".
Dat zou een vriendelijke bruik
bare wekker zijn, maar het mecha
niek werd wel zeer ingewikkeld.
Bovendien komt er toch een dag, dat
je die zeurpiet met een vloek op de
lippen te pletter gooit. Wat een dure
klap zou dat geven. Trouwens: de
ochtendbladen met de grootste op
laag hebben op geraffineerde ma
nier de taak van deze droomwekker
overgenomen. U moet eens opletten,
wat een verrukkelijke kankerstuk
jes de redacteuren tot diep in de
nacht hebben bedacht om hun cliën-
Mooie iocht over
hei IJselmeer
De tweede dag van de „Roode
Kruistocht" met de „J. Henri Du
nant" bracht onafgebroken regen.
Het uitzicht was wat triester, maar
de opgewekte stemming onder de
patiënten is gebleven.
Men heeft een goede nacht gehad
en na de koffie hebben de patiënten
van de verschillende zalen op dit
hospitaalschip groeten uitgewisseld.
Zo ook het echtpaar Muilwijk uit
Gouda, die langs deze weg contact
kon onderhouden. He landschap dat
men passeerde was afwisselend. Al
vroeg maalden de schroeven het
schip door de Lek naar Vreeswijk,
waar werd geschut in de Beatrix-
sluis. Amsterdam was de volgende
bestemming, die men door het Am
sterdam-Rijnkanaal via Utrecht be
reikte. Omstreeks één uur arriveerde
men in de hoofdstad.
Hier rustten de patiënten een uur
tje, waarna mm door de Oranje
sluizen over het IJsselmeer voer.
Het water was wat onrustig en ver
schillende patiënten-opvarenden wer
den lichtelijk zeeziek.
Na een prachtige tocht over het
meer bereikte men Harderwijk, de
stad waar Boerhaave gepromoveerd
is, stad ook van de paling. De ont
vangst was hier bijzonder hartelijk.
Het hervormde zangkoor zong enige
liederen en de dominee van de Her
vormde Gemeente sprak een kort
woord voor de scheepsmicrofoon.
De patiënten kregen manden met
eieren uit Barneveld cadeau en elke
gast kreeg bovendien als aardig
souvenier een pitrieten bloemen-
hanger van de afdeling Harderwijk.
Namens het zangkoor werden in
de loop van de avond nog enige do
zen met de plaatselijke lekkernij
„zandkringen" binnengebracht.
Alle patiënten groeten hur. familie
leden.
Wat zou de expeditie moeten doen
zonder de onmisbare hulp van de Pa
poea-dragers? En als ze niets te dra
gen hebben tonen ze belangstelling
voor alles.
tèle met lekker gekietel op de been
te helpen. Je kan fijn lezen, dat je
belastingcenten over de balk ge
gooid worden met waardeloze tanks,
waar je met een vinger doorheen
steekt.
En wat heeft die suffert van mr.
Dwingeberg gedaan: hij heeft jara-
telles in plaats van sokophouders
voor het leger gekocht, terwijl hij
als ingewijde moest weten, dat onze
jongens helemaal géén sokophouders
nodig hebben. Haha! En politie
agenten hebben weer in het wilde
weg geschoten en onschuldige bur
gers geraakt. Schietdienders! Durf-
ie-wel!
Zo'n krant verzoent je met de dag.
Je mag in een strip even méé naar
Mars vliegen, 's effe ergens anders
zijnen voorts vertellen ze licht-
verteerbare verhaaltjes over men
sen, die het breed laten hangen.
Soraya komt een welgevormd
pootje baaien in Noordwijk. Hoe
moet dat nou verder met die vrouw?
daar kan je even over doorsoezen.
Zou ze toch nog
En Grace zit op rozen.dat kan
niet meer kapot gaan daar in Mona
co
Boem!
Een van de twee pleegkinderen is
door het bed gezakt en op dit mo
ment heeft de wekker gewacht. Het
beestje zet zijn scheepsroepertje aan
de mond en begint te schreeuwen.
En dat op zondagmorgen. Daar
komt nog bij, dat een bescheiden
blik onder het gordijn door (denk
toch aan de overburen) zich verliest
in een grauw wolkendek, dat huile
rig de ruiten dweilt.
Wat gaat men op een regenachtige
dag in Leiden doen met twee Ween-
se suikertjes, die haar blauwe ogen
vol verwachting naar het pleeg-
ouderpaar hebben opgeslagen? Ze
zijn tenslotte met feriën, met vakan
tie.
Op zulke dagen mag je dubbel
dankbaar zijn, dat je Rooms bent.
Niet dat je daardoor geleerd hebt
een grauwe zondag door een Hemels
licht overschenen te zien, maar je
hebt een programmapunt ook
voor twee kinderen. z
Samen naar de kerk, met de mis-
saals in de hand, als brave burgers
de grote poort in.
„In de kerk is het Christkind",
verklaren we aan die Lisi.
Zij kijkt zeer verwonderd. Nee
toch? Maar als ik blijf volhouden:
„krijgen we daar dan ook cadeau
tjes?"
We vragen u: is dit geen paedago-
gisch probleem?
Het kind is n.l. van huis uit ge
wend, dat zij haar Kerstcadeautjes
van het „Christkind" krijgt, zoals
onze kinderen op vijf december door
St. Nicolaas verrast worden.
Tante zegt: Als je groot bent zul
je eens zien, wat een geschenken het
Christkind kan geven, en dat lijkt
ons voor het moment de goede op
lossing.
(Wordt vervolgd)
Lex Bruinhof
RECHTSZAKEN
„Het is een onridderlijk lafhartig
optreden om zo'n man tegen de straat
te kwakken, zodat diens neusbeen
en rechterknie worden beschadigd",
zei de officier van justitie bij de
Haagse politierechter in de zaak te
gen een machinist bij de binnenvaart
uit Katwijk aan Zee. Deze was op
15 mei 1958 boos geworden op zijn
70 jaar oude oom en toen was de
mishandeling gekomen.
De verdachte betoogde dat hij de
mtn alleen maar een duw had ge
geven, waardoor oom op de grond
was gevallen. Hij vertelde ook nog,
dat de oom het hem en zijn vrouw
voortdurend lastig maakte. De dag
tevoren had de oom de vrouw nog
op straat uitgescholden en toen ver
dachte de oude oom de volgende dag
tegenkwam had hij hem hierover
willen onderhouden. Het kwam toen
tot een ruzie. „Het is niet opzette
lijk gebeurd, maar het was een sa-
menloopw van omstandigheden. Ik
wilde hem enkel maar eens goed
door elkaar schudden. Hij scheldt
altijd maar en de politie doet er
niets aan", zo voerde de verdachte
tot zijn verdediging aan.
Nadat de officier van justitie veer
tig gulden boete of tien dagen had
geëist zeide mr. v. d. Plas, de raads
man, dat de oude oom een zenuw-
oordlog voert tegen verd.'s vrouw, die
hierdoor een angstcomplex heeft ge
kregen en die nu onder dokters be
handeling is. Alles wat de oude oom
doet is echter net niet erg genoeg
om hem in een krankzinnigeninrich
ting te plaatsen. In dit geval was het
niet zozeer een mishandeling, maar
meer een ongelukkige duw.
De politierechter veroordeelde de
machinist tot veertig gulden voor
waardelijke boete of tien dagen, met
een proeftijd van drie jaar.
