Drie verkeersongelukken
op Rijksweg te Oegstgeest
Moeder met vier kinderen
door gas verstikt
Massaal pelgrimslegioen trok
door bijzonder rustig Amsterdam
STILLE OMGANG 1959
Kamerlid Gor Kleisteriee sprak voor
Zoeterwoudse KVP-jongeren
t Hef was
van ons
MAANDAG 2 to..
.,r 1959
DE liEIDSE COURANT
PAGINA
Een enorme karavaan van bijna vijf en twintig: touringcars slingerde
zaterdagavond door de ingeslapen westelijke, zuidelijke en oostelijke wijken
van Amsterdam naar de H. Stee met bijna twaalf honderd pelgrims uit
Leiden en naaste omgeving. Verontwaardigd hebben zij gekeken naar de
gemotoriseerde verkeersagent die de stoet opende, niet wetende, dat hij in
tegenstelling tot vorige bus-jaren de opdracht gekregen had om de binnen
stad zoveel mogelijk te sparen. Wegens een massale opkomst uit heel het
land. De uitzonderlijke rust van die binnenstad en het milde voorjaarsweer
na de warmste februaridag van deze eeuw maakten de 78-ste Stille Omgang
tot een bijzonder aangename „samenzwering van enkel mannen" zoals hij
twee jaar geleden genoemd werd. Zoals bekend betrof de algemene intentie
de lijdende Kerk.
hoofd zijn bisschop, mgr. M. A. Jan
sen. Zo goed als aanééngesloten trok
ken zij langs de aanééngesloten Am
sterdamse gevels, waarvan slechts in
Klalverstraat en Nieuwéndijk door
de schreeuwerige reclames weinig te
zien was.
Het tempo van de Leidse groep had
1200 Bedevaartgangers
van afdeling Leiden
In een stampvolle Hartebrugkerk
was pater A. Vermeulen o.f.m. de
eerste predikant, die de hemeltergen
de nood in de onderontwikkelde ge
bieden belichtte. H'ij wees erop, dat
de liefde tot God niet echt kan zijn
wanneer deze niet tot uitdrukking
komt in het menselijk vlak. Onze be
langstelling moet gebaseerd zijn op
genegenheid en liefde, die in zijn al
lerfijnste nuance slechts in God is
te vinden. Heel het menselijke leven
dient een getuigenis van het geloof
te zijn om de voedingsbodem te kun
nen vormen voor het geloof der bui
tenkerkelijken.
Na gewezen te hébben op het be
lang van het Concilie dat door de
Paus is aangekondigd, vestigde pater
Vermeulen de aandacht op het be
lang, dat ook binnen de kerkge
meenschap eenheid heerst.
De zonde is de voornaamste belem
mering voor het onderlinge kontakt,
omdat deze de liefde ondergraaft en
daarom ontrouw betekent tegenover
God, de Kerk en de gemeenschap. De
juiste verhouding tussen mens en
God komt het best tot uitdrukking
in de verhouding van mens tot mens.
Verontwaardigde bedevaart
ganger.
Vlak na het door pastoor Ceslaus
Tij nagel gecelebreerde lof trokken
zeventien bussen de stad uit, die on
derweg door deputaties uit ondermeer
Katwijk, Warmond en Voorhout ge
completeerd werden tot vijf en twin
tig in totaal. Dat was precies een
tiende deel van alle bussen die de
hoofdstad bereikten. Samen met vijf
tien extra treinen brachten zij 21.000
pelgrims naar de aloude bedeweg, die
in de middeleeuwen al werd gevolgd
ter herdenking van het H. Sacrament
van Mirakel. Onderweg kwamen de
Leidenaars enkele groepen met wan
delstokken tegen, die hit De Wee re
(N.-<H.) en Roelofarendsveen afkom
stig waren. Door de kalmte van de
weinige late feestgangers in Oud-
Amsterdam had de politie met de sa
bel aan de riem het betrekkelijk rus
tig, geassisteerd als zij werd door
enige tientallen orde-commissarissen
van het Genootschap van den Stillen
Omgang. De grootste groep van twee
duizend man kwam uit Eindhoven;
andere groepen kwamen uit TWente
(ongeveer 1300 man), Den Haag
(1100) en Rotterdam met aan het
het omrijden langs de halve stad en
het verkeerd afzetten op het Water-
looplein in plaats van op de Nieuwe
Zijds Voorburgwal. In totaal waren j
dertig kerken ingeschakeld om het i
massale pelgrimslegioen op te van-1
gen. De H. Mis werd opgedragen door
pater C. A. Tonus, behorende tot de
Congregatie van de Paters van
Scheut en werkzaam geweest els mis
sionaris op de Filippijnen. De cele
brant werd geassisteerd door de pa
ter J. H. I. Nieuwenhuysen o.f.m. ka
pelaan van de parochie Hartebrug,
en kapelaan W. J. C. Wijnands te
Warmond.
Nogmaals de Lijdende Kerk.
Tijdens zijn predikatie wees pater
Tonus op de verbijsterende nood in
da onderontwikkelde gebieden, die
wel iets hoger kunnen liggen, omdat wel schril afsteekt bij de teohnische
leemte tussen de voorgaande
groep steeds groter bleek te worden.
Geluk bij een ongeluk.
In tegenstelling tot enige voor
gaande jaren werd de Moses en
vooruitgang van het atoomtijdperk.
Over de hele wereld lijden zes van
de tien mensen honger, en van de
overige vier zijn er nog twee, die niet
hun eigen kleding dragen. Uit erva
miHHBH ring sprak hij over de barre boos-
Aaronkerk aan het Waterlooplein 1 heid van de kerkvervolging in China
slechts door één groep benut voor 't1 en de toestand op de Filippijnen, dat
bijwonen van de H. Mis. Dat was 'ni'het enige katholieke land is van het
geluk bij het ongeluk, diat de Leidse Verre Oosten. De predikant spoorde
afdeling bijna een half uur te laat iedereen aan tot een vurig gebed om
aan de tocht was begonnen wegenskracht voor de Lijdende Kerk.
Wielrijder gedood
Zaterdag hebben op de Rijksweg
Den HaagAmsterdam drie verkeers
ongevallen plaats gevonden, waarvan
één met dodelijke afloop. In het twee
de geval moest een wielrijder met
een zware hersenschudding in het
Acad. Ziekenhuis te Leiden worden
opgenomen.
Het derde ongeval had slechts ma
teriële schade tot gevolg.
Zaterdagmiddag omstreeks half een
reed de 57-jarige wielrijder J. L. v.
d. Kooy uit Noordwijkerhout op de
rechter rijbaan van de rijksweg, tus
sen de Drie Witte Palen en De Slaag.
De wielrijder, die waarschijnlijk niet
bekend was met de situatie terplaat
se, moet bemerkt hebben, dat er een
rijwielpad gelegen is aan de linker
zijde van de autobaan. Hij stak plot
seling de weg over, vlak voor een
Volkswagen-sportauto. De chauffeur
heeft door sterk naar links zwenken
getracht een aanrijding te voorko-
mên. Bij de botsing, die niettemin
volgde, werd de heer Van der Kooy
vrijwel op slag gedood. De Volkswa
gen werd deerlijk beschadigd.
Rijnsburg en wilde de weg naar huis
vervolgen over het naast de autoweg
gelegen hijwielpad. Hij werd ge
schept door een auto, bestuurd door
de heer De K. uit Rijnsburg, Met een
zware hersenschudding werd hij op
genomen in het Acad. Ziekenhuis te
Leiden.
Nauwelijks een kwartier later wil-
Stille Omgang 1959: een lange zwijgende stoet trekt langs de lamp in de Amsterdamse Kal verstraat, waar
eeuwen geleden het Mira kei plaats gevonden heeft.
de mevr. P., eveneens afkomstig uit draaien tot aan de verkiezing en zal
Leiden, bij de Drie Witte Palen de
weg oversteken. De dame kwam uit
de richting Rijnsburg. Ze stapte af
aan de rand van de autobaan en stak
lopend over. Halverwege de rijbaan
werd haar het rijwiel uit de hand ge.
reden door een auto, bestuurd door
de heer Van E. uit Amsterdam. Ten
gevolge van deze aanrijding, waarbij
de dame als door een wonder werd
gespaard, reed de heer Van E. in op
een tegenliggende wagen, bestuurd
door de heer W. M. uit Oude Tonge.
Het rijwiel van mevrouw P. werd
geheel vernield, beide auto's kregen
zware schade maar er deden zich
geen persoonlijke ongevallen voor.
Bij de foto: de situatie op de weg na
de eerste aanrijding: de Volkswagen
sportauto werd zwaar beschadigd.
KVP JONG EN
FRIS HOUDEN
In het kader van de verkiezings
actie was de oproep aan de leden van
de K.V.P. gericht, getiteld als „pro
paganda bijeenkomst van de jonge
ren met het jongste Kamerlid Cor
Kleisteriee als spreker". De voorzitter
de heer A. J. v. d. Poel, gaf in zijn
openingswoord grif toe, dat deze
A ->•• .vorm van uitnodiging, al was daar
.h^lf 5 jVe?/1s^ na^y dan wel aan toegevoerd, dat zij die
r-htviamipt np 9.4)-mri <jp mnppman T o m
zichtviaduct de 20-jarige jongeman R.
uit Leiden plotseling de rijweg over
De wielrijder kwam uit de richting
zich niet meer tot de jongeren reke
nen van harte welkom zouden zijn,
de oudere leden blijkbaar weerhou
den had deze bijeenkomst bij te
wonen.
Deze bijeenkomst was tevens jaar
vergadering en de voorzitter gaf een
chronologisch breedvoerig verslag
van het jaar 1958, een opsomming
van de vele activiteiten bij de twee gemeenteraadsverkiezing waarbij spr.
wellicht nog wel doordraaien als de
socialisten niet meer aan de regering
komen. Ook al heeft de P.v.d.A. nog
tot kort voor deze getuigd van een
regeringsperiode waarin het beleid
zo uitermate progressief was.
Onze oud K.VP.-mii.lster van der
Brink heeft in de jaren '48'53 met
zijn industriële plan de strijd gewon
nen tegen de structuele werkloosheid
en door belastingregelingen bij inves
teringen bevorderd, dat een miljoen
mensen meer in de industrie werk
kregen.
Rom-mg heeft de strijd gewonnen
voor de progressieve kinderbijslag
waarbij de socialisten de grote rem
mers waren. De K.V.P.-minister
Witte heeft 'iet aantal gebouwde wo
ningen in 1958 opgevoerd tot 89.000.
Na nog zeer vele belangrijke punt
ten uit het program van de K.V.P.
verduidelijkt te hebben eindigt spr.
met een gloedvol betoog over de hoge
waarden die de christelijke politiek
te behartigen heeft, het vervullen
van de zending om de mens de weg
naar de waarheid en het leven te
leren kennen.
Er volgde nog een gedachtenwisse-
ling waarna de voorzitter de heer
Kleisteriee dankte voor zijn leerzaam
en vruchtbaar betoog. Onder luid
applaus overhandigde de voorzitter
daarbij als geschenk het echte Zoe
terwoudse product een kaas.
Nabeschouwing.
Hierna hield de heer P. C. Paarde-
kooper een nabeschouwing over de
verkiezingen. Het financieel verslag
gaf een tekort aan van 70.20 als ge
volg van de vele verkiezingskosten.
Door de bijzondere inzameling is
echter verdere financiering tot aan de
contributie-inning wel mogelijk.
De heer Kleisteriee ving zijn rede
aan met er op te wijzen, dat, al is
men politiek nog zo c ndeskundig, hoe
lauw het poitiek peil wel zal staan
men thans toch beseffen moet, dat
het er bij de verkiezing van 12 maart
om gaat of het Nederlands volk be
reid is zijn goedkeuring te hechten
aan een ordelijk beleid tot regeren
volgens christelijke en sociale begrip
pen.
De jongeren vooral in hun groot
getal van 1.250.000 kiezers onder de
leeftijd van 30 jaar moeten begrijpen,
dat zij zich moeten bezig houden met
de politie omdat de staatkunde
zich met de mens bemoeit van de
wieg tot het graf. De K.V.P. wil dan
ook streven de kie9gerechtiglieid te
brengen van het 23ste naar de 21-
jarige leeftijd.
Het groqtste belang van politiek
medeleven van de jongeren is echter,
onze partij jong en fris te houden.
De jongeren moeten zich tijdig inzet
ten om eenmaal de plaats van de
ouderen, goed geschoold in de poli
tiek, in te nemen.
Fabel van Burger.
De gehele socialistische propa
ganda, de fabel van Burger als zou
den de rechtse Kamerleden de be
zittende klasse aan nog meer bezit
willen helpen zal nog wel als een
wilde grammafoonplaat blijven door
zijn afkeuring uitsprak dat negen
mensen, de adviescommissie, hebben
uitgemaakt wie in de gemeenteraad
komen. Verder gaande betreurde spr.
dat er geen enkel lid van de gemeente
raad uit de Kruisheren parochie was
gekozen. Nu vooral, omdat deze paro
chie de eerst getroffene bij de an
nexatie zal zijn en daarbij elke ver
tegenwoordiging mist.
Spr. pleitte voor het oprichten van
een afd. van de K.V.P. in de Kruis-
herenparochie en gaf het bestuur
een jaar om deze grieven te over
wegen.
De voorzitter meent dat de klok
niet achteruit zal gezet worden. De
instelling van een adviescommissie is
reglementair bepaald en hare verkie
zing heeft in de vergadering van 110
leden plaats gehad.
De secretaris ziet niet in dat de ge
meenteraadsleden ook niet de belan
gen van de Kruisherenparochie zou
den dienen. Opgemerkt wordt dat bij
de groslijststemming geen reactie uit
de Kruisherenparochie is gevoerd,
waarop de heer Paardekooper op
merkt dat de leden-kiezers nu een
maal altijd het advies opvolgen.
Als de opmerking wordt gemaakt,
dat een gemeenteraadslid uit de paro
chie van de Kruisverheffing gekozen
is doch later daaruit verhuisd is
merkt de heer Paardekooper sarcas
tisch op: dat heeft men wel geweten
anders had men ook deze niet geko
zen.
Na dodelijke aanrijding
er als een haas vandoor
De heer O. uit Uffelte, die zaterdag
avond op de weg Steen wij k-Meppel
de 65-jarige mevrouw J. Oosterhof-
Wobben had aangereden, stopte, om
de vrouw, die niet ernstig gewond
was, hulp te bieden. Toen mevrouw
Oosterhof, met haar fiets aan de hand
de weg wilde oversteken, wilde op
staan, naderde een personenauto met
grote snelheid.
De heer O. trachtte de automobilist
nog te waarschuwen, maar deze kon
niet meer stoppen. Mevrouw Ooster
hof werd voor de tweede maal, en nu
dodelijk, aangereden. De chauffeur
van de tweede wagen stopte, opende
het portier om het resultaat van de
aanrijding te zien, doofde zijn lichten
en reed met grote snelheid verder.
BROMFIETSER DOOR LEKKE
BAND VERONGELUKT.
Vermoedelijk door het springen van
zijn voorband, is de 64-jarige Amster
dammer A. van Dijk gisteren in Wou
denberg met zijn hoofd tegen een
boom geslagen en overleden. Zijn
stoffelijk overschot werd op de Ge-
rensteinselaan te Woudenberg gevon
den. Zijr bromfiets lag in de gracht.
In een van de stille Tilburgse ar
beidersbuurten heeft zich zaterdag
een drama afgespeeld, tengevolge
waarvan een moedei en haar vier
kinderen alle meisjes om het
leven zijn gekomen.
De vader die 's morgens vroeg
naar zijn werk was gegaan is de
enige van het gezin die aan de dood
is ontsnapt.
Omstreeks 10 uur zaterdagmorgen
vervoegde een huurincasseerder zich
aan de achterdeur van de woning
aan de V. Heemskerckstraat 45 te Til
burg. Reeds in de tuin bespeurde hij
een doordringende gaslucht, waarop
hij terstond alarm sloeg.
In de keuken trof men op de grond
het lichaam van mevr. W. Vermeer-
v. d. Luytgaarden (29) nog in
nachtgewaad in bewusteloze toe
stand aan. Zij stierf korte tijd later.
Toen men in d ewoning nog meer
ramen en deuren wilde openzetten
trof men op de slaapkamers boven,
in de bedden, de vier dochtertjes
Cornelia (8), Wilhelmina (5), An-
tonia (3) en Christina (IVj), leven
loos aan.
j Streekroman
HANOL SPOOR
2)
„Ach, stop maar, we worden het
toch niet eens".
„Daarom vraag ik me af, waaraan
het dorp de eer te danken heeft jou
om deze tijd als logeergast te mogen
bergen". Met lichte ironie ging Frank
verder: „mij dunkt daar moet wel
een gewichtige reden voor zijn, als jij
je hier afzondert, terwijl je zelf be
weert, dat de stad zoveel meer te
bieden heeft".
Mia scheen door deze vraag even
haar zelfverzekerde houding te ver
liezen. Frank zag haar ondanks poe
der en rouge verbleken. Dan haalde
ze onverschillig haar schouders op.
„Och, het stadsleven vraagt soms
te veel van een mens. Nogal wat ge
fuifd en zo. Ik vond het nodig wat
op rust te komen om mijn uiterlijk
wat te sparen. Hier word je als het
ware gedwongen rust te houden, ter
wijl je in de stad soms de dag nietl
van de nacht onderscheiden kan".
Zij veerde wat overeind en zei hef
tig: „maar lieve help, Frank, je wilt
toch niet beweren dat je na al die
oorlogsjaren en de daarop volgende
tijd toen je zoveel gereisd hebt, nog
zo conservatief bent als de hier vast
geroeste dorpsbewoners?"
Zonder te antwoorden keek Frank
over haar heen naar buiten, waar
het duister reeds begon te vallen, en
alleen de avondhemel oplichtte.
Zachtrose en lila wolkjes trokken
het oog tot zich. Zo was de lucht op
vele plaatsen geweest als hij en zijn
vriend zich ver van huis bevonden.
Hoe zou een meisje als Mia kunnen
begrijpen dat twee mannen, zwervers
moe, soms zo'n geweldig verlangen
naar huis konden hebben. De vele
ontberingen die ze in en kort na de
oorlog moesten doorstaan, hadden
beiden gestaald en veel geleerd,
maar het verlangen bleef.
Hoe dikwijls was het niet voorge
komen dat wegen en bruggen ver
woest waren zodat hun reis ontijdig
moest worden afgebroken. Hun er
varingen bij de zeemacht hadden hun
geleerd om zich onder alle omstan
digheden aan te passen. Zijn vriend
had echter wel eens lachend opge
merkt: „we gaan alle gevoel voor
romantiek verliezen. Als we een aar
dig meisje zouden tegenkomen, kun
nen we dadelijk zien of ze handig in
de huishouding is, en vragen we ons
af of ze wel sokken zal kunnen stop
pen".
Mia was allerminst het type van
een sokkenstoppende huisvrouw; in
tegendeel, zij had rneer een vlinder-
natuur, zo van dertien in een dozijn.
Mia zag hem staren, en wilde weer
de aandacht tot zich trekken.
„Ik had wel gedacht", zei ze veel
betekenend, dat je allereerst je
buurmeisje zou willen begroeten".
„Wat weet je van haar?" vroeg
Frank zo heftig dat ze er van schrok.
Ze voelde een lichte jalouzie, haar
aanstellerige houding verdween een
ogenblik en gepikeerd merkte ze op:
„maak je niet dik", en spottend ging
ze verder, „als de leliën in 't veld,
hoor. Zij is zelfs zo onfeilbaar dat
haar moeder niet eens bang is dat
de omgang met mij haar zal beder
ven".
Frank zuchtte onwillekeurig van
opluchting. Joke, z'n buurmeisje, was
in zijn gedachten de ideale kameraad.
Maar wat had er in al die jaren dat
hij was weg geweest niet kunnen
veranderen? Joke was toen hij
wegging toch nog zo'n echt kind,
al had ze ook een krachtig willetje.
Dat Mia zo goed met haar omstan
digheden op de hoogte was, veront
rustte hem toch wel een weinig.
Waarom was hij ook zo geheel in
zijn werk opgegaan, en had hij niets
van zich laten horen. Had hij zich
soms verbeeld dat hier de tijd stil
stond?
Frank deed zich nu allerlei ver
wijten, doch men was in deze streek
niet gewend met z'n gevoelens te
koop te lopen. Soms wist men zich
ook zonder woorden aan elkaar ver
bonden. Maar waarom had hjj zich
nooit afgevraagd of Joke tijdens al
die jaren dezelfde was gebleven?
Frank droomde wat weg en dacht
aan de tijd dat Joke en hij hele
zwerftochten door de duinen maak
ten. Wat was hun kameraadschap
mooi en goed geweest. Hoe graag
kwam hij bij haar ouders, waar altijd
zo'n gezellige, hartelijke sfeer heer
ste. Omdat hij zijn ouders zo vroeg
had verloren, vond hij daar een twee
de tehuis. Zijn oom Arie, die hem
verder grootbracht, moedigde dit aan.
Mia kuchte beledigd. „Ik ga nu
maar", zei ze ijzig, „ik had me deze
avond gezelliger voorgesteld".
Frank probeerde zijn opluchting te
verbergen. „Ach, ja, neem me niet
kwalijk, we hebben een vermoeide
reis achter de rug; ik denk dat Paul
al in het land der dromen is. Ik ver
moed dat je bij Joke's ouders logeert.
Zou je tegen hen willen zeggen dat
we morgen onze opwachting komen,
maken? Mijn vriend en ik zullen tot
de avond wachten, dan heeft ieder
een tijd".
Mia liep het duinpaadje op, waar
van het gele zand nog enigszins te
gen het donkere struikgewas afstak.
Frank keek haar na, een klein don
ker figuurtje, afstekend tegen de
lichte avondhemel. Hij realiseerde
zich dat een stadsmeisje zich toch
wel erg eenzaam moest voelen.
Hij had alweer spijt van zijn stug
heid, en in deze opwelling riep hij
haar toe, even te wachten; hij zou
haar thuisbrengen.
Toen hij naderbij kwam. zag hij
haar ogen oplichten. „Waarom",
vroeg hij, „kom je zo alleen, en niet
met je ouders, zoals vroeger?"
Ze versomberde weer. „Mijn ou
ders hebben mij het huis ontzegd"
zei ze kortaf: „wegens mijn nacht
braken, zoals m'n moeder het belieft
te noemen. Bovendien was ze bang
voor het slechte voorbeeld dat mijn
jongere zusje dan voor ogen had".
„Hoe kun je dat leven ook aan
trekkelijk vinden. Het is leeg en
doelloos, en echte vrienden win je er
niet mee".
Zij gooide haar hoofdje in de nek.
„Kom, zeur daar nu niet over, vertel
liever iets van je reizen. Ik weet uit
ervaring dat ddt zo kort na de oorlog
zeer sensationeel kon zijn". j
„Jy ervaring?" vroeg Frank ver
baasd. „Wij die voor de regering wer
ken, moeten uiters zuinig met de de
viezen omgaan. Hoe ter wereld was
het jou dan mogelijk om aan het be
nodigde buitenlandse geld te ko
men?"
Zij lachte schel. „O, die landelijke
onschuld; vraag maar niet verder, je
zou je niet verwaardigen om langer
naast me te lopen".
Ze liepen nog een poosje zwijgend
naast elkander voort. I-Iet was een
mooie avond. Het zand knerpte zacht
onder hun voeten. Heel in de vert«
kwaakte een kikkerkoor. Hier en
daar was er een zacht geritsel van
wegvluchtende hagedisjes of ander
gedierte. Mia, die het niet verwer
ken kon dat een man tegen haar
lokkende maniertjes bestand was,
deed nog een laatste poging. Juist
toen er een verschrikt konijntje weg
sprong, greep ze Frank's arm en
drong zich dicht tegen hem aan.
Deze lachte, „ben jij nu dat zelf
standige meisje?" en hij duwde haar
zacht terug.
Boos trok ze haar hand weg. Zon-
haar ergernis te verbergen, vroeg ze
plomp: „is je vriend ook zo zwaar
wichtig?"
„Het is de fijnste kameraad, die
je je wensen kunt", zei Frank warm.
(Wordt vervolgd)
