OP EEN EMIGRANTENSCHIP
De Nederlandse handschoen
de Engelse meren
land van ongerepte schoonheid
VAN EEN WOONSCHIP
OOK NAAR T BUITENLAND
DE I.EIDSE COURANT
Het MEREN-DISTRICT heeft een betove-
rende naam. Men vindt er bergen, meren en
bossen van een woeste, grootse schoonheid. De
bevolking bestaat uit stoere, nijvere mensen. Dit
alles maakt dat deze streek een aantrekkelijk
centrum is voor toeristen. Het district, dat in
het noordwesten van Engeland is gelegen, vlak
bij de Schotse grens, en dat de graafschappen
Westmorland, Cumberland en een klein deel
van Lancashire omvat, heeft de hoogste bergen
en grootste meren van Engeland (niet te ver
warren met Groot-Brittannië). In vergelijking
met die van andere landen zijn de bergen niet
hoog en de meren niet groot, maar dat neemt
niet weg dat zij op zichzelf beschouwd juwelen
van natuurschoon zijn.
In de kleine dorpjes aan de oevers van de
meren, komt men vrijwel geen toeristen tegen.
Het uitgestrekte heuvelachtige terrein neemt
hen als het ware geheel op; en men is daar,
waar de natuur nog de meester van de mens is,
alleen met de aarde en de hemel.
Breng eens een bezoek aan deze streek, in
dien' mogelijk in mei of juni, wanneer het jonge
groen van de bossen nog door een tere waas is
overdekt, of in de.herfst, wanneer de prachtige
gloed der bomen en varens het landschap een
schitterend aanzicht geeft. Het Meren District
is echter ook in de zomer een bezoek waard.
Gedurende de wintermaanden is het leven
hier voor de boer zeer zwaar. In dit jaargetijde
kan men er schaatsen op de hoger gelegen meer
tjes, en wanneer er voldoende sneeuw is ge
vallen, kan men er goed skiën, of er met de
bobslee op uittrekken.
Het Meren District is een paradijs voor de
wandelaar, en indien U er een week tussen uit
kunt neem dan een paar stevige met spijkers
beslagen schoenen mee, warme kleren, een
goede wandelstok, een wandelkaart en niet te
vergeten een kompas (want zelfs in de zomer
kan men plotseling door mistbanken worden
overvallen). Op deze manier alleen kan men de
bevolking en het land goed leren kennen. In
dien U een serieus bergbeklimmer bent, be
denk dan dat, ofschoon de bergen niet erg hoog
zijn, vele van 's werelds beste bergbeklimmers
nog steeds eerbied voor hen hebben. Beklim de
rotsen niet zonder advies van degenen, die de
streek werkelijk goed kennen.
M AAR MISSCHIEN hebt U geen tijd of zin
om deze streek te voet te doorkruisen. Mocht
dit zo zijn, dan kunt U ook per auto of in een
van de luxe bussen een goede indruk krijgen
van de streek, en al de charme aanschouwen
van de meren en dorpjes. Indien U uw eigen
autoroute uitstippelt, vergeet dan niet dat de
accommodatie in deze streek beperkt is en dat
men voor de zomermaanden altijd van tevoren
dient te bespreken. Tevens dient U zich te be
denken dat enkele routes in het Meren District
zeer steil zijn.
De uitgestrektheid en ongerepte schoonheid
heeft reeds vele eeuwen dichters en schrijvers
geïnspireerd. Wordsworth, Coleridge en Southey
hebben er allen gewoond. John Ruskin heeft
vele jaren in Coniston doorgebracht en is daar
gestorven. Hugh Walpole maakte de streek om
Derwentwater onsterfelijk in zijn „Herries
Chronicles"".
Het district tussen Windermere en Esthwaite
was een geliefkoosd oord van Beatrix Potter,
wier kinderboeken over Peter Rabbit reeds
vele generaties in verrukking hebben gebracht.
Men heeft in het voorafgaande kunnen lezen
hoe men op twee verschillende manieren het
land kan leren kennen, door het zelf te gaan
zien of door het te zien door de ogen van een
schrijver, maar er zijn nog veel meer manieren.
NDIEN U de streek per auto gaat doorkrui
sen zult U zeer waarschijnlijk wel in Kendal,
een oude stad in het zuiden van het graaf
schap Westmorland, beginnen. Van Kendal
reist men vervolgens naar Windermere, het
grootste en meest geëxploiteerde meer, onge
veer 5 kilometer lang, maar slechts twee kilo
meter breed, gemeten op het breedste stuk.
Stoomboten varen hier bedrijvig heen en weer
en men vindt er een uitstekende gelegenheid
tot het beoefenen van de zeiisport. Aan de oos
telijke oever ligt Bowness en aan de noorde
lijkste punt Ambleside; beide plaatsen hebben
vele goede hotels.
Meer naar het westen in het graafschap
Lancashire vindt men de meren Esthwaite
Water, ondiep en met veel riet begroeid, en
Coniston Water, met op de achtergrond de 800
meter hoge berg Coniston Old Man, die zonder
gevaar beklommen kan worden tenminste in
dien men de paden volgt.
Wij verlaten Windermere nu via Troutbeck,
dat iets van de oostelijke oever van het meer
af ligt, en wij volgen de prachtige weg in noor
delijke richting over de Kirkstone Pas, welke
ons naar het op één na grootste meer leidt,
Ullswater. Dit meer wordt door velen be
schouwd als het mooiste meer. Op de achter
grond ziet men de berggroep de „Hevellyn" en
zijn omringende „fells" (bergen), die hoog bo
ven alles uitsteken. In het voorjaar zult U de
oevers bezaaid zien met goudgele narcissen, wel
ke heen en weer wiegen in de wind, zoals ze
dat lang geleden voor Wordsworth ook deden.
Even naar het zuidoosten ligt Haweswater,
en in het zuiden, tussen Windermere en Ulls
water, vindt men de kleine meren Rydal Water
en Grasmere.
Grasmere is een prachtig meer in een schit
terende omgeving. Het dorp is beroemd om zijn
jaarlijkse sportdag, welke in de regel op een
donderdag in augustus wordt gehouden. Enkele
van de onderdelen van deze sportdemonstratie
zijn het traditionele worstelen en het jagen
achter de meute. In Grasmere verbleef William
Wordsworth sinds 1802, in welk jaar hij er met
zijn bruid kwam wonen; hij stierf er in 1850.
Dover Cottage, zijn eerste huis in Grasmere is
nu toegankelijk voor het publiek, het is inge
richt als een museum ter nagedachtenis aan
deze beroemde dichter.
Ten westen van Ullswater ligt Thirlmere en
vervolgens Derwentwater met Keswick aan haar
oever, welke laatste plaats het beste uitgangs
punt is voor tochten langs de noordelijke me
ren. Derwentwater wedijvert met Ullswater
om de naam, het mooiste meer.
E EN VAN DE mooiste dalen in het Meren
District het beroemde Borrowdale begint
bij Ullswater. In het noorden ligt de 1000 me
ter hoge berg de Skiddaw, en hierachter ligt het
dorpje Caldbeck, waar John Peel heeft gewoond.
Bij Keswick ligt het plaatsje Greta Hail,
waar Coleridge en Southey vele jaren hebben
gewoond. Aan het andere eind van het meer
komt U via een prachtige weg, die door het
Borrowdale loopt, in Seatoller, en verder komt
U over de Honiston Hause, een bergpas, aan de
„Head of Buttermere"; ten zuiden hiervan ligt
de hoogste berg van Engeland, de Scafell Pike,
1100 meter hoog.
Buttermere is een Van de drie meren, die
de rivier de Cocker voeden, de andere zijn
Crummock Water en Loweswater. Hier ligt het
kleine dorp Cockermouth, waar Wordsworth
is geboren. Zijn geboortehuis is nu eigendom
van de National Trust en toegankelijk voor het
publiek. Van Cockermouth kan men een goede
weg in zuidelijke richting inslaan. Als U ver
volgens de eerste zijweg inslaat naar Wast-
water komt U via de steile Hardknott Pas weer
in Ambleside. U heeft nu de mooiste plekjes
van het Meren District gezien.
Enthousiaste bewonderaars beweren dat men
slechts in een mensenleven de streek ten volle
kan leren kennen, maar door er uw vacantie
door te brengen kunt U in iede: geval een
indruk krijgen van al het schoons dat deze
streek te bieden heeft.
(Van onze correspondent
in Australië)
„Waar ik in Holland nog niet over
durfde dromen, wordt hier nu wer
kelijkheid," zegt Mevr. Balfoort met
het oog op haar toekomstige woning.
Het echtpaar Balfoort had nog
omeer te danken aan de familie
schip, dat aan de Jan Steenlaan in Overduin, want behalve dat voor tij-
Warmond lag; toen stapte het overdelijke huisvesting was gezorgd, kon
RIE JAAR had het echtpaar
BalfoortTroostberg gewoond in een
op een ander schip en voer naar
Australië.
„Hier hebben we tenminste een
huis," juicht Mevr. Balfoort nu.
Hetgeen overigens niet de enige
reden was om de zeeën te gaan be
varen.
„Ik zag in Holland geen toekomst
in. mijn vak; het leek me in Austra
lië beter en ik ben daarin niet be
drogen uitgekomen," zo constateert
de heer Balfoort.
Zijn vak was kleuretser, hetgeen
te maken heeft met drukkerijbe
drijven.
„Niet dat het kwaad was, daar niet
van, maar ik zag geen kans om ooit
zelfstandig te worden en die moge
lijkheid is er in Australië wel," ver
klaart hij.
Dat wonen op een schip verliest
op den duur ook z'n aantrekkelijk
heid. „Maar we zagen geen kans om
aan een huis te komen," vertelt Mevr.
Balfoort. En daarom had ook zij er
volle vrede mee om nog zes weken
toe te voegen aan het verblijf op een
schip om naar Australië te varen.
Geen kamp.
Ze hadden daar reeds kennissen,
de familie Overduin uit Oegstgeest,
die het echtpaar een tijdelijk onder
dak bezorgde, zodat hun het kamp
leven bespaard bleef. Vervolgens
werden kamers betrokken in het
plaatsje Redfern; één van de vele
voorsteden van Sydney.
En nu wordt binnenkort de vol
gende stap gemaakt naar het eigen
huis. waarvoor de grond is aange
kocht en de bouwplannen gereed
gemaakt.
Dank zij de gelden, door Amerika
beschikbaar gesteld aan Nederland
voor hulp aan onze immigranten in
Australië, kunnen ook de plannen
voor het echtpaar Balfoort uitge
voerd worden.
ook de eerste „tip" voor een baan
worden gegeven.
Hij kwam daardoor al dadelijk in
zijn vak terecht en is er sindsdien
in kunnen blijven; maakte zelfs pro
motie.
In de methode van het etswerk
vond de heer Balfoort niet veel ver
schil met de wijze waarop in Hol
land wordt gewerkt; slechts het tem
po is in Australië rustiger.
„Het is hier ideaal om te werken
en ik hoop al spoedig aan m'n eigen
bedrijf toe te komen," ontvouwt hij
z'n plannen.
te lange tijd weer terug te gaan naar
school. Zij was nl. onderwijzeres aan
de R.K. lagere school in de Timor-
straat in Leiden.
„Ik voel me nu nog niet zo hele
maal thuis hier; eerst moet ik weer
voor de klas staan," merkt ze op.
Dat gaat echter zo gemakkelijk
nog niet; eerstens moet de taal geen
moeilijkheden meer geven, anders
heeft de Australische schooljeugd
het in de klas teveel voor het zeg
gen! Voorts moet een aanvullend
examen worden gedaan, waarvoor
Mevr. Balfoort zich thans heeft aan
gemeld.
Overigens zal men het haar niet
te lastig maken voor een benoeming,
omdat men dringend om leerkrach
ten bij het Australische onderwijs
verlegen zit.
„Het zal wel iets heel nieuws zijn
om hier voor de klas te staan, want
het onderwijs verschilt belangrijk
van de methode in Holland," zo
vond Mevr. Balfoort uit.
Bij dit alles komen de financiële
voordelen van het werk, zodat de
heer Balfoort constateert: „We zien
hier nieuwe mogelijkheden en je
kunt iets anders van je leven
Terug naar school. maken."
Het echtpaar heeft er geen spijt
Mevr. Balfoort hoopt binnen niet van het schip te hebben verlaten.
Voor de tiende maal heeft de stich
ting Lederwarenmode zich met een
show tot de Nederlandse pers ge
wend, en gezegd kan worden, dat de
jongste presentatie zeker niet de
minste is tot nu toe. Dat komt mede
hierdoor, omdat naast de tassen- en
koffermode nu ook de Nederlandse
handschoen is geïntroduceerd. Die
handschoen gaat zelfs het buitenland
veroveren, tot in de Verenigde Sta
ten. Voor de kwalitatieve eigenschap
pen is kenmerkend, dat de Neder
landse handschoen zich in de landen
van de vroegere importeurs weet te
handhaven tegenover een door zijn
groter afzetgebied meer gespeciali
seerde concurrentie.
Intussen heeft een Nederlands in
koper in een Frans Pyreneëndorp
een looierij ontdekt, waar gekleurd
lamsleder zodanig wordt gelooid, dat
het zelfs voor handschoenen voldoen
de soepel en wasbaar is. Nog pas de
zer dagen zijn de eerste op deze ma
nier bewerkte huidjes ingevoerd.
Door een en ander is het mogelijk
geworden, dat thans ook zogenaamde
sets van avondtas, avondschoenen en
ceintuur samen met de handschoen
in de handel worden gebracht.
Voor het ingetreden seizoen is de
tassenmode gekleed en toch ruim,
licht geplooid of strak naar verkie
zing. Die lagere tas past zich aan bij
de vermoede eisen van de korte rok,
zoals ons werd verzekerd: het trape
zium bij de wijdvallende modellen,
de plooien bij de empire-uitingen
waarin de hoge taille eveneens met
het effect van plooien wordt aange
geven.
Het handvat van de moderne tas
wordt vaak wat meer naar binnen
bevestigd; de schoudertas handhaaft
zich en de beugeltassen overheersen
de overslagmodellen. De beugels zijn
afwisselend recht of hebben een be
heerste fantasievorm. Ook bij het
kiezen van de kleuren der ledersoor
ten is grote harmonie met de kle-
dingmode nagestreefd. Als leersoort
kiest men thans veel lichtgenerfd
rundleder. Maar ook nappa en suède
worden nog druk verwerkt; voor
luxe damestassen blijft de echte an
tilope nog een veelgevraagde kwali
teit.
Reis- en zogenaamde stadtassen
worden meer en meer een mode-arti
kel en men vindt ze in allerlei uit
voeringen en kwaliteiten, tot alumi
nium toe. Ook hier laat de Neder
landse industrie zich niet onbetuigd,
hetgeen de aanwezige collectie duide
lijk heeft bewezen.
Tenslotte wijzen we op de kleine
geschenken, die zo tegen Sinterklaas
wel veelvuldig zullen worden ge
vraagd. De keuze is belangrijk en de
geschenken zien er duurzaam uit. Er
is werkelijk te veel keuze om hier
een opsomming te geven. Van een
bepaalde fabrikant van lederwaren
zagen we een constructie waarmee
het mogelijk is, fietstassen met een
enkele handbeweging muurvast op
de bagagedrager te bevestigen.
Het schijnt mogelijk te zijn, dat
overeenkomstig een bepaald, geheim
gehouden procédé gekleurd leer ach
teraf kan worden gemetaliseerd. We
zagen althans soepel en goed was
baar gemetaliseerd goud- en zilver-
leer, waarvan handschoenen zijn ver
vaardigd die tegen „bereikbare" prijs
beschikbaar zijn.
Boekbespreking
„Bouwondernemers bouwen",
door Ad Bevers (tekst) en Mar-
tien Coppens (foto's). Nitg.
Nederlandse bond van bouwon
dernemers.
Onder deze wat zinledige titel
(wat zouden bouwondernemers an
ders doen?) heeft genoemde bond,
luister bijzettend aan zijn zilveren
jubileum, een overigens prachtig
boek uitgegeven. Sobere tekst hier
en daar, van Ad Bevers en een keur
van prachtige foto's over de arbeid,
het bouwen en over het gereedgeko
men product. Op deze wijze hebben
de bouwondernemers een prachtige
documentatie gegeven van de bouw
activiteit in Nederland.
„Olivia op de planken", door
Pamela Brown. Prisma-Ju
niores. Uitg. Het spectrum,
Utrecht. Voor oudere meisjes.
Het moet wel heel erg zijn voor
een 15-jarig meisje, als je onver
wachts van school af moet, omdat je
ouders geen geld meer hebben. En
nóg erger als er al een baan voor je
gezocht is bij een oude oom die een
reizend theater heeft. Toch heeft het
hoofdpersoontje in dit boek er zich
dapper doorgeslagen op een wijze
waarom men het soms uit kan scha
teren. Een kostelijk boek!!
