Q
De Zonnige Zeurpiet
HENRY DUNANT, OPRICHTER ROODE KRUIS
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
WILD- WESTVERHAAL
door neef Han
Bill dacht nu werkelijk dat zijn laat
ste uur geslagen had, zo stevig had de
aanvoerder hem in zijn greep.
Bliksemsnel werkten de hersens van
Jan. Wat moest hij doen? Met het ma
chinegeweer kon hij niets tegen hem
Uitrichten en in minder dan geen tijd
pakte hij het geweer en liet dat met
kracht op het hoofd van de aanvoerder
neer komen. Dat was iets, waarop deze
niet had gerekend. Met een schreeuw
tuimelde hij achterover, de arme Bill
met zich meeslepend, die hij nog steeds
Vasthield. Maar lang duurde die greep
niet. De aanvoerder viel bewusteloos,
het bewegingloze lichaam de struiken
in.
„Dat is er weer een, die onschadelijk
la", siste Bill tussen zijn tanden, maar
nog nauwelijks waren deze woorden er
uit of ze hoorden „Hands up" en tot hun
grote verbazing stond daar voor hen
een rij bandieten, de bandieten die ze
met het machinegeweer in de benen
geschoten hadden. Hun gezichten wa
ren van pijn vertrokken, de kleren hin
gen aan flarden om het lichaam. Ze
stonden ook onder een aanvoerder. En
zagen ze het goed? 't Was de man die
met een boodschap naar Jan's vader ge
stuurd was.
Mannen, grijpt hem. Zijn vader is op
Weg naar hier met een sterke politie
macht onder aanvoering van de sheriff
en vóór die tijd zullen we hem gevan-
Êïn nemen", hoorden ze hem zeggen,
ill, nog nauwelijks bekomen van de
overval, nam achter het machinegeweer
plaats en begon in het wilde weg te
schieten. Het ratelende machinegeweer
bewoog langzaam heen en weer en Jan
gaf nieuwe banden met patronen aan.
't Werd aan de overkant ijzig stil. Af
en toe een gil, als teken dat er weer
een getroffen was. Als een haas waren
ze afgetrokken en hielden zich verbor
gen achter de rotsen.
„Als we het maar zo lang volhou
den, tot je vader komt" meende Bill en
even hield hij op met
Straks valt hij ons in de rug aan. Neem
dit koord Jan en bindt hem stevig de
armen en benen".
Jan rilde even toen hij die grote
sterke aanvoerder bewusteloos zag lig
gen, maar hy mocht niet talmen, dus
Vlug begon hij aan zijn werk. 't Was
nu maar gelukkig, dat hij vroeger op de
verkennerij knopen had leren leggen,
dot kwam hem nu te pas.
„Is alles daar veilig?" vroeg Bill.
„Hij slaapt nog als een os", grinnikte
Jan.
„Mooi, nu die bende vóór ons in be
dwang houden. We moeten 't zien te
redden, tot de sheriff met je vader
komt".
„Stil eens Bill. Luister. Hoor jij ook
achter je geschuifel?"
„Omdraaien de machinegeweren!" be
val Bill.
Met de kracht van een sterke man.
hielp Jan mee en weldra stonden de
lópen van de moordwapens de andere
kant op. Juist op tijd want de rovers
waren op handen en voeten om de rot
sen heen gelopen met het plan hen in
de rug aan te vallen en nu was het
weer mis, want Bill en Jan vuurden er
weer duchtig op los.
Intussen was een sterke politiemacht
op weg om te hulp te snellen. Op ge
oefende paarden en zwaar bewapend
waren ze op weg naar de „kloof".
,,'t Is maar goed dat we het vuren
horen, dan weten we do juiste plaats
van de strijd", meende de sheriff.
Wordt vervolgd
CORRESPONDENTIE
EEN DAG UIT LOGEREN
Fijn heerlijkl Uit logeren! Ik ging
met de trein naar Eindhoven in Bra
bant. Ik mocht twee dagen bij mijn
tante logeren.
Toen ik daar aankwam, stond mijn
nichtje Agnes me al op te wachten. We
liepen gezellig samen naar het huis.
Daar sprong de hond al tegen me op.
Maar Agnes zei: „koest, goed volk".
We liepen gauw naar binnen en daar
stond de tafel al gedekt voor vier per
sonen. Tante ontving me heel hartelijk
Ik moest alles van thuis vertellen en
ik vergat niet de groeten van allemaal
over te brengen.
Toen we gegeten hadden vroeg Ag
nes of we een eindje mochten gaan fiet
sen. Dat vond tante goed en een half
uurtje later fietsten we al 'n eind weg
van huis. 't Was er helemaal zo echt
buiten. We hadden onze armen om el
kaar schouders geslagen en zongen vro
lijk van; „Falderie, faldera".
Opeens schoten onze sturen in elkaar.
We vlogen er over heen en kwamen
met een smak op de grond terecht.
„Au!" riepen we allebei tegelijk.
Gelukkig reed er achter ons een man
met 'n bakfiets. De man, die alles had
zien gebeuren, sprong van zyn fiets en
bood aan ons te helpen. We hadden ons
lelijk bezeerd. Agnes haar knieën waren
geschaafd en mijn jurk was gescheurd
en m'n ellebogen ontveld. De man zette
onze fietsen op de bakfiets en wij
mochten er ook op. 2o werden we thuis
gebracht.
Tante stond met grote ogen te kijken,
toen ze ons zo zag aankomen. Agnes
vertelde het hele verhaal. De meneer
van de bakfiets kreeg een kop thee en
wij bedankten hem heel hartelijk. Zo
verliep onze dag. We gingen gauw naar
bed. toen tante on2e wondjes verzorgd
had en we sliepen gauw in.
BIJNA VERONGELUKT
Pien woonde in Den Haag in een
groot huis. Ze had geen zusjes, wel een
grote broer Paul. Pien ging op de HBS
en had veel vriendinnen, die ook vaak
bij haar thuis kwamen. Op de vrije
middagen had ze les in paardrijden en
ze had al zulke goede vorderingen ge
maakt, dat ze ook wel eens naar Sche-
veningen mocht rijden en langs het
strand. Dat was een waar genot. Op een
dag kwam haar vader thuis met het be
richt dat hij overgeplaatst was naar een
dorp in Overijsel.
„Weg vriendinnen, weg prettige school
weg paardrijden, dacht ze spijtig. Maar
er was niets aan te doen.
Ze woonden nu ook weer in een
groot huis, maar nu zo echt buiten.
Pien moest op de fiets naar een school
in de stad en van paardrijden kon voor
lopig niets komen, omdat er geen ma
nege was. Spijtig!
Op een dag zat Pien voor het open
raam haar huiswerk te maken, toen er
een Jongetje op een hollend paard, de
weg langs kwam. Het joch gilde van
angst. Pien bedacht zich niet lang. Ze
klom uit het raam, liet zich langs de
regenpijp omlaag zakken, pakte haar
fiets en vloog het paard achterna. Het
duurde niet lang of ze had beide inge
haald. Met zoete woordjes kalmeerde ze
het paard, dat nu ook langzamer ging
lopen. Het ventje had zich angstig aan
de manen vastgeklemd. Pien gooide
haar fiets langs de kant en toen ze de I
kans kreeg, sprong ze behendig achter
op het paard. Het kind had ze vóór
zich. De traantjes waren nu gauw ge
droogd en het paard gehoorzaamde nu
aan de geoefende handen van de paard-
rijdster. Ze zette het jongetje behouden
en wel bij z'n huis af en bracht het
Leiden is nog vol
„Zullen we eens een wedstrijd hou
den, wie het eerst aan de andere kant
van het land is?" vroeg de haas.
„Goed, maar waar zullen we het om
doen?" vroeg de egel.
„Om een flesje limonade".
Vader liep naar huis en dacht onder
weg nog eens over de wedstrijd na. De
haas zou het toch wel winnen, die kon
zo hard lopen. Daar kwam hij op een
slim idee. Hij liep vlug naar huis en
riep zijn vrouw.
„Moeder luister eens. Ik heb beloofd
met de haas een wedstrijd te houden,
vanmiddag na het eten. We doen: wie
het eerst aan de overkant van het land
„Maar vader, hoe kan ie dat toch
doen. De haas is veel sneller".
„Luister nu. Ik win het zeker, maar
jij moet me helpen".
Vader ging naar de kast en haalde
er dezelfde kleren uit, als die hij zelf
aan had.
„Trek ze aan", zei hij en daar gingen
ze alle twee precies hetzelfde gekleed.
Ze leken sprekend op elkaar.
Ze hadden afgesproken dat zijn vrouw
aan de slootkant bleef staan, vader egel
bleef aan het begin.
Daar kwam de haas al aan. Het flesje
limonade stond ook al klaar op een
steen. Nu zou het beginnen. De haas
liep zo hard dat niemand hem bij kon
houden. De egel dook onder de bieteh
Niemand kon iets van zien.
Toen de haas aan de andere kant
kwam, stond daar al het vrouwtje.
De haas kon zijn ogen niet geloven.
Zo ging het negen keer. Op 't laatst
viel de haas neer van moeheid. De egel
tjes deelden de limonade en de haas
heeft nooit meer gewed.
WITTE
KRUIS
HELPT
ECHT!
Hebt u griep die zo echt In
uw botten is gaan zitten. Jaagt
hem eruit met
WITTE KRUIS.
tabletten, poedert, cachett!
WITTE KRUIS
MIJN PLECHTIG COMMUNIEFEEST
De avond te voren had moeder mijn
nieuwe kleren klaargelegd. Ik trok mijn
nylonjurk aan. die moeder gemaakt I
had. Ik had witte kousjes aan en zwarte'
schoenen. Op mijn hoedje zaten bloe-
metjes. Ook had ik een tasje gehad.
We gingen allemaal, vader, moeder,
mijn zusjes en broertjes naar de kerk.
Toen ik in de kerk kwam. ging ik
op mijn plaats zitten. We kregen een
doopkaars in de handen en toen gingen
we in een lange rij lopen naar net
doopvont. Daar zongen we enige lied
jes. De H. Mis begon toen we weer op
onze plaats zaten. De H. Communie
ging heel plechtig. Met mijn vriendin
netje ging ik naar huis, maar bij ons
huis nam ik afscheid van haar. Toen
begon het feest thuis. Eerst gezellig ont
bijten met allemaal lekkere dingen.
Opa was de eerste die kwam feliciteren
en hij bracht een mooie kop en schotel
tje mee, die ik nu nog heb. Er kwamen
die dag nog 6 tantes en 4 ooms. „Nu
zal ik de taart maar delen", zei mijn
moeder, toen we allemaal bij elkaar za
ten. Het was een lekkere taart, met een
heleboel mokka. Mijn tante had die
taart zelf gemaakt.
Moeder had ook heerlijk eten klaar
gemaakt met een grote schaal met pud
ding toe.
Het Lof was ook heel plechtig. Dat
zal ik niet gauw vergeten.
's Avonds hebben we het erg gezel
lig gehad en ik mocht laat opblijven.
DE HAA8 EN DE EGEL
Vader egel zat op de bank voor het
huisje en rookte zijn pijpje. Moeder
waste een van de kleine egeltjes en een
ander egeltje was aan het spelen met
een schoen van vader, op een stok. Va
der kwam binnen en zei: „Ik ga even
bij de bieten in het veld kijken".
Moeder vond het goed.
„Waar zijn mijn schoenen?" riep va
der.
„Hier", riep Jantje en gaf schoen en
stok aan vader.
„Waar is mijn andere schoen?" riep
vader boos.
Moeder zag hem al onder de keuken'
stoel liggen en gaf hem aan vader.
„Dag Jongens zwaaide vader.
„Dag vader, mogen we mee?"
„Vandaag niet. Gaan jullie maar zoet
spelen".
Vader liep bij de bieten en daar
kwam de haas aan.
Rotterdam.
Amsterdam.
Haarlem.
Beverwijk.
Leiderdorp.
Wilbert v. d. Ploeg, Schenkelweg 12,
Zoeterwoude heeft deze week het boek
gewonnen.
NIEUWE RAADSELS
I. Waarom geven witte schapen meer
wol dan zwarte schapen?
II. Wat is het minst kostbare ding dat
je in je zak kan hebben?
III. Waar sloeg Noë de eerste spijker
in de ark?
IV. Van voren gelezen.
Als sneeuw zo wit.
En van achteren af.
Zo zwart als git.
V. Welke meisjesnaam verandert in
een jongensnaam, als je de eerste letter
weglaat?
(Advertentie)
Deze week de oplossingen sturen aan:
Tante Jo en Oom Toon van de Kran-
tentuin. Leidse Courant, Papengracht,
Leiden. Ook er bfj zetten hoe oud je
bent.
Dag allemaal.
TANTE JO EN OOM TOON
DE ZAMBESIBRUG
In 1900 begonnen Ingenieurs erover
te denken om een spoorweg dwars door
Afrika te maken, van Kaapstad naar
Cairo. In mei 1904 had de spoorweg de
Zambesirivier bij de Viktoriawaterval
bereikt. Nu was het dus noodzakelijk
een spoorbrug te bouwen, maar dat was
gemakkelijker gezegd dan gedaan. De
brug werd de hoogste van de wereld
Ze moest over een 200 m. breed ravijn
heen en vlakbij stortte de rivier 120
m. de diepte in. De brug werd een bo-
genbrug en alle onderdelen waaruit de
brug moest gebouwd worden, werden
buiten Afrika gemaakt en dan met de
nieuwe spoorbaan naar de Zambesi ge
transporteerd. De ingenieurs bouwden
eerst een kabelbaan, die het bouwmate
riaal van de éne kant naar de andere
kant van het ravijn bracht. Toen begon
men met aan iedere kant een stuk van
de brug te bouwen, daartussen moest
later het middelstuk komen. De mannen
stonden onder het werk op duizeling
wekkende hoogte boven de bruisendo
rivier. Om dc arbeiders te beveiligen
had men een tijdlang een sterk net on
der de brug vastgemaakt en nu bleek,
dat het net niet nodig was. Veel arbei
ders werden nerveus vnn het net en
vroegen of het weggehaald mocht wor
den. Dat gebeurde cn de brug kwam
klaar, zonder dat er ook maar één on
geluk gebeurd was.
In het begin keken de negers met
schrik naar het werk van de witte man
nen en ze durfden niet dichterbij te
komen voordat ze 'n bosje gras in de
lucht gegooid hadden om de geesten
van de waterval mild te stemmen. De
geesten moesten toch immers booa zijn
over hot bouwen van die brug. Maar
de geesten lieten niets van hun erger
nis blijken en zo boden ook de negers
hun diensten aan, want ze verdienden
nog een goed loon ermee. Toen de brug
klaar was en dc treinen erover reden
zei een oud stamhoofd. „Het moet de
vinger van God zijn, die deze brug
draagt." Want hij kon maar niet begrij
pen, dat deze tere, slanke brug zo zon
der hulp van boven een trein kon dra
gen.
WAAR 18 PETERS HONDJE
Peters hondje is weggelopen en 3
vriendjes helpen hem zoeken. Op de
tekening zie ie een kaart van het dorp
je, waari.i ze wonen. De witte strepen
zijn de straten op iedere hoek staat een
Jongen en zo kunnen ze bijna alle kruis
punten van het dorp zien. Het kleine
hondje staat ook op een kruispunt en
kwispelt met zijn staart. Toch kunnen
de jongens hem niet zien. Op welk
kruispunt staat het hondje. Alle kruis
punten hebben een nummer.
ft
tv
(106)
tófe dimat m onhmppen mr
mtlvk, Irnbiek! Ik klim M
sê-!
-2a
7. Een officier had een hond bij zich
die gedurende de hele oorlog bij hem
was. De officier werd door een kogel
gedood en even daarna werd de hond
ook getroffen. Hij had nog precies
kracht genoeg om zich naar zijn meester
te slepen om naast hem te sterven.
Een regiment had een geit met zich
meegenomen. Zij was de lieveling van
alle soldaten en ze overleefde de. ergste
strijd.
8. Er kwam een geweldig onweer op
zetten een orkaan brak los en de tak
ken werden van de bomen gescheurd
en een ijskoude striemende regen viel
op de soldaten neer. Het hagelde, don
derde en bliksemde en middags zag
het ernaar uit dat het onweer de groot
ste energie van de soldaten gedoofd
had. Langzamerhand werd de strijd
minder en de Oostenrijkers trokken zich
terug. De Fransen sloegen hun tenten
op, op het veroverde gebied en de kei
zer stuurde een brief naar huis naar de
keizerin dat de strijd gewonnen was.
9. De hele nacht door werden er sol
daten bij de doktoren en verpleegsters
Sebracht. De doktoren werkten op hoer
erijen in kloosters en kerken. Het was
er een verschrikkelijk gedrang. Enkele
artsen zakten van vermoeidheid in el
kaar, een werd gesteund door twee sol
daten, opdat hij zijn operaties kon
voortzetten. In de kleine stadjes vlakbij
het slagveld werd ieder huis als zie
kenhuis ingericht. Als het maar enigs
zins kon werden de gewonde soldaton
doorgestuurd, maar toch bleven er nog
een menigte zieken en gewonde over.
Henry Dunant zag al dit verschrikke
lijke en hfj bleef niet alleen toeschou
wer. Hij haalde vrouwen, die als zie
kenzuster konden werken en hij organi
seerde een hulpactie onder de strijd
kreet: „Wij zijn allemaal broeders van
elkaar". Aan iedereen werd hulp gebo
den of het nu om vriend of vijand ging.
10. Later toen de erge oorlogsver
schrikking voorbij was, schreef Henry
Dunant een boek onder dc titel „Her
inneringen aan Solferino". Tegelijker
tijd werkte hij op andere manleren er
voor, dat de gewonden van komende
oorlogen menselijker behandeld zouden
worden. Hij werd de leider van een
grote internationale vereniging „Het
Roode Kruis", die in 1863 gedurende
een congres in Genève gesticht werd.
Het jaar daarop bepraatten vele ver
tegenwoordigers van verschillende lan
den, hoe de gewonden in de toekomst
het best geholpen konden worden, zon
der te letten op ras, nationaliteit of
godsdienst.
Het Roode Kruis werd van grote be
tekenis in de 2 wereldoorlogen, maar
het werkt ook in vredestijd. Het helpt
bv. slachtoffers van aardbevingen, over
stromingen, hongersnood. Bovendien
zuigelingenzorg en verplegingscursus-
zuigelingen zorg en verplegingscursus-
sen. Overal in de wereld is het Roode
Kruis werkzaam en nog steeds onder de
spreuk van Henry Dunant „In oorlog
en vrede altijd en overal barmhartig
heid".
i EINDE
Aetherklanken
ZONDAG.
HILVERSUM I. 402 M.
8.00 NCRV. 9.30 KRO. 17.00 IKOR.
19.00 NCRV. 19.45—24.00 KRO.
NCRV: 8.00 Nws. en weeroverz.
8.15 Gram. 8.30 Morgenwijding. 9.15
Orgelspel. KRO: 9.30 Nws. 9.45 Gram.
10.05 Pianorecital. 10.55 Pontificale
Hoogmis. 12.35 Instr. Octet. 13.00 Nws
I 13.05 De hand aan de ploeg, caus.
13.10 De Wadders. 13.30 Lichte muz.
13.45 Boekbespr. 14.00 Voor de jeugd
14.30 Radio Philh. ork. (In de pauze:
15.1015.20 De Vliegende Hollan
der, caus.) 15.40 Gitaarspel. 10.00
Sport. 10.30 Vespers. IKOR: 17.00
Jeugddienst. 18.00 Het geladen schip,
causeriën. 18.30 De kerk aan het
werk, caus. 18.40 Bijbelvertelling.
NCRV: 19.00 Kerkelijk nws. 19.05 Sa
menzang. 19.30 De mens en ik. De
Mens in Paulus, caus. KRO: 19.45
Nws. 20.00 Act. 20.15 Cabaret. 20.45
Gram. 21.30 De glimlach der Aposte
len, hoorspel. 22.35 Gram. 22.45
Avondgebed en liturg, kal. 23.00 Nws.
23.15—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.30 IKOR.
12.00 AVRO. 17.00 VPRO. 17.30
VARA. 20.00—24.00 AVRO.
VARA: 8.00 Nws. 8.18 Gevar. progr.
9.45 Geestelijk leven, caus. VPRO:
10.00 V. d. jeugd. IKOR: 10.30 N.-H.
Kerkd. 11.30 Vragenbeantw. AVRO:
12.00 Gram. 12.30 Sportspiegel. 12.35
Orgelspel. 13.00 Nws. en S.O.S.-ber.
13.07 De toestand in de wereld, caus.
13.17 Meded. of gram. 13.20 Even bij
draaien. 14.00 Boekbespr. 14.20 Kla
rinetkwintet. 14.45 Theseus en Ariad
ne, hoorspel. 15.10 Motetgezelschap.
15.40 Rept. Nat. Wetenschappelijk
Congres v. d. Ned. Ver. voor Celthe
rapie. 15.50 Dansmuz. 10.30 Sportre-
vue. VPRO: 17.00 Gesprekken met
luisteraars, caus. 17.15 Werkgelegen
heid in een weifelende conjunctuur,
caus. VARA: 17.30 Voor de jeugd.
17.50 Nws., sportuitsl. en sportjourn.
18.30 Zigeunerork. 19.00 Discussie.
19.30 Annemarieke, hoorspel. AVRO:
20.00 Nws. 20.05 Lichte muz. 20.50
Wanhopige uren, hoorsp. 21.25 Gevar.
progr. 22.20 Act. 22.35 Piano-Impro
visaties. 23.00 Nws. 23.15 Sportuitsl.
23.2024.00 Heden en verleden.
MAANDAG.
NCRV: 7.00 Nws. en SOS-ber. 7.10
Gram. 7.40 Idem. 7.50 Een woord voor
de dag. 8.00 8.15 Sportuitsl. 8.25
Gewijde muz. 9.00 Voor de zieken.
9.30 Gram. 9.35 Waterstanden. 9.40
Voor de vrouw. 10.15 Theologische
Etherleergang. 11.00 Gram. 11.25 Ge
varieerd prog. 12.00 Lichte muz. 12.25
Voor boer en tuinder, 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Lichte muz. 12.53
Gram. en act. 13.00 Nws. 13.15 Pro
menade ork. Omr.koor en solist. 13.55
Gram. 14.05 Schoolradio. 14.35 Gevar.
progr. 15.35 Orgelconc. 10.00 Bijbel
lezing. 10.30 Zang en piano. 17.00
Voor de kleuters 17.15 Voor de jeugd.
17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Re-
geringsuitz.: Rijksdelen Overzee: Nw.
Guinea pedagogiek in de praktijk (2),
door K. J. S. Knol. 18.00 Orgelspel.
18.30 Sport. 18.40 Musettemuz. 19.00
Nws. en weerber. 19.10 Nederl. volks
liederen. 19.30 Radiokrant. 19.55 Op
de man af. 20.00 Gram. 20.30 Moei
lijkheden bij de N.V. Constructie,
hoorspel. 21.20 Vocaal dubbelkwart.
21.35 Pianorecital. 22.00 Volk en
Staat, caus. 22.15 Muz. caus. 22.45
Avondoverdenking. 23.00 Nws. 23.15
—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M.
7.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20
Gram. 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.10 De
groenteman. 9.15 Gram. 9.40 Morgen
wijding. 10.00 Gram. 11.00 Kamerork.
11.45 Voordr. 12.00 Orgelspel. 12.30
Land- cn tulnb.meded. 12.33 Voor het
platteland. 12.43 Lichte muz. 13.00
Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20
Theaterork. 13.5? Beursber. 14.00
Pianorecital. 14.30 Gram. 16.00 Idem.
16.45 Wenken v. d. tuin. 17.00 Voor
de kinderen. 17.15 Voor de padvin
ders. 17.25 Voor de jeugd. 17.50 Mil.
ALBERT HEYN NEEMT DEEL
IN BROODFABRIEK
Albert Heyn heeft te Amsterdam
een belangengemeenschap gesloten
met een van de grootste broodfabrie
ken. De onderneming beschikte niet
meer over voldoende kapitaal. De fir
ma Albert Heyn treedt nu als geld
schieter op.
comm. 18.00 Nws. 18.15 Regerings-
uitz. 18.15 Nieuwe ontwikkelingen op
het gebied van de openluchtcreatie,
door B. M. van Griethuysen, ministe
rie van onderwijs, kunsten en weten
schappen. 18.25 Instr. kwartet. 18.60
Openbaar kunstbezit. 19.00 Tenor en
piano. 19.30 Muzikale caus. 19.45
Voor de jeugd. 20.00 Nws. 20.05 De
Radioscoop. 23.00 Nws. 23.15 Beurs
berichten in New York. 23.10 Act.
23.30—24.00 Gram.
RADIO-VATICAAN.
(25 m. 07; 31 m. 10; 196 m.)
Zondag 9 november:
22.15 uur: 9 November in de Ro
meinse „Salvator-basiliek".
Maandag 10 november:
22.15 uur: Pauselijke missie-inten
tie: „Moge in Zuid-Amerika de ka
tholieken zich krachtig verzetten te
gen geloof- en zedenbederf".
TELEVISIEPROGRAMMA'S.
NTS: 20.00 Journ. en weerber.
NCRV: 20.20 Critieken. 21.05 Fllm-
progr. 21.25 Pas geperst. 21.55 Dag
sluiting.
GRAMMOFOONPLATEN-
PROGRAMMA DRAADOMROEP.
(over de 4e lijn).
18.0020.00: Georg Friedrich Han
del: „The Messiah", 2e en 3e deel.
Jennifer Vyvyan, sopraan; Norma
Procter, alt; George Maran, tenor;
Owen Brannigan, bas; George Mal
colm, cembalo; Ralp Downes, orgel;
The London Philharmonic Orchestra.
