2-0 Oranje-zege op Zwitserland
bracht geen uitbundige vreugde
Tweemaal een half uur had
Kruiver nodig voor 2-0 zege
Intermezzo tijdens de voetbalwedstrijd
MAANDAG 3 NOVEMBER 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
De Zwitsers speelden, maar de
Nederlanders maakten de doelpunten
Met een 2O-zege op de Zwitsers
heeft de Oranjeploeg maar heel ma
tig kunnen bevredigen. Dat is de to
taal-indruk, die we hebben overge
houden van de gistermiddag in het
Feyenoordstandion te Rotterdam
voor rond 67.000 toeschouwers ge
speelde wedstrijd.
Inderdaad, het spel, dat de verte
genwoordigende Nederlandse ploeg
in de wedstrijd tegen de Zwitserse
bergbewoners liet zien, was naar
heel matig, om niet te zeggen pover.
Nagenoeg geen ogenblik hebben we
kunnen genieten van dat flitsende
aanvalsspel, dat de ploeg anders zo
dikwijls kenmerkt. Alles bleef be
perkt tot enkele goed opgezette aan
vallen, waarbij meermalen de per
soonlijkheidsfactor van de een of de
ander een factor van betekenis was.
Neen, het spel, dat we gistermid-
nagenoeg elke aanval in zijn opzet te
stuiten. Alleen wanneer via de vleu
gelsen daarbij heeft-Coen Moulijn
een belangrijk aandeel gehad werd
gespeeld, kon er gevaar dreigen voor
het Zwitserse heiligdom, maar al het
werk van de handige Rotterdammer
is deze middag vrijwel nutteloos
geweest. Op de meest onverwachte
wijze kwam hij telkens langs zijn te
genvoeter, de rechtsback Grobety,
die, wel tot wanhoop gebracht moet
zijn door het intelligent spel van de
linksbuiten. Telken en telkens weer
wist Moulijn zijn tegenstander te
overbluffen en al was de ruimte dik
wijls nog zo gering. Moulijn wist altijd
weer met de bal vrij te komen en
zijn voorzetten af te vuren. Dikwijls
was er dan niemand van het Oranje-
binnentrio voor het Zwitserse doel te
vinden, eenvoudig omdat men er niet
dag van de Oranjeploeg te zien kre- °P gerekend had, dat Moulijn nog tot
gen, was als het weer: grillig en 1 een voorzet zou kunnen komen. Dat
koud. Of dat het spel van Van der 1 1 1 4
Hart c.s. beïnvloedde? Dan zou dit
zeker van invloed hebben moeten zijn
op het spel der Zwitsers, die nog min
der aan het gure herfstweer van ons
land gewend zijn en die ongetwij
feld veel moeite hebben gehad in de
twee dagen van hun verblijf hier te
lande te acclimatiserenen die
desondanks een fris en levendig spel
te zien hebben gegeven, waarvan de
tieschouwers van het begin tot einde
hebben kunnen genieten, al was het
tenslotte dan zo onproductief, dat
zelfs „de eer" niet kon worden ge
red.
Veeleer geloven, we, dat de Oran
jeploeg ditmaal aan zelfoverschatting
en onderschatting van de tegenstan
der heeft geleden. Er is bijna geen
moment geweest gedurende de ge
hele wedstrijd, dat de Oranojeploeg
haar eigen spel speelde. Daartoe
gaven de gasten hun ook geen gele
genheid. Het bleek op den duur een
hopeloze taak om het Zwitserse
grendel-verdedigingssysteem onder de
knie te krijgen. Integendeel, de Zwit
sers met de beide backs en de beide
kanthalft steeds op één lijn en daar
achter alleen de midhalf, hebben het
de Nederlandse aanval danig lastig
gemaakt. Scherp ingesteld op buiten
spel wist de Zwitserse verdediging
was wel heel erg jammer, want in
dien de binnenspelers zich meer op
het spel van Moulijn hadden inge
steld, zou de wedstrijd een heel an
der aanzien hebben gekregen.
Behalve ten aanzien van het spel
van Moulijn, lag er over het spel van
nagenoeg de gehele Nederlandse ploeg
een niet te miskennen matheid,
welke in de aanvang wellicht voor
wat onwennigheid tegenover het spel
der gasten kon worden aangezien,
maar toch al gauw een der toeschou
wers deed uitroepen: „Wanneer gaan
we nu voetballen?" Dat tekent de
sfeer, die er in het veld heerste. Het
leek, of er niets gedaan werd; men
liet de Zwitsers maar spelen. Geluk
kig, dat de verdediging voor haar
taak berekend was. Gelukkig, dat
Xooral de backs Wiersma en Kuys
met keeper De Munck voor hun taak
berekend waren, gelukkig vooral ook,
dat de afwerking der Zwitserse aan
vallen over het algemeen zo abomi
nabel slecht was, dat zij maar heel
zelden een echt schot op het heilig
dom van De Munck hebben kunnen
richten. Dat zij het tenslotte zonder
zelfs één doelpunt hebben
Midvoor Kruiver scoorde in de 30e
minuut uit een pass van Moulijn het
eerste Nederlandse doelpunt.
Geen wedstrijdbal
voor Guigue
Niet één, maar twee ballen
heeft deze 236e interlandwed
strijd de KNVB gekost. Nadat in
de tweede helft de witte bal in
het spel was gebracht kon Piet
Kruiver nauwelijks een oog af
laten van de bal, waarmee hij
zijn beide doelpunten had ge
scoord.
Toen Maurice Guigue het eind
signaal gaf en Cor van der Hart
zich zonder strijd in het bezit
stelde van de witte wedstrijdbal
rende Kruiver naar het reserve-
bankje, ontweek de toegestoken
handen en dook onder de bank
om de andere bal te bemachti
gen.
In de kleedkamer deed een
controleur nog een schuch
tere poging Kruiver de bal
te ontnemen, om die aan verza
melaar Maurice Guigue ter hand
te kunnen stellen. Na interven
tie van Cor van der Hart was de
kwestie gauw geregeld en kon
Kruiver tevreden de reis naar
Eindhoven ondernemen.
toebracht, maar het feit van deze
overwinning spreekt duidelijk in het
voordeel van de Oranjeploeg, ook al
kon haar spel dan over het algemeen
allerminst bekoren. Het was alleen
de foutieve instelling van het Ne
derlandse spel, die de Zwitsers lange
tijd de baas in het veld deed zijn.
Daarbij komt nog, dat de gasten mid
dels hun ver teruggetrokken binnen
spelers steeds weer opnieuw een af
geslagen aanval konden opzetten en
zo kreeg de Nederlandse verdediging
meer te verwerken dan normaal het
geval zou zijn geweest. Daarbij kwam,
dat Cor van der Hart niet de beste
wedstrijd in zijn serie speelde, het
geen tot gevolg had, dat de Oranje-
ten bal door linksback Kuys keurig verdediging kwetsbaarder waS dan
uit het doel werd gekopt, maar op ooit- Dat de Zwitsers daarvan niet
dezelfde wijze is ook het Zwitserse b-„r,«on „,oC
doel eenmaal aan doorboring ont
snapt- toen een door Kruyver inge
schoten zal door spil Leuenberger
met een omhaal uit het door de kee
per verlaten doel was getrapt.
Wanneer men na dit gelezen te heb
ben, tot de conclusie mocht komen,
dat er niets van het Nederlandse elf
tal zou zijn overgebleven, dan vergist
men zich toch. Het feit, dat de Zwit
sers in het veld dikwijls de meerde
ren waren, hebben dé Nederlanders
niet van de overwinning kunnen af
houden. Het duurde wel tot een half
uur na het begin voordat Piet Krui
ver de Oranjeploeg de leiding kon
geven, en eerst ongeveer een half
uur na rust door een tweede doel
punt de genadeslag aan de Zwitsers
hebben kunnen profiteren, was een
gevolg van het feit, dat zij in hun
voorhoede de schutter misten om de
goed opgebouwde aanvallen met suc
ces te bekronen. Elke andere aanval
met een schutter zou deze Nederland
se defensie op de knieën hebben ge
kregen en zo moesten we tot de con
clusie komen, dat het niet in de eer
ste plaats aan de eigen kracht der Ne
derlandse voorhoede te danken was,
dat werd gewonnen, doch aan het ge
mis van kracht bij de gasten.
Deze wedstrijd tegen de Zwitsers
had de Nederlanders na de op België,
Luxemburg en Denemarken behaalde
overwinningen, terug moeten voe
ren naar een topplaats in de Europe
se middenklasse, doch we mogen vei
lig zeggen, dat er nog wel één, mis
schien wel twee wedstrijden nodig
zijn om dit beoogde result&at 'te be
reiken.
landwedstrijd tussen Nederland en
Oranje verschilde in niets van de
overige landenontmoetingen. Reeds
lang voor de wedstrijd, terwijl het
stadion zich langzamerhand vulde
met de toeschouwers, die een plaats
bewijs voor deze wedstrijd hadden
kunnen bemachtigen, marcheerde
een uit meer dan honderd leden be
staand muziekkorps, de Harmonie
„Gloreus" uit 's-Hertogenbosch, op
het prachtig groene veld om het
moeten i wachten der tienduizenden te bekor-
stellen, tekent de onmacht van hun ten door vrolijke marsen, hetgeen
voorhoede. Weliswaar hadden zij een- herhaaldelijk luid applaus uit de al-
maal pech, toen en terwijl De lengs dichter wordende rijen der tri-
Munck geslagen was een ingescho-1 bunes ontlokte.
Mat spel van Nederlandse ploeg
tegen goed Zwitsers veldspel
Do inleiding tot deze 21ste inter- Even voor drie uur kwamen de
Niet met de voeten, maar met de
vuisten.Dat was hetgeen de toe
schouwers tijdens de rust van de wed
strijd zagen toen het tussen een Zwit
serse persfotograaf en een Nederland
se toeschouwer, die over de afzetting
was geklommen, tot een botsing
kwam.
De meningen „waarover" liepen
uiteen, maar het aannemelijkst is, dat
de fotograaf de toeschouwer in de
weg zat tijdens de wedstrijd. Vol-
Men heeft elkaar blijkbaar niet te
best begrepen en het werd knokken,
gelijk men op dit plaatje ziet. Na
tuurlijk kwamen er supporters en
gens een andere lezing wilde de politie aan te pas en het einde was
„overgekomen" toeschouwer zelf een tenslotte, dat de clandestiene persfoto
plaatje schieten en vroeg hij de. graaf het onderspit moest delven.
Zwitser wat op te schuiven. 4
ploegen het veld op, de Zwitsers
rood-wit, de Nederlanders nog in
hun trainingspakken en toen zij zich
voor de hoofdtribune hadden opge
steld, klonken plechtig de volkslie
deren. Aanvoerder Van der Hart won
de toss en de Zwitsers trapten af,
doch reeds dadelijk werd afgefloten
door hands van linksbuiten Riva.
Het bleek al spoedig, dat Oranje niet
zonder meer een walk over zou heb
ben tegen de met fraaie combinaties
oprukkende Zwitsers. Dat had tot
gevolg, dat reeds na twee minuten
een gevaarlijke aanval op het Oranje-
doel volgde, waarbij Klaassens
slechts ten koste van een corner red
ding kon brengen. Nederland pro
beerde enkele aanvallen over de
rechtervleugel, doch het spel was te
peuterig om succes te hobben. Intus
sen brachten de beweeglijke Zwitsers
In de 27e minuut na de rust scoorde
midvoor Kruiver uit een dieptepass
van Van Wissen het tweede Neder
landse doelpunt.
de Nederlandse verdeuiging herhaal
delijk in het nauw, Van Wissen viel
door tweemaal achter elkaar
slecht plaatsen en alles wees erop,
dat het ditmaal voor Oranje heus
niet van een leien dakje zou gaan.
Twee corners leverden ook al enig
gevaar voor het Oranje-doel op door
dat na het nemen van de hoekschop
pen telkens een Zwitser op de bal
toeliep om de v.nval over te nemen.
Na een kwartier volgde eindelijk
de eerste goede Nederlandse aanval.
Van Wissen dreef de bal goed naar
voren, kwam tot dicht bij de achter
lijn en zette daarna voor naar Van
der Kuil, die de bal doorkopte naar
Kruiver, doch deze bon de bal niet
onder controle krijgen en van zijn
lichaam liep het leer naast het doel.
Aan de andere kant redde Wiersma
door een sliding op het laatste mo
ment, toen rechtsbinnen Allemann in
een soloren op het doel van De
Munck afrende.de bal ging naast.
Weer volgde een gevaarlijk moment
voor het Oranjedoel, toon Hügi II uit
een fraaie trekbal van rechtsbuiten
Pottier kreeg, doch hij had geen tijd
de bal onder controle te brengen en
het leer vloog meters naast.
Kruiver opende de score: 10.
In deze periocie van Zwitsers over
wicht kwam het doelpunt waar men
het juist niet verwacht had. Na keu
rig werk van Coen Moulijn op de
linkervleugel, die voor de zoveelste
maal rechtsback Grobety er tussen
had genomen, volgde een voorzet
naar binnen, waar Kruiver tussen
twee spelers het leer opving. De
Zwitsers meenden in buitenspel
positie en appelleerdc-n heftig, maar
de grensrechter wees die mogelijk
heid resoluut af, Kruiver zette door
en schoot onhoudbaar in (10). Dat
gaf de Eindhovenaa* morele steun
en even later zette hij een nieuwe
aanval op. Hij t asseerde twee tegen
standers, maar meer dan een hoek
schop kwam er niet uit.
e aanvallen wisselden steeds,
hoewel het tempo over het algemeen
veel te laag bleef en zonder dat er
verder iets bijzonders was gebeurd
brak de rust ran met een magere
10 voorsprong van Oranje, wat
eigenlijk iets teveel was voor de ver
houding in het veld.
DE TWEEDE HELFT
Na de hervatting volgde dadelijk
een Nederlandse aanval op het doel
der Zwitsers, waarbij Kuys zelfs mee
naar voren was getrokken, maar het
gevaar was spoedig bezworen. De
beurt was weer aan de Zwitsers,
maar een goede kans op de gelijk
maker ging verloren, toen midvoor
Hügi n en linksbinnen Meier elkaar
in de weg liepen, toen de bal van
links voor het doel van De Munck
kwam, waarop de verdediging dank
baar kon ingrijpen.
Weer kreeg Kruiver 'n fraaie kans
tot doelpunten. Op een goed aange-
De Munck's
25 ste
De wedstryd, die onze nationa
le doelverdediger Frans de
Munck gisteren speelde, was zijn
25ste. De 20 overwinning,
waarmee hij dit jubileum vier
de, zal hem dus dubbel welkom
zijn geweest.
In het a.s. voorjaar is het al
weer tien jaar geleden, dat De
Munck werd ontdekt. In een
wedstrijd tegen Frankrijk werd
hij voor het eerst in het Neder
lands elftal gekozen. Door o.a.
zijn verblijf daarna in Duitsland
heeft hij gedurende enige tijd
het Oranje-doel niet verdedigd.
Na afloop van de wedstrijd
kreeg hij de gebruikelijke siga
rettenkoker.
Wiersma vierde zijn zesde lus
trum. Gedurende dertig wedstrij
den speelde hij onafgebroken in
het Ned. elftal.
Abe Lenstra speelde zijn 46ste
wedstrijd en komt daarmee met
wijlen Wim Anderiessen op de
vierde plaats achter Van Heel
(64), Dénis (56) en Van der
Meulen (54).
Voor het overige hebben de
spelers van het Nederlands elf
tal de volgende aantallen inter
landwedstrijden gespeeld: Van
der Hart 28, Kuys 27, Van Wis
sen 9, Klaassens 36, Van der
Kuil 22, Kruiver 4, Van der Lin
den 4 en Moulijn 11.
geven bal trapte hij de bal in de
hoogte, kreeg het «eer terug en ter-
wel keeper Elsener was uitgelopen
schoot hij met een boogbal in. Het
leer kwam op meterhoogte in het
lege doel, doch Leuenburger, die de
bal achterna gehold was, kwam juist
op tijd om het leer met een omhaal
uit het doel weg te trappen. Er werd
even gestopt voor de Zwitserse
keeper, die bij het uitlopen gevallen
was, maar dadelijk daarop volgde
alweer een hoekschop tegen Neder
land, door v. d. Hart weggegeven.
Twee corners tegen Zwitserland
volgden en weer een tegen Neder
land, toen De Munck de bal naast liet
gaan, omdat hij niet wist, dat een
zijner verdedigers het leer had aan
geraakt. In de vo'ge de periode
moest de Nederlandse verdediging
alle zeilen bijzetten om onheil te
voorkomen. Eenmaal redde De
Munck fraai door tydig uit te lopen
toen de bal bij de midvoor der gasten
kwam, toen de midJenlinie de bal
had gemist. Linksbinnen Van der
Linden probeerde het daarna alleen
met een plotselinge ren op het doel
Hij passeerde enkele tegenstanders,
doch samen met de op hem afgelo
pen Leuenberger kwam hij ten val
en de kans was verloren.
Vervolg op Pag. 8)
