zijn „anders"
ap het
fretauetde
eiland
S,p>caahjeAachtig,e pinquinpaxade
DE LEIDSE COURANT
Boeren mesten kalveren
met vet van stormvogels
(Bijzondere medewerking).
IK KON MIJN OREN niet 'geloven,
toen ik het hoorde. Ook anderen
(vernam ik later) verging het echter
als mij. Nu weet ik, dat het toch heus
geen misverstand was.
Maar ik vergat helemaal om u te
vertellen, wat mij zo verbaasde. Wel
nu, ik was een souvenir-winkel bin
nengestapt in het plaatsje Cowes op
Phillip Eiland. Cowes leeft van de
toeristen, maar toch riep iemand mij
toe: „U kunt niet geholpen worden
op het ogenblik. U ziet toch, dat ik
me andere dingen bezig ben!" Na
tuurlijk ben ik toen meteen wegge
gaan, verbaasd en een beetje ver
stoord. Doch toen ik Phillip Eiland
wat beter had leren kennen, ver
baasde ik mij over die zonderlinge
winkelpolitiek niet meer. Immers, al
les op dat eiland is anders dan waar
ook.
De mensen zijn er volmaakt na
tuurlijk en geheel zichzelf gebleven.
Zij sloven zich voor niemand uit en
de klant is waarlijk geen koning,
doch alleen maar een medemens, van
wie de eilandbewoners een prettige,
voorkomende houding verwachten.
De gehele atmosfeer op dat Betoverde
Eiland is zó natuurlijk, zo ongecom
pliceerd, dat de Geschiedenis er
eigenlijk nooit tot Verleden wordt.
Het aan romantiek zo rijke „Vroeger"
van dit eiland is nog steeds een deel
van het Levende Heden en verleent
er een diepe, warme, natuurlijke tint
aan het leven van alledag.
Nergens anders dan op Phillip
Eiland durft een deftige mevrouw tij
dens een officiële ontvangst ter gele
genheid van het bezoek van de Gou
verneur-Generaal (dus de onderko
ning) van Australië zonder blikken
of blozen vertellen: Alles wat ik van
daag draag is van mij; alleen de hoed
en de handschoenen heb ik voor de
gelegenheid geleend. Zulke dingen
„gaan" op het Betoverde Eiland!
Waarom? Niemand weet het. Het is
nu eenmaad zo. En ondanks die onge
in de buurt van de Forrest Caves,
maakt graniet plaats voor bazalt. Dit
is het „reuzen pijporgel" een prachtig
voorbeeld van basalt in kolommen:
het resultaat van het langzaam af
koelen van e endikke massa lava.
dwongenheid, ondanks het feit, dat
het zielental der „vaste" bewoners de
duizend nauwelijks te boven gaat,
zijn er in de laatste jaren een half
dozijn van die onderkoninklijke be
zoeken geweest. Dit kan alleen ver
klaard worden door aan te nemen,
dat ook de Gouverneurs-Generaal in
de ban van de betovering zijn geko
men. Tevens zijn die bezoeken een
erkenning van de belangwekkenheid
en de schoonheid van het eiland.
Vakantie-oord.
ER WAS EEN TUD, dat het Beto
verde Eiland ongerept was. Daar
aan kwam na 1880 een einde. Thans
is het eiland en vooral het plaatsje
Cowes een gezocht vakantie-oord.
Lieftalligheid, avontuur en vrede
kenmerken het geestelijk klimaat. Zij
worden ook uw deel, als u er heen
gaat. Zij maakten, dat reeds in de ja
ren tachtig der vorige eeuw ieder
Melbourne's gezin, dat zichzelf res
pecteerde, eens per jaar zijn koffers
op een reiswagen laadde en dan,
struikrovers en andere ongemakken
ten spijt, naar San Eemo reed en dan
verder per boot naar Phillip Eiland
ging. Het gevaar en het ongerief wa
ren verre van denkbeeldig, maar het
Betoverde Eiland was beide dubbel
en dwars waard. Later kwamen de
stoomboot en de auto. De struikrovers
verdwenenen nu is het Betover
de Eiland een vakantie-paradijsje, dat
jaarlijks duizenden mensen opneemt.
In 1940 werd de band met het vaste
land van Australië zeer hecht, want
toen werd er een brug gebouwd en
een auto-weg van Melbourne naar
San Remo aangelegd. Brug en weg
bezorgen het Betoverde Eiland jaar
lijks een inkomen van ongeveer an
derhalf miljoen, gulden.
De tijd van de veerdienst was ro
mantischer. Nog vertellen de vissers
op het eiland, hoe hun grootvaders
eens een vermaarde Londense zange
res op him veerboot vasthielden en
weigerden, haar aan land te zetten
alvorens zij voor hen had gezongen
„Out on the Rocks when the Tide was
Low"! Maggie Stirling (zo heette de
kunstenares) weigerde eerst, maar
toen zij zag, dat de veerlieden van
geen wijken wilden weten, zong zij
uitgedost in een japon in Victori
aanse trant dat schone lied. De
Hele legers deftige pinguins marche
ren naar de zuidkust van Philips-
eiland. De „Fairy Pinguin", die
broedt aan de zuidelijke stranden
van Australië meet van de grond af
nog geen vijftig centimeter, en draagt
een staalblauw jasje.
veerlieden schaterden van het lachen
om hun geslaagde grap en de legen
de wil, dat ook de wasbeertjes en de
pinguins lachten, toen ze het lied
hoorden en even later Maggie Stir
ling aan land zagen stappen.
En u moogt me gelóven of niet
het zou best kunnen zijn, dat die
dieren inderdaad gelachen hebben,
want ook zij zijn op het Betoverde
Eiland anders dan hun soortgenoten
elders.
Wasbeertjes en robben.
TIEN TEGEN EEN, dat u kort na
uw aankomst op het Betoverde
Eiland een kwartje offert om door
een verrekijker te turen naar de Rob
ben-Rotsen, waar duizenden van die
glibberige dieren huizen en waar
in de paartijd, de wilde gevechten der
mannetjes kunt gadeslaan. En als u
dan uitgekeken bent en de hoofd
straat van Cowes instapt, moet u tel
kens uitwijken voor.... een was-
beertje! Deze schalkse dieren hebben
het gewoonweg vertikt om zich terug
te trekken in de wildernis (him eigen
lijke domein), toen de mens op het
Betoverde Eiland kwam. Nu leven
die koalas heel gezellig met de men
sen samen. U vindt ze in de winkel
straten, in de tuinen, ja, overal, waar
de spruitjes der manna-gomboom
jong en sappig zijn en waar de mens
die komieke diertjes trakteert op al
lerlei lekkernijen. De mensen ver
dringen zich om de koalas te zien en
de koalas profiteren van die belang
stelling. Mens en wasbeertjes zijn op
het Betoverde Eiland geworden tot
goede buren en goede vrienden.
Parade der Pinguins.
|"Ve grootste attractie van het Beto-
verde Eiland is echter de Parade
der Pinguins! Avond na avond gedu
rende vijf maanden per jaar scharen
de vakantie-gasten en andere belang
stellenden zich langs een pad van het
strand naar de toppen der klippen om
haar een allerzonderlingst en uniek
schouwspel te zien. Des avonds hou-
i den de pinguins op met vissen. Zij
stellen zich op aan het strand in een
vrij ordelijk gelid en dan marcheert-
waggelt de schare der zonderlinge vo
gels naar boven naar hun broedplaat
sen. Zij hebben zich volgepropt met
vis, die voorgekouwd en half ver
teerd - moet dienen als voedsel voor
hun geeuwhongerig kroost. Boven de
kolonne schitteren hoog de spranke
lende sterren. Flitslichten der foto
graferende toeschouwers noch zak
lantaarns brengen de pinguins uit
hun koers. Elk dezer dieren is zo
vervuld van zijn ouderlijke plichten
en verantwoordelijkheid, dat zo'n vo
gel, als hij tegen mensenbenen op
botst, alleen maar even achteruit-
dienst, blaft als een hondje en dan
weer onverstoorbaar verder waggelt!
Groot zijn de pinguins op het Beto
verende Eiland niet. Zij behoren tot
de kleine soort der „Fairy Pinguins"
(kan het ander op een Betoverend
Eiland?). Hun jasje is blauwgrijs van
kleur. Hom gang is waggelend, maar
hun koers is vast." e mensen leggen
voor hen een grote belangstelling aan
de dag. Zij echter hebben niet de
minste belangstelling voor de men
sen. Zij doen hun naam eer aan en
gedragen zich, zoals het Fairy Pin
guins betaamt, dus de sprookjesach
tige vogels. Ja, die Parade der Pin
guins! Vele avonden heb ik er naar
gekeken en steeds weer trof en boeide
mij die opmars.
Stormvogels.
Niet slechts menselijke toeristen,
ook vogel-toeristen komen naar
het Betoverende Eiland. Trouwens,
ook op andere (goeddeels onbewoon
de) eilanden in Straat Bass komen
De dagelijkse opmars
der pinguins op
Phillip Eiland is enig op
aarde. Wie hem gezien
heeft, is op dat
Betoverde Eiland een
onvergetelijke ervaring
rijker geworden.
Koala-beertjes zijn heel tam en rus
tig op Philip-eiland.
die vogels. Jaarlijks trekken namelijk
ongeveer honderd miljoen stormvo
gels uit de wateren bij Siberië en
Alaska naar de Australische regionen
om er te broeden. Dit vindt plaats in
september. Meer dan één ei leggen
die dappere, sterke reizigers niet.
Merkwaardig is het, dat c/ngeveer
twee weken vóór de jongen kunnen
uitvliegen de ouders hen verlaten
De kleuters zijn dan echter eerst vol
gepropt met reserve-voedsel, zodat
zij half zo zwaar wegen als een vol
wassen vogel en veertien dagen op
hun reserves kunnen teren.
Zowel in de Straat Victoria als op
het Betoverende Eiland zijn de storm
vogels beschermd, maar op andere
eilanden is dat niet het geval. Jaar
lijks worden daar honderdduizenden
jonge vogels gedood, want de olie in
hun kroppen is rijk aan vitamine en
wordt voor medische oogmerken ge
bruikt (tegen tuberculose en onder
voeding), Een vat van die olie brengt
200 op. Het lichaamsvet der jonge
stormvogels is 80 per vat waard De
boeren geven het de kalveren te
vreten om deze snel vet te mesten.
Het vlees der jonge stormvogels wordt
ingeblikt en als .Squab in Aspic" in
de handel gebracht voor menselijke
consumptie.
Dit is het strand, waar de voordeuren
van een tiental weekend-huisjes de
weg vrij geven tot een brede stevige
kuststrook.
Elk wat wils.
Het Betoverende Eiland biedt ook
andere attracties. Er zijn een
renbaan voor lichte auto's, bioscopen,
danszalen, tennisbanen en muziekuit
voeringen. Wie van vissen houdt, is
er altijd zeker van een goede vangst.
En dan zijn er de stranden! Zij zijn
nog mooier dan het vermaarde Wai-
kiki van Honoloeloe. Blank liggen zij
tegen een prachtige achtergrond. Pe
likanen en zwanen houden er de dro
mende, dommelende mens bezig. Hier
en daar is 't strand geflankeerd door
reusachtige basaltmuren, oeroud en
indrukwekkend. De golven der Stille
Zuidzee dringen door in de holen en
grotten der steenformaties. Peinzend
kan men een dag lang de eeuwige
strijd tussen land en water gade
slaan peinzend en rustend. Bijzonder
mooi is het Orgel der Reuzen, een
grilige vorm in rood basalt.
Het Betoverende Eiland biedt elk
wat wils. Er zijn hotels en pensions.
Er zijn ook van die aardige „Stap-
binnen-vreemdeling"-huizen. Neem
ons zoals we zijn, lijken de eilandbe
woners tegen iedere gast te zeggen.
Ons Betoverde Eiland is niet ge
commercialiseerd. Wij zijn eenvoudig,
ongecompliceerd, gewoon, Zorg, dat
U het ook bent.
Het is nu eenmaal een betoverd
eiland, ander dan welk ander eiland
ook. Tr-«n ik er de eerste dag was,
kon ik mijn ogen gewend als ze
waren aan „echte" hotels en „echte"
winkels niet geloven. Nu weet ik,
dat ik me toen vergiste en dat de be
woners van het Betoverde Eland het
bij het rechte eind hadden en nog
steeds hebben. Trouwens dat vinden
de wasbeertjes en de pinguins ook!
NIVANO
