ti
De Zonnige Zeurpiet
'I Hoorntje
Kinderkopjes
ZATERDAG 13 SEPTEMBER 1951.'
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
WANNEER DE TEKENEN niet be
driegen en naar onze smaak
zien ze er helemaal niet zo bedriege-
lijk uit ligt het volle-melkfestijn
te door het tropische klimaat ontstond binnenkort weer achter de rug. Het
weer anderen hoopten, de besmetting rommelde allang onder slijters en
te verhinderen, door het beddengoed en I consumenten, tot wie ook u en wij be-
WILD-WESTVERHAAL
De bende van het inscription
gebergte
DOOR NEEF HAN
Het was al laat in de morgen toen de
vader van Jan beneden kwam om te ont
bijten. De besprekingen hadden de vo
rige dag tot laat in de nacht geduurd
en gelukkig tot een goed resultaat geleid.
Binnenkort zou hij naar Amerika ver
trekken om de plannen, tot uitbreiding
van de fabriek, daar verder te ontwik
kelen. De toekomst zag er rooskleurig
uit en na z'n ontbijt stak hij blijgestemd
een sigaret op om een wandeling door
de tuin te maken. Maar lang zou die blij
de stemming niet duren.
In de buurt van de garage gekomen
zag hij al van verre de versplinterde
garagedeuren tegen de muur staan. „Lie
ve help, wat is hier gebeurd?" mompelde
hij en gelijk versnelde hij zijn pas. Hij
viel nu van de ene verbazing in de an
dere toen hij de gehavende auto zag
staan, de auto, waar hij gisteren nog zo
trots op geweest was. De gebroken voor
lampen leken hem treurig aan te kijken
Wild draaide hij zich om en liep naar
de woning van Piet, z'n chauffeur, die
gelijk ook tuinman was. Lang hoefde hij
niet te lopen want Piet wat bezig de
rozestruiken te snoeien.
Bozer, dan hij eigenlijk bedoelde vroeg
hij bits: „Kun jij me ook vertellen wat
hier na gistermiddag gebeurt Is met de
auto?"
„Ja mijnheer, uw zoontje hak
kelde Piet.
„Zo heeft die bliksemse jongen, daar
de hand in gehad", en nu hoorde hij het
verhaal van Piet. Te beginnen bij de
grote knal die hij gehoord had en wat
hij zag toen hij er heen gesneld was. Wat
vóór die tijd gebeurd was, ja daar moest
mijnheer zijn zoontje maar eens over
ohdervragen.
Voor de zoveelste maal had vader weer
eens een appeltje met Jan te schillen.
In gedachten verdiept liep hij met een
treurig gezicht naar huis toe. Hij keek
zo in-bedroefd dat Piet medelijden met
mijnheer had. „Zó rijk en toch zoveel
verdriet", zei hij bij zichzelf en ging
weer verder met snoeien.
Ja, mijnheer Dekker, zo heette Jan's
vader, was te beklagen. Wie bekommerde
zich om de opvoeding van Jan? De juf
frouw van de huishouding verwende hem
tot in de grond en zelf was hij meer dan
de helft van de tijd afwezig. Hoeveel
kwajongensstreken had dat ventje
uitgehaald? En waren het nu altijd maar
kwajongensstreken gebleven, nee, d<
laatste tijd* leek het meer op baldadig
heid. Nu dit weer. Hoe kon een kind zo
vernielzuchtig zijn? Daar moest een eind
aan komen. Maar wanneer? Zeker, nu
hij op het punt stond, die belangrijke za.
kenreis naar Amerika te gaan maken?
Met grote stappen en diepe rimpels
in zijn voorhoofd, liep mijnheer Dekker
in zijn kamer op en neer. Opeens bleef
hij voor zijn bureau stil staan, nam het
portret van zijn overleden vrouw in zijn
handen en zei bijna hardop: „Ja, dat zal
het beste voor de jongen zijn. Ik neem
hem mee naar Amerika en breng hem
bij je zuster. Daar tussen de kinderen
van haar zal hij zich niet meer zo een
zaam voelen. Hij zal daar geen tijd heb
ben om aan streken te denken", en alsof
hem een pak van het hart genomen was,
zette hij de foto, bijna glimlachend, neer
Onbewust van de plannen, die zich
boven zijn hoofd samen spanden, reed
Jan fluitend het openstaande tuinhek
binnen, gooide zijn fiets met een smak
langs de schuur en zag toen opeens
de verfromfraaide auto staan.
„Drommels, dat is waar ook. Wat
vader wel zeggen?" ging het door zijn
hoofd.
Opeens had hij geen haast meer, zijn
tas gooide hij op een keukenstoel
wilde, het achterpaadje langs, naar
tuin. Maar vader had hem al vanuit zijn
kamer aan zien komen.
„Jan, kom hier en dadelijk!"
Oei. wat klonk dat boos. Daar zou wat
voor hem opzitten. Dadelijk draaide hij
zich om en ging het huis binnen, naar
vaders kamer.
„Je begrijpt zeker wel, mannetje, waar.
voor ik je hier laat komen".
Ja dat begreep Jan wel en hij knikte
van „ja".
„Ga zitten en vertel van a tot z wat
er met de auto gebeurd is" klonk het
als een bevel in zijn oren.
Zonder jokken vertelde Jan nu, hoe
het allemaal gekomen was. Vader luis
terde aandachtig en onwillekeurig nam
hij moeders portret weer in zijn handen.
Jan was allang uitverteld toen vader nog
maar niets terug zei en alleen nog maar
dacht: „wat lijkt die jongen toch op zijn
moeder, diezelfde ogen en mond en ook
dezelfde kleur haar".
Jan, die altijd zoveel praatjes had en
er trots op ging alles te durven, begon
nu zachtjes te huilen, toen hij zijn vader
zo vol droefheid naar moeders portret I
zag kijken.
„Ik heb een plan met jou Jan", begon
vader. „Van die opvoeding van Jou deugt
hier niets. Zo groei je op voor galg en
rad. Ik neem je mee naar Amerika en
je gaat naar tante Suze. Het is de oudste
zus van je moeder en een wijze vrouw.
Ik hoop dat ze Jou met haar eigen kin
deren, op zal voeden". Hoorde hij dat
goed? Naar Amerika? Zo'n fijne zeereis
of een vliegtocht? Weg tranen en een
lachende jongenssnuit jubelde: „O vader,
heerlijk, naar Amerika!"
„Juich nog maar niet te vroeg. Je
weet dat tante Suus heel streng is".
Daar dacht hij nog niet aan en rende
naar Piet om hei nieuwste nieuwtje te
vertellen.
Wordt vervolgd.
Correspondentie
Ria v. d. Ham, Gelderswoude. Ik denk
toch wel dat Je Inmiddels het boek ont
vangen hebt. Ik stuur de boeken altijd
zo vlug mogelijk weg. Mocht dat niet
het geval zijn, dan hoor ik het nog wel.
Dag Ria. Deze brief is wat lang blijven
liggen.
Corrie Dobben. R.veen. t Is een droe
vig verhaaltje Corrie.
EEN ONGELUK
„Bertje ga Jij even naar de groente
boer?" vroeg moeder.
„Ja mams", zei Bertje.
„Hier is geld en het briefje".
„Dag mam!"
„Dag Bertje! Goed uitkijken vent. bij
het oversteken". Nu moet Bertje over
steken bij deze hoek. Hij kükt goed uit.
Er komt geen auto aan. Nu moet hij
vlug oversteken. Plotseling knarsen rem
men, een gil en dan is alles weer stil.
Heel gauw staat er een groep mensen
midden op straat en tussen die mensen
een auto en voor de auto ligt een jon
getje. Dan komt er een huiiende moe
der aan. Ze had van een buurvrouw ge
hoord. dat Bertje 'n ongeluk had rrekre-
rton, Daar komt de ziekenauto al aan.
De mensen gaan op zij en Bertje wordt
voorzichtig ln de auto gedragen, Moe
der gaat voorin zitten. Ze gaan naar het
ziekenhuis maar als ze daar zijn aange
komen is het kind al dond. Twee dagen
later wordt hij begraven. Het is allemaal
heel droevig.
Nu hangt er een portret van Bertje
aan de muur. Dat heeft de bestuurder
van de auto gemaakt want hij was schil
der.
ONZE HOND
Klein Koosje, Piet en Mies hadden
'n Mnd gevraaed. Vader was zaterdags
middags naar de mar'-t gegaan en toen
hij thuis kwam kwam er een lief klein
hondle uit de zak.
„O. wat lief!" riepen drie stemmen
tegelijk
..Hoe heet hij?" vroeg Miesje.
„We noemen hem Robbie", vond vader.
„Ja. dat vind ik een mooie naam'"
zei ook moeder.
De volgende morgen kreeg Robbie
hPkle melk met brood. Dat vond
hij wel lekker. Die dag kwam ook de
timmerman en die maakte een hokie
voor Robbie. Koosje, Mies en Riet moch
ten er naar kiiken. Bovenon het hokie
schilderde de timmerman ..Robbie'
's middags was het hok al klaar. Robbie
moest er in en ook moest hij aan
kettin» vast Dat vond hij helemaal niet
fijn. Toen hff wat gewend was. hebben
ze hem over een stok leren springen
Dat kostte veel moeite, maar na een
naar maanden kende hij al veel kunst-
DE TELEVISIEKWAAL
Het was in het dorpje Pitjesburg op
een zonnige woensdagmiddag. Het was
procies tien over vijf, dus spitsuur, maar
er was niemand op straat, zelfs de gre
nadier, die altijd door het dorp wacht
liep, was er ook niet. Maar dat
kwam omdat er in het dorp een eigen
aardige kwaal heerste n.l. "de televisie
kwaal".
Al was er maar een uitzending, waar
gewone mensen hun neus voor ophalen,
dan toch zat het hele dorp er naar te
kijken. De kroegbaas. Bierkruik, liet zijn
hele zaak in de steek, hoewel hij anders
om 4 uur in fijn handen wreef van ple-
I zier, omdat het zo vol was.
Op zekere dag hobbelde er een verhuis
wagen het dorpje in. Aan het stuur zat
een potige kerel maar daarnaast zat een
klein gebogen mannetje. De volgende
dag wist heel het dorp het, dat het vent
je geen televisie had.
Drie dagen later was het zaterdag. Om
precies vijf uur rende het mannetje, zo
hard zijn stramme benen hem dragen
konden naar het huls van de burgemees
ter en vloog naar binnen. In de huiska
mer zat de burgemeester onder het ge
not van een sigaar, naar het kinderuur
tje te kijken. Daar opeens stormde het
ventje met een zware knuppel binnen.
De burgemeester schok zó, dat hij, over
een stoel heen, de in de muur gebouwde
kluis insprong cn met een ruk de deur
dichtsloeg. Die kluisdeur kon van binnen
niet opengemaakt worden. Het woedende
ventje lette nergens op, maar hief zijn
knuppel op en liet hem met een dreu
nende slag op het televisietoestel neer
komen.
Nu was dit toestel het enige waaraan
een antenne zat. De toestellen van de
dorpelingen waren door een heel ver
nuftig mechanisme, met draden aan dit
toestel verbonden. Niemand had nu meer
een uitzending en niemand wist wat er
aan de hand was. Dus renden alle men-
naar bulten om te horen wat de
ooraak van die storing was. Dat was
de zin van het mannetje. Hij klom
ten stoel en schold alle mensen voor
dwazen en zotten uit. Na een korte maar
Krachtige rede zegen de mensen hun zot
te gedoe in en wilden niets meer van te
levisie, of wat daarmee te maken had
EEN PRETTIGE VAKANTIEDAG
Voor de zoveelste maal ln de vakantie
kletterde de regen tegen de ruiten. We
waren moegespeeld met alle spelletjes
en keken verveeld naar bulten. „Jongens,
ik heb een heerlijk Idee!" kwam moeder
lachend binnen terwijl ze de baby Ir de
wieg legde en ze begon te zingen: „Er is
er één jarig vandaag, hoera!".
„Kom allemaal mee naar boven, dan
gaan we de Jarige halen. We liepen
nieuwsgierig achter haar aan. Ze haal
de uit de kast een oude doos en toen
wisten we het ineens: Truus was Jarig
In die doos zat een oude pop, waar
moeder vroeger nog meegespeeld had er
die had echt haar. Onder het zingen van:
„Lang zal ze leven" liepen we de trap
af, met Truus in ons midden. De pop
werd in een stoel gezet en wij er ron
dom heen. Moeder trok het tafelkleed
van de tafel en daar begon ze: ..We
gaan vanmiddag feest vieren. We versle
ren de stoel, we maken ieder een kadoot-
je en clan trakteer ik op snoepjes",,
„Ja!" Juichten we allemaal.
Grote kranten werden op tafel gelegd.
Gekleurd papier en plaksel voor de
slingers, lapjes, kralen, scharen, naald
en draad, tekenpapier en kleurpotloden
deelde moeder uit en toen begon leder
aan zijn taak. Na een half uurtje zaten
we met kleuren van inspanning te wer
ken. Wat deden we ons best! Om elf
uur kwam moeder met een kopje cho
colademelk omdat het feest was en des
middags, toen de cadeautjes af waren,
gingen we versieren en hielden we feest.
We dachten aan geen regen en de dag
vloog om. Wat hadden we een plezierige
dag.
Dag kinders, de volgende week weer
verder.
TANTE JO EN OOM TOON
ZE LOSTEN HET RAADSEL VAN DE
GELE KOORTS OP.
In het jaar 1900, toen het Amerikaanse
leger op Cuba vocht, stierven er meer
mensen door de gele koorts dan door de
kogels van de vijand. Maar niemand wist,
hoe men aan die ziekte kwam. Enkelen
dachten, dat het aan de dampen, die
boven de moerassen hingen toe te schrij
ven was, anderen dachten dat deze ziek-
ook de kleren en de huizen te verbran
den, die aan de zieken behoort hadden.
Maar een man, Dr. Finlay zei: Je krijgt
gele koorts, als je door een bepaald
soort muggen wordt gestoken, die eerst
een mens gestoken heeft, die gele koorts
heeft. Niemand wilde hem geloven, tot
dat een militaire arts zich ook bij die
mening aansloot en ook uitgezonden
werd, om het te gaan onderzoeken.
Maar hoe moesten de beide mannen
bewijzen, dat het muggen waren, die de
ziekte verbreidden? Probeer 't met ons,
zeiden hun beide assistenten, laat ons
door de muggen steken, die het bloed
van een patiënt in zich hebben. De bei
de artsen namen het moedige aanbod aan,
maar slechts een van de assistenten werd
ziek. En daaruit maakten de anderen
artsen op, dat de besmetting ook door
beddengoed en kleding kwam. Maar de
militaire art9 vond een tegenbewijs. HIJ
liet ver buiten de stad twee kleine hut
ten bouwen. Ze werden met muskieten
netten voorzien voor deur en ramen, zo
dat geen mug naar binnen kon. In de
éne hut bracht hij nu kleren en bedden
goed van mensen, die aan de gele koorts
gestorven waren. Hij liet de hutten ver
warmen en hield ze vochtig met behulp
van waterdamp. In deze onsmakelijke hut
namen nu 3 moedige vrijwilligers hun
intrek. Ze waren bereid hun eigen le
ven te offeren voor dat van hun mede
mensen. Ze woonden 20 dagen lang in
de hut en kwamen er zonder koorts
uit. Zes anderen onderwierpen zich ook
nog aan dezelfde behandeling, ook zon
der ziek te worden In de andere hut
was het beider en netjes. De vertrekken
waren zonder muggen en andere insek-
ten. Een overmoedige Jongeman nam er
zijn intrek tesamen met 15 muggen,
die juist patiënten met gele koorts ge
stoken hadden. Wat betekende, dat ze
ziek bloea in zich hadden. Moran, zo
heette de Jongen, werd dan ook meteen
gestoken en enige tijd later stierf hij aan
een ernstige aanval van gele koorts. Zo
werd dus bewezen, dat het de muggen
waren, die de gele koorls overbrachten
en die moesten dus uitgeroeid worden.
Als deze uitgeroeid waren zou dus
zelf ook de gele koorts ophouden.
DE KOLONIST DANIEL BOONE
7. De mannen wierpen hun wapers
weg, maar het was heel moeilijk voor
de Indianen om zich aan de afspraak
van het opperhoofd ie houden en de
gevangenen niet te martelen. Boone
moest met hun praten: „Deze menser*
hebben jullie niets gedaan" riep hij Hij
praatte net zo lang tot hij ze zo ver had,
dat ze zouden stemmen, of de gevange
nen gedood zouden worden. Een knup-
pe1 werd geveld. 59 krijgers wierpen
de kn ïppel op de grond, ten teken dat
ze de mannen wilden doden, maar 61
lieten de knuppel gewoon voorbijgaan
i en dat betekende, dat ze tegen het voor
stel waren. Door deze twee stemmen
werden de mannen gespaard.
8. Toen de Indianen met hun gevange-
j nen in het kamp terugkwamen begonnen
ze meteen voorbereidingen te treffen
voor een bijzonder soort „spel", dat Da
niël Boone maar al te goed kende. Het
ging zo: de Indianen stelde zich in 2 rUen
op, het gezicht naar elkaar toe en bewa
pend met speren en tomahawkes en dan
moest de gevangenen in dit geval Boone
zelf, tussen de rijen doorlopen, terwijl
de Indianen er met Speer en bijl op los
sloegen.
wordt vervolgd
horen, maar tot voor kort bleef het
slechts bij publiceren van cijfers,
waaruit bleek, dat er geen droog
brood te verdienen viel aan de melk
met de vetblaasjes.
In Den Haag, waar ze dichter bij
het vuur zitten dan wie ook, hebben
de melkproducen
ten thans beslo
ten het volle-
melkbijltje erbij
neer te gooien. De
Haagse melkver-
kopers reden met
wagens vette
vracht langs d<
huizen en afgezien van een enkele
weldoorvoede en draagkrachtige
Amerikaan was er praktisch geen
huisvrouw die aandacht wilde beste
den aan de 3.75 pet. Hier en daar
trachtten vertwijfelde melkboeren
met een verhandeling over de volks
gezondheid een flesje kwijt te raken,
maar ze kwamen meestentijds van
een koude kermis thuis.
Het is zelfs voorgekomen we me
nen, dat de koeien toen juist voor
een groot deel met vakantie waren
dat er geen volle melk werd gele
verd en dat de venters triomfantelijk
dachten: )rNu zullen we ze hebben; nu
het er niet is zullen ze wel hun
mondje roeren". Toen evenwel de
melkleveranciers de mevrouwen op
gewekt meedeelden, dat „het hen
speet, maar dat er geen „volle" was,
kregen deze reeds zo geplaagde lie
den te horen: „Nou, en wat zou
datV
Wij vragen ons nog steeds af, wat
er feitelijk gebeurt met de hoeveel
heden volle gezondheid welke niet
aan de vrouw gebracht konden wor
den. Hoeveel flesjes lac non grata of
wel onpewenste melk zullen er niet
schaamtevol van wit naar vaalgeel
verschieten, ergens achter een toon
bank na een weinig glorieuze tocht
langs de klanten? Om aan je trekken
te komen moet er wel eens water bij
de wijn worden gedaan.
In elk geval is de droom van mi
nister Vondeling geen werkelijkheid
geworden; de volle melk is velen
zwaar op de maag komen te liggen.
Het was allemaal goed bedoeld van
de excellentie en wie weet wat voor
visioenen hij heeft gehad van een
door en door blozend Nederlands
volk, dat met de melkvondst van
dr. Vondeling nog meer mans zou zijn
geweest dan het al is. Nu is het des
ministers beurt om te blozen. De melk
verschraalt weer, want het opvoeren
van de gezondheid is een kost-elijke
zaak
EEK.
LUCHTPOSTSLUITINGEN
KR. MS. SCHEPEN VAN OORLOG.
De luchtpostsluiting voor de opva
renden van Hr. Ms. Piet Hein xijn als
volgt vastgesteld:
Op 13 sept. (16.00 uur) 17 Sept.
(08.00 uur) 20 sept. (16.00) 24 Sept.
(13.00 uur) 4 okt. (16.00 uur), 11 okt.
(08.00 uur) en 21 okt: (10.30 uur).
Voor de opvarenden van squadron
mijnenvegers 123 bestaande uit Hr.
Ms. Blaricum, Brouwershaven, Be-
dum, Breskens en Hr. Ms. Rhenen,
alsmede van squadron mijnenvegers
127 bestaande uit Hr. Ms. Goes, Lisse,
Leersum, Venlo, Gieten en Hr. Ms.
Gemert, zijn de luchtpostsluitingen
vastgesteld op: 18.22 en 25 september
ten 13.00 uur. De brieven dienen ge
adresseerd te zijn: p/a Amsterdam-
C.S. Marine.
IN EEN MUSEUM
In een museum hangen twaalf grote
schilderijen. Twee ervan zijn precies
hetzelfde maar welke.
IN DE VLUCHT GEGREPEN
Aetherklanken
ZONDAG.
HILVERSUM I. 402 M.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.30 IKOR.
12.00 AVRO. 17.00 VPRO. 17.30 VARA
20.00—24.00 AVRO.
VARA: 8.00 Nws. en postduivenber.
8.18 Weer of geen weer. 9.45 Geeste
lijk leven, caus. VPRO: 10.00 Voor de
jeugd. IKOR: 10.30 Doopsgezinde
kerkdienst. 11.30 Vragenbeantw. AV
RO: 12.00 Gram. 12.30 Sportspiegel.
12.35 Orgelspel. 13.00 Nws. en SOS-
ber. 13.07 Meded. of gram. 13.20 Even
bijdraaien. 14.00 Boekbespr. 14.20
Omr. ork., en sol. 16.00 Voordr. 16.15
Lichte muz. 16.30 Sportrevue. VPRO:
17.00 Een Synodale vergissing?, ge
sprek. 17.20 Intern, congres v. Gods
dienst-historici in Japan, caus. VARA:
17.30 Voor de jeugd. 17.50 Nws., sport-
uitsl. en sportjourn. 18.30 Cabaret.
19.00 Diskussie. 19.30 Zigeunerork.
AVRO: 20.00 Nws. 20.05 Amus. muz.
20.40 De jacht op de dader, hoorsp.
21.20 Gram. 21.45 Act. 22.00 Lichte
muz. 22.30 Gram. 23.00 Nws. 23.15
24.00 Met de Franse slag.
HILVERSUM II. 298 M.
8.00 NCRV. 9.30 KRO. 17.00 IKOR.
19.00 NCRV. 19.45—24.00 KRO.
NCRV. 8.00 Nws. en weersoverz.
8.15 Gram. 8.30 Morgenwijding. 9.15
Orgelconc. KRO: 9.30 Nws. 9.45 Gram.
9.55 Hoogmis. 11.30 Gram. 12.20 Apo
logie. 12.50 Lichte muz. 12.55 Zonne
wijzer. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.10
Gram. 13.20 Lichte muz. 13.45 Boek
bespr. 14.00 Gram. 14.45 De Vliegen
de Hollander, caus. 14.55 Pianorecital
15.20 Klein koor. 15.35 Metropole ork.
en soliste. 16.10 Sport. 16.30 Vespers
IKOR: 17.00 Herv. kerkdienst. 18.00
Het gamma van de Delta, klankb.
18.15 De Kerk aan het werk, confe
rentie. 18.45 Pastorale rubriek. NCRV:
19.00 Kerkelijk nws. 19.05 Jeugdkoor
en orgel. 19.30 De mens en ik. Romy
Schneider, caus. KRO: 19.45 Nws.
20.00 Gram. 20.30 Act. 20.45 De gewo
ne man. 20.50 Promenadeork. en so
liste. 21.30 Waardepapieren, hoorsp.
22.25 Gram. 22.35 Uit het Boek der
Boeken. 22.45 Avondgebed en liturg,
kal. 23.00 Nws. 23.15—24.00 Bariton
en piano.
MAANDAG.
HILVERSUM I. 402 M.
7.00—24.00 AVRO.
Gram. 8.00
de vrouw. 9.15 Gram. 9.35 Waterst.
9.40 Morgenwijding. 10.00 Gram. 11.00
Idem. 11.45 Voordr. 12.00 Promenade
ork. 12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33
Voor het platteland. 12.43 Hammond
orgelspel. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of
gram. 13.20 Theaterork. 13.55 Beurs-
ber. 14.00 Gram. 14.30 Moderne le
vensproblemen, caus. 14.45 Viool en
piano. 15.15 Voordr. 15.30 Gram. 17.00
Idem. 17.50 Mil. comm. 18.00 Nws.
18.15 Regeringsuitz.: Hare Excellen
tie dr M. A. Klompé, spreekt over de
repatriëring uit Indonesië. 18.25 Ama-
teursprogr. 19 00 Kinderkoren. 19.45
Gram. 20.00 Nws. 20.05 Gevar. progr.
21.15 Act. 21.30 Strijktrio. 22.10 Log
boek München 1938. 22.30 Accord,
muz. 23.00 Nws. 23.15 Koersen van
New York. 23.16—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 M.
7.00—24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nws, 7.10 Gewijde muz.
7.50 Een woord voor de dag. 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Voor de zieken. 9.30
Voor de vrouw. 9.35 Gram. 9.40 Voor
dracht. 10.00 Gram. 10.15 Theologi
sche etherleergang. 11.00 Gram. 11.35
Musetteinuz. 11.55 Lichte muz. 12.JJ5
Voor boer en tuinder. 12.30 Land- en
tuinb.meded. 12.33 Meisjeskoor. 12.53
Gram. en act. 13.00 Nws. 13.15 Lichte
muz. 13.40 La Bruja, opera (verkort)
(gr.). 14.05 Schoolradio. 14.35 Gram.
14.45 Voor de vrouw. 15.15 Metropole
ork. 15.40 Gram. 1600 Bijbellezing.
16.30 Viool en piano. 17.00 Voor de
kleuters. 17.15 Lichte muz. 17.40
L. Tielenius Kruythoff vraag de aan
dacht van de Nederlandse noodwacht.
18.00 Orgelspel. 18.30 Sport. 18.40 Vo
caal ens. 19.00 Nws. en v/eerber. 19.10
De repatriërenden uit Indonesië, caus.
19.20 Kamermuz. 19.40 Volk en Staat,
caus. 19.55 Gram. 20.00 Radiokrant.
20.20 Jeugd» rk. 20.50 De gouden veer
dienst, klankb. 21.40 Gram. 22.05
Boekbespr. 22.20 Mozzo-sopr. en pia
no. 22.45 Avondoverdenking. 23.00
Nws. 23.15—24.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA.
NTS: 20.00 Journ. en weerber.
NCRV: 20.20 Attentie, 21.00 De Be
kentenis, éénakter. 21.40 Waar hun
hart naar h inkert, rep. 22.00 Dagslui
ting.
I Babyderm Haarwater (Haar-
I groei-tonic) legt reeds in de jeugd de
basis voor een gezonde haargroei.
Flacon f 1.90. Voor long» lijd toereikend.
Babyderm Kinder-Shampoo:
Geen traantjes meer, niet scherp voor
de Ooaies.Toereikend voor ±60 woningen.
Flac. f. 1.25. Alleen In Apoth. en Drogisterijen.
(Advertentie)
(60)
wttkornnf)
Min nmwtn houótn M nirtuit/f^
^nEHWnKvmn
nooEEHrmmvm
SOE/EH. a mum
mUtLBTEBKlE-
BOEN HET 0EHEIM7IN-
NKlEMHK
Ittite, irwf) Mm
nu voortR teen Mmetrxn tmoMjKSt&rmh
Ëmm
Qitm om mmt mmum, n
HET MOF cm 0EHEM71HNKE UKHT HET
imu uiTEEmm
Vsl ff nuhettthtminniMIr
irhem.fct nooit tenen
h hemen. fakr'
Ik hen bh Mwewttnti'
'WiiketTto op! wYMmJi
\N3 ie (toen
V
M33T 'lmtulp!!
teMete/vnot^^
