1
E>
„Met achtste Waelduiandet"
Meer dan 2 millioen mensen maken dagelijks
gebruik van de Londense Ondergrondse
Zf scheid zusteis in Mazewwaude Std
KOFFIE
VRIJDAG 8 AUGUSTUS 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
Nieuw contact tussen Irak en Egypte
Een heer van middelbare leeftijd,
gekleed in rokcostuum en hoge hoed,
wandelde 't plaatskaartenbureau van
het Bishop's Road Station, te Londen,
binnen en vroeg een enkele reis per
Metropolitan Line naar Farringdon
Street, een afstand van nog geen zes
kilometer. Deze heer verrichtte een
historisch feit, want de datum op het
kaartje was 10 januari 1863, de da
tum waarop het eerste passagiers
kaartje op de allereerste ondergrond
se spoorweg werd uitgegeven.
Inderdaad, ondergrondse spoorweg!
De flegmatieke Engelsman uit de Vic
toriaanse tijd stond zeer sceptisch te
genover deze nieuwste ontwikkeling
van het openbare vervoermiddel. De
Britten waren langzamerhand reeds
gewend geraakt aan het idee van het
grote ijzeren monster, dat door het
vredige Engelse landschap denderde
ofschoon er nog vele mensen wa
ren die veelbetekenend hun hoofd
schudden en waarschuwden, dat de
vindingrijkheid der mensen hen snel
naar de ondergang zou voeren
maar deze laatste uitvinding ging toch
wel iets te ver! Het was op zijn minst
gezegd, gevaarlijk. Hoe kon het dak
van een tunnel stand houden als er
grote stoomlocomotieven door zou
den razen? En hoe zou men kunnen
ademen? De passagiers moesten wel
door verstikking om het leven komen.
Maar de mensen uit die tijd zullen
wel vreemd hebben opgekeken, toen
het dak van de tunnel niet instortte
en de passagiers niet door verstikking
om het leven kwamen. Velen be
schreven de reis tussen de twee sta
tions echter als „een nachtmerrie". De
rijtuigen waren vuil en spaarzaam
verlicht door kleine gaslampen en ve
le* ongelukkige passagiers werden
van top tot teen bedekt met de zwar
te roet der locomotieven.
In die dagen, was de Metropolitan
Line, afgezien van een aantal door
paarden getrokken bussen, het enige
openbare vervoermiddel om snel door
de binnenstad te komen en het bleek
al spoedig dat de lijn moest worden
uitgebreid. Men trok hem door tot
stations in Edgware Road en South
Kensington.
Tegen het einde van het jaar 1868
werd er tussen Gloucester Road en
Westminster een nieuwe lijn geopend.
Ofschoon deze lijn, de District Line,
in particulier bezit was, vormde hij
een verlenging van de Metropolitan
Line.
Gedurende de daarop volgende ja
ren breidde beide lijnen zich in oos
telijke en westelijke richting uit,
dwars door de stad, tot zij in 1884,
een cirkel hadden gevormd. De lijn
stond van die tijd af bekend als de
Circle Line (of Inne Cicle), een naam
die hij nu nog heeft.
Zevert en twintig jaar na de ope
ning van de Metropolitan Line in
december 1890 dus kreeg Londen'
haar eerste electrische spoorweg. De
ze lijn liep van King William Street,;
in het centrum van de stad, onder de
rivier de Theems door naar Stock-
well, in het Zuiden.
Bij de aanleg van deze lijn maakte
men voor de eerste maal gebruik van
zgn. „tubes", in plaats van tunnels.
Gedurende de daarop volgende zes-
tien jaar vond de opening plaats van
nog drie zgn. „tube" lijnen de Cen
tal Londen (van Shepherd's Bush
naar de Bank van Engeland), de Pic
cadilly Line (van Hammersmith naar
Finsbury Park), en de Bakerloo Line
(van Baker Street naar Lambeth).
Tot 1910 werden deze lijnen door
particuliere maatschappijen beheerd,
maar in dat jaar gingen deze maat
schappijen, op één na, een fusie aan
en hieruit ontstond de London Elec
tric Railway. De maatschappij, die
zich niet aansloot, was de Metropoli
tan Line; deze bleef tot 1933 in parti
culiere handen.
De London Electric Railway was
eerzuchtig en begon spoedig aan het
uitwerken van nieuwe plannen voor
de ontwikkeling van de ondergronse
spoorlijnen. Alle ondergrondse sta
tions werden allereerst voorzien van
liften om de passagier: naar en van
de perrons te vervoeren. De eerste
Men schrijft ons:
Woensdag 6 augustus was voor de
parochie Sint Michaël een nare dag!
De zusters van het Allerheiligst Hart
van Jezus, vroeger van „de Moerdijk",
na de oorlog van Koningshof te Veld
hoven konden ook ons klooster niet
langer bedienen wegens gebrek aan
zusters.
Lang hebben we dit zien aankomen
en dank zij de ijver van het kerkbe
stuur van „het Zwaantje" mochten de
7 zusters nog een jaar langer blijven,
maar nu was het dan ook onherroe
pelijk afgelopen. De pastoor had zijn
vacantie nog wat moeten verkorten
om het afscheid officieel mede te ma
ken. De kerkmeesters hadden een
aardig idee om ook van deze zesde
augustus ondanks alles, nog iets te
maken.
De kerk was goed gevuld, toen de
herder van Sint Michaël de gezongen
Mis opdroeg uit dankbaarheid voor
wat de zusters in die 58 jaren voor de
parochie hadden gedaan. Na afloop
waren er velen, die de zusters nog
even gedag wilden zeggen. Het had
trouwens de paar laatste weken niet
stil gestaan met de bezoeken ten af
scheid. De verhuiswagens reden half
elf weg en toen was het huis totaal
leeg. Nog even een kopje koffie drin
ken bij de buren en daarna een war
me maaltijd in de pastorie, waar be
halve de 7 zusters van „het Zwaan
tje", nog 3 zusters van „het Moeder
huis" en het kerkbestuur en father
Vergeer van Mill Hill aan deelna
men. De fotograaf nam nog een paar
aardige foto's in de zaal en buiten.
Om half vier namen we afscheid,
toen „het busje" van de zusters voor
reed en ook juffrouw Zuijdwijk nog
een foto r ïm. Het laatste ogenblik
was inderaaad een gevoelig afscheid,
omdat de hele jeugd en ook zeer veel
oudere mensen aan de eerwaarde
zusters veel te danken hebben aan
opvoeding en onderwijs. Enkele zus
ters waren zelfs meermalen in Sint
Liduina werkzaam geweest. Ook de
zusters waren dankbaar voor de har
telijkheid en het medeleven, dat ze
aan de Oude Rijn bij katholieken en
andersdenkenden hadden ondervon
den. Elke maand zal de hele Congre
gatie één dage al hun offers en gebe
den ten hemel stuwen voor het gees
telijk en tijdelijk welzijn van het
Zwaantje. Zusters „vaarwel" en laat
nog eens iets van u horen, waar ge
terecht gekomen zijt. De parochianen
van Sint Michaël leven en bidden
met u mede.
roltrap werd eerst in 1911 in Earl's
Court in gebruik genomen.
In 1933 werd de exploitatie van de
spoorlijnen overgenomen door de
London Passenger Transport Board,
die op haar beurt de verantwoorde
lijkheid in 1948 in handen gaf van de
London Transport Executive.
Maar desondanks vormden de oor
spronkelijke plannen van de London
Electric Railway Company steeds de
basis van alle latere ontwikkelingen
van de ondergrondse in Londen.
Twee wereldoorlogen hebben de ont
wikkeling van de plannen echter ern
stig in de weg gestaan.' Maar nu zijn
de verscheidene lijnen zo ver uitge
breid dat zij ook de buitenwijken van
Londen bestrijken. In totaal hebben
de lijnen een lengte van bijna 500 ki
lometer en er zijn 277 stations.
Ruim 70 miljoen mensen meer
dan veertien maal de totale bevol
king van Groot-Britannië maken
jaarlijks gebruik van de ondergrond
se. Om juister te zijn, meer dan 2 mil
joen mensen maken dagelijks gebruik
van de nu comfortabele, uit zes tot
acht wagens bestaande, ondergrondse
treinen. Ieder rijtuig biedt zitplaats
aan 40 tot 45 mensen en staanplaats
aan 160. Op de spitsuren van 7 tot
10 's morgens en van 4.30 tot 7 uur
's middags is de dienst zo frequent
dat er ongeveer iedere minuut in de
binnenstad een trein vertrekt Een
trein stopt bij een station gemiddeld
20 tot 25 seconden. Het is niet prac-
tisch om extra snelle treinen te laten
rijden, met het oog op de frequentie
van de dienst en de korte afstanden
tussen de stations; de treinen trekken
echter zeer snel op: zij bereiken bin
nen een kwart minuut een snelheid
van 35 kilometer per uur en binnen
één minuut een snelheid van 60 kilo
meter.
De treinen rijden van 4.30 uur
Robert Murphy, de speciale afgevaardigde van de Verenigde Staten in het
Midden-Oosten, gefotografeerd (links) met de rebellenleider Saeb Salam
in Libanon. Murphy heeft als lid van de Commissie voor goede diensten"
een kort bezoek aan Libanon gebracht.
's morgens tot 1 uur 's nachts; men
heeft dus slechts drie en een half uur
voor het onderhouden van de rails,
seinen enz. In deze korte tijdsduur
wordt iedere meter van de tunnel ge
ïnspecteerd.
De in- en uitgangen hebben tijdens
de spitsuren altijd problemen opge
leverd, maar de meeste stations heb
ben nu snelle roltrappen, die in beide
richtingen 10.000 passagiers per uur
kunnen vervoeren, met een snelheid
van 60 meter per minuut.
De langste roltrap bevindt zich in
het station Leicester Square deze
is 27 meter lang. Andere stations heb
ben moderne, snelle automatische lif
ten; de diepste bevindt zich op het
station Hampstead deze is 60
ter diep.
In een organisatie, die de verant
woordelijkheid heeft voor zo veel
treinen en passagiers, is het van het
grootste belang, dat men alle risico's
uitsluit. Dagelijks rijden er niet min
der dan 6000 treinen over het onder
grondse spoorwegnet, maar de voor
zorgsmaatregelen welke alle elec-
trisch werken zijn zodanig, dat
slechts 1 op de 420.000 passagiers een
ongeluk overkomt, welk ongeluk over
het algemeen slechts van lichte aard
is en in de meeste gevallen de fout is
van de passagier zelf. De beweging
van iedere trein wordt door vele vei
ligheidsmaatregelen beschermd, en
mocht één van deze ooit weigeren, dan
zullen d-e overige nog in staat zijn
een ongeluk te voorkomen.
Storingen in het net komen slechts
zelden voor. Iedere trein rijdt onge
veer 10.000 kilometer zonder een
mankement, dat niet in minder dan
vijf minuten kan worden verholpen.
Per 65.000 kilometer, die een trein af
legt, komt er minder dan één fout in
het seinsysteem voor.
Van alle stations in het hart van
Londen, is het station Piccadilly Cir
cus, het drukste. Het verwerkt onge
veer 600.000 passagiers per week. Dan
volgens het station Oxford Circus met
een totaal aantal passagiers per week
van 550.000, en King's Cross, Liver
pool Street en Victoria met elk
490.000 passagiers per week.
Ieder jaar ontvangt de afdeling Ge
vonden Voorwerpen van de London
Transport Executive circa een half
miljoen gevonden voorwerpen. Het
informatie kantoor van bovengenoem
de maatschappij behandelt per jaar
800.000 aanvragen om inlichtingen.
„Prachtig" is een te veel gebruikt
en misbruikt woord. Maar met een
gerust hart kan men het voor de Lon
dense ondergrondse gebruiken. De
ondergrondse is eens betiteld en
niet ten onrechte als het „Achtste
Wereldwonder".
(Advertentie)
Predikanten vrij
van betaling
A.O.W.-premie
Predikanten en kerkeraden, die
principiële bezwaren hebben tegen de
premiebetaling voor de Algemene
Ouderdomsvoorziening (A.O.W.) kun
nen vrijstelling van betaling verkrij
gen, aldus heeft de minister van Fi
nanciën, de heer H. J. Hofstra, beslist.
De minister zal zijn ambtgenoot
van Sociale Zaken van deze beslissing
op de hoogte stellen.
Predikanten en kerkeraden, die
van het besluit gebruik willen ma
ken, kunnen hun verzoeken, voor
zien van gemotiveerde bezwaren in
dienen bij de ontvanger der belastin
gen, onder wie zij ressorteren. Te
vens kunnen zij bij de aangifte voor
de inkomstenbelasting mededeling
doen aan de inspecteurs der belastin
gen van hun bezwaren.
De predikanten, die reeds een de
finitieve aanslag voor de A.O.W.-
premie ontvingen, kunnen hiertegen
nu in beroep gaan.
