Gemeente Den Haag rekent op
tekort van 5j millioen gulden
Vrouw dreigde
haar man
Inbreker ging op pad
in vrouwenkleren
Militaire deelneming wordt
steeds groter
Boerenknecht uit Sassenheim
werd veearts in Canada
IEMCO N.V.
Holland Festival
besloten
5)e £iefde aan Manon
WOENSDAG 16 JULI 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 6
Op de begroting 1959 van de ge
meente 's-Gravenhage, waarvan het
ontwerp thans is verschenen wordt
rekening gehouden met een tekort
van bijna 5Ve miljoen gulden, voor
welk bedrag iog geen compensatie
kan worden gevonden. Het teleur
stellende is, zo zeggen b. en w. in de
toelichting, dat de verhoging van de
uitgaven niet gedekt wordt door een
evenredige stijging van de gemeente
lijke inkomsten.
In de ontwerpbegroting wordt er
van uitgegaan dat de financiering van
kapitaalsuitgaven een bedrag van
rond 120 miljoen zal vergen.
Tariefsverhogingen.
De tarieven voor de waterleiding
en het slachthuis zullen worden ver
hoogd. Het verlies van de H.T.M.
wordt voor 1959 geraamd op bijna 7
miljoen gulden. Hiervan komen 6
miljoen ten laste van de gemeente en
ca 1 miljoen voor "rekening van
Haagse Buurtspoorweg.
Met mes en vergit
Twee jaar gevangenisstraf met af
trek en terbeschikkingstelling van de
regering heeft de Officier van Jus
titie bij de rechtbank te Rotterdam
gistermiddag geëist tegen de 34-jarige
mevr. F. M. v. B.-F. uit Rotterdam.
Zij wordt ervan beschuldigd op
13 maart haar 49-jarige echtgenoot
gedreigd te hebben met moord. Ze
zou een broodmes met de puntige
zijde tegen zijn hals gebracht hebben
met de bedreiging te zullen steken.
Verder zou ze op die dag gepro
beerd hebben haar man te vergifti-
fen door gifkorrels in de theepot te
oen. De hoeveelheid van deze „mui-
zentarwe" was echter niet dodelijk,
aldus de dagvaarding.
Uit het verhoor bleek, dat het tus
sen de twee niet goed meer boterde.
De vrouw was al eens naar de politie
gegaan met de mededeling „dat er
iets moest gebeuren, anders ben ik
in staat hem nog eens iets te doen".
Op de bewuste dag was ze ook zelf
tegen een agent gaan zeggen dat ze
haar man vergiftigd had. Een genees
kundig onderzoek wees echter niets
uit.
De verdediger, mr. W. A. P. Smit,
wees in zijn pleidooi ook op de vaak
tegenstrijdige verklaringen van de
echtgenoot, die ook alt enige getuige
niet objectief is. Ook wat het brood
mes betreft zag mr. Smit geen be
dreiging, maar hoogstens een niet
strafbare poging tot mishandeling.
De pleiter concludeerde vrijspraak
of ontslag van rechtsvervolging.
Volgens het psychiatrisch rapport
was de vrouw verminderd toereke
ningsvatbaar. Uitspraak over veer
tien dagen.
Brazilianen in 80
dagen de wereld rond
Met het toestel uit Frankfurt a. d.
Main arriveerden dinsdagavond laat
op Schiphol een gezelschap van der
tig Brazilianen onder leiding van de
heer Henrique Reissner, een ver
tegenwoordiger van een groot reis
bureau, dat samenwerkt met een der
der Braziliaanse luchtvaartmaat
schappijen.
De dames en heren maken een reis
van tachtig dagen om de wereld, ge
ïnspireerd op het verhaal van Jules
Verne met dien verstande, dat zij het
per vliegtuig doen. Niet minder dan
21 landen zullen zij tijdens deze trip
bezoeken en 40 steden.
Deze reis om de wereld kost vijf
duizend dollar per persoon.
Gevraagd naar de reden van deze
langdurige en kostbare tournee
deelde de heer Reissner mede, dat
men dit moest beschouwen als een
goodwill missie voor Brazilië. Intus
sen is men al in de Ver. Staten ge
weest, Canada, Japan, op de Phihp-
Êynen, in Hongkong, Thailand, India,
gypte, Jordanië, Syrië, de Libanon,
Turkije, Griekenland, Italië en Duits
land en nu was dan Nederland aan
de beurt.
Het gebruikelijke programma
(grachtentocht, bezoek aan een dia
mantslijperij, bezichtiging van de
stad per bus, ontvangst op het raad
huis) wordt in deze 36 uur afge
werkt.
Er zullen in 1959 ongeveer 5000
woningwetwoningen kunnen worden
gebouwd, waarvoor gedeeltelijk hoog
bouw is gepland.
In plaats van een verbouwing van
de voormalige Oosterkerk tot theater
zulen plannen voor de bouw van een
geheel nieuw theater worden uitge
werkt.
Voorts wordt rekening gehouden
met een stijging van salarissen en an
dere kosten voor het Residentieor
kest, het Nederlands Ballet en de
Haagse Comedie.
De burgemeester van Wolphaarts-
dijk kreeg gisteravond telefonisch be
richt dat_ op het Wolphaartsdijkse
veer een jong zeehondje was aange
spoeld, dat, na herhaald terugbren
gen, steeds weer op de kant klau
terde. Vermoedelijk was het beestje
verstoten.
De burgemeester heeft zich naar
het veer gespoed en de toestand ter
plaatse opgenomen en is daar in con
tact gekomen met de helikopierpiloot
Eelco Schuller, die sproeiwerkzaam-
heden in zijn gemeente uitvoert. De
heer Schuller verklaarde zich on
middellijk bereid, nadat de burge
meester zich met de Diergaarde Blij-
dorp had verstaan, des avonds nog
het zeehondje naar Rotterdam te
brengen.
Twee jaar gevangenis geëist
Zand in de ogen
van schuldeisers
De Officier van Justitie bij de
rechtbank te Arnhem, heeft gisteren
tegen en 34-jarige monteur uit Nij
megen twee jaar gevangenisstraf
met aftrek geëist wegens het plegen
van enige inbraken te Nijmegen.
De voornaamste buit bedroeg
10.000.Dit geld haalde hij uit
een brandkast van 'n vroegere werk
gever. In dit geval had de verdachte
zich als vrouw vermomd. De politie
kwam op zijn spoor, doordat hij na
de inbraak betrokken werd bij een
auto-ongeluk. Een stuk van zijn
duim werd afgekneld. De politie
vond het stukje duim en beschikte
zo meteen over een afdruk, zelfs in
clusief vinger. De inbreker had nl.
zijn medeplichtige, een Amsterdamse
bontwerker die aan het stuur zat en
bewusteloos was geraakt, in de auto
achtergelaten en deze had een ge
deelte van de buit, ongeveer 1500.
bij zich. De bontwerker stond even
eens te Arnhem terecht. De officier
eiste tegen hem anderhalf jaar ge
vangenisstraf met aftrek).
De Nijmegenaar bekende in de
nacht van 30 op 31 januari in de auto
van de man uit Amsterdam naar Nij
megen te zijn gereden, gehuld in een
bontmantel uit.de voorraad van zijn
vriend. Hij had ook nog een pruik
opgezet, zoals hij zeide om te voor
komen, dat een van zijn vele schuld
eisers in Nijmegen hem zou herken
nen. Hij kende de situatie bij zijn
vroegere werkgever goed en hij wist,
dat op de laatste dag van de maand
veel geld in de orandkast te vinden
zou zyn. De Amsterdammer zou eerst
meegaan, doch hij bleef buiten in de
auto wachten. De monteur kraakte
de safe met 'n snijbrander en keerde
terug met een geldkist, die hij in de
auto tussen Nijmegen en Grave
opende. Hy stopte zijn vriend 1500
toe en wierp het ledige kistje in de
Maas.
De medeplichtige verklaarde van
de prins geen kwaad te weten. Hij
had zijn vriend op weg naar Nij
megen opgepikt zonder het vreemd
te vinden, dat deze als vrouw ver
momd was. Het geld, dat hij onder
weg naar Den Bosch van verdachte
had ontvangen, had hij nooit kunnen
natellen, want even later was hem
het auto-ongeluk overkomen en pas
in het ziekenhuis te Den Bosch was
hij weer bij kennis gekomen.
De officier zei in zijn requisitoir,
dat hij de ten laste gelegde inbraken
in Nijmegen op grond van de beken
tenis van de dader bewezen achtte.
Verdachte is negen keer veroordeeld,
doch er zijn aspecten in het reclasse-
ringsrapport, die de officier zouden
hebben bewogen een milde straf te
eisen, indien de verdachte openharti
ger was geweest ten aanzien van de
bestemming, die hij aan de buit had
gegeven.
De Nijmeegse Vierdaagse
Aan de Vierdaagse van Nijmegen
zullen dit jaar in totaal ongeveer
8400 militairen deelnemen. Een aan
tal dat ruim 800 hoger is dan dat van
vorig jaar.
De „operatie centraal", die twee
jaar geleden werd opgericht ten ba
te van de militaire deelneming, moet
niet alleen voor de 8400 militairen
(waaronder ruim 2400 man buiten
landse troepen) zorgen, maar ook
voor het garnizoen van Nijmegen.
Voor al deze mannen zijn nodig:
45.000 kg aardappelen, 70.000 eieren,
10.000 kg fruit, 30.000 liter melk,
6500 kg vlees en 1100 kg gerookte
Gelderse worst. Dagelijks moeten er
10.000 tot 11.000 lunchpakketten
klaar gemaakt worden. Het keuken-
personeel van het Nijmeegse garni
zoen is dan ook uitgebreid met 80
man van de opleiding in L e i de n.
Ook dit jaar zullen' weer vele bui
tenlandse troepencontingenten aan
de start verschijnen; 2000 Engelsen
(gelegerd in Engeland. Frankrijk en
West-Duitsland), 36 man van de
Duitse Bundeswehr, 300 Zwitsers, 66
Belgen, 21 Luxemburgers. 41 Cana
dezen en 44 militairen uit Israël, bij
de laatste groep zijn 17 meisjes.
Bovendien verwacht men 26 man
van het luchtmachtcentrum te Fon-
tainebleau.
BROEDERS VAN MAASTRICHT
NAAR AFRIKA.
De „Broeders van Maastricht" zul
len een school beginnen te Makeni in
Sierra Leone (Brits West-Afrika).
Deze apostolische prefektuur is nog in
opkomst: er zijn slechts een duizend
katholieken onder de negerbevolking.
Bij de hoofdplaats worden in het na
jaar een school en broederhuis ge
bouw onder leiding van Kaj otters uit
ons land. Het materiaal wordt gro
tendeels „prefabricated" uit Neder
land aangevoerd.
Tijdens oefeningen van de Eerste
Nederlandse parachutisten Club, die
gistermiddag op 't vliegveld Zestien
hoven te Rotterdam werden gehou
den, is de sprong van de 27-jarige
luitenant-ter-zee tweede klasse, Y.
Smit uit Scheveningen gedeeltelijk
mislukt. Na zijn sprong uit het mili
taire vliegtuig kwam hij ongelukkig
cp het veld terecht, waardoor hij ver
moedelijk een hersenschudding op
liep. Hy moest in ieder geval in een
ziekenhuis te Rotterdam worden op
genomen.
De 26-jarige Albert Cornelis van der Meulen, geboren te Sneek, 16 fe
bruari 1932, die acht jaar geleden als boerenknecht uit Sassenheim naar
Canada emigreerde, heeft de graad van veearts behaald aan het Ontario
Veterinary College te Guelph, een afdeling van de Universiteit van To
ronto, en geniet nu een aanvangssalaris van 6500 dollar per jaar, aldus lezen
we in „Trouw".
Acht jaar geleden molk Ab nog de koeien van veehouder Cigaar te Sas
senheim. Hij had daar de Christelijke U.L.O. afgelopen (hoofd de heer Van
Efferink, nu te Apeldoorn) en wilde naar Canada. Maar hij was er als
17-jarige nog te jong voor. Om toegelaten te worden, moest je minstens 18
jaar zijn.
Om het wachtjaar te overbruggen
werd Ab boerenknecht. Hij ging op
in de veehouderij en hy had grote
liefde voor dieren. Een hondje, dat
aangereden was, droeg hij eens van
Sas.-enheim naar Lisse, waar een
dierenarts woonde, een afstand van
ruim 4 km., want bussen reden er in
de oorlog niet regelmatig. Als de
andere melkers(sters) bij boer Cigaar
eens een avondje vrij wilden hebben
molk hij zonder bezwaar alle koeien.
„De jongen kan beter melken dan
ik", gaf de heer Cigaar ruiterlijk toe.
Aan het einde van net wachtjaar
maakte Ab aanstalten voor de over
tocht, want niets kon hem van uit
voering van zijn plan weerhouden.
„Je mag studeren" had zijn pleeg
vader, de neer W. Los, toen gemeente
secretaris van Sassenheim (nu ge
pensioneerd en wonende te Wagenin-
gen, waar hij werkzaam is voor de
Christelijke Emigratie-Centrale voor
Wageningen en omgeving) hem aj
telkens verzekerd. Maar Ab sloeg dat
aanbod steeds af. „Ik wil wel stude
ren, maar er - zelf eerst alles voor
verdienen. Daarom ga ik naar Ca
nada", was zijn bescheid. Van dal
apropos was hij niet af te krijgen.
Oversteek.
De 13e juni 1950 maakte Albert C.
van der Meulen de oversteek over
de grote plas naar Canada, met het
stoomschip „Volendam".
Zijn vader een Deliplanter
oorspronkelijk uit Joure afkomstig,
was reeds lang overleden. Zyn moe
der was hertrouwd met de heer W.
Los, die een gezin had van 11 kinde
ren. Zij woonden te Sassenheim. Ab's
enige broer, J. H. van der Meulen,
emigreerde ook naar Canada en werd
daar ambtenaar bij het gevangenis
wezen.
Het begin in het nieuwe land was
voor Ab van der Meulen niet be
paald opwekkend. Buiten de kost
verdiende hij 50 dollar per maand.
Maar geld, hoe belangrijk juist voor
hem, speelde bij hem niet de aller
voornaamste rol. Hij wilde en zou
veearts worden.
In het eerste jaar diende hij twee
boeren, onder wie een Schot, eige
naar van praohtig stamboekvee. Er
moest hard gewerkt worden, maar
dat wilde Ab juist.
Na het eerste jaar kon reeds hon
derd dollar naar de bank gebracht
worden.
Nu kon hij de landbouwschool te
Ridgetown bezoeken en proberen de
lessen uit eigen zak te bekostigen.
Aan het eind van de cursus kreeg hij
zulke mooie cijfers, dat men hem een
beurs toekende. Hij behaalde het
he/ogst aantal punten van de klas,
zelfs een punt meer dan de beste
Canadese leerling.
In het najaar van 1952 ging Ab's
hartewens in principe in vervulling:
hij werd als student toegelaten tot
het Ontario Veterinary College te
Guelph.
Harde jaren.
Harde jaren van zuinig leven la
gen voor hem. In het najaar en in de
winter moest hij hard studeren en
in het voorjaar en des zomers hard
werken. Letterlijk alles pakte hij
'aan, om zijn studie te kunnen be
talen.
Hij maakte en verkocht halsters
voor paarden, woonde soms primitief
in een trailer, werkte ook wel eens
op een bibliotheek. In zijn laatste
studiejaren mocht hij werken op het
laboratorium van de hogeschool.
Na zes jaar werd al zijn moeite,
zijn gestage studie, bekroond met een
gunstige uitslag van zijn examen
voor veearts. Reeds de volgende dag
werd hij benoemd in Detroit (Ame
rika), waar hij telefonisch gefelici
teerd werd door zijn familie uit Wa
geningen.
Voor zijn moeder en pleegvader
was de behaalde graad de bevestiging
van hun mening, dat hun Ab een
„doorzetter" was, die het wel rooien
zal in den vreemde. Dat zijn voor
beeld ook in de onmiddellijke omge
ving aanstekelijk gewerkt heeft,
moge o.a. hieruit blijken, dat uit het
gezin van de familie Los drie broers
naar Amerika en Canada geëmigreerd
zijn en het daar allen heel goed
maken.
Voor alle Nederlandse jongens is
Ab van de Meulens carrière een
sprekend bewijs, dat ei vooral in
Canada door hard werken, stug vol
houden en zuinig, serieus leven, heel
wat te bereiken is
Esso gas flessen bevatten
gegarandeerd 13 kg veilig butaangas..
Heus... met Esso bent U beter uit.
Hoofddepót voor Esso Butaan en Propaangas
NIEUWE RIJN 32 LEIDEN - TELEFOON 24244,
(Advertentie)
Het Holland Festival 1958 is dins
dagavond te Scheveningen gesloten
met een concert in de Kurzaal, ge
volgd door een ontvangst door het be
stuur van de stichting Holland Festi
val in het Kurhaus.
Het concert, dat door het Residen
tie Orkest onder directie van Willem
van Otterloo werd uitgevoerd, begon
met de ouverture Leonore Twee van
Ludwig van Beethoven. Daarna
bracht de sopraan Eugenia Ratti een
aantal aria's van Bellini en Rossini
ten gehore. Tot slot werd de derde
symphonie in D van Brückner ver
klant.
Van Otterloo en de zijnen ontvin
gen voor deze prestatie een ovatio
neel applaus. De dirigent en Eugenia
Ratti kregen een fraaie bloemenhul
de.
De receptie, die hierna volgde,
werd druk bezocht. Onder de aanwe
zigen bevonden zich leden van het
Corps Diplomatique, minister Cals en
andere officiële personen, die direct
of zijdelings bij het Holland Festival
betrokken waren.
Aetherklanken
DONDERDAG.
HILVERSUM I, 402 M.
7.00 AVRO, 7.50 VPRO, 8.00—24.00
AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gym.
7.20 Gram. 9.35 Waterst. 9.40 Mor
genwijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor
de kleuters. 11.00 Kookpraatje. 11.15
Pianorecital. 11.45 Moderne kunst en
zielsziekten, caus. 12.00 Gevar. progr.
12.30 Land- en tuinb.meded. 12.33 Ge-
var. progr. (verv.). 13.00 Nieuws.
13.15 Meded. of gram. 13.20 Dansmuz.
13.55 Beursber. 14.00 Hobo en piano.
14.30 Zang en piano. 15.00 De jacht
op de dader, hoorsp. 15.35 Gram. (Tus
sen 15.35 en 17.30 Rep. Tour de
France). 16.30 Gram. 17.00 Voor de
jeugd. 17.45 Orgelspel. 18.00 Nieuws.
18.15 Rep. Tour de France. 18.30
Amus. muz. 18.55 Gesproken brief uit
Londen. 19.00 „35 Jaar AVRO",
muz'. journ. 20.00 Nieuws. 20.05 Ka-
merork. en sol. 21.00 Voordr. 21.20
Lichte muz. 21.55 Act. 22.20 Bariton
en piano. 22.50 Sportact. 23.00 Nws.
23.15 Koersen v. New York, 23.16
Act. of gram. 23.25—24.00 Dansmuz.
HILVERSUM II, 298 M.
7.00 KRO, 10.00 NCRV, 11.00 KRO,
14.00—24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.15 Gram. 7.45
Morgengebed en lit. kal. 8.00 Nieuws.
8.15 Gram. 8.50 Voor de huisvrouw.
NCRV: 10.00 Gram. 10.30 Morgen
dienst. KRO: 11.00 Voor de zieken.
11.45 Gram. 12.00 Middagklok
noodklok. 12.03 Gram. 12.25 Wij van
het land. 12.35 Land- en tuinb.meded.
12.38 Dansmuziek. 12>.55 Zonnewij
zer. 13.00 Nieuws en kath. nieuws.
13.20 Sopr. en piano. 13.40 Lichte
muz. NCRV: 14.00 Kamerork. 14.45
Voor de vrouw. 15.15 Gram. 15.40
Vocaal ens. en sol. 16.00 3ijbellezing.
16.30 Clavecknbel. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber.
17.45 Amus. muz. 18.15 Fries progr.
18.30 Gram. 19.00 Nieuws en weer-
ber. 19.10 Gram. 19.20 Gram. 19.30
Lichte, muz. 19.50 A.R., pol. caus. 20.00
Radiokrant. 20.20 Spoorzoeken door
Europa. 21.30 Holland Filharm.ork.
en solist. 22.15 Periodieken-Parade.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws.
en SOS-ber. 23.15 Gram. 23.20—24.00
Concertgebouwork
Televisieprogramma's.
NTS: 20.00 Journ. en weeroverz.
KRO: 20.20 Gastenboek. 20.40 Paci
fic 231, film. 20.50 Voor de jeugd.
21.30 Kookpraatje. 21.35 Jardin Pu
blic, film. 21.50 Epiloog.
RADIO VATICANA.
Golflengte: 25 m. 67; 31 m. 10;
41 m. 21; 48 m. 47; 196 m.).
Donderdag 17 juli: 17 uur: „Jonge
kunstenaars spelen voor de Vatikaan-
se Radio "(IV): Muziek van Bach,
Handel, Chopin, Prokofief en Rach
maninoff uitgevoerd door de Ameri
kaanse pianiste Julianna McLean.
.9
Een ogenblik bleven zy zo staan;
dan draaide het meisje zich om en
liep hem voorbij.
Manon! Hij bleef haar nakijken in
de duisternis. Zij heette dus Manon.
Zij woonde hier dus. Zij kwam dus
uit het land van Tantramar. Had hij
haar daarom zo interessant gevon
den? Er was iets bijzonders aan haar.
Er was iets aan haar, dat niet klopte
met haar moderne kleding. Het leek
wel of zij tot een vroegere eeuw be
hoorde, en van daar was overgestapt
in de nieuwe tijd.
Hij volgde haar niet, dat zou geen
zin gehad hebben. Hij had geen
woord kunnen zeggen, daarnet. Toch
zou hij tegenover een modern stads
meisje niet met de mond vol tanden
hebben gestaan. Tegenover zulke
wezens met geverfde lippen en dito
nagels, metaalkleurig haar en een
onbezielde geest, wist hy wel op te
treden. Maar wat hèn zou interes-
door L. A. Cunningham
seren, wat in hün gedachten zou pas
sen, was zeker niet op Manon van
toepassing.
Waarschijnlijk was zij daareven
weggelopen van haar verloofde. Een
aan haar gezicht was te zien geweest,
dat zij om die verloofde geen steek
gaf. Zij was immers niet van hem
weggelopen uit speelsheiu, om hem
tot een achtervolging uit te nodigen.
Het was diepe ernst geweest: zij had
een geweldige schrik van hem.
Maar waarom zou zij bang zijn ge
weest? Naar de uiterlijke omstandig
heden te oordelen, was haar familie
zeer bemiddeld. Waarom zou ze dan
een vrijer accepteren, die haar niet
beviel? Zo'n meisje kon toch krijgen
wie ze wilde!
Dit alles vroeg hij zich af terwijl
hij naar St. Benoit liep, en hij peins
de er nog over terwijl hij de hoofd
straat doorging. Hij kwam langs de
kruidenier, langs de schoenmaker en
langs de smederij. Even verder volg
de de kleine bazaar. Achter de ven
sters brandden olielampen, waarvan
het licht speelde op een heel regi
ment medicijnflesjes, doosjes met pil
len en andere ingrediënten. Verder
stonden er kistjes van allerlei vorm
en grootte.
Tegenover deze bazaar stond een
huis, waarvan een uithangbord uit
stak onder een oude scheepslantapn.
Er stond te lezen, dat hier La Maison
Simard was, het enige hotel van de
plaats. Het huis was oorspronkelijk
gebouwd als een rolschaatsenbaan;
daarom was het royaal van afmetin
gen. De voorgevel besloeg een heel
eind, maar de bruine verf die er een
maal op was te zien geweest, was er
in de loop der tijden afgebladderd,
zodat het geheel er niet erg florisant
uitzag. Rond de eerste verdieping was
'n veranda waarvanaf menig spreker
in verkiezingstijd had staan oreren.
Een half dozijn boeren zat in de
schemerige gelagkamer, vak bij de
toonbank. Die toonbank was 't beste
wat er stond; ze dateerde nog uit
lang vervlogen tijden, toen er in St.
Benoit paardenrennen werden ge
houden en de mensen uit Moncton,
Shediac en Dorchester hier samen
kwamen. Hij was bekleed met geel
koperen platen en voorzien van
spuwbakjes, zodat hij er mocht zijn.
In het vertrek stonden verder ver
schillende kleine tafeltjes.
De herbegier had zeker al tien keer
gebogen voor de gast, eer Lynn hem
goedendag kon zeggen. Monsieur Luc
Simard verhuurde zijn mooiste ka
mer niet alle dagen! „Oui, m'sieur",
zei hij, „ik heb een kamer met bad
voor u". Dat de slaapkamer en de
badkamer eigenlijk twee verschil
lende naast elkaar gelegen kamers
waren, maakte voor hem geen be
tekenis. Luc had een deur laten ma
ken tussen de beide vertrekken; en
op de buitendeur van de badkamer
werd voortaan een bordje „bezet" ge
hangen, als de „kamer met bad" ver
huurd was.
Lynn ging in een makkelijke stoel
zitten en keek de pagina's in van La
Presse; maar het nummer was drie
dagen oud. Wat een verschil met
Montreal, dacht hij. Het leven scheen
hier veel en veel langzamer te gaan,
ja, het leek wel of het stilstond. Alles
hier: de mensen, de dieren en de din
gen leken afkerig van verandering,
van nieuwigheden. Zelfs in hun taal
had het volk hier de oude spreek
wijzen bewaard, die twee eeuwen
terug in Normandië en Bretagne
thuis hadden gehoord. De mensen
bleven hier zoals hun polders en hun
dijken en de zee. Ook deze verander
den niet, en bleven geslachten dóór
dezelfde aanblik bieden. De geruch
ten van buiten: oorlog, hongersnood,
staking en ongeluk drongen hier
slechts als flauwe echo's door.
Over zijn krant heen, bleef hij kij
ken naar de mensen om zich heen.
Luc, in zijn witte schort, voelde zich
erg gewichtig tegenover de vreemde
ling. Vroeger, lang geleden, was hij
kellner geweest in een bar in Boston;
in deze grote stad had hij zo een en
ander geleerd, waar,men op een dorp
nooit achter komt. Zo klom Luc nu
op een stoel en begon de spiegel
achter de toonbank flink in te zepen.
Daarna schreef hij er met veel om
haal, zo maar met zijn vinger, allerlei
lijnen en krullen op, die ontaardden
in gedrochtelijke vissen en bloeme
tjes. Hij eindigde met een gapende
zeeslang, voor wier open bek hij
schreef „Bienvenu" met de vertaling
„welkom" er onder.
Lynn was natuurlijk buitengewoon
vereerd door deze attentie. Doch voor
hij er veel over zeggen kon werd
zijn aandacht afgeleid door een ge
zegde van een der boeren, die teza
men zaten te kaarten.
„We zullen Marcel Vaubin voor
lopig niet meer zien", zei de man.
„Hij zal nu voortaan wel iedere
avond bij Pierre Labrette zitten".
„Ja zeker", zei een ander Dit was
Polydore Cormier, die bij Labrette
werkte. „Toen Calixte Breau en ik
vanavond de koeien naar de wei
brachten, zagen we hen lopen in de
verte, hij met Manon. Zij zullen wel
gauw trouwen, denk ik. Dat zal een
greót feest worden".
„Ze is het mooiste meisje in heel
Tantramar", zei nu een derde. „Ik
denk zelfs dat er op de hele wereld
geen knapper meisje is te vinden. Ik
heb mijn ogen uit staan kijken, toen
ik haar vandaag terug zag komen
van het pensionaat in Rimouski".
Lynn boog zich weer over zijn
krant, maar niet om te lezen. Zonder
ergens naar te vragen was hi5 al ter
stond achter een en ander gekomen,
dat hij zo graag weten wilde. La
brette! Zij was dus de dochter van de
man, die de hypotheek hield en die
hem had aangeboden om het oude
huis te kopen. Hij had die naam
vroeger meer gehoord. Zijn vader
had het wel eens over de man gehad
Hij wist, dat er een soort erfvijand-
schap bestond tussen zijn familie en
de Labrettes, maar hoe dat precies
in elkaar zat wist hij niet. De West-
cotts hadden het land, dat zij bijna
tweehonderd jaar lang bewoond had
den, gekregen van hun koning, nadat
de Acadiërs die er eerst gewoond
hadden verjaagd waren.
Manon Labrette. Hij zei de naam
zachtjes voor zich heen. Die had een
mooie klank.
(Wordt vervolgd)
