ASPRO'
Bescherming burgerbevolking
wordt dienstplichtig gesteld
Lonen in
bouwbedrijf
Kaas als prijs voor Landbouw-huishoudschool
Tweede dag van Laura-rit bezorgde
velen pijnlijke ledematen
Zon liet zich niet onbetuigd
Mevr. de politierechter
was menig man te erg
5)e £iefde aan Manon
DONDERDAG 10 JULI 1958
DE LE1DSE COURANT
PAGINA 9
TEKORT WORDT AANGEVULD
Niet voldoende
vrijwilligers
De regering heeft besloten een
dienstplicht in te voeren bij de Be
scherming Burgerbevolking.
Dit heeft de minister van binnen
landse zaken, mr Struijken, medege
deeld in een bijeenkomst van journa
listen. Met de mogelijkheid dat deze
dienstplicht zou worden ingesteld, is
steeds rekening gehouden, maar tot
nu toe heeft de regering de vrijwillig
heid in deze burgerdienst de volle
kans willen geven.
De oproep voor de vrijwilligheid is
ook wel beantwoord. Teleurgesteld is
men niet, want er zijn thans om
streeks 160.000 mannen en vrouwen
Aetherklanken
HILVERSUM I, 402 M.
7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20 VARA,
12.00 AVRO, 16.00 VARA, 19.30 VP
RO. 21.00 VARA, 22.40 VPRO,
23.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gym. 7.23
Gram. 8.00 Nieuws. 9.05 Gym. voor
de vrouw. 9.15 Gram. 9.00 Waterst.
9.40 Gram. VPRO: 10.00 Thuis, caus.
10.05 Morgenwijding. VARA: 10.20
Voor de vrouw. 11.00 Voor de kleu
ters. 11.15 Zigeunerork. 11.45 Orgel
spel. AVRO: 12.00 Gram. 12.20 Re-
geringsuitz.: Landbouwrubriek: Meer
water, meer produktie. 12.30 Land
en tuinbouwmeded. 12.33 Sport en
prognose. 12.50 Pianospel. 13.00 Nws.
13.15 Meded. en gram. 13.25 Amus.
muz. 13.55 Beursber. 14.00 Strijk-
kwart. 14.25 Voordr. 14.45 Gevar.
progr. VARA: 16.00 caus. 16.40 Vra-
genbeantw. 17.05 Gram. 17.25 Vakan-
tietips. 17.55 Act. 18.00 Nieuws. 18.15
Tour de France. 18.25 Lichte muz.
18.50 De puntjes op de i, caus. 19.00
Voor de kinderen. 19.10 Meisjeskoor
en kinderkoor. VPRO: 19.30 Leven
in Nederland, klankb. 19.45 Op be
zoek bij anderen, caus. 20.00 Nieuws.
20.05 Filmrubriek. 20.15 Voordr. en
muz. 20.35 Europa één, caus. 20.40
Gevar. muz. 20.45 Kerkelijk leven in
de Ver. Staten, caus. VARA: 21.00
Gram. 21.45 Tour de France, caüs.
21.55 Buitenl. overz. 22.10 Jazzclub.
VPRO: 22.40 Zorg om de mens, cau-
seriën. VARA: 23.00 Nieuws. 23.15
24.00 Gram.
HILVERSUM n, 298 M.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.45
Dagopening. 8.00 Nieuws en weer-
ber. 8.15 Gram. 8.55 Hoogmis. 10.15
Gram. 10.25 Idem. 11.00 Voor de zie
ken. 11.40 Gram. 11.55 Herdenking
van de Zwijgende Kerk. 12.00 Mid
dagklok noodklok. 12.03 Amus.-
muz. 12.30 Land- en tuinb.meded.
12.33 Gram. 12.55 Nationaal Maria
Congres. 13.00 Nieuws en kath. nws.
13.20 Lichte muz. 13.45 Voor de
vrouw. *4.00 Mil. ork. 14.40 Piano,
bas en slagwerk. 15.00 Pontificaal
ziekenlof. 15.45 Gram. 16.00 Mariage-
zangen. 16.24 Bedevaart naar Lourdes.
17.00 Voor de jeugd. 17.15 Kinder
koor. 17.40 Beursber. 17.45 Lichte
muz. 18.05 Gram. 18.15 Sport. 18.20
Caus. 18.30 Lichte muz. 18.50 Gram.
19.00 Nieuws. 19.10 Comm. 19.15 Re-
geringsuitz.: Emigratie-rubr. Het
emigratiepraatje van H. A. van Luyk.
19.25 V.V.D., pol. caus. 19.35 Gram.
19.55 Nationaal Maria-congres. 20.00
Openingsplechtigheid. 21.00 Lichte
muz. 21.30 Sekwenties van Gregor,
hoorspel. 22.30 Symf.-ork. 22.50 Dient
elkander in liefde, caus. 23.1524.00
Jazzmuz.
GRAMMOFOONULATEN-
PROGRAMMA DRAADOMROEP.
(Over de 4e lijn).
I. Etienne Nicolas Méhul; frag
menten uit „Joseph".
II. Ambroise Thomas; fragmen
ten uit „Le Caid". 2. fragmenten uit
„Mignon".
in. Leo Delibes: 1. Balletsuite
Sylvia. 2. Klokjesaria uit „Lakmé".
IV. Jules Massenet: 1. Scènes Pit-
toresque; 2. fragmenten uit „Ma-
non"; 3. fragmenten uit „Le Cid"; 4.
fragmenten uit „Werther"; 5. frag
menten uit „Thaïs".
als vrijwilligers ingeschreven. Deze
werken echter voornamelijk voor de
dienst zelfbescherming, de zogenaam
de blokdienst. Er zijn echter ook de
brandweer, de reddingsdienst, de ge
neeskundige dienst en de verbin
dingsdienst. Hiervoor zijn niet vol
doende vrijwilligers beschikbaar.
Totaal moeten voor deze laatste
diensten beschikbaar zijn 61.000 man,
maar zo velen behoeven niet te wor
den opgeroepen omdat de behoefte
plaatselijk bekeken wordt. Voor deze
diensten wordt dus de noodwacht
plicht ingevoerd.
Het is de bedoeling deze vrijwilli
gers te recruteren uit de dienstplich
tigen, die geen mobilisatiebestem
ming hebben. Dit om de opleiding
niet te lang te doen duren en de kos
ten zo laag mogelijk te houden.
In beginsel rust de noodwachtplicht
op alle inwoners van het rijk, die de
leeftijd van 18 en nog niet die van 65
jaar hebben bereikt.
Zü zullen noodwachtplichtig blij
ven tot hun 40 ste jaar, tenzij zij in
Indonesië hebben gediend, in welk
geval zij tot hun 35e jaar noodwacht
plichtig zullen blijven.
Hoewel de burgemeester tot in
schrijving van noodwachtplichtigen
zal kunnen overgaan, is het eerst mo
gelijk over te gaar. tot oproeping van
de ingeschrevenen voor opleiding en
oefening nadat de Kroon op voor
dracht van de rr.inister-president
heeft besloten, dat de artikelen 80 tot
en met 86 van de wet op de nood-
wachten zullen worden toegepast,
welk besluit dan bij de wet dient te
worden bekrachtigd.
Waarschijnlijk zal in het najaar
1958 een aanvang kunnen worden ge
maakt met de inschrijving van de
noodwachtplichtigen.
De taak van de opgeroepenen zal
zijn het volgen van opleidingscur
sussen en het bijwonen van oefenin
gen. Zij ontvangen een onkostenver
goeding van ƒ1.oer opkomst met
een aparte vergoeding voor eventuele
inkomstenderving. De invoering van
de noodwachtplicht bij de operatione
le diensten (waar zulks nodig is) kan
worden beschouwd als versterking
van de B.B.-organisaties in haar tota
liteit, maar met name als een krach
tige steun in de rug van de georgani
seerde zelfbescherming (blok- en
wijkploeg).
Interpellatie Gortzak
Bij de beantwoording van een in
terpellatie van de heer Gortzak (dis
sident-communist) in de Tweede Ka-
met betreffende de nieuwe C.A.O. in
de bouwvakken, zeide minister Suur-
hoff, dat de overgrote meerderheid
van de werknemers in het bouwbe
drijf door de nieuwe C.A.O. het basis-
loon aanzienlijk zal zien stijgen en
bovendien betere sociale voorwaar
den krijgen. Wie achteruit gaat in
loon heeft tot dusver zwarte lonen
verdiend.
Gevolg van de C.A.O. zal zijn dat
ook by overspanning van de arbeids
markt geen zwarte lonen zullen mo
gen v/orden en kunnen worden uit
betaald. De regering zal alles in het
werk stellen om opnieuw zwarte
lonen te voorkomen. Zij weet zich
daarbij zeker van de instemming van
de bona fide organisaties.
De strafbepaling in de nieuwe
C.A.O. tegen een ontvangen en ge
ven van hoger loon is een volkomen
geoorloofd civielrechtelijk beding,
dat partijen vrijwillig hebben aan
vaard.
Eep motie, door de heer Gortzak
ingediend, vond niet voldoende on
dersteuning.
SLAPENDE STOKER.
De Centrale raad van beroep te
Utrecht heeft gisteren de uitspraak
bevestigd, door het ambtenarenge
recht gedaan tegen de stoker W. Z.
Deze was in rang teruggezet en over
geplaatst naar een andere tak van
dienst.
De stoker werd in de nacht van
24 op 25 november 1956 slapend in
een stoel in de verwarmingskelder
van het gemeenteziekenhuis in Den
Helder aangetroffen.
Uw vakantie Is te kort om er zelfs één dag of uur
van te missen Daarom waarheen U ook gaatneem
ASPRO' mee' Geen hoofdpijn, opkomende kou of
lusteloosheid zal dan Uw vakantievreugde bederven.
ASPRO' helpt snel en zeker èn doet meer dan dat!
Door zijn onschadelijke samenstelling geeft 'ASPRO'
U Uw opgewektheid en levensvreugde terug
J» U blijft Uw gehele vakantie In vakantiestemming.
O2 'ASPRO'...&iUtientuteeti fit:
..HtAHALING Of VEJUOÜG
Londtgmorftn I0AS
BROMFIETSER VERONGELUKT.
Dinsdagavond is op de kruising
Westgaag en de rijksweg in Maas
land een ernstig ongeluk gebeurd,
waarbij de 46-jarige bromfietser P.
Moerman uit Vlaardingen zo ernstig
werd gewond, dat hij ter plaatse
overleed. Zijn 14-jarige zoon, die op
de duo zat, werd eveneens ernstig
gewond en is in het ziekenhuis te
Vlaardingen opgenomen.
De heer Moerman kwam uit de
richting Maasland en wilde de rijks
weg oversteken. Hij lette daarbij niet
voldoende op het verkeer, wist één
auto te ontwijken, doch werd door
een tweede gegrepen.
GEVAARLIJKE VONDSTEN
TUSSEN BOSBESSEN.
In de bossen rond Apeldoorn heb
ben bosbessenplukkers in de nabij
heid van de Ribeslaan 150 geweerpa
tronen gevonden, vermoedelijk van
Duitse herkomst, terwijl nabij de Soe-
renseweg een mortiergranaat werd
aangetroffen. De mijnopruimings-
dienst heeft zich over het gevaar
lijke spul ontfermd.
Aantal wethouders
in Bussum verminderd
In de gemeenteraadsvergadering
van Bussum is gisteravond met 14 te
gen 6 stemmen een voorstel aangeno
men van de drie fracties van K.V.P.,
V.VJX en Prot. Christ., om het aan
tal wethouders van vier terug te
brengen op drie. Tegen stemden de
PvdA en CPN, terwijl de K.V.P.-wet
houder de zaal verliet vóór de stem
ming.
In verband met het ontslag van
wethouder L. Bouma, had de PvdA
voor deze vacature tijdelijk kandidaat
gesteld de heer P. Tjebbes, met de bij
voeging, dat men zich voor de in sep
tember te houden wethouders-verkie
zing nog zou beraden over een kandi
daat.
De heer Tjebbes drukte er in de
raadszitting zijn teleurstelling over
uit, dat de drie fracties geen commen
taar op hun voorstel gaven.
Nadat de drie voorstellende fracties
betoogd hadden dat er alleen zake
lijke gronden zijn, leverde de heer
Van Tilburg (PvdA) scherpe kritiek
op de houding van deze drie fracties.
In Alphen a. d. Rijn ontving de Landbouw-huishoud school „Wilhelmina" een grote kaas als prijs voor haar
juiste beslissing bij de Kaasdag-keuring. De burgemees ter en zijn echtgenote droegen op een berrie even de
kaas (terwille van de film). Daarachter de directrice van de school. Een verslag van deze plechtigheid morgen
Druk werk
voor EHBO
Het staat wel vast, dat de avond van
de tweede Laura-dag niet alle Lauria-
nen zich op de dansvlonder gewaagd
hebben, waartoe overigens een pracht
gelegenheid was geboden door de direc
tie van de Alphense V. en D. in het
Nu. ^ebouw, waar het „Old Horn Sex
tet" o.l.v. Jan van Zwieten er wel fris
en monter lustig op los misiceerde.
Velen namelijk kwamen terug met
pijnlijke ledematen en hinderlijke bla-
Gisteren heeft de Haagse recht
bank het evenement beleefd van de
eerste vrouwelijke politierechter in
de residentie. Verschillende manne
lijke verdachten wisten niet erg goed
wat zij voor een houding moesten
aannemen toen zij kordaat en be
straffend werden toegesproken door
mevrouw mr. A. A. L. Minkenhof.
Menig verdachte is gisteren be
schaamd afgedropen zoals die jonge
man, die een fiets had gestolen of
schoon zijn meisje hem er van had
proberen te weerhouden. Hij kreeg
te horen, dat hij voortaan maar goed
naar zijn verloofde moest luisteren,
want het kind was stukken verstan
diger dan hij. Met een rood hoofd
beloofde de knaap beterschap.
De officier van justitie had zich
goed by de veranderde omstandighe
den aangepast en zonder mankeren
en vergissingen richtte hij zich steeds
weer tot „mevrouw de politierech
ter".
ren op plekken waar ze erg slecht te
verdragen zijn. Het was de tweede dag
van de elfde Alphense Rijwielvierdaagse,
de Laura-rit waarop het zomers zonnetje
ongehinderd door wolken, beschaduwen
de bomen en „hemelhoge" beschuttende
flats, in de vrije natuur voortdurend de
blote ledenmaten van de Laurianen be
straalde. Nu er velen waren, die de
raadgevingen ten spijt zich hiertegen
niet in acht hebben genomen, zich be
streken hebben met vetrijke smeersels,
voorts naar hartelust ijsje na ijsje heb
ben genuttigd, bleven de kwade gevol
gen niet uit.
Het bestuur zag de toestand van en
kelen zelfs zo zwaar in. dat het uit voor
zorg de medisch adviseur der stichting,
dr. M. E. v. d. Steen, liet ontbieden door
middel van de mobilofoon van de B.B.
De dokter reed de Laurianen vanuit Al
phen tegemoet en deed wat in zulke om
standigheden te doen gewenst, juist en
mogelijk is. Kilo's talkpoeder werd ver
stoven over de zere ledenmaten en het
resultaat was van dien aard, dat enkele
inmiddels in gereedheid gehouden bran
cards in Alphen aan den Rijn niet ge
bruikt behoefden te worden. Al hangt er
nog een waas van geheimzinnigheid over
het lot van zes deelnemers die zich om
onbekende redenen niet hebben afge
meld.
Minder dan vorig jaar.
Overigens verliep de Laura tot dusver
zonder uitvallers. Er hadden zich 384
personen laten inschrijven, een kleine
dertig minder dus den het vorig jaar,
voor de groep A, 150 km. rit 120,
voor de korte afstand, groep B dus 264
Hiervan gaan er 12 mee voor de elfde
keer, 15 voor de tiende keer, 10 voor de
negende keer, 10 ook voor de achtste
keer, 12 voor de zevende keer, 8 voor de
zesde keer, 22 voor de vijfde keer, 17
voor de vierde keer, 56 voor de derde
keer, 64 voor de tweede keer en 158
voor de eerste keer. Jammer dat het aan
tal van de volharders met het jaar sterk
slinkt. Onverklaarbaar ook overigens
als wij in herinnering brengen het on
blusbaar lijkend enthousiasme waarmede
men elke Laura nog heeft besloten en de
ongevraagde verzekering dat men „het
volgend Jaar" beslist terug zou kernen
Waren er de eerste dag vijf z.g. één-
dags deelnemers, die allen zeer beslist om
uiteenlopende redenen dan ook niet
meer dagen met de Laura konden mee
gaan, de tweede dag telde men er ne
gen rijders die voor één dag een proefje
wilden nemen hoe het bevalt 100 of 150
km. op één dag te „verslinden".
Men heeft er verstandig aan gedaan,
aldus onze „pers-chef" de heer Groen-
hart, om niet in dichte kolonnes te rij
den en niet ergens als een compakte
massa te gaan zitten. Men had zich vrij
ruim verspreid hetgeen de mogelijkheid
tot ruimer genieten van de omgeving
die men passeerde, ten goede is geko
men. In „De Zoete Inval" bij Haarlem-
merheide, uitgerust met een ruime speel
tuin met vermakelijkheden, maakte men
over het algemeen veel pret en vergat
men graag voor een poosje dat men 'n
zekere zin enigszins aan een programma
en tijd gebonden was. Niettemin verlaat
te niemand zich zo ernstig, dat hij of zij
een voorgeschreven stempeltje elders
moest missen.
Van bedrijvigheid genoten.
Weer anderen, speciaal de A-groep
rijders hebben naar hun zeggen veel
genoten van de bedrijvigheid benoorden
het Y bij het sluizen-complex en de in-
dust 'egebieden van hoogovens, cement
en papierfabrieken etc.
Zoals uit het laatste reeds blijkt, was
men de tweede dag gaan rijden ln de
richting van Amsterdam om via Haar
lem en de bollenstreek en Leiden terug
te keren. De lange-afstand rijders scho
ten een hoekje voorbij Amsterdam en
maakten in de Zaanstreek de nodige lus
in hun route.
Heel veel gemak beleefde men ook de
tweede dag van de mobllofoondienst van
de kring Z.H.-3 van de BB. Loste men de
eerste dag een stempelpost-moeilijkheid
op, door onverwijld een plaatsvervan
gend controleur te dirigeren naar de
post waar de bestemde bestuurder we
gens autopech dreigde te laat of in het
geheel niet te arriveren, de tweede dag
was het de bestuurder van een geluids
wagen die bezijden de route was geraakt
en bleek tevergeefs te hebben gewacht
op het naderen van de Laura-karavaan.
Een telefoontje naar de centraalpost te
Alphen aan den Rijn zorgde ervoor dat
vla de mobilofoon een bericht door de
aether trilde, de positie van de ver
dwaalde automobilist werd vastgesteld
en hij zich weldra langs het rechte spoor
bij de Laura-familie kon voegen. Ook
in enkele gevallen van pech aan de
tweewielers bewees de mobilofoon haar
nuttig element en kon de reparatiewa
gen van de Leidse firma Dusoswa naar
de onheilsplek worden gedirigeerd.
Deze service-dienst heeft het trouwens
ook erg druk gehad, eens zo druk als de
eerste dag. Toen waren er ca. 20 geval
len waarin de hulp van deze dienst was
ingeroepen. Vandaag moest de heer Du
soswa wel 42 keer „ingrijpen" om een
onfortuinlijke Lauriaan in staat te stel
len zijn eenmaal ondernomen rit voort
te zetten. In enkele gevallen bood men
elkaar hulp, zodat men zijn vertrouwde
omgeving, temidden van de eigen groep
uit de stad of het land waar men dage
lijks woont, of de groep die in Laura-
sportverband is gevormd, niet behoefde
los te laten. Ook dat is Laura.
Uit hetgeen wij in de aanhef van dit
relaas al schreven over de zonnebrand-
pijnen, valt het reeds af te leiden, dat
ook de EHBO-dienst het de tweede dag
veel drukker heeft gehad dan de eerste
dag. Maar het aantal „ingrepen" heeft
men niet bepaaldelijk geregistreerd.
Muziek onderweg.
In tegenstelling tot andere jaren rij
den er dit keer meerdere geluidswagens
in de Laura mee en ook van dit dienst
betoon ondervinden de Laurianen veel
genoegen. Men hoort er muziek onder
weg, men blijft bij met het nieuws, dat
men reeds om zeven uur bij de start op
het marktterrein by het Nutsgebouw via
de radio meekrijgt en men weet ook welk
weer men de komende uren kan ver
wachten.
Tot vermaak van de deelnemers aan
de Laura waren in de avonduren gele
genheden tot dansen geopend. Op ver
schillende punten in de gemeente da
verde het van luna-park-attracties. Er
reed een z.g. auto-treintje door de stra
ten en „Crescendo" blies al wandelend
vrolijke marsen. De talrijke vlaggen,
welke op de dag in het zonnetje nog
glansrijker schitteren dan de drie be
kende kleuren, verhoogden de vrolijke
tigen, verhoogden niet weinig de vrolijke
sfeer in het centrum van de gemeente,
waar zowel op de dag als des avonds
een gezellige drukte heerst.... Maar
des avonds zijn de winkels gesloten en
de etalages hier en daar verduisterd
4)
Lucien keek haar aan met grote
ogen van verbazing. Hij geloofde zijn
oren niet. De auto reed naar de rand
van de weg, en slechts op het laatste
moment vermeed hij nog van de dijk
af te rijden.
„Hoe durf je dat te zeggen!", viel
hij uit. „Wat een kletspraat, echt iets
voor een vrouw! En dat zeg jij nog
wel, een Labrette! Jij, die van het
zuiverst Acadisch ras bent! Dat ver
geet je!? Als je het verleden had be
studeerd zoals ik, zou je zo niet dur
ven spreken. Vertel in het vervolg
nooit meer van die dwaze dingen.
Je zou er je vader en je grootmoeder
een geweldig verdriet mee doen, en
ze zouden bitter teleurgesteld wor
den in je. Jij bent een Labrette, denk
daaraan, en je bent bestemd om met
een eigen rasgenoot te huwen en
aldus het bloed zuiver te bewaren".
„Hoe kom je nu ineens op trou
wen?", vroeg Manon; „daar heb ik
toch nog nooit over gesproken".
„Maar Marcel Vaubin wèl. Hij
heeft het voortdurend over jou, en
j door L. A. Cunningham
hij maakt al plannen. Hy is van zui
ver Acadisch ras: zijn familie stamt
uit l'Enclos, in Normandië. Hij bezit
ook een prachtige uitgestrektheid
land, westelijk van het onze. Ik
wou dat op het land aan de oostkant
ook iemand zat zoals hij".
„Maar daar woont toch niemand
meer? De farm staat al jaren en
jaren verlaten. Ik dacht, dat vader
van plan was geweest de grond te
kopen. Hij heeft er toch een hypo
theek op?"
„Zeker. Daar komt hem ook juist
dezer dagen iemand over praten.
Een van de Westcotts zelf, geloof ik.
Ik zou wel eens willen weten of zo
iemand nu zelf wel weet, dat hij het
land dat hij bezit verkregen heeft
met het bloed van onze voorouders.
Zijn voorouders hebben het geroofd
van de Labrettes. Er staat geen gras
sprietje op al deze uitgestrekte vel
den, wat hem eigenlijk toebehoort.
Vele jaren lang heeft ons geslacht
hier slechts een armzalig boerderijtje
gehad, terwijl de Westcotts heersten
over het land, dat wy met onze dij
ken aan de zee onttrokken hadden en
bebouwd. En nu komt daar een van
hm afstammelingen ons terugverko
pen wat van ons zelf is! Maar het is
dan ook het laatste wat wij nog ooit
aan hem of zijn geslacht betalen
zullen".
„Wie is die Westcott?", wilde Ma-
non weten. Zij voelde een onver
klaarbare nieuwsgierigheid. De ver
waarloosde landerijen ten oosten van
hun eigen grondgebied kende ze heel
goed. Zy had er veel rondgezworven
vroeger, en ze had dikwijls binnen
gegluurd door de neergelaten jalou-
zieën van het grote grijsstenen huis,
dat gebouwd was door de Engelse
kolonel Giles Westcott. Het stond op
de plaats van de oude farm der La
brettes, die door de Engelse soldaten
was neergebrand. Ze had altijd ge
houden van de rij wilgen voor het
huis, die door haar voorvaderen als
een windvang daar waren geplant.
En ze voelde zich gehecht aan de
oude bascule-put, die de enige water
bron was; en aan de drinkplaats voor
de dieren daarnaast.
Grand'mère Marthe had haar een
hele boel aardige bijzonderheden
verteld over die bezitting, die vroeger
van hen was geweest en later zo
wreed door de vreemdelingen was
afgenomen. Maar eens, ,zo vertelde
zij er altijd bij, zou de dag komen,
waarop al het gestolen goed, door
Gods vergeldende raadsbesluiten, zou
terugkomen aan de rechtmatige
eigenaars.
Lucien gaf haar geen antwoord op
haar laatste vraag, en ze bleven bei
den in gepeizen zitten. Manon kon
zich niet de tijd herinneren, dat er
ooit iemand in het huis van de West-
cott's had gewoond. De familie was
lang geleden uit Tan tram ar vertrok
ken en had zich gevestigd te Mon
treal. „Een goede opruiming", had
den de Labrettes gezegd.
Altijd was er vijandschap geweest
tussen de beide families, en Manon's
grootvader, Emile Labrette, was eens
handgemeen geworden met Isaac
Westcott bij een twist over hun gron
den. De mannen die Labrette heet
ten hadden steeds de Westcott's ge
haat als onverzoenlijke vijanden,
omdat zy evenveel van de grond
hielden als van hun eigen leven, en
omdat die grond hun onrechtvaardig
ontnomen was.
Maar steeds hadden de Labrettes
de hoop behouden om nog eens hun
vroegere bezittingen terug te kopen.
En zo was Pierre Labrette in het be
zit van een hypotheek op het huis
van de Westcott's, die deze hadden
moeten geven toen hun vermogen
langzaam terugliep. Hij beschouwde
de weilanden, die ten oosten van zijn
farm lagen, dan eigenlijk ook reeds
als van hem.
Ook voor de hoeve van de Labret
tes rijden zich wilgen, maar deze wa
ren niet zo hoog of zo oud als die op
het gebied van de Westcott's. Zij
stonden langs de rijweg die voor
langs het huis liep en wierpen er een
donkere, koele schaduw op. Het huis
was laag, maar breed en diep. Het
had schilderachtige ramen en hoge
schoorstenen. Gebouwd door Manoivs
bet-overgrootvader Michel, die na
de Overweldiging in Louisiana for
tuin had gemaakt en daarna rijk in
zijn geboortestreek was teruggeko
men, was het huis van zandsteen-
blokken, die met veel moeite door
ossenspannen waren aangevoerd.
Eigenlijk had Michel de oorspron
kelijke hofstede, die nu de Westcott's
bezaten, willen terugkopen, maar de
Engelse kolonel wilde die niet kwijt,
ondanks de fabelachtige som die de
ander bood. Toen had Michel Labrette
de aangrenzende grond genomen, en
van dat ogenblik af werd de haat
tussen de beide families onverzoen
lijk. En nu, na honderd en tachtig
jaar, was die nog niet in het minst
verminderd.
Lucien stopte voor de lage hoofd
deur. Aan weerskanten hiervan stond
een lange houten bank, waarop, in
de zomer, de Labrettes gewoon wa
ren gezellige zitjes te houden met
hun buren. Ze rookten er hun pijpen,
dronken er hun appelwijn uit aarden
Toen Manon uitstapte, vloog de
deur open en Grandmere Marthe
kwam naar buiten. Ze was lang, en
stoer als een oude eik, terwyl er
toch een onmiskenbare gratie over
haar lag uitgespreid door de passen
de snit van haar zwartzijden japon
en haar kapje van Vlaamse kant.
Haar ogen schitterden vrolijk in haar
gebruind en verweerd gezicht.
En achter haar kwamen Jeanneton,
de meid; Louis, de jongste zoon des
huizes; Manon's vader, een forse,
grote man met een rood geblakerd
fezicht; en Ludovic, haar broer, die
leiner was dan zijn vader en don
kerder.
Daar waren zij allen, en hun stem
men klonken door elkaar alsof zij
een koor vormden: de zware bassen
van de mannen tegenover de hoge
stemmen der vrouwen, terwijl Louis'
jongensstem boven allen uit klonk.
Manon's moeder was al vele jaren
dood.
Manon werd gekust en de een gaf
haar aan de ander over. Zij begon
met Grand-mère Marthe en eindigde
weer met haar. Van alle kanten
hoorde zij vragen. Was ze blij weer
thuis te zijn? Hadden de nonnen haar
niet gevraagd om te blijven?
(Wordt vervolgd)
