A.N.W.B. vijt en zeventig jaar
van alle markten thuis
gemeentepolitiek
Benijd en bewonderd
in de hele wereld
erron
I Verwachting
I II I i I I I I l l l
Weten we er raad mee
Trefpunt voor jonge
Stiet aeftaft men in £eiden mad!!
TOPHIT
VRIJDAG 6 I UNI 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 6
Automobilisme, wielrijden, kamperen, varen of vliegen
en 1940 veel aandacht en werk van
de A.N.W.B. gevergd door de enorme
groei van het wegverkeer, de stij
gende snelheden en het hand over
hand toenemende toerisme. In 1920
werd het eerste „wegencongres" ge
houden en in 1925 was het zo ver,
dat tal van vertegenwoordigers van
de overheden en bedrijfsleven naar
„Behartiging van wielrijdersbelangen en
tot bevordering van het toeren
I)E KONHTCLIJKE NEDERLANDSE TOERISTENBOND A.N.W.B. wordt
op 1 juli 75 jaar oud. Opgericht als een „strijdorganisatie" ter bescher
ming van de belangen der toen veelal nog levensgevaarlijk geachte „velo-
cipedlsten", is de bond thans een gf de wereld unieke toeristenbond van
auto mobilisten, motorrijders, wielrijders, wandelaars, kampeerders en wa- een bondsvergadering stroomden,
tersportliefhebbers. Ook zweef- en sportvliegers, kortom velen der miljoe-
nen in ons land, die zich over de weg, over het water en door de lucht be
wegen, behoren tot de 400.000 leden van de A.N.W.B., die niet slechts zijn
leden, doch alle landgenoten en buitenlandse bezoekers bij reizen en trek
ken zoveel mogelijk van dienst poogt te zijn. Daarbij behoeft slechts ge
wezen te worden op de ruim 12.000 wegwijzers, richtingborden, padde
stoelen en andere wegaanduidingen, de 860 telefoonposten, 200 wegen
wachten, het adviesbureau voor verkeerstechniek, het wegencongres, de
verkeerstechnische leergangen enz. Zeer breed is het werkterrein van deze
bond, die in 1916 de erkenning als „instelling van algemeen nut" verwierf,
in 1921 prinses Juliana als lid mocht inschrijven en sinds 1937 onder ere
voorzitterschap van prins Bernhard staat.
Nog niet volgroeid
IN 1883 WERD DE HEER C. H.
Bingham ter oprichtingsvergade-
te Utrecht tot voorzitter gekozen, in
1884 opgevolgd door de heer Edo
Bergsma, die 53 jaar in functie bleef.
Tien jaar zwaaide nadien de heer
H. P. J. Bloemers de voorzitters
hamer, om deze in 1947 over te geven
aan de tegenwoordige voorzitter de
heer P. F. Zimmerman. Uit de oude
tijd blijft de naam van de eerste
redacteur der bondsbladen, de mili
tante heer Pos, met ere in het ge
schiedboek van de A.N.W.B. vermeld.
Onder de stuwende kracht van de
directeur, de heer H. J. v. Balen, die
reeds 28 jaar in functie is, groeide
de bond van plm. 100.000 leden in
1940 uit tot 400.000 leden thans.
De viering van de 75ste verjaardag
van de Kon. Ned. Toeristenbond
A.N.W.B. zal op 13 juni a.s. met een
receptie in de Witte Sociëteit voor
autoriteiten en bevriende relaties
plaats vinden. De dag daarop zal de
algemene vergadering worden gehou
den. De viering is daarom zo een
voudig, omdat de bond op het ogen
blik de financiële krachttoer uithaalt
een groot nieuw eigen gebouw neer
te zetten inplaats van de thans ruim
20 Haagse panden, waarin de cen
trale diensten zo goed en kwaad als
het gaat met ongeveer 1000 man per
soneel worden verricht.
De aanleg van het nieuwe gebouw
is gericht op grotere doelmatigheid
tegen geringere kosten van 't bonds-
werk. Op 14 juni zal tijdens de jaar
vergadering de 75ste verjaardag op
passende wijze worden herdacht.
DE A.N.W.B., OORSPRONKELIJK
„Het Nederlandsch Velocipedisten
Bond" is uit een sportieve ontmoe
ting van leden ener Haagse fietsclub
„De Ooievaar" en de „Haarlemse
Velocipedeclub" te Ben nebroek ge
boren. Men besprak bij deze ontmoe
ting de belemmeringen en moeilijk
heden, die aan het fietsen in de weg
werden gelegd en besloot een verga
dering te Utrecht bijeen te roepen.
Daar werd „Het Bond" opgericht om
het fietsen populair te maken en het
toeren in Nederland te bevorderen en
uit te breiden. In 1885 veranderde de
naam in „A.N.W.B." met in 1898 de
toevoeging „Toeristenbond voor Ne
derland'.
Nijver werden al spoedig gegevens
voor een handboek, waarin in alle
steden en grotere dorpen de hotels,
koffiehuizen en reparateurs vermeld
werden, verzameld. In tal van plaat
sen werden consuls aangesteld om
de fietsers behulpzaam te zijn en ook
werden reeds gegevens over wegen
verzameld. Een van de enorme
vraagstukken, aan welker oplossing
de A.N.W.B. in de eerste 20 jaar van
deze eeuw meewerkte, was de stof-
bestrijding op de wegen. Allerlei
proeven werden genomen. De bond
kocht zelfs een stoomwals en leende
die uit aan gemeenten om het aanleg
gen van goed verharde, stofvrije
wegen te bevorderen. Ook werd,
samen met vele der nog bestaande
rijwielpadverenigingen intensief sa
mengewerkt.
REEDS IN 1890 begon men met het
wegwijzersysteem, het plaatsen
van gevarenborden, met bestrijding
van onheuse politieverordeningen
tegen het rijdend verkeer en het be
vorderen van een landelijke wegen
verkeerswet. In 1896 werd de „we
gencommissie" ingesteld. De eerste
bondsrijwielpaden werden in 1887
langs de Maliebaan in Utrecht en in
1898 langs de Stadhouderslaan te Den
Haag aangelegd. Voor een fietspad
langs de Napoleon weg Breda-Tilburg
werd ƒ6000,subsidie gegeven.
De fiets, die weldra als vervoer
middel, meer dan als sportief voer
tuig werd beschouwd, werd opge
volgd door auto en motorfiets, het
geen een nieuwe schrik bleef voor
tal van gemeentebesturen. Nog in het
begin van deze eeuw kenae men
maximum-snelheden van 6 en 10 km.
binnen een aantal bebouwde kommen
of „een snelheid, gelijk staande aan
de matige gang van een dravend
paard".
Hier en daar moest iemand voor
de auto uitlopen en ook wel moest
men stoppen en blinkende delen van
auto's en fietsen afdekken bij nade
ring van een paard. Uit deze tijd
stamt de naam van het bondsorgaan,
„De Kampioen" als bestrijder van
alle mogelijke remmende en niet
noodzakelijke, plaatselijke bepalin
gen voor de nieuwe vormen van weg
verkeer.
Vooruitstrevende Parijse wielrijdster
uit 1893.
GROEID naar een algemene ver-
keerswetgeving. De aanleg en inrich
ting van wegen heeft ook tussen 1920
DE
waar de „noodklok" werd geluid
over de toestand van het vaderlandse
wegennet.
Het predikaat „Kon. Nederlandse
Toeristenbond" A.N.W.B. werd in
1935 ontvangen, als erkenning voor
deskundigheid, strijdvaardigheid en
dienstverlening voor de „consumen
ten der wegen".
Gestreden werd voor veiligheid,
vrijheid van de weg en dus slechting
van de tollen en vereenvoudiging van
internationaal verkeer. Na de oorlo,
was de groei van de bond even on
stuimig als de groei van het weg
verkeer zelve. De wegenwacht func
tioneert in oktober met een korps
van ruim 200 man op 2600 km. reeds
weer twaalf-en-een-half jaar voor
rufm een kwart miljoen leden en alle
buitenlanders. In 1957 werd een ruim
kwart miljoen kampeerdocumenten
uitgegeven, een kleine 100.000 r
plannen gemaakt en werden ruim
665.000 reisdocumenten afgegeven,
waarvan 120.000 reparatie-krediet
brieven, waarop ruim vier ton ten be
hoeve der houders naar het buiten
land werd betaald. Meer dan ander
half rfiiljoen brieven e.d., buiten de
bondsbladen, worden jaarlijks ver
zonden. Men is daarmee in De Haag
de grootste klant van de PTT.
A.N.W.B. IS THANS modern
„bedrijf", dat zich van de beste
technische hulpmiddelen bedient. De
centralisering van bet hoofdkantoor
moet het sluitstuk van de onstuimige
groei worden. De vereniging heeft
tal van bijkantoren in het land en
daarnaast een technische dienst om
de automobilisten-leden te helpen bij
't keuren van wagens Zowel techno-
stations als techno-wagens zijn hier
voor ingericht. De afdeling wegen-
verkeer en ook de juridische dienst
zijn in de groei van het verkeer en de
verkeerswetgeving meegeëvolueerd
en worden, ook door de overheden,
veelvuldig geraadpleegd. Anderzijds
beijveren deze diensten zich om, waar
nodig, verbeteringen te propageren,
daarbij de kritiek niet schuwend.
Van strijdorganisatie voor de be
langen der fietsers is de A.N.W.B. in
75 jaar gegroeid tot een instituut dat
door 400.000 leden en hun gezinnen
gedragen wordt. Zonder deze leden,
fietsers, automobilisten, watersport
mensen, kampeerders, scooter- en
motorrijders, sportvliegers, wande
laars en alpinisten zou deze bond
nimmer sterk geworden zijn, noch
de leeftijd der sterken hebben be
reikt. En als het nodig is, zo beweert
men in bondskringen, dan zal de
A.N.W.B. ongetwijfeld ook de belang,-
gen van ruimtevaart-toeristen willen
behartigen, getrouw aan het „kam
pioen-devies".
Pat Boone kan méér dan zingen
leefde. Zelfs in de gezinssituatie kon
't je overkomen, dat je zelf op een ge-
geven moment gezagdragers wei
wanneer vader of moeder je de zort
toevertrouwde over jongere broer cl
zus, of ook, wanneer bij bepaalde be
slissingen je oordeel gevraagd werd
in de „familie-raad".
De „rechten van de mens" zijn zijn
vrijheden, die door anderen geëe>-
biedigd dienen te worden. Een goed
gebruik van die vrijheden in samen
spraak en samenwerking met anderen
zal een bewoonbare wereld op moeten
leveren, in het klein en in het groot.
Een belangrijk besef hierbij is, dat
het samenleven van de mensen in deze
wereld in deze tijd uiterst verscheiden
Het kind onderkent deze verschei
denheden nog maar nauwelijks. De op
groeiende jonge mens kan door de
samenleving
worden, er geen raad
Hoeveel jongeren hebben deze keer van vertegenwoordigers, die je zelf
voor het eerst gestemd, gebruik ge- aanwijst,
maakt van een van hun democratische
vrijheden? Als kind luister je zonder kritiek veelzijdigheid van
Hoe hebben ze gestemd? Dit is geen naar verhalen van altijd gekroonde overdonderd worde
vervelende nieuwsgierigheid, die in het koningen die volslagen alleenheer- mee Weten en 't allemaal een beetje
stemhokje over je schouder staat te sers zijn. Je beleeft het gezag, dat alles eenvoudiger willen doen. De volwas-
loeren om eens te kijken, welk hokje voor je klaar speelt, als een vanzelf- sen mens zal vooral in die feitelijke
jij wel rood maakte. Het is mogelijk sprekendheid. Vader en moeder oefe- en noodzakelijke verscheidenheid orde
dat je als stemmer op 't moment van nen een ongekroond koningschap uit gaan brengen, orde scheppen: creatief
het-hokje-rood-maken ten opzichte van in hun eigen domein. Het kind is on- werken,
de partij, waarop je stemde en (of) derdaan. Misschien speelt daarbij voor
ten opzichte van de persoon, die je de gelovige kleine mens het altijd
koos, niet helemaal tevreden was. Het voorgehouden voorbeeld van het kind Dat is zijn opgave als mede-regeer-
gaat in de politiek tenslotte om het Jezus een niet onbelangrijke rol. ,Hij der van de gemeenschap, waarvan hij
praktisch bereikbare. Dat zal altijd, was hun onderdanig. deel uitmaakt,
wanneer ook andere politieke idealen Godsdienstig leven we in een sterk Deze ordening komt juist ook tot
aan bod trachten te komen (of zelfs besef van onderdanigheid, waar God uitdrukking in de manier, waarop het
hadden kunnen komen), een beperking een onbeperkte heerschappij uitoefent, „dagelijks bestuur" van de gemeen-
inhouden van het politieke ideaal, dat en wij hiermee vertrouwd raakten van- schap gekozen wordt. Dit is dan ook
als doel wordt nagestreefd door een uit de vroegst-vertelde bijbelverhalen, een eerste manier, waarop jonge men-
afzonderlijke kiezer.
Pat Boone is met lof geslaagd aan de Columbia-universiteit. De jonge zan
ger heeft vier jaar gestudeerd en is nu in het gelukkige bezit van de we
tenschapsbul. Dit is wel een prestatie daar Pat tussentijds ook alles moest J
geven aan film, televisie, radio, enz.
In dit (eventueel) met gemengde
gevoelens uitbrengen van je stem, waar
nog bij kan komen, dat het je bijge-
Eerbied voor het gezag en met na- sen, die geen raad weten met de in-
me ook voor het kerkelijk gezag gewikkeldheid van de samenleving,
zit van jongs af diep in je christelijk mee gaan ordenen. Dat was heel wat,
bloed. toen je voor het eerst een hokje rood
maakte, maar het is ook heel wat in
Toch ga je op een gegeven moment je groei naar (vol)mondigheid. Je moet
..we, w-y v.»* ..wv j*; U,J6U- een woordje meespreken, en terecht mee blijven spreken, i
bracht" ir"als""mT*rnoet jijook "gaan De gezagsverhoudingen blijken niet zo nooit met je mond vol!
stemmen beleef je toch ook iets an- rechtlijnig te lopen als je als kind be-
ders. Je oefent n.L een vrijheid uit, die
de geschiedenis na veel strubbelingen
ook aan jou gegeven heeft. Er zijn heel
wat kiesstelsels geweest, waarbij het
kiesrecht ten zeerste beperkt bleef,
en vrouwenkiesrecht was nog lang een MlPHRAIl
min of meer verdachte zaak. Verlaging
van de kiesgerechtigde leeftijd bete
kent het geven van verantwoordelijk
heid aan een grote groep jonge men
sen, en zal daarom niet door iedereen
wenselijk geacht worden. Kunnen jon
geren deze vrijheid aan? Het gaat om
mee-regeren, want dat is democratie:
het volk wordt niet slechts geregeerd,
maar regeert zelf (mee) door middel
Dit is een perron voor jonge mensen op reis. Mensen met een jong
hart zijn altijd vol verwachting en daarom altijd onderweg. Een
perronnetje voor reizigers, die elkaar niet voortdurend als vreem
den willen passeren om dan aanstonds ook nog in een volgepakte
trein met elkaar een eenzame reis te miken.
Een akelige titel
HET IS RAAR, maar als je zo'n kop
in de krant ziet, is je aandacht
meteen even gespitst: wat voor gemene
politiek is er nu weer bedreven en
vooral: wie zijn degenen die we nu
weer met de vinger kunnen nawijzen.
Vergis ik me, als ik zo maar vermoed,
dat de akelige titel boven dit stukje
verscheidenen aan het lezen heeft ge
bracht? Laten we ons maar niet scha
men: we zijn allemaal zondaars en al
leen wie zijn wonden ontdekt, komt er
toe ze te laten genezen.
Nu, wij zijn dan verleden week
woensdag ter stembus getogen om
onze raadsleden te kiezen. Op een
jeugdperron klinkt dat „wij" natuurlijk
wat voorbarig, want wie van ons heeft
die eerbiedswaardige leeftijd van 23
jaar al bereikt? (Is er in een moderne
maatschappij, die steeds meer jeugdi
ge invloed ondergaat, niet een nieuwe
verlaging van de leeftijdsgrens ge
wenst?) Goed, we hebben dus nieuwe
gemeentebesturen en zij zowel als wij
zitten er weer voor vier jaar aan vast.
Laatst van iemand de opmerking ge
hoord: Ach, die gemeentepolitiek, zeg
maar liever: gemene politiek, gewroet
voor eigen standjes en voor vriendjes.
Nu kan dat natuurlijk voorkomen, als
we dan maar weten, dat we deze wroe-
ters zelf gekozen hebben. Maar heel
dikwijls is het juist niet zo en dan valt
toch hetzelfde oordeel. Wie geen be
sluiten neemt, wie niet werkt, die maakt
uiteraard ook geen fouten. Maar er ge
beurt dan ook niets en dat is helemaal
de dood. Wie werkt maakt fouten. Mo
gen ze asjeblieft? Ik verwacht van on
ze nieuwe vroede vaderen niet dat ze
van onze gemeente binnen een paar
jaar een klein paradijs gemaakt heb
ben. Als ze er alvast maar in slagen
om er een beetje minder een vagevuur
van te maken. Dat zal van hen afhan
gen, maar ook van ons, van onze
loyale trouw, van de gemeenschaps
geest die een hele gemeente bezielt.
Gemene politiek, schreven we boven.
Dat woord gemeen is eigenlijk hele
maal niet zo gemeen. Het betekent op
de eerste plaats: van ons allemaal. Pas
later heeft het de kwade betekenis van
vals en laag gekregen. Echt plezier is
altijd „gemeen" plezier, gemeenschap
pelijk. We hebben het pas goed, als we
het samen goed hebben. Die oude naam
voor de raadsleden „vroede vaderen"
geeft dat nu net goed weer. Alleen een
ontaarde vader interesseert zich alleen
voor zijn eigen gemak. Een normale
vader voelt zich pas happy als het he
le gezin zich happy voelt. Nu dat
wensen we de nieuwe raadsleden toe:
echte hartelijke belangstelling voor
elk lid van hun gemeentegezin, ook
voor de niet partijleden. Het zal best
wel eens zwaar vallen: er ligt meer
verantwoordelijkheid dan eer op hun
schouders. Maar als wij ze nu eens
niet zo krenterig zouden bevitten, maar
het in tegendeel met ons eigen enthou
siasme voor de goede zaak stimuleer
den, misschien draait het dan toch nog
een beetje uit op dat kleine paradijs,
we niet durfden hopen.
SHOW ME THE WAY TO GO HOME
MET DE GEMEENTERAADSVER
KIEZINGEN zijn er weer heel
wat in ons vaderland naar huisge
stuurd. Ik weet niet of deze oud vroede
vaderen in de stemming verkeren van
de boemelaar die in de tophit van zo
veel jaren je hoort 'm nog wel door
de radio de voorbijgangers aan
hield om de weg naar huis te vragen,
omdat hij moe was en naar bed ver
langde.
Wel kan ik mij voorstellen dat in
deze bewogen dagen politici in binnen
en buitenland na vermoeiende bespre
kingen de verzuchting hebben gelaakt:
„Show me the way to go home'. I 'm
tired and I want to go to bed.
Het valt ook niet mee. Voor de po
liticus niet, voor de zakenman niet
voor de arbeider evenmin, voor de,
mannen en eveneens voor de vrouwen
die „hienaus" moeten „ins feindliche
Leben".
Wij lijden immers aan de Manager
ziekte tegenwoordig.
Home Weer naar huis. Het huis
als een veilige rustplaats elke dag na
de vermoeienissen die wij ons over
dag bezorgen.
I am to tired. Ik ben toch zo moe.
Waar ligt toch dit home? Zouden wij
ons tehuis ook niet moeten zoeken bij
hem, tot wie wij ons wenden als we
de Engelsman niet alleen in zijn top
hit maar ook in zijn gebed na zeggen.
God bless you all?
Verlan~ens
van de jeugd
VERLANGENS VAN DE JEUGD
PLAATS DIT OP UW AGENDA
VROEDE VADEREN!
Niet gaan slapen voor U al het
mogelijke hebt gedaan om voor ons
een huis te krijgen of te bouwen.
U voelt toch wel wat het is, niet
te kunnen trouwen en maar te
wachten jaar op jaar. Als U onze
hulp nodig mocht hebben: we zijn
bereid om voor ons eigen huis en
dat van anderen de handen uit de
mouwen te steken.
Kijk wat U kunt doen voor het
jeugdvormings- en ontspannings
werk. Voor Jan, de voetballer, voor
Rietje, de gids, voor Toosje van de
speeltuin en voor Kees, die „hele
maal nergens aan is". Niet alleen
subsidie, maar echte zorg en -be
langstelling graag!
We vragen Uw bijzondere aan
dacht voor onze jongens en meisjes
die zo van school in het werk ko
men. U kent toch het werk van de
levensscholen? Er moeten er veel
meer -komen.
Met de huisvesting van het jeugd-
werk is het droevig gesteld. Er
een rapport over verschenen. Hoe^
staat het daarmee?
Bij voorbaat veel dank!{
