Oranje-voetbalteam hield
schuttersfeest in Antwerpen
Rode Duivels in „Hel van Deurne"
stelden teleur en verloren met 7-2
Wilkes en Moulijn voerden
Ned. ploeg tot grote triomf
Lenstra
Bakhuys
De overwinning in beeld
Toen we in onze voorbeschouwing voor de landenwedstrijd BelgiëHol
land ais onze verwachting uitspraken dat de Oranje-ploeg wel een nieuwe
overwinning op de Belgen konden behalen hadden we er geen vermoeden
van, dat het een klaterende 72 zege zou worden. Het werd inderdaad een
der grootste overwinningen van onze nationale ploeg op de Zuiderburen en
dus vanzelf een der grootste nederlagen der Rode Duivels op eigen terrein.
De grootste Nederlandse overwinning in de na-oorlogse wedstrijdenreeks
was de 52, vorig jaar november in Rotterdam behaald; de grootste
Oranje-nederlaag in Antwerpen dateert van 17 november 1950, toen de
onzen met een smadelijke 72 nederlaag naar huis werden gestuurd.
De overwinning van gisteren werd
dus een volkomen revanche voor de
oranjeploeg, maar het waren niet zo
zeer de cijfers, die gisteren ooordeel
velden over de Rode Duivels als wel
hun eigen spel, dat wel heel ver be
neden de maat lag van hetgeen men
van een dergelijke internationale
wedstrijd mag verwachten.
Vic Mees heeft zijn jubileumge
schenk niet gekregen. De Belgische
internationals hebben hun kleine
sympatheike aanvoerder, die gisteren
in het Deurne-stadion zijn 62ste in
terland speelde en daarmee het voor
oorlogse record van Bernard Voor
hoof 61 selecties verbeterde,
geen overwinning bij dit jubileum
kunnen schenken. Integendeel, voor
eigen publiek, ja zelfs in het stadion
waar de FC Antwerpspeler zijn
grootste triomfen heeft gevierd, leden
de Belgen een smadelijke 72 neder
laag tegen een Nederlands elftal, dat
meer dan een klasse sterker was dan
de Belgen.
De oranjeploeg immers, zo leek het,
hield gisteren schuttersfeest in Ant
werpen en de zeven doelpunten,
waarmee de Belgische ploeg alshet
ware overdonderd werd, geven nog
maar een pover beeld van het grote
machtsvertoon, dat de oranjeploeg
gisteren ten beste gaf.
De eerste helft gaf maar een 'ma
tig beeld van hetgeen in de tweede
helft werd tentoongespreid. De par
tijen wogen in de eerste helft meer
tegen elkaar op en het was alleen te
wijten aan het feit, dat Moulijn in de
aanvang veel te weinig in het spel
werd betrokken, dat er zich niet zo-
Het kranig Nederlands elftal voor de
aanvang van de interland voetbal
wedstrijd BelgiëNederland. V.lJi.r.:
op de eerste rij: v. d. Kuil, Wilkes, v.
Wissen, Abe Lenstra en Moulijn.
Tweede rij: Notermans, De Munck,
Kuys, Wiersma, Klaassens en Van der
Hart.
veel scoringskansen voordeden. Maar
daarnaast toonde vooral Wilkes zich
na de hervatting in zo formidabele
vorm, uitte hij zich dermate in een
grootheid van techniek, balcontroie en
zuiver positiespel, dat de Belgen
eenvoudig niet aan zijn spel konden
tippen. Wat Faas Wilkes hier demon
streerde was zo meesterlijk, dat
vriend en vijand vol bewondering
hebben zitten kijken naar dit voet
balgenie, dat zijn weerga op de Ne
derlandse en Belgische velden niet
heeft. Zonder enige overdrijving mo
gen we zeggen, dat Wilkens hier zijn
beste landenwedstrijd van alle jaren
speelde en we menen veilig te mo
gen zeggen, dat deze match de wed
strijd van Wilkes en Moulijn is ge
weest.
Abe Lenstra en Van der Kuil slo
ten zich aardig bij hem aan; zij vie
len niet zo sterk op, Lenstra wachtte
zijn kansen af, v. d. Kuil was wat
zwak doch deden in combinatie
prachtig werk en bij dit viertal viel
het werk van midvoor Van Wissen
bepaald tegen. Niet hij, doch Wilkes
was de motor en spelleider in de
voorhoede en zelfs werkte het spel
van Van Wissen dikwijls remmend
op de aanval en daardoor gingen er
teveel kansen verloren.
bedreigt
In gemaakte doelpunten
Bep Bakhuys, de legendarische
middenvoor uit de dertiger jaren,
zal dit seizoen waarschijnlijk een
trots record kwijtraken. Tijdens
zijn briljante interland-carrière
scoorde hij 30 doelpunten en
werd daardoor topscorer.
Abe Lenstra benaderde hem
zondagmiddag tot op ééntreffer.
De Fries heeft dus in de drie
komende interlandduels tegen
Curasao, Turkije en Noorwegen
volop de kans om Bakhuys te
overtreffen. Ook Faas Wilkes
maakte vorderingen: hij p£
seerde Kick Smit en staat nu
derde geklasseerd. De productief-
ste internationals waren: 1. Bak
huys (ZAC en HBS) 30 doel
punten; 2. Lenstra (Heerenveen
en Spel. Enschede), 29 doelpun
ten; 3. Wilkes (Xerxes, Valen-
cia en WV), 26 doelpunten; 4.
Smit (Haarlem), 25 doelpunten;
5. Vente (Feyenoord en Neptu-
nus), 18 doelpunten.
Men kan nu wel zeggen, dat 'n elf
tal zó goed speelt als de tegenpartij
toelaat, maar van de andere kant
mogen we ook wel zeggen, dat het
Nederlandse elftal de Rode Duivels
geert kans heeft gegeven iets goeds te
doen. Behalve in de eerste helft,
toen het oranje-elftal consigne had
de kat wat uit de boom te kijken
en niet teveel risico's te nemen,
hadden de Belgen niets in te bren
gen. In de tweede helft kwam de
Nederlandse stormram los en wer
den de Belgen vaak in grote paniek
onder de voet gelopen.
Heel het oranje-elftal heeft daar
aan meegewerkt. De Munck zeker
niet in het minst door in de eerste
helft een strafschop, door Notermans
veroorzaakt, te stoppen.
Dat de Belgen het uiteindelijk nog
tot twee tegenpunten heben gebracht,
komt eensdeels door het noncha
lance in de oranje-verdediging, die
zij bij de veilig lijkende voorsprong
demonstreerde, anderdeels door de
verbetenheid, waarmede de oude
Coppens reageerde op het gejoel van
zijn eigen publiek, wanneer er tijdens
de wedstrijd iets niet goed ging bij
hem en dat gebeurde nogal eens,
want hij moest werken voor drie,
aangezien in de tweede helft van de
andere voorhoedespelers maar heel
weinig uitging.
Uit deze wedstrijd blijkt weer
eens temeer, dat de kloof tussen het
Nederlandse- en Belgische topvoetbal
wel zeer breed is geworden de laat
ste jaren.
De invoering van het betaalde
voetbal in Nederland heeft uiteraard
invloed gehad op ons topvoetbal. De
techniek en conditie werden verbe
terd, de instelling op belangrijke
duels gewijzigd. En bovendien het
is niet de geringste factor kreeg
de nationale ploeg aanmerkelijk meer
„inhoud" door de terugkeer van en
kele klasse-spelers. Nochtans is de
verbetering van de Nederlandse spel-
kwaliteiten niet de belangrijkste
oorzaak geweest van de groeiende
tegenstelling; dat was zonder twij
fel de schrijnende achteruitgang van
het Belgische spelpeil of mogelüfc
een falende selectie van de Bel
gische KC.
Het Belgische elftal, dat zich voor
eigen publiek moest trachten te re
vancheren voor de pijnlijke 52 ne
derlaag op 17 november jl. te Rot
terdam, was namelijk verreweg het
zwakste team, dat na de oorlog ge
formeerd werd. De sedert november
jl. aanmerkelijk gewijzigde defensie
bleek uiterst kwetsbaar, het elftal
miste homogeniteit en de voorhoede
was geen moment voor haar taak
berekend. In feite zijn slechts drie
spelers tot een redelijk niveau geko
men aanvoerder Vic Mees, die re
cord-international der Belgen werd, de
zonder steun individueel opererende
middenvoor Rik Coppens en, in
mindere mate, linksbinnen Jurion.
Deze tegenstander was voor Neder
land niet moeilijk te bestrijden, on
danks enkele duidelijke tekortko
mingen. De spelers hebben geen mo
ment alle krachten behoeven aan te
wenden om een ruime marge te for
ceren het tempo was aanmerke
lijk lager dan in de strijd te Rotter
dam eenvoudig omdat de ploeg
over twee binnenspelers beschikte,
die in alle opzichten vér boven de
anderen uitstaken, de taktische op
zet van bondscoach Elek Schwartz
ten volle uitvoerden en daarmee de
Belgische defensie volkomen ont
wrichtten. De score had zelfs nog
aanmerkelijk hoger kunnen zijn, in
dien de ploeg een sneller startende
middenvoor had gehad. Fons van
Wissen falend op de voor hem on
gebruikelijke plaats in de spits van
de aanval begreep in de eerste
helft eenvoudig vaak niets van het
rijke combinatievermogen van Wil
kes en Lenstra, reageerde enkele ke
ren te laat en sprintte bovendien
toen de beide „maestro's" met hun
passes zelfs daarmee rekening had
den gehouden te traag bij twee
kansen in de eerste helft, die doel
punten hadden moeten opleveren.
Na de rust verlegden Wilkes (zeer ac
tief en grimmig) en Lenstra het ac
cent: zij stootten zelf iets feller door
(elk scoorde twee doelpunten) en
betrokken vooral linksbuiten Mou
lijn meer in het spel. De grote zege
is dan ook in feite hun triomf gewor
den.
Op Wilkes en Lenstra had Elek
Schwartz zijn tactiek gebaseerd. En
nooit is duidelijker gebleken, dat
beiden beslist nog niet in de natio
nale ploeg gemist kunnen worden.
DE BLESSURE VAN DE MUNCK
De Munck strompelde halverwege
de tweede helft pijnlijk in zijn doel
gebied rond: tijdens een botsing met
de Belgische rechtsbuiten Stockmans
was zijn been gevoelig geraakt.
Mogelijk had de Munck door kun
nen spelen, maar met zijn typische
I profmentialiteit wenste hij voor de
proeg geen risico's te nemen en
liet zich daarom vervangen door Pie-
ters Graafland.
De blessure is onschuldig, zoals de
arts van het Nederlands elftal, dr.
Pannekoek, later bevestigde: een ge
scheurd spiertje in de linker lies. Vol
gende week zal de doelman weer
normaal kunnen spelen.
MAANDAG 14 APRIL 1958
DE LEIDSË COURANT
PAGINA 7
1. De Munck, de zwarte panter
op het moment dat hij de toege
kende strafschop stopte.
2. Voor de rust werd het eer
ste doelpunt door Nederland ge
maakt door Abe Lenstra.
3. Het tweede doelpunt door
Van Wissen gemaakt.
4. Het vierde Nederlandse doel
punt (van Abe Lenstra, juichend
met de armen in de lucht).
5. Het moment waarop het vijf
de doelpunt voor Nederland
werd gemaakt.
6. Het moment waarop het zes
de doelpunt werd gemaakt.
