Leidse Ineke op bezoek
bij Romy Schneider
ROSE SISSI-DROMEN WERDEN TASTBAAR
Zilver voor de heer
W. W. Lagerberg
„Het was daar
vreselijk leuk"
Brugwachter Hoogduin (Lammenbrug)
verlaat commando-post
DINSDAG 18 FEBRUARI 1958
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
40 jaar in dienst
Gemeente Leiden
De burgemeester speldde van
morgen de heer W. W. Lagerberg
de zilveren medaille verbonden
aan de Orde van Oranje Nassau
op. De heer Lagerberg, voorman-
tuinman, is veertig jaar in dienst
van de gemeente en hij werd van
morgen om negen uur gehuldigd
in de koffiekamer van de raads
zaal. Aanwezig waren de wethou
ders Menken en Jongeleen, de di
recteur van gemeentewerken, de
heer D. Y. Lem, de chef van de
plantsoenendienst de heer A. Gal-
jaard, en enige collega's van de
jubilaris, die werd vergezeld door
zijn echtgenote en zijn twee oudste
kinderen.
De burgemeester sprak over de
banden, die tussen de jubilaris en
het gemeentebestuur gevlochten zijn.
Toen de heer Lagerberg veertig jaar
geleden in gemeentedienst kwam
heeft hij niet kunnen denken, dat
zijn leven in een lijn zou lopen van
leerling tot voorman. Hij heeft zijn
carrière zelf opgebouwd, bescheiden,
maar geheel in beslag genomen door
het werk, dat hij moest doen.
Als er iets moois op het gebied van
plantenzorg gedaan moest worden
was 't bijna altijd de hr Lagerberg, die
er de hand in had. De burgemeester
noemde „de vleugels" bij het Van
der Werf-standbeeld, tentoonstellin-1
gen, plantsoenen in de buiten wij-
ken. Maar niet alleen in zijn dage- 1
lijks werk, ook in zijn vrije tijd heeft,
hij de maatschappij gediend en daar-
om deed het hem genoegen te kun
nen meedelen, dat het H.M. de Ko
ningin had behaagd hem te onder
scheiden met de zilveren medaille
verbonden aan de Orde van Oranje
Nassau.
De heer D. Y. Lem gaf een nauw
keurige opsomming van alle antece
denten van de heer Lagerberg, een
opsomming, die bewees, dat de heer
Lagerberg riaam heeft gemaakt, sinds
hü in 1918 in dienst van de gemeente
trad. Hij heeft de meest prettige her
inneringen aan de samenwerking met
de heer Lagerberg in het bijzonder
in de medezeggenschaps- en dienst
commissie. De heer Galjaard tenslot-
te zei, dat de heer Lagerberg weet
wat „dienen" is, niet in de zin van i
onderdanig zijn, maar dienen doori
middel van het werk, dat je lief is.
De heer Lagerberg sprak tenslotte
een dankwoord, waarin hij zich zeer
erkentelijk toonde voor de huldiging
en de onderscheiding. Hij verklaarde,
dat het voor hem niet moeilijk was'
het werk goed te doen, omdat dit
vak hem lief is.
Hij was blij, dat ook zijn vrouw en
kinderen van deze huldiging getuige
konden zijn.
Men bleef nog enige tijd gezellig
bijeen.
Vandaag ontving de heer Lagerberg
nog de gehele dag mensen, die geluk
wensen kwamen aanbieden.
Ir. P. de Gruyter
verlaat „Rijnland"
Naar Syrië
Naar wij vernemen heeft ir. P. de
Gruyter, ingenieur van het Hoog
heemraadschap van Rijnland en
hoofd van dè Technische Dienst,
voor de tijd van twee jaar een be
noeming aanvaard bij de FAO., de
Voedsel- en Landbouworganisatie der
Verenigde Naties, met standplaats
Damascus.
In verband hiermee zal de heer De
Gruyter zijn werkking bij Rijnland
beëindigen. Hij hoopt begin maart
naar Syrië te vertrekken.
Ir. De Gruyter is enige jaren gele
den op verzoek van de Perzische
regering gedurende een jaar werk
zaam geweest als adviseur bij de uit
voering van irrigatiewerken.
V.6D. Leiden-Alphen
vierde 11e lustrum
Ben je 55
Gisteravond werd in de Stadsge
hoorzaal te Leiden het vijf-en-vijf-
tig-jarig bestaan van Vroom en Drees-
mann gevierd. De directie bood het
personeel een cabaretavond aan voor
afgegaan door een gezellig dansje in
de kleine zaal. Deze avond werd een
daverend succes daar de leden van
de feestcommissie hadden beslag we
ten te leggen op ras-artisten als Dick
Gabel,, De Stefanis, Sonja van Wee-
reniburg, Frans van Dusschoten, Tri
ple Sec en het show-orkest „The
Top-liners".
Na de pauze betrad de directeur,
de t heer Kerckhoff niet als „baas"
maar als quizmaster het podium. Aan
de quiz werd deelgenomen door per
soneelsleden uit verschillende afde
lingen. Zij werden op een alleraar
digste wijze aan „de tand" gevoeld
omtrent hun eigen vak. Het geheel
slaagde uitstekend en de vjjf deelne
mers kwamen van het podium be
dacht met prijzen, die de verwachtin
gen overtroffen.
De heer A. Hoogduin, brugwachter
van de Lammenbrug, gaat op 25 fe
bruari wegens het bereiken van de
pensioengerechtigde leeftijd zijn post
verlaten. Hij is 37V» jaar in dienst ge
weest van de Prov. Vaterstaat, afde
ling Rijn- en Schiekanaal.
Zondag a.s. heeft ten huize van de
heer Hoogduin een afscheidsbijeen
komst plaats met al het betrokken
waters taatspersoneel.
De heer Hoogduin is in de vele ja
ren, dat hij de Lammenbrug bedien
de, niet alleen een nauwgezet, maar
ook een vriendelijk en behulpzaam
man geweest, een bij jong en oud ge
ziene en ook duidelijk zichtbare fi
guur.
Nu bijna alle jonge meisjes
plaatjes van Romy Schneider spa-
ren, kunnen wij aan het bezoek
van een Leids meisje aan dit idool
van de vrouwelijke jeugd niet
zonder meer voorbijgaan.
Iedere maal als wij in de buurt
van ons twaalfjarig schoonzusje
zijn, rpoeten wij foto's van dit
romige filmwezentje bekijken en
bijna wekelijks slaagt zij er in
haar album met enige nieuwe te
verrijken, want er zijn altijd wel
bladen ergens ter wereld die weer
een reportage over deze beroemde
Romy plaatsen. Romy Schneider
heeft haar populariteit onder de
jongeren op de eerste plaats te
danken aan haar rollen in de
Sissi-films, kleurige, gezellige
films, die niets met de werkelijk
heid gemeen hebben, maar die
zich kritiekloos laten genieten.
Dit ter oriëntatie van de drie of
vier mensen, die nog nimmer de
naam Romy Schneider gehoord
hebben.
We richten onze volle aandacht
thans op de 15-jarige Ineke v. Beek,
Herengracht 122, Leiden, die aan
Romy Schneider thuis in Berchtes-
gaden, (Beierse Alpen) in huize Ma-
riëngrund, de kapitale villa van haar
tweede vader, Herbert Bladzheim,
een bezoek mocht brengen. Zaterdag
middag zaten wij op Ineke te wach
ten. Zij moest uit school komen, de
vierde klas van de mulo aan de Haar.
Ineke van Beek op de fiets gewoon
op de Herengracht. Meetkunde, on
regelmatige werkwoordjes en stamp
pot vragen weer haar aandacht.
lemmerstraat. Het duurde lang, haar
moeder veronderstelde, dat zij nog
even was gaan kijken naar de plaat
jes bij de Luxor Bioscoop, want
„Mompti" draait. Eindelijk verscheen
zij toch, stormachtig, buiten adem,
omdat zij haar fantastische belevenis
sen aan de meneer van een krant
kon vertellen. Zij is een leuk bak
visje. Kleine, vriendelijke, snelle
oogjes, poging tot permanent in het
donkere haar, en een vlug lachje, dat
een gebroken voortand laat zien. Het
is een aardig meisje, dat ergens mee
moet dwepen. Er is een tijd geweest,
dat zij plaatjes van de koningin van
Engeland spaarde, vertelde haar moe
der, nu droomt zij alleen nog rose
Sissi-dromen.
Het verhaal.
En Ineke vertelt: nóu het was vre
selijk leuk, we kwamen bij Mariën.
grund, we hebben eerst nog vre
selijk gezocht we liepen de tuin
door en bij het huis kwam Romy
in trui en lange broek naar buiten
gesprongen. Ademloos zei ze: „kom
maar gauw binnen, alles staat al
klaar.
Ineke vertelt dan, dat zij door het
damesweekblad „De Libelle", die een
droomwens-campagne voert, waarin
de lezeressen hun grootste hartsge
heimen aan de redactie mogen ver
tellen, voor deze reis was uitgeno
digd. De redaktie maakt dromen zo
nu en dan waar: 600 brieven van
meisjes zoals Ineke v. Beek, hebben
geschreven, dat zij zo graag eens een
ontmoeting met Romy Schneider wil
den hebben. Vijf werden er uitgeko
zen, meisjes in leeftijd om en nabij
de zeventien. De oudste was negen
tien en derdejaars studente geografie
en men vraagt zich, af of zij wellicht
niet te oud en te wijs was, om nog
Sissi-dromen te koesteren.
Vier dagen zijn de vijf meisjes on
der leiding van een verslaggever en
een fotograaf in Duitsland geweest.
Zij werden als prinsessen behandeld,
zó heerlijk, dat Ineke moeite had,
thuis weer aan stamppot te wennen.
Maar haar moeder is verstandig
genoeg om haar met de benen op de
grond te houden.
Maar goed: de dames mochten bin
nenkomen en Sissi had al een heer
lijke tafel klaargemaakt. Zij schonk
zelf thee en papa Bladzheim, eige
naar van vele hotels in Duitsland, zei
dat de dames vooral alles op moesten
eten, anders zouden Magda Romy en
hij nog drie weken hetzelfde op het
menu hebben staan. Romy was zeer
natuurlijk en onbevangen. Haar be
zoeksters keken haar vol bewonde
ring aan, maar zy trok zich niets van
die blikken aan en speelde tussendoor
met haar boxer Ajax. De meisjes
mochten vragen wat zij wilden. Er
werd veel gelachen daar in die tuin
kamer van Mariëngrun.d als er niets
te zeggen valt, kan men immers het
best lachen. Maar toen het ijs gebro
ken was, kwamen de vragen los en
onze Leidse Ineke vroeg, met wie
Romy het liefst speelde. Zij vond het
een moeilijke vraag: „Karl Heinz,
daar speel ik wel graag mee, ja daar
speel ik wel het liefst mee, maar ook
wel met Horst Buchholz." Op deze
wijze kwamen er nog allerlei interes
sante verklaringen. Het bleek, dat
Romy Schneider niet mag auto-rij
den en niet mag skieën, omdat dat te
gevaarlijk is en zij als miljoenen-ob
ject teveel betekent.
Het huis is geblindeerd met tralies,
omdat van 's morgens acht tot
's avonds elf uur mensen vor de deur
staan om een glimp van dit meisje
op te vangen. Zij roepen ook dik
wijls.
Zij deelde intussen gebak uit, ter
wijl zij dit alles vertelde. Twee uur
bleven de meisjes. Er verschenen ook
verslaggevers van „Paris Match",
die met alle geweld foto's van de
meisjes wilde hebben bij de kerst
boom. In de kerstboom gloeide een
electrische verlichting, maar de fo
tograaf wilde dat de meisjes naar de
kaarsjes zouden blazen. Zij vonden
dat gek; maar Rome blies haar wan
gen bol. Zy weet wat illusie is, „Ro
my is dat gewend", zei Magda Schnei
der„van de film".
„Romy is zo gewoon", zegt Ineke
nog met een glimlachje en peinzende
ogen, „helemaal zoals je verwacht
dat ze zijn zal. Een echt gezellig
meisje".
„Romy is moe", zei Moeder Schnei
der. Het is te begrijpen. Nu de papie
ren van dit filmsterretje nog hoog
staan wordt de ene film na de andere
gemaakt Sissi 3 begint nu een zege
tocht, begin januari moesten nog de
laatste opnamen voor „Scampola" ge
maakt worden. En daarna vertrok
ken moeder en dochter naar Amerika,
om te zien hoeveel Hollywood voor
Romy's bakvissen-charme over heeft
Andere bijzonderheden van Ineke:
Romy dronk rhum in haar thee, zij
heeft nog een tackel en drie andere
honden, zij kreeg van de Hollandse
meisjes een popje van een boertje op
klompen, Magda Schneider droeg een
suède jasje, papa Bladzheim was een
aardige man. Later werden de gasten
door de UFA ontvangen, en daar
Het werd al donker toen de gasten
opstapten. Romy nam aan de deur
afscheid.
vertelden zij opgetogen over hun be
zoek. „Zo", zei er een, „heeft Bladz
heim weer eens de liefhebbende va
der uitgehangen?"
En nu is Ineke al weer bijna twee
maanden thuis, het bezoek vond n.l.
plaats tussen Kerstmis en Oudjaar.
Zij studeert weer op haar onregel
matige werkwoordjes, eet weer
stamppot en helpt moeder by de af
was. De herinneringen zijn al ver
bleekt, zoals Romy's ster eens zal ver
bleken.
„Zij wil graag étaleuse worden",
zegt haar moeder en dat pleit voor
onze Ineke. Zij wil geen tweede Romy
worden, ze kiest een ideaal dat bin
nen haar bereik ligt.
En hier zitten de meisjes dan aan
tafel bij Romy. Ineke van Beek zit
l tweede van rechts. Romy zet hand
tekeningen op haar foto's. En zij
schreef lieve opdrachten. Ineke was
haar dagboek vergeten, maar Romy
schreef toen iets op een papiertje,
dat Ineke zorgvuldig in haar boekje
heeft ingeplakt.
Gezellige Carnaval
van „C'.ub de Limetz"
Ter afwisseling op de ernst, waar
mee de Club de Limetz doorgaans
zich toelegt op de behandeling van
strikt afgebakende onderwerpen, wa
ren de clubleden gisteren bijeen voor
de viering van de Carnavalsavond.
De noordelijke ernst had aanvanke
lijk de club nog wat in de ban en niet
minder de Prins Carnaval, die op een
bot mes van extravagante afmetingen
uit Keulen was komen rijden. Maar
al gauw werd die ban gebroken.
Er was een aantal nieuwe leden
aanwezig, dat aanstonds in de oudere
kern werd opgenomen toen Prins
Carnaval iedereen gelastte, zijn part
ner te gaan opzoeken aan de hand
van een te vernuftig systeem van
briefjes. De vorst der zotheid had
echter nog meer noten op zijn zang:
Hij wenste klompen, bloemen, be
schuit met muisjes en meer licht en
belastte de clubleden met de vervul
ling van zijn wensen. Er was een ver
kleed-estafette, waarin het winnende
paar niet zonder strafpunten eindigde
en behalve de prijs 'n worst derhalve
ook een penitentie kreeg toebedacht.
Een van Ce beide dames moest ge
blinddoekt een potje wurmen leeg-
eten. Het slachtoffer was afschuw en
wanhoop ten prooi en deed het me
rendeel van de glibberbeesten in ha
ren en boordjes van de omstanders
belanden. Drie dames-als-non zongen
vervolgens, niet vrij van alle heim
wee, een loflied op het kloosterleven,
dat ook door niet-regulieren volmon
dig beaaimd werd.
Men danste niet alleen als een prins
in de Zevensprong maar ook als op
wolken op aardige gramofoonmuziek.
In een pantominewedstrijd, waar
mee de avond besloten werd, waren
de clubleden getuigen van een wrede
operatie, 'n drieoktober-huldiging bij
Van der Werff en van het sprookje
van Sneeuwwitje. Maar Meester Van
Raay die geen orde kon houden in
zijn klas behaalde het hoogste aantal
punten, ook al was het enthousiasme
van de leerlingen soms niet geheel
geluidloos. Prins Carnaval overhan
digde de winnaar als blijk van waar
dering twee paartjes witte mpizen.
Nadat enkele interne mededelingen
waren gedaan benoeming kascom-
missie en „middeleeuws weekend" op
Vijverduin werd de avond op de
gebruikelijke wijze met „Ce n'est
qu'un aurevoir" besloten.
