Irt 'n zware rit van 249 Km. met
hitte en modder won Nencini
Wim van Est eerste Nederlander,
Kersten en De |ongh hadden pech
Onherkenbaar kwamen de Tourrijders binnen
Wegen lieten de sporen nog na
van de grote overstromingen
Zwemmen cd tijd fretet dan Kennen
MAANDAG 8 JULI 1957
DB LEIDSE COURANT
PAGINA 7
Kus voor de winnares op Wimbledon
Nencini, winnaar van de tiende etappe,
eerste boven op Galibier. Deze telefoto
laat zien hoe Nencini met Jansscns aan
zijn wiel als eerste de top van de hoogste
berg in deze etappe, de 2645 meter hoge
col du Galibier, passeerde.
(Telefoto ANP).
Maar over de hitte wordt niet meer ge
sproken in de karavaan. De warmte
heeft de krachten van de renners ge
sloopt, de talrijke uitvallers vormen er
het bewijs van, maar zij is niet meer
van invloed op de strijd, want het
rennersveld schijnt zich aan de bijzon
dere klimatologische omstandigheden
waaronder deze toer wordt gereden, te
hebben aangepast. En in de etappe van
Thonon naar Briangon hadden de cou
reurs trouwens wel andere dingen aan
het hoofd dan de warmte. Het parkoers
voerde door het randgebied van de gro
te overstromingen, die daar in het land
van Savoye nog slechts korte tijd ge
leden op schrikbarende wijze hebben
huisgehouden. Nog lange tijd zal deze
streek de lidtekens van dit onstuitbare
natuurgeweld dragen en nadat de toer-
leiding al had besloten uit de route van
maandag de Col de Vars wegens on
begaanbare wegen te schrappen, heeft
het niet veel gescheeld of ook de Tele-
graphe en de Galibier waren buiten het
parkoers van de Ronde van Frankrijk
geplaatst.
Op het laatste moment heeft men de
etappe van zondag in zijn oorspronke
lijke vorm gehandhaafd. De renners op
hun ranke fietsen en wij in de auto's er
achter hebben gezien, dat men niet voor
niets omlegging in overweging heeft
genomen. Na de afdaling van de Tamie
begon de lange helling naar de Tele-
graphe en dat voerde hier en daar i
wegen, die de naam van „wegen" niet
meer verdienden. Daar ook werden, hoe
wel het vaak niet mogelijk was om op
het zadel te blijven zitten, de eerste
aanvallen van de grote mogendheden in
de karavaan ingezet.
(Van een speciale ANP-verslaggever).
Briangon. 7 juli.
Het was de rit door de steen- en
modder woestenij. Het was de rit van
de lekke banden. Het was, voor het eerst
in deze toer, de rit, waarin de beslis
sende ontvluchting niet al vlak na de
start werd ingezet. Gastone Nencini, de
Giro-winnaar, die tot nu toe heel weinig
had laten zien en die met een achter
stand van 25 min. en 41 sec. als vierde
Italiaan achter Astrua, Defilippis en
Baffi als 25ste geklasseerd stond, ging
na deze barre etappe van Thonon-les-
Bains naar Briangon over 249 kilome
ter verschrikkelijke kilometers als eerste
over de eindstreep, na een felle spurt
met Marcel Janssens, die bij hem was
gebleven.
Briangon. het kleine stadje hoog in de
Franse alpen, bleek door de Iitlianen te
zijn ingenomen, want toen de donkere
Gastone uitgeput maar blij-lachend on
der het finishdoek doorschoot, werd hij
bedolven onder de kussen en de omhel
zingen van wel honderd Italianen, diê
van de tribunes kwamen stormen om de
afzetting te verbreken. De gele trui
drager Forestier verloor in deze etappe
negen minuten, maar de Franse natio-
nalen maakten dit weer goed door een
vijfde plaats van Jacques Anquetil, op
ruim 2 minuten achter Nencini. Dit be
tekende, dat Anquetil opnieuw de lei
derstrui over de schouders mocht trek
ken en met de zevende plaats van Bau-
vin verstevigden de Tricolores als win
naars van het ploegenklassement hun
positie aan de kop aanmerkelijk.
De gehele Nederlandse ploeg kwam
in uiteenliggende positie over de streep.
Wim van Est plaatste zich 19e met een
achterstand van bijna negen minuten.
Michel Stolker werd 24ste op ruim
11^4 minuut. Piet de Jongh en Piet van
Est volgden kort daarop. Gerrit Voor
ting werd 40e en Kersten werd als 43ste
de laatste Nederlander.
Val
de Jongh.
Twee van de Nederlandse knapen, De
Jongh en Kersten, behoorden tot de
grote pechvogels van deze dag. Piet de
Jongh kwam in de afdaling van Tamie,
terwijl hij een snelheid had van ruim 70
km. per uur, lelijk ten val. Slechts met
uiterste krachtsinspanning kon hij het
opbrengen de lange moeilijke rit voort
te zetten. Toen hij in Briangon binnen
kwam. waren grote schrijnende schaaf
wonden door de gaten in zijn trui en
broekje te zien.
Jaap Kersten liep geen lichamelijk
letsel op. Zijn pech ontstond uit het feit,
dat hij in goede positie als zesde Neder
lander in het groepje met Forestier rij
dend. een "lekke band kreeg, daarna een
defect aan zijn ketting opliep en zeker
vier of vijf minuten verpeelde met het
repareren. Tenslotte kwam er nog een
lek bandje bij het was jammer,
want het heeft er in deze etappe over
de drie cols, de Tamie. de Telegraphe
en de Galibier, respectievelijk van de
derde, de tweede en de eerste categorie,
lang naar uitgezien, dat de harde Lim
burger op weg was naar een prestatie
van de eerste grootte. Hij kon goed mee
komen in de lastige, soms steile
soms lange en taaie beklimmingen
en hij daalde opmerkelijk goed. Hij
heeft zich een tijdlang in het kleine pe
loton bij Wim van Est weten te hand
haven. maar zijn tweede lekke band was
er de oorzaak van, dat hij ook daaruit
gelost werd. Het scheelde de Nederland
se equipe aanmerkelijk in de klassering
van het ploegenklassement. Met Wim
van Est, Stolker en De Jongh werd de
negende plaats bezet, waardoor Neder
land nu vijfde staat met de kansloze
achterstand van 1 uur en 18 min. op
Frankrijk.
Kwik stond
hoog.
Nadat de omgeving van de startplaats
Thonon-des-Bains, waar zaterdag aan de
heerlijke oevers van het Meer van Genè-
ve de welverdiende rustdag werd door
gebracht. in de avonduren door een on
weersbui wat was verfrist, stond het
kwik zondagmorgen weer zeer hoog.
De rit door het geteister
de gebied van de Franse Al
pen is voor de renners een
ware hel geweest. Bijna on
herkenbaar kwamen zij zon
dagavond in Briangon aan,
moe en met een dikke laag
stof op armen, benen en
hoofd. Bij sommigen liepen
rode vegen door de egaal
zwarte kleur, het waren de
gevolgen van valpartijen. Het
ergst van allen was onze
landgenoot Piet de Jongh er
aan toe. Zijn shirt en broekje
waren aan de linkerkant
helemaal opengescheurd, het
lichaam was bedekt met pijn
lijke schaafwonden.
Tijdens de afdaling van de
920 meter hoge Col Tamie
een berg van de derde ca
tegorie liep de voorband
van De Jongh leeg, juist op
het moment waarop hij met
een snelheid van zeker een
70 km. per uur door een
bocht vloog. Er was geen red
den meer aan. De Jongh ver
loor de macht over zijn stuur
en gleed over een afstand
van 15 meter door het harde
grint De val moet de cou
reur uit Made enorm veel
pijn hebben gedaan. Maar hij
krabbelde dapper overeind
en vervolgde zijn rit. Pas in
Briangon heeft De Jongh
de wonden nog eens goed be
keken. Hij schrok er een
beetje van. maar zijn com
mentaar was toch wel merk
waardig nuchter. „Als ze er
maar geen jodium opdoen,
want dan doet het pijn...."
Geen plezlerritje.
De tocht naar Barcelona
wordt voor senor Luis Puig
Esteva geen plezierritje. De
ploegleider van de Spaanse
equipe heeft in deze rorlde
al te veel coureurs ver
speeld. Frederico Bahamon-
tes en Miguel Poblet waren
beide favorieten, en hoe het
warmbloedige Spaanse pu
bliek daarop zal reageren,
kan men slechts gissen, een
'prettige ontvangst zal het in
ieder geval niet worden
Het opgeven van Bahamon-
tes heeft bovendien voor Luis
Puig bijzonder onprettige
gevolgen gekregen, want de
renners beschuldigen de
ploegleider ervan hem des
morgens voor het vertrek
calciuminjecties te hebben
toegediend. De linkerarm
van Bahamontes was, toen
hij de strijd staakte, inder
daad erg gezwollen. De ille
gale inspuiting van Luis, die
pretendeert over medische
kennis te beschikken, kan
ernstige consequenties heb
ben. Het was namelijk een
klaarde dat de inspuiting
geen enkel effect had gehad
op de lichaamsconditie van
Bahamontes die veel te wen
sen liet. Maar ze had wel
een moreel effect gehad.
Vreugde b(j de Italiaanse
supporters.
Briangon ligt dicht bij de
Frans-Italiaanse grens. Zijn
bewoners spreken een dialect,
dat is opgebouwd uit beide
talen. Het Italiaans over
heerste zondagmiddag, want
vele Italianen waren naar
Briangon gereisd met de stil
le hoop op een triomf van
een der Azzurri's. Deze
triomf, 's morgens voor de
start reeds door Kees Pelle-
naars voorspeld, is inderdaad
gekomen. Gastone Nencini
beëindigde de moeilijke rit
met een sprintzege op de
Belg Janssens. De Italiaan
se supporters hebben deze
met grote geestdrift gevierd.
Pechvogel Piet de Jongh
maakte een lelijke val
gevaarlijke handeling. De lei
ding van de ronde heeft dan
ook onmiddellijk gereageerd
en aan de drie internationale
commissarissen en aan dok
ter Dumas, de toerarts. op
gedragen een openbaar on
derzoek in te stellen. De re
sultaten daarvan zullen spoe
dig bekend worden gemaakt.
Deze jury heeft inmiddels
een onderzoek ingesteld naar
het opgeven van de Span
jaard Bahamontes, die op
zijn verzoek een inspuiting
van de ploegleider had ge
kregen nadat hij vergeefs
had getracht contact te krij
gen met de dokter van de
ronde, zonder wiens toestem
ming geen inspuitingen mo
gen worden gegeven.
De ploegleider, die een ge
diplomeerd verpleger is, ver-
Nencini werd aan zijn haren
getrokken, drie, vier mensen
hingen aan zijn armen. Het
was een opgewonden toneel
tje en Gastone kreeg bijna
niet de gelegenheid om voor
de fotografen te poseren.
Op de achtergrond bekeek
iemand het tafereel met een
gelukkige lach. Fiorenzo
Magni. een der drie na-oor-
logse campionissimi, die de
Italiaanse wielersport heeft
voortgebracht. Magni is nu
directeur-technique van de
fabrieksploeg, waartoe Nen
cini behoort. Hij was uiter
aard zeer blij met het suc
ces van zijn pupil. „Magnifi-
que, magnifigue"zei hij
steeds trots tegen een ieder
die hem kwam feliciteren.
Het was een prettige reactie,
welke aantoonde, dat Magni
niet blasé is geworden door
zijn eigen talrijke overwin
ningen.
Jean Forestier werd
geïnspireerd.
De kreet „water" is nog
niet verstomd in de toer. In
hun onlesbare dorst grijpen
de renners iedere fles en
ieder glas. die in hun nabij
heid is, vaak zonder zich om
de inhoud te bekommeren.
Jaap Kersten had vorige
week reeds een merkwaar
dige ervaring gehad. Terwijl
het peloton een dorp passeer
de zag hij op een der terras
jes een glas staan. Hij vloog
er als een havik op af en
ledigde het. De smaak was
vreemd en het drankje ver
oorzaakte een schrijnende
pijn aan zijn verhemelte.
Geen wonder, Kersten had
in een teug een vol glas pas-
tice naar binnen geslagen,
een inheemse drank met een
hoog alkohol percentage.
Gisteren werd Jean Fores
tier opeens heel vrolijk tij
dens de beklimming van de
Telegraphge. Langs het par
koers kampeerden talrijke
Franse gezinnen, in afwach
ting van 't grote evenement.
Er stond een flesFores
tier greep, keek niet, dronk
slechtsDe drank schonk
hem een bruisend gevoel, het
was champagne. Forestier
vloog weg, alsof hij zichzelf
ontkurkt had. maar zijn
stuurvaardigheid was in de
afdaling aanmerkelijk minder
zeker. Af en toe dwarrelde
hij, zelfverzekerd, over de
weg. Hij merkte het niet
eens. De glimlach was nog
op zijn gelaat toen hij in Bri
angon arriveerde.
Rustig begin.
De etappe was begonnen met een wan
delrit over ongeveer 95 km. Er waren
in het begin wat speelse prikje geweest
aan het hoofd van het peloton, maar
nooit was het serieus en nooit werd het
door de hoofdmacht als serieus opgevat.
Morales en Busto, twee renners, die in
de onderste regionen van het klassement
huizen, waren er mee begonnen, doch
het betekende allemaal niets, het kón
niets betekenen. Immers een ieder wist,
dat in deze etappe het gezegde gold:
vogeltjes die vroeg zingen, zijn voor de
poes.
Ook Jacques Goddet wist. dat hy de
eerste uren niets te zien zou krijgen, dat
de moeite waard was en wij hebben hem
dan ook geruime tijd achter in zijn
Cabriolet zien zitten dutten, het hoofd
gesteund op een arm, de grote tropen
helm er schuin boven op.
In rustig tempo trok de bontgekleurde
optocht door het steeds ruiger worden
de berglandschap, maar ineens, na de
ravitaillering bij Fa verges (94.5 km.),
veranderde het beeld. De renners, van
wie velen al weer talrijke keren hun
hoofd onder de pomp hadden gehou
den of een kroegje waren ingeschoten
om met flessen bier in de zakjes van
hun truien weer terug te keren, sloe
gen de nieuwe verfrissingen met grote
snelheid achterover en wierpen zich
toen in de strijd. Er was de strijd om
de eerste op de top van de Tamie (ruim
900 meter hoog). Bergaud, die zich in
de Vogezen al een voortreffelijk klim
mer had getoond, ging het eerst over de
col. gevolgd door Huot, de regionaal
Queheille, de Belg Janssens en. op 15 sec.
door Chaussabel. In de afdaling greep
Janssens zijn kans. Hij schoot als een pijl
het dal in, bijtrappend waar hij kon en
de remmen loslatend waar hij durfde.
Het leek de duik van een arend, die zijn
prooi heeft gezien. Vóór Bergaud en
Huot beseften, dat Marcelleke het meen
de, lagen zij al op een minuut en was de
achterstand van het peloton al tot V/
minuut aangegroeid.
Het was in die afdaling, dat Piet de
Jongh zijn schuiver maakte, die hem
tenslotte de prijs voor de meest onge
lukkige renner opleverde. In de Franse
nationale ploeg waren Walko\iriak en
Anquetil in moeilijkheden geraakt en
voor de Belg was de kans schoon. Maar
de jeugdige Vlaming durfde het kenne
lijk toch niet aan om alleen het gevecht
met de Telegraphe en de Gabilier aan
te gaan en na 125 km. was de gehele
meute weer gesloten met uitzondering
van een paar achterblijvers, zoals Wal-1
Het Amerikaanse meisje Althéa Gib
son heeft, volgens de verwachtingen,
het dames-enkelspel van de tennis
kampioenschappen op Wimbledon ge
wonnen door in de finale haar land
genote Darlene Hard met 63, 62
zij hier stevig omklemt.
te verslaan. De foto laat zien hoe mej.
Hard (L.) haar zegevierende tegen
standster een hartelijke felicitatie-
zoen gaf, nadat die uit handen van ko
ningin Elizabeth van Engeland de
gouden trofee had ontvangen, welke
kowiak, Anglade en de Spanjaarden
Aizpuru en Morales, terwijl Bianco, „de
pijp aan Maarten gaf" en de reis als
toerist in de bezemwagen voortzette.
Modder.
In gesloten formatie ging het daarna
op de Telegraphe af en daar in het dal
van de woeste Are, waar de oevers aan
weerszijde nog steeds met een dikke laag
modder waren bedekt, waar duizenden
ontwortelde bomen lagen grote stukken
van weg en bruggen waren afgeslagen,
daar in die troosteloze woestenij, over
paden van nauwelijks twee meters, be
zaaid met keien en takken, begon het.
Het peloton werd uiteengerukt, in
kleine groepjes klauterden de renners
over de slechte delen, af en toe lopend
dan weer stapvoets rijdend om de ob
stakels zo veel mogelijk te vermijden.
Hier en daar werd zelfs gereden door het
water van de rivier, die boven het ni
veau van de weg was uitgekomen. Voort
durend zagen we coureurs smekend om
een nieuw wiel aan de kant van de weg
staan en steeds meesten de auto's van
de ploegleiders en de liaisonwagentjes
van de mecaniciens hulp verlenen, waar-
het nog moeilijker werd om door
gang te verkrijgen. Het leek de gang van
een leger, dat vanuit hinderlagen werd
beschoten. De banden klapten als kin
derballonnetjes, stofwolken verstikten
renners en volgers.
Hier begon Gerrit Voorting zijn moei
lijke klim, die hem bij elke honderd
meter seconden deed verliezen. Hier ook
raakte Stolker door lekke banden ach
terop.
De top van de Telegraphe werd als
eerste gepasseerd door Nencini, gevolgd
door Bauvin op 3 sec., Janssens op 5
sec., Queheille (die het nog even alleen
had geprobeerd) op 2 min. en 7 sec. De
doorkomsten van de Nederlanders wa
ren: Kersten met Forestier op 3 min.
45 sec.. Wim van Est op 4.50, Stolker
op 6 min., Piet van Est en Piet de Jongh
op 7.30 en Gerrit Voorting op 8.30.
Aanloop.
Door het imposante berglandsohap met
op de achtergrond de sneeuwtoppen en
met in het dal de bruisende stroompjes
ging het een tijdlang naar beneden als
het ware om een aanloop te nemen voor
de machtige Galibier. Daar passeerde
wij de mensenmassa's die in badpak
stonden te bruinen in de sneeuw. In vele
groepen uiteengescheurd klommen de
renners moeizaam de in grote lussen
gelegde weg omhoog, steeds denkend de
top te hebben bereikt, maar steeds
weer ondervindend dat het toch nog
hoger was.
Janssens en Nencini waren het eerste
boven. De Belg sprong de tunnel in om
als eerste renner het gedenkteken van
de stichter van de Tour de France, Hen
ri Desgrange. te passeren. De Itailaan
volgde hem op 7 sec., daarna kwamen
de Dauphine-winnaars. Rohrbach, An
quetil en Schellemberg. Wim van Est
was op 6 min. 40 sec. de eerste Neder
lander, want na de Telegraphe had
Kersten zijn ontmoeting met de pech-
duivel gehad De Jongh lag op 9.20. Piet
van Est op 9.35, Kersten kwam op 10
min. door en Voorting op 11 mlnnuten.
De afdaling over een weg zo fraai en
zo breed als een boulevard kon in de
eindfase van de etappe geen invloed
rijke rol meer spelen en zo kwam het
tenslotte aan op een eindspurt tussen
Janssens en Nencini, die door de Itali
aan werd gewonnen. Nencini heeft zich
als winnaar van de Ronde van Italië
gerevancheerd, want hij staat nu als 6e
Italiaan op de twaalfde plaats geklas
seerd. Zijn achterstand bedraagt echter
20 min. en 44 sec
En deze foto Is dan het bewijs, dat de
nog overgebleven Nederlandse renners
In de Tour de France hun rustdag in de
Thonon-les-Bains tenvolle hebben ge-
Ibrnik' om "eerwat op toeren to komen nietend von een koel bod In het Meer
na de verschrlkkincen van de (loeiende van Genève. V.lju.: ricl de Jongh Ger-
eerste etappe^ De fotograaf trol er vijf rit Voorting. plet van Est en vóór hem
van de lee. Wim van Est ontbenk, ,e-' Jaap Heraten.
