Verzamelde journalisten zagen
parachutist neerstorten
Drama bij ILSY-voorshow te Ypenburg
De prijzen bleven hoog
op Flora, Rijnsburg
ONS VERKEER IN 1970:
Wat maet ik doen, kapitein?
BLOEMETJES
SPOOK-KANO
ZATERDAG S TUNI 1957
DE I.ETDSE COURANT
PAGINA 5
Parachute werd eerst
op 50 meter geopend
Gistermiddag tegen vier uur is de
37-jarige heer H. de Rooy uit 's-Gra-
venliage bij het maken van een vrije
val van ongeveer 2000 meter hoogte
uit een vliegtuig van de nationale
luchtvaartschool verongelukt. Hij
kwam, nadat tot ontzetting van de
journalisten, die op het vliegveld
Ypenburg verzameld waren om ge
tuigen te zijn van de voorschouw van
de zesde I.L.S.Y. Rijswijk, zijn para
chutes zich te laat hadden geopend,
op het gras in de zuidwestelijke hoek
van het terrein terecht. Het was voor
dgenen, die reeds vaker een vrije val
hebben gevolgd, duidelijk, dat hulp
hier niet meer baten zou.
De commandant van de vliegbasis
Ypenburg liet overeenkomstig zijn
voorschriften onmiddellijk de tele
foons blokkeren en de hekken van
het vliegveld sluiten.
Aan het programma werd mede
gewerkt door vier F. 86K sraaljagers
van de koninklijke luchtmacht, Joor
een Super-Sabre van de Amerikaanse
luchtmacht, door een Skeeter-heli-
kopter van Engeland, door enige
lichte vliegtuigen van Tsjechisch fa
brikaat, door een S.-14 straaljager
van de koninklijke luchtmacht, de
fokker F VIII A- H-nact van het na
tionaal luchtvaart museum en door
een ander historisch vliegtuig de
Deense Ellehammer, alsmede een
Neptune van de luchtvaartdienst.
Dit programma werd afgewerkt en
terwijl men de Fokker S-14 van de
vliegbasis Ypenourg jjag opstijgen,
vloog op circa 2000 meter hoogte bo
ven het veld in de zonnige lucht ->en
tweepersoons Tiger Moth-je van de
nationale luchtvaartschool met aan
de stuurknuppel de chef-instructeur
van deze school, afdeling luchthaven
Rotterdam, de heer J. van Persie.
De heer Van Persie was van de lucht
haven Rotterdam opgestegen om van
Ypenburg de lucht in te gaan met
de heer H. de Rooy, lid van de eer
ste Nederlandse parachutisten club,
een onderafdeling van de koninklijke
Nederlandse vereniging voor lucht
vaart.
Een drama
Verscheidene toeschouwers van
de voorschouw zagen, dat de para
chutist, die van plan was een vrije
val te maken gedurende ongeveer
35 tot 40 seconden, met een jeep
naar de Tiger Moth werd gereden.
Hij had zijn helm onder de arm,
was gekleed in wit springtenue en
begaf zich welgemoed naar de ge
reedstaande machine. Het duurde
geruime tijd, alvorens de kleine
Moth de hoogte van ongeveer twee
duizend meter had bereikt. In het
laatste deel van de stijgvlucht zag
men dat zelfs een zo langzaam
vliegtuig condensstrepen in de lucht
kan maken. Toen het toestel boven
de westzijde van de vliegbasis was
gekomen en hoog genoeg was zag
men, dat zich een steeds langer
wordende ijle witte streep van het
toestel afboog naar de aarde. Deze
streep werd veroorzaakt door krijt
poeder, dat de heer De Rooy bij
zich droeg om zijn val aan te geven.
Terwijl iedereen na enige tien
tallen seconden verwacht had, dat
de parachute zich wel zou openen,
geschiedde dit tot aller ontsteltenis
niet. Met een duizelingwekkende
snelheid zag men het witte streep
je en later ook de parachutist naar
de grond toekomen en op naar
schatting slechts vijftig meter hoog
te opende zich ineens, wat later
bleek de borstparachute te zijn, en
daarna de grotere rugparachute.
De heer De Rooy was evenwel
reeds te dicht bij de grond en het
zich ontplooiende rugvalscherm kon
hem niet meer redden.
Onmiddellijk schoot hulp toe,
maar het bleek, dat het slachtoffer
was overleden.
Programma ging door
Inmiddels ging op dat ogenblik het
vliegprogramma door, omdat de vlie
gers niet konden bevroeden wat er
was gebeurd. De andere onderdelen i demonstratie van de vrije val maan-
van de voorschouw zijn dan ook af- j dag op de I.L.S Y. zal handhaven De
gewerkt, maar deze kregen uit de
aard der zaak niet de belangstelling,
die zij verdienden.
De voorzitter van de afdeling pa
rachutespringen van de K.N.V.V.L.,
luitenant-kolonel W. H. Eekhout uit
Harderwijk, heeft korte tijd later ver
klaard, dat de oorzaak van het on
geluk niet bekend is. Men heeft vast
gesteld dat de chronometer, die de
heer De Rooy tijdens de val droeg,
was afgesteld op een tijdsduur van
57 seconden. De heer Eekhout deelde
mede, dat de heer De Rooy het plan
had om na een vrije val van 35 tot
40 seconden de parachute te openen.
De heer Eekhout kon geen verkla
ring geven waarom van deze tijds
duur was afgeweken. Verder stelde
de heer Eekhout in het licht, dat de
heer De Rooy een van de beste
springers van zijn afdeling was en
dat hij vele malen parachutesprongen
heeft gemaakt, waarvan talrijke voor
afgegaan door een vrije val.
Deelneming
De heer C. Kolff, voorzitter var.
de K.N.V.V.L., heeft in tegenwoor
digheid van de burgemeester van
Rijswijk, drs. A. Th. Bogaardt, tegen
over de pers zijn diepste deelneming
betuigd over dit dodelijk ongeluk Hij
zeide, dat dit misschien consequenties
zal hebben voor de uitvoering van
het programma op Tweede Pinkster
dag ten aanzien van het onderdeel
parachutespringen. Het bestuur var.
de eerste Nederlandse parachutisten
heer Kolff deelde nog mede, dat het
programma verder ongewijzigd zal
worden uitgevoerd.
Het slachtoffer
De om het leven gekomene, die
bouwkundig opzichter bij de P.T.T.
te 's-Gravenhage was, heeft zijn op
leiding tot parachutist gekregen in
het voormalige Nederlands-Indië. Hij
heeft daar, naar de heer Eekhout ver
klaarde, zeer vele sprongen gemaakt
en zich later nadat hij teruggekeerd
was in het vaderland, bij de eerste
Nederlandse parachutisten club aan
gesloten. De leden van deze club be
oefenden deze sport in hun vrije tijd
en uit liefhebberij. Het is voor de
eerste maal, in het negenjarig bestaan
de E.N.P.C., dat zich een dodelijk on
geluk heeft voorgedaan. De ernstig
ste ongelukken tot dusverre waren
slechts twee, namelijk toen bij de
opleiding parachutisten enigszins on
gelukkig terecht kwamen en een been
braken.
Omstreeks tien voor half zes, na
dat de echtgenote van de heer De
Rooy op de hoogte was gesteld, gaf
de commandant van de vliegbasis
luitenant-kolonel J. Roukens, de op
dracht de hekken van het vliegveld
weer te openen en de telefoon te
deblokkeren.
Een commissie van de rijkslucht
vaartdienst zal een onderzoek naar
het ongeluk instellen. De heer Van
Persie is, nadat de heer De Rooy de
Tiger Moth had verlaten, volgens
club zal moeten beslissen of het de plan naar Rotterdam gevlogen.
Overzicht Bloemenhandel
Neen, men kreeg ook de afgelo
pen week de bloemen niet voor een
prikje. Weliswaar deed de warmte
maandag vooral de prijzen van de
irissen flink zakken, maar deze bloe
men lagen al geruime tijd op zó'n
waanzinnig hoog niveau, dat daar
best wat af kon. Van goedkoop is
echter geen sprake geweest en van
een gering aanbod ook niet. Het zijn
nu de margrieten, de korenbloemen
en de bossen duizendschoon, die op
de veiling domineren.
Voor witte lelies bestond veel
vraag. Daar het aanbod klein bleef,
kocht men de beste partijen niet be
neden 0.25 per kelk. Lilium Regale
bracht uiteraard minder op van 9
tot 11 per 100 kelken. Van gladio
len was het aanbod wat ruimer, dan
tot nu toe het geval is geweest. We
zagen mooi Johann Strauss verko
pen voor 28 per 100, Sneeuwprin-
ses voor 25; Gold Dust voor 23;
Allard Pierson voor 15 tot 18 en
Maria Goretti voor 21 per 100. Van
de kleinbloemige gladiolen deed
Peach Blossom tot f 14 en Nymph
tot 20.
Over irissen gesproken: Golden
Harvest veranderde van eigenaar
voor 0.55 tot 0.60 per bos. Van
Vliet voor 0.40 tot 0.50; de oude,
maar nog altijd zeer gewilde Impe
rator voor 0.65 tot 0.70; Jeanne
d'Arc noteerde de zeer vriendelijke
prijs van 0.70 tot 0.80 en Prof.
Blauaw qua kleur moeilijk tf
overtreffen, voor de rest kleven er
aan deze iris enkele minder gees
telijke gebreken! ging weg voor
zeer hoge prijzen: tot 1.25 per bos
toe! Grootbloemige papavers bleven
op een zeer hoog niveau: van 13 tot
15 per 100. Late pioenen kreeg
men evenmin cadeau. Duchesse de
Nemours werd afgedrukt op 15 en
16 per 100 en Sarah Bernhard (in
het vroegbloeiende rose genre nog
altijd niet overtroffen als snijsoort)
verkreeg tot 23 per 100. Lathyrus
draaide voor 0.50 tot 0.75 per
bosje; Colvillei's voor 8 tot 10
per 100; Margrieten brachten in pri
ma kwaliteit van 2.50 tot 3.00
per 100 op en als mooie kwaliteit
violieren aan te bieden had, werd er
van 18 tot 20 per 100 voor be
taald.
DUW MET DODELIJKE AFLOOP
IN HOGER BEROEP.
De 21-jarige bloemist-arbeider J.
W. van O. uit Anna Paulowna, die
door de rechtbank te Alkmaar was
ontslagen van rechtsvervolging voor
de hem ten laste gelegde mishande
ling wegens het hardhandig verwij
deren van een man uit een schuur, is
door de procureur-generaal bij het
gerechtshof te Amsterdam wel schul
dig bevonden. Deze requireerde tegen
de verdachte vijftig gulden boete of
10 dagen wegens mishandeling.
Het verwijderen van de zestig-jari-
ge„Pietje" Jongejan uit de schuur op
een bollenbedryf te Anna Paulowna
in oktober van het vorige jaar, had
een noodlottige afloop. Deze geeste
lijk niet geheel volwaardige man was
jegens de moeder van de verdachte
wat handtastelijk geweest en de jon
geman, die voor zijn moeder opkwam,
heeft de man uit de schuur gewerkt,
waarna deze op de grond was geval
len. Men heeft de man toen op een
kistje gezet, waar hij niet minder dan
24 uur heeft gezeten. Eerst daarna
ontdekte men dat hij bewusteloos
was. Drie dagen later is hy in het
ziekenhuis overleden.
V-V.V.-ACTIVITEITEN
IN GRONINGEN
De directeur van V.V.V. te Gro
ningen, de heer H. Braber, heeft gis
termiddag op de jaarvergadering van
de stedelijke V.V.V. te Groningen
meegedeeld, dat het bezoek van bui
tenlandse toeristen aan Groningen
stad en provincie belangrijk is
toegenomen.
Het aantal Scandinaviërs loopt ech
ter iets terug. Daarvoor zijn allerlei
oorzaken aan te wijzen, o.a. het feit
dat Nederland niet meer zo goed
koop is en dat ook in Scandinavië
bestedingsbeperking is doorgevoerd.
Het aantal bezoekers uit Noordwest
Duitsland neemt sterk toe.
In het najaar zal een grote actie
starten om de route via de Afsluit
dijk grotere bekendheid te geven,
zulks in samenwerking tussen de
V.V.V.-instanties in Noord-Holland,
Friesland, Groningen, Bremen en Ol
denburg.
EEN SLAG IN DE RUIMTE
Ieder die tegenwoordig het twijfel- delijk asfalt beproeven en het is de
achtig genoegen smaakt gemotoriseerd
zijn zakelijke of particuliere besognes
af te wikkelen, zal zonder twijfel ook
wel eens met van die grote zoeken
de ogen, geaccentueerd door 'n trekje
van zelfmedelijden op het gelaat, var
achter zijn portierraampje naar bui
ten hebben gestaard. Dan was u op
zoek naar parkeerruimte, die er niet
was. Dan trok u precies dezelfde con
clusie als iedere andere automobilist
op zoek naar een stil plaatsje langs
de stoeprand, als een visser naar een
open plek in een rietkraag, nl. dat
het elke, maar dan ook elke dag
moeilijker wordt om zulk een plaatsje
voornoemd, te vinden.
Want Nederlnad is in een slag ge
wikkeld. Een slag om de ruimte.
Ruimte voor de duizenden voertuigen,
die afgezien van het betalingspro
bleem, dat ieder afzonderlijk op te
knappen heeft, een probleem schep
pen, dat zo langzamerhand nationale
afmetingen gaat aannemen. Op ons
grafiekje ziet u de nuchtere cijfers
die dit probleem vormen. In 1970
zullen 700.000 personenauto's ons lan-
De jongens waren in
opleiding voor straalja
gerpiloot. Op een goede
aag zei de kapitein-in
structeur: „Jongens,
vandaag gaan jullie al
lemaal alleen met een
kist de lucht in. Wie op
een gegeven ogenblik
niet weet wat hij doen
moet. roept de verkeers
toren maar aan: daar zit
ik om instructies te ge
ven".
Zo gezegd, zo gedaan
en één voor één gingen
ze de lucht in allemaal 'n
beetje bleek om de neus.
Na vijf minuten riep
Jimmy uit het eerste
toestel al de hulp van
de instructeur in: „Hal
lo, verkeerstoren, hier
Jimmy, Hallo verkeers
toren, hier Jimmy; de
eerste wijzer links op
het dashboard draait als
een dolle in het rond,
wat moet ik doen?
Over."
De toren antwoordde:
„Hallo Jimmy, hallo Jym
my, hier volgen instruc
ties. Op de eerste plaats
vooral rustig blijven,
heel rustig. Dan de
tweede handel aan je
rechterhand langzaam
naar voren duwen tot
't groene lichtje brandt.
Dan is alles weer in or
de. Over."
Na een kwartiertje
riep Mac de verkeesto-
ren aan. „Hallo kapitein,
hallo kapitein: Hier
Mac. Mijn kist wil niet
rechttrekken. Wat moet
ik doen? Over."
De kapitein: „Hallo
Mac, hallo Mac. luister
goed. 31ijf vooral rustig.
dan komt alles weer in
orde. Over."
Enfin, zo ging het nog
een tijdje door. Na
twintig minuten riep
Joe aan. „Hallo kapi
tein, hallo kapitein.
Hier Joe, hier Joe, mijn
linkervleugel staat in
brand. Wat moet ik
doen? Over."
De verkeerstoren ant
woordde: „Hallo Joe,
hallo Joe, hier de ver
keerstoren. Luister goed
wat je moei doen. Op de
eerste plaats de groot
ste rust bewaren. En
vervolgens mii lang
zaam nazeggen: Onze
Vader, die in de hemel
zyt
J. v. H.
grote vraag of de modernisering
ons wegennet dit tempo kan bijhou
den, vooral in het oosten en zuiden
van ons land, waar de industrialisatie
de grote factor is, die de enorme
toeneming van 240 procent zal ver
oorzaken. Onze grote bevolkingscen
tra kunnen een dergelijke toeneming
niet te verwerken.
Hoewel 150 procent nog zeer res
pectabel is, zijn de wegen in het wes
ten van dien aard, dat men daar de
nodige stootjes kan opvangen. De ge
ringste toeneming wordt verwacht in
het noorden en in de landbouwge
bieden langs de grote rivieren. Met
een uitbreiding van 50 procent ver
dient het overigens nog altijd aan
beveling eerst goed naar links en
rechts te kijken, alvorens in deze
rustige sectoren van ons wegenwar
net over te steken.
Waar blijft de goede tijd van 1938
toen ons land nog slechts 94.000 per
sonenauto's telde!
De directeur van het Centraal Bu
reau voor de afgifte van Rijvaardig
heidsbewijzen heeft een theorie op
gebouwd waarlangs hij deze cijfers
bereikt. Hij heeft daarbij nagegaan
met welk percentage gemiddeld per
jaar het motorrijtuigenpark in Ne
derland sedert 1928 is uitgebreid en
heeft zich daarbij gerealiseerd, dat
wij van 1928 tot 1956 met alle facet
ten te maken hebbengehad welke
ook maar van enige invloed op de
uitbreiding of inkrimping van het
motorrijtuigenpark kunnen zijn. Met
hoogconjunctuur, laagconjunctuur, be
volkingsaanwas, oorlogsdreiging, emi
gratie en zelfs met grote vernietigin
gen van ons wagenpark. Desondanks
was de gemiddelde aanwas per jaar
5.9 procent.
Dat de totale toeneming overigens
ook voor de directeur van het C.B R.
problemen met zich brengt, moge
dienen uit het aantal aanvragen dat
dit bureau bereikt. In 1952, dus vijf
jaar geleden, waren er dit 177.000.
In 1957 verwacht het C.B.R. 450.000
aanvragen van personen die om een
rijbewijs verlegen zitten.
En wilt u in 1970 opvallen? Ga
dan niet op een bromfiets zitten, want
dan rijden er 1.3 miljoen van deze
dikke fietsen snorrend door de lage
landen.
Uit onze
taaltuin
Dubbele uitsmijter.
DE
DOOR WILLIAM BYRON MOWERY
33).
„Dat durf je niet. Boyd. Je zou je
zelf de strop omdoen".
„Nu, wat zou dat? Vergeleken bij
wat ik heb doorgemaakt, zou het een
peulschil zijn".
Norman schrok. De man meende
wat hij zei. Als Alan Laramie gepakt
werd, zou Hastings zichzelf aange
ven.
Joans vader opnemend, besefte hij
dat de verschrikking van de onvoor
ziene moord, van Joans vlucht en het
schuiven van de last op een onschul
dige, Hastings diep geschokt hadden,
en die schok had hem tot inkeer ge
bracht. De stem van het geweten had
de oude Boys Bastings gewekt.
„Waarvoor kwam je eigenlijk?",
wilde Hastings weten.
„Om de hele zaak in de doofpot te
stoppen, als ik dat kan", antwoordde
Norman. „En de mogelijkheid be
staat, dat ik het kan. Luister goed.
Men vraagt zich hier in Lac L'Outre
af, hoe je aan het geld komt om je
winkel aan te vullen. We moeten dat
wantrouwen sussen. Vertel, dat ik
maanden geleden geld tot je be
schikking heb gesteld en dat je dat
nu hebt aangenomen, omdat je er ze
ker van bent, het te kunnen terugbe
talen, nu de pryzen stijgen en je
Grindley's concurrentie niet meer te
vrezen hebt. Ten tweede moet je die
negenentwintig honderd dollar, die
je Grindley ontnomen hebt, terug
geven. Ik kan niet toestaan, dat je
een cent van het onrachtmatig ver
kregen geld behoudt. Ik zal je dat
bedrag zelf lenen of schenken* en we
zullen een manier zoeken, om dat
geld weer aan Grindley's erfgena
men te doen toekomen. Over Thello
behoeven wy ons niet ongerust te
maken. Die zal wel veilig ergens
overwinteren, en het volgend voor
jaar naar de Panhandle oversteken.
Hij zal zijn mond wel houden".
„Maar als ze die jongen Laramie
pakken?"
„Dat is de moeilykheid, ons grote
als", zei Norman. „Laramie mag niet
gepakt worden. Hij zal niet gepakt
worden, als ik er iets aan doen kan.
Als ik hem het land uit kan krygen,
komt de zaak in orde. Maar anders
niet".
„Maar dat maakt de jongen tot 'n
vogelvrije".
„Dat had je eerder moeten beden
ken", zei Norman gestreng. „Nu is
dit onze enige mogelijkheid. We kun
nen Laramie enkel vrypleiten door
jou te laten ophangen en schande en
verdriet over Joan te brengen. Hoe
denk je daarover?"
Hij zweeg en sloeg Hastings gelaat
gade, dat zo tegenstrijdige gevoelens
uitdrukte, waarna hij erop liet vol
gen:
„Het is voor Laramie niet zo erg
vogelvrij te zyn, als het wel klinkt.
Ik denk, dat ik hem kan helpen
vluchten. Ik heb een idee. Ik kan het
allicht proberen. Ik moet me haas
ten; ze hebben Joan en hem ingeslo
ten en misschien is het nu al te laat".
I Hy stond op om heen te gaan.
„Ik stel maar één voorwaarde voor
de hulp, die ik je geef, Boyd. Je hebt
je de laatste paar dagen gebeterd
ga zo door. Je hebt mij heel wat te
danken en aan Joan nog veel meer.
Vergeld het, door de rechte weg te
bewandelen. Als al deze narigheid
nog niet voldoende is om je uit de
put te halen, kun je voor myn part
naar de maan lopen".
Terwyl hij door de regen naar het
politiehuis terugkeerde, besefte hy
dat in deze treurige historie één per
soon, een volkomen onschuldige, het
gelag moest betalen. Alan Laramie.
Thello ontsprong de dans, met de pel
zen, ja zelfs met Laramies zuurver-
worven zakje stofgoud. Als het een
beetje meeliep, zou op Boyd Has
tings geen verdenking blyven rus
ten. Over Joans wetsovertreding zou
vermoedelijk wel geprocedeerd kun
nen worden, tot de aanklacht tegen
haar werd ingetrokken. Maar Alan
Laramie zou tot het einde zyner da
gen een naamloze vogelvrye blijven.
Van de onrechtvaardigheid hier
van trok Norman zich niet al te veel
aan. Om te beginnen zag hy geen
andere uitweg. Ten tweede waren
aan het plan voor hem persoonlyk
verschillende voordelen verbonden.
Het zou Joan en Laramie scheiden en
haar naar Lac L'Outre terugvoeren.
Hoewel de meeste van zyn toekomst
dromen verwoest waren, behoefde
hy de hoop, haar eenmaal tot vrouw
te krygen, nog niet geheel op te ge
ven.
Op het politieposthuis klopte hy
aan de deur van het kantoor en be
trad, op Bernards „binnen" het ver
trek.
„Wel, wat u er?", snauwde de in
specteur. De drie persvertegenwoor
digers waren niet aanwezig en hy
deed geen poging om zijn vyandige
gevoelens te verbergen. Hy bemerk
te Normans natte regenjas. „Je hebt
de kazerne verlaten. Tegen myn be
velen.
„Oh, houd je mond", zei Norman.
Bernards ogen puilden uit en zyn
gezicht werd vuurrood.
„Myn mond houden ik?", sta
melde hy. „Heb je het tegen my?"
Ja, tegen jou. En als je maar
enigszins van myn postuur was, jou
onderkruipsel, zou ik je niet alleen
het zwygen opleggen, maar je de
beste aframmeling geven, die je ooit
gehad hebt".
Verschrikt verschanste Bernard
zich achter de lessenaar. Norman
glimlachte minachtend om zoveel
lafheid.
„Ik heb je vanavond om verlof ge
vraagd, Bernard", vervolgde hij. „Ik
heb zes jaar achtereen dienst ge
daan en heb nog maanden verlof te
goed, maar je weigerde. Je wilde me
nog geen dag geven. Je wilde me
hier houden, om mij te kunnen pla
gen. Nu, dat zal je niet gelukken.
Als je me geen verlof geeft, nèèm ik
het en een heel lang ook. Ik neem
myn ontslag! Hier en nu!"
„Je je ontslagstamelde
Bernard.
„Precies. Myn ontslag.Voorgoed.
Wat heb ik eraan of ik blijf? Myn
kansen zyn toch verkeken. Ik heb het
al lang zien aankomen. Ik zou nu
al inspecteur geweest zijn, als jy en
die anderen me niet achter myn rug
aanvielen, daar in je bureaustoelen
op het Stafkantoor. Maak myn pa
pieren klaar
Die zelfde nacht nog verliet Nor
man, in zyn eigen, snelle motor
kano. Lac L'Outre. nu niet lan
ger een Bereden Politieman en
voer de Sulteena op.
(Wordt vervolgd).
