BETER IN KWALITEIT - GOEDKOPER IN PRIJS
Sportcolberts
Fieldjackets
sportieve modellen in
originele Sturkaflex
Wollen tweed
in meerkleurig ruit-
dessin
Anoraks
Town - style
in practi8che uni-
kleuren
favoriet voor reis en
vacantie
Hitex
Engelse import-
tweed
Voor Junior
16 jaar
Voor Junior
nieuwe zomercollectie in
Sturka
prima kwaliteit satijn-
drill in originele kleuren
Voor Junior
Sportpantalons
Zuiver
wollen kamgaren
Vigoureux
in anthraciet en n r
medium-grey v\
Camping-short
met extra pijpzak
Voor Junior
16 jaar
Voor Junior
16 jaar
Speciale aanbieding
Regenjassen
prima kwaliteit katoenen
f abardlne, geheel dubbel,
n exclusief Italaans m 075
model 4ö
Multi Colours
voor de moderne
8portcombinatie
Voor Junior
46 jaar
fVandel door de wereld der mode bij
LEIDEN Breestroo» 78
VRIJDAG 24 MEI 1957 DE LEIDSE COURANTPAGINAM
DE
DOOR WILLIAM BYRON MOWERY
21).
Uit hun gesprekken, terwijl ze het
voedsel naar binnen schrokten,
maakte Alan op dat ze onenigheid
hadden gekregen met korporaal Nor
man en nu op hun eigen houtje een
zoekpartij begonnen. De reden moest
wel gezocht worden in de woorden
van de mesties:
„Laramie levend grijpen, dat haal
je de koekoek! Hij heeft Seth Grind-
ley ook niet levend gegrepen, Hein?
Hij kan van mij krijgen wat Seth
gehad heeft een kogel door zijn
kop".
Met welke bloeddorstige gevoelens
de rest van het klaverblad instemde.
Toen zij verdwenen waren, zette
Alan zich op de rand van de kano,
waar Joan in de slaapzak gekropen
was. „Kameraad", vroeg hij, „ik
vraag me al de hele tijd afwaar
om zijn de lui, vooral die halfbloeden
en Indianen, zo opgewonden over
Grindley's dood? Je zou zo zeggen, dat
hij minstens hun broeder was. Weet
je nog, hoe ze me aanvlogen in je
winkel? En mij later wilde lyn
chen? En hoe Clancy hen niet kon
beletten, op ons los te schieten? Ze
moeten toch een reden hebben, om
zo gebeten op me te zijn".
„Je kunt het hun niet zo kwalijk
nemen", zei Joan; „ze zijn onwetend
en op vliegend.Seth Grindley was hun
afgod. Jij kent Lac L'Outre niet en
ik kan jou niet uitleggen, waarom hij
zo'n macht over hen had en waarom
zij nu zo wraakgierig zijn. Ik voor
mij vond Seth Grindley een van de
laagste en gemeenste mensen, die ik
ooit ontmoet heb. Als je mijn me
ning vraagt, heeft die vreemdeling,
die je aan de Dunbar ontmoette, de
sfeer gezuiferd door Grindley neer
te schieten, al blijft hij een moorde
naar".
Zij vertelde verder, dat Grindley
twee jaar geleden naar Lac L'Outre
gekomen was en een tweede factorij
gebouwd had, waar slechts één be-
staan kon. Hij begon systematisch
I Boyd Hastings te ruïneren door pels-
I waren tegen belachelijk hoge prijzen
in te kopen en zijn waren onmoge
lijk goedkoop van de hand te toen
(hij zou zich later wel schadeloos
stellen als de concurrent was weg
gewerkt)!, haalde daardoor de klan
ten van haar vader weg" en dreef hen
tot de rand van een bankroet.
Daarmee niet tevreden had Grind
ley op een ogenblik dat haar vader
ziek lag en zich niet verweren kon,
met enige Crees samengespannen.
Grindley haalde hen over, te ver
klaren dat Hastings hun het „ver-
draggeld" niet had betaald, doch het
in zijn eigen zak had gestoken; dit
complot had ten gevolge, dat Boyd
Hastings als Indiaans agent ontslagen
was en de gevangenis in zou zijn ge
gaan, als korporaal Norman hern niet
verdedigd had.
Terwijl Alan luisterde naar Joans
verhaal over de veete tussen ,paps"
en Seth Grindley, kwam 'n vreselijk
vermoeden bij hem op. Misschien
had Joans vader, door deze ruwe han
delaar onteerd en tot de bedelstaf
gebracht, wraak genomen! Misschien
was dat de reden van Joans angst en
haai- gevoelens van verplichting te
genover de onschuldige aangeklaag
de.
Maar het wantrouwen zakte weer.
Die vreemdeling aan de Dunbar was
de moordenaar; daaraan viel niet te
twijfelen. En als £oyd Hastings bij
de zaak betrokken was, zou Eric
Norman het toch zeker gemerkt heb
ben. Norman was een schrander en
ervaren politieman; hij was maan
denlang getuige geweest van de ve
te. Dat een man, ziek naar lichaam
eri geest, het klaar zou spelen achter
Eric Normans rug een dergelijke mis
daad te bedrijvenhet leek niet
waarschijnlijk.
Die ochtend schoot de politieboot,
bestuurd door Beredene Knight, de
Teluwaceet af, voorbij hun schuil
plaats, en verdween stroomaf, naar
Alan vermoedde om meer mensen en
nieuwe voorraden te halen in Lac
L'Outre. Hij had goed geraden. Die
avond hoorden zij het bekende ge
sputter toen de boot weer de Te
luwaceet opkwam.
Joan en hij tuurden ernaar, uit
hun schuilhoek, en zagen de boot
met schrik voorbijgaan. Alsof er nog
niet genoeg mensen en boten langs
de bovenloop der rivier waren,
bracht de motorboot nog negentien
mannert, zeven kano's en voldoende
voorraden totdat de vluchtelingen
gevangèn genomen zouden zijn.
In sprakeloze wanhoop hoorden
Alan en Joan het gesputter in de
verte wegsterven. Tot dusverre had
den zij nog steeds de hoop gekoes
terd, de Teluwaceet-pas te bereiken,
maar deze laatste bootlading deed
de deur dicht. Hun vlucht west
waarts was mislukt. Norman zou zijn
mannen niet stroomaf zenden. Hij
was er niet ingevlogen. Hij was wel
wijzer. Hij had de weg afgesneden en
bleef nu wachten tot honger, koude
en wanhoop hen te voorschijn dre
ven.
Zwijgend, hulpeloos, zaten ze in
hun donkere schuilhoek, ontmoedigd
door deze volkomen mislukking van
hun plannen.
HOOFDSTUK VI.
De uit Lac L' Outre terugkerende
politieboot betekende niet alleen een
ramp voor Alan en Joan, maar ook
voor Eric Norman.
Op het eilandje, waar Norman met
nog twaalf man kampeerde, tien mij
len voorbij de bewuste zandbank,
plaste Beredene Knight aan wal en
overhandigde zijn bevelvoerende of
ficier een blauwe enveloppe.
„Draadloos telegram voor je. Eric,
uit het hoofdkwartier in Edmonton.
Het lag in Lac L'Outre en ik heb het
maar voor je meegebracht".
Met een voorgevoel, dat de enve
loppe slecht nieuws bevatte, scheur
de Eric die open en las het korte be
richt bij het licht van het kampvuur.
Inspecteur Bernard op weg
naar Lac L'Outre stop zal
achtervolging Laramie geheel op
zich nemen stop zal commando
van je overnemen. Merritt.
Verpletterd door deze slag, verwij
derde Norman zich van het vuur en
van zijn mannen, om rustig na te
kunnen denken en zijn zelfbeheer
sing te herwinnen.
Hij had wel verwacht last te zul
len krijgen over Laramie's ontsnap
ping, maar op deze slag was hij niet
voorbereid. Men nam hem de ach
tervolging en zijn commando uit han
den; inspecteur Bernard, zijn groot
ste vijand bij de Staf, was uitgezon
den om zijn plaats in te nemen en
een onderzoek in te stellen. Ber
nard, jaloers en wraakzuchtig, zou
stellig grove nalatigheid bij ontsnap
ping en achtervolging rapporteren.
„Nu hebben zij mij op de wip",
dacht Norman bij zichzelf, met bleek
gezicht. Vermoedelijk zou hij gede
gradeerd worden. Bernards vertrou
welijk rapport zou elke promotie uit
sluiten en hem bij zijn superieuren
onmogelijk maken. Zelfs als hij kor
poraal bleef, zou hij gestuurd wor
den naar een of andere eenzame
Arktische vedette om pelzen te
stempelen, de Eskimo's te bedokte-
ren en patrouille te rijden.
„Dat nem is niet", zwoer hij; „als
zij mijn promotie blokkeren en me
een slechte aantekening geven, neem
ik ontslag".
(Wordt vervolgd).
