SPOOK-KANO
De „Zwarte Ruiter" na 34 dagen
weer gearresteerd
Uitkeringen Gemeentefonds
worden niet verhoogd
Prijsstoppen melk en kappers
worden ingetrokken
OVERPEINZING
P U ROL
Vuurgevecht door
pakpapier voorkomen
ZATERDAG 18 MEI 1957
DF LETTISH DOTTPANT
PAGINA 8
Gemeenten
moeten bezuinigen
De regering is niet voornemens dit
jaar de uitkeringen uit het Gemeen
tefonds te verhogen, hetgeen bete
kent, dat de gemeenten de gevolgen
van de loonsverhoging van 5,6 pet.
per 1 januari 1957, de te verwachten
compensatie voor de huurverhoging
en de te verwachten verhoging van
de salarissen van de hogere gemeen
telijke ambtenaren, grotendeels door
bezuiniging zullen moeten opvangen.
De lastenverzwaring van deze drie
loonmaatregelen wordt voor de ge
meenten geraamd op rond 30 mil
joen. Een gedeelte hiervan kan wor
den bestreden uit de ten opzichte
van vorig jaar sterk gestegen inkom
sten uit de belastinguitkering. Door
de uitkeringen uit het Gemeentefonds
niet te verhogen zal het beoogde aan
deel van de gemeenten in de beste
dingsbeperking op de gewone dienst
ad 20 a 25 miljoen globaal kun
nen worden bereikt. Dit delen de
ministers Struycken en Hofstra aan
de gemeentebesturen mede.
De ministers zeggen voorts, dat
aanwending van de te verwachten
na-uitkering over 1955 van 4 procent
slechts zal worden toegestaan, als er
voor een gemeente geen enkele mo
gelijkheid bestaat om de gevolgen
van de salarisverhogingen op andere
wijze te dekken.
Belas tinguitkering
Wat betreft de belastinguitkering,
wordt in de cixxjulaire de aandacht
gevestigd op de in de bestedingsnota
aangekondigde maatregelen tot re
servering in het Gemeentefonds van
de grotere opbrengst der middelen,
Wetsontwerp wijziging
huurwet verlaat
De voorzitter van de Tweede Ka
mer heeft medegedeeld, dat de rege
ring van oordeel is, dat de totstand
koming van de wetsontwerpen wij
ziging van de huurwet, regeling ter
bevordering van de reservering van
gelden voor verbetering van wonin
gen (wet grootboek woningverbete
ring) en fiscale voorzieningen in
verband met de reservering van gel
den voor verbetering van woningen
niet vóór 1 augustus 1957 zal zijn te
verwezenlijken.
Het eindverslag van de wetsont
werpen zal namelijk niet voor vrij
dag 24 mei gedrukt en rondgedeeld
kunnen zijn, terwijl voorts enige mi
nisters tengevolge van een voor
woensdag 29 mei vastgestelde en be
zwaarlijk uit te stellen Beneluxcon-
ferentie die dag de vergadering der
Kamer niet kunnen bijwonen en er
op donderdag 30 mei (Hemelvaarts
dag) niet wordt vergaderd. De be
handeling van de wetsontwerpen in
de Tweede Kamer zal nu op dinsdag
4 juni 's middags te 13.00 uur aan
vangen. De Tweede Kamervergade
ring van dinsdag 21 mei gaat echter
normaal door.
VRIENDSCHAPPELIJK VERZOEK:
GEEN GRANATEN.
Leden van de vuilnisophaaldienst
te Venlo hebben de laatste tijd reeds
drie granaten die nog geheel intact
waren opgevist uit de vuilnisbakken.
Het gemeentebestuur heeft een be
roep op de bevolking gedaan om der
gelijke gevaarlijke voorwerpen niet
meer met de vuilnisdienst mee te
geven, maar deze te laten halen
door de dienst bescherming bevol
king.
ONVOORZICHTIGE LOODGIETER
VEROORZAAKTE BRAND.
De politierechter te Amsterdam
heeft gisteren conform de eis een 26-
jarige thans oud-loodgieter, die door
roekeloos benzine in zijn brander
over te schenken in de buurt van een
brandend gasstel, een felle brand in
een oud grachtenhuis je had veroor
zaakt. veroordeeld tot een boete van
75 gld. subsidiair 15 dagen hechte
nis. De loodgieter was in het souster-
rain aan het werk en had „volgens
loodgietersgewoonte" naar hij zei-
de op de gebruikelijke manier zijn
brander willen vullen. Een explosie
der benzinedampen veroorzaakte on
middellijk brand, en het huisje aan
de O. Z. Achterburgwal ging in
vlammen op.
zowel voor de algemene uitkering als
voor de belastinguitkering, als ge
volg van voorgenomen belastingver
hogingen. Deze rilaatregel zal ten ge
volge hebben, dat het percentage der
belastinguitkering voor 1957 gehand
haafd blijft op het reeds in oktober
1956 bekendgemaakte percentage van
1932. De ministers zeggen te ver
trouwen, dat de gemeenten ook hun
in de bestedingsnota genoemde aan
deel van 75 miljoen wat betreft de
kapitaalsuitgaven tot de bestedings
beperkingen zullen bijdragen. Wat de
investeringen betreft, verwacht de
regering, dat een verschuiving naar
de toekomst zal plaatsvinden van
minder urgente gemeentelijke wer
ken en aanschaffingen.
Vreemd
natuurverschijnsel
Toen het s.s. „Zeeland", dat een
reis in een der buitenlijnen van de
Koninklijke Rotterdamse Lloyd
maakt, dezer dagen in de haven var»
Khor el Mufatta, in de meestal snik
hete Perzische Golf, lag, werd het
schip daar op een avond overvallen
door een zware bui, die gespaard ging
met windstoten tot windkracht elf
en waaruit stukken ruw ijs als mans
vuisten zo groot vielen. Naar de ge
zagvoerder, kapitein D. J. van der
K.A.B.-voorzitter over
huurcompensatie
Omdat het bedrijsleven niet tot
overeenstemming is kunnen komen,
heeft de regering de knoop doorge
hakt.
Gezien het feit, dat de hele huur
verhoging geen gelukkige affaire is,
geeft ook de huurcompensatie geen
reden tot jubelen, maar ook niet tot
klagen.
Dit is het commentaar van de voor
zitter van de katholieke arbeidersbe
weging, de heer J. A. Middelhuis, op
de regeringsbeslissing inzake de loon-
compensatie voor de huurverhoging.
Volgens de heer Middelhuis wordt
de huurverhoging door deze rege
ringsbeslissing wel aardig gecompen
seerd, zij het dan, dat het in de ene
gemeenteklasse wel iets gunstiger
ligt dan in de andere.
De verwerking van deze bijslag in
de lonen kan, volgens de heer Mid
delhuis, in de toekomst nog wel tot
enige moeilijkheden aanleiding ge
ven, omdat dan het verschil in ge
meenteklassen een rol mee gaat spe
len.
Het verschil in loon tussen de eer
ste en vijfde gemeenteklasse is thans
ongeveer een gulden, hetgeen neer
komt op een verschil van ongeveer
twee cent per uur..
Door de regeringsbeslissing komt
de tweede gemeenteklasse er, volgens
hem, er het minst gunstig af.
Tot de tweede klasse gemeenten
behoren, volgens de heer Middelhuis,
Wiel, berichtte, had niemand aan over het algemeen die plaatsen waar
boord tevoren ooit zoiets gezien. Met
zware scheepstrossen wist mer» een
lichter, die langszij lag, voor weg
sleuren te behoeden. Hierbij brak een
sleeptros van het Lloydschip en an
dere trossen leden aanzienlijke schaaf
sohade. Regententen en vlaggen
woeien aan flarden e.. een boven
het promenadedek aangebrachte tent
van hardboard werd door de neer
vallende ijsbrokken doorzeefd en
kreeg grote gaten. Aan dek staande
auto's liepen gebroken ruiten op en
kregen deuken in de carosserie door
de zware bonken ijs, die erop den
derden. Onmiddellijk liet de kapitein
de machines van het schip klaar ma
ken om op alle eventualiteiten voor
bereid te zijn. Het 12.000 ton meten
de schip kon worden gehouden door
terstond het tweede anker te laten
vallen.
de huren nogal aan de hoge kant
zijn. De heer Middelhuis hoopt, dat
de minister behalve deze huurbyslag,
ook iets zal doen aan de kinderbij-
Hieromtrent zijn, volgens hem,
reeds enkele gunstige uitlatingen ge
daan en hopelijk zal deze bijslag niet
te schriel zijn, waardoor de gezinnen
met veel kinderen in ieder geval nog
enig soulaas bij deze kinderbijslag
vinden.
Bij het oversteken van de De-
venterstraat te Apeldoorn is gister
middag een 67-jarige wielrijder, de
heer J. H. ter V. uit Ter Wolde, door
een auto gegrepen. Hij werd ernstig
gewond naar het ziekenhuis gebracht,
waar hij later op de dag is overleden.
Kappers ïnogen
vijf cent opslaan
Dc ministers Zijlstra en Mansholt
hebben met ingang van 18 mei de
prijsstop melk 1956 ingetrokken. Deze
maatregel is nC2an, en 4 m if van
het bestuur van het produktschap
Zuivel, nadat bevredigende toezeg
gingen zijn gedaan om medewer
king te verlenen aan de prysstabili-
satiepolitiek van de overheid.
Overeenkomstig de ter zake ge
maakte afspraak zullen prijswijzigin-
Op altaar staande
miskelk gestolen
Gistermorgen tegen negen uur is
te Rotterdam in de parochiekerk van
O. L. Vrouw van de Rozenkrans van
een altaar, dat achter in de kerk
staat, een verguld zilveren miskelk
gestolen ter waarde van ongeveer
300 gulden. De ongeconsacreerde
hostie en de kelkvelum werd op het
altaar achtergelaten; de dief nam
ook het lepeltje en de pateen mee.
Zoals altijd was de kelk op het al
taar gereed gezet voor de mis, welke
iedere morgen op dat altaar wordt
opgedragen door de 81 jaar oude pa
ter Hyacinth Hermans. De diefstal
werd rond kwart over negen ont
dekt.
De dadèr moet van de gebruike
lijke omgang van zaken op de hoogte
zijn geweest en zal dus wel geen on
bekende zijn. Indien hij van plan is
de kelk te verkopen, zal de opbrengst
hem wel bijzonder tegenvallen; de
waarde van de kelk schuilt namelijk
hoofdzakelijk in de bewerking, welke
bij versmelting door de heler geheel
verloren gaat.
gen voor consumptiemelk en melk-
produkten niet dan na voorafgaand
overleg met het Produktschap voor
Zuivel en met de overheid worden
ingevoerd.
Eveneens met ingang van 18 mei
wordt ingetrokken de prijsstop kap
perswerkzaamheden, die sinds 30 de
cember jl. van kracht was.
In deze branche zijn kostenstijgin
gen opgetreden, die blijkens een door
het ministerie van Economische Za
ken ingesteld onderzoek voor door
berekening in aanmerking komen.
De minister van Economische Za
ken zal met het oog hierop geen be
zwaar maken tegen een verhoging
van de tarieven voor het haarknip
pen en het scheren met 5 cent per
behandeling, voor zover thans geen
hogere tarieven berekend worden
dan op 1 januari 1956.
C UNERATOR EN TE RHENEN NA
JAREN WEER VOOR PUBLIEK
OPEN.
De Cuneratoren te Rhenen, die ja
renlang voor het publiek gesloten is
geweest, zal in de maanden juni, juli
en augustus weer beklommen kunnen
worden op iedere donderdag te 11 en
15 uur.
Al meer dan vijf en twintig jaar
staat de Cuneratoren te Rhenen in de
steigers. Bijna was de moeizame ar
beid gereed, toen een paar weken
voor de bevrijding in mei 1945 geal
lieerde bommenwerpers het fraaie
monument bestookten met als gevolg,
dat het grotere schade opliep dan ooit
tevoren.
(VOOR DE ZONDAG)
Huidgenezing
Huidzuiverheid Huidgezondheid
Puistjes verdrogen door Purol-poeder
Het voornaamste van ons leven
soorten christenen: de meedoeners en de toekijkers. Zowel bij de
voetbalsport als bij het christendom oefenen de kijkers de meest on
barmhartige critiek uit zonder zelf een bal aan te raken. Het ware te
wensen (men gelieft dat te noemen „vrome wensen"), dat de sup
porters van de voetbalclubs evenveel afwisten van het christendom
als van de regels van het voetbalspel. En met dat af weten bedoe
len we niet, dat ze thuis zouden moeten zijn in de liturgie of het
„vragen-boekje" van buiten kennen want dat zijn alles bijkom
stigheden. We bedoelen er mee, dat christenen (of ze voetballief
hebbers zijn of niet) zich wat meer verdiepen in hun eigen bestaan,
hun eigen bestaan in betrekking tot het bestaan van God. Men kan
hoog of laag springen en allerhande plannen maken en toekomst
dromen dromen, maar er is niets, niets en niets dat voor het leven
van zulk een tóp-belang is dan de verhouding van het redelijk schep
sel tot de Geest, die hem geschapen heeft. Tot de Geest Gods, die
alles ziet, èlles hoort, èlles wéét en „kennis draagt van het gespro
kene", ook al doen we de deur op slot. Waar we ook zijn, we zijn al
tijd in Gods tegenwoordigheid. Hij is altijd „aanwezig". Dit besef
moet de grondslag zijn van een christelijke levenswandel, ongetwij
feld „in de vreze des Heren", maar ook in een zich remmen-loos
prijsgeven aan wat Hém goeddunkt. Want het is het voorrecht van
de christen, God te mogen aanspreken met: „Vader, onze Vader
Leeuwen en tijgers temidden van
Dit is een verontrustend verschijnsel.
Maar vooi de artiesten, die in de piste
van het circus staan, is het dagelijkse
kost. Dat er toch dikwijls verrassende
gebeurtenissen plaats vinden, waar
het publiek niet eens wat van merkt,
spreekt voor zich. Wat een bont pano
rama is dit circusleven eigenlijk
De muziek zet in en schilderachtig ge
arrangeerd komen clowns, koorddan
sers, acrobaten en de hele lange rij
van dieren de piste binnen. En dan
begint de voorstelling, beroemde na
men weerklinken. Reeds kondigt de
directeur persoonlijk met luide stem
het nog nooit vertoonde nummer
aanLees deze boeiende en ro
mantische geschiedenissen in het
prachtige circusalbum „De Bonte
Droom van het Circus". Maak het ent-
staan mee van dit kleurrijke leven
GEVAARLIJK MISDADIGER SCHIKTE
ZICH IN ZIJN LOT
De „Zwarte Ruiter", die reeds wekenlang door de Nederlandse recherche
werd gezocht, is gisteravond in Rotterdam gearresteerd. Zijn haar bleek in
plaats van zwart nu rood te zijn en hij droeg een bril. Hij was voorzien van
een sten-gun met 16 scherpe patronen. Hij was gistermorgen uit Utrecht
naar Rotterdam vertrokken, want de grond werd hem te heet onder de voe
ten. De gevaarlijke misdadiger verbleef ten huize van een 45-jarige gena
turaliseerde Pool, aan de Orchideestraat te Rotterdam. De echtgenote van
de Pool was aanwezig toen de „Zwarte Ruiter" werd aangehouden. Deze is
inmiddels overgebracht naar het huis van bewaring in Rotterdam, in af
wachting van een beslissing van hogerhand over een meer definitieve ver
blijfplaats. Ook het Poolse echtpaar is gearresteerd.
Moerman en een van zijn mannen
belden bij het huis aan en hun werd
opengedaan.
Niet onsportief.
Zij gingen de gang door, stapten
de woonkamer binnen, en inderdaad,
door zat de zwarte ruiter. Naast hem
lag op tafel een in papier gewikkeld
pakje, dat naar eerst later bleek, een
stengun, geladen met 16 patronen,
bevatte.
Hij maakte nog een beweging in
de richting van het wapen, doch de
vrouw belette hem dat gelukkig, zo
dat de arrestatie zonder moeilijkhe
den ging. Hij stond van zijn stoel op,
maakte enige passen en was toen van
zijn wapen gescheiden. De politie
mannen, eveneens gewapend, traden
op hem toe en met de woorden: „Ik
heb het gezien, 't is gebeurd", gaf
de man, waarnaar de gehele Neder
landse politie heeft gezocht, zich ge
wonnen.
Uit het verhoor bleek, dat de man
met de genaturaliseerde Pool in de
gevangenis kennis had gemaakt.
De Zwarte Ruiter verbleef waar
schijnlijk de gehele tijd dat er naar
hem gezocht werd, in Utrecht, op een
adres in het noorden van de stad. Hij
leefde daar samen met een vrouw.
Dit was de Utrechtse politie eerst
sedert enige dagen bekend, toen de
gezochte bij een voetbalwedstrijd
werd gesignaleerd. Op het horen van
dit bericht heeft de commissaris van
recherche te Utrecht zich persoon
lijk met het onderzoek belast.
Een ruzie
Op grond van verscheidene inlich
tingen vond de recherche een spoor
dat naar Utrecht-noord leidde, maar
een adres kon men niet te weten ko.
men, totdat de Zwarte Ruiter eergis
teravond in de vooravond een zeer
hooglopende ruzie kreeg met de an
dere bewoners van het adres, waar
hij vertoefde. De recherche kreeg nu
van tipgevers het juiste adres: de
Zweder van Zuylenrweg, en besloot
gistermorgen in te grijpen. Toen ech
ter tegen negen uur vijf agenten, een
inspecteur en de commissaris voor
het bewuste huis op de stoep stonden,
bleek de vogel gevlogen. Met veel
geluk, en weer dank zij tipgevers,
kwam men te weten waar de ge
zochte heen was gevlucht, met straat,
naam en huisnummer te Rotterdam
De Zwarte Ruiter, wiens werke
lijke naam Hans Gruijters is, en die
veroordeeld werd omdat hü, in no
vember 1954 de postkantoorhouder
te Ravensteijn zou hebben vermoord,
was in Utrecht ondergedoken, doch
gisteren werd hem daar de grond
te heet onder de voeten. Hij besloot
naar Rotterdam uit te wijken, waar
hij zich sedert zijn ontvluchting uit
de strafgevangenis te Scheveningen
nog niet had vertoond. De Utrechtse
recherche had hiervan lucht gekre
gen en alarmeerde de Rotterdamse
recherche onmiddellijk. Men wist
zelfs de straat, waarheen hij zich
zou begeven te noemen, maar in Rot.
terdam kon men meteen antwoor
den dat dit onmogelijk was, daar
deze straat tijdens de oorlog wegge
bombardeerd was.
Even later kwam er weer een te
lefoontje uit Utrecht, waarbij een
nieuw adres werd opgegeven, com
pleet met naam en adres van de be
woner. In Rotterdam liet de politie
er geen gras over groeien en toog
men er op uit onder leiding van
hoofdinspecteur J. W. J. Moerman.
Het huis werd met veertien man om
singeld, want gezien de reputatie van
de gezochte, wilde de politie geen
enkel risico nemen. Hoofdinspecteur
mensenmassa
vanaf het Romeinse Circus tot Bar-
num and Bailey en Carré. Een boeiend
en afwisselend verhaal met talloze
pentekeningen, vele prachtige kleu
renplaten en plaatjes; geschreven
door de circuskenners bij uitstek J.
v. Doveren en Fred Thomas. Voor
slechts ƒ2.50 kunt u dit boekwerk
kopen bij uw roomboter] e ver ancier of
rechtstreeks bestellen per brief of
briefkaart bij Kantoor „Roomboter-
album", Postbus 47, Den Haag. U
krijgt het album dan per omgaande
toegezonden onder rembours. Ver
meld vooral duidelijk uw naam en
volledig adres. De bijbehorende plaat
jes ontvangt u gratis voor rijksboter-
merken. U vindt zo'n merk op elk
pakje roomboter.
Neme een pakje extra voor de zon-
Neem een pakje extra vor de ^on-
Advertentie
arresteerd en tegen hen is proces
verbaal opgemaakt.
Hoewel zij vermoedelijk de eerste
tijd niet geweten hebben de Zwarte
Ruiter in huis te hebben, waren zij
hiervan volgens de politie later toch
wel op de hoogte. Tijdens zijn ver
blijf In Utrecht heeft Gruijters zijn
haar rood laten verven en is hij een
bril gaan dragen.
Gezochte was in de nacht van za
terdag 13 op zondag 14 april, na een
uitstekende voorbereiding, uit de pe
nitentiaire inrichting van de strafge
vangenis te Scheveningen ontvlucht,
onder meer met behulp var. een vijl,
die hem, naar vermoedt wordt, door
zijn vrouw was verstrekt. Hij had
voorts aan steigerhout en touw we
ten te komen, zodat hij, na de spij
len van zijn celraam doorgevyld te
heèben, door een luchtverversings
raampje, over een afdak en het dak
boven de luchtplaats en de keuken
en met een zelf gefabriceerde touw
ladder over twee hoge muren heeft
kunnen ontkomen. Hij toonde zich
hierbij trouwens ook een goed ge
veltoerist.
Buiten het gevangeniscomplex ge
komen, vond hij aan de Violenweg
een grote groene Buick, toebehorend
aan een Amerikaan, waarmee hij er
van door ging. De wagen werd terug
gevonden in Keipen, tussen Weert en
Roermond, met een ingeslagen ruitje.
Nogal dramatisch.
Op zondagmorgen werd zijn ont
snapping op het appèl bemerkt, en
kwam het gehele Nederlandse re
cherche-apparaat in touw. Al gauw
kwam men er achter dat hij tijdens
zün vlucht bij zijn vrouw in Mierlo-
Hout was aangewipt om kleren en
geld te halen. Daarna reed hij naar
zijn broer in Valkenswaard, die hem
aanraadde zijn toevlucht ergens an
ders te zoeken, daar de politie na
tuurlijk het eerst bij familie zou gaan
kijken. De recherche is toen tot voor
enige dagen het spoor kwijt geweest.
In de cel van de Zwarte Ruiter te
Scheveningen vond men na zijn ont
snapping een briefje gericht aan zijn
bewakers en de directeur, luidende:
,Zeer geachte vrienden, angst voor
de cel deed me er tee besluiten te
ontvluchten. Het spijt mij dat ik dit
de directeur heb moeten aandoen,
maar ik weet dat de cel de dood voor
mij betekent. Ik verzoek mijn bewa
kers mij dit niet kwalijk te nemen".
Aan het briefje was als p.s. toege
voegd: „levend of dood, jullie zien
me niet terug".
TWEEDE INVAL BIJ HAARLEMSE
ARTS.
Voor de tweede maal binnen 24 uur
heeft de Haarlemse politie een in
val gedaan in de woning van een
arts aan de Parklaan te Haarlem, die
verdacht wordt de wet op de tand
heelkundige inrichtingen te hebben
overtreden.
De politie trof in het huis vijf per
soden aan, die per taxi van het Va-
cupah-instituut uit Rotterdam waren
gekomen. Zij waren niet behandeld,
De bewoners van het pand waar de omdat de arts eerst een advies van
Zwarte Ruiter waarschijnlijk onge
veer vijf weker» heeft gewoond en
de vrouw die bij hem leefde zijn ge-
zijn rechtskundige wenste af te wach
ten. De patiënten zijn per taxi naar
Rotterdam teruggebracht.
DE
DOOR WILLIAM BYRON MOWERY
16).
Stroomop werd de Teluwaceet snel
smaller en veranderde van een kal
me, blauwe rivier in een onstuimige
bergstroom. Tegen elven kwamen zij
aan de eerste draagplaats. Het was
maar een kort stukje, hoogstens vijf
tig meter, maar breed genoeg om de
politieboot tegen te houden. De ver
dere achtervolging, als zij achter
volgd werden, zou per kano moeten
geschieden.
In de nacht volgden de stroomver
snellingen elkaar snel op, doch ze
waren slechts kort en Joan kende de
draagpaden. Alan stond versteld er
over, dat zij bij nacht en regen zo
vlug de aanlegplaatsen vond en hem
zo zeker langs de paden leidde.
Tegen het aanbreken van de dag
bereikten zij de hut van de eenzame
Indiaan, Luke Kaneewaugh. Uit vrees
dat hier een wachtpost zou staan,
legden ze niet op de gewone aanleg
plaats aan en slopen langs een om
weg naar de hut. De deur stond open,
maar ze zagen niemand en hoorden
geen ademhaling. Terwijl ze nog be
sluiteloos stonden, stond ineens een
donkere gedaante vlak naast hen,
nog voor ze iets gehoord hadden.
„Luke!", riep Joan. „Je laat me
schrikken! Luke ben je alleen
hier?"
De Indiaan antwoordde haar in
zijn taal en zij wendde zich tot Alan.
„Ja, Goddank wel! Hij zegt, dat hij
wist dat ik je brengen zou en heeft
al drie nachten, beneden bij zyn aan
legplaats op ons zitten wachten.
„Hoe komt het, dat hy hier in
deze uithoek van niemandsland, van
de achtervolging gehoord heeft?"
„Agent Clancy was hier en ver
telde het hem. Clancy staat op post
bij die engte, vier mijlen terug. Her
inner je je wel? Waar we aan de
oever een vuurtje zagen".
Zij zétte haar gesprek met de In
diaan voort, en Alan hoorde met ver
wondering hoe vloeiend Joan de
vreemde taal sprak. Wat kende dat
kind van twintig al niet van klas
siek Grieks tot de dialecten der berg
stammen.
„Alan! Hoor je dat? Er is niemand
meer tussen ons en de Teluwaceet-
pas! Glancy is de laatste post! De
weg is vrij!"
„Mooi zo", zei Alan onbewogen.
Die „vrije weg" voerde voor hem
naar de vergetelheid.
„En Luke zegt, dat er nog geen
sneeuw ligt op de pas".
De Indiaan nodigde hen uit om
binnen te treden. Nat en vermoeid
maakten ze hiervan een dankbaar
gebruik. Alan bekeek met belang
stelling die Luke Kaneewaugh, over
wie Joan hem veel verteld had. Zijn
volk, de Teluwaceets, een wilde
bergstam, was in de loop der tijden
tot vijftig man verminderd en van
die kleine stam was Luke het opper
hoofd. Tussen hem en Boyd Hastings,
die met zorg voor bestuurskwesties
voor de Indianen belast was, was al
lengs een oprechte vriendschap ont
staan, en als kind had Joan eens een
hele heerlijke zomer bij deze noma
den doorgebracht spelend met Duke's
kinderen.
Toen had op een winter een epide
mie de stam byna geheel doen uit
sterven. De weinig overlevenden,
met uitzondering van Luke, hadden
zich daarop by de Waukootannah's
aangesloten. Van vrouw en kinderen
beroofd, de laatste van zijn volk,
leefde Luke nu al bijna tien jaren
eenzaam aan de rivier die de baker
mat van zijn volk was geweest.
Toen de Indiaan de kaars van ca-
ribou-vet ontstak, schrok Alan,
want hij had nog nooit zulk een
monsterachtig wezen gezien. Kort en
breed, met de geweldige armen van
een beer, had het oude opperhoofd
een hoofd als een schildpad, gegroefd
en door pokken geschonden terwyl
de linkerwang geheel verminkt was
door de klauw van een grizzybeer.
Doch zyn stem was zacht en zijn
houding vriendelyk.
„Duke", zei Joan, „dat is Alan La
ramie".
By het flikkerende kaarslicht nam
de Indiaan Alan lange tyd scherp
op. Eerst hadden zyn fonkelende
ogen een vragende blik, die echter
weldra plaats maakten voor goed
keuring en bewondering, en eindelijk
stak hij hem met een knikje de
vriendehand toe.
„Wees welkom, jongen", zei hij
langzaam in het Engels.
Na die handdruk zwierf zyn blik
weer naar Joan en Alan kon de vraag
erin lezen, waarom zy iemand hielp
vluchten die van moord beschuldigd
werd, en waarom zij dit alles deed
voor een onbekende. Joan trachtte de
blik van het oude opperhoofd te ont-
wyken. Bevreesd voor die allesziende
ogen trok zy zich in het duister te
rug, maar de oude Luke nam de
kaars van tafel en hief die op, zodat
het licht op haar gezicht viel, en
lange tyd staarde hy haar zwijgend
aan, als ried hü haar geheimen. Het
kwam Alan voor, dat elk van die
twee, die al zoveel jaren bevriend
waren, precies wist wat de ander
dacht.
Toen zette Luke de kaars weer
neer en legde de hand op Joans
schouder.
„Misschien is het slechts angstige
inbeelding van je, kleine", zei hy
teder, op zyn ernstige manier. „Je
weet niets met zekerheid. Je ver
moedt alleen, nika tenas".
Joan sloeg de ogen neer.
„Ik ben bang, Luke", stamelde zy.
„Ik ben maar al te bang dat het
zo is".
Met zün ruwe hand liefkoosde de
Indiaan haar lokken, als wilde hü
een angstig kind troosten. .Inbeel
ding", herhaalde hü, „een nachtmer
rie, die de morgenzon zal verdrüven,
en dan zal je weer lachen, kleine".
Met vaderlijke zorg bracht hij
zalf van beren vet voor de blaren op
bun handen en liet ben uit koppen
van berkenbast een geurige kruiden
thee drinken, die hun koude licha
men verwarmde.
Eerst ging hy naar de rivier en
verborg hun kano; daarna kwam hij
terug en ontstak een vuur, waarop hij
hun een warm ontbüt bereidde, het
eerste warme voedsel dat ze in een
week genoten hadden.
Vervolgens maakte hy' voor Alan
een winteruitrusting gereed: sneeuw-
schoenen van berenpezen voor de
losse bergsneeuw, een zak met ge
droogd caribou-vlees en ander voed
sel; een heerlijke slaapzak, water
dicht en met bont gevoerd, 'n stevige
damshoornboog en een koker met
vüftig spitse pylen, om geruisloos te
kunnen jagen.
Ondanks zün vermoeidheid wilde
Alan meteen verder trekken. Als hij
de pas over moest dan hoe eerder
hoe liever. Vermoedelük zouden de
Waukootonnah's intussen al bevrijd
zün en als hü talmde was het mis
schien te laat.
„Wat denk jy' ervan, Luke?", vroeg
hü- Joan en hij zaten op de rand
van de bank, en de morgenzon viel
door de geopende deur. „Er staan
verder geen posten, dus kunnen we
bij dag varen. Indien het, zoals je
zegt, maar vier en twintig uur is tot
de pas, kunnen wü er morgenvroeg
al zün".
