OOK HET DIERENRIJK KENT
ZIJN ZUIGELINGENZORG
Tentoonstelling Broedzorg'
Zoölogisch Museum, A'dam
Handen met Uamea-Gelei
verzorgd.worden luxe handen
Amerikaanse onderwijzeres
krijgt een zilveren tulp
BLOEMETJES
ZATERDAG 27 APRIL 1957
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 3
Wonderlijke voorzorgen van de natuur
Het zijn er slechts weinigen, die weten wat het zeggen wil, met de helm
geboren te zijn. Groter is het aantal van degenen, die niet voor het geluk
in de wieg zijn gelegd.
Moge dat al voor de mensen gelden, in het dierenrijk is het in meer
letterlijke zin zeer zeker ook het geval. Dat hebben we kunnen consta
teren op de tentoonstelling „Broedzorg", die de vorige week zaterdag
geopend tot na de zomervakanties in het Zoölogisch Museum te Amster
dam te bezichtigen zal zijn.
Lang niet alle dieren zijn bij hun geboorte verzekerd van de bescher
mende belangstelling van hun moeder. Maar elk van hen krijgt riemen
mee om zijn bootje zelf te roeien.
De jongen van de reuzenlandschildpad zijn zo fortuinlijk, bij hun ge
boorte de zorg te vinden van een moeder, die diep onder haar sterke schild
een warm hart en een bergplaats draagt, waarin ze de kleintjes als in
een natuurlijke vesting kan beschermen tegen alle gevaren die haar kroost
naar het leven staan.
EEN VAKANTIE-
BEZOEK WAARD
Een ander natuurlijk fort is de be
nige huif op de kop van de haakneus-
vis, waarin het mannetje niemand
weet, hoe hij ze er in krijgt de
eieren voor het vrouwtje bewaart en
met zich meedraagt. De eerste de
beste rover, die het broed wil kapen,
kan de eieren niet bemachtigen,
zonder eerst kennis te maken met de
geduchte tanden van de trotse vader.
De Natuur stelt wetten.
De eieren van de haakneusvis zijn
niet zo talrijk en daarom moet hij ze
wel goed bewaken; dat is een van de
wetten van de natuur, die als een
steeds weerkerend motief door de
gehele tentoonstelling te bespeuren
is. Omgekeerd treft men ook talloze
voorbeelden aan van dieren, die een
zo talrijk nazaat krijgen, dat ze er
zich nauwelijks om kunnen bekom
meren of er duizend, dan wel miljoen
van hun kinderen om het leven ko
men.
De meest primitieve zorg van het
ouderdier is wel het met zich dragen
van de jongen. We zien het bij kreef-
Met de helm geboren? Fantaserend
en in gedachten verzonken zit het
meisje op de museum-vloer naast de
opgezette reuzen-landschildpad.
ten, wurmen, schorpioenen, en ver
schillende soorten hagedissen.
Bij moeder krokodil strekt zich de
belangstelling voor haar kleinen zó
ver uit, dat zij haar eieren die ze
op een zandige oever door de zon
laat uitbroeden streng bewaakt,
om dan de jongenop te eten, als
zij zich niet gauw genoeg uit de
benen maken.
Ontroerend is een fotoserie die de
zorgen toont, waarmee moeder en
„tante" dolfijn een doodgeboren jong
omringen: ze duwen het jong naar
de oppervlakte, in de hoop, dat het
kleintje toch nog zal gaan ademen.
De geboorte van een dolfijn en van
de verschillende soorten walvissen is
namelijk een merkwaardige geschie.
denis. Het zijn dieren, die longen in
plaats van kieuwen hebben, en dus
onmiddellijk na hun geboorte lucht
moeten kunnen happen. Daartoe
moet het jong naar de oppervlakte
zwemmen. Daartoe moeten rugge-
graat en vinnen sterk en hard zijn.
-Sterker en harder dan onmiddellijk
na de geboorte. Ook daarop wist de
natuur raad: het jong blijft na de
geboorte enige tijd op natuurlijke
wijze met de moederlijke bloedsom
loop verbonden, terwijl de zee het
lichaam van het borelingske hardt.
Op deze wijze werd 35 miljoen jaar
geleden ook reeds de jonge vishage-
dis geboren. Het exemplaar, waarvan
een afgietsel van het fossiel op de
tentoonstelling te zien is, werd in
Een schematische voorstelling van de
verbondenheid van moeder en kind
voor de geboorte.
een modderbank door de dood over
vallen bij de geboorte van een jong.
Op eigen benen.
De wanhoop van een kloek, die de
door haar uitgebroede eendekuikens
in het water ziet rennen, is een al
gemeen bekend verschijnsel. Het is
de natuurlijke reactie van de kloek,
die haar kuikens in het nest warmte
wil geven op het instinct van de
eendjes, die hun voedsel en veilig
heid op het water zoeken. Een mani
festatie van het onderscheid tussen
nestblijvende- en nestvliedende jon
gen, dat niet alleen bij vogels maar
ook bij de zoogdieren voorkomt.
Het jong van de poema, evenals dat
van honden en katten, blijft een tijd
lang nog in het nest, terwijl het de
eerste dagen nog volkomen blind is.
De kalveren van vele kuddedieren
als olifanten, bisons en antilopen
daarentegen, staan vrijwel direct na
de geboorte al stevig op de benen.
Ze moeten namelijk de kudde bij
kunnen houden, die hun natuurlijke
verdediging is tegen het dreigend ge.
j I vaar.
I Stevig ook staat de keizerspinguin
5 I op haar benen. Ze legt haar ei op
i haar voeten en laat er een huidplooi
I als een soort van theemuts overheen
zakken. Stokstijf staande in de ijzige
I poolwinter, wacht ze de komst van
i haar jong, dat precies bij het aan-
I breken van de poollente het levens-
I licht aanschouwt.
I Een ander wonderlijk beest is het
vogelbekdier, dat eieren legt, ze uit
broedt en de jongen zoogt.
Rare kostgangers.
Ook in de wereld van de insecten
heeft Onze Lieve Heer rare kostgan
gers. Is in vrijwel elk ei voldoende
voeding aanwezig, waarmee het em-
bryo tot ontwikkeling kan komen, de
door de oude Egyptenaren als heilig
I vereerde mestkevers leggen hun ka
rige eitjes in een bal mest, die de
larven tot voedsel is. Kevers, die de
naam „doodgravers" dragen, leggen
hun eieren in kadav. rs, die ze in het
veld vinden, waarna ze het lijk on
dergraven om er in alle rust hun
larven tot ontwikkeling te laten ko
men.
Ook is er een vlieg die zijn broed
sel op of in de neus van een kikker
legt.
Hoe dat in zijn werk gaat weet
men nog niet precies, maar de ge
volgen kan iedereen waarnemen: de
larven, die weldra uitkomen, zoe
ken door de neusholte van het slacht
offer een weg naar de malse kikker-
hersenen. Het slachtoffer wordt bij
leven door zijn onderhuurders ver
teerd, evenals de rups, waarin sluip
wespen de wieg zoeken voor hun na
komelingschap.
De organisatoren van de tentoon
stelling „Broedzorg" zijn er in ge
slaagd een alleraardigste, overzich
telijke en daardoor zeer leerzame ex
positie in te richten. Een expositie,
die zeker het genoegen van het jaar.
lijkse vakantiebezock aan Artis te
Amsterdam zal verhogen.
(Advertentie)
Een vis-hagedis, die 35 miljoen jaar
geleden op een modderbank de dood
vond op het ogenblik, dat ze het le
ven schonk aan een jong, vormt van
daag nog een interessante bron van
gegevens. De vondst werd nabij
Würtemberg gedaan.
Jantje weg:
geen feest
Het Zeeuws-Vlaamse stadje Sluis
is gans in verwarring want het stads-
symbool „Jantje van Sluis", dat in
fraai houten uitvoering de hal van
het Stadhuis pleegt te sieren, is sinds
donderdag verdwenen. Dat is nog niet
alles, want zijn verdwijning, of wel
licht o, boze tongen ontvoering,
zal het als het beeld niet tijdig op
duikt, de officiële opening van de ten
toonstellingsfeesten in Sluis „Sluis
presenteert" torpederen.
Jantje is mischien bang. Zelfs ras
echte Sluizenaren zouden zich dit van
hun held kunnen voorstellen, want
Jantje moet de feesten openen met
niet minder dan een sprong uit een
vliegtuig en hij is bij een vorige keer
dat dit geschiedde (Jantje schijnt
voor dit soort evenementen bruikbaar
te zijn) nogai hard neergekomen.
Vele andere Sluizenaren, en wij ge
loven dat deze mensen warm zijn,
houden de blik met enige achterdocht
op de studenten van Sint Anna ter
Muiden gericht, die per slot van reke
ning ook van een grapje houden.
Jantje is nu al twee dagen weg en
het staat niet vast of de feestelijke
opening door zal gaan als hij niet
morgen terug is.
„Wat is een feest zonder Jantje?",
zeggen ze in Sluis.
400.000ste bezoeker op het Keukenhof
Mrs Catherina Miller uit Clyde
(Ohio) slank, charmant en met een
ontwapenende glimlacht stapte de
Keukenhofingang aan de Loosterweg
binnenHet was gistermiddag
vier uur, toen de heer A. Warnaar
van het Keukenhof-bestuur haar ver.
telde dat ze de 400.000ste bezoekster
van de Keukenhof was. En voor de
Amerikaanse tijd kreeg om zich alles
goed te realiseren, stond ze al met
een fraai boeket gemengde parkiet
tulpen in de hand èn een Jacoba èn
de heer D. W. Lefeber op een prentje.
In nauwelijks 22 dagen tijd heeft
de tentoonstelling in Lisse 400.000 be
zoekers getrokken en dat is nog niet
voorgekomen, zolang de show draait.
Als het weer een betje koel wil blij
ven, zo deelde ons de heer Th. Zwet
sloot mede, dan is het niet uitgeslo
ten, dat men dit jaar een record gaat
vestigen wat het bezoekersaantal be.
treft. Het hoogste aantal was 613.000;
als de weersomstandigheden gunstig
zijn, dan kon het wel eens gebeuren
dat men tot 20 mei kan openblijven,
een periode, war rin nog vele dui
zenden bezoekers langs de loketten
kunnen gaan.
Om nog even op mrs Miller terug
te komen: na de ontvangst hief men
in een kantoorlokaal de champagne
glazen en bracht men een toast uit.
Tijdens het vervoer van een
kruiwagen met onverdund silozuur is
de bejaarde echtgenote van de land
bouwer C. Tebartz te Siebengewald
komen te vallen. De vrouw kwam in
de bijtende vloeistof te liggen en
moest met ernstige brand- en bijt-
wonden in het ziekenhuis te, Venlo
worden opgenomen.
Bij een felle brand in een woon
wagen te Stadskanaal, heeft de 77-
jarige H. Schoonbeek ernstige brand
wonden opgelopen. De brand ont
stond, toen de man een kachel wilde
aanmaken en plotseling een steek
vlam naar buiten sloeg. De wagen
brandde geheel af. Het slachtoffer is
ter behandeling in het Academisch
ziekenhuis te Groningen opgenomen.
Mrs Miller, die tussen haakjes de
States een poosje heeft verlaten om
de kinderen van de Amerikaanse sol
daten in Mannheim onderwijs te ge
ven en vergezeld was van een colle
ga, miss Marilyn Hershey, is deze
week in Holland aangekomen.
De verschillende bestuursleden
vertelden een en ander over de groei
en de bloei van de show, terwijl de
heer D. W. Lefeber vervolgens een
speechje hield over kunstbloemen en
de afschuw die de bollenmensen
daarvan hebben. Hij hoopte, dat bij
de vele wetten die men al heeft op
bloembollengebied, er in Europa nog
één bij zou komen, nl. een verbod
om kunstbloemen te bezitten. Voor
één keer wilde hij een uitzondering
maken en wel om mrs Miller nu een
zilveren tulp te laten overhandigen.
De heer T. v. Waveren, offreerde
de Amerikaanse het fraaie zilveren
kleinood. Mrs Miller was zo enthou
siast, dat ze „the Keukenhof-presi
dent" spontaan met een kus be
loonde
Geen oud brood meer
Een bakkerij, hotel of restaurant
behoeven niet meer met oud brood
te blijven zitten. Wijlen de heer W.
Stuvé heeft een idee ontwikkeld,
waardoor het mogelijk is van oud
brood weer vers te maken.
De heer Stuvé heeft op deze vin
ding het patentrecht verworven.
Het broodverversingsapparaat is
verbeterd door de afdeling graan-,
meel- en brood-onderzoek van T.N.O.
te Wageningen.
Voor Matrassen-reparatie
altijd weer JAN VONK
Goedkoper beter en
in één dag gereed.
Matrassenmaker!] StofteerderIJ
Haarlemmerstraat 81 Leiden
Telefoon 2 25 80 K 1710
(Advertentie)
Uit onze
taaltuin
ZOEK EENS MEE
Mrs Catherine Miller, een Amerikaanse onderwijzeres, ontvangt als
400.000ste bezoeker aan de tentoonstelling Keukenhof uit handen van voor
zitter Th. van Waveren een zilveren tulp. De heer D. W. Lefeber, die mrs
Miller ontving, kijkt toe.
Behalve de vlieg, de vis en dc vogels
is nog een ander dier op dit plaatje
te vinden. Het is deze keer echt niet
moeilijk te vinden.
afqoaq
jaq ni»A uiSaq jaq ure suvS uaa uaca
jqapjuo 'ïftcjp squi| aceu |i:iuuuoa af
-jCBld jaq uoui aaauut'AV :2uissoid<)
