Haagse burgemeestersbenoeming
weer aangeroerd
Moeilijkheden met opstandige
Ambonezen nog niet opgelost
Gezin verdreven van een toneel,
waarheen storm hen gedreven had
Leerling-rechercheur ving
„Gerrit de Stotteraar II"
Ook in Nederland kunnen soms
mensen spoorloos verdwijnen
DONDERDAG 31 JANUARI 1957
DE -LEIDSE COURANT
PAGINA 9
Tweede Kamer over Binnenlandse Zaken
In de vergadering van de Tweede
Kamer was aan de orde de voortzet
ting van de algemene beraadslaging
over de begroting van Binnenlandse
Zaken.
De B.B.
De heer CALMEIJER (C.H.U.) wil
zich beperken tot de situatie met be
trekking tot de Bescherming Bevol
king. Is de regering zioh haar ver
antwoordelijkheid bewust?
Indien voor de komende vierjarige
periode 6 miljard wordt uitgetrokken
voor de totale oorlogsvoorbereiding
en 175 miljoen voor de burgerlijke
verdediging, dan is duidelijk dat elke
verhouding is zoekgeraakt. Wat men
doet is niet minder dan de B.B. gaan
de houden. De verdeling, van de uit
getrokken bedragen over de diverse
jaren is bovendien geenszins in over
eenstemming met de weinig rooskleu
rige internationale situatie.
De heer Calmeijer vraagt: 1) de
kosten voor de burgerlijke verdedi
ging in volle omvang te plaatsen op
eefi begroting, namelijk op de supple.
toire begroting van Algemene Za
ken; 2) de bedragen en de verdeling
in overeenstemming te brengen met
het straks toegelichte en door de mi
nisterraad goedgekeurde voorstel van
de commissie algemene oorlogsvoor
bereiding; 3) een evenredige verde
ling over vier jaar te bewerkstelli
gen; 4) de bedragen, welke overlo
pen, geheel ten goede te laten komen
aan de zaken, waarvoor zij in feite
zijn bestemd.
De heer BOEKHOVEN (P.v.d.A.)
vraagt of gedetailleerder cijfermate
riaal over de bezetting bij de B.B.
kan worden verstrekt. Verder doet
hij de suggestie om elke plichtsge
trouwe noodwachter jaarlijks een
premie te geven, bijvoorbeeld van
25 gulden.
Ongelukkige circulaire.
De heer FRANSSEN (P.v.d.A.)
acht de van de bewindsman uitgega
ne circulaire over de noodzakelijk
geworden bestedingsbeperking wei
nig gelukkig. Het is alsof de gemeen
ten niet voldoende verantwoordelijk
heid hebben gehad en ook alsof de
provinciale colleges hebben gefaald.
Een dergelijke voorstelling van za
ken is in strijd met de feiten.
Hij zegt dat zijn fractie dan ook
bezwaren heeft, zowel van formele
als van materiële aard. Hij vraagt
zich af, of een dergelijke grote staats
rechtelijke ingreep de activiteit
van de gemeenten wordt er door
lamgelegd dient te geschieden
„langs de weg van circulaire".
En de wachtgelders?
De heer SMALLENBROEK (A.R.)
vraagt op korte termijn een bevre
digende ziektekostenregeling voor
ambtenaren, wijst op ongewenste ge
volgen van de gemeenteclassificatie
en verzoekt de minister vooral, eens
aandacht te besteden aan de belang
rijke bedragen welke nog steeds wor
den uitgekeerd aan wachtgelders.
Het salarisbeeld met betrekking tot
de hogere ambtenaren acht hij hoogst
ongelukkig. Voor een uniforme ver
hoging van de salarissen van een
grote groep had tevoren de toestem
ming van de Staten-Generaal moe
ten zijn gevraagd. Stilzwijgende
goedkeuring mocht niet worden ver
wacht en zeker had men niet over
mogen gaan tot het verstrekken van
een voorschot. Hij kant zich, wat de
verhoging zelf betreft, vooral tegen
het generale karakter. Aanvaarding
van het plan zal onrust brengen in
brede kring, bij de rechterlijke
macht, de leraren, enzovoorts. De
onderlinge verhoudingen worden bo
vendien verbroken op een psycho
logisch wel zeer ongeschikt moment.
Voor een aantal groepen ambtenaren
had al lang iets moeten zijn gedaan.
De laagst bezoldigden (onder andere
op weekloon) zijn er bijzonder slecht
aan toe. Namens zijn fractie vraagt
hij de minister spoedig het nodige te
doen.
Kabinet beslist.
De heer SCHEPS (P.v.d.A.) zegt,
dat het goed is het standpunt van de
P.v.d.A. met betrekking tot de bur
gemeestersbenoeming in Den Haag,
enigermate toe te lichten. Het be
stuur van de partij, noch de fracties
van Eerste en Tweede Kamer heb
ben er naar gestreefd de belangen
van de C.H.U. te schaden, door te
streven naar een burgemeester, die
niet de beginselen van genoemde
groepering was toegedaan. Er is geen
enkele invloed uitgeoefend omdat de
ze zaak er een was van het kabinet.
In dit verband merkt hij nog op, dat
het de wens van de C.H.U. een com
missaris in Gelderland te krijgen, die
de beginselen van deze partij is toe
gedaan, door hem kan worden ver
staan en aanvaard.
Geen touwtrekken.
De here OUD (V.V.D.) wil het sys
teem van de burgemeestersbenoemin
gen graag wat uitvoeriger bezien, nu
de afgelopen weken zo veel stof is
opgewaaid. Vroeger en terecht
lette men op de verhoudingen in de
gemeente en dii3 beslisten. Het be
lang van de gemeente stond voorop.
Als nieuw verschijnsel van de laatste
tijd is gekomen het politieke touw
trekken in het kabinet. De minister
haalt zijn schouders op, maar hij zit
er ook zo kort in, dat hij het vermoe
delijk niet heeft gemerkt. Men kijkt
niet meer uitsluitend naar het belang
van de gemeente, maar heeft een ze
ker schema in het hoofd en gaat dan
een beslissing nemen. Men dient niet
te kijken naar de verhoudingen in
het kabinet maar naar die in de ge
meente. Het is dwaas, dat de afge
vaardigde Beernink Den Haag claim
de voor de C.H.U. Dan zou spr. het
zelfde wel kunnen voor de liberalen
en dan met nog meer recht, want de
laatste burgemeester van Den Haag,
waarmee geen moeilijkheden zijn ge
weest, was een liberaal.
Hij zegt dat hij geen interesse heeft
voor de wijze waarop in het kabinet
is gestemd. Een kabinet moet homo
geen zijn. Indien een minister de ver
antwoordelijkheid niet wenst te dra
gen, dient hij heen te gaan. Het is
dan ook beslist onjuist constitutio
neel ook geheel fout indien men
gaat zoeken naar bepaalde zondebok
ken. Alle ministers zijn stuk voor
stuk en gezamenlijk verantwoorde
lijk.
Rome een gevaar?
De heer ZANDT (S.G.P.) blijft van
mening, dat het vreemd is dat een
rooms-katholiek in het overwegend
protestants-christelijke Den Haag
werd benoemd Radio Vaticaan zou
het zelfs hebben omgeroepen en
het zou toch wel een groot deel van
ons volk interesseren, te weten hoe
de leden van het kabinet hebben ge
stemd, ook al heeft prof. Oud zeer
nadrukkelijk betoogd, dat zulks on
juist zou zijn. Ds. Zandt heeft ern
stige kritiek op de benoeming in Den
Haag.
MOEILIJKHEDEN BIJ HAAGSE BJJ.
Een VVD-afgevaardigde heeft gis-
taravond in de Haagse gemeenteraad
zijn bezorgdheid uitgesproken over de
gang van zaken bij de Haagse B.B.
Hij was van oordeel, dat te veel
ambtenaren worden ingeschakeld
voor werkzaamheden, die even goed
of nog beter door vrij willigere ver
richt hadden kunnen worden.
Het gemeenteraadslid meende, dat
do wil tot samenwerking in voldoen
de matie aanwezig is, maar dat de
vrij willigere in het verleden dikwijls
teleurgesteld zijn.
Zo aohtte de afgevaardigde het ten
ene malen ontoelaatbaar, dat de uit
betaling aan vrijwilligers maanden
ten achter is.
Zichzelf opgesloten
De opstandige Ambonezen, die ge
consigneerd zijn in het kamp West-
kapelle, hebben thans allen hun hoop
gevestigd op hun vertrek naar Mada
gascar.
De autoriteiten zijn van mening,
dat voorlopig de enige oplossing is
een spoedig mogelijke spreiding van
de kwaadwilligen over de andere
kampen in Nederland, opdat deze ele-
Woning wenkt
Twee maanden geleden velde de
storm het huisje van de fam. J. Bol
vader, moeder en drie kinderen
te Mijnsheerenland.
De gemeente, die grote zeggings-
schap heeft over het verenigingsge
bouw „Irene", wees het gezin een ge
deelte van de toneelzaal en wel het
werkt, heeft toegezegd, dat een van
de woningen, die deze werf in Alblas-
serdam laat bouwen, voor het gezin
zal zijn.
25-JARIG JUBILEUM VAN
VERSCHIJNING TE BEAURAING.
In het bisdom Den Bosch zal het
podium ais tijdelijke
I luister worden gevierd. De viering
wordt 29 november van dit jaar inge
zet. Het comité Pro Maria te Boxtel,
dat onder leiding staat van de As-
sumptionisten en elk jaar 7000 pel
grims en honderden zieken naar
Beauraing brengt, is /an plan aan de
grensposten beelden te plaatsen van
O.L. Vrouw van Beauraing.
Ove,r deze bedevaartplaats waar 25
jaar geleden Maria voor de eerste
faal verscheen, wordt in verband met
dit jubileum ook een kleurengeluids-
film vervaardigd.
De exploitant van het gebouw vond
deze gang van zaken maar matig,
want de zaïail kan tijdens het winter
seizoen veel meer opbrengen, dan de
hiuur, die het gezin hem betaalde.
Daarom maakte hij een proces aan
hangig, waarin gisteren uitspraak is
Het gezin moet het toneel verlaten
en voorlopig zijn intrek nemen in een
onbewoonbaar-verklaard huisje.
ToCh is voor dit gezin de toestand
niet hopeloos, want de directie van
die scheepswerf, waar de heer Bol
mcnten ondergaan in de goedwillende
massa.
Hoewel de voedselpositie in het
kamp niet is, zoals die zou moeten
zijn de Ambonezen hebben in feite
zichzelf opgesloten is er geen spra
ke van ondervoeding. Na de ongere
geldheden in Westkapellef het zoge
naamde „kopen op rekening van d'e
regering", is aan de betrokken Am
bonezen, 39 gezinnen., vanwege het
ministerie van justitie een kennisge
ving uitgereikt, die als legitimatie
dienst doet.
Legitimatie geweigerd.
Zij moeten deze kennisgeving, die
wordt uitgereikt aan vreemdelingen
die zich in ons land misdragen, te
allen tijde bij zich dragen Op vertoon
van het legitimatiebewijs wordt hun
toegestaan het kamp te betreden en
te verlaten. Zij ontdeden zich echter
van de kennisgeving door de ene helft
die in het Maleis v. as gesteld aan de
'burgemeester van Westkapelle op te
sturen en de amdere in het Neder
lands gestelde helft aan het ministerie
van justitie.
Hierdoor is het dus voor hen onmo
gelijk geworden het kamp te verlaten.
Zij kunnen evenwel, en cit ieder uur
van de dag, een nieuwe kennisge/ing
bij de burgemeester van Westkapelle
aanvragen, die hun prompt zal wor
den verstrekt. Zij moeten zich maar
alleen bij het in- en uitgaan van hef
kamp legitimeren en bunnen aan
tonen, dat de levensmiddelen die
worden meegevoerd, op legale wijze
zijn verkregen.
Zoals bekend, wensen de opstandige
Ambonezen de zelfverzorgimgsrege-
ling niet te accepteren. Toen deze in
werking trad, hebben zij de bekende
strooptochten ondernomen. Verder
erkennen zij de Nederlandse wetten
niet, omdat de Nederlandse regering
bun organisatie niet erkent.
Arts verdacht van
misbruik van narcotica
Het parket van het arrondissement
Utrecht en de rijksrecherche hebben
de Leersumse arts L. D. gearresteerd
en na een langdurig verhoor in voor
arrest gesteld. De arts wordt ver
dacht van ongeoorloofd gebruik van1
narcotica. Uit het vooronderzoek is
komen vast te staan, dat dokter D. de
verdovende middelen niet verhandel
de, maar uitsluitend voor eigen ge
bruik aanwendde.
Leersum is door de arrestatie zeer
geschokt. Dokter D. had een apotheek
aan huis, waaruit hij de narcotica be
trok. Het voorhanden hebben van
narcotica is bij de Opiumwet verbo
den, met uitzondering voor artsen» die
deze middelen echter uitsluitend voor
medisch gebruik mogen aanwenden.
De arts wordt verdacht van overtre
ding van deze laatste bepaling. 1
Een leerling-rechercheur van de Amsterdamse politie is zijn loopbaan
veelbelovend begonnen door de hand te leggen op een beroepsinbreker, die
met de ere-titel „Gerrit de Stotteraar II" wordt gesierd.
Gedurende geruime tijd kwamen bij de hoofdstedelijke politie aangiften
met de regelmaat van de klok binnen. Zij wezen alle op eenzelfde systeem:
Wanneer de bewoners niet thuis waren, werd het zolderraam geforceerd en
via de zolder zocht de inbreker lagere verdiepingen op, waar hij zich hoofd
zakelijk over de aanwezige kledingstukken ontfermde.
Een leerling-rechercheur kreeg op
dracht deze zataik te onderzoeken en
wekenlang trok deze langs de winkels
van tweedehands artikelen, waar hij
tenslotte succes had door het vinden
van twee costumes, die als gestolen
waren opgegeven.
Inval.
De winkelier kon zich de naam van
de verkoopster herinneren en een
andere aangifte 'bezorgde de politie
nog een naam. In de registers kwam
la, ik kocht hm van U voor f25-, en juist toen
ik hem voor f250-aan Mevrouw lidoma ver
kocht had kwam reen professor die r 1500. -
voor wilde seven. En 70 wilde ik de hoorn terne
komen haten.
Waar saat dat heen?! tn wat-
voor wereld leven wólesen-
woordie!! Er rin geen dieven
meer., de mensen stelen relt1
vervolgens de naam te voorschijn
van een 39-jarige Amsterdammer, die
het (grootste deel van zijn leven in de
gevangenis heeft doorgebracht en
v/iens moeder de naam draagt van
de vrouw, die de kleren aan de twee-
hands zaak verkocht had.
Een inval in het buis van de 39-
jarige Amsterdammer leverde direct
smoces óp: op zijn bed lagen twee
gestolen costumes en zijn kasten wa
ren volgestapeld met gestolen artike
len.
Enkele camouflage-pogingen van de
aanwezige inbreker mislukten, maar
het onderzoek is voor de leerling
rechercheur nog niet afgelopen.
Hij moet nu nog uitvinden waar de
inbreker zijn vele vangsten heeft op
geslagen, die niet in zijn kamer aan
wezig waren. De politie vermoedt,
dat hij verschillende kamers heeft
en wacht thans op inlichtingen van
kamer- verhuurders
Twee Duitse motorrijders zijn
gisteravond op de rijksweg Enschede
Glanerbrug tegen een onverlichte
boerenwagen, die de weg overstak,
opgereden. Zowel de bestuurder als
zijn duo-passagier, beiden twintig jaar
oud, werden op slag gedood.
SPOEDIGE BOUW VAN DRIE
NIEUWE KERKEN IN
BISDOM HAARLEM.
Omstreeks Pasen hoopt het bisdom
Haarlem met de bouw van drie nieu
we kerken te beginnen. Het Ministe
rie van Wederopbouw heeft namelijk
bouwvolume vrijgegeven voor de
bouw van de votiefkerk, toegewijd
aan Christus Koning, te Amsterdam:
van de H.H. Petrus en Pauluskerk te
Haarlem en van de Regina Coelikerk
te Beverwijk. De s bischoppelijke
bouwinspectie te Haarlern heeft in
middels contact opgenomen met de.
provinciale Wederopbouw van Noord
Holland teneinde zo spoedig moge
lijk de aanbestedingsdata voor de te
bouwen kerken vast te stellen.
Nederland steeds
meer in de olie
Twee nieuwe boringen
De N.V. Nederlandse Aardolie
Maatschappij deelt mede dat haar
tweede boring nabij IJsselmonde (bij
het Feijenoord-stadion te Rotterdam)
een bevredigende olie-producent heeft
opgeleverd. Hiermede werd het aan
tal olieproducerende putten in het
westen-van Nederland op 26 gebracht.
Twee nieuwe boringen bij IJssel
monde worden voorbereid.
Huurwet en kamer
bewoners
De Ned. Vereniging van Kamerbe
woners en Inwonenden te 's-Graven-
hage, heeft in een adres, gericht aan
de minister-president en aan de mi
nisters van Volkshuisvesting en
Bouwnijverheid, van Justitie, van So
ciale Zaken, en van Economische Za
ken, gevraagd een aantal bepalingen
in de Huurwet, die betrekking heb
ben op onderhuur en inwoning, te
willen herzien.
In het adres wordt er de aandacht
op gevestigd, dat de mogelijkheid om
langs civiel-rechtelijke weg de wet
telijke huurprijs te laten vaststellen
en teveel betaalde huur als onver
schuldigd terug te vorderen, weinig
practisch nut heeft, omdat de samen-
woningssituatie daardoor dermate
verslechtert, dat de samenwoning
verder onmogelijk wordt. Daarom
acht de vereniging het noodzakelijk,
dat de huuradviescommissies ambts
halve moeten kunnen optreden en de
bevoegdheid krijgen een bindende
huurprijsvaststelling zelf te entame
ren.
Verder vestigt het adres de aan
dacht op het feit, dat vele huurover
eenkomsten een vaak verkapte gehe
le of gedeeltelijke pensionovereen
komst zijn, waarbij de bedoeling
voorzit de bepalingen van de Huur
wet te ontduiken en daardoor hoge
re prijzen te kunnen vragen. Door
gaans, aldus de vereniging, zijn het
particulieren, die zich hieraan schul
dig maken. Daarom adviseert zij al
leen hen, die een vergunning hebben
om het pensionbedrijf bedrijfsmatig
uit te oefenen, bevoegd te verklaren
tot het sluiten van pension-overeen
komsten. Zij geeft in overweging ten
deze advies te vragen aan Horeca.
Tenslote wijs de vereniging er op,
dat Huurwet en Burg. Wetboek de
de rechtspositie van de onderhuurder
te weinig beschermen, daar bij beëin
diging van de hoofdhuur atuomatisch
ook de onderhuur ophoudt.
Het bestuur van de vereniging
hoopt, dat bij wijzigingen van de
Huurwet aan deze punten, ten behoe
ve van de vele kamerbewoners en
inwonenden vooral in de grote ste
den, de nodige aandacht zal worden
geschonken.
Huizer moord wijst uit:
De geconstateerde moord op de Tafelberg te Huizen heeft het ongemak-
kelijke feit aan het licht gebracht, dat in Nederland verscheidene mensen
spoorloos verdwijnen.
Alleen al uit Amsterdam werd de politie gemeld, dat negen jongemannen
rond dertig jaar daar verdwenen zijn, zonder dat de familie ooit meer hel
minste spoor van hen kon achterhalen. Ook uit andere steden komen derge
lijke berichten. Meestal zijn de betreffende jongemannen op reis gegaan en
verdwenen toen spoorloos. Alle meldingen waren echter niet van toepassing
op de jongeman, die ongeveer twee maanden geleden in Huizen vermoord
moet zijn.
Oorspronkelijke Nederlandse Roman
30).
„Zelfs ik zou je niet meer herken
nen. Buiten staat mijn merrie, be
pakt met alles wat jc nodig hebt. De
ranch van Joe ligt honderd mijl van
hier. Als je vanaf de populier recht
naar het noorden rijdt, kan je niet
missen. En nu.... nu moet je gaan.
Tottot weerziens Hall, mijn lie
ve jongen".
Ze barstte in tranen uit en viel in
Hall's armen. Lang hield 'hij haar om
klemd, te ontroerd om iets te zeggen.
Maar weer maakte zij zich los.
„Ga nu, Hall, iedere minuut is kost
baar. Vaarwel, moge de Hemel ons
weer tezamen brengen".
„Vaarwel, mijn lief, dapper meisje.
Ik zal steeds aan je blijven denken.
Vaarwel Marion".
Ze gingen naar buiten, waar de
merrie rustig wachtte. Hall sprong op
haar rug, bukte zich nog eens naar
Marion over en. galoppeerde weg.
Marion liep met gebogen hoofd naar
huis en schreide die nacht haar kus
sens nat.
Toen de ochtend aanbrak, had Hall
ongeveer de helft van de weg naai
de ranch afgelegd, zonder dat zich
enige stoornis had voorgedaan. De
merrie was bepakt met dekens, voed
sel, Marion's geweer en voldoende
ammunitie. Maar ondanks de bepak
king liep het dier uitstekend.
Hall ontdekte enige papieren.
Nieuwsgierig keek hij ze in. Het was
een geboorte-akte ten name van Mi-
les Bedford. Verbaasd keek Hall naar
het stuk, maar een begeleidend
schrijven maakte hem alles duidelijk.
Het geweer, de dekens en ook de mer
rie droegen de initialen M. B. en
daarom had Marion een geboorteakte
gefabriceerd voor Miles Bedford. Ze
had ook overal aan gedacht en dat
het nodig was, bleek even later. Hij
passeerde enig struikgewas en aan
het einde daarvan stond hij plotseling
tegenover twee mensen van de Be
reden Politie, die hem de weg ver
sperden met het geweer in de aan
slag. Hall hield zijn paard in en vroeg
wat ze wensten. De oudste van de
twee kwam naar voren en vroeg:
„Wie ben je, waarvandaan, waar
heen?"
„Miles Bedford, van het Zuiden
naar het Noorden. Ik ga me vestigen
als pelsjager", antwoordde Hall
prompt.
„Hm. Afstijgen, papieren tonen".
Hall voldeed aan het bevel, steeg
af en reikte de geboorteakte over met
de woorden:
„Meer 'heb ik niet, ik hoop, dat het
voldoende is".
De oudste bekeek het papier, ter
wijl de ander het paard en de bepak
king onderzocht.
Hall kreeg het papier terug met de
opmerking:
„In orde. We wilden u geen ovér-
last aandoen, maar we hebben op
dracht, iedereen aan te houden. Ina
dien u op weg naar het noorden soms
een persoon mocht zien van uw leng
te, donker van uiterlijk, gezeten op
een blauwzwarte hengst, wees dan zo
goed even terug te keren en ons te
waarschuwen".
Hall beloofde het grif, steeg weer
op en gaf een kreet van pijn.
„In orde", lachte de jongste, die
hem aan zijn baard had getrokken,
„ik wilde alleen maar even zien, of
hij echt was". -
Hall mopperde wat, en reed door,
dankbaar om Marion's voorzorgen.
Het scheen, dat Bluecorn er alles op
had gezet, om hem te vangen. Maar
zijn eigen dochter was hem te glad
af. Jim Pavlick scheen zijn woordje
wel goed gedaan te hebben, dat de
oude Bluecorn, die hem toch niet lij
den mocht, door hem bepraat was ge
worden.
Het landschap, waar hij nu door
reed, was bezaaid met struikgewas en
rijk aan wild. Ondanks zijn sombere
gemoedsstemming, genoot hij van de
jonge ochtend. Het herinnerde hem
aan de eerste morgen in het veld. Hoe
kort was dat nog geleden, maar toch
leek dat tijdstip al ver achter hem te
liggen. Kom, hij moest nu niet meer
aan zijn verleden denken, maar moe
dig de toekomst onder ogen zien.
Doch ondanks zijn voornemen, om
het verleden te laten varen, verwijl
den zijn gedachten al spoedig weer
in de Grasvallei en bij het liefste dat
hij daar had achtergelaten, Marion.
En telkens vroeg hij zich wanhopig
af of er nog ooit een tijd zou komen,
dat hij terug kon keren, om haar als
bruid op zijn ranch te brengen.
Al rijdend en denkend deed hij zijn
ontbijt. Dat verdreef de slaap, die
hem, door de eentonige schommeling
van het paard, begon te besluipen.
Maar toen het eten gedaan was knik
kebolde hij weer spoedig en dreigde
af en toe van het paard te tuimelen.
Daarom dreef hij de merrie tot een
straffe galop aan en rustte niet eer
der voor hij de gebouwen van een
ranch voor zich zag opduiken. Hij
reed het erf op en zag juist Joe Black
burn naar buiten treden. Deze bleef
staan en riep:
„Er is geen werk voor je, kame
raad. Als je een boterham wilt heb
ben, kun je die krijgen".
„Heb je niks beters", bromde Hall.
„geen stuk vlees met wat whiskey?"
Joe staarde hem verbluft aan, boog
dan tot aan de grond en zei:
„Wil Zijne Majesteit misschien ook
een hele os met een ankertje cham
pagne? Zeer vereerd met uw bezoek
en als je niet een, twee, drie weg
bent, schiet ik je weg. Vooruit, opge
marcheerd!"
„Nou, nou, Joe, wat een praatjes te
gen je heer en meester", lachte Hall,
„maken die paar haartjes je zo krib
big? Ik ben toch ook vriendelijk voor
je, als je je een week niet geschoren
hebt?"
„Wel allemachtig", riep Joe, „het is,
geloof ik, Hall Pennock!"
„Geloof ik? Neen ik ben werkelijk
Hall Pennock, maar ik reis incognito,
begrijp je? Het is verduiveld gemak
kelijk".
Hij sprong van zijn paard. De ver
baasde Joe kwam met uitgestrekte
handen op hem toe.
„Welkom, welkom op de ranch.
Denkt u te blijven? Waarom heeft u
die baard aangetrokken? Vervolgt
Bluecorn u? Wel verdraaid, dat is de
merrie van Marion. Hoe komt u daar
aan?"
„Hoor eens hier, Joe, ik vind je
een beste kerel, maar je moest niet
eeuwig en altijd zoveel vragen tege
lijk doen. Neem me mee naar binnen,
bied me een verfrissing aan, dan zal
ik je alles gauw even vertellen. Ik
ben nogal gehaast, zie je! Zou je
vrouw niet van me schrikken?"
Joe ging hem lachend voor en spoe
dig zat Hall in de huiskamer zijn we
dervaren te vertellen.
(wordt vervolgd).
