RANG
RANG
RANG
RANG
Verzachtingen zondags-
rijverbod overwogen
SANOSTOL
Koning van de lach" viert
zijn tachtigste verjaardag
Duizend verzamelaars handelden
in de A'damse koopmansbeurs
MAANDAG 7 JANUARI 1957
DE LEIDSE COURANT
PAGINA
Horeca-ramp overtuigt minister:
Ruime schikking voor
buitenlands bezoek
Uit besprekingen die tussen vertegen
woordigers van de Horeca-bedrijven
en van het rijksbureau voor aardolie
producten zijn gevoerd met het de
partement van Economische Zaken, is
gebleken, dat de mogelijkheid over
wogen wordt om zo snel mogelijk
tot verzachting van het zondagsrij
verbod te komen.
Sommige bedrijven in de Horeca-
sector staan ten gevolge van het
ryverbond thans aan de rand van
een faillissement.
De schade die in deze bedrijven
geleden wordt, raamt men op een
miljoen gulden per zondag.
Vernietigende invloed.
Het zijn deze feiten waarmede het
bedrijfschap Horeca de autoriteiten
heeft kunnen overtuigen, dat het
zondagsrijverbod een vernietigende
invloed uitoefent op de rendabili
teit van de bedrijven, die in haar
sector zijn opgenomen.
De officiële zegslieden deelden
mogelijkheden tot verzachting, moet
wachten op de afloop van het inter
langens van het buitenlands verkeer
tegemoet te komen.
Mocht tegen de verwachting in, de
benzinesituatie gedurende nog drie
maanden of langer tot beperkende
maatregelen aanleiding of zelfs tot
distributie aanleiding geven, dan zul
len toch ten bate van het buiten
lands bezoek in ruime mate schikkin
gen worden getroffen.
ONDANKS RIJVERBOD:
2 Knaapjes gedood
Ondanks het zandagsrijvenbod is
gisteravond op de Rijksweg Amers
foortUtrecht onder Soesterberg een
ernstig auto-ongeluk gebeurd, dat aan
2 jongetjes het leven heeft gekost.
Het 6-jarig zoontje van de familie
Nues en het 8-jarig zoontje van de
familie Ravenhorst, beide wonend
aan de Generaal Spoorstraat te Soes-,
terberg, staken zonder op het ver
keer te letten de rijksweg over achter
een stilstaande autobus om.
Zij werden gegrepen door een per
sonenauto, waarvan de bestuurster
Koningin Juliana is gisteren met
de prinsessen Irene en Margriet van
Sankt Anton met een speciale trein
naar Nederland vertrokken. Prinses
Beatrix zal nog. een paar dagen blij
ven om een ski-cursus te maken.
De trein waarmee koningin Juliana
reist arriveerde hedenmorgen te tien
uur in 's-Gravenhage.
PRINSES MARIJKE TERUG.
H.K.H. prinses Marijke is van
haar vakantie, die zij heeft doorge
bracht in een kinderhuis in Zwitser
land, zondagavond om acht uur per
K.L.M. op Schiphol teruggekeerd,
waar zjj door haar vader werd ge
haald.
Eieren te veel
Export stagneert
Afyn van, Sepiemiet toé Mei
Ook deze maand - elke dag -
Geef Uw kind méér weerstand na deze 2
het héérlijke levertraanproduct,
(met vitamines A, B, C en D) bereid
uit heilbot- en kabeljauwlevers
(Advertentie).
Gezonde humor
Nederland is Buziau
nationaal overleg in de O.E.E.S. Ge
dacht wordt aan een rijverbod om de
andere zondag of eventueel een ver
bod om te rijden van zondagmorgen
5 uur tot 5 uur in de middag. Alles
zal voorts afhangen van de voortgang
die de werkzaamheden in 't Suezka-
naal vinden, aldus de woordvoerder.In
dien deze werkzaamheden vlot ver
lopen, kan wellicht eerst een ver
zachting en later een totale ophef
fing van het rijverbod verwacht
worden. Deze beslissing kan niet ge
nomen worden voordat de onderhan
delingen in de O.E.E.S. zijn beëin
digd.
Nog geen opheffing.
Om deze reden heeft het departe
ment van Economische Zaken voor
lopig afwijzend moeten beschikken
op het verzoek tot onmiddellijke op
heffing van het rijverbod.
In deze toestand van onzekerheid
heeft het bedrijfschap aan het mi
nisterie medegedeeld, rnet grote zorg
vervuld te zijn over het vreemdelin-
genbezoek in het komende voorj aars-
en zomer-seizoen. Nu reeds blijkt een
bepaalde terughoudendheid in de
reserveringen van passages en boe
kingen door de buitenlandse reis- en
verkeersbureaus. De vreemdelingen
worden afgeschrikt door een moge
lijke beperking van de benzinebe
voorrading in Nederland.
Schikkingen.
In antwoord hierop deelt het depar
tement mede, dat alles gedaan zal
worden om aan de toeristische ver
jongetjes werden 20 meter
meegesleurd en overleden kort na het
ongeval.
Omdat de exportmogelijkheden we
gens buitenlandse concurrentie voor
de Nederlandse eier-handelaar in het
afgelopen jaar kleiner geworden zijn
en daarnaast de binnenlandse pro-
duktie met 350 miljoen eieren toege-1
nomen is, bevindt de handel zich
momenteel in een ietwat moeilijke po
sitie, die tot uiting komt in onge
woon lage prijzen.
De afdeling pluimveehouderij van
het landbouwschap, die zich zaterdag
over dit probleem beraden heeft,
adviseert een stabilisatie van de bin
nenlandse produktie. Zij acht de toe
stand niet zo ernstig, dat een grote
inkrimping van de pluimveestapel
noodzakelijk wordt geacht, maar een
uitbreiding zou onaangename gevol
gen voor de pluimveehouders kun
nen hebben.
Levendig en exclusief
In plaats van saaie mannen met op
schrijfboekjes, bevolkten zaterdag
middag een geestdriftig groep dames
en heren, jongens en meisjes de koop
mansbeurs te Amsterdam om daar
een enthousiaste ruilbeurs te openen
in alles, wat op de wereld uit lief
hebberij verzameld wordt, en dit
bleek niet weinig te zijn.
Lucifersdoosjes uit Rusland en Pa
kistan, suikerzakjes van een hotel uit
Tobroek, ansichtkaarten uit Mexico,
sigarettendoosjes uit Japan en geboor
te-aankondigingen uit Tibeth waren
grote hoeveelheden aangesleept
door de Vereniging van verzamelaars,
die vijf jaar geleden met drie leden
haar bestaan begon en nu reeds uit
gegroeid is tot een ledental van ruim
duizend.
Uit deze vereniging zijn speciale
commissies voortgekomen, die zich
bezighouden met het thuisbrengen
van vreemde vondsten. De „Studie
en documentatiegroep lucifersmerr
ken" heeft reeds baanbrekend werk
op zijn naam gebracht en deze acti
viteit van de vereniging is nog voor
grote uitbreiding vatbaar.
En terwijl een menu uit Monaco!
na veel wikken en wegen geruild
werd voor een Japans noodgeld-bank
biljet, maakte de voorzitter na een
uurtje bekend, dat de duizendste be
talende bezoeker de controle reeds ge-
was.
In kringen van het beroepsver
voer verluidt, dat op de ministeries
van Verkeer en Waterstaat en van
Economische Zaken met bekwame
spoed wordt gewerkt aan een rege
ling ter verhoging van de tarieven
voor het wegvervoer.
Deze verhoging zal gebaseerd zijn
op de verhoogde benzineprijs en,
naar verluidt, op de andere nieuwe
lasten, die thans op de bedrijven in,
het wegvervoer drukken.
5 verhoging zou niet tegemoet
komen aan de wensen van het be-
roepsgoederenvërvoer langs de weg
ten aanzien van nieuwe tariefstellin
gen. Hierover wordt reeds lange tijd
tussen overheid en organisaties on
derhandeld.
Verwacht wordt, dat de gewijzigde
tarieven zeer binnenkort worden ge
publiceerd.
Clbdtakel tt*. 16 rnetd qeticfit
In de machtige kranen van de drijvende bok „Arend" hangt „obstakel*
nr. 16": een kanaalslepertje, dat tijdens de invasie van de Anglo-Franse
troepen in de haven van Port Said tot zinken was gebracht. Langszij ligt)
de Nederlandse sleepboot „Zeehond"
is alleen
als er
op staar
Het merk Rang staat duide
lijk op iedere Rangrol, als
ook op het beschermend
omhulsel van ieder Ranget je.
EEN PRODUCT VAN DE
KINGFABRIEKEN
(Advertentie).
nog niet vergeten
Het is reeds heel lang geleden, dat
hij voor de laatste maal op het to
neel stond, maar ook vandaag nog
weet men direct wie er bedoeld
wordt, als er gesproken wordt over
„de koning van de lach". Want die
titel is nog onbetwist van Johan Bu
ziau, die in de oorlog de planken ver-
liet en er nooit meer op teruggeko
men is. In zijn woning aan de Geest
brugweg te Rijswijk viert deze grote
artiest, die zo kwistig de humor uit
strooide, zijn tachtigste verjaardag.
Buziau is eigenlijk al als jongen
bij het toneel gekomen, want naar
hij zelf eens vertelde, debuteerde hij
op zijn tiende jaar in een revue te
Amsterdam als „golf". Het toneel was
bedekt met blauw papier, waarop
een scheepje stond. Om het wat ech
ter te maken, had men behoefte aan
golven en de jeugdige Buziau werd
uitverkoren om de golfslag te ver
oorzaken door snel onder het papier
rond te kruipen.
Een succes is dit eerste optreden
niet geworden, want toen de eerste
golf was uitgeëbd en de tweede de
kop opstak, kwam daar bovenuit nog
een klein kopje, dat toebehoorde aan
Jantje Buziau, die door het papier
heen was gekomen. Het was zijn eer
ste lachsucces, dat echter vergezeld
ging van ontslag-op-staande-voet.
Zijn hoogtepunt bereikte Buziau in
de Bouwmeester-revue, waarvan hij
jarenlang de ziel was. Zijn roem
strekte zich uit tot ver buiten de
grenzen van Nederland en hij is meer.
malen op verzoek in het buitenland
opgetreden.
Van Engelse zijde ?ijn er enkele
pogingen ondernomen, om de beroem
de komiek uit zijn vaderland weg te
lokken, maar Buziau is nooit voor
de hoge gages bezweken en bleef
„zijn publiek", dat overal voor uit
verkochte zalen zorgde, trouw.
De oorlog heeft verhinderd, dat hij
officieel van dit publiek afscheid kon
nemen. Buziau, wiens teksten vaak
met de politiek verband hielden,
moest al heel vroeg in de Duitse be
zetting het toneel gaan verlaten. Zijn
toespelingen (Vroeger verdwenen de
dingen wel eens spoorloos, tegen
woordig alleen nog maar per spoor)
waren de bezetter niet welgevallig.
Door zijn heengaan werd Buziau een
symbool van het groeiende verzet in
Nederland.
Buziau heeft zijn repertoire altijd
op peil weten te houden. Hij hield
niet van goedkope mopjes en met
trots verklaarde hij eens: „Ik kan
grootvaders en kleinkinderen onder
mijn gehoor hebben".
Zijn sketches waren meesterstuk
jes van echt menselijke humor met
een snufje tragiek. Het merkwaardi
ge van deze figuur was, dat hij niet
kon zingen, maar desondanks de
grootste man werd onder de revue
artiesten.
Buziau, die men nog wel zwierig
door Den Haag ziet stappen met zijn
onafscheidelijke wandelstok, geniet
op zijn oude dag van de vele pret
tige herinneringen uit zijn loopbaan.
De woning, waar hij woont met zijsi
echtgenote, die hij bij de revue van
Ter Hall leerde kennen, is niet stil
geworden. Vele vrienden komen nog
vaak aanwippen en ook de jonge
artiesten brengen graag een bezoek
aan de beroemde komiek. En dan is
er nog het gezin van zijn zoon, dat
bij hem inwoont.
Nee, stil is het niet geworden sinds
de laatste ovatie, die het publiek
hem bracht, uitstierf.
m li
-m -
1
m^Bi 1 j
mui
|lH|f
j§
jjy.:' m
■li: 4
■|i|' mÊm
Hl l|'/> $1 1 MMy*.
1WS8^ Jk
JPI
M
-iSË
ïsp
ifl
S Ü81
r" "- f
Emigrant keerde ziek
naar Nederland terug
Zondagavond is de Nederlandse
emigrant Frederik Wakkop—Reyers
met het KUM-lijntoestel uit Sydney
op Schiphol aangekomen. Het gezin
van de heer Wakkop-Reyers is ruim
een jaar geleden naar Australië ge-
emigreerd. Zijn vrouw kreeg echter
heimwee en keerde in mei 19Ö6 met
de beide kinderen naar Nederland
terug.
De heer WaldkopReyers bleef in
Australië achter om de passage voor
zijn gezin te verdienen. Enige tijd ge-
leden werd hij echter ziek en moest
in een ziekenhuis worden opgenomen.
Tweemaal werd hij op medische
gronden geschrapt van de passagiers
lijst van op Europa vligende maat
schappijen. Tenslotte verklaarde de
K.L.M. zich bereid de zieke passa
gier naar Nederland te vervoeren.
Wouter Perquin
directeur van
K.V.P.-partijbureau
Het partijbestuur van de Katholie
ke Volkspartij heeft in zijn vergade
ring van 5 januari tot enkele benoe
mingen besloten als gevolg van de
aanvaarding van het lidmaatschap
van de Tweede Kamer door secretaris
der partij dr L. A. H. J. Albering, tot
nu toe directeur van het partijbureau.
Het bestuur benoemde de heer
Wouter Perquin, secretaris-perschef
van de Nederlandse R.K. Midden
standsbond, tot directeur van het
partijbureau en bevorderde de heer
S. B. Gras tot adjunct-directeur.
Dr. Albering blijft optreden als se
cretaris der partij zoals voor de oor
log mr F. Teulings, die toen even
eens lid der Tweede Kamer was. Met
name zal dr Albering de functie van
politiek adviseur blijven vervullen.
Mr J. W. van de Poel blijft tweede
secretaris en is in het bijzonder voor
de internationale werkzaamheden
verantwoordelijk.
De sinds 17 november vermiste
matroos uit Vlaardingen, de 18-jari
ge Joh. Moerman, is gisteren leven
loos uit de haven van Lübeck gehaald.
De politie acht geen misdrijf aanwe
zig, maar vermoedt, dat de jongen
door de duisternis misleid te water is
geraakt en verdronken.
Buziau bij zijn geschilderd portret,
dat hem werd aangeboden op zijn
75ste verjaardag.
Kampioenschap
in olietanks
Nederland versloeg Zwitserland
De n.v. Ned. Koper-Metaalindustrie
te Delft heeft in opdracht van de
B.P.M. te Pernis drie vloeistoftanks
vervaardigd, die de grootste van
Europa zijn: Zij bestaan geheel uit
alluminimum en zijn volgens een
nieuwe methode gelast.
Op twee dekschuiten werden de
tanks, die bestemd zijn voor de op
slag van een nieuw synthetisch pro-
dukt, waarvoor thans een fabriek van
de B.P.M. in aanbouw is. tijdens het
weekend naar Pernis vervoerd.
In 1952 vervaardigde de genoemde
industrie de toentertijd grootste tank
van Europa; die tank had een diame
ter van 8 1/2 meter. Kort daarop werd
de prestatie van het Delftse bedrijf
overvleugeld door een Zwitserse in
dustrie, die een tank maakte met een
doorsnede die een halve meter gro
ter was. De drie tanks, welke thans
naar hun plaats van bestemming on
derweg zijn, hebben een diameter
van 91/2 metër en een hoogte van
11 meter. Het gewicht van elke tank
is 12 ton. de inhoud 700 kubieke me
ter.
Oorspronkelijke Nederlandse Roman
DOOR I. F. J. GROOTHEDDE.
9).
„Ofschoon hij nooit erg vriendelijk
voor me geweest was, voelde ik een
leegte in mijn hart. Ik werd stil en
afgetrokken en dwaalde eenzaam
door het veld. Net als vroeger eindig
de ik mijn zwerftochten bij de ruïne
en daar vroeg ik me steeds af, welke
treurige geschiedenis daaraan ver
bonden was. Ik vroeg er mijn pleeg
ouders naar, maar ze wilden me niets
ervan vertellen. Er gingen enkele ja
ren voorbij. De ruïne werd opge
ruimd. Ik moest gaan helpen op de
farm en deed dat met veel plezier.
Aan mijn vader dacht ik zoveel niet
meer. Och, ik was jong en dan ver
geet je je verdriet heel spoedig. Ik
girig me steeds meer aan mijn pleeg
ouders hechten en ik geloof, dat zij
ook veel van mij hielden. Ik hield
van het boerenbedrijf, van het land
en van de mensen om me heen, ik
was tevreden met mijn lot en ik
hoopte, dat het nooit veranderen zou.
Toen, ik kan misschien een jaar of
vijftien geweest zijn, stond plotseling
mijn vader voor me, nog met het
zelfde sombere gezicht van vroeger,
maar veel beter gekleed, in mijn ogen
zelfs deftig, zodat ik met ontzag naar
hem opkeek! Hij begroette me harte
lijk en ik vrees, dat die begroeting
van mijn kant wel stug geweest zal
zijn. Door die kleding en door zijn
lange afwezigheid was hij volko
men een vreemde voor me geworden.
Hoe het ook zij, hij praatte een ogen
blik met de farmer, kwam dan weer
naar me toe en zei kortaf:, „Pak je
spullen in, je gaat mee naar de stad".
Wat ik toen gezegd heb, weet ik niet
meer, maar veel fraais zal het wel
niet geweest zijn. Ik gilde en huilde,
ik schopte en trapte, maar het eind
van alles was toch, dat ik, na 'n hart
roerend afscheid van mijn pleeg
ouders, mijn schamele bezittingen bij
elkaar zocht en met hem meeging. Hij
was in ieder geval mijn vader en ik
moest hem gehoorzamen, al deed het
mij veel pijn de plaats te moeten ver
laten, waar ik, naar omstandigheden,
zulke gelukkige jaren had doorge
bracht en waar ik zo langzamerhand
mee vergroeid was.
Gedurende de lange voetreis naar
Louisville, spraken we bijna geen
woord. In die stad stapten we in de
trein. Dat was voor mij zo'n opwin
dende gebeurtenis, dat ik er mijn
verdriet door vergat. Ik kreeg niet
genoeg van de steeds wissellende
landschappen en ofschoon de reis
lang geduurd moet hebben, voor mij
ging het nog veel te snel. Dat mijn
vader dit alles heel gewoon scheen te
vinden, vervulde mij met ontzag en
ik ging hem met heel andere ogen
bekijken.
De eerste indruk, die ik van New-
York ontving, zal ik nooit vergeten.
De reusachtige wolkenkrabbers en
het daverende verkeersloegen me met
ontzetting en ik klemde me stevig
vast aan mijn vader, die zonder aar
zelen zijn weg vond langs de hui
zenmassa's en door dje wirwar van
straten en steegjes.
Wat leek het leven op de eenzame
boerderij me nu klein toe. Ik geloof,
dat, als mijn vader me gevraagd zou
hebben of ik terug wilde, ik gewei
gerd zou hebben.
We arriveerden in 'n tamelijk nette
woning, waar ik, vermoeid van de
doorgestane emoties, me 9poedig ter
ruste legde en alles om me heen ver
gat;
De volgende ochtend werd ik vroeg
gewekt. We ontbeten en gingen de
straat op. Ik vroeg, wat het doel van
onze tocht was, maar ik kreeg geen
antwoord. Dat maakte me ongerust,
maar, ik begreep, dat tegenstand me
toch niet baten zou en daarom volgde
ik gewillig. We traden een groot huis
binnen, dat in een stille buurt gele
gen was, waar we ontvangen werden
door een man met een strak, vierkant
gezicht; waarin een paar staalharde
ogen stonden, die me als het ware
trachtten te doorboren.
„Hallo, old chap, wat breng je me
daar?"
„Mijn zoon", antwoordde mijn va
der, „hij zit stevig in zijn vlees, er
ontbreekt hem alleen wat lenigheid.
Hoeveel?"
De man trad op me toe, betastte
me aan alle kanten en zei: „Honderd
dollar, geen kwart cent meer".
„Top", was het enige wat mijn va
der zei. Hij onving een bundeltje
banknoten en zich tot mij wendend
sprak hij:
„Geef mijnheer Walter een hand.
Voortaan is hij je meester en je hebt
hem dus te gehoorzamen. Doe goed
je best, ik kom je geregeld opzoe
ken en ik wil geen klachten horen".
Hij reikte me de hand, mijnheer Wal
ter eveneens en pas toon de deur ach
ter hem dichtsloeg, begreep ik, dat
ik verkocht was als een stuk vee. Ik
rende naar de deur, maar Walter was
met twee sprongen bij me, pakte me
zodanig vast, dat ik me niet verwe
ren kon en sloot me, ondanks mijn
brullend protest, in een kelderachtige
ruimte op".
„Ontzettend", prevelde Marion.
Hall keek op en zag een diep mede
lijden in haar wijdgeopende ogen.
„Dat was het", vervolgde hij, het
was laag en gemeen! Ik ging te keer
als een razende, maar dat hielp me
niets. De hele dag bleef ik opgeslo
ten zonder voedsel en drank en ook
de nacht, die er op volgde. Toen de
andere ochtend de deur van mijn ge
vangenis geopend werd, was ik zo
mak als een lammetje en had ik be
sloten, me in de onvermijdelijke toe
stand te schikken. Ik werd ontvan
gen door een kring van jongens, die
op het zien van mijn kleding, in da
verend gelach uitbarstten. Een lan
ge, roodharige lummel blerde:
„Een driedubbel overgehaalde
boer!" Ik stoof op hem af, maar hij
bukte zich bliksemsnel, stootte zijn
hoofd vooruit en slingerde me achter
hem neer. Meteen zat hij boven op
me en zou me ongetwijfeld ongena
dig afgerost hebben, als Walter niet
tussenbeide was gekomen.
„Goed gedaan, Colins", prees hij
en tot mij: „Je bent uit het goede
hout gesneden, alleen wat driftig.
Zelfbeheersing is het voornaamste,
wat een mens nodig heeft. Geef je
kameraden een hand".
Ik voldeed aarzelend aan dit bevel
en hij vervolgde:
„Zieizo, nu ben je een van do Wal-
terboys. Onderlinge vriendschap is
hier geboden, denk er aan."
Ik was een van de Walterboys,
maar ik begreep volstrekt niet, wat
dat zeggen wilde. Het zou me spoe
dig duidelijk worden. In de vele da
gen, die volgden, werd ik, met de
anderen, geoefend in het worstelen,
boksen, schieten met revolver, ge
weer en machinegeweer, in paard
rijden en lassowerpen, leerde ik hon
ger en dorst lijden, kreeg ik een be
wonderenswaardige zelfbeheersing.
Ik werd bekwaan in het beklimmen
van gevels, in het hollen over daken,
in het openen van deuren en ramen,
in het verbreken van brandkasten.
