Deens elftal dwong Nederland
wederom een gelijk spel af
£andman gepaxyeeid
Appel scoorde het eerste en
laatste doelpunt en heeft tien
treffers op zijn naam
Een harde en onplezierige wedstrijd
Protest tegen wedstrijd
Amsterdam-Rode Leger-ploeg
MAANDAG 5 NOVEMBER 1956
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
EEN MINUUT
STILTE
Er hing een grauw wolken
dek boven het Idrottspark voor
de aanvang van de landenwed-
strijd DenemarkenNederland.
De huizen in de omtrek werden
omfloerst door een lichte nevel.
De entourage was somber. Som
ber als de berichten over de in
ternationale toestand, welke in
de Deense hoofdstad bekend wer
den. Op vele delen van de tribu
nes overheersten de gesprekken
over de internationale situatie
het onderwerp voetbal. Dat was
helaas niet zoals anders in deze
sportarena.
Voor de aanvang van de wed
strijd, die werd bijgewoond door
de Deense minister-president il.
C. Hansen, namen spelers en toe
schouwers een minuut stilte in
acht, als bewijs van medeleven
met de bevolking van Hongarije.
Het Deense voetbalelftal, dat de
destijds juist gereorganiseerde Oranje
ploeg anderhalf jaar geleden een on
aangename verrassing bezorgde door
ons reeds al winnaar gedoodverfd
team een gelijk spel af te dwingen,
heeft thans de zesde achtereenvol
gende zege van het Nederlandse elf
tal in een uitwedstrijd in de weg ge
staan. Wederom bevochten de Denen
een gelijke score, ditmaal met 2—2.
Het was voor de onzen een nogal
mager resultaat, na de voorafgegane
prestaties tegen veel sterker geach
te landenploegen.
Niettemin waren de meeste spelers
en officials tevreden over deze uit
slag, zo kort na de verpletterende
60 nederlaag in de oefenwedstrijd
tegen de London Combination. Grote
vreugde kon er uiteraard niet over
heersen. Bovendien werd de stem
ming ook in het Nederlandse kamp,
gedrukt door het verontrustende po
litieke nieuws van zondagmiddag, dat
onmiddellijk na afloop van de wed
strijd leidde tot een demonstratie
voor de Russische ambassade, waar
aan ook een deel van het voetbalpu
bliek deelnam.
Het Idraets-park was niet geheel
uitverkocht voor deze landenwed-
strijd. Des morgens had men nog vol
op kaarten kunnen kopen, wat bij
een ontmoeting van de Denen tegen
bijvoorbeeld Noorwegen of Zweden
nooit voorkomt. Niettemin hadden
38.000 toeschouwers bij dit kille, mis
tige weer ruimschoots van te voren
plaats genomen op de tribunes.
Het veld zag er niet bepaald smet
teloos uit. In het midden en bij de
doelen bevonden zich grote kale plek
ken, die door de modder erg glad wa
ren. Dat ondervond een geestdriftige
landgenoot, die persé een geïr- provi-
seerde Nederlandse vlag op de mid
denstip wilde planten. Hij gleed lang
uit op zijn Zondagse pantalon.
Een kleine Deense jongen Weef
niet achter en zette zijn supporters-
vaantje parmantig naast de driekleur.
Overigens ook niet zonder op zijn zit
vlak terecht te zijn gekomen.
De Nederlandse spelers presenteer
den zich keurig in het gelid, toen het
schuchter door het kleine legioen
meegezongen Wilhelmus werd ge
speeld. De Deense voetballers ston
den verspreid over het veld de volks
liederen aan te horen.
DE WEDSTRIJD.
Nadat Roel Wiersma met zijn Deen
se collega Knud Lundberg vaantjes
hadden uitgewisseld, gaf de Zweedse
scheidsrechter Andersson het aan-
vangssignaal. Bram Appel trapte het
eerst tegen de bal.
Bosselaar en Voges wilden hem
verder spelen, maar de rappe Deense
linkshalf Joergen Olesen wierp zich
in het beginnende strijdgewoel en
leidde de aanval de andere kant op.
Na enkele verkenningsacties over en
weer kwamen Jens en Joergen Han
sen tot een bepaald gerichte aanval,
waaruit onze doelman Landman een
eerste schot te verwerken kreeg, zon
der dat het hem veel inspanning kost
te. De Denen bleven, mooi uit de ach
terhoede opbouwend, terugkomen,
maar voorlopig knalde de debuteren
de middenvoor Bent Petersen hoog
over.
Na 4 minuten kwam de bal voor
het eerst in het bezit van de nog juist
op tijd van zijn griep genezen Abe
Lenstra, die echter buiten de zijlijn
kopte. Abe trachtte nog enkele ma
len tevergeefs zich in het gevecht te
mengen. De kleine, op het gladde
veld toch nog razendsnelle Coen Mou-
lijn ging het beter af en samen met
Bosselaar dwong hij de Denen een
hoekschop af. Onze tegenstanders be
hielden een licht overwicht, dat in
de 9e minuut werd onderbroken door
'n Lenstra-Appel-Moulijn-combinatie,
waarbij doelman Joergensen 't scho*
van de Rotterdammer nog met de
voet kon stoppen. Het was de eerste
werkelijk gevaarlijke Nederlandse
actie,, die de inleiding zou blijken tot
een meer tastbaar resultaat.
Appel scoorde uit hoekschop.
(0—1).
Eerst werden Appel en Moulijn
nóg gedwarsboomd door Ove Han-.
sen. Daarna brachten zij het in
de 12e minuut wederom tot een
hoekschop. Bosselaar nam die be
kwaam, precies op 't hoofd van Bram
Appel, die de bal hard tegen de grond
in het doel kopte, Het was een weinig
spectaculaire goal, welke wel enigs
zins voor rekening kwam van keeper
Joergensen, die zich niet bepaald tac
tisch had opgesteld en die er daar
door weinig meer aan kon doen
(0—1).
Veldoverwicht duurt voort.
Appel en Moulijn hebben het Deen
se doel kort daarna nog enkele ma
len onder vuur genomen, maar een
schot van Moulijn werd knap gekeerd
en Appel zocht het „geluk" bij her
haling te ver uit de buurt van Joer
gensen. Eén keer gaf hij een bijzon
der mooie voorzet, doch de voor het
doel opgestelde Lenstra kon niet tij
dig reageren. De Denen weken terug
onder de Nederlandse druk, die voor
al ontstond door het uitstekende stu
wende werk van onze kanthalf No-
termans en (in iets mindere mate)
van Klaassens.
Een pracht van een kans op een
tweede doelpunt kreeg onze ploeg in
de 27e minuut, toen Notermans de
Enschedeër Voges aan het werk zette
en deze een prachtige hoge voorzet
los liet. Appel stortte zich in een lijf-
aarï-lijf duel met doelman Joergen
sen, die op zij werd geduwd. Maar de
bal stuitte tegen de paal en back Lar-
sen kon met een ferme trap opluch
ting brengen. Een laag schot van Ap
pel glipte vervolgens uit d*e handen
van Joergensen, waarna de onzen een
derde hoekschop namen. Ook Land
man .liet een keer de bal glippen,
maar hij kon het schot van midden
voor Petersen op zijn knieën krui
pend door de modder nog onschade
lijk maken.
Joelend eiste het Deens publiek
vlak voor de rust een strafschop, toen
middenvoor Petersen achtereenvol
gens een duw in de rug kreeg van
één van onze verdedigers en vervol
gens half-en-half op de rug kwam te
liggen van een zich oprichtende
Landman. Maar de Zweedse arbiter
vond daar geen aanleiding toe. Het
Nederlandse veldoverwicht duurde
onverminderd voort, maar als het op
schieten aankwam drie maal richt
te o.a. Bosselaar verkeerd viel er
niet te juichen. Zo brak de rust aan
met een 10 voorsprong voor Oran
je, die nog allesbehalve veilig mocht
heten, doch die gezien het spelbeeld,
een groot vertrouwen schonk in de
goede afloop van de strijd.
Onverwachte wending.
De tweede helft begon erg onple
zierig voor Wim Landman. Het Deen
se pbliek, dat zijn woede niet kon
verkroppen over de penalty, die het
naar zijn mening was ontgaan, ont
ving onze keeper, toen hij het veld op
kwam, met een fluitconcert. Er werd
vervolgens gefloten bij elke gelegen
heid, dat Landman zich opmaakte om
de bal uit te trappen. Deze intimida
tie is, naar hij later toe gaf, niet langs
onze doelman heen gegaan. Toen in
de 6e minuut linkshalf Joergen Ole
sen, na een combinatie met linksbui
ten Paul Petersen een laag, slap
schot afvuurde, kreeg Landman de
bal vallende wel te pakken, maar hij
liet het leer, precies op de doellijn,
enkele centimeters schieten, zodat
Olesen zijn eerste doelpunt uit al zijn
22 interlandwedstrijden had gemaakt
(1—1).
De Deense spelers en in niet min
dere mate de zich steeds luider roe
rende toeschouwers putten een niet
gering zelfvertrouwen uit deze toe
valstreffer en uiteraard deprimeerde
het de oranjeploeg. Te meer, omdat
de Nederlanders even vreemd stond-
den te kijken nr^r de gezichten van
hun respectieve tegenstanders. De
Deze foto werd gemaakt toen Bram
Appel het gelijkmakende punt had
gescoord. V.l.n.r.: de Deense doelver-
dediger Jorgensen, Appel, Ove Han
sen (D.) en Bastholm Larsen (D.).
(Telefoto A.N.P.).
Deense trainer Arne Soerensen had
namelijk het consigne gegeven tot een
verrassingsmanoeuvre. Hij had de lin
kervleugelspelers rechts en de rech
tervleugelspelers juist links opge
steld.
Het was de grote verdienste van de
Deense amateurs, dat zij in deze psy
chologisch gunstige periode door
stootten. Na een in de 13e minuut in
het middenveld door Olesen vrije
trap tegen Notermans, won aanvoer
der Knud Lundberg glansrijk het
duel met Klaassens. En de van het
schot van Lundberg geschrokken
linksachter Kees Kuys sloeg de bal
bewust met de hand neer. Nu was ar
geen twijfel mogelijk: penalty. De
Deense kijkers jubelden. En zij brach
ten Lundberg (36 jaar en 39 inter
lands) een ovatie, toen hij de ploeg
uit een feilloos genomen strafschop
een 21 voorsprong bezorgde.
Hard spel.
De Denen bestormden nu als het'
ware de Nederlandse veste. De ern
stige dreiging bleek, toen Paul Peder-
sen een fotografenstoeltje, vlak naapt
de goalpaal omver kegelde. Onze
voorwaartsen probeerden met grof
geschut te antwoorden, waarbij nog
al eens op de „ouderwetse" manier
van de lichaamskracht gebruikt werd
gemaakt. Het nog altijd geprikkelde
Deense publiek toonde verontwaar
digd loeiend zijn afkeuring, onder an
dere tegen de forsgebouwde Appel,
en ook Landman had het nog steeds
gedaan. Er ontstond een enerverende
situatie voer 't Nederl. doel, waarbij
de heer Andersson over het hoofd
zag, dat Notermans in het strafschop
gebied de bal met de hand aanraakte
na een schot van Pedersen. Die Lal
kwam zelfs via de voet van van der
Hart, in ons doel terecht, maar toen
was er al afgefloten voor een over
treding tegen Landman. Toen de
SHS-man met de handen in zijn pijn
lijk getroffen gezicht wreef, werd hij
nogmaads hartgrondig uitgejouwd
Men wilde hem blijkbaar niet anders
zien dan als een aansteller, hetgeen
een beslist verkeerde zienswijze was.
Men kon er echter wel uit aflei
den, dat de Nederlandse spelers al
thans bij het gros van het publiek,
de sympathie hadden verspeeld. Vo
ges kreeg nog eens een vrije trap te
gen zich, evenals Appel, die de Deen
se keeper met de schouder attaqueer
de, hetgeen de middenvoor o.i. ten
onrechte, op een stevige reprimande
kwam te staan van de scheidsrechter,
die zich bij deze beslissing waar
schijnlijk ook wel liet leiden door de
felle protesten van de tribunes.
Hoewel het spel van enkele onzer
spelers in deze periode allesbehalve
elegant kon worden genoemd, zette
arbiter Andersson wel eens te vlug
het fluitje aan de mond. Intussen ble
ven de felle aanvallen van de Neder
landers voortduren en moesten onder
andere Wiersma, van der Hart en No
termans menigmaal stevig ingrijpen
waarbij bijvoorbeeld Wiersma zijn
„sliding" hard nodig had.
Ook Nederland kreeg in de 31e mi
nuut een vrije schop toegewezen en
Abe Lenstra, die tot dusverre sterk
had teleurgesteld, kweet zich op een
voortreffelijke wijze van deze taak.
Hij zond de bal haarscherp langs de
baan, die een opening liet om het
hoofd van Appel te bereiken en onze
middenvoor kreeg daardoor gelegen
heid, in zijn tiende interlandwedstrijd
(die hem levenslang een vrijkaartje
voor de thuiswedstrijden van de ploeg
garandeert) ook zijn tiende doelpunt
te scoren (22).
Het Nederlandse elftal leek nu
alle beklemmende banden te hebben
verbroken en rukte in alles-of-niets
pogingen, soms met tien man naar
voren. Appel brak in een voortreffe
lijke soloactie door een keten van
drie verdedigers, maar hij vond in
het door Joergensen verlaten doel
rechtsback Larsen als een onoverko
melijke hinderpaal. Het herstel van
de nationale ploeg kwam te laat. En
de Denen bleven met onverminderde
ijver voor de overwinning vechten.
Linksbinnen Jens Peter Hansen plaat
ste evenwel een ver schot hoog over
en vond, na een gewonnen strijd met
Cor van der Hart van dichterbij,
Landman op de juiste plaats.
Met nog enkele minuten te spelen
probeerden beide elftallen beurtelings
met stormaanvallen de beslissing te
forceren. Een kogel van de actieve
Moulijn vloog voor langs, Wiersma
onderschepte een vervaarlijk schot
van middenvoor Petersen en Cor van
der Hart remde een scoringspoging
van Jens Peter Hansen af. Een mas
sale slotactie van de Nederlanders,
waarbij ook van der Hart probeerde
te doelpunten, had evenmin succes,
zodat het bij een gelijk spel (22)
bleef. Jan Notermans mocht, als her
innering aan dit treffen de bal mee
naar huis nemen.
Stemmen na afloop
Na afloop van DenemarkenNe
derland luisterden wij in de kleed
kamer naar de volgende commenta
ren:
H. Hoolboom, voorzitter van de
keuze commissie: Ik vond het een
aardige wedstrijd en met de uitslag
ben ik tevreden. Neen, ik had niet
op een overwinning gerekend. G.
Kruyver, voorzitter van de techni
sche commissie: Toen ik hier kwam
zou ik met 22 blij geweest zijn. Bij
de rust dacht ik, dat we zouden win
nen. Dit kranig herstel van de De
nen na de rust had ik niet verwacht...
L. Steinvaorte, lid technische com
missie: Dit is de juiste verhouding.
In de tweede helft was het spel
werkelijk te hard; schuld van onze
ploeg.
H. Pellikaan, lid technische com
missie: Voor de rust waren wij stuk
ken beter. Uit de voor ons onfortuin
lijke goals in de tweede helft hebben
de Denen veel energie geput en dat
betekent een compliment voor hen:
Ik vond het spelpeil redelijk goed.
De scheidsrechter was slecht; Noter
mans een kraan
Trainer Donnenfeldt: Wij hadden
meer voordeel uit de eerste helft moe
ten trekken. Over het spel van ons
elftal ben ik niet ontevreden.
Kees Kuys, (linksachter): Ja, die
strafschop veroorzaakte ik expres.
Ik was er van overtuigd, dat dat
schot er in zou gaan. Onze ploeg
speelde beter dan tegen de Belgen en
Hier ziet men hoe de Nederlandse
doelverdediger Landman de bal door
zijn handen laat glippen, zodat hij
achter de doellijn terecht kwam. Op
de achtergrond de Deense rechtsbui
ten Jorgen Hansen.
(Telefoto A.N.P.).
voor mij persoonlijk was het een heel
zware wedstrijd.
Roel Wiersma (rechtsachter) en aan
voerder): Voor rust zag het er veel
belovend uit. Daarna waren wij wat
ongelukkig met de Deense goals, ik
vond het allebei geluksgoals.
Wim Landman (doelman): Mijn
plezier was er af, toen het publiek
mij zo ging uitjouwen. Als ik iemand
een schop gegeven had, zou ik het
begrepen hebben. Maar die Petersen
viel bovenop me toen ik overeind
kwam. Natuurlijk had het een slech
te uitwerking op mijn spel.
Bram Appel (middenvoor): Geen
kwaaie dag: tien interlandwedstrij
den en precies tien goals.
Trainer Arne Soerensen: (39 in
terlands): In de rust dachten mijn
jongens, dat ze verloren waren. Ik
draaide de vleugels om en ontsloeg
de kanthalves van voortdurende per
soonlijke dekiking om de aanval te
versterken. Het heeft geholpen.
Knud Lundberg (aanvoerder):
Het was een verrassing voor me, dat
wij na de rust veel meer vat op het
spel kregen. Hard? Het ging iets
harder toe dan wij het hier in de
De Vereniging van ex-politieke gevangenen heeft een telegram gezon
den aan de Kon. Nederlandse Voetbalbond dat als volgt luidt:
„De Nederlandse Vereniging van ex-politieke gevangenen uit de bezet
tingstijd en het nationaal comité ter bestrijding van het concentratiekamp
systeem vraagt dringend uw medewerking om de voetbalwedstrijd, waarbij
betrokken is het elftal van de Rode Ster, een leger-elftal uit Rusland, niet
te laten doorgaan. Wèl doorgaan betekent, dat de duizenden vrijheidsstrij
ders, die tengevolge van het Russische verraad en Russische tanks en bom
men gevallen zijn, worden gehoond. Het vertrouwen in de Nederlandse be
volking van de zijde der in angst levende Hongaarse bevolking zou er diep
door worden geschokt".
Een afschrift van dit telegram is verzonden aan ir H. F. Hopster, voorzit
ter van de Kon. Ned. Voetbalbond te 's Hertogenbosch.
Het betreft hier de wedstrijd tussen de ploegen van Amsterdam en van
het Rode leger, die vastgesteld is op 28 november in de hoofdstad.
De heer Hopster deelde desgevraagd mede, dat hij de kwestie met zijn
medebestuursleden zou bespreken na hun terugkeer uit Denemarken.
Er lijkt ons inderdaad maar één oplossing voor de KNVB: zo spoedig mo
gelijk deze wedstrijd annuleren!
competitie gewend zijn. Ik heb er
niets onfatsoenlijks in gezien. In een
interland wedstrijd moet je op een
duwtje rekenen.
Kai Joergensen (doelman): De
tweede Nederlandse goal was een
cadeautje van mij. Iemand riep, dat
ik moest uitlopen, zelf wilde ik blij
ven staan. Toen ging ik aarzelen en
liep toch.
Ove Hansen (spil): Bram Appel
is de beste middenvoor, die ik ooit
tegen mij heb gehad. Ze zeggen, dat
ik goed ben in de „lucht", maar hij
was beter.
UITSLAGEN
KON. NED. VOETBALBOND.
Eerste divisie A: De Volewijckers
DWS 1—1.
Eerste divisie B: EBOHBlauw
Wit 02; Hermes DVSExcelsior
3—1; EDO—Volendam 0—1.
Tweede divisie A: Velocitas
Veendam 13; Ensch. BoysOlden-
zaal 11.
AMATEURS
Eerste klasse A: DWV—VCS 2—1.
Eerste klasse B: HengeloQuick
'20 13; ZwaagwesteindeAchilles
0—0.
Tweede klasse A: RKAVVWasse.
naar 12.
Derde klasse A: WestlandiaDelft
34.
Derde klasse B: GDAWilhelmus
0—4.
Vierde klasse A: DOCOSWar-
munda 31.
Vierde klasse E: Moordrecht
Waddinxveen 72; StolwijkWoer
den 23; BoskoopBodegraven 3
2; OudewaterUNIO 51.
Res. 3e klasse A: LPC 2RKAW
2 3—2.
Res. 3e klasse C: Roodenburg 2
HBS 3 02; VUC 3Lugdunum 3
4—2.
LEIDSE VOETBALBOND.
Zaterdag.
Adspiranten: k: Warmunda (a) SJC
(a) 0—3.
m: SJC (b)SVLV (a) 7—0; SJC (c)
Foreh. (a) 12.
o: SJC (f)—SJC (g) 6—2.
Zondag.
Senioren:lA: Alphen 3Alphia 2
2A: LFC 4—ASC 4 3—1.
3B: Rouwkoop 3—SVLV 3 7—1.
Junioren: B: Foreholte (A)WSB
(A) 10—1.
G: WSB (B)-WSB (C) 3—0.
Op de foto ziet men Bent Petersen,
die in de strijd om de ba( over doel
verdediger Landman struikelt, terwijl
Notermans (4) er op toe komt.
(Telefoto A.N.P.).
