Moskou
doch
bestrijdt
laat haar
de Kerk niet,
uitsterven
Meesterlijk bedrog uit de oorlog
op 'n gevoelige band vastgelegd
EEN MEISJE
Muóeutn van g&ócfaiedenu de% yadó dienst
Vlag die de lading niet dekt
DE BRULLENDE BERG
DE MAN, die NOOIT bestond
WOENSDAG 22 AUGUSTUS 1956
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 3
Een speciale verslaggever van het A.N.P. heeft onlangs gelegenheid
gehad om een journalistenreis naar de Sowjet-Unie mee te maken. Over
de manier, waarop de Sowjets de vrijheid van godsdienst toepassen schrijft
hfj het volgende:
„Wij bestrijden de Kerk niet, wij laten haar uitsterven", zo hebben wij
op onze reis vaak gehoord. Inderdaad kan iedere bezoeker der Sovjet-Unie
zich ervan overtuigen, dat de mensen ongehinderd godsdienstige plechtig
heden kunnen bezoeken. Op een staatsboerderij in het Mohammedaanse
zuiden der Unie bleek ons zelfs, dat omwille der oude religieuze tradities
de vrijdag als vrije dag was gehandhaafd. In Moskou bezochten wij op een
zondagochtend de kathedraal van de Verlosser, de fraaiste der Russisch-
orthodoxe kerk, een kleine orthodoxe kerk in een buitenwijk en een
Katholieke kapel. In de laatste, een armelijk kerkje, zagen we uitsluitend
oude vrouwen, waarvan sommige uit Franse kerkboeken lazen, en buiten
landers. De beide orthodoxe kerken waren overvol en het licht van hon
derden kaarsen deed er het goud der ikonen in volle luister schitteren.
Ook hier domineerden de vrouwen, waaronder ook jonge meisjes.
Rome mikpunt der atheïstische propaganda
GEMIN-ACHTE ERE-GASTEN.
Tijdens een ontvangst in de wit
marmeren Georgiuszaal van het
Kremlin kon men de Moskouse kerk
vorsten in hun pronkgewaden op de
plaatsen der eregasten zien. Hoewel
dus de Orthodoxe Kerk nog een fac
tor in het Russische leven is, is het
reeds uit het kerkbezoek in de steden
merkbaar, dat zij daar haar invloed
op de nieuwe generatie grotendeels
verloren heeft.
Welk een terrein de Kerk heeft
Overstromingen in
OOSTENRIJK
De Oostenrijkse provincies Tirol en
Salzburg zijn dinsdag door overstro
mingen geteisterd, die het leven van
vijf mensen hebben gekost. Een man
trachtte drijfhout uit een wilde stroom
water te vissen, maar werd door het
water meegesleurd en verdronk. Een
groep van zeven personen trachtte
met een roeiboot uit een overstroomd
dorp in het Zillerdal te varen, maar
de boot sloeg om, tengevolge, waar
van vier opvarenden van de zeven
verdronken.
Delen van de Rrennerpas naar
Italië zijn door hopen slijk versperd,
die de nachtelijke stortregens hadden
aangevoerd. Laat in de middag slaag
de mtn er dinsdag in de weg weer
voor het verkeer vrij te maken, maar
in Oostelijk Tirol zijn nog verschei
dene wegen versperd. Het dorp Zeil
staat ongeveer een meter onder wa
ter.
REUSACHTIG!
Van 1 tot 3 september zal er in de
Westduitse stad Kassei een bijeen
komst worden gehouden van reuzen.
Uit Oostenrijk, Zwitserland, België
en Nederland zullen delegaties van
„reuzen" naar Kassei reizen om daar
belangrijke „reuzen-problemen" te
bespreken.
De reuzen van deze tijd hebben
zich niet voor de grap georgani
seerd, maar zijn hiertoe overgegaan
oni hun medemensen duidelijk te
maken, dat zij geen te hoge prijzen
voor hun kleding en schoeisel willen
betalen. Bovendien wensen zij ver
laging van belasting voor de ver
vaardiging van- buitenmodel kleding
en schoeisel.
In de statuten van deze „club van
lange mensen", die meer dan 8*00 le
den telt, wordt als toelatingseis voor
dames de lengte vin 1.80 meter en
voor heren de lengte van 1.90 meter
gesteld. Tot de grootste reuzen, die
men in Kassei verwacht, behoren de
Nederlanders A. J. Kramer uit Am
sterdam (2.42 meter) en R. Rijn
hout uit Rotterdam (2.35 meter). Tot
de Duitse reuzen-leden van de club
behoort de zoon van bondskanselier
Adenauer, Paul Adenauer, die 2.02
meter lang is.
moeten prijs geven, was ons in Mos
kou reeds gebleken uit het grote aan
tal in verval verkerende kerkgebou
wen, die reeds vele jaren de gouden
glans van hun ui-vormige koepels
hebben verloren. Nog slechts een ge
ring aantal der Moskouse kerken
mij zei ons veertig van de 1500 is
aan de dienst der Kerk gewijd.
Hoe betrekkelijk de verklaring is,
dat de Kerk niet bestreden wordt,
doch langzaam afsterft, bleek ons in
het enige Leningradse museum, waar.
voor men geen intréegeld behoeft te
betalen.
KATHEDRAAL ALS MUSEUM.
Dit is gevestigd in de vroegere Ka-
zan-kathedraal aan een van de hoofd
straten van Leningrad, een imposant
kerkgebouw met hoge zuilengalerijen
in het front. Het draagt de naam-
„Museum van de geschiedenis van de
godsdienst en het atheïsme". Het mu
seum is ingericht door de Sovjet-
Russische academie der wetenschap
pen en staat onder leiding van pro
fessor Kowalew.
Tijdens de oorlog was het gesloten,
doch in 1953 werden de aan de r.k.
Kerk en de Pausen bestede afde
lingen weer opengesteld. In mei van
dit jaar is ook de afdeling der Rus
sisch Orthodoxe Kerk-weer open ge
steld en men zeide ons, dat 't in de
bedoeling ligt dit jaar ook nog een
afdeling voor de Islam en de gods
diensten van het Oosten in te rich
ten.
De vlag van dit museum dekt de
lading niet. Wat in de uitgestrekte
gangen van het sousterrain der kerk
is bijeen gebracht is veeleer een do
cumentatie van de bestrijding van
de godsdienst dan wel van haar histo
rie.
KORTE golf
Een Amerikaans militair transport
vliegtuig, een Globemaster C-124, is
dinsdag bij de landing op de lucht
basis van West Plam Beach neerge
stort en in brand gevlogen. Drie der
zes inzittenden zijn om het leven
gekomen; de anderen zijn zwaar ge
wond.
Mevrouw William Rinkey, die
101 jaar geleden met haar ouders uit
Duitsland naar Canada emigreerde,
heeft dinsdag te St. Thomas in Onta
rio haar 105e verjaardag gevierd.
Een Franse expeditie heeft in
het Hoggargebergte in de Sahara
circa 10.000 rotstekeningen aange
troffen, die dateren uit de zesde tot
de tweede eeuw vóór Christus. De
grootste ervan, een zes meter hoge
afbeelding van een Afrikaanse god
heid, is volgens de expeditieleider de
grootste prehistorische tekening, die
ooit ontdekt is.
Een troep opgeschoten jongelui
heeft in het afgelopen weekeinde bij
Odersberg in het Westerwald een ka
pelwagen van de „Nederlandse Oost-
priesterhulp" met stenen bekogeld,
waarbij een pater aan 't hoofd werd
gewond. Ook stoorden zij de ere
dienst door lawaai te maken.
Daarbij valt vooral op dat de hier
geëxposeerde middelen tot bestrij
ding van de godsdienst zich vooral
richten tegen de R.K. Kerk en in het
bijzonder tegen de pausen van Rome.
In. vergelijking met de scherpte,
waarmede uit het in de loop van
eeuwen tegen Rome gebruikte oro-
paganda-materiaal gekozen is, zou
men geneigd zijn te geloven, dat de
Orthodoxe Kerk met opzet gespaard
is. Het gros der hier bijeen gebrach
te spotmiddelen op de kerken en
haar bedienaren stamt dan ook uit
westelijke koker, veelal uit de tijd der
Franse revolutie. Tendentie van tal
van voorstellingen en aanhalingen
is de godsdienst voor te stellen als
hulpmiddel van feodale heren om het
volk dom en geduldig te houden, ten
einde het beter te kunnen uitbuiten.
CITATEN VAN MARX.
Overal tussen de museumstukken
ziet men citaten van Marx,, Engels
en Lenin geplaatst, waarin elke
godsdienst als bijgeloof wordt bestem
peld.
Over geloofspunten wordt princi
pieel slechts gesproken als over „ver
zinsels", „sprookjes" en „legenden".
Talloos zijn de spotprenten op zoge
naamd in overdaad zwelgende gees
telijken. In een van talrijke folter-
werktuigen voorziene spelonk is een
zogenaamd inquisitiegerecht van vier
monniken uitgebeeld. Ook in de ker
kelijke eredienst gebruikte voorwer
pen, zoals kelken en monstransen,
zijn in de verzameling opgenomen.
Bijzondere aandacht heeft de orde der
Jezuieten verkregen, die als „gees
telijke gendarmen van het pausdom"
worden voorgesteld. Voorts wordt
het Vaticaan voorgesteld als een
„groot financieel centrum, dat via de
Bank van de Heilige Geest" deel zou
hebben in de belangrijkste industrië
le ondernemingen. Er is overigens
ook een kleine koperen kathedraal
opgesteld, samengesteld uit bommen
met de opschriften Krupp, Bethle-
hem-steel, Morgan, Schneider-Creu-
zot en Vickers Ltd.
Per maand trekt deze expositie
twintigduizend bezoekers. De meeste
daarvan komen in georganiseerde
groepen, die tijdens hun rondgang
uitvoerig door gidsen worden inge
licht over de betekenis van de voor
stellingen. Tijdens ons bezoek warer
het overwegend groepen jonge men
sen, die het museum bezochten. Er
waren gezelschappen „pioniers", die
nauwelijks de schoolbanken ontwas
sen konden zijn. De academie, die dit
museum heeft doen inrichten, geldt
als het hoogste wetenschappelijke
instituut der Sovjet-Unie. Het func
tioneert uiteraard met het geld van
de staat.
GEEN VERWEER MOGELIJK.
Zo bood Leningrad ons de achter
grond, waartegen de vrijheid van
godsdienst in de Sovjet-Unie moet
worden geplaatst. De Orthodoxe Kerk
heeft buiten haar kerkgebouwen
geen mogelijkheden om tegen deze
propaganda op te werken.
Zij zou er ook niet de middelen
voor hebben, want zij moet zichzelf
bedruipen uit de offergaven van het
geringe aantal kerkgangers. Voor de
besteding dier gelden is zij mede af
hankelijk van de „Raad voor kerke
lijke kwesties", die de nodige ver
gunningen en toewijzingen moet ge
ven. Uit de offergaven moet de Kerk
ook de opleiding van haar priesters
bekostigen, die plaats vindt in het
oude klooster Sagrosk, enkele uren
buiten Moskou. Daar zijn thans 220
priesterstudenten. Als pelgrims ko
men naar de kloosterkerk met haar
vier blauwe koepeltorens nog slechts
oude boerenvrouwen uit de omge
ving, die bidden aan het graf van de
H. Sergius. Een ooggetuige berichtte
ons, dat ook leiders van jeugdgroe
pen er geen been meer in zien bij de
oude kloosterkerk halt te houden.
Voor de jeugd is het nog levende
pelgrimsbedrijf reeds een museum
stuk geworden, zo meende hij.
TOON DE SOEP WEER IN DE POT
Het Gerechtshof te 's-Gravenhage
heeft vanmorgen de 44-jarige fa
brieksarbeider A. J. H. alias „Toon
de Soep" uit Oss, de 63-jarige koop
man A. J. R. alias „Arnhemse Nol"
uit Utrecht en de 33-jarige kapper
T. G. van H. uit Rotterdam veroor
deeld ieder tot een gevangenisstraf
van twee jaren met aftrek van voor
arrest.
De drie mannen waren per auto op
misdaad uit geweest. Zij hadden zich
o.m. schuldig gemaakt aan diefstal,
heling en poging tot inbraak.
De procureur-generaal had tegen
„Toon de Soep" drie jaar met aftrek,
tegen „Arnhemse Nol" eveneens drie
jaar met aftrek en tegen de Rotter
damse kapper vier jaar met aftrek
gerequireerd.
De rechtbank te Rotterdam had de
kapper tot twee jaar en zes maanden
en H. en R. ieder tot een jaar en ne
gen maanden, allen met aftrek van
voorarrest, veroordeeld.
ALLE HONDEN VLIEGEN.
Op de luchthaven Eelde zijn gister
middag merkwaardige passagiers ge
arriveerd: Vier grimmige bouviers en
een Mechelse herder, die in gezel
schap van hun geleiders per dakota
van Gilze-Rijen gereisd waren. Deze
honden hebben een training gehad op
de luchtmachtbewakingskorpsschool
prinsenbos te Gilze-Rijen en zijn be
stemd voor de luchtmacht-kazerne te
Appingedam.
Het was voor het eerst, dat de lucht
machtbewakingskorpsschool honden
met een vliegtuig heeft afgeleverd;
er deden zich tijdens de luchtreis
geen verwikkelingen voor.
Geestelijke vader van plan, boek en film bij de Ned. première
Duitse troepenconcentraties wer
den in de zomer van 1943 in allerijl
naar Griekenland en Sardinië ge
stuurd, terwijl de verdediging van
Sicilië minder streng werd, nadat het
oppercommando der Wehrmacht ge
heime Britse documenten in handen
had gekregen, waaruit bleek, dat de
Geallieerden niet Sicilië, doch Grie
kenland en Sardinië als plaatsen
voor de komende invasie hadden uit
gekozen.
Die documenten waren echter vals
en dankzij 'n ge'raffineerde plan via
de formeel neutrale, maar in werke
lijkheid pro-Duitse Spaanse autoritei-
Daartoe pakte men de documenten
(o.a. persoonlijke brieven aan admi
raai Mountbatten aan Eisenhower en
admiraal Cunningham en een
generaal Nijl aan generaal Alexan
der) in een actetas, bond die met een
kettinkje aan de pols van een juist
overleden Brit en wierp het lijk dicht
onder de Spaanse kust van een on
derzeeboot af in het water. Het spoel
de korte tijd later aan en werd in
Spanje begraven, nadat de Spaanse
autoriteiten de verzegelde brieven
hadden geopend en gefotografeerd.
Daarna werd de brieven weer nauw
keurig gesloten en afgegeven aan de
niets vermoedende plaatselijke Brit-
se consul, die ze plichtsgetrouw keu
ten de Duitsers in handen gespeeld, rig naar Londen terugzond met alle
andere eigendommen van de aan
gespoelde Brit.
Zo zeer waren de Duitsers van
de echtheid der documenten en
dus van een komende invasie in
Griekenland en op Sardinië over
tuigd, dat zij nog niet schrokken,
toen de Geallieerden in juli 1934
toch op Sicilië landden. De Duit
sers concludeerden daaruit, dat
de geallieerden deze invasie als
'afleidingsmanoeuvre uitvoerden en
kort daarop in Griekenland en
Sardinië zouden landen.
De thans 55-jarige voormalige of
ficier van de Britse geheime dienst,
Ewen E. S. Montagu, die deze geraf
fineerde en geslaagde afleidingsma
noeuvre uitdacht en uitvoerde, heeft
na de oorlog een boek over deze
operatie geschreven, getiteld „The
man, who never was" (De man, die
nooit bestond); dit boek is thans ver
filmd en gisteren beleefden enkele
Nederlandse theaters de première
van deze film.
Ewen Montagu, die voor deze pre
mières naar Nederland was gekomen,
sprak gisteravond tijdens de voor
stellingen in Amsterdam het publiek
toe en was op tijd in Nijmegen om
daar de voorstelling van zijn film bij
te wonen, waar hij maarschalk Mont
gomery ontmoettte, die tijdens zijn
jaarlijks bezoek aan deze stad, ook
naar deze film-premières was ge
gaan.
Zijn zinnetje.
Een aardige bijzonderheid is, dat
de heer Montagu er zelf een heel
klein rolletje in speelt, niet als Mon
tagu, doch als een marinegeneraal,
die aan de conferentie deelneemt,
waarop het plan besproken wordt.
De acteur Clifton Webb speelt de rol
van Montagu.
„Och", zo vertelde Montagu gis
teren", mijn vrouw zei na de oorlog,
toen ze de film gingen maken:
Hitchcock treedt ook altijd eventjes
in zijn films op, en Charlie Chaplin
ook; waarom zou jij het ook niet
doen?"
Er was een scène, waarop diverse
Britten in een café bier zitten te
drinken en mijn vrouw meende: „Jij
kunt bier drinken net zo goed als
iedereen", maar Ronals Naeme, de
regisseur, achtte een andere scène
meer geschikt.
En zo studeerde Montagu, die
thans practizeend advocaat in Lon
den is, een zinnetje in, dat hij op de
conferentie moest zeggen tegen
Clifton Webb, de man, die op de film
Montagu is.
„U realiseert zich toch wel het ri
sico van dit plan?" moest hij zeggen.
„Als de Duitsers ons plannetje door
zien, dan weten ze meteen helemaal
zeker, dat we op Sicilië en nergens
anders zullen landen?"
Kostbaar.
„Maar dat optreden viwi mij heeft
de Foxfilm een heleboel geld gekost",
vertelde Montagu, „want iedere keer.
dat ik me vooroverboog, over de
tafel leunde in de richting van Clif
ton Webb en begon met de woorden:
„U realiseerd zicht toch wel", dan
schoot Webb in de lach".
(103)
HIJ KEERDE ZICHZELF UIT.
De recherche van het bureau J. D.
Meyerplein te Amsterdam heeft de
37-jarige kantoorbediende W. M. L.
gearresteerd op verdenking van yals-
heid in geschriften en oplichting
voor een bedrag van 5378,De
man heeft een bekentenis afgelegd.
Hij was in dienst van de bedrijfs
vereniging voor bouwnijverheid te
Amsterdam, waar vastgesteld wordt
of een aangeslotene uit het bouwbe
drijf, die ziek is geworden, recht op
een ziekte-uitkering heeft. Zo ja, dan
verzorgt de administratie van deze
vereniging de verzending van post
wissels.
De thans opgesloten kantoorbedien
de heeft volgens mededeling van de
recherche kans gezien de bij de ad
ministratie gebruikelijke ponskaar
ten te misbruiken ter verzending van
ziekte-uitkeringen aan een adres van
één zijner kennissen, die geen enkel
recht op uitkering had.
Aangenomen wordt, dat hij de be
trokken vriend voor diens medewer
king een deel van het op die wijze
gemakkelijk verkregen geld liet be
houden. Deze vriend is echter intus
sen geëmigreerd.
IN DE
door HOFFMANN BIRNEY
11)
Het was werkelijk mijn bedoeling
niet, lady Jane, u last te bezorgen,
maar ik kon maar niet begrijpen
waarom men ons niet geroepen had.
Fuzzy heeft niet, wat men in het al
gemeen noemt, een teruggetrokken
karakter. Hij deelde me enigszins om
slachtig mede, dat ik m'n puntneus.
vindt u mijn neus werkelijk te dun,
lady Jane?niet in zaken moest
steken, waarmee ik niets te maken
had. „En de dame?", vroeg ik. „Die
mag niet gestoord worden", zei hij.
„Mijnheer Carver belde vanochtend
Dok Morgan op". Was het niet buiten
gewoon fijngevoelig van Augustus J.
Carver, u de beproeving te besparen
tegen uw eigen opzichter te getui
gen?"
De ononderbroken woordenstroom
begon Nora Jane zenuwachtig te ma
ken. Hou alsjeblieft even op. Ik
denk er niet aan Mr. Carver vertelde
mij. daf mijn oom vijanden had, dat
hij een jaar geleden een man, hier bij
Black Butte. doodde. Later werd hij
zelf gedood; en nu doodt de opzich
ter van mijn ranch een vreemdeling.
Kan het zijn dat er enig verband tus
sen die feiten bestaat?
„Kan wel zijn. Vroeg u Keizer
Augustus iets van die aard?"
„Nee. Dit is voor het eerst, dat ik
tracht de verschillende gebeurtenis
sen zo'n beetje te rangschikken. Wer
kelijk, Mr. Court, Keizer Augustus,
zoals u hem noemt, was erg vrien
delijk. Hij zei mij, dat hij er per
soonlijk voor zorgen zou dat het tes
tament rechtsgeldig werd, en dat zo
wel de bank als de belastingmensen
mij tijd genoeg zouden laten om de
ranch eens te leren kennen en tot
een besluit te komen. Ik verzocht hem
het testament te laten bekrachtigen
en nam hem tevens als advocaat."
Court was nu weer ernstig.
„Er is geen betere in dit gedeelte
van de Verenigde Staten. Dat is waar.
Hij is een windbuil, en ik kan hem
niet goed luchten, maar wat waar is,
is waar. Op politiek gebied heeft hij
<?en paar rare streken uitgehaald,
maar de politiek is nu eenmaal een
spel, waarbij dadelijk aangenomen
wordt dat iedere speler zijn eiger
kaarten gemerkt heeft, en Carver is
politiek leider in een streek, die be
faamd is vanwege haar politieke me
thodes. Maar er is nog nooit zelfs het
kleinste schandaaltje gefluisterd over
Carver als advocaat of handelsman".
„Ik ben werkelijk blij dat te horen.
Ik begon me al zo'n beetje als een
vlieg te voelen, die in een spinneweb
gevlogen is.
Er kwam plotseling een verre blik
in zijn ogen.
„Het huis-van de Bar-Rafter-K is
een heel oud gebouw", zei hij op
eigenaardige toon. „Een gedeelte er
van dateert uit de achttiende eeuw.
Het is gesloten gebleven sedert Tom
Wallace's dood. Het zou me niet ver
wonderen, als er nu een bende spin
nen waren".
Nora Jane ging rechtop zitten
„Hoe ver is het naar de ranch? Kent
u de weg?"
„Twintig mijl in vogelvlucht. Ik
ken de weg".
„Wilt u er met mij heengaan?"
Hij keek naar de klok.
„Zeker. Als bezitster kunt u in uw
eigen huis een lunch bestellen. Fr is
tijd genoeg om eens rond te kijken en
dan in de koele avond naar de groot-
stadse-genoegens van Black Butte
terug te keren".
Haar auto was achter het hotel in
een schuur geparkeerd. Aan het stuur
hing een vierkant stuk carton. Court,
die een paar passen voor het meisje
uitliep, kon het niet in zijn handen
fijnknijpen en was dus niet bij machte
het voor haar te verbergen. Samen
lazen ze de woorden, die er op ge
schreven stonden.
Blijf weg voordat je weggewerkt
wordt
vreemdelinge benne niet gewenst
in de Sgedel Canyon Denk aan
Walace
Een ruw getekend doodshoofd en
twee beenderen dienden als onder
tekening.
„Wat betekent dat?"
Nora Jane's hand lag op Court's
arm. Hij voelde, dat zij beefde en on
der haar vingers spanden zijn spieren
zich.
„Als ik een werkelijk galant man
was, lady Jane", zei hij langzaam,
„zou ik zeggen, dat iemand dit alleen
voor de grap deed. Maar nuwel,
het spel kan beginnen. Als ik mij niet
vergis, zal de zaak van nu af aan in
teressant worden".
HOOFDSTUK IV.
De twintig mijl naar de Bar-Rafter
-K waren één voortdurende klim naar
de hellingen van het Hidalgo Ge
bergte, dat blauw-groen in de verte
blonk. Ze verlieten de hoofdweg en
sloegen de Buckshot Vallei in, een
breed dal tussen heuvelen, die ze
overtokken om naar de Schedelbeek
te komen. De Schedel Canyon deed
zijn naar eer aan. Een diepe snede
in het landschap, met aan weerszijden
loodrechte roodbruine zandsteenwan
den, die ploteling uitéén weken waar
de weg en de schuimende rivier het
vlakkere terrein van de Schedel Val
lei binnentraden.
Ted Court, achter het stuur zittend,
wees het meisje de twee, bizar ge
vormde rotsen, die de ranch de vroege
naam van Piedras Pesadas (Zware
Stenen) bezorgd hadden en vertelde
haar dat zij, sedert zij de Schedel Ca
nyon verlaten hadden, zich op haar
bezitting bevonden.
„De plaats waar ik weg blijven
moet.... of anders de gevolgen zal
moeten dragen, voegde zij er aan toe.
„Precies. A propos, wat deed u met
die liefdesbrief?"
„Ik vouwde hem op en borg hem
weg".
„Laten we er nog eens naar kij
ken leg hem op uw knieëen zodat
ik er naar kijken kan.... Hm! Ik
weet niet wat u er van denkt, maar
ik ben niet van plan me door dat ding
schrik te laten aanjagen.... het is
geschreven door dat soort van humo
risten die zich geestig vinden, als ze
zich op een kerkhof verstoopen en
dan voorbijgangers met lugu'orre ge
luiden een doodschrik op het lijf
jagen".
Hij liet de wagen stilstaan.
„Degeen die dit schreef was niet
bijster handjg. Kijk u maar eens, de
letters zijn vrij goed geschreven, be
halve daar waar de schrijver meende
dat hij onbeholpen schrijven moest.
Hetzelfde geldt voor de spelling. Bijna
elk woord, dat verkeerd geschreven
kón worden is ook werkelijk foutief
gespeld. Schedel geschreven als Sge
del. Iedereen hier in de buurt heeft
dat woord zo dikwijls gezien, dat zelfs
de grootste stommeling moet weten,
hoe het geschreven wordt. Laten we
het vod bewaren. Vroeg of laat kun
nen we misschien eens uitvissen, wie
het geschreven heeft".
(wordt vervólgd)
