Jubileum pastoor D. Schoenmaker bracht
opoieuw Roelofaremlsveen op de been
DE „KONINGIN DER AARDE"
In HET HOL wan DE LEEUW
Parochianen verzorgden
geslaagde viering
bij de KONING DER WILDERNIS
DONDERDAG 16 AUGUSTUS 1956
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 4
Op ondubbelzinnige wijze hebben de parochianen van de parochie „St.
Petras Banden" uiting gegeven aan hun liefde en eerbied voor de waardig
heid van het priesterschap, een liefde die duidelijk belichaming vond in
het 40-jarig priesterfeest van hun beminde herder, pastoor D. Schoenmaker.
Natuurlijk kon bij deze feestviering de wens van de pastoor zelve, om dit
jubileum op sobere wijze te vieren, niet helemeel terzijde gesteld worden.
Met vQjtkomen waardering voor deze bescheidenheid is het desondanks tot
een stijlvolle en waardige viering gekomen.
Sober weer bij
Intocht
Bij de feestelijke intocht hadden
zelf de weergoden, aan deze door
pastoor gewilde soberheid, meege
werkt. Want tijdens het opstellen
van de feeststoet hetwelk plaats
vond in de Spoorstraat waaide er
een herstachtige wind over 'n fleu
rige stoet van rakkers, gidsen en
bruidjes. Maar de blijdschap van de
vreugcle gekoppeld aan de vrolijke
tonen van de muziekvereniging
„Liefde voor Harmonie" deden de
kilte van dit herstachtige vervagen.
En toen pastoor met zijn naaste fa
milie in de open landauer met naast
hem gezeten zijn voorganger oud
pastoor G. Onel had plaats genomen,
maakte het binnenkomen in de Dorp
straat van Roelofarendsveen aan de
jubilaris reeds duidelijk, dat zijn
parochianen naast de dankbaarheid
hem toch ook van harte een vreug
devolle feestviering gunden. Van alle
huizen wapperden de vlaggen met
of zonder pauselijke wimpel, terwijl
het klokkengebeier tot in de wijde
omtrek zijn vreugdevol geluid over
het feest van de jubilerende pastoor
deed horen. Aan de grens van de pa
rochie werd pastoor verwelkomd
door de voorz. van K.A., tevens voor
zitter feestcomité, de heer J. v. Rijn,
die naast een woord van gelukwens,
tevens de wens uitsprak dat pastoor
hier ook voor zijn toekomstig gou
den priesterfeest begroet zou mogen
worden. Na de feestelijke intocht
door de parochie, waarbij in de volg
auto's was plaatsgenomen door fami
lie van pastoor, pater Houtsma en
kapelaan Sikkink, kerk- en armbe
stuur, het bestuur der r.k. actie en
als vertegenwoordiger van de stands
organisaties een deputatie van de
middenstand, ging de jubilerende
pastoor tussen een haag van bruid
jes door de kerk binnen en werd
hier naar het hoogaltaar geleid. In
het kerkgebouw was met gladiolen
in prachtige kleurschakering een
gedistingeerde versiering aange
bracht. Voqral de versiering op het
altaar trof door smaak en eenvoud,
en men kon constateren, dat hier de
anjers en overige bloemen door de
hand van een bekwaam vakman ge
schikt waren. Nadat het welkomst
lied gezongen was, sprak de paro
chiekapelaan, J. Sikkink het begroe
tingswoord uit.
„Nu gij op plechtige wijze uw pa
rochie bent binnengehaald, aldus ka
pelaan, zult gij ongetwijfeld terug
gedacht hebben aan die dagen van 40
jaren geleden. Zo zullen ook morgen
uw gedachten terug gaan naar de
dag van uw priesterwijding en naar
de dag van uw eerste H. Mis in uw
geboorteplaats. Morgen gaat gij thans
reeds uw 40 jarig priesterjubileum
te midden van uw familie in deze
parochie St. Petrus Banden vieren.
Dan gaan wij gezamenlijk dank
brengen aan God omdat gij gedu
rende 40 jaren uw priester-zorgen
hebt mogen geven. Het is uw wil en
wens, dat uw jubileum zo sober mo
gelijk gevierd zal worden, omdat het
feest van het 100-jarig bestaan der
kerk nog maar enkele dagen achter
ons ligt.
Daarom zullen wij met des te meer
luister met u dit feest van dankbaar
heid kerkelijk gaan vieren. Met as
sistentie van pater Houtsma en ka
pelaan Sikkink celebreerde de jubi
laris hierna een plechtig Lof.
De volgende dag.
Gistermorgen gingen in de beide
stille H. Missen reeds vele parochia
nen ter H. Tafel, waarbij ongetwij
feld uit veler harten een stil dash-
Te half tien zette het klokkengebeier
in en met haar feestelijke klanken
wisten zij ook nu vele parochianen ter
kerke op te roepen om de plechtige
Hoogmis uit dankbaarheid bij te wo
nen. Toen pastoor vanuit de pasto
rie, voorafgegaan door bruidjes en
koorknapen naar het kerkgebouw
werd geleid, was er zelfs een ver
kwikkend zonnetje om met zijn
warmtestralen glans en luister bij te
zetten aan dit feest van dankbaar
heid. Bij deze plechtige Hoogmis
werd pastoor Schoenmaker geassis
teerd door kapelaan J. Duivenvoor
den als diaken en kapelaan J. G.
Jongkind als subdiaken (beide kape
laans hadden pastoor gediend in zijn
vorige standplaats Dordrecht), ter
wijl kapelaan J. Sikkink als cere-
moniaris fungeerde. In het priester
koor hadden plaatsgenomen em.-pas-
toor J. G. Onel, pater Houtsma, ka
pelaan J. de Roode van de parochie
Maria Presentatie, kapelaan A. J.
Loerakker en pater Coolen van de
paters van de H. Harten uit Dordrecht
Het parochieel zangkoor zong o.l.v.
de heer M. Nieuwint op voortreffe
lijke wijze de Mi§ „Missa Sanctissi-
mae Trinitatis" van Hubert Cuypers,
waarbij het orgel werd bespeeld door
de heer Th. C. Hoogenboom. De
feestpredikatie werd gehouden door
kapelaan A. J. Loerakker, de eerste
kapelaan van de jubilaris. Deze zeide
o.m.: „Het is thans 40 jaren geleden
dat gij de woorden over u hèbt laten
uitspreken, waardoor gij machtsdra
ger van Christus zelf zijt geworden.
Hierdoor hebt gij Christus macht ge
kregen om brood en wijn in Zijn
Lichaam te veranderen, de macht om
zonden te vergeven en troost te
brengen aan zieken en bedroefden.
Hierdoor hebt gij thans 40 jaren ge
leefd, alsof gij Christus zelf waart.
De waarde van het priesterschap en
het rijke bezit hiervan voor de pa
rochianen werd door kapelaan Loe
rakker nader belicht. Niet langer
een knecht maar een vriend van
Christus. Voorts beschreef spr. de
moed van pastoor betoond in de oor
logsdagen toen hij zijn ver ver
spreide en geëvacueerde parochianen
uit Hansweert moest bezoeken. „Een
pastoor die niet aan de weg heeft
getimmerd, maar tijdens de bezet
ting alles heeft getrotseerd om de
waarheden van de H. Kerk waar no
dig te verdedigen. Uw pastoor heeft
daar wel geen sensationele dingen
gedaan, maar hij heeft overal geleefd
als een vriend van Christus. Daar
om moeten wij dankbaar zijn, dat wij
hier deze priester, deze vriend van
Christus die zoveel goedheid van God
heeft meegekregen, mogen bezitten.
Moge het daarom aan hem zijn ge
geven, dat.hetgeen hij zich reeds op
aarde verworven heeft, hem later ten
deel zal vallen in de eeuwigheid! Na
de Hoogmis zong het zangkoor de
door haar eigen directeur de heer M.
Nieuwint gecomponeerde feestcanta
te „Ecce Sacerdos",
Receptie.
Bij het officiële gedeelte der re-
eeptie, te 2 uur in de Pancratiuszaal
gehouden,, waren vele parochianen
aanwezig om de woorden van felici
tatie en lofuiting aan hun pastoor te
aanhoren. Op het toneel prijkten di
verse fraaie bloemstukken, terwijl
ook in het gebouw zelve een passen
de versiering was aangebracht. Toen
de jubilaris temidden van familie,
parochie-geestelijken, oud-kapelaans
en met naast hem gezeten era.-pas
toor J. G. Onel, had plaats genomen,
zong de gemengde zangver. „Vox
Laeta" ter inleiding van deze recep
tie het „Ave Maria' van G. Nielandt.
Bij deze receptie waren o.m. aanwe
zig bufggtfleester E. J. H. Kolfschq-,
Pastoor Schoemaker te Roelofarends
veen ontving veel geschenken.
ten, vergezeld van de beide wethou
ders, gemeente-secretaris W. A. van
Hartveld en echtgenote, de eerw.
overste en zusters van het St. Jaco-
bus-gesticht, het voltallige kerk- en
armbestuur en talrijke parochianen.
Als voorzitter van de kath. actie en
feestcomité sprak de heer J. van Rijn
namens de gehele parochie 'n woord
van gelukwens. In tegenstelling met
de pastoor zelf zouden de parochia
nen niet gaarne dit feest ongemerkt
voor bij laten gaan. Als er vreugde is
in de parochie, viert pastoor dit met
ons mee, maar ook in droefheid
weet hij zijn medeleven te tonen.
Daarom is het thans aan ons om met
u ook uw feest mee te vieren. Van
morgen hebben wij dank gebracht
aan God, vooral voor de jaren dat gij
onder ons hebt mogen vertoeven. Ik
wens u geluk met deze 40 jaren die
u door God zijn gegeven, en hoop
tevens dat gij ook hier uw 50-jarig
Het is net als de elec-
trische stoel: De voorbe
reidingen zijn het ergst.
En in dit speciale geval
bleef niemand in gebreke
óm het praeludium, dat
aan het gebrul der leeu
wen vooraf ging, zo wel
luidend mógelijk te ma
ken.
Opgeluchte collega's kwa
men met verbluffend goe
de raadgevingen: „Een
beer is veel gevaarlijker,
want die slaat je met een
vriendelijk gezicht neer
en een leeuw begint eerst
boos te kijken", ongetwij
feld een waardevolle tip,
alleen vergt het een wei
nig fantasie om zich een
lachende leeuw voor de
stellen en zo een hadden
we toch nodig.
Maar nadat we informa
ties over het pensioen
fonds ingewonnen hadden
en iedereen beloofd had
niets dan sympathieke
stukjes te schrijven, als
het mis mocht gaan, stap
ten we met een schim van
een glimlach gisteravond
op de dompteur af, die
ons de laatste instructies
zou geven: „Er kan niets
gebeuren, als je maar
kalm blijft en niet gaat
rennen!" deelde deze ge
ruststellend mede. Min
der geruststellend was het
verzoek hem niet de rech
terhand te schudden, om
dat die in 'verband zat..
Maar aan alle lijden komt
een einde en nadat de
grommende beren de pi
ste verlaten hadden, kwam
„ons nummer".
Zo gauw als de leeuwen
het loopgangetje doorkwa
men, zagen %ve al, dat het
mis was: Ze lachten geen
van beiden en met de
moed der wanhoop wron
gen we onszelf even later
door een nauw openinge
tje in het hek, dat hin
derlijk vlug weer achter
ons gesloten werd.
Tja, hoe voel je je; dan,
als je op enkele meters
afstand een paar leeuwen
ziet gapen zonder de ge
ruststellende tralies er
tussen?
Het werd feitelijk een
beetje een teleurstelling.
We hadden op iets groots
gerekend, waarbij we op
een veilige manier eén
onsterfelijke heldendaad
hadden kunnen plegen,
met aarr het slot een snik
kende menigte mensen,
die allemaal hun leven
aan ons te danken had
den.
Vergeleken bij dit schone
beeld was de vertoning
een beetje tam. Toen we
twee glaasjes wijn ge
dronken hadden, zei de
dompteur: „Loop maar
kalm naar het hekje" en
toen stonden we buiten
met de zekerheid, dat al
le mannen in de tent op
dat moment dachten:
„Moet je die lefschopper
zien; ik had het ook wel
gedurfd!"
Een klein mannetje hield
ons na afloop staande en
vroeg: „Waarom ben je
feitelijk zo gek geweest"
Dit eist een verklaring,
vinden we.
Toen er uitgemaakt moest
worden, wie van de re
dactie in de kooi moest
kruipen, begonnen alle
liefhebbende levensgezel
linnen eerst te dreigen,
toen te wenen en tenslot
te viel hun betraand oog
op ons: „Waarom gaat hij
niet?", riepen ze opgeto
gen in koor.
We wilden juist gaan
uitleggen, dat het meer
een taak was voor een
man, die zich geschraagd
weet door vrouw en
kroost, toen we de blik
ken zagen, die onze aar
zeling in de blauwe en
bruine ogen gebracht had.
„We kunnen net zo goed
in de leeuwenkooi gaan",
dachten we toen.
Nu weten we, dat we het
beste deel verkozen heb
ben!
KRONUS.
feest zult mogen beleven. Niettegen
staande het feit, dat de parochianen
reeds gul geofferd hadden bij het
100-jarig bestaan der kerk, hebben
zij zich ook thans niet onbetuigd wil
len laten om u op deze feestdag iets
persoonlijks te geven. Namens de ge
hele parochie bood hij een prachtig
tapijt, een boekwerk en een ency
clopaedic aan. Ik hoop dat u dit wilt
aanvaarden als bewijs van hoogach
ting voor uw priesterschap en als
dank van uw parochianen.
Prettige samenwerking.
Namens het gemeentebestuur van
Alkemade richtte burgemeester E. J.
M. Kolfschoten woorden van felici
tatie tot de priesterlijke jubilaris. „U
bent er niet in geslaagd u te onttrek
ken aan het huldebetoon uwer pa
rochianen.
Tussen u en ons gemeentebestuur
is er steeds een prettige samenwer
king geweest. Een samenwerking
ook om de grote plannen, die in onze
gemeente op stapel staan welke
ook dienen ter behartiging van de
geestelijke belangen te helpen
verwezenlijken".
Burgemeester bracht vervolgens
zijn felicitatie onder woorden en
deed de wens, dat pastoor nog vele
jaren in prettige samenwerking, ook
met de gemeente, tot heil van zijn
parochianen, zal mogen werken. Zijn
woorden werden vergezeld door een
grote kist met sigaren. Namens het
kerkbestuur spraken de heren Seb.
Bakker, en namens het armbestuur
P. C. Bakker nog een korte geluk
wens uit.
Diep getroffen.
In zeer hartelijke bewoordingen
sprak pastoor Schoenmaker hierna
een welgemeend dankwoord. „Deze
grote belangstelling en dit meeleven
hebben mij diep getroffen. Dank
voor de waarderende woorden, en
dank ook voor de talrijke cadeaus,
welke men hier en ook op de pasto
rie zijn bezorgd. Speciaal richtte pas
toor zich tot de kath. actie, die thans
wel blij zal zijn dat beide feestvie
ringen zijn afgesloten. 'Nadat „Vox
Laeta" het officiële gedeelte der re
ceptie met het „Exultate Deo" beslo
ten had, kwamen honderden- paro
chianen pastoor persoonlijk met zijn
40-jarig priesterjubileum gelukwen
sen. Des avonds te 7 uur werd de
feestviering kerkelijk met een plech
tig Danklof besloten.
Boeiend circusprogram en adembenemende
sensatie in de gezellige tent van Boltini
Vele Leidenaars en vacamtiegangers
uit de badplaatsen zochten gister
avond bescherming tegen de gure zo
mer in de knusse tent van de heer
Boltini op het Schuttersveld, waar een
zeer gevarieerd en boeiend circuspro
gramma werd afgewerkt.
Volgens traditie werd de avond be
gonnen met de wilde dieren-nummers,
waarin de heer Althoff met. veel bra-
vour zijn leeuwen en beren presen
teerde.
Het beroemde rekenpaardje August,
dat niet alleen het eerste deel van
het rekenboekje beheerst, maar ook
goed op de hoogte bleek van het
doen en laten van enkele jongelui,
zorgde voor de vrolijke noot, even
als de voetballende ponny. Mevrouw
Dicky Boltini trad' met haar lieve
lingspaard Chalet in de schijnwer
pers en oogstte daarmede veel suc-
Gratie en behendigheid.
Het circusmenu, dat in een vlot tem
po werd opgediend, had zeer veel
variatie en opvallend goed waren
de nummers, waarin een keur van
artisten gratie en- behendigheid aan
den dag legden.
Wij denken hierbij speciaal aan
Alois Bossle, die enkele meters boven
de grond over 'n paar pl&hken naar
bOven balanceerde op een kogel en
met een uiterste aan lichaamsbeheer.
sing ook weer op dezelfde wijze te
rug" wist te komen.
The Rennelly's bleken eveneéns
vergevorderd te zijn in de balanceer -
kunst, want hun rijwielact was per
fect.
De Hartungs Rolling Stars wisten
op een plankier van enkele vierkan
te meters een enorme snelheid te
ontwikkelen op de rolschaatsen,
waarbij zij ook nog enkele staaltjes
acrobatiek lieten zien.
In dit deel van het programma tra
den ook nog op de Cavalinio's met
hun Vlaame kolder, de Rasia's, drie
lenige meisjes en de Bellini's met
hun acrobatiek op paardenruggen.
Tenslotte: de sensatie.
Na de pauze brachten de Bossle
brothers sensatie van de bovenste
plank, 't Begon met een motornum
mer in Amerikaanse stijl o.a. ver
springen met de motor en het jagen
door brandende hoepels. Adembene
mend was de salto uit de nok van het
circus, waarbij alles en in het bij
zonder de springer zelf op zijn
pootjes terecht kwam.
De Bossle's, jongens van elastiek,
hadden verder nog een uniek stukje
hoogdraadwerk zonder valnet. Onder
het dak van de tent voelden zij zich
op een dun staalkabeltje even lek
ker als de gemiddelde Leidenaar cf>
de Breestraat en zij stapten over el
kaar heen, of het niets was. De oud
ste Bossle zorgde voor een hoogte
punt door met de blinddoek voor
een wandeling over de draad te ma
ken. De laatste tien meter van „het
traject" legde hij af om te tonen
dat hij echt niets kon zien met de
lichten uit.
Tot slot ging hij nog even op de
motor over de kabel, waarbij een 3-
dubbele salto-mortale de sensatie ten
top voerde.
Kronus, de man in bonus.
Voor de aanvang van de voorstel
ling had het publiek enige tijd Ver
wonderd gekeken naar een jongeman,
die bij de ingang van de piste tegen
een tentstok stond geleund. Juist toen
de mening was ontstaan, dat hier de
wereldkampioen kettingroken een
demonstratie gaf, werd de jongeman
aangekondigd als een Leidse journa
list—in drukinkt bekend als Kro
nus die een poosje in de leeuwen-
kooi zou gaan.
Graag- hadden wij geschreven, dat
hij- trillend de kooi binnen ging,
maar waarheidsliefde belet ons dat.
Kronus hield zich flink.
Zijn buiginkje was weliswaar een
beetje houterig, maar wij hebbén hem
ook al eens op een bal bezig gezien
en daar deed hij dat niet anders, zo
dat we hooguit kunnen concluderen,
dat leeuwen hem niet sterker impo
neren dan meisjes. Voor insiders is
het dan wel duidelijk, dat hij toch
niet helemaal gerust de koöi binnen
ging.
Zonder een zweem van paniek za
gen we Kronus een fles wijn ontkur
ken en daarna voor zijn doen wel wat
schielijk een paar glaasjes naar bin
nen gieten, 't Was moeilijk vast te
stellen, of dit schielijk innemen een
kwestie van zenuwen was of van:
„Effe opschieten, 't is toch voor re
kening van de directie".
De leeuwen, die Kronus reeds
naar den vleze hadden gemonsterd
en afgekeurd, bekeken hem achter
zijn glaasje met blauwe-knoperige-
blikken en toen hij zijn laatste bui
ging voor het publiek maakte, fluis
terden zij waarschijnlijk tegen él-
kaar: „Geen lood vlees zit d'r aan;,
hooguit wat benen voor de soep en
dat is toch te bewerkelijk voor ons".
