Gesprekavond tussen katholieke en
protestante jongeren
Vervolg van een zitting
van Leids jeugdparlement
Scherp
AVONDRUST
Bescheiden kunstenaar, die blij
aanvaardde, wat 't leven bracht
BIOSCOPEN
ZATERDAG 3 MAART 1956
DE LEIDSE COURANT
EERSTE BLAD - PAGINA 2
„Kath. kerk moet haar waarheid verdedigen"
Een verrassende buitenparlemen
tairebelangstelling was het gevolg
van de uitnodiging tot een gesprek
avond, waarop van gedachte gewis
seld zou worden over de vraag of de
katholieke kerk de grenzen naar de
wereld overschrijdt.
Tijdens de laatste zitting van het
jeugdparlement te Leiden was dit ter
sprake gekomen, maar de jongelui
zijn er niet „uit gekomen". Daarom
hadden zij voor deze avond assistentie
gevraagd van pastoor Auxentius van
Schalen o.f.m. en dr. F. H. von Meyen-
feldt, gereformeerd predikant.
Punten van overeenstemming,
Na een openingswoord in het eivol
le zaaltje van „Het Vlies" door de
heer J. van Zonneveld, waarin hij het
ontstaan van deze avond schetste,
nam pastoor Van Schalen het woord.
Hij stelde voorop, dat een discussie
meestal tot niets voert. Liever zou hij
dit gesprek willen beschouwen als
een „praatje over de onderdeur". Wij
moeten trachten elkaar te vinden op
de punten van overeenkomst in ons
geloof.
Wat is werelds?
De' eerste vraag die de Arjos had
gesteld, luidde: overschrijdt de r.k.
kerk de grenzen naar de wereld niet?
Het begrip werelds, aldus pastoor
Van Schalen heeft verschillende be
tekenissen. Ongeacht de bedoeling
van deze vraag stelde hij dat de kerk
goddelijk én menselijk is. Door de
houding van mensen mag het systeem
niet veroordeeld worden.
Verschilpunten.
Het was te verwachten, dat de dis
cussie zich in dit gemengd gezelschap
toch weer ongemerkt naar principiële
verschilpunten zou bewegen.
Uiteraard is het voor ons ondoen
lijk en ook overbodig de discussies
rond de kernen weer te geven. We
hebben zo'n idee, dat deze disputen
in de „debating-sfeer", waarbij dik
wijls gestreden wordt niet om de
waarheid, maar om 't zoet „de waar
heid erkend te zien" weinig vrucht
afwerpen De voorbeelden die de Ar
jos, de Anti-Revolutionaire Jongeren,
aanvoerden waren van dergelijk ge
halte, dat de aanwezige jongeren-
k.v.p.-ers het niet konden nalaten
voorbeelden aan te dragen, die de op
ponenten op hun beurt moesten
schokken.
Dit „voorbeelden aandragen" nam
een dergelijke vorm aan, dat zelfs uit
de zaal er op werd aangedrongen
géén voorbeelden meer te geven.
Hierin werd het woord van pastoor
Van Schalen van waarde: de kerk
kan men niet veroordelen om de
misdragingen van de mens.
Ds dr. F. H. von Meyenfeldt, die de
Arjos bijstond, erkende, dat aan bei
de zijden dingen zijn gedaan, die aan
weerszijden betreurd kunnen worden.
Politiek.
Wat zou de houding van de kath.
kerk zijn, indien zij de meerderheid
in Nederland heeft? Pastoor Van
Schalen stelde, dat de kerk zich niet
met politiek bemoeit, indien de poli
tiek zich niet met haar bemoeit. Het
is echter moeilijk vast te stellen,
waar de raakvlakken tussen kerk en
politiek precies liggen. In dit verband
werden door de opponenten voorbeel
den uit Spanje en Columbia aange
voerd. De protestanten van Nederland
hadden gehoopt, dat de Nederlandse
bisschoppen zich pertinent afwijzend
hadden uitgesproken „over beknot
ting van de vrijheid van andersden
kenden" in Spanje.
„De protestant is zo krachtig van
zijn waarheid overtuigd, dat hij de
tegenstrever graag de kans geeft aan
't woord te komen". (Ds. von Meyen
feldt).
Pastoor van Schalen betoogde, dat
de kerk altijd bezorgd is voor het
zielenheil van haar leden. De kerk is
wel tolerant, maar voelt zich als de
bezitter van de waarheid gedwongen,
die waarheid te verdedigen.
Leugenachtig.
Men kwam nog aan een derde
vraag van de Arjos toe: „Is het niet
leugenachtig te suggereren, dat men
voor het alternatief RomeMoskou
is geplaatst?
De mening onder de katholieke
bü HUIBERS
Haarlemmerstraat 1 23, Leiden
vindt U een grote keuze in alle
Advertentie)
Dinsdag 6 maart a.s. is het 25 jaar
geleden, dat dr. H. M. J. W. J. Kort-
mann slaagde voor zijn artsexamen.
Er is een huldigingscomité gevormd,
welk op die dag te 3 en 4 uur aan dit
jubileum de nodige luister zal bij
zetten.
De feestdag begint met 'n plechtige
H. Mis om 9 uur in de kapel van het
St. Elisabeth-ziekenhuis te Leiden.
Wij hebben zo'n vermoeden, dat dr.
Kortmann zich het uiterlijk vertoon
van zulk een huldiging laat welge
vallen, omdat dit bij zulk een mijl
paal en onder de aandrang van zijn
talrijke patiënten nu eenmaal niet
anders kan, maar hij voelt zich ken-
Nieuwe Etna-krater
Een nieuwe krater van de Etna,
die zich donderdagavond op de oost
flank opende, braakt een stroom
kokende lava uit van verontrustende
omvang.
De bewoners van Zafferana, dat op
een hoogte van ongeveer 600 meter
op de hellingen van de vulkaan ligt,
begonnen zich vrijdag na een slape
loze nacht op een mogelijke ontrui
ming voor te bereiden.
Tegen de avond nam het gevaar
voor het dorp Zafferana echter af,
doordat de lavastroom uit de nieuwe
krater verminderde en van koers
veranderde.
POTLOOD en GEEST
Oplossing. No. 525. Horizontaal: 1.
gewelfsel, 8. ere, 9. toe, 10. v.a., 11.
pel, 13. Se, 14. kapel, 16. raar, 17.
heer, 18. sisal, 20. el, 22. sar, 23. Dg,
24. Rus, 26. are, 27. diagonaal.
Verticaal: 1. gevorderd, 2. era, 3.
we, 4 leep, 5. St, 6. Eos, 7. leefregel,
11. Paris, 12. Lehar, 14. kas, 15. lel,
19. sago, 21. lui, 23, dra, 25. sa, 26. Aa.
TTOT de grootste sensaties, welke
een mens in zijn aan sensaties
zo rijke leven meemaakt behoort
een duik in de Begijnhofkapel te
Amsterdam. Je komt uit het druk
ke gedrentel van de Kalverstraat
of uit de tomeloze stroom van de
Nieuwe Zijds en onverhoeds sta je
of kniel je voor het starende blan
ke oog in de gouden toonder of
monstrans. Dan sta je daar, dan
kniel je daar en je stamelt wat en
beter is 't om maar niets te stame
len en terug te staren naar dat
overheerlijk geheim van Jezus'
aanwezigheid in de Kalverstraat.
Dat staren hou je nooit lang vol.
Een mens is nu eenmaal een wis
pelturig iets. Er zijn bovendien ge
zellige winkels en café's in de
Kalverstraat. Toch blijf je je be
wust in die weinige ogenblikken
een glimp te hebben opgevangen
van Gods eeuwige liefde voor de
mensen.
Aardverschuivingen
in Santos
Men vreest, dat in de Braziliaanse
havenstad Santos zeker 60 mensen
om het leven zijn gekomen door
grondverschuivingen en overstro
mingen, die zich sedert donderdag
avond voordoen.
De overstromingen zijn een gevolg
van een krachtige wind, die 't vloed
water over het strand de stad in
drijft. Vooral de wijk waar veel ha
venarbeiders wonen, is zwaar getrof
fen. Talrijke huizen zijn reeds als ge
volg van grondverschuivingen inge
stort. Militairen, politiemannen,
brandweerlieden en duizenden bur
gers zijn koortsachtig aan het werk
om overlevenden uit de puinhopen te
bevrijden.
Dulles naar Azië
John Foster Dulles, de Amerikaan
se minister van buitenlandse zaken,
is vrijdag uit Washington vertrokken
naar Karatsji, waar hij de conferen
tie van de Zoavo zal bijwonen die
op 6 maart begint.
Op zijn reis zal Dulles tien Azia
tische landen bezoeken. Bij zijn be
sprekingen in die landen zal hij er,
zoals hij vrijdag bij zijn vertrek ver
klaarde, de nadruk op leggen, dat
Amerika „de werkelijke vriend van
Azië is" en dat men op de Ver. Staten
rekenen kan.
De landen die Dulles bezoeken zal,
zijn: Pakistan, India. Ceylon, Indo
nesië, Thailand, Zuid-Vietnam, de
Philippijnen, Formosa, Zuid-Korea
en Japan.
Gevecht met politie
te Nice
Verscheidene honderden socialis
tische en communistische betogers
zijn vrijdagavond te Nice hevig slaags
geraakt met de politie, nadat zij ge
poogd hadden een tegendemonstratie
op touw te zetten buiten een verga
derzaal, waar de Poujadistische afge
vaardigde Jean Damasio het woord
zou voeren.
De politie, die de betogers trachtte
te verspreiden, werden met straat
stenen bekogeld.
Een aantal demonstranten werd
aangehouden. Volgens de eerste be
richten hebben verscheidene per
sonen verwondingen opgelopen.
r.elijk niet op zijn gemak als gehul
digde.
Zijn voornaamste bezwaar moet
wel zijn, dat hij met de enorme prak
tijk, die hij heeft en al het werk, dat
hem voorts bezig houdt, zich de tija
niet kan veroorloven gehuldigd te
worden. Hoezeer de tijd van dokter
Kortmann beperkt is zeker in deze
tijd waarin de griep als een tiran
onze stad beheerst hebben wij
ervaren toen wij probeerden voor een
interview tot zijn werkkamer aan
de Lorentzkade door te dringen.
Het is ons gelukt mede dank zij
d>. echtgenote van dr. Kortmann, die
het klassieke voorbeeld is van de
ideale doktersvrouw.
„Mijn leven is een legpuzzle", zegt
ae dokter zelf, „waarin enige blokjes
te veel zijn".
Wij konden nog een andere uit
spraak noteren, vóór de dokter ons
bond om het verslag van zijn leven
tot de sobere feiten te beperken:
„Mijn familie is „erfelijk belast".
Hij lichtte deze sinistere uitspraak
toe: Grootvader en vader waren arts
(Grootvader eveneens in Leiden).
Ook een broer en twee neven zijn
medicus.
Maar daarna werd het onderhoud
beperkt tot het enkel noteren van ge
gevens, die echter ondanks hun sober
heid (of misschien juist daardoor?)
het respectabel monument zijn van
een werkzaam leven.
Feiten.
H. M. J. W. J. Kortmann werd
50 jaar geleden te Zoeterwoude ge-
aanwezigen was, dat het leugenachtig
is een dergelijke uitspraak in een ka
tholiek weekblad (De Linie) leugen
achtig te noemen. Eerder wordt hier
mede de controverse geloof en onge
loof bedoeld (pastoor Van Schalen).
Het is begrijpelijk, dat een katho
liek. die in de overtuiging is het ware
geloof te bezitten tegenover de stad
Moskou de stad Rome plaatst. Het is
een oratorische vergelijking.
Deze vraag voerde de aanwezigen
nogmaals naar de kwestie: wat is_ het
ware geloof, en welk geloof is één?
Tegen elf uur besloot de heer J.
van Zonneveld deze gesprekavond
met te constateren, dat de avond
ongetwijfeld tot wederzijds begrip
had bijgedragen.
boren. Middelbare opleiding ontving
hij aan het Leids Gymnasium en aan
het Gymnasium van de Jezuïeten te
Katwijk. Hij studeerde aan de medi
sche faculteit van de universiteit te
Leiden
Op 1 jan. 1933 begon hij te Leiden
een praktijk, op de Hogewoerd, bij
na op dezelfde plaats waar eens zijn
grootvader zijn praktijk hield. In dat
zelfde jaar werd hij tevens narcoti-
seur van het St. Elisabeth-ziekenhuis,
een nevenfunctie, die hij ook nu nog
waarneemt.
Sinds april 1933 is dr. Kortmann
ook docent in de anatomie en de
gezondheidsleer aan de Vakschool
voor meisjes aan het Galgewater,
sinds 1935 docent aan de Leidse
EHBO-brigade, sinds 1940 docent aan
de EHBO-dienst Leiden, sinds 1953
docent van de EHBO-cursus der Rijks-
verkeerspolitie en sinds de oprichting
van de B.B.
Sinds de oprichting is dr. Kortmann
voorts medisch adviseur van het kath.
huwelijksvoorlichtingsbureau. Hij
werkte mede aan de wederoprichting
van het Francisca Romana-huis, van
Verbum Dei en van de R.K. Bond van
ziekenverplegenden „Salus Infirmo-
rum", van welke bond dr. Kortmann
voorzitter is geweest en sinds kort
medisch adviseur. Tot 1953 was hij
president van de studentenconferen
tie der St. Vincentiusvereniging te
Leiden.
In 1945 werd dr. Kortmann lid van
de Leidse gemeenteraad voor de kvp;
als zodanig is hij eveneens lid van de
commissie van toezicht van de gestich
ten Endegeest, Rijngeest en Voor
geest en lid van de commissie voor
geneeskundige- en gezondheidsdienst.
Nadat wij deze respectabele lijst
hadden samengesteld, gelukte het
oris nog iets te vernemen over per
soonlijke interessen van deze met
werk overbelaste arts. Bijzondere be
langstelling heeft hij voor de ont
wikkeling van de katholieke zieken
huizen in Nederland, voor verkeers
problemen (zijn zakelijke commen
taren en weldooixïrachte adviezen in
de Leidse gemeenteraad leggen hier
van getuigenis af) en zo de tijd
hem hiervoor ruimte laat de stu
die van de Nederlandse en Vlaamse
primitieven.
Burgerlijke Stand
Geborei: Johannes Cornelis z. van
J. C. van Benten en J. G. Versluis.
Albert Cornelis z. van W. v. Rijn en
A. Glasbergen. Willem z. van W. van
Rijn en A. Glasbergen. Hanna Maria
Adriana d. van G. Verlind en H. M.
D. la Mair. Jansje d. van J. v. Sons-
beek en J. Bousie. Johannes Marinus
z. van J. v. d. Zwaan en E. v. Wijk.
Yvonne d. van I. Veilbrief en J. Al-
blas. Maria Theresia d. van P. C. De-
vilee en C. v. d. Burg. Gerardus z.
van W. v. Westbroek en A. E. van
den Broek.
Overleden: A. Bergamini man 72 j.
P. F. Heemskerk man 61 j. M. van
Weerlee huisvr. van Arentsen 69 j.
H. B. Fontein wednr. 87 j. S. J. Lefe-
ber wed. van: Talboo 61 j. W. Lous
vrouw 75 j. J. v. d. Putten wed. van:
Benning 84 j. H. J. G. Stuurop huisvr.
van. Foks 57 H. F. Gregoire wednr.
74 j.
LODE SENGERS
De bekende Leidse kunstschilder,
de heer Lode Sengers is gistermiddag
iu zijn huis aan de Pesthuislaan te
Leiden overleden.
Met Lode Sengers is een belangrij
ke figuur uit het culturele leven van
Leiden, een in geheel Nederland ge
waardeerde kunstschilder, heenge
gaan.
Lodewijk Nicolaas Sèngers werd
geboren te Rotterdam op 5 september
1896.
Hij bezocht aldaar aan de Am
bachtsschool, de afdeling voor het
schildersvak en daarna de Rotter-
damsche Academie voor Beeldende
Kunsten, die toen nog gevestigd was
aan de Coolsingel.
Aanvankelijk maakte hij voorname
lijk grafisch werk, litho's en etsen,
waarmede hij reeds vroeg de aan
dacht op zich vestigde. Verder schil
derijen en portretten.
Zijn eerste voorname werken als
wandschilder kwamen tot stand in
het jaar 1933 in het sanatorium „Berg
en Bosch" te Bilthoven.
Dit werk dat zich over alle pavil
joens van dit sanatorium uitstrekt, en
dat hij nog onlangs in de nieuwe uit
breidingen voortzette, werd voor ver
scheidene architecten aanleiding om
hem als wandschilder hun opdrach
ten toe te vertrouwen.
Als de voornaamste dezer werken
kunnen genoemd worden zijn schilde
ringen in de nieuwe R.K. huishoud
school te Den Haag, de technische
school te Leiden, het pensionaat O.
L. Vrouw ter Eem te Amersfoort,
het moederhuis van de S. Reinilda
Stichting te Bloemeradaal en de Ma
riakapel van de Sint Vituskerk te
Hilversum; de Kruiswegstaties in ver
schillende kerken, o.a. in Velsen-
Driehuis, Leiden (Leonarduskerk)
en andere.
Voor het nieuwe raadhuis te Leiden
maakte hij twee wandmozaïeken.
In memoriam
Lode Sengers behoorde tot die bi-
zondere figuren, die zich een wereld
tot vriend kunnen maken.
Vrienden heeft wel iedereen; maar
hij verstond de kunst om eenieder,
met wie hij in zijn leven in aanra
king kwam. tot vriend te worden.
Door zijn grote eenvoud en oprecht
heid en ook door die typische be
scheidenheid, waarmede hij zijn werk
toonde en voordroeg. Hij had zelf
géén bijzondere dunk over zijn werk,
en dat is in onze tijd een deugd, door
weinigen beoefend; nu men van elk
werkstuk graag een blikvanger
maakt, op het vermeende eigen ta
lent gericht. Dit was hem geheel en
al vreemd.
Het is nu ongeveer 25 jaren gele
den, dat wij bij de bouw van het
sanatorium „Berg en Bosch" te Bilt
hoven, (een instelling van de R.K. Ar
beidersbeweging), voor het eerst op
een meer uitgebreide schaal met Lode
Sengers gingen samenwerken. Bij de
officiële ingebruikneming van dat sa
natorium werd een klein boekje sa
mengesteld, waaraan door verschil
lende vakmensen werd meegewerkt.
Cornelis Veth beschreef de aange-
brachte versieringen in beeldhouw-
en schilderwerk, en in deze bijdrage
j lees ik:
j „Die gangen worden verder op
zeer oorspronkelijke en geslaagde
wijze opgevrolijkt door naïeve,
schetsmatige schilderingen van Lo
dewijk Sengers, die er uit zien, als
of ze spontaan-weg, in een speelse
bui, op de muren getekend waren.
Ze zijn telkens toepasselijk op de
afdeling waarin zé gevonden wor
den, voor mannen, vrouwen of kin
deren. In de laatste heerst een olij
ke fantasie, met vrolijke kleurtjes
zijn de taferelen uit het kinder
leven geschetst; spelen ook groep
jes dieren, zoals een egel en een
raaf. In de vrouwenafdeling ziet
men een moeder die brood snijdt
voor het gezin, enz. Het karakter
van die schilderingen op de lichte
muren geeft zo 'oed aan de geest,
die hier in de versieringen heersen
wil: niets gezochts, niets dat als
overbodige luxe aandoet, maar
voortgekomen uit de lust, zich wel
gemoed te uiten en anderen ge
noegen te verschaffen".
Ik meen dat hier, door een van onze
bekendste schrijvers over de beelden
de kunsten een oordeel over dit werk
werd uitgesproken, dat typerend is;
„zich welgemoed te uiten en anderen
genoegen te verschaffen".
Als men de schilder zelf gevraagd
zou hebben: ,is dit dan kunst met een
grote K, dan zou hij eventjes ge
lachen hébben en misschien wel ge-
zeg: „daar houd ik veel van", en
daarmede meteen het gesprek op een
ander plan hebben gebracht.
Zo zijn werk was, zo was ook zijn
leven. Blij aanvaardend wat het le
ven hem bracht, óók wanneer het
ziekten en moeilijkheden waren, en
met het simpele woord anderen een
genoegen doen.
In 1949 werd de gelegenheid gege
ven, om de kapel van de Sint Vitus
kerk in Hilversum bruikbaar te ma
ken en te versieren. Ook daaraan
werkten verschillende kunstenaars
mede. Omdat Lode Sengers toen een
ziekte moest uitkuren, werden de
wandschilderingen voorlopig uitge
steld. De schetsen daarvoor had hij
reeds gemaakt en het was een ver
heugenis, dat hy die enkele jaren
daarna heeft kunnen verwerkelijken.
De grote schildering van Maria's
hemelvaart, een uit de droom dei-
realiteit ontwakende figuur, omge
ven van engelen die als haars gelij
ken zijn, is een aan weinigen bekend,
maar bijzonder werkstuk geworden!
en dat óók voor de eenvoudigen van
geest verstaanbaar is. Onberoerd ge
bleven voor de uitwassen van het
modernisme, gaf hij hier een beeld
van zijn innige verering voor dit
hoge gebeuren op een wijze, die de
beschouwer tot deelgenoot van die
verering maakt.
Deze schildering eenmaal gezien,
wordt U tot een blijvende herinne
ring. Technisch zijn deze schilderin
gen, in bouwkundig opzicht, zo goed,
omdat ze de muur respecteren, zelfs
als omsluitend element van de ruimte
verduidelijking.
Veel moderne wandschilderingen
negeren de muur, en vertonen daar
mede een gebrek aan het juiste be
grip voor de plaats die de beeldende
Kunsten tegenover elkaar behoren in
te nemen.
In het „losse" schilderij met figu-
rale of landschappelijke voorstellin
gen, heeft Sengers dit juiste begrip
voor de schilderkunst, als sierend
element voor de architectuur, even
zeer doorgevoerd. En het is daarom
ook te begrijpen dat de meeste op
drachten die hem verleend werden,
in direct verband met de bouwkunst
stonden.
In het Leidse raadhuis heeft hij
twee allegorische voorstellingen aan
gebracht in marmer-mozaiek, welke
techniek, door hem toen voor de
eerste maal op die schaal toegepast,
hij aanstonds volkomen bleek te
beheersen. Het toegepaste materiaal
van de brokjes marmer, beperkte
hem uiteraard in de keuze van zijn
kleuren, waarbij hij echter in de
goede zin „van de nood een deugd"
wist te maken.
Aan een werk van hem wil ik hier
nog herinneren: aan de litho die hij
in 1939 gemaakt heeft voor een
affiche voor het Nederlandse Roode
Kruis, ten dienste van de bloedtrans
fusiedienst, uitgevoerd in drie kleu
ren: zwart, blauw en rood. Het is
een voorstelling van het bekende
christelijke symbool van de pelikaan
die zijn jongen voedt met het eigen
bloed. Maar de manier waarop hfj dit
symbool toepaste was geheel eigen,
fris en klaar van taal; uitnemend ge
schikt voor de oproep die het Neder
landse Roode Kruis in dat jaar tot
het volk richtte. In verschillende
vaktijdschriften is het ontwerp voor
dit affiche toen als voorbeeld gesteld,
tegenover veel platen die alleen
maar luidruchtig zijn en daarom
spoedig vergeten worden.
Ik zie dit ontwerp als een symbool
van h$t eigen leven en werken van
deze schilder, dat in eenvoudige en
klare taal een openbaren was van
zijn diep christelijke geest.
C. M. VAN MOORSEL Pz.
IN DE LEIDSE
Casino. De Italiaanse filmin
dustrie heeft de laatste jaren een
aantal films de wereld ingezonden,
waarin zij haar vroegere filmische
verdiensten in de schaduw stelde
door het lanceren van enkele schoon
heden, die in voor dames ongemak
kelijke rollen de aandacht opslokten.
Een van deze dames is Gina Lollo-
brigida of iets dergelijks, die maar
even in een film behoeft mee te lo
pen om de maker een kassucces te
verzekeren. De film „Brood, Liefde
en fantasie" maakt een gunstige uit
zondering op deze regel. Gina is vrij
wel de hele film aan het woord, doch
weet met een talentvolle .speler als
Victorio de Sica aan haar zijde de
indruk te geven dat zij weet wat er
van een actrice vereist wordt. Het
gegeven van de film is bijzonder
aardig en wordt op hartveroverende
wijze opgediend. Toegang boven 14
jaar.
Lido. In „de Witte Non" krijgen
we de levensgeschiedenis te zien van
een man, graaf Guido Carani, wiens
liefde-leven van begin tot einde één
tragisch verhaal is. Het begint met
het verongelukken van zijn zoontje
Bruno, een kind van hem en zijn ge
wezen geliefde Louisa. Deze ging
toen Bruno met een ander trouwde in
het klooster, maar Bruno kan haar
niet vergeten. Intussen besluiten
Guido en zijn vrouw uit elkaar te
gaan, doch op voorwaarde, dat zij
haar dochtertje Anna bij haar mag
houden. Dit kan hij evenwel niet toe.
staan, doch als hij van huis is, neemt
zij met haar dochtertje de vlucht per
motorboot. Op het meer werden zij
door een storm overvallen en beiden
komen om. Later ontmoet Bruno een
vrouw, die veel op zijn Louisa gelijkt
en hij vangt met haar een relatie aan,
die haar tragische ontknoping vindt
in de gevangenis.
Het is een sterk gespeelde film met
begrijpelijk tragische inslag, alleen
voor mensen van rijpe ervaring.
Luxor. De grote trekpleister
van „Mambo" is de bekende Ita
liaanse ster Silvana Mangana, die de
rol vertolkt van een arm verkoop
stertje met grote dromen. Dit meisje
behoort niet tot de miljoenen, die
blijven dromen tot de tijd van schei
den uit deze wereld gekomen is. Zij
wordt een beroemde danseres, die
genoeg krijgt van de roem, 'n poosje
lief en leed tracht te delen met een
jeugdvriendje, welke een oplichter
blijkt te zijn en tenslotte nog een
poosje de vrouw is. van een graaf,
die zijn dagen aan het tellen is. Alles
bijeen een leven met de nodige pro
blemen. Helaas valt 't de bioscoop-'
bezoeker moeilijk deze problemen
aan te voelen. Ze zijn opgeschroefd
en missen zelfs een tintje van le
vensechtheid. Zelfs met Silvana is
het een vervelende bezigheid om an
derhalf uur te wroeten in de zon
derlinge roerselen, welke in de ziel
van het verkoopstertje op een sud-
derpitje staan. Voor volwassenen.
Trianon. „De jacht op het groene
vuur" is een sterke speelfilm, die
niet alleen aantrekkelijk is om het
kleurrijke verhaal van het zoeken
naar smaragden in het binnenland
van Columbia in Zuid-Amerika,
maar ook om het feit, dat Grace
Kelly, de sprookjesprinses van Mo
naco, er een hoofdrol in speelt. Het
verhaal vertelt van een avonturier,
die in het Andesgebergte een sinds
de tijd der Conquistadores verloren
mijn ontdekt, waarin smaragd moet
worden gevonden. De smaragden
worden hem niet cadeau gegeven,
want hij moet er voor vechten tegen
inheemse bandieten, tegen de verra
derlijkheid van het gesteente en
zelfs tegen de liefde. Hier komt
Grace Kelly op de proppen en met
die liefde komt het dan ook wel in
orde, maar met de mijn loopt het
slecht af. Eén van de grote verdien
sten van deze film lijkt ons de wijze,
waarop de makers gebruik hebben
gemaakt van de kleurenpracht,
waartoe het berglandschap van Co
lumbia hun de gelegenheid gaf. De
natuurtaferelen zijn groots en op
windend de schietpartijen. Toegang
boven 14 jaar.
Rex komt deze week aan bod met
„Aasgieren van Texas", een avontu
renfilm, welke zich afspeelt aan de
grens van Mexico in de tijd, dat kei
zer Maximiliaan zijn ongelukkige
loopbaan zal gaan aanvangen. In
dat heetbloedige landje ontspruiten.
Mensen in Nood
Alhoewel we begin deze week te
gelijk met het afbreken van de vorst,
ons rubriekje „Mensen in Nood"
hebben afgesloten, vernamen we van
vele verenigingsmensen St. Elisa
beth, St. Vincentius en Stille Armen
dat dikwijls eerst na de vorst ge
bleken is, hoe groot de nood in ver
schillende gezinnen is geweest. Er
z;jn tientallen gevallen vooral on
der de stille armen die, door de
nood gedreven, ver boven hun draag
kracht kolen gekocht hebben en nu
voor onoverkomelijke moeilijkheden
zijn komen te staan; de eerste levens
behoeften moeten hier dikwijls ont
breken om de rekeningen te kunnen
betalen.
Allen, die met het vertrek van de
vorst, slechts de herinnering aan een
barre tijd hebben overgehouden, m--
gen hierin een aanleiding zien om
ook deze moeilijkheden te helpen
dragen.
Deze week kwam nog binnen:
Stille Armen:
N.Nf 25.-
J. d. J. Hazerswoude 5,
N.N„i,_
Elis.ver. Petrus-par1.—
massa's intriges, die aanleiding geven
tot knetterende ontladingen, voldo'en-
de om de toeschouwers in spanr'ng
te brengen, hoe dat alles zal aflo
pen. Toegang boven 14 jaar.
