Bond zonder Naam heeft de oorlog
aan de honger verklaard
HEILIGE KOE leeft oppermachtig tussen de
eerbiedwaardige aap en slang
öe weq van chRistus tiaar zijn kRuis
ZATERDAG 3 MAART 1956
DE LEIDSE COURANT
VIERDE BLAD PAGINA 2
ZO LEEFT MEN IN HET OOSTEN
Geen koopwaar, maar kopers zonder getd
QM MAAR DIRECT met de deur in huis te vallen: Het is een waarheid
als een koe, dat dit dier nu juist niet uitblinkt door enige begaafdheid
en op een vergelijkend examen niet de minste kans zou maken hersen-
prestaties te verrichten tot het verkrijgen van tien punten met een griffel.
Maar juist dit feit vormt haar grootste verdienste, zodat op haar volkomen
van toepassing is het Engelse spreekwoord: „Ignorance is bliss" „onwe
tendheid is soms een ware zegen". Toch is de koe internationaal en over
de gehele wereld verspreid, kent slechts één taak die zij vertolkt door de
klank: Boeh, dat_ mogelijk betekent: How do you do? hoe gaat het? Ook
de schoonheid, die zij aan het Hollandse landschap verleent, werd typerend
uitgebeeld door onze dichter Poot, die de bezitter van een veestapel geluk
kig prees en uitriep: „Hoe genoeglijk rolt het leven eens gerusten landmens
voort!" De grazige weiden vol koebeesten hebben altijd schilders geïnspi
reerd om deze onvolprezen landschappen op het doek te vereeuwigen. Ons
dagelijks voedsel, kleding, schoeisel, huishoudartikelen, zelfs de geneeskunde
spreken boekdelen oveT haar veelzijdig nut. In India wordt de koemest
nog voor een heel bijzonder doel gebezigd. Deze wordt gemengd met
zemelen en levert het bouwmateriaal, waarvoor bij ons cement wordt ge
bruikt. De wanden der Indische huizen worden er mee gepleisterd, terwijl
ook de vloeroppervlakte er mee wordt bestreken. De felle zónnehitte doet
deze specie snel drogen en men verkrijgt dan een harde, grauwe vloer of
wandbekleding, die alles hermetisch afsluit. De Indische smid en wagen
maker bezigt de koemest als brandstof, waardoor een enorme hitte wordt
verkregen, die vooral nodig is om het zware ijzerwerk rondom de wielen
te vormen en stevig om het houten wiel te klemmen. De koemelk mag wel
worden genuttigd, ofschoon men slechts zelden een koe melkt, want melk
dient hoofdzakelijk voor de voeding der kalveren.
waaruit een venijnig beweeglijk ton
getje trilt, een op en neer gaand dans.
rhythme uit op de muziek van een
soort kleine doedelzakfluit, die door
een Indiër wordt bespeeld. Men kan
dit slangentoneeltje in alle haven
steden langs de Indische Oceaan
waarnemen tot zelfs in Singapore en
verdere steden van de O. I. Archipel.
Toch blijven de koe en de tempel
stier zich verheugen in een hogere
waardering, niet in het minst om het
onmisbare nut van dit zich geheel
wegschenkende dier. Geen wonder
dan ook. dat de Indiër, waar hij zich
ook mag bevinden, spreekt over koe
tjes en kalfjes.
30.000 SLACHTOFFERS.
Het mengelmoes van afgoden en
godsdienstige dromerijen, die door de
eeuwenoude fantasie der Oosterse
wereld een wirwar van onbegrijpe
lijke denkbeelden heeft geschapen,
geeft aanleiding tot opvallende tafe
relen. De wankele menselijke geest,
zonder goddelijke openbaring, over
gelaten aan zichzelf, stort daar in de
donkerste afgronden van dwaling.
Zo is de primitieve bosbewoner in
zijn hulpeloosheid verstrikt in het
overgeleverde wanbegrip om het
snellen van mensenhoofden te hou
den voor de hoogste deugd en groot
ste rijkdom. Deze drift is hem onuit
roeibaar vastgeroest in zijn diepste
natuur.
En zo klemt de Hindoe, ondanks
zijn eeuwenlange beschaving, zich
nog steeds krampachtig vast aan de
dwaze overleveringen zijner voorva
deren. Zo ontstaat in India als overal
ter wereld een wanorde, tegenspraak
en ontreddering. De „heilige", doch
gevaarlijke slang vermenigvuldigt
ziph zonder enige tegenstand, zodat
men bijna dagelijks wordt opge
schrikt in de huiskamers, slaapver
trekken of op publieke wegen. Doods,
oorzaak door slangenbeet vormt in
India een opvallend aantal slachtof
fers van 30.000 per jaar. Terwijl de
„heilige" ossen met de zwaarbeladen
karren voortzwoegen, vlijen hun wel
gedane stamgenoten zich achteloos
neer om behagelijk in een „dolce far
niente" de drukke verkeerswegen te
versperren. En de „heilige" apen ver
slinden of vernielen het rijpe koren
en legeren zich knus in de graan
schoven, die totaal waardeloos wor
den gemaakt. En verwonder u niet.
wanneer in de spoorwegcoupé plot
seling een ruige arm door het raam
pje steekt en uw biscuit of boterham
ongevraagd wegkaapt! Want „heili
gen" doen soms vreemde dingen!
TOENG SÏENG FOE.
Geen akkoord over Ionen
Werkgevers stellen uitkering
ineens op 3 procent
In de gistermiddag gehouden ver
gadering van het bestuur van de
Stichting van de Arbeid is geen over
eenstemming bereikt over de te ne
men loonmaatregelen. De besturen
der drie vakcentrales, het NW, de
KAB en het CNV, deelden gister
avond mede, dat zij de thans ontsta-
Geen Sterrit, geen Dienstmaanden, maar
Vanaf maandag a.s. gedecoreerd roggebrood
„TEIÏPELSTIER".
India is feitelijk het land van de
koe, ofschoon haar geslacht in aller
lei variaties leeft onder de namen
van Bison, Yak, Buffalo, enz. Ds we
reldgeschiedenis maakt steeds mel
ding van dit dier. Egypte kende in
zijn glorietijdperk een koe, die Apis
werd genoemd en als een volksgod
heid werd vereerd, omdat een zekere
aigod Osiris zijn intrek in haar had
genomen. En wie kent niet het gou
den kalf uit de woestijn?
Maar spreken we liever over échte
koeien in onze eigen tijd. Het Mo
hammedaanse deel van het volk dat
slechts een kleine 100 millioen zielen
telt, eet rundvlees en gebruikt de koe
zoals wij. Maar voor de 300 millioen
Hindoes is dat alles „taboe" d.w.z.
verboden. Voor hen geldt de eigen
lijke koe en haar gehele familie als
een heilig dier, dat nooit mag wor
den geslacht of gegeten. Feitelijk
dient voor hen de koe alleen om kal
veren te fokken. Bij de dood van een
Brahmaan, dat is iemand, die be
hoort tot een hoge stand onder de
Hindoes, wordt somtijds een stier
kalf plechtig in de tempel onder
groot ceremonieel uitverkoren tot
woonplaats van de ziel van de over
ledene. Na de plechtigheid is dan de
sfier tot Tempelstier" gepromo
veerd en geniet een staat van nog
hogere heiligheid dan de andere le
den der koefamilie.
LUILEKKERLAND.
Hij wordt dagelijks rijkelijk ge
voederd, evenals alle andere rasge
noten, maar mag ook vrij rondlopen
langs huizen en winkels. Men kan
overal deze hogere heilige stieren
zien lopen, in Bombay, Calcutta of
langs de kleinere dorpen van het
platteland en wee de arme winke
lier, die zjjn graan of meel niet tij
dig wegneemt! De heilige stier ver
slindt alles, totdat hjj geheel is ver
zadigd. De familie koe en de uitver
koren tempelstieren voelen zich dus
steeds in een aards paradijs en to
nen merkbare tekenen van welvaart
en voldoening. Hier heerst de koe
over het mensdom en zou onze dich
ter Poot zijn versregels hebben ge
wijzigd in: „Hoe genoeglijk rolt het
leven van een heilig koebeest voort!"
LAGERE GODJES.
Met enige mindere graad van hei
ligheid volgt de Aap en de Slang.
Voor Westerse begrippen klinkt het
ongelofelijk en komisch, dat een aap
tot een staat van heiligheid wordt
verheven en dat nog wel door een
volk van enige duizenden jaren be
schaving. In kleine kolonies wonen
deze „aapheiligen" bijeen, vooral,
waar wat geboomte ïs en liefst ook
nabij een bewoonde plaats. Daar
brengen zij ^iun dagen door met al
lerlei grimassen en kattekwaad,
slagzin van de anti-hongercampagne, die pater W. Loop van de Bond
Zonder Naam maandag in beweging zet en die voorrang heeft gekregen
boven de „Sterrit" en de buizend dienstmaandendivisie", welke acties dit
jaar geen doorgang zullen vinden, omdat alle energie, gehuisvest in het
hoofdkwartier van de Bond Zonder Naam aan de Spruitenbosstraat te
Haarlem, moet worden aangewend voor de nieuwe actie: de anti-honger
campagne. Het grootste deel van de mensheid een en een kwart miljard
mensen lijdt honger en gebrek. Het is de verschrikkelijke werkelijkheid,
waarmee pater Loop na een studie van zes maanden kennis heeft gemaakt.
Deze realiteit heeft hem gegrepen, hem geobsedeerd en hem uiteindelijk
waardoor de arme dorpsbewoners
vaak worden gedupeerd. Want ook
de aap is onschendbaar en de Hindoe
mag hoogstens de troep schrik aan
jagen, maar nooit met geweld.
GEDRESSEERD GOD JE.
Tenslotte wordt ook aan de slang
een zekere staat van heiligheid toe
gekend, ofschoon men soms toch wel
de euvele moed kan opbrengen om
een gevaarlijk exemplaar te dodem
De Cobra of Brilslang wordt dikwijls
afgericht en voert dan met de kop,
De toebereidselen tot deze campagne zijn achter de rug en maandag 5 maart
zal in Nederland de klaroen geheven worden. Dan zal overal in de brood
winkels van ons goede vaderland roggebrood verkrijgbaar zijn, dat vijftien
centen dnurder is, omdat het gedecoreerd is met het zegel van de anti-
hongercampagne.
gevonden in de rede, die koningin
Juliana op 18 juni van het afgelopen
jaar in Leiden heeft gehouden. Daar
in heeft zij haar grote bezorgdheid
geuit over het hongerprobleem in de
wereld.
„Nu reeds is bijna tweederde van
de wereldbevolking onvoldoende ge-
Op iedere 100 mensen
lijden er 52 honger!
Pater Loop, wie het organiseren
van grote acties in het bloed zit, heeft
het idee van de anti-hongercampagne
Die Simon van Cyrene was een bevoorrechte
man. Hij mocht, ofschoon gedwongen, het kruis
dragen van de Zoon van God. „Draagt elkan
ders lasten", schrijft de Apostel. Helpt elkander
het kruis dragen. Dan draagt ook gij mee aan
het kruis van Christus. „Wat gij de minste der
mijnen doet, doet gij voor Mij. Helpt elkander
door de moeilijkheden van het leven met uw
goede raad, uw troost, uw steun.
Wie een ander helpt> mag ook verwachten ge
holpen te worden.
VI.
Wat moet die liefdedienst van Veronica goed
gedaan hebben aan het hart van de GoddeUjke
Kruisdrager. Waaraan een man niet denkt en
wat een man vaak niet durft, zal de liefde van
de vrouw zonder menselijk opzicht bemerken
en bewerken.
Elke Christin kan een Veronica zijn. Hoeveel
tranen zouden er gedroogd en hoeveel verdriet
verzacht worden, als er onder de Christenen
vele Veronica's souden zijn.
voed en het verschil tussen rijke en
arme streken wordt steeds gToter",
aldus de koningin.
Deze koninklijke woordert hebben
sterk tot de verbeelding van pater
Loop gesproken, zo sterk zelfs, dat
hij zich intensief met dit probleem is
gaan bezighouden. Hij kwam tot de
slotsom, dat slechts zeventien men
sen van de honderd goed gevoed zijn.
Schrikwekkende cijfers.
Twee en vijftig procent van de
wereldbevolking moet in leven zien
te blijven met minder dan 2200 calo
rieën per dag. Deze mensen leven in
de zogenaamde hongergebieden van
Honduras, India, China, Japan, Indo
nesië en Algerië. In deze streken
wij hebben er slechts zes genoemd
van de een en twintig ontbreekt
het eerste en het laatste en het meest
primitieve, dat de mens nodig heeft
om te leven. Hun aantal wordt ge
raamd op 1.276.005.000.
Twaalf procent van de wereldbe
volking is licht tot zwaar ondervoed.
De Zuidamerikaanse landen Spanje,
Portugal, Italië, Griekenland, ver
schillende delen van Afrika en nog
tal van andere landen herbergert sa
men 293.322.000 mensen, die wel,
maar niet genoeg te eten hebben.
Daar is dus gebrek. Van 470.265.000
mensen zijn geen (voedings) gege
vens bekend.
Niet praten: Doen!
Dit is een realiteit, die zich van de
wereld heeft meester gemaakt. In het
blad van de Bond Zonder Naam
schrijft pater Loop ergens „De hon-
gertoestand, waarin een en een
kwart miljard mensen leven of lie
ver sterven is het grootste schandaal
dat zich op deze wereld voordoet. Wij
zijn ijverig bezig met de studie van de
wereldsituatie: grote gebouwen, af
gevaardigden met staven van deskun.
digen en geleerden, conferenties.
Zwaarwichtig wordt geijverd om het
wereldgebeuren te verklaren en te
leiden. Maar hoe moeten wij dit ern
stig blijven opnemen als de allerpri-
mitiefste werkelijkheid, die van de
honger in de wereld, niet ernstig
wordt aangepakt? Wat baat het ons
alsmaar te blijven jammeren over het
tekortschieten der volkerenleiders.
Laat ons zelf doen wat wij kun
nen!"
Deel uw brood.
Op die laatste hartekreet nu is de
gehele actie van pater Loop geba
seerd. Hij is ervan overtuigd bij
iedere mens een beetje goedheid en
een sprankeitje liefde te vinden, als
het gaat om hulp aan de hongerende
medemens. „Wij moeten ermee be
ginnen, ook al lijkt het een onmoge
lijke taak, wij moeten helpen". Maar
hoe? Door een pakje roggebrood te
kopen. Een simpel antwoord. Het
klinkt een beetje oneerbiedig, mis
schien een beetje dom: een pakje
roggebrood kopen. En toch. Pater
Loop heeft de afgelopen weken ellen
lange besprekingen gevoerd met des
kundigen. Het resultaat van dit be
sprekingen is geweest, dat de organi
saties van de roggebroodbakkers pak-
fes roggebrood in de handel zullen
brengen, waaraan een zegel van vijf
tien centen voor de anti-hongercam
pagne is gehecht „Dit is het brood,
dat wij willen delen met al degenen,
die honger lijden", aldus pater Loop.
Pas een begin.
Omdat de actie voorlopig aan geen
tijd is gebonden zal steeds weer een
ne situatie dermate ernstig achten,
dat zij zich daarover eerst in eigen
kring wensen te beraden alvorens
nadere mededelingen te doen.
De in de Stichting van de AFbeid
samenwerkende centrale werkgevers
organisaties gaven een communiqué
uit, waaruit blijkt dat deze organisa
ties, die aanvankelijk bereid waren
tot een uitkering ineens over 1955
van twee procent, deze thans op drie
procent willen stellen.
Verder bleken de werkgeversorga
nisaties bereid tot een bedrijfstaks-
gewijze differentiatie met maximaal
drie procent. Zij blijken echter on-
overkomenlijke bezwaren te koeste
ren tegen een optrekken van de richt
lijn voor de lonen met drie procent,
zoals de werknemersvertegenwoor
digers hadder voorgesteld.
De vertegenwoordigers van de
landbouw achten de voorgestelde dif
ferentiatiemogelijkheid te ruim.
De werkgeversorganisaties menen
dat deze voorstellen op ruime wijze
beantwoorden aan de cijfermatige
conclusieé waarover in het stichtings
bestuur overeenstemming bestond.
De werknemersvertegenwoordigers
zagen in deze conclusie geen aanlei
ding in hun aanvankelijke voorstel
len wijziging te brengen.
Bovenstaande gang van zaken leid
de er toe dat geen overeenstemming
werd verkregen, aldus het communi
qué van de werkgeversorganisaties.
Nationale naamdag
Jansens zoeken
„eerherstel"
De tweeduizend Nederlanders, die
naar verwacthing op zaterdag 16 juni
in het openluchttheater van 't Twent
se plaatsje Hertme bij Almelo bijeen
komen, zullen helemaal geen moeite
hebben met het onthouden van el-
kaars naam. Ze heten nJ. allemaal
Jansen, Janssen, Janse, of Jansens.
„Nationale Naamdag" heet dit fes
tijn dat door de Stichting Twenfee
Openluchtspelen wordt georganiseerd
De nationale naamdag zal ieder
jaar worden gehouden, stellen de or
ganisatoren zich voor. Dit jaar voor
het eerst en wel voor de naam Jan
sen. Volgende jaren voor andere veel
voorkomende namen; zoals De Boer,
Smit en De Vries.
Als men geen Jansen heet, wordt
men op 16 Juni in Hermte natuurlijk
strikt geweerd. Vandaar dan ook dat
niet alleen de bezoekers, maar ook de
musici, de conferenciers, de koks en
de obers en zelfs de leveranciers Jan
sen heten. Hengelo's oud-burgemees
ter, mr. G. Jansen, spreekt het wel
komstwoord. Slechts in het open
luchtspel, dat wardt opgevoerd wordt
uiteraard nergens de naam Jansen
genoemd.
Waarom met Jansen begonnen wordt
Het is niet de meest voorkomende
naam in Nederland. De Jansens ko
men pas op de zesde plaats. Men be
gint met Jansen, omdat de dragers
van die naam het 't meest te verdu
ren hebben in mompjes en radiopro
gramma's. „Eerherstel voor de Jan
sens" zeggen de organisatoren.
KLUIZENAAR VAN BEETSE
OVERLEDEN
De heer Herman Jansen te Sellin-
gerbeetse die nationale bekendheid
kreeg als „de kluizenaar van Beetse",
is in zijn bouwvallige hut midden
in de bossen van Sellingen (Gr.)
overleden.
Op middelbare leeftijd trok Jansen
zich in een houten hut te Sellinger-
beets terug, nadat hij, volgens zijn
zeggen, bij een financiële familie
aangelegenheid was bedrogen.
Sindsdien leefde hij volkomen in
afzondering, hij wilde het liefst geen
mens ontmoeten, 's Nachts zwierf hij
door de bossen rond Sellingen. Het
gemeentebestuur van Sellingen heeft
dikwijls pogingen in het werk ge
steld hem naar een beter onderko
men over te brengen, maar Jansen
wilde daarvan niets weten. Op kosten
van de gemeente werd hij van pro
viand voorzien, dat hij echter nooit
zelf in ontvangst nam. De laatste t\jd
was de kluizenaar ziekelijk en men
overwoog hem, desnoods met krach
tige middelen, te dwingen zijn hut,
die al jaren niet meer tegen vorst,
regen en wind bestand is, te verla
ten. Herman Jansen overleed, voor
cat plan kon worden uitgevoerd.
nieuw artikel worden gezocht om de
gang in de actie te houden. Tot nog
toe hebben de bakkers, die enige we
ken geleden van pater Loop een cir
culaire ontvingen, uitstekend ge
reageerd. Enthousiasme was er eerst
na het Lichtbaken van vorige week
zaterdag. België meldde zich, terwijl
ook reacties binnenkwamen uit
Frankrijk en Duitsland. „Pater", zo
schreef iemand, „ik houd niet van
roggebrood, maar hier hebt u hon
derd gulden voor uw anti-honger-
oempagne". Deze en nog andere blij
ken van belangstelling en medeleven
geven pater Loop de woorden in
de mond, dat de actie een taal spreekt
die over de gehele weield kan wor
den verstaan.
Omtrent de bestemming van het
geld zijn thans nog onderhandelingen
gaande. Vast staat in ieder geval, dat
een internationale en bovengods-
dienstige organisatie zich met de dis
tributie van de levensmiddelen zal
gaan bezig houden.
