Zeer zware circuit van Frascati bracht de Belg
Stanneke Ockers de fel begeerde regenboogtrui
Schulte tevreden over amateurs
Op de helft van de strijd was
laatste Oranjeman van de fiets
Oranji
Eerste 3 plaatsen bij amateurs
zijn door de Italianen veroverd
Nederlandse ploeg faalde volkomen
'n Ploegleider was er niet
Vierde plaats voor v. Steenselen
MAANDAG 29 AUGUSTUS 1955
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
Het stuur los, zwaaiend met de armen naar een juichende menigte, zo
legde de 35-jarige Stan Ockers, de laatste 300 meter tussen de eretribunes
van het Circuit van Frascati af. Hij was op de laatste 5 km in de klim naar
de finish, uit een groep van 8 man gedemarreerd en maakte een triomfale
intocht door Frascati, welke hem de zo zeer begeerde titel van wereld
kampioen der professionals op de weg opleverde. In de laatste kilometers,
een lus met een steile helling, waar de toeschouwers van de eretribune af,
de renners konden zien aankomen, had de Antwerpenaar voldoende voor
sprong verkregen om zijp overwinning veilig te stellen. De vrouw van
Ockers, die met haar zoontje en dochtertje aanwezig was, omringd door
Belgische supporters, zag de kleine figuur met grijze trui en de nationale
kleuren in de diepte naderen, en toen maakte de kleine Belgische kolonie
op de eretribune reeds een rondedans van vreugde, als uitlaat voor de
nerveuze spanning, waarin men gedurende de laatste vijf ronden omtrent
Ockers had geleefd. Want Stan Ockers, die dit seizoen in prachtige vorm
is en onder andere LuikBastenakeLuik op zijn naam heeft gebracht, de
groene trui in de Ronde van Frankrijk heeft veroverd en leider is in
liet klassement van Desgrangecolombo, heeft zijn aanhangers vele uren in
gloeiende onzekerheid gelaten over zijn mogelijk winstkansen.
Voor de Belgen
een feest dag
Gedurende de eerste helft van de
strijd over veertien ronden van in totaal
293 km had de café-houder uit Antwer
pen oudergewoonte in de wielen van
anderen gereden, van Bobet, van Coppi,
van Magni en ook van Brankart, van
wie hij overigens wist, dat de Waal zich
niet fit voelde door een zieke maag.
Het strijdbeeld was afwisselend ge
weest, doordat zich tenslotte een kop
groep van acht man had gevormd, be
staande uit de Italianen Fornara en Nen-
cini, de Belgen Janssens en Derycke, de
Fransen Anquetil, Geminiani en Rolland
en niet te vergeten de Luxemburger
Schmitz, die met Fornara gedurende de
gehele wedstrijd in de voorste gelederen
heeft gestreden.
De finale
In de tiende ronde, dus toen er nog
bijna vijf ronden moesten worden gere
den, maakte Stan Ockers zich los van
Coppi, Bobet, Brankart en Schotte en
voorts van enkele anderen en tezamen
met Bruno Monti en Molinaris, ging hij
op jacht naar de leiders.
Die jacht is de meest imposante fase
van het wereldkampioenschap geworden, j
Begonnen met een achterstand van acht
min. 20 sec. wonnen Ockers en Monti in
een ronde ruim drie minuten terug. Mo- j
linaris kon het tempo niet volgen en
viel terug. In de twaalfde ronde reed de
Belg, die zweette als een rund door het j
zeer zware werk, Monti, een der favo-
rieten voor de titel, los en met slechts
één minuut achterstand op een achttal
leiders ging de veteraan de dertiende
ronde in. Monti lag toen 2 minuten 39
sec. achter op de kopgroep en Molinaris
reeds 8 min. 9 sec. Nog voor de klim had
Ockers de leiders ingehaald, zodat nu
drie Belgen in de voorste gelederen
streden, Janssens, Derfjcke en Ockers,
de Luxemburger Schmitz, de Fransen
Anquetil, Geminiani en Rolland en ver
der de Italianen Fornara en Nencini.
Antonin Rolland, zwaar aangeslagen
in de laatste dertig km., moest lossen,
zodat acht man aan de laatste ronde van
ruim 20 km. begon. Vrijwel iedereen gaf
de jeugdige Gastone Nencini, de Ita
liaan, die „bijna" de Ronde van Italië
van dit jaar had gewonnen, de meeste
kans op de zege, maar toen onder diepe
stilte via de luidsprekers werd aange
kondigd, dat Stan Ockers vijf km voor
de finish was gedemarreerd, een aanval,
welke ondanks verwoede pogingen van
de beide Italianen niet meer met succes
kon worden beantwoord, was het pleit
beslecht.
Nederlanders reden slecht
Het prachtige resultaat van de Belgen
bleef trouwens niet beperkt tot de zege
van Ockers. Want achter de Luxembur
ger Schmitz, die met 1 min. 1 sec. ach
terstand over de eindstreep ging, eindig
de Germaine Derijcke op 1 min. 15 sec.
als derde en Marcel Janssens werd vijf
de, toen hij Jacques Anquetil in de
sprint versloeg.
Bij dit prachtige suces van België en
Luxemburg verbleekten de verrichtingen
van de Nederlandse ploeg volkomen. De
zeven professionals in de oranjetrui wa
ren, toen nauwelijks de helft van de af
stand was afgelegd, successievelijk en
zeer stilletjes van het circuit verdwenen.
Reeds bij aankomst te Castel Gandolfo
bleek ons, dat de stemming in het pro
fessionalkamp der Nederlanders, veel, of
eigenlijk alles te wensen liet. Zonder
technische leiding Gerrit Schulte had
uitsluitend de opdracht gekregen te zor
gen voor de amateurs en met slechts
een matige verzorging voor wat de maal
tijden en de slaapplaatsen betrof, bleek
spoedig, dat de renners weinig vertrou
wen in eigen capaciteiten hadden.. Men
kreeg sterk de indruk, dat de Hollandse
ploeg zich niet op dit zeer zware kam
pioenschap had voorbereid. Bovendien
was bij de meeste renners de vorm niet
aanwezig. Wim van Est en Wout Wagt-
mans, waarschijnlijk met de gedachte,
dat zij toch niets in de titelkamp zouden
kunnen bereiken, hadden voor de eer
bedankt. Jos Hinsen gevoelde zich niet
fit en hij klaagde over pijn in de zij,
welk euvel gepaard ging met moeilijk
heden met de ademhaling. In de tweede
ronde staakte hij reeds de strijd. Hein
van Breenen brak zijn zadel erv- kwam
na de derde ronde met losse pedaalges-
pen langs de ere-tribune. In de vierde
ronde verdween hij van het parcours.
Piet Haan, steeds achteraan hangend,
kwam na de vijfde ronde niet meer door
en Adri Voorting hadden wij een ronde
eerder al niet meer in het veld kunnen
ontdekken. Thijs Roks vertoonde nog de
meeste strijdlust en wist zich geruime
tijd in de voorste gelederen te handha
ven.
Alleen De Groot
Maar de man uit Zundert is nu een
maal geen klimmer en de elke ronde
terugkerende helling ging hem zo zwaar
in de benen zitten dat hij in de acht
ste ronde de strijd staakte, evenals Jan
Nolten, die geen enkele maal op de
voorgrond was getreden. De zevende
man. Daan de Groot heeft wel de aan
dacht getrokken.
Hij was het, die tezamen met de Zwit
ser Bovay reeds in de eerste ronde er
tussen uittrok. Het tweetal kwam met
een voorsprong van 1 min. 50 sec. op het
peloton voor, een tijdwinst, welke na de
derde ronde tot 2 min. 24 sec. was aan
gegroeid op de Italiaan Fornara, die
reeds vroeg blijk gaf vol aanvalslust te
zijn. Het peloton met Stan Ockers aan
het hoofd had toen een achterstand van
3 min. 30 sec. In de vierde ronde bereik
te Fornara De Groot en Bovay, maar
slechts 2 min. 13 sec. scheidde dit drie
tal van de grote groep, waarin zich ver
der alle favorieten bevonden.
In de volgende 20 km. veranderde het
strijdbeeld slechts weinig, maar de si
tuatie werd onverwacht gewijzigd toen
1 km voor de passage bij de ere-tribune
het achterwiel van Fornara brak, op
een ogenblik dat hij in een bocht te hard
aanzette. Zo passeerden Bovay en De
Groot, op 10 sec. achter de Zwitser, de
finishlijn met op 1 min. 24 sec. Pasquale
Fornara, op 1 min. 43 sec. Mitchell en op
2 min. 58 sec. Darrigade, Trobat, Pusey,
Roks, Nencini, Rolland en Coletto. Reeds
begon het strijdbeeld zich duidelijker af
te tekenen, toen het bericht rondging,
dat Daan de Groot, die evenals in de
Ronde van Italië op dit circuit sterk de
aandacht op zich had gevestigd met zijn
solorit, de strijd had opgegeven.
Uit het publiek had men hem met
een plens water willen verfrissen,
maar het gevolg was, dat hij ten val
kwam, zijn elleboog blesseerde en
schaafwonden aan het dijbeen opliep.
Deze val ontmoedigde de Amster
dammer zo zeer, dat hij maar meteen
van verder rijden afzag.
Favorieten uitgefloten.
Op de helft van de wedstrijd, na 7
ronden, was de situatie als volgt: Darri
gade. Poblet, Bovay, Anqquetil, Rolland,
Derijcke, Fornara, Nencini en Coletto,
een groep van tien man dus, hadden de
leiding met 1 min. 11 sec. voorsprong
op Roks, 1 min. 25 sec. op Pusey, 2 min.
6 sec. op Clerici, De Bruyne en Jean Bo
bet, 2 min. 43 sec. op Pankoke, 3 min.
30 sec. op Geminiani en Schmitz en..é
5 min. 34 sec. op het peloton, waarin Bo
bet en Coppi, beiden afwachtend waren
verscholen. Van dit peloton rijders heb
ben Anquetil. Rolland, Derijcke, Forna
ra, Nencini en ook Coletto in de tweede
helft van de bijna 300 km. een belang
rijke rol gespeeld.
Toen Coppi. Magni, Bobet, Schotte en
de anderen in het peloton geen vin ver
roerden, om ook maar een minuut van
hun achterstand, welke na negen ron
den reeds acht minuten bedroeg, goed
te maken, werden de favorieten op een
fel fluitconcert onthaald, waaraan zij
zich overigens weinig stoorden en rustig
doorpeddelden zonder enig initiatief te
tonen, om ook maar een deel van het
tijdverlies in te lopen. De beslissende
fase trad in, toen Ockers, Monti en Moli-
neris van Coppi en Bobet wegsprongen.
Hoe Ockers kans heeft gezien om de
grote achterstand in slechts enkele ron
den weg te vagen hebben wij reeds ver
teld.
65 Renners van tien verschillende lan
den waren om tien uur vertrokken en
toen om kwart voor zeven de laatste
man binnen was, bleek, dat slechts 19
deelnemers de volledige afstand in de
verzengende hitte van het vlakke land
bij Rome en de bergen van Frascati had
den overwonnen.
De uitslag van het wereldkampioen
schap op de weg voor profs luidt:
1. Ockers (B.) 293 km. in 8 uur 43
min. 29.2 sec., gem. snelheid 33.595 km/u
2. Schmitz (Lux.) 8.44.39.3; 3. Germain
de Rycke (B.) 8.44.45: 4. Nencini (It.)
z.t.; 5. Janssens (B.) 8.45.09; 6. Anquetil
(Fr.) z.t.; 7. Fornara (It.) 8.45.24; 8. Ge
miniani (Fr.) 8.46.14; 9. Rolland (Fr.)
8.51.03; 10. Monti (It.) 8.56.21; 11. Moli-
neris (Fr.) 8.57.08; 12. Coletto (It.)
9.00.01; 13. Defilippis (It.) 9.00.54; 14.
Kubler (Zwits.) 9.02.25; 15. Reitz (Did)
z.t.; 16. Junkermann (Did) z.t.; 17. Mo-
ser (Zwits.) 9.03.51; 18. Ebbers (Did)
9.10.53; 19. Müller (Did) z.t.; 20. Preis-
keit (Did) geen tijd opgenomen. Alle
andere renners er waren er 65 gestart
hebben de strijd gestaakt.
Stan Ockers, de wereldkampioen op de weg. Hier zien we hem moe, maar
dolblij over de eindstreep gaan, de armen in triomf omhoog.
Noordwijkerhouter Van Wetten op tiende plaats
De nieuwe wereldkampioen amateurs op de weg, Santé Ranucci trekt, om
stuwd door een geesdriftige menigte en officials de trui aan, die hij met zo
veel strijd heeft weten te winnen.
Toen er nog ruim een ronde moest
worden gereden in de strijd om de
wereldtitel op de weg voor*amateurs,
liep een fors gebouwde man in kana
riegele trui en pofbroek langzaam
naar de eindstreep. Hij was in druk
gesprek met enkele Italiaanse offi
cials. Maar het gesprek moest elk
ogenblik worden onderbroken door
de vele uitbarstingen van dolle
vreugde der duizenden toeschou
wers, die de tribunes bij de finish be
volkten. Zij applaudiseerden voor de
technische leider van de Italnaanse
amateurploeg Proietti, die als een
volleerd toneelspeler met sierlijke
buigingen en charmant handgebaar
dank bracht voor de hulde, hem be
toond.
Er was meer dan voldoende reden
voor deze geestdriftige uitingen van
de zijde van het Italiaanse wielerpu
bliek. Want bij het ingaan van de
laatste der negen ronden, toen er
nog ruim 20 km moesten worden af
gelegd, had Lino Grassi met de Deen
Andresen de leiding, met nog twee
Italianen, Ranucci en Bruni, dicht
bij het tweetal vluchtelingen. De
voorsprong van Grassi en Andresen
van 1 min. 24 sec. werd in de afda
ling gereduceerd tot 49 sec. Op 12
km voor de eindstreep kregen Bruni
en Ranucci de beide leiders te pak
ken en toen was het slechts een klein
kunstje voor de drie Italianen om de
lang niet frisse Deen, die zich overi
gens hard verdedigde, kwijt te ra
ken.
Drie Italianen.
Om de beurt demarreerde een
Italiaan, en voor dit geweld moest
Andresen tenslotte het hoofd bui
gen. En nu deed het merkwaardige
feit zich voor, dat nog geen twee we
ken geleden, op dit circuit over de
zelfde afstand van 188 km met een
zelfde uur van vertrek, hetgeen dus
betekende vele uren rijden in de
„Ik ben tevreden, maar het
had nog beter gekund", luidde
het oordeel van Gerrit Schulte,
de leider van de Nederlandse
amateurploeg, toen hij Zaterdag
avond in restaurant Paganelli te
Castelgandolfo na de gezamen
lijke maaltijd nog wat zat na te
praten over het verloop van de
strijd. „Tevreden, omdat de Ne
derlandse ploeg in vergelijking
met die van België, Frankrijk,
Zwitserland, Duitsland en nog
enkele andere landen, een uit
stekend resultaat heeft geboekt,
met de vierde, de tiende en de
veertiende plaats.
Maar het had inderdaad nog
beter gekund, als de renners
maar geluisterd hadden. Zeker
wel twintig maal heb ik ze ge
zegd, dat zij in de laatste 50 km
vooraan moesten zitten, dat zij
de Italianen in de gaten moesten
houden. Want uit de Ialiaanse
ploeg moest vrijwel zeker de
winnaar komen. Eerst kon Gras
si wegkomen met Andresen,
maar toen Bruni en Ranucci de
marreerden waren onze mannen
er niet bij. En dat is de beslis
sende fout geweest. Heeft Adri
van Steenselen niet schitterend
gereden? Heeft hij niet in de
laatste ronde één minuut van
zijn 2 min. 50 sec. achterstand
ingelopen en kwam hij niet fris
aan de finish? Hij klom in de
Maar een beter resultaat
was mogelijk geweest
laaste ronde zo gemakkelijk naar
boven, dat ik docht: Vrind, je
hebt me nog veel te veel reser
ve in je body. En toen ik het
hem later vroeg, waarom hij pas
op laatst liet zien wat hij kon,
was het anthwoord, dat hij niet
eerder had gedurfd. Dat kan al
leen komen uit de mond van een
renner, die nog over weinig er
varing beschikt, die niet precies
weet, wat hij wel en wat hij niet
kan. Dat is ook het grote verschil
met de Italiaanse amateurs, die
niet alleen het circuit op hun
duimpje kennen, maar zovele
trainingsritten achter de rug
hadden, dat zij de grenzen van
eigen capaciteiten nauwkeurig
kenden".
Waarom heeft Piet van den
Brekel de laatste ronde niet uit
kunnen rijden? vroegen wij.
„Vergeet niet, dat de Limburger
pas vijf maanden geleden uit
dienst kwam", luidde de repliek
van Schulte. „Hij heeft veel ge
traind, maar een renner, ook al
beschikt hij over voortreffelijke
kwaliteiten, kan niet in topvorm
zijn na een zo korte voorberei
dingsperiode. Ook bij Verhoef
was het de vermoeidheid, die
hem parten speelde. Van den
Brekel kon in die laatste ronde
niet meer. Wij verloren drie
man, volkomen begrijpelijk,
maar nogmaals, Van Steenselen,
Van Wetten en Stolker hebben
'n uitstekende plaats veroverd".
verzengende hitte, een laatste selec-
rit voor de definitieve samenstelling
van. de Italiaanse ploeg was gehou
den, welke.... door Santé Ranucci
was gewonnen. Van het drietal lei
ders was de 22-jarige Ranucci hij
komt uit Montefiascone bij Florence,
dus uit het hart van Toscane on
getwijfeld de beste klimmer en de
beste sprinter. En in de laatste kilo
meters moesten de renners immers,
nu voor de negende keer die lastige
en lange klim naar Frascatie over
winnen, waar de middaghitte nog
zwaar hing en de lastige keien ir> de
nauwe straten de laatste reserves uit
de oververmoeide lichamen zouden
persen. Op die helling van de Ver-
micino lieten de drie Italianen An
dresen, die met een zware morele en
physieke inzinking te kampen had,
zonder mededogen staan. Op de laat
ste kilometer demarreerde Ranucci
kort en krachtig. Bruni moest hem
laten gaan, maar Grassi rtachtte aan
het wiel te blijven van de Toscaan,
maar met veel gemak wist de laatste
zich los te rijden en rustig achterom
kijkend, zonder er een sprint uit te
gooien, ging Ranucci als eerste over
de finish met 50 meter voorsprong
op Grassi.
Veel uitvallers.
De strijd om de regenboog-trui van
de UCI heeft een beloop gehad, zoals
algemeen werd verwacht. De negen
ronden van ruim 20 km vormden in
feite tezamen een afvalrace, welke
gepaard ging met vele demarrages,
waardoor het veld van 104 renners,
elk half uur werd gedund.
De vermoeidheid ging bij hen, die
niet voldoende in vorm waren, al
heel gauw parten spelen. De hitte
was vooral in de lus op het laagste
punt van het circuit, in de vlakte
van Rome, vlak bij de Via Appia on
dragelijk. En degenen, die niet over
voldoende souplesse beschikten,
moesten veel te vroeg hun reserves
aanspreken.
Van de buitenlandse deelnemers
hebben de Nederlandse amateurs ge
stoken in het oranje-shirt een uitste
kende wedstrijd gereden. De stijl
rijder Adri van Steenselen uit Mijns-
herenland, die zijn vriend de kam
pioen van Nederland, Schalk Ver
hoef, in de voorlaatste ronde verloor,
legde op fraaie wijze beslag op de
vierde plaats, achter de drie Italia
nen, en de natuur- en krachtmens
Arie van Wetten uit Noordwijker-
hout, die een goede training had ge
had in de zogenaamde Ceintuur van
Barcelona, onder de brandende zon
van Spanje, eindigde als tiende. Mies
Stolker, misschien de meest intelli
gente en zeker de meest complete
amateur uit de Nederlandse ploeg
werd veertiende, met nog geen drie
minuten achterstand op de winnaar
Ranucci.
Rol had,pech.
Jan Rol uit Alkmaar, die in de
tweede ronde het initiatief tot een
uitlooppoging had ondernomen, teza
men met de Belgische kampioen
Saelens kreeg de volgende 20 km
moeilijkheden met zijn versnellings
apparaat, waardoor hij zich niet meer
in het peloton kon handhaven. Zijn
achterstand werd steeds groter en in
vijfde ronde, ongeveer na 90 km
stapte hij af.
Schalk Verhoef kwam na de zes
de ronde met 2 min. achterstand op
een leidende groep van dertig ren
ners voorbij ae ere-tribune en toen
Lino Grassi en Erick Andresen in de
zevende ronde een aanval lanceerden
en scherp hadden gedemarreerd,
waardoor het tempo omhoog vloog,
begon de Rotterdammer met zes mi
nuten achterstand aan de laatste
twee ronden. Ook hij staakte toen de
strijd, terwijl Piet van den Brekel,
die tezamen met Stolker aan de laat-
se ronde was begonnen, met 2 min.
50 sec. achterstand op de beide lei
ders Grassi en Andresen, niet meer
door de finish kwam.
De helft van de Nederlandse ploeg
heeft dus de strijd gestaakt, hetgeen
overeenkomt met het algemene per
centage uitvallers, dat even boven
de 50% kwam te liggen, want slechts
48 deelnemers van de 104, die om één
uur door de UCI-president Joinard
waren weggeschoten, wisten de to
tale afstand te overwinnen.
Hier volgt de rangschikking van
de eerste twintig:
1. Santi Ranucci (Italië) 188,442
km in 5 uur 36 min. 9 sec., gemid
delde 33.635 km per uur. 2. Lino
Grassi (It.) z.t.); 3. Dino Bruni (It.)
5.37.51; 4. Van Steenseleen (Ned.)
5.38.13); 5. Elliot (Ierl.) 5.3849); 6.
Christian (Oostenr.) z.t.; 7. Fallarini
(It.) z.t.; 8. Lothar (Saar) z.t.; 9.
Booty (Eng) z.t.; 10. Van Wetten
(Ned.) z.t.; 11. Pavard (Fr.) z.t.; 12.
Andresen (Den.) 5.39.04); 13. Brit-
tain (Eng.) z.t.; 14. Stolker (Ned.)
z.t.; 15. Petrovic (Zuidsl.) z.t; 16.
Hoevenaars (Belg.) 5.39.17); 17. De-
bussmann (Saarl.) 5.39.25; 18. Goe-
ransson (Zweden) z.t.; 19. Meier
(West-dld) 5.39.33); 20. Mastrotto
(Fr.) 5.39.58.
WIM VAN EST WERD TWEEDE FN
BELGIë
Een wielerwedstrijd over 100 km.
van St. Michiels naar Brugge is ge
wonnen door de Belg Van Steenber
gen in 2 uur 41 min. Onze landge
noot Wim van Est werd tweede met
De Munter (Belg) op de derde plaats.
De Belg Rosseel bezette de vierde
plaats en de Oostenrijker Schneider
werd vijfde.
„Herenigd Duitsland"
naar Olympische Spelen
Voor de eerste maal na de oorlog
zullen in 1956 wederom athleten uit
geheel Duitsland aan de olympische
spelen deelnemen. Tijdens te Hinter-
zarten (Zwarte Woud) gehouden be
sprekingen zijn vertegenwoordigers
van de Olympische Comité's van
West- en Oost-Duitsland namelijk
overeengekomen, dat zowel naar de
winterspelen te Cortina als naar de
zomerspelen te Melbourne een ge
combineerde Duitse ploeg uitgezon
den zal worden, welke zal worden
samengesteld op basis van de presta
ties.
De president van de Olympische
Comité's blijven evenwel verant
woordelijk voor de athleten uit hun
rayon. Overeengekomen werd dat in
geval van individuele overwinnin
gen het volkslied gespeeld zal wor
den van het gebiedsdeel van de over
winnaar. Welk lied zal worden ge
kozen bij een ploegoverwinning zal
later worden beslist. Alle athleten
zullen dezelfde kleding dragen, en
de vlag is ook voor allen hetzelfde:
zwart-rood-goud.
