Loonhoogte besproken in
Stichting v+ cL Arbeid
Met waste aexfiaat aan Jiaikfieüeen
DE
STENEN
SPREKEN
Sttiftawiag.
P U ROL
VROUWEN
(zonder VREES
ZATERDAG 16 JULI 1955
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 3
In de Stichting van de Arbeid zijn
Vrijdagmorgen besprekingen ge
voerd over de wijze waarop ook de
werknemers in de naaste toekomst
moeten delen in de nog steeds stij
gende welvaart. Uit verklaringen, die
de laatste dagen door de confessio
nele vakcentralen zijn afgelegd, is
duidelijk geworden dat men het
over dit probleem in de vakbewe
ging als geheel niet eens is.
Het N.V.V. voelt het meest voor
voortzetting van de geleide loonpo
litiek en koerst de laatste tijd dui
delijk in de richting van een nieuwe
algemene loonronde. Van de zijde
der confessionele vakcentralen be
staat hiertegen ernstig bezwaar.
Men vreest van een algemene loon
ronde een nieuwe prijsstijgende wer
king. In deze kringen wenst men
het streven van minister Zijlstra om
de prijsverstarring te doorbreken in
geen geval te doorkruisen.
De confessionele vakbeweging
voelt meer voor een soepeler loon-
beleid via het bedrijfstakgewijze
overleg. Zouden uit dit overleg
loonsverhogingen resulteren dan be
hoeft hiervan naar de mening van de
confessionele centralen veel minder
een prijsstijgende werking te worden
gevreesd dan van algemene loonron-
den.
Volgens onze inlichtingen is men
in de Stichting van de Arbeid Vrij
dagmorgen nog niet tot een eenslui
dend standpunt kunnen komen. In
HOFFEESTEN TE DORDRECHT.
Prof. dr L. J. M. Beel, de minister
van binnenlandse zaken heeft Vrij
dagavond in de Grote Kerk de Hof
feesten van Dordrecht geopend. Dit
deed prof. Beel in een plechtige bij
eenkomst, waarin hij de gedachten
van de vele officiële gasten bepaalde
bij de opwindende gebeurtenissen
van 1572, toen Dordrecht het moe
dige initiatief nam tot het bijeen
roepen van de Staten van Holland,
welk feit de opstand tegen de tyran-
nie van Alva inluidde.
In het slot van zijn rede wees prof.
Beel op de reële zin van deze eerste
vrije statenvergadering, welke ieder
jaar in Dordrecht met grote luister
gedurende een feestweek wordt her
dacht. Het was de gedurfde keuze
d'er Staten in het conflict. Daarmee
werd onbewust de eerste stap gezet,
die uiteindelijk zou leiden tot een
vrij en onafhankelijk Nederlands
volksbestaan. Op hetzelfde moment
werd het beginsel geponeerd van een
verdraagzaamheid, al bleef verwe
zenlijking uit en zou 't zelfs eeuwen
vergen vooraleer zij vorm en inhoud
kreeg.
de socialistische pers werd gisteren
gesuggereerd dat de Stichting van
de Arbeid van plan zou zijn een ad
vies uit te lokken van de Sociaal
Economische Rad over de vraag of
het nationale inkomen voldoende
ruimte laat voor nieuwe loonsver
hogingen. Een dergelijk verzoek is
echter volgens het standpunt der
confessionele vakcentralen beslist
overbodig. En de Stichting van de
Arbeid heeft besloten vooralsnog
dit verzoek aan de S.E.R. niet te
doen.
De Stichting van de Arbeid geeft
er de voorkeur aan over dit pro
bleem eerst nog eens contact op te
nemen met enkele ministers, die bij
het loon- en prijsbeleid ten nauwste
betrokken zijn t.w. de minister Zijl
stra, Suurhoff en Mansholt, met wie
ook herhaaldelijk besprekingen zijn
gevoerd over de melkprijsvei'hoging
van vier cent in het begin van dit
jaar.
Men mag aannemen dat de Stich
ting van de Arbeid dit contact op het
hoogste niveau zo mogelijk op zeer
korte termijn wil doen plaats vin
den.
Voorstel grondwetswijziging:
Uitzending van
dienstplichtigen
naar de West
De regering heeft nog twee wets
ontwerpen tot wijziging van de
grondwet Ingediend bij de Tweede
Kamer. Het eerste betreft het doen
vervallen van de bepaling dat dienst
plichtigen van de land- en lucht
macht niet zonder uitdrukelijke
machtiging van de wetgever naar de
Overzeese Rijksdelen kunnen wor
den uitgezonden, indien zij daarme
de niet instemmen.
Deze bepaling is door de feiten
achterhaald, nu Nederland in de N.
A.V.O. samenwerkt. De bepaling
past ook niet in de huidige construc
tie van het Koninkrijk, waarin niet
alleen de zeemacht, doch ook land
en luchtmacht een taak hebben voor
't gehele Koninkrijk, dus met inbe
grip van de Overzeese Rijksdelen,
en waarin afzonderlijke krijgsmach
ten voor de Overzeese Rijksdelen
zijn vervallen.
De regering stelt nu voor de arti
kelen 198 en 199 te doen vervallen.
UITGESLAPEN
Een ingezetene van Dordrecht
bezocht Donderdagavond de bios
coop en kon na de eerste hon
derd meters van de film zijn
ogen niet meer open houden.
Aangezien hij geen wekker bij
zich had en hij op een afgelegen
plekje zat, werd hij niet wakker
toen de laatste kus in de film ge
geven v/as en de zaal leegstroom
de.
Het personeel van de bisocoop
ontdekte hem niet en zo gingen,
terwijl de slaper in zijn stoel
bleef zitten, de deuren op slot.
Om half één werd de man wak
ker en tot zijn ontsteltenis ont
dekte hij dat hij opgesloten was.
Door middel van braak bevrijdde
hij zich zelf en ging naar het
politiebureau om daar uit te leg
gen wat er gebeurd was.
WAAGHALS IN DE ZWAANHALS.
Een Rotterdamse waaghals uit de
Zwaanhalsstraat wilde gisteravond
zijn sigarenaansteker uit een grote
fles bezine vullen en meende, dat hij
dit het beste in de buurt van een
brandende gasvlam kon doen.
Even later was de Rotterdamse
brandweer met groot materieel on
derweg, omdat zij gewaarschuwd
was voor een uitslaande brand, voor
afgegaan door een explosie.
De brand was spoedig geblust; de
schade bedraagt enkele duizenden
guldens; niemand werd gewond en
de waaghalzerige Zwaanhalsbewo-
ner kon zijn sigarenaansteker buiten
verder vullen.
GROEI NIJMEEGSE UNIVERSITEIr
Blijkens een statistiek van de ge
meente Nijmegen is het aantal stu
denten aan de Rooms Katholieke
Universiteit sinds 1949 toegenomen
van 942 tot 1479, waaronder 298
meisjes studenten.
Onder de Nijmeegse studenten is
2 pet. niet-katholiek.
Van de Rooms Katholieke studen
ten van Nederland studeert 18.5 pet.
in Nijmegen.
H. M. DF KONINGIN
BIJ „HERODES"
H. M. de Koningin heeft gisteren,
onopgemerkt door het publiek, de
voorstelling van „Herodes", gegeven
door de toneelgroep Theater in de
Stadsschouwburg te Amsterdam, bij
gewoond. De heer Bendien was in de
hal ter begroeting aanwezig toen de
Koningin met klein gevolg arriveerde.
Ook het vertrek der hoge gaste langs
de uitgang Marnixstraat werd dooi
de aanwezigen nauwelijks opgemerkt.
MET PLAATJES VAN JOOP KOEVOETS
En ditmaal een brug, die u onge
twijfeld al dikwijls gepasseerd bent.
De moeilijkheid is, dat de gezichts
hoek een weinig verplaatst is. Op
deze wijze is de opgave toch nog
moeilijker dan men zou verwachten.
De vorige week
De poort was van de nieuwbouw
(die intussen ook al weer tientallen
jaren oud is) van het
Lakenhal. Door de twee poorten
heen zag u de tuin
De Lakenhal werd op deze plaats
van een ongewone kant bekeken.
Daarom was waarschijnlijk het
aantal goede oplossingen geringer
dan gewoonlijk.
Zo lag ik op mijn bed te beven,
Ik vreesde werk'lijk voor mijn leven,
Maar kon ik dit nu zo maar laten?
Stil blijven liggen, zou niet baten.
'k Begon opeens heel hard te gillen,
Waarop 'k het tentzeil op zag tillen
En ik vader zachtjes hoorde vragen;
„Zijn 't de muskieten, die jou plagen?'
„Nee", zei ik, „Het waren ogen,
Die zich naar mij bewogen,
'k Geloof heus, dat het leeuwen zijn,
Die leven toch in de woestijn?"
Mijn vader greep snel zijn geweer,
Weer ging het tentdoek heen en weer,
'k Hoorde een schot en vloog er uit,
Aan Vaders voeten lag de buit.
Ambtelijk antwoord. Plantkun
dige: „Kunt u mij ook zeggen, of
deze struik tot de familie van de Ea-
plionaceae behoort?"
Opzichter: „Nee mijnheer, die
struik behoort helemaal niet aan een
familie; ze is eigendom van de ge
meente!"
Eerste ruzie. Zij (huilend): „En
de pastoor heeft nog gezegd: de lief
de bedekt alles, de liefde gelooft al
les en de liefde hoopt alles.
Hij: „Natuurlijk, maar de pastoor
heeft bij mijn weten niet gezegd: De
liefde eet alles!"
Weinig hoopvol. Millionnairs-
dochter: „Oh Karei, wees toch niet
zo bang voor dat bezoek aan papa.
Hij heeft gisteren nog gezegd, dat hij
je bewondert".
Kantoorbediende: „En wat bewon
dert hij dan in mij?"
Millionnairsdochter: „Je brutali
teit".
Duidelijk. Hij: „Zou je vader er
bezwaar tegen hebben, dat ik met je
trouw?"
Zij: „Als hij er zo over denkt als
ik ja!"
Vlug. Rechter: „Hoe oud
bent U?"
Juffrouw: „Ik tel 28 lentes".
Rechter: „Telt U dan vlug door,
want we hebben hier weinig tijd".
Filosoof. Jantje liep met zijn va
der langs een café en bleef verwon
derd staan, om het gebrul daar bin
nen beter te kunnen volgen.
„Wat doen ze daar, vader", vroeg
Jantje.
„Och, kom maar rnee, jongen"
antwoordde vader, ,,'t is niets ge
daan. Of ze laten er een lang leven,
of ze slaan er een dood".
Huidgenezing
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
Voeten en oksels Iris door Purol-poedei
(Advertentie)
Aardrijkskundige. „Hoe ver is
't nog naar Zwammerdijke?", vroeg
het oude heertje aan een schooljon
gen.
„Als U rechtdoor loopt", antwoord
de 't ventje, „is 't nog ruim 40.000
km. Maar als U zich omdraait is het
hooguit een kwartiertje".
Tacticus. Huisvrouw: „Waarom
bedelt U? U bent toch krachtig ge
noeg om te werken?"
Bedelaar: „Waarom staat u in de
keuken? U bent toch mooi genoeg
om filmster te worden?"
(Die man is er rijk mëe geworden).
In de vacantie- Gids: „Deze vaas
is vijftien eeuwen oud. Men zou er
graag twintigduizend gulden voor
neertellen".
Dame; „Lieve deugd, wat moet dat
ding nieuw niet gekost hebben?"
Kunstzinnig. Vader: „Die kleine
Greetje, in het rijksmuseum heeft een
schilderij haar tot tranen bewogen!"
Onderwijzeres: „Is ze zo kunstzin
nig?"
Vader: „Nee, maar ze zat er juist
onder, toen de lijst er af viel".
Juriste. Rechter (tot zijn doch
ter): „Ik heb je toch verboden, An
nie, om die man nog ooit te ontmoe
ten!"
Annie: „Ja pa, maar ik ben in ho
ger beroep gegaan. En ma vond het
goed".
Zij: „Wat ben je stil vanavond! Scheelt er iets aan?
door
NELLY GRAF
40)
En toen keerde Thurman de Crosse
het hoofd om en keek hij Grant aan.
Haat scheen in het vliegtuig op te
laaien. Er lag moordlust in die on
verzoenlijke blik.
Misschien is het goed dat ik de
tweede piloot waarschuw, dacht Ne-
rine, terwijl zij zenuwachtig beefde.
Grant boog zich voorover. Met een
metaalachtige klank in zijn stem
voegde hij de ander toe:
„Ik zal me even de moeite ge
troosten dat pakje op je knie te on
derzoeken".
„Sinds wanneer is het gewoonte ge
worden voor een luchtreiziger de be
zittingen van een ander te onder
zoeken?"
„Dat is geen gewoonte", Grant's
stem was strak. „Maar je weet wat
ik bedoel. Toevallig ben ik de rechts
kundige van de Van Hutten Vlieg
tuigindustrie. Ik geloof, dat dit pakje
haar toebehoort. Als dat niet het ge
val is zal ik mijn verontschuldigin
gen aanbieden. Geef het hier".
„Wat jij
Thurman sprong overeind.
Nerine stond eveneens op.
„Mr. de Crosse! Grant", want
hij was ook opgestaan —u „gaat u
alstublieft zitten".
Zij ging naar hen toe, terwijl haar
hart van vrees snel begon te kloppen.
Zij wenste de tweede piloot te
waarschuwen, maar haar telefoon be
vond zich achterin het vliegtuig en de
twee mannen waren dicht vooraan.
„Gaat u alstublieft zitten".
„Het spijt me, Nerine", Grant beet
de woorden af, „ik moet zien wat er
in dat pakje zit".
Hij ging in de gang tussen de zit
plaatsen staan, greep het pakje en
begon er aan te trekken en te duwen.
„Naar de hel met jou!", schreeuw
de Thurman.
Het gejodel van de cowboy hield
plotseling op.
„Zeg jongens, jullie hebt toch ze
ker geen zin om te gaan vechten, hè?"
Niemand schonk nu nog aandacht
aan hem.
„Dat pakje is vannacht bij van Hut
ten gestolen. Het lag op zijn bureau.
Stella nam het mee. De detectives
hebben Chuck opgesloten maar Alice
Herstrom heeft met een camera en
een dictafoon enig detectivewerk ver
richt. Er is alleen nog maar de be
kentenis nodig, Thurman. Geef me nu
de tekening va de Zeemeeuw".
Terwijl hij het pakje naar achte
ren slingerde haalde Thurman een
ploertendoder uit zijn zak. Hij gaf
Nerine zulk een stevige duw, dat
zij tegen de grond viel. Grant ont
week de vuist van Thurman toen deze
naar hem sloeg, bukte zich en plaatste
een zware slag op zijn kin.
De dames begonnen te huilen. Bert
Richmond, de zakenman trachtte zich
een weg te banen naar de mannen,
die nu verwoed aan het vechten wa
ren.
Op bezorgde toon zei de cowboy:
„Een vliegtuig is niet de geschikste
plaats om te vechten jongens".
Nerine slaagde erin haar telefoon
toestel te bereiken en waarschuwde
de tweede piloot, Harry Blitz. De da
mes drongen achter in het vliegtuig
tesamen.
De tweede piloot kwam de cabine
binnen gesneld.
„Gaat alstublieft allemaal zitten.
De piloot heeft al een keer of tien de
machine in haar horizontale stand
terug moeten brengen. De staart van
het vliegtuig wordt te zwaar belast".
Dan snelde hij naar de vechtende
mannen.
Thurman de Crosse zag hem aan
komen, rukte zich van Grant los en
terwijl hij met zijn ploertendoder
zwaaide gaf hij Blitz een verschrik
kelijke slag tegen het hoofd.
De tweede piloot kreunde toen hij
in elkaar zakte en stil bleef liggen.
De dames huilden of gilden. Grant
Warton had zich van het pakje mees
ter gemaakt en verbrak het touwtje
maar Thurman viel op hem aan als
een woedende panter. Hij sloeg in
alle richtingen.
Bert Richemond was erin geslaagd
de zitplaats van de cowboy te berei
ken.
„We moften tussen beide komen.
maak een eind aan dat gevecht".
„Ik doe niets liever", zei de cow
boy en hij knielde op zijn stoel. Zijn
armen zwaaiden het koord. Hij mat
de afstand met zijn ogen, maakte een
lus en slingerde die toen fluitend door
de lucht over hoofd en schouders van
de vechtende mannen.
Nerine, die had gezien wat de cow
boy van plan was, snelde toe en hielp
hem trekken. Het vliegtuig zou een
afschuwelijke schok krijgen, maar
Ferd zat aan het stuurrad. Hij zou
de stabilisator onmiddellijk in wer
king brengen.
De armen werden geboeid, Thur
man en Grant werden nu veilig ge
bonden.
Terwijl Thurman verschrikkelijk
vloekte hielp Bert Richmond Nerine
de bewusteloze tweede piloot op een
achterover geslagen stoel te leggen.
Zij deed het weinige dat zij voor hem
kon doen, ging dan naar de telefoon
en zei Ferd draadloos een boodschap
te verzenden om een ambulancewa
gen en een andere tweede piloot op
de eerstkomende landingsplaats.
„Kom hier en vertel me alles", zei
Ferd nieuwsgierig.
„Ik betwijfel het of ik mijn passa
giers wel alleen kan latën voor wij te
Sacramento zijn geland", antwoordde
zij. „Alles is nu in orde".
Toen zij naar Grant en Thurman
terugkeerde zei Grant:
„Bindt deze kerel stevig, maar laat
mij los. Hij behoort tot een spionnen-
bende en maakte zich uit de voeten
met een waardevolle tekening van
een bombardementvliegtuig van de
regering. Ik moest dat pakje hebben.
Telefoneer Ferd, Nerine. Hij zal dit
bevestigen".
Toen zij hem onmiddellijk opbelde
antwoordde Ferd:
„Ja, dat is juist. Laat hem dadelijk
vrij".
Terwijl de cowboy Grant bevrijdde
bond hij Thurman nog wat steviger.
Het pakje lag gescheurd en bescha
digd op de vloer. Grant raapte het op.
Nerine zag, dat zijn ogen zich ver
grootten en hoorde hem scherp zeg
gen: „Goede genade!"
Haar blik volgde de zijne naar het
bruine pakpapier, waaruit het grijn
zende gelaat van de losbandige Dee-
dums te voorschijn kwam.
„Wel, het is Deedums!", riep zij
op niet gelovende toon uit.
„Wiehijgde Grant. Dan draai
de hij zich wild om naar de Crosse,
terwijl hij het pakje omhoog hield.
„Waarom heb je me niet gezegd,
dat je de tekening niet had?"
Hij zette het pakje in de stoel voor
hem neer alsof het vergif was.
Thurman was gewoonweg verplet
terd. Hij kronkelde zich in allerlei
bochten om dan stil te blijven liggen;
zijn ogen waren strak op het pakje
gericht. Dan kwam er een uitdruk
king van zulk een duivelse haat op
zijn gelaat dat Nerine, die geprobeerd
had hem een gemakkelijker houding
te geven, vlug achteruit trad. Thur
man scheen half krankzinnig te wor
den. Zijn blik verstarde. Vlokken
schuim verschenen in de hoeken van
zijn mond. misschien had een van
de slagen van Grant zijn hersens ge
schokt. Hij begon te mompelen:
(Wordt vorvoW»
