De hulpverlening langs de weg
behoeft dringend verbetering
Plannen worden ontworpen
Staatsschuld daalde in 1954
met f2.189 millioen
3£et me aexkaat aan Jlnifofie&een
STRANDKLEDING TERUG NAAR 1920
Suóóen patten en pannen
Made-gva&pje ap WimOledan
1
ZATERDAG 2 JULI 1955
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
De hulpverlening bij ongelukken
langs de weg behoeft dringend ver
betering. Het aantal waarschuwings-
posten blijkt te gering, evenals het
aantal Rode Kruisposten. Deze ont
breken langs sommige nieuwe rijks
wegen geheel of vrijwel geheel. Het
waarschuwingssysteem bij ongeval
len dient gecentraliseerd te worden.
En voorts zal het zeker niet meer
mogen voorkomen, dat de hulp van
ambulances niet of te laat komt op
dagen. Daarvoor moet een doeltref
fende oplossing gevonden worden.
Tot deze conclusie zijn de directies
van het Ned. Rode Kruis en van de
ANWB, de secretaris van de KNAC,
de secretarissen van de bond voor
bedrijfsautoverkeer BBN, van de fe
deratie van organisaties van perso-
nenvervoerders FNOP, van de Ne
derlandse Ver. van Transportonder
nemers NVTO en de voorzitter en
secretaris van de NOB-wegtransport
eensluidend gekomen.
Sommigen wezen op het particu
liere werk, dat in dit opzicht reeds
verricht is. Er zijn 839 Rode Kruis
posten en 600 ANWB-telefoonposten
langs de Nederlandse wegen, zoveel
mogelijk om de 5 kilometer en voor
een deel gecombineerd. Voorts telt
men 160 mobiele Rode Kruisposten
bij de wegenwacht.
In dit opzicht is ook de KNAC
reeds jarenlang actief met zijn SOS-
dienst. Maar niemand is echter met
deze aantallen tevreden, gezien het
aantal niet tijdig geholpen slachtof
fers. Anderen noemden het ontbre
ken van voldoende telefoon en hulp
en het soms traag komen van zieken
wagens rondweg een nationale
schande. Alle vervoers- en verkeers-
bonden en het Rode Kruis zijn teza
men van mening, dat snel en afdoen
de raad geschaft moet worden. Men
is bereid daartoe de hoofden bij el
kaar te steken op basis van een voor
lopige opzet, die tijdens de bespre
kingen gegroeid is.
Ambulances.
Het licht van de publiciteit is on
langs enige keren scherp gericht ge
weest op het niet of te laat komen
van ambulances. Een reeks grote ge
meenten en streekziekenhuizen be
schikt over eigen ziekentransport
wagens maar veelal echter zijn de
ambulances in particuliere exploita
tie. Ons land telt ongeveer 150 par
ticuliere exploitanten van ambulan
ces met ruim 200 wagens. Hoeveel
ambulances in handen van gemeen
telijke diensten en van ziekenhuizen
zijn valt niet bij benadering te zeg
gen.
In tegenstelling tot andere vormen
van beroepsvervoer is voor het ex
ploiteren van ambulances geen ver
gunning nodig. Iedereen kan er dus
aan beginnen. Vanzelfsprekend zal
een particulier alleen dan een ambu
lance gaan exploiteren, indien hij er
bestaansmogelijkheden in ziet.
Vele ambulancehouders hebben
contracten met gemeenten, zieken
fondsen of ziekenhuizen voor het
vervoer van patiënten. Vaak zijn dit I
exclusieve contracten, zodat een
„concurrent" niet aan dat vervoer
mag komen. Het komt zelfs voor dat,
indien een niet-contractant een i
spoedvervoer verzorgt, hij de groot-1
ste moeite heeft om aan zijn geld te j
komen. Er zijn gemeenten in Neder-1
land, die hun contractanten niet toe- j
staan slachtoffers van ongelukken
van over de gemeentegrenzen te ver
voeren, anders dan op eigen risico.
De ambulancehouder weet nooit of
hü buiten zijn contracten om verricht
vervoer betaald zal krijgen.
En daarbij komt, dat door het ont
breken van een centraal waarschu
wingssysteem nog al eens ritten voor
niets worden worden gedaan.
Nu kan men stellen, dat de ambu
lancehouders die risico's maar moe
ten nemen uit menslievend oogpunt,
doch zakelijk bezien wordt de mees
te vooraanstaande figuren in het ver
keer en vervoer en van het Rode
Kruis dit standpunt niet houdbaar
geacht. Voor deze aangelegenheid
dient een zakelijke oplossing te wor
den gevonden. Daarvoor is echter in
de eerste plaats een centraal waar
schuwingssysteem nodig.
Waarschuwingssysteem.
Beziet men de oude rijkswegen,
dan vindt men er op plm. 5 kilome
ter afstand borden van telefoon- en
rode kruisposten, vooral daar, waar
lintbebouwing is toegepast. Langs de
vooroorlogse autosnelwegen is het
vaak zo, dat men een afrit langs moet
om op een neven- of zijweg een te
lefoonpost te vinden.
Bij ongelukken worden veelal ver
scheidene waarschuwingen door
hulpvaardige passanten gegeven.
Zulks leidt tot verwarring, waardoor
óf te veel óf te weinig hulp wordt ge
boden. Ambulancehouders bijvoor
beeld zijn schichtig voor waarschu
wingen, omdat zij vrij vaak voor
niets uitrukken.
Ernstiger is de situatie bijvoor
beeld langs nieuwe rijkswegen, zoals
die van Utrecht naar Amsterdam.
Langs deze weg zijn slechts twee
benzinestations, die daarenboven des
nachts gesloten zijn. De dorpen zijn
alleen langs kilometers lange omwe
gen te bereiken, zodat bij ongevallen
hulp wel lang uit moet blijven. Langs
de afsluitdijk is het nu eindelijk na
acht of negen jaar zo ver, dat de AN
WB toestemming beeft gekregen om
er vier telefoonposten voor eigen re
kening (een bedrag van plm. 8 mille)
te bouwen. Deze posten geven direct
aansluiting op de stations van de
rijkspolitie aan heide einden van de
dijk. Van die stations uit wordt dan
hulp georganiseerd.
Indien men bedenkt, dat deskun
digen een telefoonsysteem langs de
weg UtrechtAmsterdam op plm.
50.000 gulden schatten, dan achten
velen door het A.N.P. geraadpleegden
het een raadsel, waarom dit systeem
bij dit project van vele millioenen
niet dadelijk is aangebracht.
De „Strassenmeisterei" van de
Duitse autosnelwegen projecteert om
de twee kilometer een telefoon, die
direct verbinding heeft met centra
le punten, waar onmiddellijk hulp
van artsen, ambulances, verpleegsters
en kraanwagens kan worden georga
niseerd. Ook Zwitserland heeft een
dergelijk systeem. Daarheen moet
het, naar het oordeel van alle ge
noemden, ook in ons land.
De Koninklijke Nederlandse Auto
mobielclub dringt reeds enige jaren
op een uniform telefoon-waarschu
wingssysteem aan. Een eenvoudig
telefoonnummer voor de centrale
waarschuwingspost zou overal in den
lande zeer aanbevelenswaard zijn.
Dit nummer zou buiten de gemeen
ten met gemeentepolitie aan de rijks
politie gegeven dienen te worden.
Het denkbeeld, dat organisatie van
de hulpverlening bij ongelukken
langs de weg bij uitsluiting zou ko
men te liggen in handen van de
rijks- en gemeentepolitie, die in nau
we samenwerking een prompte en
doeltreffende hulpverlening zou kun
nen organiseren, is dus niet nieuw.
Eén centraal telefoonnummer
voor waarschuwing voor ongelukken
buiten de bebouwde kommen dus en
daardoor slechts één instantie in be
paalde streken of op bepaalde tra
jecten, die de hulp organiseert.
Daartoe is nauwe samenwerking
ook met en tussen de gemeenten en
de provincies nodig, over de gemeen
te- en provinciegrenzen heen. Er zijn
voorbeelden te over, dat een ambu
lance van de ene gemeente, in de on
middellijke omgeving van het onge
luk, niet verschijnt omdat het slacht
offer juist binnen de grens van een
andere gemeente op straat ligt, hoe
wel de ambulance van die andere
gemeente veel verder verwijderd is.
Men denke maar eens aan de si
tuatie tussen Den Haag en Rijswijk
en aan die van Bussum en Naarden.
Nog niet lang geleden is een veron
gelukte man op 2 kilometer afstand
van een ziekenhuis gestorven, omdat
hij door de ambulance van een aan
grenzende gemeente moest worden
opgehaald. Hij lag ruim een uur in
modder en sneeuw tussen Naarden
en Bussum. Het waarschuwingssys
teem is dus gebrekkig. De hulp van
ambulances mede daardoor én door
allerlei controversen, vaak traag en
onvoldoende. Hieraan kan een einde
gemaakt worden, indien grootscheeps
wordt aangepakt. Daarvoor is echter
geld nodig.
Nationaal fonds voor hulp
verlening langs de weg.
De ANWB, de KNAC en het Rode
Kruis zijn vastbesloten door te gaan
met het vestigen van telefoon- en
hulpposten, zolang dit hun financieel
mogelijk is. Vooral de nieuwe rijks
wegen echter werpen financiële pro
blemen op, die steeds moeilijker op
te lossen zijn.
Daarom dienen de handen ineen
geslagen te worden, door alle orga
nisaties, instanties, en eventueel be
drijven, die er, ongerekend het
slachtoffer, belang bij hebben, dat
een gewonde snel verzorgd en ver
voerd wordt. Zij zouden een fonds
moeten vormen, een „nationaal fonds
voor hulpverlening langs de weg",
dat ongeacht het vraagstuk „wie uit-
De staatsschuld heeft in 1954 een f
vermindering ondergaan van 2.189 j
imillioen, nadat de schuld in 1953 was
verminderd met 700 millioen. Bo-
vendien is de lopende schuld in kwa- I
liteit verbeterd omdat er naar verhou- j
ding meer op lange termijn is geleend
dan voorheen. De gevestigde binnen-
•landse schuld beloopt nu 50 pet. van
de totale verplichtingen, terwijl de
vlottende schuld 39 pet. bedraagt.
De gevestigde buitenlandse schuld
en lang lopende credieten belopen 11
ipct. van het totaal. Aan het einde
van 1953 waren de percentages resp.
38, 50 en 12.
De gevestigde binnenlandse schuld
bedroeg op 31 December jl. 10.286
imillioen tegen ƒ8.785 millioen aan
het einde van 1953, een vermeerde
ring derhalve van 1.501 millioen.
De vlottendeschuld bedroeg ƒ8.189
imillioen tegen 11.372 millioen, een
vermindering tonende van 3.183
millioen. De gevestigde schuld aan
het buitenland was 2.286 millioen
tegen 2.790 millioen, of 504 mil-
dioen minder. De vlottende schuld
aan het buitenland, die aan het ein
de van 1953 nog 3 millioen beliep,
is thans geheel verdwenen. De schuld
aan het buitenland is daarmede ver
minderd met 507 millioen, van
2.793 millioen tot 2.286 millioen.
De totale nationale schuld bedraagt
nu ƒ20.761 millioen tegen ƒ22.950
imillioen per ultimo 1953. De staats
schuld had de grootste hoogte be
reikt aan het einde van 1949, toen zij
in totaal ƒ27.471 millioen bedroeg,
waarvan 3.373 millioen aan het bui
tenland.
De binnenlandse vlottende schuld
ad 8.198 millioen bestond op 31
December j.l. uit ƒ2870 (3625) mil
lioen aan schatkistbiljetten ƒ316
(980) millioen aan schatkistpromes
sen, ƒ360 (517) millioen promessen
ibij de Ned. Bank, 300 (700) mil
lioen aan boekschuld aan de Ned.
Bank en ƒ4343 5550) millioen ove
rige binnenlandse vlottende schuld
inclusief oorlogsschade en waters-
noodschade.
DODELIJKE KLIMPARTIJ.
De zevenjarige W. Craje, gewoond
hebbend in een woonschip te Spaarn-
dam is Donderdag in het IJ verdron
ken. Hij wilde op de leuning van de
boezembrug klimmen doch viel in
het water. De 78-jarige heer Roza
die het ongeluk zag gebeuren is met
een roeibootje het water opgegaan
en heeft het knaapje op het droge ge
bracht; het was toen echter reeds
overleden.
Met Rinus en Tinus het zeehondenpaar
Was ik elke morgen al heel vlug klaar,
Want over deze kale alen
Behoefde ik geen kam te halen.
Ze kwamen op hun buiken schuiven
En aan mijn handen brullend snuiven
Of ik al vis in 't mandje had:
'k Wou dat je zag, hoe dat stel at.
En als ze in de piste kwamen
En ballen op hun snuiten namen
Dan stuiterden die heen en weer
Van d'ene neus op d'andre neer.
Dan was 't publiek zo opgetogen
Dan schitterden een ieders ogen
En klaterde 't applaus luidop
En stond de tent haast op zijn kop.
eindelijk betalen zal" garandeert,
dat bij ongevallen geboden hulp
wordt betaald.
Dit fonds zou dus in de eerste
plaats aan ambulancehoudérs, die op
waarschuwing van een te scheppen
centrale instantie uitrijden, moeten
garanderen, dat die ritten betaald
worden, indien zij bij verzekeraars,
gemeenten of particulieren geen ver
haal kunnen vinden. Daarnevens zou
dit fonds de ANWB, de KNAC en
het Rode Kruis in samenwerking met
de Rijkswaterstaat in staat kunnen
stellen met het vestigen van posten
verder te gaan en wellicht ook kun
nen bijdragen tot de organisatie van
het noodzakelijke, afdoende en snel
werkende waarschuwingsapparaat
met centrale telefoonnummers per
streek of weggedeelte.
Voor de garantie zal misschien
tienduizend gulden per jaar nodig
zijn. De andere projecten zullen wel
licht enige tonnen vergen, welke be
dragen in een zo gering aantal jaren
bijeen zouden moeten worden ge
bracht, wil men de groeiende geva
ren van de onstuimige aanzwellende
verkeersstroom op de juiste mens
lievende wijze het hoofd kunnen bie
den.
KVP-Collecte Zondag 3 Juli
Voskuil tot Vermeer: „O, Evert, die rare Roomsen! Ze geven nu
zelf* extra!"
- (Advertentie)
voor het goede badpak en voor
het elegante strandensemble niet
te vervangen.
In Italië en in Amerika zyn de
lichte kleuren het meest gewild.
De sweaters, badpakken en shorts
zijn gemaakt van wollen pope-
line, wollen mousseline en be
drukte wollen fantasiestoffen.
Frankrijk prefereert effen don
kerblauwe en zwarte wollen bad
pakken, die zelfs langere pijpjes
en bovendien mouwtjes kregen.
Ook in de strandkleding dus een
teruggaan naar de jaren vóór
1920.
De Duitse ontwerpers brengen
zwempakken met gezellig klok
kende rokjes en al of niet voor
zien van flinke schouderbanden.
Alleen in Amerika vindt men
nog het tweedelige badpak. Over
één ding blijken alle ontwerpers
het echter eens te zijn: goede
strandkleding moet gemaakt zijn
van wollen stof, daar deze de
draagsters behoedt voor kouvat
ten.
Het Italiaanse ontwerp op bij
gaande tekening is een effen rood
badpak, waarover een rood-met-
wit gestreepte wollen sweater
(met capuchon) wordt gedragen.
De USA komt met twee ontwer
pen van Gantner: n.1. een zwem
pak, handgebreid van zeer fijne
zephyrwol, en een strak-aanslui-
tende maillot van dunne wollen
jersey.
In de wat klimaat betreft beter
bedeelde landen als Amerika,
Frankrijk, Italië en Duitsland,
verandert de strandmode nog
sterker dan de dagelijkse kleding,
in genoemde landen is het vanaf
Mei tot ver in September (en
zelfs wel tot midden October)
mogelijk om in de openlucht te
zwemmen. Maar al is het klimaat
van deze landen heel wat beter
dan het onze, al komt het kwik
daar wél boven de negentig gra
den Fahrenheit, wol is ook daar
Vers fruit bewaren
Aardbeien kunnen bewaard
worden bij een temp. van 01
gr.: 1 week. Appels bij 3 gr. 2
7 mnd. Kruisbessen 01 gr. 2
tot 3 weken. Rode bessen 01
gr. 2 tot 3 weken. Zwarte bes
sen 01 gr. 1 tot 2 weken. Drui
ven 01 gr. 3 tot 4 mnd. Fram
bozen 01 gr. 1 week. Kersen
01 gr. 1 tot 2 weken. Noten
01 gr. 8 tot 12 mnd. Peren 1
gr. 1 tot 7 mnd. Perziken 01.
gr. 2 tot 3 weken en pruimen
bij 1 gr. 3 weken.
Wij tekenen hierbij aan dat
wij onder het bewaren verstaan
het bewaren in een huis-koel
gelegenheid, dit speciaal voor
kersen, aardbeien, bessen, per
ziken, frambozen en pruimen.
n Plantje voor
donkere plekjes
In ieder huis is wel min of
meer een donker plaatsje. Toch
is het wel aardig ook daar een
plantje te hebben. We willen
daarom de aandacht wel eens
Vestigen op de asparagus, ook
wel sierasperges genoemd.
De asparagus plumosus is een
zaadplantje, maar wordt dik
wijls aangekeken voor een va
rentje. Het plantje is teer van
uiterlijk, maar in wezen heel
sterk. Het zal haar geruime tijd
geen 6chade doen, als zij in 't
donker blijft staan. Wel stelt
zij prijs op geregeld gieten of
besproeien en af en toe mest.
Het plantje houdt van voed
zame aarde; plaatst men het in
het volle licht, dan kan het uit
groeien tot een grote plant, met
lange, afhangende ranken.
Hetgeen wij voor blad hou
den is in werkelijkheid een
schijnblaadje. De gebogen tak
jes zijn hiermede bezet, de ech
te blaadjes liggen schubvormig
tegen de stengel aan.
Tomaten met kaasragout
4 grote of 8 kleine tomaten,
4 dl. melk, 30 gr. boter, 200
gr. iets belegen kaas of jonge
kaas, zout, peper, aroma, boter
en paneermeel. Halveer de to
maten of snijd van de kleine
een kapje af, hol ze uit en zet
ze naast elkaar in een vuur
vaste schaal met op de bodem
een^ klontje boter. Maak een
ragout door het smelten van de
boter, voeg bloem toe en lang
zaam steeds roerende melk.
Laat de saus doorkoken en
roer er van het vuur af de in
kleine blokjes gesneden kaas
door, maak de ragout op smaak
af. Vul de tomaten met de ra
gout, strooi er wat paneermeel
op en leg op elke tomaat een
klein stukje boter. Schuif de
schotel gedurende 15 a 20 min.
in een oven met bovenwarmte.
Schuimige bessenvla
6 dl sap van verse bessen of
bessensap verdund met water,
75 gr. griesmeel, 80 a 100 gram
suiker, geraspte citroenschil.
Breng het bessensap (met
water) aan de kook, meng het
griesmeel dooreen met suiker
en strooi het in het sap. Onder
steeds roeren aan de kook
brengen en gaar laten worden
(10 min.). De vla van het vuur
nemen, geraspte citroenschil
toevoegen en zo lang kloppen
tot ze luchtig is geworden. By
de vla waaierwafels presente
ren. Eventueel de vla garneren
met wat slagroom.
r
lOIIOIIOIIOIIOIIOIIOIIOIIOIIOIIOIIOIIOtlOIIOIIOIIOIIOllO OIIOIIOIIOIIOIIOIIO
Waarom grote bedragen uitgegeven voor een nieuwe hoed, als
de tassen zoveel goedkoper zijn?, dacht Mevrouw Betty de Mare uit
Sevenoeks in Kent, Engeland, die dezer dagen een bezoek bracht
aan de wereldkampioenschappen tennis te Wimbledon, waarbij, zoals
bekend, vrijwel alles op het gebied van de mode is toegestaan
En mevrouw De Mare nam een strooien boodschappentas met
bamboe handvaten en zette die omgekeerd op haar hoofd het
geen, zoals deze foto toont, niet eens zo'n erg vreemd gezicht
opleverde....
