Traditie-getrouw versloeg schrijvend Leiden
gisteravond zijn Senaat in de „Leidse Hout"
Zoeterwoude geheel compleet op
muur van de R.K. jongensschool
'N ORIGINEEL IDEE
In vertrouwde omgeving de eerste
stap op 't pad der aardrijkskunde
■T
Leiden liet zijn Olympus ledig!
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA I
De jasjes v hangen aan dezelfde
soort haakjes en de kinderen vinden
het luiden van de laatste bel om half
vier nog steeds het hoogtepunt van
de dag. Dat zijn dingen, die nooit
veranderen. Maar overigens schijnt
er wel het een en anaer gewijzigd te
zijn, sinds wij met een getuigschrift
en een missaal voor goed gedrag de
maatschappij te lijf gingen.
Nu wordt dit geen beschouwing
over de vernieuwingen in het onder
wijs. Het schoot ons alleen maar
even te binnen, toen we deze week
een kwartiertje in de R.K. Jongens
school van Zoeterwoude-dorp ver
toefden. Vroeger kreeg men op ze
kere dag een atlas in de hand ge
frommeld met de opdracht: „De kaart
van Zuid-Holland leren!" En daar
mede was dan de eerste stap gezet op
het terrein van de aardrijkskunde.
Tegenwoordig wordt de jeugd met
meer tact op de geheimen van ons
grondgebied voorbereid. De onder
wijzer begint de plattegrond van de
klas te 'behandelen, daarna de plat
tegrond van de school en na deze in
leiding wordt de gemeente van in
woning onder de loupe genomen.
Goed idee.
Die plattegrond van de gemeente
bracht de heer D. A. Muusers, hoofd
van de R.K. Jongensschool op een
idee, dat hij zelf heel bescheiden
„niet origineel" noemt.
„Je ziet wel eens in gidsen voor
toeristen kaartjes van een bepaalde
streek, waarop enkele tekeningen
voorkomen. Er staat soms een huisje
met de aantekening „Het kasteel" of
een paar streepjes blauw met „Zwem
bad".
„Daar begon het mee", lachte de
heer Muusers. „Ik dacht op die ma
nier moet ik eigenlijk een platte
grond hebben van Zoeterwoude. Dat
zal aantrekkelijk zijn. De jongens
zullen er allerlei bekende plekjes op
zoeken en daarmede hebben ze dan
meteen een enthousiaste aardrijks
kundige start!"
Het idee was geboren?
Zo op het eerste gezicht is het echt
zo'n idee, dat reuze goed, maar nooit
verwezenlijkt wordt. Want moeilijk
heden zijn er met de vleet. Maar de
heer Muusers liet zijn plan niet
waaien. Hij prakkezeerde er een
tijdje over en ontdekte toen een ge
schikte plaats voor zijn plattegrond.
Een groot muurvlak boven de kap
stok j es bij dc ingang leek hem bij
zonder geschikt.
'n Kunstbroeder.
Voor zulke omvangrijke karwei
tjes heeft men een kunstbroeder nó
dig en die werd gevonden in pater
Bul van het Kruisherenklooster. De
pater is met M.O. tekenen bezig en
de heer Muusers heeft zelf de acte
M.O. schoonschrijven.
„Samen hadden we precies, wat er
voor de plattegrond nodig was!",
lachte hij, toen hij de wordingsge
schiedenis van het teken- en schil
derstuk vertelde.
„We namen een kleine stafkaart
en vergrootten op de muur even zo
veel maal als er ruimte was. Eén
week van de Kerstvacantie was vol
doende, om het werk klaar te ma
ken.
Volledigheidshalve moeten we nog
vermelden, dat ook pater Van Beur
den, die de schilderkwast met veel
talent hanteert, een bijdrage heeft
geleverd. Hij kwam eens kijken tij
den de werkzaamheden en kreeg al
gauw een kwast in de hand gestopt
met de opdracht: „Ramen inzetten!"
Het resultaat.
Het resultaat, waarvan u op bij
gaande foto's een gedeelte ziet, is al
leraardigst. De gehele gemeente is op
de muur gebracht met alle belang
rijke wegen en vaarten.
De jeugd heeft voldoende houvast
bij haar nasporingen, want ook de
grote gebouwen staan op deze plat
tegrond. Op de eerste plaats alle ker
ken en voorts ook het raadhuis. Waar
bebouwing is, werd dit aangegeven
met een rijtje huisjes.
Ook de trein, op weg naar Utrecht,
ontbreekt niet.
Soms deden zich wel eens onoplos
bare moeilijkheden voor en dan na
men de beide schilders de vrijheid
om een klein beetje van de werke
lijkheid af te wijken. Zo moest men
o.a. de kerk van het Kruisheren
klooster aan de verkeerde kant van
het complex zetten.
Deze afwijkingen zijn echter klei
nigheden, die nauwelijks opvallen.
Op stap met de camera.
Zoals op de foto te zien is, heeft
men de gebouwen niet met een paar
i streepjes aangegeven. De vormen
zijn natuurgetrouw en om daartoe te
komen, was de nodige voorbereiding
vereist. Met de camera zijn de schil
ders er op uit getrokken en alle plek-
Het trotse elftal, dat het vaantje opnieuw veroverde. (Elke gelijkenis met nog in leven zijnde persoonlijk
heden is louter toeval).
Als Uw gewrichten Alleen
nog maar pijnlijk bewegen
en Rheomatieehe scheuten
door Uw leden gaan...
Dan is 't hoog tijd voor een Kruschen
kuur. Rheumatische pijnen zijn in
negen van de tien gevallen gevolg
van onzuiver bloed. De bloedzuive
rende organer. schieten te kort. Geef
die weer jeugdige kracht; breng ze
weer op gang met Kruschen's zes mi
nerale zouten. Duizenden rheumatiek-
lijders vonden daar baat bij. Waarom
zoudt gij dan achterblijven? 't Gaat
om Uw eigen welzijn maar ook om 't
levensgeluk Uwer huisgenoten, die U
graag weer de oude zien, fit, welge
moed, opgewekt en vrij var pijn
(Advertentie)
jes, die in beeld werden gebracht,
zijn van foto's af geschilderd.
Ook de komisch noot ontbreekt
niet!
Het stukje Zoeterwoude, dat sinds
jaar en dag bekend staat onder de
naam „De hel" (overigens niet, om
dat het er zo naar toeven is), werd
aangeduid met vlammen, waarin zich
een paar duivels bevinden.
In tegenstelling hiermede beschfkt
Zoeterwoude ook over „Het paradijs"
en dit kan men op de foto nog vrij
duidelijk onderscheiden. Het is aan
gegeven met de bekende appelboom,
de beruchte slang en het eerste men
senpaar, Adam enEva.
Opzet geslaagd.
De heer Muusers is in zijn opzet
geslaagd. Toen hij aan het werk
toog, stond het onderwijs op de eer
ste plaats. Deze plattegrond moest
belangstelling wekken.
Nog steeds staan de jongens het
„schilderij" van hun hoofdonderwij
zer te bestuderen. En niet alleen de
leerlingen van de derde klas, die in
de eerste geheimen van de aardrijks
AVONDGYMNAST/EK VOOR HET DOEL
Doelverdediger Zonderop even voordat hij met bal en al in de grond ver
dween; links het raadslid Plena en rechts Padding.
kunde moeten worden ingewijd. Ook
de hoogste klas is enthousiast over
de plattegrond. De jongens zijn er
even goed mee op de hoogte als met
de inhoud van hun broekzak. Ieder
stukje van de muurkaart heeft hun
iets te zeggen. Zelfs het feit, dat de
klok van de dekenale kerk drie uur
aanwijst.
„Dat is de tyd, dat we naar huis
magge!", vertrouwde een van hen
ons toe.
Beide elftallen voor de wedstrijd. V.I.n.r. knielend: Baart, Padding, Philipse, Mulder, Meester, Zonderop,
Schoondergang, Eleveld, Mulder jr. Staande: rar. Bool, prof. Goslings, Barnard, Piena, Bok, Vos, Van der
Kwaak, Korthout, Van der Kwaak jr., Van Mourik, Bro uwer, Drijber, Stolp jr. en scheidsrechter Dc Groot.
Hoe onvervaard streden de
dapperen;
hoe was geen gevecht hun te
zwaar.
Hoort, gij Leiden en verre omstre
ken, en weent bittere tranen, want
een nobele strijd hebt gij gemist door
de tribunes aan de Leidse Hout gis
teravond practisch geheel te laten
aan de genodigden; door thuis te zit
ten bij uw radio-voetbal, terwijl een
grootser strijd gestreden werd in de
boezem van uw gebied.
Weent, gij allen, want slechts tra
nen kunnen de smart verlichten en
ontlasten het geprangde hart, dat had
kunnen jubelen bij een onnavolgbare
strijd, en dat thans kan gissen, hoe
deze kans wellicht nooit meer terug
zal keren.
Wee degene, die zal pochen, dat hij
hem (de strijd) zal evenaren; wij da
gen hem uit en voelen ons gerugge-
steund door geheel delibererend en
schrijvend Leiden.
Dit was geen voetbal meer, wat
gisteravond de verbaasde Leidse
Hout kreeg te aanschouwen, dit
was
Wel dit is heel, heel erg moeilijk
uit te maken. Plet was b.v. erg gezel
lig en als wij (op de tribune), bijge
staan door de weinige getrouwen,
hard genoeg gilden, was het span
nend ook nog.
Welke verwende zal hogere eisen
stellen?
Niet als spotter zijn wij gekomen,
noch om te honen vergangene
rampen.
Meent echter niet, dat het een on
deronsje was, gij, afwezigen, want
het bloed vloeide eerst alleen in
onze aderen en later bijna heel even
daarbuiten ook.
Als dapperste der onversaagden,
ja we mogen wel schrijven als mar
telaar van het veld, dient genoemd
te worden de ook in zijn burgerpak-
je al niet te stuiten Joop Padding.
Was deze Nieuwe-Leidse-man be
vreesd, wanneer de kogels om zijn
hoofd vlogen?
Kromp hij ineen, wanneer de hitte
van de strijd het leder aan flarden
dreigde te scheuren?
Niets van alles!
Met weergaloze moed stortte hij
zich in iedere nieuwe aanval en zo
als het een ordentelijke held betaamt:
aan het eind van de strijd sneefde hij
en zijn tot interessante dikte op
zwellende enkel maakte een einde
aan dit zo jonge en veelbelovende
voetballeven.
Trouw stonden de wakkeren
hem terzijde,
en van wijken wist er niet een.
„Hoe", zult ge zeggen, „speelde
Joop slechts alleen?"
Niets is minder waar!
Laat ons uit de vele heldendaden
u verhalen var. het spel, dat iedere
kenner aan Huub Schoondergang
toegeschreven zou hebben en dat dan
ook werkelijk van hem afkomstig
was. Hij gaf de meest spectaculaire
trappen, soms zelfs al, wanneer de
bal nog aan de andere kant van het
veld zijn ongewisse gang trok, en al
„dwarskijkend" kwam hij nog zelfs
tot meer verbluffende staaltjes, die
een geheel nieuw tijdperk in het voet
balleven kunnen inluiden.
Moeten wij' nog wat schrijven over
Wim Korthout?
„Overbodig", horen wij u roepen,
„wij kennen hem!", en iiet zal dan
ook niemand verbazen, dat hij geen
goal gemaakt heeft; maar een voor-
breidend werk, dat hij heeft ver
richt, een voorbereidend werk
nee, laten we er maar niet verder op
doorgaan.
De goals werden gemaakt door
René Vos; de brillante capaciteiten
van deze Dagbladman waren het vo
rig jaar een weinig onder de koren
maat gebleven, maar nu kwamen ze
er uit: 2 goals en 1 penalty.
Eerst werd het hart vervult van
vrees omdat de krijgskans zich
ten kwade wendde.
Aanvankelijk dachten we, dat het
oneerlijk ging, want de Raad maakte
de eerste goal. Prof. Goslings liep
zomaar al onze jongens voorbij, ja en
toen was er voor heer Zonderop na
tuurlijk geen houden meer aan.
Maar toen Vos even voor de rust de
stand gelijk maakte, zagen we in,
dat de scheidsrechter juiste beslis
singen nam.
Deze man moest echter steeds even
op dreef komen, want vlak na de
rust maakte de Raad wéér een goal
en diep in ons hart geloven we, dat er
helemaal geen bal in het doel gele
gen heeft, want niemand kon ons ver
tellen, wie het doelpunt nu precies
gemaakt had, terwijl we zelf juist
even de andere kant heen keken
naar de harmonie „Kunt en Genoe
gen'^ die lustig pijpend het geheel
op nootjes deed rollen.
Omdat vlak voor het einde Vos
(verdiend!!!!, heus) gelijk maakte,
omdat 22 zo'n ongezellige stand is
en omdat heer Zonderop al ruzie
stond te maken met wethouder Van
der Kwaak wie het wisselvaantje nu
mocht bewaren, werd de strijd met
penalty's beslist
René Vos trapte zijn derde goal er
in; Wim Korthout schoot meesterlijk
tegen de lat en de heer J. Brouwer
zorgde voor het vierde doelpunt.
Uit de Senaat gaf de heer Philip-
sen niet thuis door naast te schieten;
heer Piena (P. v. d. A.) doorbrak de
luchtlagen boven het doel en prof.
Goslings maakte het derde Senaats-
doelpunt, zodat we eerlijk met 4—3
gewonnen hebben!
Het doel was goed
hoe schraal toch was de oogst.
In „De Doelen" vonden daarna de ge
bruikelijke nabeschouwingen plaats.
De journalisten boden de Senatoren
doofpotjes aan om er behalve de ver
loren wedstrijd ook vele ongemakke
lijke raadsstukken in te stoppen, zo
dat te verwachten is, dat het aantal
geheime raadszittingen aanmerkelijk
zal dalen. Twee baardeloze knaapjes,
wier tere schouders de lasten van de
Senaat nog niet kunen torsen en die
toch op de een of andere wonder
lijke wijze in het Senaatselftal ver
zeild waren geraakt, kregen levens
grote lollies en tot slot kwam het
„goede doel".
Dit was een weinig pijnlijk, want
de „Dr. Voorthuizen-stichting", die
zich ontfermt over het ouderloze
zwakzinnige kind, zou de baten van
de avond ontvangen. Daar de spaar
zame bezoekers echter geen repre-
sentabel bedrag opgeleverd hebben,
stelde een der heren over korte
tijd een voetbalwedstrijd tussen
Leidens en Haarlems Senaat in het
vooruitzicht waarvan de baten met
die van gisteravond naar deze sym
pathieke stichting zullen vloeien.
KRONUS.
