jonq en ouö in een BevRijöinqsRoes
LU";
De Leidse verenigingen stonden als
een kleurig mozaiek op het plein
De wind en het bevrijdingsspel te Leiden
De vrijheid is een Assepoes"
vóór decoratief Gravensteen
VRIJDAG 6 MEI 1955
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA 1
KINDEREN PUZZELDEN GEZELLIG
DOOR STAD EN LAND
„Het Hofje van Broekhoven op de
Papengracht heeft een fraai poortje,
opgetrokken uit Bentheimersteen en
versierd met beeldhouwwerk.
Aan de overzijde (no. 21) een trap
gevel met 6 trappen, en even verder
een hardstenen poortje. Welk jaartal
staat hierin? (vraag 10). Het gebouw
van de „N.V. De Leidsche Courant"
uit 1665, was vroeger een deftig lo
gement, „de Gouden Bel" geheten".
Drie en een half duizend kinderen
werden aldus op de morgen van be
vrijdingsdag op een gezellige en
leerzame wijze beziggehouden met
puzzletochten door de stad, lopend
of op de fiets door de omgeving.
Om half negen al moesten de me
dewerkers op het Stadhuisplein in
actie komen om de stroom kinderen
van deelnemersboekjes te voorzien.
Op het plein stonden enige tafels en
op het bordes van het stadhuis stond
bij de microphoon één van de orga
nisatoren om de groepen kinderen zo
snel mogelijk op weg te dirigeren.
Al spoedig vond men in de gehele
stad kinderen, die aandachtig de op
schriften op monumenten, poortjes
en gebouwen bestudeerden en op de
vragen in de leidraad gesteld moei
zaam een antwoord spelden.
Geheel boven een overzicht van de verenigingen op het Stadhuisplein na
het ontsteken van het bevrijdingsvuur. Hierboven: Met popelende harten
nemen de deelneemstertjes aan de puzzletochten in en rond de stad de
deelnemerskaarten in ontvangst.
Daaronder: Op weg door de stad werden de jeugdige deelnemers voor
menige puzzle geplaatst. Hier ziet men in de Zonneveldstraat de jongens
en meisjes bezig de geheimen van een gevelsteen te ontsluieren.
De tochten waren alleraardigst" en
menig kind zal geleerd hebben
zijn stad eens met andere ogen te
bekijken. Controleposten waren bij
het Volkshuis aan de Apothekersdijk
en bij de Hortus. Hier konden
deelnemers een stempel halen om te
laten zien dat de gehele reis gevolgd
was.
Om elf uur kwamen bij de eind-
post aan de Kernstraat de eerste
groepen kinderen binnen. Zij kregen
hier op hun deelnemerskaarten
laatste stempel, die hen het recht gaf
om bij het secretariaat van de Leidse
Jeugdactie aan het Stadhuis een
prachtig speldje te halen van de duif
en de duivenbode, de symbolen van
de Leidse bevrijding. Aan groepen
werd bovendien een draagmedaille
met lint overhandigd.
Een gezellige tocht, die blijkens de
reacties van de jeugd naar waarde
werd geschat. Wij raden u: leen het
boekje eens van uw spruit en maak
zelf deze aangename en leerzame
tochten in en rond de stad!
Bevrijdingsvuur ontstoken.
Om half twaalf stroomden de ge
nodigden de Burgerzaal van het Stad
huis binnen voor de officiële ont
vangst door het gemeentebestuur.
Nadat hier enige verversingen wa
ren gebruikt betrad men het bordes
aan de achterzijde van het stadhuis
waar vele Leidse verenigingen zich
in een kleurig mozaiek opstelden. De
zon bescheen het tafereel met warme
Meistralen.
Uit de vele vlaggen die in de wind
wijd uitwapperden hebben we een
bloemlezing van de deelnemende
verenigingen kunnen samenstellen.
We lazen onder meer de namen
van de L.V. en A.V. Roodenburg, De
Bataven, de 3 Octobervereniging,
Concordia. D.V.G., D.O.S., De Da-
naiden, Victorie, diverse Leidse
buurt- en speeltuinverenigingen. Ex
celsior, \-erschillende verkenners-
groepen onder wie de drumband van
de Lodewijksgroep, K. en G., en de
Leidse Golfbrekers.
Toen alle deelnemers begeleid door
dof tromgeroffel en helder bazuin
geschal hun plaatsen op het stadhuis
plein hadden ingenomen, ontstak één
van de athleten het bevrijdingsvuur
dat midden op het plein stond opge
steld.
Leiden weet wat bevrijding is.
De burgemeester, die midden op
het bordes achter de microphoon had
plaats genomen, sprak vervolgens de
verzamelden op het plein en de dui
zenden op Vismarkt en Korenbeurs-
brug toe.
Na dank gebracht te hebben aan
allen die de herdenking van de vier
de Mei en de viering van de vijfde
Mei door toewijding en arbeid had
den mogelijk gemaakt, sprak de bur
gemeester over de betekenis van de
bevrijding. Er zijn weinig steden, al
dus jhr. mr. Van Kinschot, die zo
goed de betekenis van de bevrijding
kunnen aanvoelen als de Leidenaren,
die zelf al honderden jaren het feest
van de bevrijding op 3 October ge
vierd hebben. Toen Leiden van de
Spaanse dwingelandij werd verlost
werd in de oude kerk dank gebracht
aan Hem, die in Zijn oneindige goed
heid de bevrijding had geschonken.
Ook nu is dit zo, aldus de burge
meester, vanmorgen werden in de
kerken van verschillende gezindten
dankdiensten gehouden. Wij vragen
ons thans af of al onze verwachtin-1
gen na tien jaar bevrijding zijn ver-
Warme zon en wind over vrij Leiden
'wezenlijkt. Hoewel bij velen de ge-
dachtei zal heersen, dat niet alles zo
is gegaan als verwacht werd, is er
toch reden om thans in dankbaar
heid de herwonnen vrijheid te ge
denken. Op de eerste plaats geeft de
bevestiging van de band met het
Oranjehuis, onder koningin Ju
liana versterkt en verjongd, reden
tot vreugde. En mocht de verwezen
lijking van de overige verwachtingen
beneden de maat zijn gebleven dan
is dit onder meer, omdat Nederland
een plaats kreeg in de internationale
ontwikkeling en verwachtingen moest
offeren aan het internationale stand
punt. Hij besloot zijn rede met het
Leids devies: „Haec Libertatis ergo"
(Dit omwille van de vrijheid). Na
een driewerf hoera!, voor de vorstin
werd deze plechtigheid rond het ont
steken van het bevrijdingsvuur be
sloten.
Vendelgroet op
Leidse pleinen
Onder zeer grote belangstelling
hebben de vendelzwaaiers van het
schuttersgilde uit Beek en Donk gis
termiddag op twee Leidse pleinen
hun kleurig spel vertoond. Nadat de
in groene jasjes en zwarte broek ge
klede vendeliers in de Leidse Hout
het gemeentebestuur hun groet had
den gebracht en het fluitje van de
scheidsrechter de aandacht van het
publiek weer verplaatst had, ging
het gezelschap per bus naar het
Schuttersveld waar een voorstelling
werd gegeven.
Op deze kale vlakte kregen de
mannen het al spoedig te kwaad met
de harde wind, die tegen alle regels
in de vlaggen in aanraking met de
grond bracht.
Volgens de eeuwenoude traditie
van het vendelzwaaien mag het dun
doek, dat de reinheid symboliseert,
niet in aanraking komen met de
grond. Het vendelzwaaien werd in
vroeger dagen uitsluitend beoefend
door de gilden die in tijd van oor
log met thuisfront staande moesten
houden. Alleen voor vorstelijke per
sonen legde men het dundoek m het
stof.
Vlaggen van 7 Vt kilo.
Gisteren behoefde dit echter niet
want het enige vorstelijk persoon
dat zich in Leiden ophield, was de
koning van de schutters zelf, die met
een borst en rug vol zilver alle
onttroonde koningen zijn verplicht
hun naam op een zilver schildje te
laten vereeuwigen de aandacht
op zich wist te vestigen. Hij werd
vergezeld door een zilverdrager, die
bezwaard door alle prijzen niet aan-
het zwaaien kon deelnemen. Een van
de vendeliers wist door zijn zeer
kunstige toeren met de ruim 7 XA kilo
zware vlag een warm applaus van
het talrijke publiek los zwaaien.
Boven: Het blokjesrapen bij de spelen aan de Franchimontlaan. Onder:
Vendelzwaaien in de Leidse Hout. Geheel onder: Op het Pieterskerkhof
werd het bevrijdingsspel „De vrijheid is een Assepoes" opgevoerd. De
kleding van de spelers was tot in de puntjes verzorgd. Een van de spel
momenten.
(Foto's: „De Leidse Courant").
tt
LIET GRAVENSTEEN op het Pie-
terskerkhof te Leiden vormde het
middelstuk van het decor tegen welke
achtergrond de Leidse spelers gister
avond het bevrijdingsspel van Hella
Haase opvoerden. En beschenen door
de schijnwerpers leek deze oude ge
vel met zijn rood-witte luiken óók
een stuk coulisse, dat met een paar
kunstgrepen weer tot een samenstel
van hout en carton was terug te bren
gen. De andere decorstukken sloten
daar verrassend goed bij aan.
Terwijl een tamelijk gure avond
wind het schaarse publiek op de tri
bune verkilde, deden de spelers hun
best om de harten van de toeschou
wers met dit spel te verwarmen. Wij
moeten het eerlijk bekennen: de wind
heeft het gewonnen. Die was de situa
tie al gauw meester, nadat hij de
kleding van de signeurs tot ballonnen
had opgeblazen en kwajongensachtig
de standaard met de kleren voor de
Vrijheid had omgeworpen.
1MAAR OOK DE TEKST die Heila
Haase, Assepoes, de vrijheid in de
I mond legde leek hier en daar wat
j opgeblazen, maar daar kan men de
wind onmogelijk de schuld van geven.
I Iedereen wist best wat de schrijf
ster bedoelde, daar had men alleen
met t\e titel al voldoende aan: de vrij
heid is een Assepoes. Maar de Asse
poes, die dit moest vertellen, deed zo
nu en dan aan de eerste de beste
woordvoerder van de verenigde naties
denken.
Maar er waren ook andere momen
ten in dit spel, ogenblikken die in
staat waren een glimlach van verras
sing op de lippen van de toeschouwer
te leggen. En zo nu en dan werd er
gelachen om een waarlijk grappige
persiflage op de toestanden in een
vrije maatschappij. Dat waren glans
punten in dit stuk, maar zij waren
schaars. Het gegeven is simpel genoeg
om niet meer dan een uur spel te
vullen.
In een oud Nederlands plaatsje zoe
ken de burgers voor hun optocht een
maagd, die de vrijheid moet verper
soonlijken.
Het lot wijst een schrob- en poets
meid uit de herberg aan, die een
beetje verwezen staat tussen de bur
gers die het redetwisten en pleiten
voor eigen standje niet kunnen laten.
Pas als een zwerver, die overal ver
stoten wordt, om vrijheid vraagt,
neemt zij een waarlijk beminlijke
houding aan en beschermt de ver
schoppeling.
QE LEIDSE TONEELSPELERS
hebben hun taak op loffelijke ma
nier Vfjyuld Zij hadden het lang niet
makkelijk op h^t kille plein, met het
verkilde gehoor tegenover zich. Zij
hebben zich uitstekend geweerd. De
stemmen waren duidelijk, het gabaar
was zichtbaar tot in de verste uithoe
ken der tribune. Ook met de afstand
heeft de regisseur kennelijk rekening
gehouden.
•De klederdracht was kleurig en eigen
tijds.
Het publiek klapte zich enige minu
ten warm toen de spelers met een
l erekrans werden beloond.
