Shot HEI GEHEIM VAH De Knokkels bur 5)totóe ickiida taant zijn wak Diamanten paar te N*-Wetering Vaandel van St» Jans-fanfare DINSDAG 2 NOVEMBER 1954 DE LEIDSE COURANT VIERDE BLAD PAGINA 2 Bij het bezoek, dat de Duitse Bondskanselier Adenauer aan President Eisenhower op het Witte Huis te Was hington bracht, toonde de President niet zonder trots zijn laatste schilderstuk: de naar een foto vervaardigde por tretten van de leden van het Amerikaanse Kabinet: Dulles, Humphrey en Wilson. Op de achtergrond links de Amerikaanse Hogecommissaris in Duitsland James B. Conant en Staatssecretaris John foster Dulles. In Nieuwe Wetering schijnt het gezond wonen te zijn. Verschillende gouden echtparen hebben we er in de loop der jaren mogen bezoeken en nu staat daar zelf deze voor de deur, waarvoor het echtpaar Petrus v. Leeuwen en Catharina van Leeu wenvan Splinter het feestelijk mid delpunt zullen zijn. Op 14 Nov. a.s. zullen zij precies 60 jaren lief en leed gedeeld heb ben. Bruidegom Piet van Leeuwen is een bekende figuur geworden in de gemeente Alkemade. Hij was ruim 33 jaren brugwachter aan de Meer brug te Nieuwe Wetering. Op 66-jari- ge leeftijd is hij gepensionneerd. En als wij bezien, dat Piet van Leeu wen in de registers van Alkemade op 18 Maart 1864 werd ingeschreven als te Nieuwe Wetering geboren, mo gen wij concluderen, dat hij bijna 91 jaren telt en er dus weer een nieuwe jubileum in aantocht is, n.l. het zilveren feest der pensionnering. Toch zou men hem deze 91 lentes nog geenszins geven. Immers, als het weer het toelaat, is hij iedere dag nog lustig aan het werk in zijn groen- tentuin, en hij gaat hier zo in op, dat men hem meestal moet roepen voor etens- of koffietijd. Dankbaar herdenkt hij nog de deze zomer ge maakte tocht met de ouden van da gen, waarvan hij weer volop had ge noten. Voorts gaat hij nog steeds iedere Zondag met het paard en rij tuig van L. Rotteveel naar de kerk. Maar ook moeder van Leeuwen, al hoewel wat minder goed ter been, mag zich in een uitstekende gezond- 'heid verheugen. Het huwelijk werd gezegend met 10 kinderen, nog 8 in leven, waarvan een priester. Verder zijn er 32 kleinkinderen en 21 ach terkleinkinderen. De bruid werd als Catharina van Splinter op 4 Januari 1870 te Ellemeet (Zeeland) geboren. Bijna 85 jaar dus en dan de krant nog lezen zonder 'bril. Voorts breit ze er nog lustig op los en luistert re gelmatig naar de radio, om toch maar met alles op de hoogte blij ven. De priester zoon, pater Leo van Leeuwen, is einde vorig jaar teruggekeerd uit de missie, om hier in Holland een nieuw opleidingshuis voor zijn missie te bouwen. Het moet derhalve voor het bruidspaar op Zondag 14 Nov. wel een bijzonder gelukkige dag zijn, als hun zoon des morgens te 10 uur de plechtige H. Mis uit dankbaarheid zal opdragen. PROVINCIALE BIJDRAGE VOOR CULTUREEL CENTRUM. De subsidie-aanvrage voor het Cultureel Centrum te Nieuwe Wete ring is door de Stichting Maatschap pelijk Werk in Z.H. onderzocht. Aan Prov. Staten is geadviseerd een bij drage te verlenen van ƒ3000, ZWAMMERDAM SUBSIDIE VOOR RESTAURATIE VOOR HERVORMDE KERK. In 1954 werd een provinciale sub sidie verleend voor de gedeeltelijke restauratie van de Hervormde kerk. Inmiddels is gebleken, dat aan een algehele restauratie niet valt te ont komen. Het daartoe ontworpen plan, met een kostenraming van 149.589, is door de minister goedgekeurd. In de hogere kosten ad 106.557,is n aanvullend rijkssubsidie van 60 verleend, terwijl het aanvankelijk toegekende rijkssubsidie van 50 in verband met de bijzondere lasten, welke de restauratie voor de kerke lijke gemeente medebrengt, tot 60 is verhoogd. G.S. stellen Prov. Staten voor een aanvullend provinciaal sub sidie van 15 tot een maximum van 15.893,55. Z0ETERW0UDE Toen Opoe Post te Zoeterwoude haar honderdste verjaardag vierde en de St. Jansfanfare haar een serenade bracht, gaf zij een spaarbankboekje met de eerste bijdrage voor een nieuw vaandel en nu heeft de nu ruim honderd en een-jarige vrouw nog mogen beleven, dat de fanfare een vaandel heeft. Zondagmorgen kwamen bestuur en leden in het Don Boscohuis bijeen voor de inzegening. De voorzitter, de heer D. A. Muusers, sprak de leden toe om de betekenis van het vaandel te schetsen. In de H. Mis van het feest van Christus Koningschap vragen wij roemvol te mogen strijden onder de banier van Christus Koning en in die geest moeten de leden ook willen strijden onder het vaandel van onze Sint Jansfanfare. Tot de jongeren, zegt spr., de oude leden hebben door hun toewijding voor de muziek de vele tropheëen verworven die zo roemrijk het vaandel sieren, aan u is nu de plicht de banier nog meer door overwinningen te verrijken. Nadat het mooie vaandel waaraan alle zilveren lauwerkransen, eretak- ken;,en medailles waren gehecht on der gejuich was binnen gedragen, Feliks een uiteenzetting van de litur gische gebeden van de inzegening en sprak van de schone kunst en waarde van de muziek. Door de beoefening wordt de muzikant veredelt en geeft hij blijheid aan anderen in het le ven De oud-voorziter, de heer C. P. J. Paardekooper sprak waardering aan het nieuwe bestuur dat nu gezorgd heeft dat het mooie vaandel is ver kregen. Vijftig jaar geleden hebben de muzikanten in een „ingezonden stuk" in de toen, eenmaal per week verschijnende Leidsche Courant vergeefs aan de dames gevraagd om een vaandel. Nu heeft de oudste da me een begin gemaakt wat zo goed is gevolgd. Spr. hoopt dat de trouw aan het vaandel zal blijken en dat de le den die de vereniging hebben verla ten zich nu onder het vaandel zullen scharen. Directeur Van Veen hield een be; zielende rede over de heerlijke gave van de muziekbeoefening en het da verend applaus dat hierop volgde houdt een schone toekomst in voor de Sint Jansfanfare. Hedenavond is een buitengewone repetitie van het repertoir van de uitvoering van a.s. Donderdagavond, Op deze uitvoering zal het vaandel verrichtte de geest. adv. kapelaan A. met muzikale begeleiding worden Felks de inzegening. overgedragen. In het gezellig samenzijn onder het Tot vaandrager is benoemd de genot van koffie en gebak gaf kap.l heer Th. Ammerlaan. tn nu is 'tgedun wet mie weken! Ik moei echt Mxheldk ven koppigheid geweest iln! mén spiegelbeeld1. 7 (109) RESTAURATIE HERV. KERK. G.S. stellen Prov. Staten voor om voor het tweede gedeelte van de res tauratie van de Hervormde Kerk een subsidie te verlenen van 2.865,45 (15% van de kosten). De rijkssub sidie bedraagt 50 of 92.750,85. Z0ETERW0UDE- LEIDERIT0RP Jongerenavond. Op Vrijdag a.s. des avonds om 8.15 uur komt in het Dorpshuis te Leiderdorp oud-kape laan J. Wesseling een inleiding hou den voor de parochie jeugd boven 17 jaar. Met deze avond wordt een aan vang gemaakt met een serie ont spanningsavonden voor jongens en meisjes. Binnenkort wordt ook weer een begin gemaakt met de bijeen komsten op Zondagmiddag in het parochiehuis. LEIDERDORP BUS RAMDE LUXE WAGEN. Gistermiddag omstreeks vier uur heeft op de Hoogmadese-weg hoek Dr de Bruijnestraat een aanrijding plaats gehad,-die wonderlijk goed is afgelopen. Op dat tijdstip naderden uit de richting Hoogmade een luxa auto cn daarachter een bus van de NAL. Genaderd tot ongeveer de Dr de Bruijnestr. gaf de bestuurder van het luxe wagentje door zijn knipper lichter. te kennen dat hij linksaf wilde. Mogelijk door de laagstaande zon heeft de autobus-chauffeur dit niet of te .aat bemerkt met het gevolg dat de autobus het wagentje in voile vaart in de flank greep. Tot geluk van de inzittenden, twee heren en een jongetje, schoof de zware bus die geheel met passagiers bezet was het wagentje opzij mede doordat de buschauffeur zijn stuur onmiddelijk naar links omgooide en uit alle macht remde, waarna de bus na een afrastering te hebben vernield op de rand van het trottoir tot stilstand kwam. Twee aldaar spelende kinde ren waren, door het gegil van enige toeschouwers van de botsing, ver schrikt weggestoven. Bus' en auto werden beschadigd maar slachtoffers waren er niet. De bus kon op eigen kracht verder, doch dit was niet het geval met de auto, zodat de inzitten den met een andere gelegenheid hun reis naar Utecht moesten voortzetten. De Rijksverkeers-politie uit Leiden stelde een onderzoek in en heeft de remmen van de bus gecontroleerd. In Amsterdam slaagde mej. J. Verbeek voor het diploma dokters assistente. TER AAR MET AUTO TE WATER. Zondagmiddag geraakte de melk- auto van Angenent in de Nieuw- koopse polder (Achttien kavels) te water, waarschijnlijk door slippen. Alle drie inzittenden kwamen zonder enig letsel uit de auto. Voor hen liep dit avontuur af met de schrik en 'n nat pak. ^de 7 wijzerplaten^ 7) Ronny zei het met nadruk. Toch was de dokter niet volkomen over tuigd. „Had hij geen zorgen, dat u weet? Geldzorgen? Een vrouw?" Weer schudde Ronny het hoofd. „Nu, wat betreft zijn familie. Die moet verwittigd worden." „Hij heeft een zuster, of liever een stiefzuster. Die woont in Deane Priory. Ongeveer twintig mijlen hier vandaan. Als hij niet in de stad was, logeerde hij daar." „Hm", zei de dokter. „Wel, men moet haar waarschuwen." „Ik zal wel gaan," zei Ronny. „Het is een vervelend karweitje, maar iemand moet het toch doen." Hij keek Jimmy aan. „Jij kent haar, is het niet?" „Een beetje .Ik heb een keer of twee met haar gedanst." „Dan zullen we met jouw wagen gaan. Je hebt er toch niets op tegen? Alleen kan ik het niet." „In orde", zei Jimmy geruststel lend. „Ik wilde het zelf al voorstel len. Ik zal even mijn kar gaan aan zetten." Hij was blij iets te doen te heb ben. Hij begreep Ronny's manier van doen niet. Wat wist of wat ver moedde hij? En waarom had hij zijn verdenkingen niet geuit tegen de dokter als hij tenminste verdenkin gen had? Kort daarna vlogen de twee vrien den voort in Jimmy's wagen met 'n blijmoedig over het hoofdzien van dingen als maximumsnelheid. „Jimmy", zei Ronny, „ik geloof dat jij nu de beste kameraad bent, die ik heb." Hij sprak hees en abrupt. „Er is iets wat ik je graag zou ver tellen. Iets wat je behoort te weten". „Over Gerry Wade?" „Ja over Gerry Wade". Jimmy wachtte. „Wel?" vroeg hij ten slotte. „Ik weet niet of ik het zeggen mag", zei Ronny. „Waarom niet?" „Ik heb me gebonden door een soort belofte." „O. Ja dan moet je het maar liever niet zeggen." Ze zwegen. „En toch zou ik wel graag. Jouw hersens, bgrijp je, zijn beter dan de mijne. „Dat is nu niets buitengewoons," zei Jimmy onvriendelijk. „Neen, toch kan ik het niet," zei Ronny plotseling. „Goed", zei Jimmy, „zoals je wilt." Na 'n lang stilzwijgen zei Ronny: „Wat is het voor iemand?" „Wie?" „Dat meisje, Gerry's zuster?" Jimmy zweeg enige minuten, dan zij hij op een toon, die enigszins an ders klonk: „Zij is heel aardig. Werkelijk een juweel." „Ik wist dat Gerry haar erg graag mocht. Hij sprak dikwijls over haar." „Zij had veel op met Gerry. Ze zal het erg voelen." „Ja, een ellendig karweitje." Ze zwegen tot ze Deane Priory be reikt hadden. Juffrouw Loraine, vertelde hun het dienstmeisje, was in de tuin. Of moesten ze mevrouw Croker spre ken. Jimmy legde haar uitvoerig uit dat ze mevrouw Croker niet moesten spreken. „Wie is mevrouw Croker?" vroeg Ronny, toen ze de enigszins ver waarloosde tuin betraden. „Die ouwe zeurkous, die bij Lo raine woont." Ze liepen nu op een geplaveid pad. Op het eind daarvan stond een meisje met twee zwarte patrijshon den. Een klein meisje heel blond, ge kleed in een afgedragen mantelcos- tuum van Engelse stof. Totaal niet het meisje dat Ronny verwacht had te zien. Trouwens helemaal niet een type waar Jimmy van hield. Terwijl ze de ene hond bij de-hals band nam, kwam ze het pad af hen tegemoet. „Hoe maak je het", zei ze. „Let maar niet op Elizabeth, ze heeft juist jongen en ze is heel achterdochtig." Zij had een buitengewoon natuur lijke manier van doen en toen ze glimlachend omhoog keek werden haar wangen nog meer overbloosd. Haar ogen waren heel donkerblauw, als korenbloemen. Plotseling werden die groter was het van schrik? Alsof ze reeds 'n vermoeden kreeg? Jimmy haastte zich het stilzwijgen te verbreken. „Dit is Ronny Devereux, juffrouw Wade, u zult Gerry wel dikwijls over hem hebben horen spreken." „O ja." Zij glimlachte hem zeer lief en vriendelijk toe, sympathiek. „U logeert beide op Chimneys is het niet? Waarom hebben jullie Gerry niet meegebracht?" „Dat kon niet", zei Ronny en hield toen op. Weer zag Jimmy die vrees opko men in haar ogen. „Juffrouw Wade", zei hij, „ik vrees, ik bedoel, we hebben slecht nieuws voor u." Ze was onmiddellijk een en al be langstelling. „Gerry?" „Ja Gerry. Hij is In plotselinge drift stampte ze met haar voet op de grond. „O zeg het mezeg het me.' Zij keerde zich plotseling tot Ronny. „U zult het me wel zeggen." Jimmy voelde een steek van ja loezie en toen ^wist hij wat hij zich tot nu toe zelf niet had willen be kennen. Hij wist waarom Helen en Nancy en Soeks louter wichten voor hem waren en meer niet. Hij hoorde maar ten halve dat Ronny met ernstige stem zei: „Ja, juffrouw Wade, ik zal het u vertellen, Gerry is dood." Zij was heel flink. Zij hijgde en schrok zeer, maar na een minuut of twee stelde ze korte, snelle vragen. Hoe? Wanneer? Ronny antwoordde haar met zo veel omzichtigheid als het hem mo gelijk was. „Een slaapdrank? Gerry?" De ongelovigheid was duidelijk in haar stem hoorbaar. Jimmy keek haar aan. Het was bijna een waar schuwende blik. Hij kreeg plotse ling het gevoel dat Loraine in haar onschuld te veel zou zeggen. Op zijn beurt legde hij zo omzich tig mogelijk uit, dat een lijkschou wing noodzakelijk zou zijn. Zij hui verde. Ze sloeg hun aanbod af om haar mee te nemen naar Chimneys, maar legde hun uit, dat ze gauw komen zou. Ze had zelf een two- seater. „Maar eerst moet ik een tijdje al leen zijn", zei ze, op een toon die hun medelijden wekte. „Ik begrijp dat wel", zei Ronny. „Dat is in orde", zei Jimmy. Zij keken haar aan en voelden zich onhandig en hulpeloos. „Ik bedank jullie wel heel harte lijk, dat jullie gekomen bent." Zij reden zwijgend terug en er heerste een soort gedwongenheid tussen hen. „Waarachtig, dat meisje weet zich flink te houden," zei Ronny opeens onderweg. Jimmy was het met hem eens. „Gerry was mijn vriend," zei Ronny, „dus is het mijn plicht een oogje op haar te houden." „O ja, natuurlijk." Verder zwegen ze. Toen ze op Chimneys terugkwa men werd Jimmy aangeklampt door een schreiende lady Coote.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1954 | | pagina 12