Feest in liet St. Elisabeth ziekenhuis
gin
De Leidato zag gisterenavond
de 20.000ste bezoekster
Zuster Veronica 25 jaar
een dapper verpleegster
WE
[Lii ysjü-te tfiJ!M.m,
A
0
Nieuw wacht- en restauratiegebouw
van de N+Z*H* op het Stationsplein
Twee uur wachten werd
tenslotte ruim beloond
GRATIS PLEISTERS
GAARNE GIFTEN
WOENSDAG 15 SEPTEMBER 1S54
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA
(Door een oud-patiënt).
WILLEN GRAAG
GELOVEN, dat de
„engel van Dien Bien
Phoe" een bijzonder dap
pere verpleegster is en van
harte gunnen we haar alle
gebrachte hulde, compleet
met de Amerikaanse con
fetti op Broadway. Maar
we vragen ons er wel bij
af waarom juist die ene
verpleegster in de bloe
metjes gezet moest wor
den, terwijl er op de we
reld zoveel verpleegsters
zijn, wier dapperheid min
stens even groot is, maar
die desondanks nooit op
de frontpagina's verschij
nen omdat zij toevallig
niet in een overall door de
modderige loopgraven van
Indo China gelopen heb
ben. Er bestaat naar onze
mening zelfs nog een ho
gere vorm van dapperheid.
Die komt niet tot uiting in
sensationele gebeurtenis
sen, maar blijft bedekt
onder het gewone alle
daagse. Het is de dapper
heid om iedere dag het
zelfde werk te doen met
een toewijding, die iedere
dag toch weer anders
maakt, omdat zij de mens
beschermt tegen sleur.
HET IS DEZE DAPPERHEID die
wij bewonderen in zuster Verq-
nica. En het is haar zilveren kloos-
terfeest, dat ons aanleiding geeft de
ze bewondering te uiten. We weten
dit te doen namens honderden oud
patiënten, die deze dapperheid let
terlijk aan den lijve ondervonden
hebben en aan zuster Veronica de
beste herinneringen bewaren.
Het is overigens niet alleen de
dapperheid, die wij in haar bewon
deren. Want dan zouden we tekort
doen aan haar hartelijkheid en ge
moedelijkheid, waarin men onmid
dellijk de geboren Limburgse kent,
afkomstig uit de omgeving van Veii-
lo, het stadje van plezier. Wie heeft
zuster Veronica ooit zonder glimlach
gezien? We herinneren ons haar uit
de laatste oorlogsmaanden, toen de
zusters moesten toveren om hun pa
tiënten bij gebrek aan alles toch te
kunnen verplegen en voeden. Nog
zien we haar de kamer binnenkomen
met de eerste tulpenbollen-maaltijd.
Zuster Veronica lachte en maakte
een grapje, terwijl-we wisten hoe
veel pijn het haar deed de patiënten
dit te moeten voorzetten. Overigens
hadden de zusters het zelf nog veel
minder. Maar daar sprak zuster Ve
ronica niet over; ze lachte alleen
maar.
Het is niet aan ons te oordelen over
de kundigheid van de jubilerende
zuster, al kan men uit het feit, dat
zij reeds 21 jaar hoofd is van de
nieuwe Maria-afdeling van het St.
Elisabeth-ziekenhuis te Leiden wel
afleiden hoe haar superieuren over
de kwaliteiten van zuster Veronica
Propagandistisch praatje
bij „De Natuurvriend"
In gebouw Steenschuur 6 hield de
heer J. Gijzenij Maandagavond voor
de leden van de Leidse Aquarium en
Terrariumhoudersver. „De Natuur
vriend" een zeer interessante en leer
zame lezing over het onderwerp aan
welke eisen een aquarium voor de
huiskeuring zal moeten voldoen.
De voorzitter heette alle aanwezi
gen welkom, in het bijzonder enkele
leden van de afd. Noordwijk, en zag
in het bezoeken van vergaderingen
van zusterverenigingen een bewijs
van goede samenwerking en ver
standhouding.
Na installatie van enkele nieuwe
leden, werden door de vergadering
benoemd, als afgevaardigden naar de
algemene ledenvergadering van de
Bond „Aqua Terra" op 25 Septem
ber a.s., de heren C. Borghart en D.
Piket.
Toen en nu.
Hierna leidde de heer J. Gijzenij
zijn lezing in met een vergelijking
te trekken tuss.en de aquaria van 25
jaar terug en die van nu. Vooral de
huiskeuringsreglementen van toen
tertijd zijn in de loop van een kwart
eeuw drastisch gewijzigd, wat vóór.
een belangrijk deel te danken is ge
weest aan de pionier op dit gebied,
de heer Deutz. In verband hiermede
maakte spreker de liefhebbers er op'
attent, dat zij de 8 hoofdvakken
goed in het oog dienen te houden.
Verschillende facetten, zoals ligging
van de bódemgrond, onderhoud
rangschikking der planten, helder
heid van het water enz. enz. liet hij
de revue passeren. Aan de hand van
geprojecteerde aquariumplaatjes liet
de heer J. Gijzenij de aanwezigen
zien hoe een goed aquarium dient te
worden opgebouwd. Vele plaatjes
getuigden van een goede smaak en
mooie resultaten zijn er dan ook te
bereiken op dit gebied, als men de
planten maar op de juiste plaatsen
groepeert! Ook ging spreker die
per in op het exterieur van het aqua
rium, want hierop wordt bij huiskeu
ring ook de nodige aandacht besteed.
Na de pauze, waaronder verschillen
de nuttige' aquarium-toebehoren wer-
den verloot, behandelde spreker nog
enkele belangrijke punten uit het
keuringsreglement en werd hierna
de vergadering in de gelegenheid ge
steld om vragen te stellen. Hiervan
werd dankbaar gebruik gemaakt.
denken. Maar wel kan een oud-pa
tiënt oordelen over haar liefdevolle
verpleging, haar zorg voor de pa
tiënten, haar belangstelling voor per
soonlijke aangelegenheden, haar tact
om met mensen om te gaan, haar op
beurende woorden in moeilijke ogen
blikken, haar kleine attenties, kort
om haar alles omvattende zorg, die
men als een weldaad ondergaat om
de wijze waarop zuster Veronica het
doet.
Buitenstaanders zullen dit mis
schien overdreven vinden, maar
iedere oud-patiënt weet, dat hier
geen letter te mooi geschreven wordt
en dat deze lof voortkomt uit een
werkelijk dankbaar hart. Veel hier
van is ook van toepassing op andere
verpleegsters, want zuster Veronica
is geen uitzondering. Zij is slechts
een van de velen met hun niets vra
gende, alles gevende en altijd die
nende liefde tot de zieke evenmens.
Reeds in 1928 kwam zuster
VERONICA naar Leiden en di
rect werd zij bij de verpleging inge
schakeld. „Er gaat niets boven de
verpleging", zegt zij. „Zelfs de ope
ratiekamer niet, omdat de verpleging
ons in echt contact met de mensen
brengt". Veel oud-patiënten komen
haar na jaren weer eens opzoeken
en dat zuster Veronica hen dan nog
kent, bewijst wel hoe persoonlijk zij
met hen meeleeft.
Vraag zuster Veronica om herin
neringen en ge hebt haar op de
praatstoel. Eerst over haar meisjes
jaren in Limburg; er komen zelfs
foto's aan te pas, die haar laten zien
op de motorfiets van een vriend! Dan
over haar opleiding in het zieken
huis, over wijlen dokter De Bruine
Groeneveld, die haar les gaf en die in
de operatiekamer zo origineel uit de
hoek kon komen. „Sta je weer te
suffen", zei hij wanneer de zuster
niet actief genoeg was. En de vol
gende keer: „Wie opereert hier eigen
lijk, ik of jij?", wanneer de zuster
te actief was!
Namen van dokters vangen we op:
Leesberg, Nyst, Key, Pieck, Niemer.
Aan allen bewaart zuster Veronica
de beste herinneringen, evenals aan
vele patiënten. Hoeveel zij er in 25
jaar verpleegd heeft? Moeilijk te
zeggen, maar een globale berekening
leert, dat het er ongeveer tiendui
zend geweest moeten zijn!
De grootste sensatie in al die ja
ren? De oorlog, toen een Duits vlieg
tuig neerstortte en zich in de tuin
boorde, waar nu de nieuwste afde
ling staat. „Het eerste ogenblik Wis
ten we niet wat er gebeurde; er
sprongen honderden ruiten en zware
zieken sprongen uit bed. Op de gang
kwamen we mensen met trombose
benen tegen en er liep een oude da
me met haar geldkistje onder de arm.
Het dak was kapot en het water
stroomde door de gangen."
Over de oorlog kan zuster Veronica
lang vertellen. Over de onderduikers
op haar afdeling, zoals dokter Lan-
gezaal, die bij een razzia op de Haag-
weg onder de kolen van Caron ge
kropen was en later op de avond zo
zwart als een kolenboer per bran
card naar het ziekenhuis gebracht
werd.
De datum van het zilveren
FEEST is Vrijdag 17 September.
Zuster Veronica zal die dag in het
moederhuis te Breda zijn. Maar daar
na komt zij terug, want Dinsdag 21
September is er van 3 tot 5 uur re
ceptie in het St. Elisabeth-ziekenhuis.
Ongetwijfeld zullen vele oud?patiën-
ten, die met ons zulke dankbare her
inneringen aan deze zilveren zuster
bewaren, haar die dag niet vergeten.
Wie niet kan komen, weet wel een
andere manier om van zijn belang
stelling te laten blijken: een harte
lijk gebed, opdat God zuster Veroni
ca nog vele jaren de kracht moge
geven om de dappere verpleegster
te zijn, die wij in haar hebben leren
kennen.
Het lijkt ons onwaarschijnlijk, dat
haar foto ooit op alle frontpagina's
ter wereld zal verschijnen en zuster
Veronica heeft er absoluut geen be
hoefte aan ooit de „engel van de
Hooigracht" genoemd te worden.
Maar ook zonder deze uiterlijkheden
zullen honderden oud-patiënten in
dankbaarheid blijven gedenken, dat
zij in de nieuwe Maria-afdeling -een
verpleegster als zuster Veronica aan
hun ziekbed gevonden hebben.
Daaróm, zuster, nog vele jaren!
N. S.
SIERAAD VOOR TOCHTHO.EKVAN LEIDEN
Nf. .!""j
k u jiL-ii. JP 'i
u ÜJ a
9 <5 A N 6 ZOND
Moderne structuur met vele gemakken
Het zal nog wel even duren voor
de „grazige weiden" rond het Sta
tionsplein, dat op winderige dagen
de tochthoek van Leiden genoemd
kan worden, een juiste bestemming
zullen vinden, De optrek van één ge
bouw, de restauratie- en wachtplaats
van de N.Z.H., staat in ieder geval
vast. Wanneer echter met de werk
zaamheden begonnen kan worden
weet men nog niet.
Nadat men 't ontwerp voor 'n nieu
we gelegenheid, die de oude kantoor
gebouwen aan de Rijnsburger weg zou
moeten vervangen, naast zich neer
had gelegd, omdat het totaal een aan
fluiting voor het prachtige station
zou worden, deed men een beroep
op de architect van dit bouwwerk ir.
H. G. J. Schelling. Deze ontwierp
toen 'n gebouw, dat in lijn en opzet
goed aansluit bij het station. Zoals
men op de tekeningen kan zien be
staan de wanden van dit gebouw van
twee verdiepingen voor een groot
gedeelte uit glas. Voor de ingang is
een brede luifel aangebracht, welke
door acht pilaren gedragen wordt.
Twee van de steunsels doorboren de
Indien ooit de noodzakelijkheid is
gebleken van een grotere tentoonstel
lingsruimte in Leiden dan die waar
over men thans de beschikking heeft,
dan is dat wel" opnieuw bij de Lei
dato gebleken. De toeloop is nl. zo
groot, dat de mensen slechts schuife
lend voorwaarts komen en dat de pa
den langs de stands in de Stadsge
hoorzaal zo vol zijn, dat men het ge-
exposeerde nauwelijks kan zien. De
maatregel: het publiek in twee ge
deelten toe te laten, is geen over
bodige luxe gebleken. Voor het twee
de gedeelte stonden de mensen in
dikke rijen opgesteld en de file was
rond 9 uur gisteravond tot de Maars-
manssteeg aangegroeid
En onder die wachtenden bevond
zich een echtpaar, waarvan de ene
helft al enkele ipalen had voorge
steld maar weg te gaan, omdat het zo
lang duurde. Dat was het echtpaar
Polanede Romijn uit de Sumatra-
straat 24a. De vrees, dat het een vol
gende avond toch weer even druk zou
zijn, deed de jonge echtelieden even
wel besluiten maar vol te houden
ente ruim 10 uur waren ze ein
delijk binnen.
Hun volhouden werd evenwel
ruimschoots beloond, want mevr. M.
Op de foto: mevr. Polanede Ko
mijn en haar man samen onder de de
ken, met in hun armen de andere
aangeboden geschenken.
(Foto: N. v., d. Horst).
PolaneDe Romijn bleek de 20.000e
bezoekster te zijn.
Des middags nog had de heer A.
Sanders de 15.000ste kunnen toespre
ken, nu was enkele uren later reeds
de 20.000ste.
Toen mevr. Polane 's avonds met
haar man langs de Ambonstraat was
gekomen en het huis passeerde van
mevr. Libochant, die de gelukkige
15.000ste was geworden, had zij nog
gezegd: „Ik wou, dat ik maar eens zo
bofte". En zie.. het gelukte. Zij
had al spoedig een fraai bouquet an
jers in de Leidse kleuren in de ar
men en werd door enige leden van
het Leidato-cómité meegenomen naar
de koffiekamer, waar zij maar wat
dankbaar het aangeboden kopje kof
fie accepteerde, want de zenuwen
hadden haar danig te pakken.
En die zenuwen namen nog toe,
toen de gelukkige 20.000ste werd ver
zocht op het frontbalcon plaats te
nemen. De heer A. Sanders heette
haar daar hartelijk welkom en zeide,
dat het voor de standhouders onge
twijfeld een genoegen was de zaal zo
vol te zien.
De muziek speelde hierna op ver
zoek van de gelukkige jonge vrouw
„Zeemanshart" en de heer Wolfslag
bood vervolgens de door standhou
ders beschikbaar gestelde cadeaux
aan.
In 'n geestig speech je vlocht hij de
verschillende geschenken aaneen en
van een busje koffie kwam hij naar
een lepeltje, 'n vulpen, 'n ballpoint, 'n
fles wijn, odeur, koffer met dranken,
lakens en slopen, een wollen deken,
een foto-toestel en een waardebon
van 10, terwijl het Leidato-comité
luifel en stijgen als pijlen het zwerk
in om tenslotte in vlaggenknoppen
te eindigen. Het geheel zal de reizi-
gier die tijd of zin mist zijn bus of
tram binnen af te wachten, een be
schutting bieden tegen de moordaan
slagen van het Nederlandse klimaat.
Wie er echter zijn gemak van kan of
moet nemen, wacht binnen een van
alle gemakken voorziene zitje, ter
wijl bovendien de toiletten hier zijn
ondergebracht. Rechts in de hal kan
men zich van lectuur voorzien en
links bevinden zich de loketten voor
de abonnementenhouders. Voor dege
nen, die tijdens het wachten een ken
nismaking voor het leven wensen te
sluiten, is links in het gebouw een
bloemenzaak ondergebracht.
Hiermede is de leek in dit gebouw
aan het eind van zijn latijn gekomen,
want, zoals uit de tekening .blijkt, is
de rest van de ruimten bestemd als
kantoorlokaal en schaftruimte voor
het personeel van de N.Z.H.
Het gebouw zal links van het sta
tion tegen de spoordijk worden op
getrokken; tussen de beide gebouwen
komt bovendien nog een urinoir te
staan.
er nog een bedrag van 50,— bij
voegde, te besteden op de Leidato.
Tenslotte zegde de leider van het or
kest een exemplaar van de lievelings
plaat van mevr. Polane aan haar toe.
De gelukkige jonge echtelieden, die
intussen verder nog niets van de Lei
dato hadden gezien, konden te ruim
12 uur naar huis gaan, om morgen
avond op hun gemak eens rond te
neuzen wat ze zullen gaan kopen.
Vandaag' hebben ze de tijd om rond
te zien wat ze nog kunnen gebrui
ken.
26 September: E.H.B.O.-dag
Na de vijf grote acties die in totaal meer dan drie millioen gulden
netto hebben opgebracht, zal de Katholieke E. H. B. O. op 26 Sep
tember ten behoeve van haar eigen menslievend werk een pleister-
Zondag houden. Bij die gelegenheid zullen aan de kerkuitgangen en
elders pleisters worden aangeboden, waarvoor geen vergoeding"wordt
gevraagd. Wie er iets voor over heeft, kan een gift storten in de bus
sen, die dan de ronde zullen doen, En stellig heeft men voor dat goede
doel iets geldelijks over. Bovendien is aan vijftien van de uitgereikte
pleisters een geheim verbonden. Hij aan wie dat geheim wordt ge
openbaard, zal delen in de 15 prijzen, die in totaal f 25.000 zullen be
dragen. Van dit totaalbedrag zal de helft in geld worden uitgekeerd,
de andere helft in artikelen van Philips-Nederland.
Iedereen die wint, krijgt het geheim te ervaren, en wel door mid
del van lichtgevende bulletins, die Zondag 26 September, dus nog
dezelfde dag, op verschillende plaatsen binnen de parochies in Ne
derland zullen worden opgehangen. De eerste winnaar, die zich dan
aan het op te geven adres meldt, mag bovendien beschikken over
een neon-kruis voor de parochiekerk van zijn keuze. Mocht die kerk
reeds een neon-kruis op de toren hebben, dan kan het beschikbare
bedrag worden gebruikt voor verfraaiing van die kerk.
Men ziet dus, dat de Katholieke E. H. B. O. ook thans een verras
sende attractie in uitzicht heeft gesteld. En eenieder zal graag zijn
offertje beschikbaar stellen, omdat die katholieke hulpverlening een
basis nodig heeft om de naaste te kunnen helpen bij ongelukken op
straat, in bedrijven en overal, waar eerste hulp nodig is. Bovendien
zullen de bezitters van een pleister die op zich reeds geldelijke waar-,
de heeft, op Zondag 26 September aan het puzzlen kunnen gaan om
het geheim op te lossen. Doch eerst als de E. H. B. O. bekend maakt,
hoe men te weten kan komen of men tot de gelukkigten behoort, zal
de oplossing bekend zijn.
