„De Knokkeasbuacht
Leids echtpaar trok naar Australië om
Nederlandse woningnood te ontlopen
Medewerking geweigerd voor
R.K. school in Deyleroord
Burgemeester van Wassenaar
over Haagse annexatieplannen
DROOM
VRIJ AU o AUuUo 1 lid 1 b»54
UL. Lbiuüb CüUKANl
En kreeg in het nieuwe vaderland half huis J
Maar dc toekomst
lacht belovend....
(Van onze correspondent in
Australië).
„En in het begin durfde ik hele
maal niet naar huis te schrijven, dat
ik in een fabriek werkte, want wat
zouden ze dat erg hebben gevonden
thuis. Maar langzamerhand raak je
aan de nieuwe toestanden gewend en
nu schrijf ik rustig alles naar huis en
ook daar schijnen ze de situatie nu
te begrijpen", zo vertelt me mevr.
H. R. Pitloo.
Haar echtgenoot lacht breed uit:
„Ik heb me daar nooit wat van aan
getrokken; immigrant zijn betekent
vooruit zien en aanpakken".
En dat deed dit Leidse echtpaar.
„We hebben een jaar in een ge
deelte van een huis aan de Steenstraat
gewoond", verhaalt Pitloo. „Lang
voor ons trouwen probeerden we er
gens in of rond Leiden een woning
te krijgen; het was tevergeefs.
Dat is eigenlijk méé oorzaak ge
worden dat we naar Australië trok
ken."
Ik heb al zoveel verschillende mo
tieven voor het emigreren gehoord,
dat zelfs dit inzake de woningnood
me niet meer vreemd voorkomt. Al-
zou ik niet weten waar ter wereld
er momenteel een overschot aan
woonruimte bestaat, gehoord de in
ternationale klachten op genoemd ge
bied.
Mogelijk dat er voldoende kaffer-
kralen zijn.
Hoe dan ook. het motief om van
wege de woningnarigheden naar
Australië te trekken, lijkt me minder
gezond, want ook hier is het daar
omtrent geen rozengeur en mane
schijn
Hetgeen voornoemde jonggehuw
den blijkbaar niet voldoende in
zich hebben opgenomen, alvorens nu
drie jaar geleden voet op het emi
grantenschip te zetten.
Van kamp tot kamp.
„Het ging met ons van kamp tot
kamp", verhaalt Pitloo. „Eerst Bat-
hurst, toen Walgrove, toen Creta, al
lemaal zo een paar honderd kilome
ter van Sydney vandaan. En opeens
kregen we er schoon genoeg van en
trokken.in een gedeelte van een
huis. Wat we blij waren!"
„Als u dit geveten had, zoudt u
misschien nooit zijn geëmigreerd",
waag ik de veronderstelling.
„Mis hoor", zegt Pitloo, „we zijn
blij met ons halve huis en met
Australië. Niks geen spijt. Maar weet
u, we hebben intussen iets geleerd,
n.i. dat je teveel vergeet om dank
baar en blij te zijn. Er kan een verre
reis voor nodig zijn om dat te le
ren!"
Langzaam de weg uitgestippeld.
„We hebben, zover we dat kunnen,
Dit is de Churcb-Strcet in Wolion-
gong. de winkelstraat in het immi
grantencentrum, waar ook vijftien
honderd Nederlanders wonen.
langzaam de weg uitgestippeld", be
toogt Pitloo. „Toen we hier kwamen,
hadden we eigenlijk geen idee wat
we zouden beginnen. In Leiden was
ik slager en ik wist niet hoe in
Australië de zaken er voor stonden.
Dat weten we nu".
Het resultaat is: een eigen zaak.
Ja, in Australië struikelt men niet
zo erg over allerlei belemmeringen
hetgeen echter weer niet betekent dat
het een vrijgevochten boel is!
Er worden ook hier bepaalde voor
waarden en eisen gesteld, doch die zijn
om te overkomen.
En Pitloo verzekert: „Ik geloof dat
er een goede toekomst in zit."
Nu is hij voorlopig nog niet achter
z'n eigen toonbank; hy helpt de
klanten van z'n baas.
Maar de wil is er, en de weg zal
wel komen
„Je kunt niet alles ineens verwach
ten", zegt Pitloo berustend.
En over dat „gedeelte van een
huis" praat niemand.
„Je moet toch ergens wonen".
Wollongong is een mooie plaats aan
de Zuidkust der Staten New South
Wales.
Wanneer je met de auto vanuit
Sydney de hoofdweg dicht langs de
kust volgt, krijgt men een indruk,
welke rijkdommen Australië aan na-
tuurpracht bezit.
Daar is niet slechts het „Nationaal
Park", dat zich over vele honderden
vierkante mijlen uitstrekt, doch na
een honderd mijl vanaf Cydney^ te
hebben gereden, komt men aan één
van de hoogste bergtoppen in de buurt
van Wollongong, welke zich recht bo
ven de diep blauwe zee verheft.
Merkwaardige tegenstelling is er,
wanneer men naar beide zijden van
de hoofdweg blikt.
Aan de ene kant het prachtigste
zee-panorama dat men zich denken
kan, waar slechts herinneringen aan
vacantietijd zich laten gelden; aan de
andere zijde van de weg: rokende
schoorstenen van de talrijke ijzer- en
staalfabrieken welke in dit gebied
zijn gelegen en wat verderop nog
aangevuld worden door de mijnen
van Newcastle. Is het wonder dat bij
zonder ook de immigratie zich tot
Wollongong en omgeving aangetrok
ken voelen en zij er bij duizenden
zijn neergestreken.
In en rond Wollongong vindt men
een vijftienhonderd Nederlanders.
Onder hen bevindt zich ook het echt
paar Pitloo.
„Er zit hier bussines". zegt Pitloo.
„We kwamen hier terecht omdat je
toch ergens moet wonen en achteraf
in onze keus niet zo slecht geweest."
Helpt vrouw, helpt man
En nu nog iets over dat fabrieks
werk van mevr. Pitloo.
Het is ook alweer niet zo erg als
het lijkt, want het is een bedrijf waar
men leerartikelen vervaardigt. Niet
temin. mevr. Pitloo moest eerst over
de schok heen.
,En onze geestelijke heeft daartoe
een flink stuk bijgedragen", erkent
ze.. „Ja het kan zo hier en daar nodig
zijn dat ook de vrouw een handje
uitsteekt. Doch die tijd is voorbij,
sinds de familie met een baby is uit
gebreid.
„We hopen dat het niet zo heel lang
meeg zal duren, alvorens we in ons
eigen huis en zaak kunnen stappen",
besluit het echtpaar optimistisch.
gen of veranderen van een zonne
scherm een vergunning voorschrijft.
Er werden vele bezwaren tegen dit
voorstel ingebracht.
Wethouder mr. dr. J. Hazenberg
besprak tenslotte 't verlossende woord
toen hij zeide, dat het College van B.
en W. het voorstel terug zal nemen
om zich er nader over te beraden.
Tegen aankoop van de grond, die
nodig is om de brug in de van Zuylen
van Nijeveltstraat te verbreden, had
de Raad geen bezwaren. Met algeme
ne stemmen werd de heer J. v. d.
Meer uit Den Haag benoemd tot vak
leerkracht voor het geven van zang
en muzieklessen aan de Wassenaarse
lagere scholen. De R.K. Woningbouw
vereniging St. Willibrordus krijgt de
gevraagd voorschotten voor het bou
wen van 57 woningwetwoningen
ter de Dr. Mansveltkade. Beslt
werd tot het aangaan v8n een geldle
ning van 1 millioen mt een looptijd
van 40 jaar. De Floraliavereniging
zal ook voor 1954 weer subsidie ont
vangen en het Haagse Roode Kruis
en de Residentie Politietoneelvereni-
ging krijgen medailles, resp. voor een
wandelmars en voor een toneelcon
cours.
Het slot van de vergadering bracht
een succesje voor de heer L. G. Oos
terling. Hij had het college gevraagd,
de muur en het poortje voor het huis
van dr. Honders, beide overblijfselen
uit de 16e eeuw, die de laatste tijd
veel te verduren hebben gehad van
baldadige schooljongens, op de Mo
numentenlijst geplaatst te krijgen en
wethouder Hazenberg zegde gaarne
toe, daarover contact te zullen opne
men met de Rijksdienst voor de Mo
numentenzorg.
GEMEENTERAAD WASSENAAR
In de vergadering van dc gemeen
teraad heeft de burgemeester van
Wassenaar, dr Baron van Wijnber
gen, een eerste commentaar gele
verd op de Haagse annexatieplannen.
Het Haagse annexatie-argument
ten aanzien van Wassenaar is van
geen waarde en heeft ons zeer on
aangenaam getroffen" aldus de
burgemeester, die critiek leverde op
de wijze, waarop door het Haagse
college van B. en W. een tweetal ci
taten op misleidende wijze in het an-
nexatievoorstel is verwerkt.
Het eerste citaat betreft een uit
spraak van Ged. Staten in 1938 ge
daan over het thans omstreden
grondgebied van Wassenaar. Volgens
de Haagse annexatienota zouden G.
S. toen gesproken hebben van „dit
in de Haagse sfeer gelegen Wasse
naarse grondgebied". De uitdrukking
„in de Haagse sfeer gelegen" is ech
ter niet afkomstig van Ged. Staten,
maar werd door dit college geciteerd
en tussen aanhalingstekens geplaatst
om te laten uitkomen, dat de verant
woordelijkheid voor deze uitdruk
king niet bij haar lag.
Het tweede citaat is afkomstig uit
een Koninklijk Besluit van 1940,
waarbij goedkeuring werd onthouden
aan een Wassenaars uitbreidingsplan
voor het omstreden gedeelte van
Wassenaar. B. en W. van Den Haag
De gemeenteraad van Wassenaar
heeft onder voorzitterschap van bur
gemeester Van Wijnbergen voor de
derde maal in twee jaren tijds een
aanvrage behandeld van het R.K.
Kerkbestuur van de St. Josephparo-
chie om medewerking bij de stichting
Wel uitbreiding.
De heer C. E. van den Berg legde
er de nadruk op, dat de nieuw te
stichten school van een ander type
zal zijn dan de bestaande lagere
school. Spr. herinnerde aan de argu
menten, die B. en W. ter tafel brach
ten, toen verleden jaar besloten werd
van een R.K. School voor lager on- het stichten van een openbare
citeerden drie alinea's, die de indruk
wekken, dat gedoeld wordt op een
grenswijziging.
Een vierde alinea, waarin gezegd
wordt, dat de bestemming van de
terreinen gevonden moet worden in
onderling overleg tussen de twee
gemeenten werd door B, en W. van
Den Haag weggelaten.
Het enige argument van Den Haag
voor gebiedsuitbreiding ten koste
van Wassenaar, aldus de burgemees
ter, is de zorg voor voldoende na
tuurschoon en recreatiemogelijkhe
den. „Hebben wij als Wassenaarse
bestuurders dit bij voortduring niet
juist tot een van onze eerste taken
gerekend?" zo vroeg de burgemees
ter. Meent het gemeentebestuur van
Den Haag nu werkelijk, dat het doel
van handhaving en zorg voor natuur
schoon en er recreatie beter zal wor
den bereikt, als het Wassenaarse ge
meentebestuur in dit vanuit natuur
beschermingsoogpunt zo gevoelige
gebied wordt vervangen door het
Haagse?
Met overtuiging stelde de burge
meester vast, dat er niet vele ge
meenten zijn in de z.g. randstad Hol
land, die krachtens haar wezen juist
zo gericht zijn op handhaving van
natuurschoon en op aandacht voor
recreatiemogelijkheid, als Wassenaar.
Dat het door Den Haag begeerde
gebied ten Zuiden van de spoorlijn
met Den Haag is samengegroeid,
noemde spr. zichtbaar onwaar. De
daar wonende bevolking maakt een
integrerend deel uit van de Wasse
naarse gemeenschap en de bebou
wing aldaar vormt met de overige
bebouwing een doorlopend verzor
gingsgebied, zoals ieder kan zien.
Zonneschermen.
Niet minder dan 9 leden van de ge
meenteraad hebben het woord ge
voerd over een voorstel van B. en W.
om het aanbrengen van een zonne
scherm of rolluik afhankelijk te stel
len van een vergunning van B. en W.
De geestelijke vaders van dit voor
stel waren de leden van de Schoon
heidscommissie. Zij ergerden zich aan
het feit, dat overigens fraaie panden
ontsierd worden door het onoordeel
kundig kiezen van zonneschermen ed.
En zij vonden B. en W. bereid, een
wijziging in de Bouwverordening
voor te stellen, die voor het aanbren
derwijs in Deyleroord. Evenals beide
vorige malen werd deze medewer
king geweigerd.
en W. hadden hun afwijzend
standpunt gebasseerd op twee over
wegingen. In de eerste plaats zou
naar de mening van het college in
williging van de aanvrage een over
schrijding betekenen van de gren
zen der redelijkheid. Ten tweede
kon het college de geldigheid van de
helft van het aantal handtekeningen
de zg ouderverklaring niet er
kennen.
Vier leden van de KVP-fractie
voerden het woord over deze aan
gelegenheid.
Ir. P. J. M. Aalberse merkte op,
dat B. en W. in een ongewoon uit
voerig prae-advies over deze kwestie
voorgeschiedenis van deze aan
vrage ter sprake hebben gebracht,
een voorgeschiedenis, die er eigen
lijk weinig toe. doet. De raad heeft
slechts de taak, te beoordelen, of aan
de bij de wet gestelde eisen is vol
daan.
B. en W. menen, dat 29 handteke
ningen voor kinderen, die in Septem
ber a.s. tot de lagere school zullen
worden toegelaten, niet mogen wor
den meegerekend. Maar bij de aan
vrage voor de stichting van de St.
Jan Baptistschool in 1946 deed zich
eenzelfde omstandigheid voor. Toen
heeft het gemeentebestuur dergelij
ke handtekeningen wel als geldig
erkend.
school in Deyleroord. Precies dezelf
de motieven kunnen worden aange
voerd voor het inwilligen van deze
aanvrage. Nadat .ook de heren A. C.
Duyvestijn en Th. J. M. Rees van
den Ende het woord hadden gevoerd,
beantwoordde de Burgemeester de
sprekers, wegens afwezigheid van
wethouder K. Huibregtse.
Spr. verklaarde het standpunt van
B. en W. Op formele gronden moet
de medewerking worden geweigerd.
Het standpunt van B. en W. wordt
gedeeld door Gedeputeerde Staten
van Utrecht, die onlangs in een soort
gelijk geval tot de conclusie kwa
men, dat handtekeningen voor kin
deren, die eerst een andere school
zullen bezoeken en dan over zullen
gaar. naar de nieuw te stichten school
niet mogen worden meegerekend.
De burgemeester wees er op, dat
B. en W. bereid zijn, medewerking
te verlenen aan de uitbreiding van
de bestaande school met bijvoorbeeld
twee lokalen. Er is daarover gespro
ken met het schoolbestuur, dat zich
nader zou beraden.
Ook in tweede instantie werd nog
veel over deze kwestie gesproken.
Tegenover het standpunt van Gede
puteerde Staten van Utrecht stelde
mr Aalberse een vroegere uitspraak
van de Kroon, waaruit zou kunnen
blijken, dat de aanvrage wel voldoet
aan de bij de wetgestelde eisen.
De kwestie kwam tenslotte in stem
ming. Met vijf stemmen van de aan
wezige KVP-leden tegen werd de
gevraagde mewerking geweigerd.
medewerking geweigerd,
HILLEGOM
VERKEERSOMLEGGING
VANWEGE DE WERKZAAMHEDEN
IN DE HOOFDSTRAAT.
Vanaf Maandag 9 Aug. a.s. wordt
begonnen met de werkzaamheden i. d.
Hoofdstraat en vanaf die dag zal de
Hoofdstraat worden afgesloten voor
het doorgaand verkeer HaarlemLei-
dn v.v. en zo wordt het busverkeer
geheel over de v. d. Endelaan gereden
De bussen van Maarse en Kroon blij
ven hun gewone route rijden.
De Molenstraat zal slechts uit de
richting Hoofdstraat mogen worden
gereden. Tijdelijk zullen de rijtui
gen die naar de Haarlemmermeer
moeten, komende uit de richting
Haarlem de v. d. Endelaan moeten
volgen tot de St. Josephkerk en daar
via de Hoofdstraatvan Meerbeek-
straat-Meerlaan de Haarlemmermeer
zullen vinden.
Wielrijders zullen door de Hoofd
straat mogen rijden,
gasleiding en riolering, zal ongeveer
Het werk, aanleg van een nieuwe
10 weken in beslag nemen. De firma
Hulsebosch zal het werk, dat door de
gehele Hoofdstraat tot even voorbij
de Hofstraat zal worden verricht, uit
voeren in ploegen en over afstanden
van ongeveer 100 meter tegelijk zodat
de bewoners ^an onze winkelstraat
zo min mogelijk overlast wordt aan
gedaan.
Voor het diploma typen, slaag
den te Amsterdam de dames G. An-
gevaare en H. Sprengers, die hun op
leiding ontvingen bij de E.E. Zusters
van het St. Theresia, Hoofdstraat.
NOORDWIJK
Orgelconcert Johan Zweers.Jo-
han Zweers, de bekende organist
van de Pauluskerk te Oegstgeest zal
Dinsdagavond 10 Augustus een orgel
concert geven in de Ned. Herv. kerk
alhier.
ZOETERMEER
Konijnenkeuring. Dezer dagen
hield de konijnenfokvereniging „Door
Veredeling Verbetering", in een der
lokalen van de oude jongensschool
haar jaarlijkse jonge dieren-keuring.
Met 57 dieren van allerlei rassen
werd aan de keuring deelgenomen.
Als keurmeester trad op de heer A.
de Cock uit Tilburg. Als mooiste ko
nijnen werden aangewezen: Vlaam
se reus, eig. C. M. Noordhoek; Lotha-
ringer, eig. A. van Ruitenburg; Fran
se hangoor, eig. W. du Clou; groot
Chincilla, eig. Joh. Blom; Belgische
haas, eig. H. B. de Graaf; Blauw van
Beveren, eig. W. du Clou; Rex, eig.
Hans Dekkers; Blank and Tan, eig.
J. C. Swart; Hollander, eig. J. Dorst;
Pool roodoog, eig. T. G. Blom; Pool
blauwoog, eig. C. Ligteneigen; mooi
ste nest van A. van Ruitenburg en
mooiste oude fokram H. B. de Graaf.
Mooiste dier van de inzending Groot
Chincilla van Joh. Blom. De vereni
ging kan op een goed geslaagde keu
ring terugzien.
Voor het middenstandsdiploma
slaagde te 's-Gravenhage de heer J
H. van der Slik.
£e« (katte
Door Anny van Panhuys
21)
Marina dankte haar en voegde er
bij, dat ze zich er erg op verheugde
een Duits kasteel te leren kennen.
„Het gaat heel eenvoudig toe op de
kleine, Duitse kastelen", glimlachte
prinses Alexandra, „en u, die zeker
vaak het leven op Hongaarse land
goederen hebt meegemaakt, zult ze
ker teleurgesteld zijn."
„Pardon, hoogheid, maar daarin
vergist u zich toch; mijn vader was
een eenzaam man en tot op zekere
hoogte, wanneer ik het zo mag uit
drukken, een mensenhater. Hij meed
alle omgang," haastte Marina zich te
zeggen.
„Dan hebt u dus eigenlijk een
treurige jeugd gehad", het kleine,
spitse muizengezichtje trok in mede
lijdende rimpeltjes.
Ze had graag nog veel meer ge
vraagd, maar daarvoor zou ze im
mers nog tijd genoeg hebben, wan
neer de freule op Weidingen kwam.
En zo stond ze -dan plotseling op met
de levendigheid, die haar eigen was
en stak Marina haar handje toe, nie
tig als dat van een kind.
„Voor vandaag moeten we ons
prettig samenzijn beëindigen. Tot
weerziens, lieve freule."
Prins Heribert hield Marinas hand
een paar seconden langer in de zyne
dan strikt nodig was, en de oude
prinses merkte dat op met een schier
onmerkbaar glimlachje. Heribert had
klaarblijkelijk een zwak voor deze
mooie, gedistingeerde Hongaarse en
dat moest met de nodige tact in de
hand gewerkt worden. Na de droe
vige ervaring met de wilde Jutta von
Tal berg was hij teruggetrokken als
een kluizenaar, waar het vrouwen
gold.
Het had haar leed gedaan, dat hij
na zijn terugkeer uit Indië Jutta von
Talberg niet meer had willen te
rugzien Het meisje was tijdens zijn
afwezigheid zo in haar voordeel ver
anderd; het leek bijna of ze inzag
wat ze verspeeld had en er om treur
de. Ze bemoeide zich ijverig met de
grote huishouding op het goed van
haar ouders, naaide haar eigen huis-
jurken en kookte voor de armen en
zieken in de buurt. Doch wanneer
prinses Alexandra, in de hoop een
verzoening tot stand te brengen, haar
op Weidingen vroeg voor een week
end, moest Heriibert toevallig altijd
voor een paar dagen op reis, naar
Berlijn bijvoorbeeld, zoals pas nog..
En zijn tante zou hem toch zo graag
gelukkig getrouwd zien; ondanks
zijn pose van geblaseerd cynicus was
hij niets dan een teerhartige, aan
hankelijke jongen, met een grote be
hoefte aan liefde
"En deze allerliefste freule Pereny
scheen veel voor Heribert te voelen.
Hij had zich na zijn terugkeer uit
Triest zo geestdriftig over haar uit
gelaten, dat er niet veel mensenken
nis voor nodig was om daaruit hoop
volle conclusies te trekken.
Dat het gravinnetje nu plotseling
hier in Frankfurt opdook, leek haar
slechts een bevestiging van haar ver
moedens.
Verder moesten de .twee jonge
mensen het nu zelf maar klaarspelen;
zij had door haar visite bij freule
Pereny en door haar uitnodiging ge
daan wat in haar vermogen was. Ze
wilde daardoor alle kletspraatjes
voorkomen, die zeker onmiddellyk
de ronde zouden hebben gedaan,
wanneer de in Frankfurt zeer beken
de prins de opvallend mooie Hon
gaarse een paar maal alleen in haar
hotel had opgezocht.
Op de terugweg in de auto zat de
prins lange tijd naar buiten te sta
ren; toen zei hij plotseling: „Luister
eens, tante Alex. Was uw bezoek bij
freule Pereny en die vlotte invitatie
eigenlyk niet een beetje ondoor
dacht? We weten tenslotte zo weinig,
of, beter gezegd, helemaal niets na
ders van haar dan dat ze mooi is en
blijkbaar over voldoende contanten
beschikt".
„Maar Heribert!" Alexandra's ogen
werden opeens donker van boosheid.
„Er ontbreekt nog maar aan dat je
ronduit zegt, dat de gravin misschien
wel een oplichtster is: aanduiden doe
je het in ieder geval!"
„Och nee, tante Alex", suste Heri
bert, „aan zoiets denk ik in de ver
ste verte niet ik wilde alleen
maar zeggen, dat we toch eigenlijk
hoegenaamd niets van freule Pereny
weten. Zolang ik alléén met haar om
ga, doet dat er ook niets toe maar
met u is het een ander geval."
Een scherpe, felle blos steeg de
oude prinses naar de wangen en werd
zelfs onder de dikke poederlaag zicht
baar.
„Schaam je, zoiets te zeggen. Denk
je, dat ik gravin Pereny zou hebben
uitgenodigd tot een bezoek aan Wei
dingen, wanneer ik niet rotsvast
overtuigd was, dat ze de meest on
vervalste en onberispelijke gravin is,
die ooit in Hongarije geboren werd?"
„Neem me niet kwalijk, tante Alex,
zó heb ik het heus niet bedoeld, ik
weet best, dat uw mensenkennis
niets te wensen overlaat."
Hij greep de hand van de oude
dame en kuste ze, en heimeijk ver
heugde hij zich over haar besliste
uitspraak. Hij wilde het zich niet
langer ontveinzen, dat freule Pere
ny een diepe, onvergetelijke indruk
op hem had gemaakt. Jutta von Tal-
berg scheen hem nog slechts een on
beduidende schaduw, nu hij haar had
weergezien en de overtuiging gekre
gen had, dat ze zich ook voor hem
interesseerde.
HOOFDSTUK Vin
Baron Schlück had zojuist, toen
hy van een wandeling terugkeerde
een brief van het reclame-bureau in
Budapest op zijn kamer gevonden.
Hij gunde zich nauwelijks tijd om
zijn hoed af te zetten en zijn hand
schoenen uit te doen, zó nieuwsgie
rig was hij naar het lang verwachte
antwoord.
Met zyn wijsvinger scheurde hij
de brede, zakelijke enveloppe open;
daarna las hy gespannen, en hoe ver
der hij kwam. des te meer verander
de zijn gezicht. Dat dat was toch
immers eenvoudig te dol, wat het
informatiebureau daar schreef -
daar kon hij werkelijk zo gauw nit
uit wys.
Hij was op al het mogelijke voor
bereid geweest: dat het gravinnetji
van haar ouders was weggelopen, dat
zij een gescheiden vrouw was, en zo
meer. Maar nu, nu stond daar in
keurig getypt schrift: Gravin Hor
tense Pereny, naar wie de hee;
Schlück had geïnformeerd, was or
de vier en twintigste October van he'
vorig jaar gestorven, volslagen ver
eertzaamd en verarmd. Haar lijk wa
pas verscheidene dagen na haar door
op haar huurkamertje gevonden er
door de goedheid van een vriendin
aan wie zij haar weinige bezittinger
had vermaakt, op eenvoudige, doe!
behoorlijke wijze begraven. Dé va
der der gravin was reeds lange jaren
dood, hij had een zorgelijk bestaan
geleid als broodschrijver, terwyl zijn
dochter later in haar onderhoud
voorzag als typiste en ook wel bor
duurde voor winkels.
Hoofdschuddend liet de oude ba
ron zich op een stoel neerzakken.
Te dol, werkelijk tè dol.
(Wordt vervolgd)
tè
