De Knokkei*sbui*cht"
Een gevangene voor de vierde
maal voor de rechtbank
Pechduveltje reed mee!
Reparatiewagen kon het op de derde
Lauradag maar net aan bijhouden
Hij sloeg haar een bloedneus en
raakte meteen haar hart
Opa Dijkstra uit Leiden moest na
een aanrijding de strijd staken
B.B.
VRIJDAG 23 JULI 1954
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE ttl.AD - PAGINA 3
Mishandelingen in kamp Erica"
Voor de derde maal heeft zich gis- Ook de twee andere getuigen legden
teren moeten verantwoorden voor de een dergelijke verklaring af. Ver-
Bijzondere Strafkamer van de Am
sterdamse Rechtbank de 54-jarige P.
v. D. uit het Groningse plaatsje
Zeegse, Deze ex-gevangene uit het
destijds zo beruchte strafkamp Erica
te Ommen, wordt er van beschul
digd een zijner medegevangenen zo
danig mishandeld te hebben dat deze
aan de opgelopen verwondingen
overleden.
In 1947 reeds werd v. D. door het
Bijzonder Gerechtshof te Groningen
tot 20 jaar gevangenisstraf veroor
deeld, doch daar een van de getuige
zich aan meineed schuldig maakte,
werd revisie van het vonnis aange
vraagd en verkregen..
Bij de vorige zittingen van de By
zondere Strafkamer te Amsterdam
bleek, dat het begrip Ommen dat
vlak na de oorlog iedere getuige nog
scherp voor de geest stond, nu zo
zeer was vervaagd dat de 11 getui
gen geen duidelijke en aannemelijke
verklaringen meer konden afleggen
De processen-verbaal destijds voor
het Hof te Groningen opgemaakt en
de
le,
De plaats waar de mishandeling
zou zijn geschied is geweest in een
magazijn in het kamp, waar kleren,
dekens en klompen werden ver
strekt. Dit magazijn was in twee af
delingen verdeeld, van elkaar ge
scheiden door een hoog tussenschot.
Gistermorgen probeerde de recht
bank zich nog eens een duidelijk
beeld te vormen van de situatie in
het magazijn. Daarvoor was een vier
tal getuigen opgeroepen, van wie er
drie waren opgekomen.
De ex-gevangene A. van S., ook te
werk gesteld in het magazijn, ver
klaarde, dat hij nooit zelf bij de mis
handelingen aanwezig is geweest,
maar wel wist hij te vertellen, dat
v. D. er om bekend stond, dat hij m
de-gevangenen zwaar mishandelde.
e gegevens, die de getuigen nu af-
igden, waren vaak tegenstrijdig.
FAILLIETE BOEDEL VAN
NIJENRODE VERKOCHT.
Enige dagen is huize Norel aan de
Heerderweg te Epe het middelpunt
geweest van een ongewone belang
stelling. Ze g.old de velling van de
uitgebreide collectie van kunstwer
ken, meubilair, juwelen enz. beho
rende tot de.failliete boedel van de
heer Michiel Onnes van Nijenrode.
Vergeleken bij de kijkdagen, toen
kennelijk de geruchtmakende voor
geschiedenis van deze verkoping (de
gefingeerde inbraak van jaren gele
den), het bezoek stimuleerde, waren
het Woensdag en Donderdag op de
verkoopdagen voor een groot deel de
werkelijke gegadigden die de riante
villa bevolkten.
Tot het voornaamste van wat
Woensdag onder de hamer kwam, be
hoorde naast veel antiek meubilair
enz. een aantal schilderijen. Er wa
ren twee panelen van Albert Cuvp
die 4000 en 3800 opbrachten. „De
fluitspeler'', een der beste werken
van Nicolaas Maes, ging voor slechts
1000 van de hand. Een rivierland
schap van Jan van Oyen, behorend
tot zijn vroegste oeuvre, voor 1400.
Donderdag was het de dag van het
edelmetaal, juwelen en allerlei sie
raden. Over het algemeen was de be
langstelling voor het goud en zilver
matig, en dienovereenkomstig waren
de zilverprijzen vrij laag. Voor goud
en juwelen werden normale prijzen
besteed. Met spanning wachtten ook
vele niet direct geïnteresseerden het
lot van menig kostbaar sieraad af, zo
als van het platina dames-polshorloge
bezet met 74 brillantjes, het bracht
2400 op. Voor ruim 2000 werd een
paar gouden oorbellen met twee grote
brillanten verkocht. Alles dooreen-
genomen heeft de veiling aan menig
zakenmand of liefhebber de kar*
geboden tegen niet overdreven prijs
op iets moois beslag te leggen.
dachte zelf beweerde dat een zekere
De Rijke, een kampbewaker, N. had
had geschopt en geslagen. „Dat ver
telde hij nu zelf en daar was v. S.
bij. Maar deze, en ook anderen, heb
ben de zaak omgedraaid en gezegd,
dat ik hen dat verteld zou hebben".
Wederom besloot de rechtbank om
de zitting te verdagen in afwachting
van de verklaring, die een andere ge
tuige zal afleggen.
Zo zal voor de vierde maal deze
zaak worden behandeld en wel op
Maandag 30 Augustus.
ZUN DAAR INBREKERS?
Een grossier in textielgoederen te
Sittard, die in Eindhoven bij een
marktkoopman een opslagruimte had,
stelde vast dat daaruit op geheimzin
nige wijze goederen verdwenen. Daar
wilde hij begrijpelijk meer van weten
Toen hij 's nachts in het magazijn de
wacht betrok werd omtrent half
twee een paneel van de toegangs
deur geruisloos verwijderd. Er ver
scheen een hoofd, dat echter schielijk
weer verdween, daar de eigenaar
van het hoofd de grossier waarschijn
lijk had opgemerkt. De grossier wist
toen evénwel genoeg. Hij waarschuw
de politie, die daarop de 36-jarige
marktkoopman van E. uit Woensel
arresteerde. Deze verklaarde aan
vankelijk, in het magazijn te zijn
gekomen om te zien of er soms in
brekers waren, doch later bekende
hij in de loop der laatste maanden
voor ruim duizend gulden aan goe
deren te hebben ontvreemd.
Waar zo de liefde viel....
„Is dat waar? Hebt u een vrouw 'n
bloedneus geslagen?" vroeg de poli
tierechter gisteren aan de 23-jarige,
fors gebouwde los-werkman E. N. te
z.
De verdachte boog het hoofd. „Ja",
mompelde hij. „Een ruzie.... over
spannen toestand
„Een sterke man als uBene
den alle critiek", zei de rechter ont
stemd. „Is de getuige er?1'
Als getuige trippelde het slacht
offer binnen. De jongedame zou eerst
verhinderd zijn, omdat haar werk
gever meende, dat zy niet behoefde
te verschijnen, maar zij had er alles
op gezet om tooh te komen.
Was haar verschijning dus min of
meer een verrassing, zij bereidde de
aanwezigen een nog grotere surprise
door de verdachte in bescherming te
nemen. Nu ja, er was toen ruzie ge
weest en hij was wat opgewonden
geworden, maar och. „Wij zijn al
lang weer verzoend, edelachtbare".
„O ja, bent u weer vrienden?"
„We zijn nu verloofd", zei hij hoog
en vervolgde, niet zonder 'n accentje
van triomf: „Over drie weken trou
wen we".
DRIE JUBILARISSEN
BIJ DE K.R.O.
Zondag 1 Augustus is het een
kwart eeuw geleden, dat drie beken
de musici als leden van het omroep
orkest in vaste dienst kwamen bij
de KRO. Het zijn: de pianist Willy
Francois, Marinus van 't Woud. de
huidige dirigent van het Sympho-
nette-orkest, en de solo-artist Gerard
Vermeulen. Alle drie hebben zy de
begintijd van de radio meegemaakt
en het woord pionier is voor hen dan
ook zeker op zyn plaats.
Marinus van 't Woud begon zijn
radio-carrière reeds veel eerder, dan
25 jaar geleden. Het was in 1927, dat
de Amsterdamse Orkestvereniging,
waarvan Marinus van 't Woud secre
taris was, voor de KRO -optrad. In
1925 reeds werd van deze vereniging i
van Artis uit via de Hilversumse
Draadloze Omroep een programma
uitgezonden en bet resultaat daar
van was dusdanig, dat de heer P. A.
M Sneet een oogje op het orkest ge
richt hield.
Cello-solist Van 't Woud ontmoette
nu 25 jaar geleden de twee andere
zilveren iubilarissen aan de Heren
gracht 48 te Amsterdam. Tezamen
maakte zy de verhuizing naar Hil
versum mee en zij bleven by elkaar
tot 1941, toen de oorlog hun wegen
scheidde.
Na de bevrijding kwam Gerard
Vermeulen, de oprichter-animator
van het KRO-koor, bij de Nederland
se Radio Unie. Willy Francois ging
zich bezighouden met kinderkoren,
waarvan „De Karekieten" wel het
meest bekend is geworden. Van 1943
is Marinus van 't Woud dirigent van
het Symphonette-orkest.
Een romance, opgebloeid uit een
bloedneusDe magistraat glim
lachte, maar niettemin sprak hij met
opgeheven wijsvinger de hoop uit,
dat het in het komende huwelijk er
minder onstuimig naar toe zou gaan
dan destijds. De bruid in spe lachte
vol vertrouwen.
Toen kwam het requisitoir. „Tja,"
zei de officier van justitie, „nu het
slachtoffer een goed woordje voor
verdachte komt doen, wil ik vol
staan met 15 boete."
Had de verdachte nog iets te zeg
gen? „Graag iets minder", verzocht
hij.
„Wat denkt u er van?" vroeg de
rechter aan de getuige.
Als rechtgeaarde a.s. huisvrouw
keek zij zuinig. „Als het kan, graag,
meneer de rechter".
De rechter streek de hand over het
hart. „Een tientje, of vijf dagen'
luidde zijn vonnis.
Teder leidde de verdachte de ge
tuige de zaal uit
BEZOEK VAN KONING IIAAKON
AAN NEDERLAND
De Noorse torpedoboot jagers „Oslo"
en „Stavanger" zullen het konink
lijke jacht „Norge" vergezellen, als
het op 9 Augustus met koning Haa
kon aan boord naar Amsterdam ver
trekt, aldus meldt het Noorse blad
„Aftenposten".
De oorlogsschepen zullen drie da
gen in Amsterdam blijven liggen en
daarna het koninklijke jacht tot aan
het Kielerkanaal begeleiden. De
„Norge" zal door het kanaal naar
Denemarken varen, maar de torpe-
dobootjagers zullen via de Noordzee
naar Noorwegen terugkeren.
JONGEN WILDE PROJECTIEL
DEMONTEREN
Thans is gebleken dat de 17-jarige
Arend van G. uit Zutphen, die dezer
dagen by een explosie werd gewond,
niet op een landmijn heeft getrapt,
doch aan het experimenteren is ge
weest met een granaat, welke hy in.
het bos had gevonden.
Een inwoner van Beekbergen had
deze granaat blijkens een door hem
afgelegde verklaring ereds in Decem
ber van het vorige jaar in het bos
gevonden. Hij had het gevaarlijke
instrument toen op een open plek
in het bos neergegooid, zonder daar
bij de politie te waarschuwen.
Toen hij van het ongeluk hoorde,
is hij gaan kijken op de plaats, waar
hij de granaat had weggeworpen. Hij
vond daar vele scherven. Na deze
ontdekking heeft hy de politie van
een en ander op de hoogte gesteld.
Wie gedacht heeft, dat ze ei
zachtjes-aan weer genoeg van zul
len hebben voor een jaar, slaat de
plank mis. Er zijn onder hen, de Lau-
rianen, die zich nu al verlustigen op
de komende Zaterdag om nog een
stukje van het Bossche Rijwielfestijn
mee te beleven. Zij fietsen er been
alsof ze nog geen dag getourd heb
ben. Maar dat zijn dan ook wel de
oude ratten, de veteranen, de door-
gewinterden in de fietstechniek, de
enthousiasten, die beschikken over
een uithoudingsvermogen van een
machine, zij kunnen fietsen, alsof hun
dagelijkse broodwinning ermee
menhangt.
En hiermee is dan eigenlijk een
I doorsnee-beeld gegeven van de ge
hele ploeg Laurarijders, enkele uit
zonderingen daargelaten. Er zijn ook
nieuwelingen, die nog wat training
nodig hebben. Maar die gaan een vol
gend jaar in de voetsporen van de
geoefenden. En dan staan ze ook voor
niets. Een dikke honderd kilometer
per dag in het zadel noemen ze dan
een peuleschilletje.
Twee minder.
Woensdag, de derde Laura-rit, ge
start met 410 man, twee minder. Het
weer was goed. De start verliep vlot;
de meeste deelnemers waren voor
half acht al van de ijsbaan en er werd
dadelijk een vlug tempo ingezet, alsof
men voor het eerst startte. Er werd
trouwens de gehele rit vry snel ge
reden. En als de wolken zich tot don
kere massa's samenpakten, werd er
nog een schepje opgegooid. Want dat
was eigenlijk de versnelling van de
fietsers. Regen moet aanvaard wor
den ,als hij komt, maar veel heeft
men er niet van terug en zo pro
beerden men telkens zo vlug moge
lijk een pleisterplaats in de nabijheid
te kry^en. Als je maar een „honk"
hebt, dan kun je door de plensbuien
niet „getikt" worden. Hoewel wat
minder dan de tweede dag, was de
zon toch ook Woensdag weer favo
riet. Ze goot haar feestelijke stra
len ook de derde dag rijkelijk uit.'Er
was ook een schaduwzijde. Nog nooit
in de Laura-geschiedenis heeft men
met zoveel pech te kampen gehad.
Het begon al vrijwel bij de aanvang
en zo trok de pechduivel de hele dag
door tussen de Laura-deelnemer. De
reparatiewagen heeft goede diensten
bewezen en de reparateurs kwamen
handen tekort. Met dezelfde energie
als waarmee de Laura-rijders het dag
in dag uit volhouden, hielpen zij de
een na de ander weer aan een bruik
baar vervoermiddel. Het waren re
paraties van allerlei aard, die verricht
moesten worden. 40 grote en 30 klei
ne administreerde de chef van deze
dienst van hulp in nood. Dan was
het een plat bandje, dan gold het een
schakeltje in een ketting, dat ergens
geen contact meer had en vastge
klemd was geraakt. Pedalen welke
het te kwaad hadden gekregen met
buurmans fiets.
Laat Uw eigen bescherming niet
aan anderen over.
Bureau B. B. Langebrug 56, tel. 30441.
/lm Mia mirt
!r Htiummicv re
ar oe Ilkk-Hmd-Cihh
mnririuopDtKm-
KMiuKHT mme m-
IcnIk hei SiHHBOutrt
nEK,EPnrT,omr ei it-
,1XCP2MTK0-
men!
The-fletn-Foot-din.
4
Enkele ongelukken.
Het was ook een „bloedige dag".
Enkele ongelukken kleurden deze
derde dag wat rood. Maar niemand
liet het er om om verder te rijden.
Zelfs opa Dijkstra (Leiden) niet, die
een aanrijding, buiten zijn schuld,
zoals hij beweert, met een auto
heeft gehad en daarbij zijn be
nen tot bloedens toe had bezeerd.
Maar later moest deze krasse het
toch wel opgeven. Men trof hem op
de terugweg bewusteloos op de weg
aan. II moet weten, opa reed het
liefst alleen. Dan had hij vrij baan,
soms had hij ook wat meer ruimte
nodig dan een eventuele buurman en
dat zou toch op den duur voor de
ene of voor beide partijen tot onaan
genaamheden kunnen lelden.
Maar nu moest hij de reis verder
per trein doen en dat is nu precies
wat bij reglement niet is toegestaan.
Opa Dijkstra is derhalve voor de 7e
Laura gediskwalificeerd en ofschoon
hijeen deugdelijke gazondheidsver
klaring heeft overlegd, wat nodig was
i.v.m. zijn hoge leeftijd, zal hij hoogst,
waarschijnlijk de laatste dag niet on
der verantwoordelijkheid van het
Laura-bestuur uitrijden. Opa Dijkstra
is de enige uitvaller van de derde
dag.
Behalve de eigen ongelukken die
de Laura te verwerken kreeg, was
men vandaag ook bij herhaling getui
ge van „buitenstaande" verkeerson
gevallen, iets wat toch wel enige in
druk maakte.
Direct na de start stond men voor
een lange rit langs de boorden van
de Rijn, met enkele afwijkingen bin
nendoor. Woerden kwam al spoedig
in zicht, de contouren van de mooie
Franciscaanse kerk tekenden zich al
in de verte af, heersend over de ganse
omgeving. De stoet bewoog zich toen
slingerend over de singels tot plotse
ling op de singel van de Jaap Byzer-
wetering de eerste geheime centrale
post, een van de gevaarlijke fuiken,
werd ontdekt. Langs de Ambonnezen-
kampen werden de Laura-rijders
warm toegejuicht. Telkens ontmoet
de karavaan onderweg bekende ge
zichten: het blijken dan oude Laura-
rijders te zyn, die dit keer verhin
derd zijn. Zo ook in Harmeien. Daar
had hy juist vandaag.een vrouw
getrouwd en daarom kon hij niet ko
men. Waarom ook juist vandaag?
Verder ging het toen langs de Oude
Rijn, in waterstaatskringen de
„dooie", naar het dorp Ouden Rijn
(34 km.) en vervolgens naar Utrecht.
Eerste controle.
In Bunnik en Rhijnnouwen was de
eerste stempelpost (48 km.). Met ge
deeltelijk zon en wind tegen volgde
toen een ingewikkelde route, velen
verdwaalden, en dus terug naar Bun-
nik, via Bunnik rond het fort, rich
ting Zeist, waar het gebouw van de
Hernnhutters werd bezichtigd.
In hotel „Oud Londen", om elf uur,
werd gepauzeerd. De reis werd weer
spoedig aanvaard naar de Pyramide
van Austerlitz en daar zijn de rijders
geruime tijd gebleven om te genieten
van de vele attracties in de grote
speeltuin. Er was een uitbundige
pret-stemming. Na stempelen ging
men weer terug naar Huis ter Heide
met byna steeds tegenwind, langs de
Gerofabriek naar Utrecht, vervolgens
reed men via De Bilt, met zijn oude
forten. Voor enkele waren deze for
ten bronnen van onprettige herinne
ringen aan Maart 1945 (de tijd van
de regelmatige vluchten uit het kamp
Amersfoort). In Utrecht werden en
kele straten doorkruist om de mooie
route naar Vleuten te volgen. De
wegen waren hier weliswaar niet
allemaal even mooi, maar de natuur
bood veel goeds ter vergoeding. Het
Kasteel Haarzuilen werd door velen
bezichtigd. Toen men over de mooie
polderwegen terugkeerde, had men
een prachtige terugblik op het kas
teel. In de Putkop, by de Kleine Jan-
brug verliet men het bekende Jaag
pad van de provincies Zuid-Holland
en Utrecht, welk pad in 1663 door de
steden Leiden, Woerden en Utrecht
was gesticht. Vanaf de Hoge Rijn
dijk had men een prachtig gezicht op
de boorden van de Rijn.
In Woerden ontvingen de Laura-
rijders verversingen van „Woerdens
Bloei", en werd er wat gevoetbald.
Aan de Krom in Rietveld werd het
laatst gestempeld vandaag en daar
na bereikte men in snel tempo de
finish, in de beste stemming en vol
goede moed voor de laatste dag, de
feestelijke intocht tot slot.
VERRASSING VOOR
DE VETERANEN.
Ter gelegenheid van het bezoek van
H.M. de Koningin en Z.K.H. Prins
Bernhard aan de Rijnstreek, heeft de
fa. Samsom in opdracht van de ge
zamenlijke Rijnstreek-gemeenten een
OPA BERKOUWER
IN DE GELE TRUI.
Woensdag schreven wij in het
Laura-verslag over de draagster
van de gele trui, mej. Wouden
berg. Nu is zij dat niet meer,
althans niet de draagster van de
semi-officiële Laura-trui. Juffr.
Woudenberg woont in Alphen.
Opa Berkouwer, die elke avond
na de Laura-rit naar huis fietst
in Gouda en de andere morgen
eveneens per fiets naar Alphen
komt, om daarna de gereglemen
teerde vierdaagse te rijden, legt
per dag, per slot van rekening,
een slordige 50 km. méér af.
eerlijk is eerlijk en dus komt
de trui hèm toe, dachten de ve
teranen. De heer Poedel van
Dam bood opa Berkouwer der
halve dè gele trui van de Laura
aan, met algemene instemming,
ook van de juffrouw, die de trui
daags tevoren zo fier had gedra
gen.
aardig klein boekje uitgegeven, dat
in tekst en foto's handelt over het
wel en wee van deze streek.
Een aantal van deze boekjes zijn
door het gemeentebestuur aan het
Laura-comité ten geschenke gegeven,
ten behoeven van de deelnemers.
Daar het aantal niet toereikend was
om aan alle rijders uitgedeeld te wor
den, heeft het bestuur zich noodge
dwongen moeten bepalen tot de kern
van de Laura, de pl.m. 29 deelnemers
die het zeven keer trouw hebben be
toond aan de rywielvierdaagse. Zij
kregen Donderdagavond in de tent op
het ijsbaanterrein, waar honderden
met spanning zaten te wachten op het
gezellig-avond-programma, elk een
boekje,alsook de leiders van de diver
se groepen.
Een passagiersvliegtuig van het
type Skymaster van een Britse maat
schappij is op weg van Hongkong
naar Singapore ter hoogte van het
eiland Hainan op zee geland. Het
vliegtuig met een bemanning van vijf
leden en twaalf passagiers aan boord
had geseind, dat het snel hoogte ver
loor en dat een der motoren in brand
stond.
Een watervliegtuig van de Ameri
kaanse marine pikte negen personen
op, waaronder drie bemaningsleden,
Een Sunderland vliegboot van de
RAF slaagde er in drie mensen, die
zich op een vlot bevonden, aan boord
te nemen.
Ach, hoe droevig is de toestand
momenteel en hoe tragisch, dat de
troep nog dapper doorvecht en zich
de ramp, die hen bedreigt, nog in de
verste verten niet kan bevroeden.
Maar wij, die hier in de staftent
j de kaart steeds meer rode pun
ten zien, die steeds meer ons arme
kamp naderen.
Wij weten het; onze post is hope
loos verloren en over een luttel aan
tal minuten zal het dramatisch bevel:
.Onmiddellijk opbreken voor de te
rugtocht op onze post dezelfde stem
ming te weeg brengen als op een
zinkend schip.
En hoe roemvol was de nacht!
Eerst zijn we met een verkennings-
patrouille naar de vooruitgeschoven
post getrokken en daar heerste nu
niet direct een alarmtoestand, want
de meesten verkeerden in de mening,
dat we met een papieren vyand voch
ten en men stond dus slechts theo
retisch in de manputjes op wacht.
Verrassingen.
Nu was de vijand geheel tegeh
de huidige legertactiek in levende
lijve aanwezig en om de waakzaam
heid een weinig te activeren, sme
ten we een paar schertsbommetjes
tussen de stellingen. De uitwerking
was gezien vanuit een verscholen
plekje op de heide niet onver
dienstelijk en op de terugtocht von
den wé alle posten in de hoogste
graad van waakzaamheid.
Uiterst tevreden kwamen we op
de commandopost terug en terwijl
we met een uitgebreid verslag de
gespannen sfeer in de staftent een
weinig ontspanden, dreunde onze
eigen post plotseling van gierende
inslagen en venijnig ketsende ge
weerschoten. In looppas dook de ge
hele staf in de schuttersputten en een
venijnig vuurgevecht ontstond. Tij
dens een rustpoze bleek, dat we bijna
het gehele geneeskundige peloton
uitgemoord hadden, omdat deze
zorgzame lieden het wachtwoord
vergeten waren.
Geen waardering.
Nu we eenmaal buskruit geroken
hadden, vonden we het zonde om er
zo maar mee uit te scheiden en daar
om sloop een gedeelte van de verde
diging stiekum uit de putjes naar de
overkant en begon de post te besto
ken, Het antwoord was ontroerend
en na een paar minuten begonnen
de zijvakken uit voorzorg mee te vu
ren, zodat de gehele Veluwe een
groots slagveld werd.
De hogere legerleiding kan derge
lijke persoonlijke initiatieven niet
waarderen en het „staakt het vuren"
werd met onmiddellijke ingang af
gekondigd.
Het baatte ons niet of we de sla
pers, die in paniek uit het putje ge
klommen waren, verbluffende ver
halen vertelden over een onafwend
baar schijnende ondergang, die wij
voorkomen hadden, toen wij in ons
slaapputje kropen, werden wij ge
niepig met eikels en graspollen be
stookt, teneinde ons de weldoende
rust te onthouden.
De laatste minuten.
Tijdens onze rust in Morpheus' ar
men is het drama voltrokken. Toen
we hedenmorgen Woensdag
weer in de staftent kwamen, vonden
we daar een snikkende legerleiding,
die onder tranen een vluchtorder in
12-voud met afschrift voor de keu
ken klaar maakte.
Nog vochten de voorste posten
vrolijk met donderbussen, brens en
geweren, maar de legerleiding zag
de kaart en wist. de vlucht werd
met gepaste snelheid in gereedheid
gebracht.
