Etappe-overwinning van locomotief-Wim van Est
verzachtte het verlies van Wagtmans kostbare trui
Moedige Van Breenen haalde voor
de andere kastanjes uit het vuur
bicarpanéS!
Derde plaats van Nolten deed
van „gele gevaar" ruimschoots
gemis
teniet
Heer en knecht in Tour de France
MAANDAG 12 JULI 1954
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
gggg
Vierde dag had zeer wonderlijk verloop
Thijs Roks moest de strijd staken
De vierde dag van de ronde van Frankrijk heeft een wonderlijk verloop
gehad. In de ochtenduren vond de ploegenrit over slechts 10 kilometer
plaats, welke door de Zwitserse equipe werd gewonnen, maar waarbij Ko-
blet en Schaer individueel de snelste tijd maakten van alle deelnemers. In
de middaguren werd de tweede halve etappe gereden, over 130 kilometer
van Rouaan naar Caen. In het door de oorlog veel omstreden en vrijwel
geheel vernielde stadje aan de Atlantische kust heeft Wim van Est, na een
fantastische solovlucht over de laatste 25 kilometer, nieuwe lauweren ge
voegd aan zijn prachtige staat van dienst in de wielersport door met drie
minuten voorsprong op Gaul en Nolten en ruim 4 minuten op het peloton als
winnaar van de etappe over de eindstreep te gaan. Louison Bobet, die
geenszins de snelste tijd had gemaakt in de tijdrit en in de etappe naar Caen
zelfs vele minuten verloor, is door de eigenaardige samenstelling van het
programma van deze vierde dag een combinatie Van een ploegentijdrit,
waarbij de individuele prestaties wel degelijk telden voor het persoonlijk
klassement, gevolgd door een normale etappe, echter van slechts 130 km.
de drager van de gele trui geworden. Wout Wagtmans is op de vierde
dag zijn kostbare shirt kwijt geraakt, maar daar stond tegenover, dat de
Nederlandse ploeg voor de tweede maal in een etappe zegevierde en even
zovele malen eerste werd in het dagklassement der teams.
ging, vloog Van Est naar Caen toe
en op 20 km. voor het stadje be
droeg zijn voorsprong op Gaul 55
sec. en 1 min. 30 sec. op het peloton.
Bewijs dat v. Est
nog «mee kan"
Bevrijd van de zware druk de gele
trui tegen de aanstormende concur
renten te moeten verdedigen, hetgeen
vele voordelen biedt, voegde de Dloeg
van Kees Pellenaars een aanzienlijk
bedrag toe aan de prijzen, welke in de
afgelopen drie dagen reeds waren ver
overd.
De directeur van de-Tour de Fran
ce, Jacques Goddet, wenste aan de
finish Wim van" Est geluk met zijn
overwinning. Hij drukte hem de hand
en mompelde: fantastique, formida
ble, Wim.
Maar ook hij liet zich ontvallen,
dat Nederland met de Frans nationale
en de Zwitserse ploeg door hem werd
beschouwd als grote favoriet voor de
overwinning.
Een glorieuze zege heeft Wim van
Est behaald en hij was er overigens
terecht, zo trots op, dat hij aan de
finish iedereen uitdagend toeriep: zie
je wel, dat ik nog fietsen kan.
Vlucht maakte diepe indruk.
Die vlucht van de man uit St.
Willebrord, op de helling van Houl-
gate, toen de Luxemburger Charlie
Gaul was ontsnapt en 500 meter op
het peloton had genomen, heeft diepe
indruk gemaakt op alle volgers van
de Tour de rance. Als een locomotief,
zo regelmatig stampten de benen van
Van Est rond, het hoofd diep over
het stuur gebogen, het lichaam ver
der volkomen één met zijn fiets. De
meeste volgauto's waren reeds voor
uit gesneld, naar de finish; waar
schijnlijk hebben de inzittenden in
de mening verkeerd, dat aangezien
de étappe tot aan de 100ste kilometer
een saai beloop had gehad, wel een
massale aankomst op het circuit van
Daen zou zijn te verwachten.
Toen Gaul 30 sec. voorsprong
had, zette Van Est aan. Hij sprong
als een tijger achter de Luxembur
ger aan. Met elke trap van de pe
daal 'won hij terrein, zowel op het
peloton achter hem als op de man,
die voor hem. lag. En al spoedig
Het sprak wel vanzelf, dat aan de
kop van het peloton de andere Ne
derlanders aanvankelijk hebben ge
tracht het tempo te drukken, maar
een tegenaanval van Koblet en
Schaer, bij wie zich ook Bobet voeg
de, dwong de Nederlandse ploeg van
tactiek te veranderen.
Ernstige val van de jonge v. Est.
En Jan Nolten sprong met de
cracks mee om even te laten zien,
dat zijn rol in de Tour de Franse
eigenlijk nog moest beginnen. Maar
ondanks die tegenaanval Wim van
Est zijn voorsprong niet alleen te be
houden, maar zelfs te vergroten. Wim
van Est wist intussen niets van de
ernstige val, welke zijn broer Klaas
had gemaakt. Een Zwitser had zijn
achterwiel geraakt, toen hij in volle
vlucht lag, waardoor onze landge
noot ten val kwam en de rechter
schouder lelijk verwondde. De trui
was aan flarden gescheurd en het
bloed stroomde uit een diepe vlees
wonde. Zijn pedaal was verbogen,
zijn voetriempje stuk. Maar Kees
Joosten, die met het liaisonwagentje
vlak achter het peloton reed, kon
onmiddellijk stoppen en met slechts
luttele seconden tijdverlies kon de
wilskrachtige Klaas de achtervolging
inzetten, evenals de Zwitsers, die bij
de valpartij waren betrokken. Ferdi
Kubler had lichte schaafwonden op
gelopen, maar ook hij zat snel weer
op zijn fiets.
Roks uit de strijd.
Kees Joosten heeft in deze tweede
halve étappe druk werk gehad, want
hij had reeds na 60 km. voor Thys
Roks moeten stoppen, die toen de
strijd wilde staken. Reeds in de mor
genuren had Roks geklaagd over de
steeds erger wordende pijnen, ge
plaagd als hij werd door een aantal
steenpuisten. Kees Pellenaars had
hem nog moed ingesproken, maar in
de middaguren was deze moed ver-
moest Gaul buigen voor macht en dwenen. Met de ambulancewagen
de kracht van de Nederlander, die
er overigens niet aan dacht om met
Gaul de laatste 25 km. samen te rij
den, maar onmiddellijk door ging.
Met een tempo van 50 tot 55 km.
per uur over licht dalende, maar
toch meestal vlakke wagen, die
zeer bochtig waren, uitstekend ge
schikt voor een ontvluchtingspo-
heeft Roks de rit naar Caen verder
afgelegd. De eerste Nederlander van
het tiental had'de strijd gestaakt.
Wim van Est, onkundig van al
deze avontuurlijke en minder gun
stige gebeurtenissen, zette op de
laatste 10 km., aangemoedigd door
kant van de weg op de hoge ber
men stonden, de tanden op elkaar.
Zijn voorsprong werd steeds groter
en op ongeveer 8 km. van de finish
noteerden wij een verschil van 2]/2
min. op het peloton. Met een fantas
tische regelmaat bleef deze geboren
rouleur rond draaien.
In zijn hoofd hamerde steeds feller
de gedachte: ik moet deze étappe
winnen. Wout Wagtmans heeft er
reeds één gewonnen en enkele dagen
de gele trui gedragen, met mij zullen
ze ook rekening moeten houden.
Het was deze gezonde rivaliteitsge
dachte, welke hem vleugels gaf. Het
circuit, 2,6 km. lang, moest nog door
hem worden afgelegd, maar voor onze
landgenoot werd het een zegetocht.
Bloed kruipt waar
In geheel Frankrijk kent men de
winnaar van ParijsBordeaux, kent
men de winnaar van verscheidene
étappes uit de Tour de rance, maar
ook van zijn val in de Pyreneeën-
ravijn van enkele jaren geleden en
zijn dapper onverschrokken herstel
na die gebeurtenis. Met enthousiast
handgeklap werd hij begroet. En
deze geestdrift droeg hem de laatste
kilometers verder naar de eindstreep.
Pellenaars stapte uit zijn volgauto,
toen Wim van Est reeds de bloemen
en het over winnings vaantje in ont
vangst had genomen. Goed zo.Wim,
een prachtig resultaat na het verlies
van de gele trui. Dat truitje was
eigenlijk nog te zwaar voor ons.
Iedere dag dacht je bij jezelf: ik wil
die trui niet verdedigen of ik kan die
trui niet verdedigen tegen de over
macht, maar het bloed kruipt waar
het niet gaan kan, en dus verdedig
je die trui toch, ook al omdat de fi
nanciële voordelen niet gering zijn.
Maar nu zijn wij weer vrij in onze
bewegingen en Goddet zal voor Pa
rijs nog wel iets van ons, Hollanders,
horen
Op dat ogenblik gleed Jan Nolten
als derde door de finish. Een grimas
verscheen op het gezicht van de
ploegleider, het was een aangename
verrassing voor hem en als hij nu al
op de Limburger kon rekenen, dan
broeide er in de bergen nog wel wat
voor de concurrenten.
De Nederlandse ploeg slaat tot nog toe lang geen slecht figuur. Wederom
kunnen wij een foto laten zien van een landgenoot Wim van Est die
als eerste over de finishlijn van een etappe gaat. De begeerde krijtstreep
staat hier in Caen.
Derde étappe bracht weinig verrassing
Koude regen en nevel blusten
enthousiasme van het peleton
Voor de Fransen was het te Rijssel de grote vraag wat Louis Bobet in de
derde etappe zou doen. Hij had in het algemeen klassement één seconde ach
terstand op Wout Wagtmans. Zou hij proberen Wagtmans de gele trui af-
iiandig te maken? of achtte hij die gele trui, zo in het begin van de ronde,
een te hachelijk bezit, omdat de drager prompt doelwit wordt van de vele
aanvallen? Het was dus een kwestie van tactiek, en voor beide vragen viel
wat te zeggen. Per slot van rekening brengt de gele trui gedurende de eer
ste tien etappes dagelijks vijftienhonderd Hollandse guldens op. Wij weten
niet, wat Bobet tenslotte besloten heeft. Misschien was hij alleen maar be
sloten zijn tactiek van de ontwikkeling van de strijd te laten afhangen.
Maar hoe het zij, na de derde etappe is Wagtmans nog altijd de eerste in het
algemeent klassement, terwijl Bobet op de tweede plaats staat. Overigens
zijn er uiteraard nog de nodige andere candidaten voor de trui en wat er
mee gepaard gaat.
den, liet men hen hun gang gaan.
Gele trui in gevaar.
Het grote peloton kreeg echter
steeds meer achterstand, op een gege
ven moment zelfs elf min. De gele
trui van Wagtmans was toen in ge
vaar, want Meunier en van Genech-
ten stonden in het algemeen klasse
ment 15 minuten en 39 seconden ach
ter op onze landgenoot. Maar hieruit
mag men niet concluderen, dat er
geen spanningen in de groep heer
sten en dat er geen explosies zijn ge
weest in de vorm van felle demarra
ges, die weer gevolgd werden door
even resolute tegenaanvallen. Vooral
de Zwitsers waren actief en tastten
telkens weer het terrein af. Zo plaat
ste Koblet plotseling een spurt in de
buurt von Doellens, een 80 km. van
de start, met de bedoeling om de
vier koplopers, die hem geenszins in
teresseerden te achterhalen, maar om
Wagtmans en Bobet van zioh af te
schudden.
Woutje won gedrang
om de gele trui
Koblet bijvoorbeeld heeft tijdens
deze etappe uitlooppogingen gedaan,
die er op wezen, dat hij zich liefst
op de kortst mogelijke termijn in het
bezit van die kostbare trui wenst te
stellen. Hij had blijkbaar, evenals an
deren, zowel bij de renners als bij de
volgers bespeurd, dat Bobet niet in
allerbeste vorm stak. Ook tijdens de
tweede etappe, ofschoon hij die ge
wonnen heeft, moest Bobet enkele
malen hard vechten om over inzin
kingen heen te komen en vandaag,
Zaterdag, was hij kennelijk nog niet
helemaal hersteld van die inspanning
var gisteren.
Wout Wagtmans heeft andermaal
zeer intelligent en listig geprofiteerd
van de rivaliteit tussen de Zwitserse
en de Franse ploeg. In het begin van
de etappe waren vier avonturiers
weggelopen, maar aangezien zij, in
dien de voorsprong tot ongeveer tien
minuten kon worden beperkt, niet ge-
de vele duizenden, die langs de vaarlijk voor de groten konden wor-
Links: een dolblije, vermoeide Marcel Dussault stuift in een malse regenbui over de finishlijn van de derde etappe
Rechts: De Belg Ockers verwisselt zijn (lek) voorwiel tegen dat van zijn knecht Van Genechten, hetgeen
hem een achterstand van tien minuten opleverde.
Koblet in de aanval.
Hij had dit ook voor Doullens al
meer dan eens gedaan, maar ditmaal
zette hij nog meer kracht en over
tuiging achter zijn vlucht. Hij nam
150 meter, liep verder uit tot 200 me
ter en handhaafde zijn positie enige
tijd.
Totdat het vastberaden tegenoffen-
sier van de Franse nationalen, bij wie
Wagtmans zich uiteraard aansloot,
hem het hoofd deed buigen. Hij wilde
zich blijkbaar toch ook niet helemaal
leeg rijden om zijn concurrenten
dwars te zitten. Wat later, bij Vig-
nacourt op een steile helling, pro
beerde hij het nog een keer. Nu gin
gen echter Privat van de Franse
Zuid-Westploeg, Cieleska van Noord
Oost Centrum en Wout Wagtmans
met hem mee. Het viertal reed zich
los en bracht het tot 20 seconden
voorsprong.
Maar de Franse nationalen wier
pen, onder aanvoering van Bobet en
Geminani roet in het eten en ook
deze aanval werd gefnuikt.
Waarom gisteren niet?
Zo speelde zich, ver achter de vier
stoetmoedigen, die al een kleine 25
km. na de start, met 200 km. voor
de boeg, waren weggelopen, een
strijd af tussen de grote heren, wel
ke wij hierboven hebben belicht, al
thans enkele aspecten ervan. De
vier vluchtelingen waren de Belg
van Genechten, Dussault van de
Zuid-West-ploeg, Meunier van de
ploeg Noord-Oost Centrum en Hein
van Breenen. Als er een groepje
weggaat moet er altijd een Neder
lander bij zijn, zei Pellenaars ons
tijdens de rit. En waarom dan gis
teren niet, toen Hassenforder en een
paar anderen de benen namen?,
vroegen wij. Omdat die poging van
het begin af aan tot mislukken ge
doemd was. Hassenforder is immers
veel te gevaarlijk dan dat de anderen
hem vroeger of later niet zouden
aanvallen, als (hij zich tenminste niet
al leeg gereden had, was het ant
woord. Hein van Breenen ging dus
met de Belg en de beiden Fransen
mee, misschien niet helemaal van
harte, want hij maakte een grimas,
toen wij hem passeerden en hij had,
althans in het begin - ook niet veel
zin om kop te doen. Maar góed, hij
reed mee en naar mate de voor
sprong groeide kreeg hij er steeds
meer schik in, zodat hij zijn taak
naar behoren vervulde en braaf de
kop nam als het zijn beurt was.
Steeds groter voor sprong.
Tengevolge van de rivaliteit in de
hoofdgroep, kon dit kwartet de bres
steeds wijder maken, zodat wij bij
Doullens een verschil van 11 minu
ten noteerden. Daarna slonk het ge
leidelijk en na de bevoorrading te
Forges-les-Eaux moest men zich
zelfs afvragen of die lange vlucht
van bijna 200 km. tenslotte niet een
catastrophe voor de initiatiefnemers
zou eindigen, zo snel kwam toen het
peloton opzetten.
Al voor Les Fogres was het pelo
ton uiteen gerekt, want nu gingen de
groten op de laatste 40 km. hun troe
ven uitspelen. In stortbuien en door
nevelbanken, die het uitzicht tot en-
kele honderden meters beperkten,
stormd Mahe, die het etenszakje ver
smaad had, achter de vluchtelingen
aan, maar hij kon zo hard niet rij
den of Blusson haalde hem in, er
ging hem voorbij om daarna bijna
twee kilometer alleen aan de kop van
het peloton te rijden.
Het waren eigenaardig genoeg de
Frans nationalen, met Bobet aan het
hoofd, die deze uitlooppogingen de
den. Koblet en Wagtmans waren met
Bobet meegegaan, zoals te ver
wachten was.
De verdiende vruchten.
Tien kilometer voor Rouaan had
den van Breenen, van Genechten,
Meunier en Dussault nog twee en een
halve minuut voorsoron? op hun ach
tervolgers. Maar Van Breenen zat
dood, hij moest de drie anderen laten
gaan, jammer genoeg net voordat de
lange afdaling naar Rouaan begon.
En een kilometer voor de finish
kreeg hij nog de pech van een lekke
band. Zijn makkers plukten de
verdiende vruchten van hun inspan
ning en Dussault ging als eerste over
de streep. Vóór Meunier en Van Ge
nechten. Faanhof werd achtste met
ruim anderhalve minuut achterstand
HENRI BOUDARD ERNSTIG ZIEK.
Bij de aankomst Vrijdagavond te
Rijssel ontbrak voor het eerst Henri
Boudard, president van de wedstrijd
commissarissen en hoofdkamprech-
ter, op het appèl. De heer Boudard,
die in het wereldje van de Tour de
France zeer populair en een geziene
figuur is, werd onwel, toen hij de
karavaan in de tweede etappe volgde.
Hij geraakte buiten kennis en werd
per ambulance-auto naar Rijssel ver
voerd, waar hij in het ziekenhuis is
opgenomen. Zaterdag vernamen wij,
op de winnaar. Wagtmans veertiende
in dezelfde tijd en Wim van Est acht
tiende, eveneens in dezelfde tijd als
Faanhof. Nico van Est, Nolten en
Gerrit Voorting zaten in het grote
peloton, dat in dezelfde tijd volgde.
Suykerbuyk kwam met drie minuten
vertraging binnen en Van Breenen
met ruim vier minuten. Maenen, die
een lekke band had gehad en daarna
achterop was geraakt hij moest
alleen bijkomen en Roks, die zeer
te lijden had van een ongunstig ge
plaatste steenpuist kwamen sa
men binnen, ongeveer twintig minu
ten na de winnaar.
Maagbezwaren
voor of na het eten
„La Ronde" van
het geld
Onze Tour de France-ploeg is door 't
verlies van de gele trui een kapitaal
en daarmee ook de dagelijkse rente
van 1500 kwijt geraakt, maar mag
ik u even voorrekenen wat daarvoor
gisteren in de plaats terugkwam?
2000 voor de zege van Van Est,
400 voor Noltens derde plaats en
50 voor Maencns negende. Verder
2500 voor de overwinning in het
ploegenklassement, en zo verdien
den de jongens gisteren bijeen het
ronde bedrag van 4950! Met de gro
te victorie op de eerste dag en drie
dagen gele trui heeft onze ploeg in
deze eerste vier dagen dat de ronde
draait ongeveer 15.000 bij elkaar
gefietst.
Met twee overwinningen in vier
dagen is dit een betere start dan wij
tot nu toe in de Ronde van Frankrijk
hebben gehad. Een start, die het ver
lies van de gele trui feitelijk tot een
bagatel ma^jet, vooral nu dit is ge
schied op een wijze die de Neder
landse ploeg haar innerlijke rust zal
hergeven en voor haar welhaast
ideale aanvalsposities heeft ver
schaft. En op de Fransen drukt de
nu zo nerveuze verdediging van de
gele trui envan de eerste plaats
in het ploegenklassement!
Overspannen radioman
gaf van Est gele trui
ROB1C IN 'T NOODLOT
De Franse radio-commentator die
de overwinning van Wim van Est
versloeg werd bijkans schor van op
winding toen hij herinnerde aan de
.onweerstaanbare aanval van Van
Est op nauwelijk 15 km voor Caen.
JPa, zo groot was de emotie van
de radioman dat hij terstond al te
kennen gaf dat Van Est ook de gele
trui had veroverd, wat later (helaas)
niet juist bleek te zijn, daar Bobet
dit trotse kledingstuk heden heeft
overgenomen van Wagtmans.
Ook het drama ontbrak niet bij de
aankomst en had betrekking op de
Franse held en favoriet no. 2 van
Frankrijk, Jean Robic, over wie het
noodlot zich elk jaar schijnt uit te
storten. Terwijl hij over de streep
reed botste hij in volle vaart tegen
een fotograaf op, die onvoorzichtig
ver op de baan was gelopen om zo
goed mogelijk foto's te kunnen ma
ken. Resultaat de fotograaf sloeg
knock out tegen de grond, terwijl de
lens van zijn camera zich in de
dat verschijnselen yan verlamming schouder boorde van de Franse ren-
bij hem opgetreden waren en zijn'! ner, die er met een gescheurde spièr
herstel zal geruime tijd vorderen. 1 van af kwam in heftige pijnen.
