„DE PYRAMIDE VAN AUSTERLITZ"
Het resultaat van een nuttige
tijdsbesteding door een leger
Dc „Ster" van de week
ZATERDAG 6 MAART 1954
DE LE1DSE COURANT
TWEEDE Bl.AD - PAGINA 1
WAAG HERINNER IK MIJ NOG hoe ik als dagjeskleuter voor het eerst
met de pyramide van Austerlitz kennis maakte. De juiste betekenis van
het gedenkteken ontging mij natuurlijk maar toch ontroerde de hoogte
van het bouwwerk mij zo sterk dat ik, ondanks het feit dat bijvoorbeeld
de bestijgiög van de maatschappelijke ladder mij later met de grootste
kommer vervulde, onmiddellijk besloot de trappen van de pyramide te be
klimmen. In deze plannen werd ik echter gedwarsboomd door het hek, dat
gesloten was en mijn familie-leden, die weigerden de toegangsprijs voor
een zo gering jongetje te betalen. Zij gebruikten veelvuldig het woori
„gevaar" om hun weigering voor mij aannemelijk te maken en ontnamen
mij de kans de hoogtevrees te overwinnen, die mij nu belet tegenover hen
een hoogstaand standpunt in te nemen. Mijn familieleden begaven zich na
melijk welgemoed naar boven, mij geheel aan mijn éigen initiatief overla
tend. De gevolgen waren voor mij dan ook zodanig, dat ik bij de pyramide
bijna een graf gevonden had. En geen koningsgraf, zeker niet.
Om de afstand tussen mij en de mijnen wat minder groot te maken, be
klom ik een op het eerste gezicht pezig stammetje, dat echter toen ik de
kruin tot op taklengte genaderd was, zonder de geringste aarzeling afbrak.
Het verschil in gevaar tussen beide beklimmingen is mij niet helemaal
duidelijk geworden, daar ik het ongeval overleefde en een hemelse ziens
wijze mij dus onthouden werd. Een weinig verheven kijk op de financiële
gedragslijn van mijn beschermers is me echter bijgebleven.
len en bovendien nog stappen te
overwegen om deze toestanden te
veranderen.
Een mogelijkheid hiervoor zag hij
in het onaerbrengen van het gehele
leger in een tentenkamp. Hij onder
vond echter nogal wat tegenstand
van de officieren, die hun conforta-
bele kwartieren in de steden niet
graag wilden verruilen voor de twij
felachtige genoegens van een lek
kende tent. Marmont was gewend te
genstand te overwinnen en stichtte
een groot kamp op de heide bij Zeist.
Deze vlakte was strategisch goed ge
legen, gezond en droog. De droogheid
leverde ook een moeilijkheid op.
Anderhalve eeuw
zag op ons neer
AL DEZE HERINNERINGEN kwa
men, toen ik een dezer dagen we
derom tegenover de reus stond, als
bladeren in de snijdende wind op mij
af, verkleurd en voorbij. De pyramide
zag met zijn anderhalve eeuw pein
zend op mij neer. Het toegangshek
naar de trappen was verroest en ge
sloten, de heuvel zwaar begroeid. De
regens van de afgelopen tijd hadden
hier en daar enkele bomen ondergra
ven. De wortels schenen zich als
grote klauwen krampachtig aan de i De soldaten die in de stad welis-
helling vast te houden, om de stam Lwaar weinig water gedronken had
voor verdere val te behoeden. den. waren op de heide toch wel
Een ogenblik deed de door -hek-1 hoofdzakelijk op deze lavingsmogelijk
werk omgeven heuvel mij denken
aan de bult van een kameel, die ge
vangen in een te kleine kooi, zich
van pure ellende maar ingegraven
had.Nu moet het mü van het hart,
dat de pyramide voor hen die door
middel van de wiskunde iets van de
geheimen van het heelal pogen te
doorgronden, een volkomen nieuw
gezichtspunt biedt.
Slechts na een uitgebreide studie
zal men immers in de pyramide de
grondgedachte van de oude Egypte-
naren kunnen ontdekken. Verder is
het natuurlijk onzin om te denken,
dat men deze pyramide misleid door
een Egyptische duisternis per ongeluk
in dit kikkerland heeft opgeworpen.
Het ontstaan van de pyramide van
Austerlitz is verweven met een tijd
perk, waarin ons land langs met
vrijheidsbomen afgezette wegen lijn
recht oorlog en ellende tegemoet
ging.
Dans om de galg.
heid aangewezen. Marmont liet zijn
troepen echter een dertigtal putten
graven, zodat weldra ook in deze
behoefte voorzien was.
Twintigduizend mannen bezig hou
den is nu niet bepaald een geringe
opgave. Dag en nacht zat Marmont
in zijn speciale tent manieren te be
denken om hen in beweging te hou
den. Om te beginnen hield hij on-
1500 personen kon bevatten. On
derofficieren en minderen kregen
toegang voor halve prijzen. Toen dit
theater te klein bleek om elke avond
de naar „cultuur" hongerende krij
gers te bevatten, liet Marmont een
openluchttheater aanleggen. Da dank
baarheid voor deze goede behande
ling staken de mldaten niet onder
stoelen of banken. Op een zonnige
morgen richtten zij voor de tenten
van de officieren enige feeststamme-
tjés op, waarin enige juichende tek
sten, over Frankrijk in het algemeen
en de keizer in het bijzonder, de te
vredenheid van de kampgenoten ver
kondigden. Hiermee was het sein ge
geven. In een oogwenk werd het
kamp omgetoverd in een lusthof en
was de hei beroofd van haar voor
naamste reden van bestaan. Iedereen
deed zijn best het verblijf zo aange
naam mogelijk te maken. (Deze wijze
van versieren met hei en boomtak
wordt tegenwoordig door alle krij-1
gers toegepast, zij het dan met een
geheel andere bedoeling).
De zomer van 1804 verstreek zon-1
der dat men gealarmeerd werd door
oorlogsdreiging.
Het leger had ondanks de feesten,
die doorlopend werden gegeven, een
maximum aan geoefendheid bereikt
De Marmont zag nu uit naar een
nieuwe tijdsbesteding en weldra kon
hij een nieuw plan aan zijn officie
ren voorleggen. Als herinnering
voor de Hollanders aan de tijd dat
zij het roemruchte Franse leger had
den mógen huisvesten, besloten zij
een gedenkteken op te richten. Nu
had Marmont enige jaren terug naast
Napoleon veertig eeuwen op zich
neer laten zien en nog betoverd door
de grootheid van dit moment wilde
hij de Hollanders in de gelegenheid
stellen in de toekomst een soortgelij
ke ervaring op te doen.
In 26 dagen uit de grond gestampt.
IEDERE SOLDAAT, OFFICIER OF
GENERAAL werd van gereedschap
voorzien en op Zondag 9 September
legde hijzelf de eerste zode. De py
ramide zou namelijk geheel uit goed-
vaderlandse aarde opgetrokken wor
den, een werkwijze, die de houdbaar
baarheid van het monument niet ten
geveer 5 maal per week een manoeu-1
vre, terwijl om de veertien dagen, bij I
voorkeur op Zondag, de ganse schare
op de heide in stelling kwamen.
Bedenkelijke voorkeur.
FI 1802 HAD DE BATAAFSE repu-
bliek zich door middel van een EEN OF ANDERE REDEN j
bondgenootschap op een zodanige I heeft de gemiddelde burger
manier met de Fransen verklonken, i graag een snuifje kruitdamp in de'
dat er van eigen initiatief nemen j neus en komt op militair vertoon af J
niet meer gesproken kon en mocht j als een haas op een lichtbak. Van- j
worden. j daar dat het evenement een massa
Er heerste echter vrede in Europa j volk trok.
en de Franse overheersing gaf deVooral op Zondag was het een
Hollanders onder deze omstandighe- j drukte van belang. Tientallen dag
den weinig reden tot verzet. Toen
Napoleon de handen echter wat al te
gretig naar enige Britse bezittingen
uitsterkte, meende John Buil hem op
de vingers te moeten tikken.
De Fransen verstonden geen
scherts en trokken hun legers aan
de overzijde van het Kanaal samen.
Een onvrijwillige verlossing van de
Britten uit hun isolemant kon elk
ogenblik beginnen.
Voor dit evenement had Napoleon
mannen en materiaal nodig en de Ba
taafse Republiek moest weldra on
dervinden wat de toegepaste vrij
heid, gelijkheid en broederschap be
tekenden.
Men verzekerde de Fransen het zó
niet bedoeld te hebben en begon ein
delijk in te zien, dat de dans om de
vrijheidsboom, zo langzamerhand
verworden was tot een dans om de
bekende wilg, waaraan men zijn idea
len kon ophangen. In ieder geval
het materiaal en het leger kwam er
Bijna tienduizend vaderlandse jon
gens trokken op een kwade morgen
de veilige huisdeur achter zich dicht,
om zich onvrijwillig voor de belan
gen van Napoleon te gaan interesse
ren. Zij schaarden zich onder de
zegenrijke vaandels van de held van
Friedland, de hertog van Bellino, die
wel kans zag een leger over de
kling te jagen, maar verder blijk
gaf in vredestijd weinig raad met een
verzameling met veldgrijs overtok-
ken burgers te weten. Zijn opvolger,
generaal Marmont erfde van hem
dan ook een aantal totaal verslofte
sans-culottes.
21-jarige generaal.
lyiARMONT WAS EEN van die he-
1"*ren, die het in korte tijd via re
volutie en oorlog van kinderscherts
pakje tot generaalsuniform weten te
brengen.. Op 21-jarige leeftijd orga-"
niseerde hij als brigade-generaal de
Franse artillerie reeds op een derge
lijke wijze, dat de Alpen zonder al te
grote bezwaren overtrokken konden
worden. Een prestatie vóór hem
slechts geleverd door Hannibal en
na hem als vrij overbodig ingezien.
Hij stal de harten van zijn soldaten
al meteen door hun verzorging en
lorronincr als onhoudbaar te bestempe-
jesmensen met completen picnicman-
den bij zich, streken op de heide
neer.
Aangezien de Zondagswet nog on
bekend was keken de Franse bevel
hebbers niet op een granaatje. Het
moet echter gezegd worden, dat het
bij deze manoeuvres gemoedelijk aan
toe ging.
In de Utrechtse Courant van die
dagen verschenen herhaaldelijk op
roepen, waarin winkeliers uitgeno
digd werden zich op Zondag met hun
handel naar de Zeister hei te verplaat
sen. Nu schijnt men volgens een wijs
man, als het om geld gaat veelal van
dezelfde religie te zijn; waarmee hij
dan de dienst van de mammom be
doelde. Deze mening is natuurlijk
anveohtbaar, maar een feit is dat het
Op Zondag in de legerplaats wemel
den. van zakenlieden, die het verwij
tend oog van pastoor en dominee trot
seerden en braaf zaken deden.
Volgens de memoires van Mar
mont, die hij later toen hij Napo
leons ballingschap vrijwillig deelde,
te boek kon stellen, werd er nooit
aan een legerplaats zoveel geld be
steed. Men kan zich voorstellen, zo
voegt hij er enigszins zelfgenoeg
zaam aan toe, hoe prettig mijn solda
ten zich in deze bijzondere omsctan-
digheden voelden. Nu was de moeite
die er gedaan werd om het de mili
tairen zo goed mogelijk naar de zin
te maken werkelijk enorm.
Uitgebreide welzijnszorg.
OTENEN EN HOUTEN cantines
verrezen bij tientallen uit de
grond. Groepen Franse comedianten
werden geëngageerd om de soldaten
aangenaam bezig te houden. Zij tra
den op in een grote houten tent, die
goede zou komen, zoals we zullen
zien. De plechtigheid zelf ging ove
rigens weer gepaard met een wapen
schouw voor de minderen en een
smakelijk etentje voor degenen, die
onder een beter sterrenbeeld gebo
ren waren.
Een praohtig vuurwerk, waarbij
het vive l'empereur niet uit de lucht
was, besloot het feest. De andere dag,
iets later dan gewoonlijk, begon men
zand te storten tussen de bakens, die
de genie; had uitgezet. Iedereen
hielp mee en voor deze speciale ge
legenheid streden de officieren in de
HYPOTHEKEN
en Toor alle ander® taken
op het gebied Tan on
roerende goederen
8ouw-en Make loonbedrijf
v.d. Drift
Oude Vest 28 Lelden
Telef. 20513
voorste gelederen schouder aan
schouder met de soldaten. De geest
van gelijkheid en broederschap uit de
Franse revolutie bleek dus nog niet
geheel en al vervlogen. Uren achter- j
een werd er gewerkt; slechts nu en
dan rustte men om wat bier te drin
ken. Binnen 6 dagen had men dan
ook een kegelvormige hoogte van on-
ongeveer 15 meter opgetrokken. In
het midden was een opening gelaten
voor enige documenten. Het nage
slacht zou weliswaar bij zijn naspeu
ringen geen koningsgraf vinden,
maar dan toch wel enige perkamen
ten die over de grootte van dit ini
tiatief vertelden. Alle namen van de
medewerkenden werden zorgvuldig
geboekstaafd en met enige munten
en het legioen van eer in een loden
bus gesloten.
Na de bijzetting zette men met
nieuwe lust en ijver de arbeid voort.
Zes en twintig dagen na de eerste
zodelegging kon men begin
nen een inmiddels gebouwde hou
ten obelisk van nog eens dertien me
ter hoogte op de pyramide aan te
brengen.
De voltooiing werd gevierd met een
diner en een groot bal. De man
schappen zo vermelden Marmonts
memoires goedgunstig, kregen een
y> rantsoen brood, een rantsoen
vlees en een maatje jenever extra.
Eindelijk een gelukkige tijd.
FIND OCTOBER VERLIETEN de
troepen het kamp en vertrokken
naar de winterkwartieren. Het vol
gend jaar werd er weer op de Zeis-
terheide gekampeerd. De tenten ver
ving men echter door houten barak
ken. De gelukkige tijd was voorgoed
voorbij, want in Juli werden de troe
pen naar de Kanaalkust gedirigeerd,
voor de nooit uitgevoerde invasie
v. Austerlitz. Het gedenkteken op de
ger nog de veelbezongen overwinning
van Austerlitz. Het gedentkeken op de
Zeister heide werd toen herdoopt tot
de Pyramide van Austerlitz.
De houten barakken dienden nog
als woning voor enige honderdtallen
zieke soldaten, die door Marmont
waren achtergelaten. Later keerden
zij terug naar hun haardsteden of
trouwden met meisjes uit de omge-
Wilt U iets weten
Vraag:. Hoe zijn de afstanden en de
routes van de navolgende plaatsen:
WellVenlo, VenloKendenich,
KendenichHonnef (niet via Keu
len), KonnefMaria Laach, Maria
LaachBad Godesberg, Bad Godes-
bergKeulenWarringen, Wöringen
Venlo niet via Dusseldorf)?
Antwoord: Well, Wanssum, Blit-
terswijk, Ooyen, Broekhuizenvorst,
Broekhuizen, Lotuum, Grubbenvorst,
Blerik, Venlo; afstand 35 Km. Van-
lo, Kaldenkirchen, Dülken, Viersen,
Gladbach-Rheydt, Juchem, Elfgen,
Bergheim, Kendenich; afstand 75 Km.
Kendenich, Kerpen, Brühl, Bonn-Kö-
nigswinter, Honnef; afstand 70 Km.
Honnef, Linz, Bad Neuenahr, Sinzig,
Wehr, Maria Laach; afstand 40 Km.
Königsfeld,Neuenahr, Remagen, Bad
Godesburg; afstand 45 Km. Bonn,
Keulen; afstand 34 Km. Noordelijk
naar Woningen; afstand 15 Km. Wo
ningen, Dormagen, Neuss, Viersen,
Dülken, Kaldenkirchen, Venlo; af
stand 100 Km.
Vraag: I. Welke zyn de grenssta
tions van Nederland, waar je met
auto's enz. de grens kunt passeren
naar België en Duitsland?
II. En naar welke landen kun je
vanuit Nederland met de Nederland
se Spoorwegen?
Antwoord: L Zeg ons waar u.de
grens wilt passeren en we zeggen u,
of het een grensstation is als door
u bedoeld. We kunnen ze niet alle
opnoemen.
II. Deze vraag willen we met een
wedervraag beantwoorden: Kunt u
ons zeggen naar welke landen (op
het Continent en Engeland), er mid
dels de Nederlandse Spoorwegen
geen gelegenheid is tot vervoer?
Vraag: Route naar Nijmegen over
Tiel; hoeveel Km.?
Antwoord: Wij weten niet in wel
ke gemeente inzendster woont, zodat
we de route maar vanaf Leiden'.gé
ven. Leiden, Alphen, Woerden,
Utrecht, Houten, Schalkwijk, Tiel,
Ochten, Him, Andelst, Oosterhout,
Lent, Nijmegen; afstand 140 Km.
Vraag Over reis per trein naar
Zierikzee en de route per fiets; hoe
veel km.?
Antwoord: Vragen over reizen per
trein kunnen we moeilijk beant
woorden. Een reisgids geeft daarover
volledige inlichtingen. Zierikzee is
trouwens niet per trein te bereiken.
Dan moet u óf naar Goes óf via Rot
terdam. Per fiets kunt u de volgende
route nemen: Oudewetering, Rijnsa-
terwoude, Alphen aan den Rijn, Bos
koop, Waddinxveen, Rotterdam, Dor
drecht, Willemsdorp, Moerdijk, Klun-
dert, Nieuwermolen, Dinteloord,
Steenbergen, St. Philipsland, Anna
Jacobapolder, Zijpe, Oosterland,
Nieuwerkerk, Zierikzee; afstand 143
km.
Vraag: Hoe is 't adres van de „Eer.
ste Nederlandse Vereniging van On
der w aterzwemmers"
Antwoord: Secretaris is de heer T.
Bovendeert, Mariastraat 33bis,
Utrecht.
Vraag: Kostwinnersvergoeding mi
litaire dienst.
Antwoord: U komt als getrouwd
man in aanmerking voor kostwin
nersvergoeding doch hoeveel dit zal
bedragen is niet te zeggen, daar dit
van verschillende factoren afhanke
lijk is, die pas aan de orde komen,
wanneer U Uw aanvrage om kost
winnersvergoeding hebt ingediend.
De eventuele verdiensten vgn Uw
vrouw worden voor 50 in minde
ring gebracht op de vergoeding. Wan
neer Uw toekomstige vrouw tot aan
haar huwelijk in loondienst gewerkt
heeft, kan zij haar werkzaamheden
niet staken, zonder dat het gedeelte
van de kostwinnersvergoeding, dat
afgetrokken zou worden, wanneer
zij in loondienst bleeft, ook nu wordt
afgetrokken; slechts op medisch ad
vies mag de vrouw haar werkzaam
heden staken, zonder aftrek op de
kostwinnersvergoeding.
ving en grbeide het. barakkenkamp
uit tot het plaatsje Austerlitz.
Niet meer clan een molshoop.
r^E verdere geschiedenis van de
U pyramide is vlug verteld. In
1808 werd de houten obelisk afge
broken en met de aldus verworven
materialen, poogde men de zeer ver
waarloosde pyramide te versterken.
De seizoenen gingen over het op-
werpsel heen, dat weldra, toen 't zijn
terrassen had verloren, het aanzien
kreeg van een ongemotiveerd hoge
molshoop. Een gymnasiast beschreef
het bouwwerk omstreeks 1850 als
een uit zijn krachten gegroeide wrat,
waarop in plaats van haren wat
boompjes stonden. Hij beweerde nog
via de trappen de heuvel beklommen
te hebben.
Dit laatste moet hij echter zelf
slecht geloofd hebben, want volgens
officiële gegevens was er toen van
een trap reeds tien jaar niets meer
te bekennen. De zware stenen pla
ten waar het wel van de Franse tijd
uitvoerig op vermeld en het wee
wijselijk onder begraven was, ver
dwenen al spoedig. De bewoners uit
de omstreken gebruikten ze op de
zuurkoolvaten, voor drempels of als
presse-papier.
Dikke vieze pap.
Eerst in 1894 werden er weer stap
pen ondernomen om de inmiddels tot
een twintig meter hoge heuvel gere
duceerde pyramide voor verdere
nivellering te behoeden.
De Pyramide van Austerlitz naar
een prent uit 1805. Men kan zien dat
de Fransen om dit gedenkteken op
te werpen, de zto bosrijke omgeving
„grondig" gewijzigd hebben. Het ge
denkteken mag dan bij haar 150-ja-
rig bestaan weinig meer op dit
plaatje lijken, de omgeving is er in
ieder geval aantrekkelijker gewor
den.
Zoals Marmont had voorzien poog
de men echter eerst de pyramide zijn
geheimen afhandig te maken. Met
veel moeite werd de loden bus naar
boven gehaald en geopend. Een on
beschrijfelijke lucht sloeg de nieuws
gierige als een lauwe dweil op de
keel.
De met zoveel respect voor eigen
kunnen opgestelde documenten ble
ken in een vieze dikke pap veranderd
te zijn. Letterlijk kon men hier erva
ren hoe eigen roem stinkt. Alleen 't
legioen van eer en enige munten met
de beeltenis van Napoleon vond men
terug. Zij kregen een plaats in het
Rijksmuseum te Amsterdam.
Men heeft de pyramide van Auster
litz hersteld tot wat zij nu is. Een
pyramidevormige beboste heuvel
verhoogd met een stenen uitkijkto
ren, waarvan uit het mogelijk is
bij helder weer Leiden te zien.
Wij hebben het zoals gezegd niet
mogen constateren en bovendien wa
ren we nu juist niet naar Austerlitz
gekomen om Leiden te zien.
Karei Doormam
Jullie hdbf natuurlijk alle
maal wel van de vreselijke oor
log gehoord, die ruim tien jaar
geleden over de gehele wereld
gevoerd werd en die alle men
sen heel veel verdriet gebracht
heeft.
Toen nu in 1942 Nederland
door de Duitsers bezet was, brak
er aan de andere kant van de
wereld een nieuwe strijd uit tus
sen Amerika en Japan. In die
tijd woonden er nog Nederlan
ders in Indië, dat in de buurt
van Japan ligt, en de Japanners
wilden erg graag Indië verove-
oren, omdat dit land toen erg
rijk was. Met een enorm grote
vloot trók Japan in Februari
1942 naar Indië toe. De Ameri
kanen, die samen met de En
gels, Nederlanders en Austra
liërs tegen de Japanners voch
ten, begrepen wel, dat het heel
moeilijk zou zijn, om het ge
vecht te winnen, want zij hadden
samen lang niet zoveel boten, als
de Japanners alleen.
Er woonde in Indië toen een
Nederlandse admiraal, Karei
Doorman, die de commandant
was over alle Nederlandse sche
pen, die in Indië waren. De an
dere landen wisten, dat Karei
Doorman een erg knappe admi
raal was en daarom maakten ze
hem ook commandant over al
hun schepen.
Zo trok Karei Doorman de
Japanners tegemoet. Toen hij de
Japanners zag, schrok hij wel
een beetje, want niemand had
gedacht, dat hun vloot zo sterk
zou zijn. Karei Doorman aar
zelde echter geen ogenblik. Met
zijn eigen schip, de „Ruyter",
voorop, trok hij op de Japanners
af. Het werd een vreselijke slag;
overal zag je brandende sche
pen. Na twee dagen hard vech
ten, begreep Karei Doorman,
dat hij de slag nooit zou kunnen
winnen, maar hjj had gehoord,
dat Australië bezig was een
groot leger tegen de Japanners
te vormen en dat dit land daar
bijna mee klaar was. Als hij de
Japanners nog een paar dagen
zou tegenhouden, zou Australië
veilig zijn. Karei Doorman wist
toen, wat er van hem gevraagd
werd; hij zou zijn eigen leven
en dat van heel veel matrozen
moeten offeren om Australië te
redden; hij besloot dit offer te
brengen. In de laatste nacht van
het gevecht, toen de Japan
ners dachten vlug naar Austra
lië te kunnen varen, seinde Ka-
rel Doorn-an naar de laatste
schepen, die nog bij hem waren:
„Ik val aan, volg mij!" en met
volle kracht voer hij de Japan
ners tegemoet, terwijl alle sche
pen hem volgden. Na harde
strijd werd zijn schip/in brand
geschoten en met honderden ma
trozen, verdween de dappere Ka-
rel Doorman in de golven.
Maar toen de Japanners de vol
gende dag de strhd gewonnen
hadden, konden zij Australië
niet meer bezetten en in dit land
werd een nieuwe vloot ge
bouwd die drie jaren later de
overwinning .op de Japanners
behaalde
We behoeven natuurlijk niet
te vertellen, waarom Karei
Doorman een ster werd. Niet in
de eerste plaats, omdat hij zo
dapper gevochten heeft, maar
omdat hij alles, zelfs zijn leven,
heeft opgeofferd om de millioe-
nen bewoners van Australië
voor de ramp van een Japanse
bezetting te bewaren.
STERRENKIJKER.
Nu hebben we van de week
nog een speciaal bericht voor de
trouwe lezertjes van deze „ster
renrubriek". We hoorden, dat
sommige „sterrenkijkertjes" de
stukjes uitgeknipt hebben en wie
dat nog niet gedaan heeft, moet
er maar vlug mee beginnen.
Want tijdens de Paasvacantie
zul je ze nodig hebbenmeer
mogen we hierover nog niet ver
tellen.
