LOURDES de laatste hoop op
redding van millioenen zieken
CROOTSTE PELGRIMSOORD TER WERELD
Niet de genezingen zijn het
grootste wonder van Lourd
De „Ster" van de week
KLEURIG DANSFEEST OP HET IJS TE MARKEN
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1954
DE LEIDSE COURANT
DERDE BLAD PAGINA I
MIDDEN in de ruige Pyreneeën,
tussen naakte rotsen en woeste
bergketens, ligt de stad Lourdes
neergevleid aan de boorden van het
riviertje de Gave, dat z'n water ont
vangt van smalle kronkelende berg
stroompjes. Honderd jaar geleden
lag hier nog een liefelijk dorpje, mid
den in de grootheid van Gods won
dere schepping. Thans ligt er een
wereldstad met alle comfort dat men
zich wensen kan. Honderd jaar gele
den waren het belgeklingel van een
bergkoe en de schorre roep van qen
schaapherder nog geluiden die op
vielen. Thans zijn het de honderden
treinen, duizenden autobussen en
onafzienbare rijen touristen die er
het lawaai bepalen. Lourdes, de veel
omstreden stad, bekend over de ge
hele wereld, centrum van Maria-ver-
ering, de uitverkoren plaats waar in
1858 Maria verscheen aan Bernadette
en zich bekend maakte met de on
sterfelijke woorden: „Ik ben de On
bevlekte Ontvangenis".
Wat honderd jaar geleden
nog een simpele landweg was, is
nu grote esplanade. Wat in 1858 een
kale en moeilijk te bereiken rots
was, is thans een der meest betre
den plekjes ter wereld. Heel oude
mensen kunnen U er nog vertellen
hoe Lourdes vroeger was, toen de
moderne wereld nog niet haar gre
tige vingers had uitgestoken naar
de plaats der verschijningen. Toen
er nog kleine huisjes stonden, waar
men nu grote hotels vindt en souve
nirwinkels, die een aanfluiting zijn
van wat de katholieke wereld in
Lourdes verheerlijkt.
Het deed ons pijn dit alles te zien.
We hadden er ons zoveel van voor
gesteld. En toen we dan eindelijk in
Lourdes waren, na een lange nacht
in de trein, was het de koopmans
geest die ons tegemoet waaide. Niet
de heilige sfeer van het genade-oord,
dat ons uit Nederland onweerstaan
baar had aangetrokken.
Men heeft er het wonder uitgebuit.
De touristen eten er ijs „a la Sainte
Marie" en hun restaurant heet „Sain
te Bernadette". Zij slapen in hotel
„A la ville catholique" en de lipp-
stick draagt de beeltenis van Maria.
Men vindt er zeep gemaakt van
grotwater, broodschalen in de vorm
van de grot, presse-papier met de
Moeder-maagd onder vallende
sneeuwvlokken, kortom de meest af
grijselijke kitsch die men zich den
ken kan.
Vanzelfsprekend, de touristen moe
ten er eten en slapen; er moeten dus
restaurants en hotels zijn. De mensen
willen graag een souvenir meenemen
en wie enige uren heeft gebeden,
wil wel eens een ijsje eten. Maar
moet net daarom allemaal zó zijn?
Snode lieden zijn enige jaren terug
zelfs van plan geweest een Casino
in Lourdes te bouwen. De bisschop
van Tarbes was er zó verontwaar
digd over, dat hij dreigde het hele
heiligdom te slujten wanneer dit on
zalige plan zou worden uitgevoerd.
Het is gelukkig bij een plan en bij
een dreiging gebleven.
Doch bij de grot betraden
wij een terrein, dat zuiver is ge
bleven; geen winkels, geen souvenirs,
geen wufte kleding, geen lawaai.
Daar klopt het hart van Lourdes, de
plaats die voor millioenen over de
gehele wereld de laatste strohalm is
waaraan zij zich kunnen vastgrijpen.
Wie tracht weer te geven wat hij
in Lourdes gezien, gevoeld en be
leefd heeft, vast te leggen in zake
lijke woorden op een koud stuk wit
papier, staat voor een onmogelijke
taak. Want Lourdes is niet te be
schrijven; Lourdes moet men onder
gaan. Men moet er één worden met
de millioenen, die uit alle windstre
ken naar de grot der verschijningen
komen, waar zij bidden en smeken
naar 's lands wijs. Een ontroerende
manifestatie van geloof, hoop, en
liefde.
We hebben er Fransen, Spanjaar
den, Italianen gezien, vurige, tempe
ramentvolle Zuiderlingen, die bij de
grot op hun knieën neervielen, de
handen ophieven en luidkeels begon
nen te bidden met een ons onbeken
de overgave. Daarnaast Engelen, No
ren en Nederlanders, mensen die
zich graag nuohterlingen noemen en
zich aanvankelijk ook als zodanig
gedroegen. Maar ook zij werden ge
grepen door de ban van Lourdes en
op hun knieën gedrukt, om te bid
den zoals zij wellicht nog nooit ge
daan hadden.
Ge staat dan bij de grot en ziet de
kleine opening, waarin eens het licht
der verschijningen geglansd heeft.
Er branden honderden kaarsen die
steeds vernieuwd worden. Priesters
dragen de H. Mis op aan het buiten
altaar in de grot. Duizenden pelgrims
staan of knielen op het plein en bid
den. Een golf. van smekingen stijgt
ten hemel op. Rozenkransen en me
dailles worden langs de grot aange
streken.
Heel veel menselijk opzicht ver
dwijnt hier; maskers worden van de
gezichten afgerukt. Men wordt ge
grepen door de heilige sfeer, die tot
bidden dwingt. Zacht en luid wordt
in alle talen der wereld de hulp van
Maria in geestelijke en stoffelijke
nood afgesmeekt. Waar zou men dit
beter kunnen doen dan op de plaats,
die Maria eens heeft uitverkoren om
de wereld aan te manen tot gebed
en boete?
^AAST DE GROT WORDEN DE
zieken gebaad in de piscines. Het
is er een onafgebroken komen en
gaan van ziekenwagentjes. Men blijft
er z'n ontroering nauwelijks meester
Links: de hoofdstraat van Lourdes,
een drukke winkelstraat met talrijke
winkels, restaurants en al het an
dere, dat in een grote stad thuis
hoort. Honderd jaar geleden was dit
een dorpsweggetje
Rechts: Een deel van de indruk
wekkende verzameling krukken, cor-
setten, enz., die zieken na hun ge
nezing in Lourdes achterlieten om
opgehangen naast de grote te ge
tuigen van van Maria's voorspraak.
(Foto's: „De Leidse Courant")
DONDERDAG a^. vieren we
het feest van Maria's ver
schijningen te Lourdes. Een Ma-
ria-feest, dat in het Maria-jaar
1954 ongetwij'c' l de bijzondere
belangstelling ncl/jen zal. Voor
al ook omdat meer mensen dan
ooit tevoren zich opmaken dit
jaar een bezoek te brengen aan
Maria's grootste heiligdom, Lour
des. Ter gelegenheid van dit al
les gaven wij vorige week Za
terdag in een onopgesmukt ver
haal de geschiedenis weer van de
begenadigde zieneres Bernadet
te. Vandaag geeft een onzer re
dacteuren zijn persoonlijke in
drukken weer van een bezoek,
dat hij aan Lourdes bracht. Moge
het in de eerste plaats bijdragen
tot waarachtige viering van het
feest van a.s. Donderdag en ver
volgens stimuleren tot het bij
wonen van de grote Lourdes-
avond, die Maandag 15 Februari
a.s. in het St. Antonius Club
huis, Mare, Leiden, wordt ge
houden.
ANTOINE
de Saint Exupery
Van de week moeten we de
sterrenkijker heel hoog richten,
want we gaan de lucht in, waai
de ster van de week net als een
echt sterretje, hoog door de
wolken schiet.
Antoine de Saint Exupery is
een Fransman, die het liefste
met zijn vliegtuig hoog boven de
wolken zweeft en die verzot is
op spannende avonturen.
Als jongen viel Antoine niet
zo heel erg op; hij slenterde met
andere jongens langs de straat,
dronk een glas bier of een bor
rel, luisterde met een verveeld
gezicht naar de muziek van een
strijkje of gramofoon en had zo
een leven, waarin niet veel
slechte dingen gebeurden, maar
waarin ook zo erg weinig goede
daden een plaatsje vonden.
Op zekere dag kreeg hij ge
noeg van dat vervelende leven;
hij ging hard studeren en werd
vliegenier. Toen leerde hij hoe
heerlijk het is om een doel in
het leven te hebben. Het doel
van Antoine werd om avonturen
te beleven en daardoor de men
sen te helpen. Hij ging naar
Zuid Amerika en wilde daar een
manier vinden om van Buenos
Aires naar Patagonië te vliegen.
Tussen deze twee plaatsen ligt
het hoge, woeste Andesgebergte
en het was nog nooit een vliege
nier gelukt over deze hoge ber
gen heen te vliegen. Toen An
toine er met zijn vliegtuig bo
ven kwam, stormde het ver
schrikkelijk en felle sneeuwvla
gen probeerden zijn vliegtuig te
gen te houden, wat natuurlijk
heel gevaarlijk is. Maar Antoine
zette zijn tanden op elkaar en
vond een weg door de lucht,
waar het niet zo erg stormde en
sneeuwde. Hij landde in Pata
gonië en vertelde daar aan an
dere piloten hoe hij precies ge
vlogen had, zodat ook zij nu
over het woeste gebergte heen
konden vliegen. Op het ogenblik
vliegen er doorlopend vliegtui
gen van Buenos Aires naar Pa
tagonië en dat is te danken aan*
Antoine.
Toen brak de oorlog uit en
Antoine ging met zijn vlieg
tuig de soldaten aan het front
helpen. Dat deed hij zo goed,
dat de generaal hem eens in het
openbaar een pluimpje gaf:
„Antoine Saint Exupery,'' zo zei
de generaal, „is voor alle solda
ten een voorbeeld van plicht en
offerzin".
En de generaal had groot ge
lijk, toen hij deze woorden sprak,
want Antoine was niet alleen een
reuze knappe piloot, maar hij
was ook altijd erg vriendelijk
voo#p de mensen, die hij ont
moette. Nooit zou hij opschep
pen over de grote dingen, die hij
gedaan had, maar altijd hielp hij
andere piloten, wanneer ze iets
niet zo erg goed wisten. Zo
werd Antoine daar hoog in de
lucht een sterretje; niet omdat
hij zo goed kon vliegen, maar
omdat hij zo'n fijne vent was, die
slechts heel weinig aan zichzelf
dacht en die altijd klaar stonc'
om anderen te helpen.
STERRENKIJKER.
bij het zien van zóveel lijden, zóveel
berusting, zóveel hoop. Zieken, die
vaak met stervensgevaar de lange
reis gemaakt hebben, liggen er met
brandende ogen te staren. Ontroering
belet hen te bidden; slechts de aan
roeping „Maria, heil der zieken",
komt hen over de lippen.
Aangrijpend wonder. Niet in de
eerste plaats de wonderbare gene
zingen, 'die hier geconstateerd wor
den door een staf van de beste ka
tholieke en niet-katholieke medici
ter wereld. Want dat aantal is zeer
klein in verhouding tot de millioe-
I nen zieken die naar Lourdes komen.
Maar is het reeds geen wonder, dat
i zij niet bezwijken tijdens de onder-
I dompeling in het ijskoude water van
de piscine? Zieken met zweren en
open wonden overdekt, worden met
I honderden gebaad in hetzelfde wa-
i ter. De piscines worden slechts twee
maal per dag ververst. In normale
omstandigheden zou het water in
I staat zijn zelfs gezonde mensen te
j doen sterven.
Zusters en pelgrims staan gereed
om de zieken te helpen bij het ont
kleden en de onderdompeling. On-
dertussen bidt een priester de voor-
1 geschreven gebeden. Iedere dokter
1 moet. huiveren bij het zien van deze
met alle hygiëne en wetenschap spot
tende behandeling. Maar nog nooit is
er één zieke aan gestorven; nooit is
één ziekte verergerd door dit bad,
dat een haard van besmetting zou
moeten zijn.
De zieken ondergaan dit alles met
een vertrouwen, dat bewonderens
waardig is. Ondanks al hun pijnen
en ellende laten zij zich deze behan
deling welgevallen, overtuigd dat dit
hun laatste redmiddel is, indien God
wil, dat zij genezen. Gelaten onder
gaan zij deze beproeving en komen
even later weer naar buiten op hun
wagentjes. Op hun gezichten ligt een
glans van berusting. Zij weten het
laatste gedaan te hebben ,dat men
selijkerwijze mogelijk is: gebaad in
het water van de bron, die bij Ma
ria's verschijning plotseling ont
sprong.
Wie dit alles als gezond mens ga
deslaat kan de zieken slechts benij
den om zoveel hoop en vertrouwen,
ondanks alle menselijke -ellende, die
er tentoongespreid wordt. De gezon
de moet ziek geweest zijn om te we
ten wat gezond-zijn is; hij moet
Lourdes gezien hebben om te weten
wat ziek-zijn is. Dan rest hem slechts
één ding; hij valt op z'n knieën neer
en schaart zich bij de duizenden an
deren, die een machtig gebed aan
heffen, dat de zieken naar de onder
dompeling begeleidt.
IN DE MIDDAGUREN TREKT DE
grote Sacramentsprocessie langs
de zieken, die onder schaduwrijke
bomen in stoelen zitten of op wa
gentjes liggen. Duizenden pelgrims
lopen mee achter de Monstrans; tien
duizenden zien toe hoe de H. Eucha
ristie wordt rondgedragen door de
grootste verzamelplaats van men
selijk lijden die men zich denken
kan.
's Avonds trekt iangs dezelfde rou
te een feërieke lichtprocessie. Tien
duizenden lopen mee, dragen een
brandende kaars in hun hand en zin
gen in alle talen der wereld het lied
van Lourdes op de bergen, „Ave,
Ave, Ave Maria".
Hoe groots, hoe heerlijk, hoe on
beschrijfelijk is Lourdes wanneer
men het zó meemaakt. Wat een gran
diose eenheid van geloof wordt er
tentoongespreid. Men voelt zich op
genomen in de sfeer, deel uitmakend
van het wonder, dat sinds 1858 on
afgebroken voortduurt.
Alle aardse beslommeringen val
len weg. Hoe klein zijn hier de da
gelijkse zorgen waarmee men zich
thuis plaagt. Hoe schamel blijkt hier
het geloof, dat men in het leven van
alledag met zich draagt; hoe gering
j de godsvrucht, die men gewoonlijk
opbrengt. Hier is alles groots, ver
heven heilig. Hier voelt men zich in
staat een beter mens te worden, een
nieuw leven te beginnen. En terwijl
de kralen van de Rozenkrans U door
de vingers glijden, worden er voor
nemens gemaakt, die U nooit meer
zult vergeten. Want Lourdes blijft
onuitwisbaar in Uw herinnering; ge
zult er steeds aan blijven terugden-
ken, ook wanneer het leven van alle
dag weer zijn gewone gang herno
men heeft.
IS DIT NIET HET GROOTSTE
wonder *van Lourdes? Laat on
gelovigen smalend afgeven op de
wonderbare genezingen, die naar hun
mening niet echt kunnen zijn, al is
er geen medicus ter wereld, die er
een verklaring voor weet. Laat hen
smalen, Lourdes is vooral een oord
voor pelgrims, die tot stervens
toe in hun ziel gewond er gene
zing zullen vinden. Allemaal. Alle
millioenen, die er jaarlijks komen.
Hoevelen zijn er, die half ongelo
vig de heilige plaats betreden en
plotseling door onweerstaanbare
krachten gedwongen worden neer te
knielen voor de rots, waar eens Ber
nadette knielde? Hoevelen zijn hier
een nieuw en beter leven begonnen?
Hier, waar het Ave Maria over de
bergen klinkt, terwijl een bloedrode
zon ten onder gaat en de rotsen in
felle gloed zet. Wanneer de avond
valt een avond in Lourdes, die
men nooit vergeten zal en over
de heilige plaats een mystieke sluier
wordt gespreid van grijze nevel, die
over de bergtoppen aan komt zwe
ven, dan is het of de hemel haar
heiligdom toedekt, waaruit morgen
weer nieuwe genaden zullen stro
men.
De nacht valt snel in de bergen.
Snel en zwart. In de hospitalen lig
gen de zieken, gelukkig ondanks hun
pijnen. In de huizen en hotels slapen
de pelgrims. En Maria waakt.
Maria, heil van de zieken.
NIC SCHRAMA.
Daniël in de leeuwenkuil
Hij nam dekakatoemee!
De recherche te Tilburg heeft een
45-jarige vrouw uit Tilburg en haar
16-jarige pleegzoon gearresteerd,
verdacht van diefstal en het profi
teren daarvan. Voorts heeft op ver
zoek van de Tilburgse recherche de
politie in Den Haag een 18-jarige
kostganger van de gearresteerde
vrouw aangehouden, die onder toe
zicht van de voogdijraad stond.
Tegenover de politie heeft de laat
ste bekend zich te hebben schuldig
gemaakt aan een reeks diefstallen,
onder meer van geld en materialen
bij het schildersbedrijf waar hij
werkzaam was alsmede van bouw
materialen. De materialen werden
in de woning van de vrouw ver
werkt. Bij de diefstallen van bouw
materialen zou de pleegzoon hebben
geassisteerd. Voorts zou de pleeg
zoon zich hebben vergrepen aan kip
pen, vogels en wol en zelfs zou hij
kans hebben gezien een kakatoe, die
in de leeuwenkooi van het Tilburg
se dierenpark was opgesloten, te be
machtigen. Bij een bakker zou hij
tenslotte boter, hammen en peper
koeken hebben weggenomen. Zijn
pleegmoeder zou van deze diefstal
len geweten en er van geprofiteerd
hebben. Bij de vergijpen zijn nog
enkele andere minderjarige betrok
ken, doch dezen zijn niet in arrest
gehouden.
In de haven van Marken ging het Vrijdagmiddag vrolijk toe. Op het ijs dansten de jongemeisjes en jongemannen
van het eiland, gestoken in hun karakteristieke kleding volksdansen, d:e door velen met plezier werden bezien.
