mENE'S
Werkstudenten gaan mannen van
Nederland met de maatstok te lijf
Baarlo bouwde zijn landbouwschool
onder „felle barricaden-gevechten"
Mobilisatie-slachtoffers
1914-1918 klagen hun nood
Marken bedreigt
met uitsterven
Een oneerlijke ouvreuse ontfermde
zich over 10.000 gulden kasgeld
Dronkaard wilde
portier steken
Een kreeg iets anders, ander
kreeg meer dan hij verwachtte
W apenbroeder
was gauwdief
eerste liefde
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1953
JE LEILJSfc COURANT
TWEEDE BLAD - PAGINA 3
MET PASSEN EN METEN
Confectie-pakje niet
alleen voor kleine man
Momenteel zwerven door Neder
land een vrij gToot aantal werkstu
denten in de medicijnen, die, gewa
pend met maatstok, kleermakers-
krijt en grote opschrijfboeken, de op
dracht hebben om bij 1000 heren 30
verschillende maten te meten.
De studenten werken aan een op
dracht, die het bureau voor toege
paste statistiek heeft ontvangen van
de Nederlandse confectie-industrie,
die nu eens precies wil weten, wat de
gemiddelde maat van de Nederlandse
man is.
Enkele jaren geleden heeft een tex-
tiel-fabriek eens zo'n statistiek voor
dames laten maken en het resultaat
was, dat er belangrijke wijzigingen
werden aangebracht in d« confectie
maten voor'dameskledi' waardoor
ruim 50 pet. meer dames n vroeger
zich in passende confeeue konden
steken. Vele dames deden dit prompt,
waardoor de omzetten omhoog gin
gen; dit had een verlaging van de
kostprijs ten gevolge.
Enkele fabrikanten zijn van me
ning, dat een zelfde reeks van voor
delen ook op het terrein van heren-
confectie aanwezig is en zij hebben
daarom aan het bureau van toege-
(Advertentie)
paste statistiek de maat gevraagd.
Het bureau maakt er een grondige
studie van. Nog deze maand zullen
de werkstudenten 1000 heren met de
meetlat bewerkt hebben en het vol
gend jaar zullen er nog 10.000 heren
met hun maten geboekstaafd worden.
Met de aldus verkregen gegevens
meent het bureau de fabrikanten vol
doende inlichtingen te kunnen ver
schaffen.
Avondmis op 1 Mei
in Concertgebouw
De viering van het feest van de
arbeid op 1 Mei 1954 zal een bijzon
der karakter krijgen. In Amsterdam
bestaan plannen om een plechtige
Avondmis op te dragen in het Con
certgebouw. Het altaar zal slechts één
keer voor dit doel worden gebruikt;
daarna zal het worden geschonken
aan een der nieuwe kerken in de
hoofdstad. Het streven is de viering
van het feest van de arbeid niet al
leen te beperken tot de werknemers,
maar er overeenkomstig de wens
van de Paus alle standsorganisaties
bij te betrekken.
Gisteren geopend
„Niemand beleeft de dag van van
daag werkelijk, tenzij hij de vroege
re dagen indachtig is", met dit citaat
van een klassiek wijsgeer begon de
burgemeester van Maasbree gisteren
zijn toespraak, ter gelegenheid van
de opening van de nieuwe lagere
landbouwschool te Baarlo, waarvan
de bouw wegens allerlei procedures
met baron M de Weichs de Wenne
zoveel voeten in de aarde heeft ge
had.
Men was juist aan de uitvoering
van de plannen toegekomen, toen de
in begin 1952 heersende financie
ringsmoeilijkheden voor openbare ob
jecten de eerste hindernissen op
wierpen.
Toen eenmaal met debouw was
begonnen, en de muren reeds tot
raamhoogte waren opgetrokken,
maakte ba^on Weichs de Wenne een
kort geding bij de Roermondse recht
bank op grond van het feit, dat hij in
Aether klanken
ZATÉRDAG.
HILVERSUM I, 402 m.
7.00—24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram. 7.15
Gewijde muz. 7.45 Morgengebed en
lit. kal. 8.00 Nieuws en weerber. 8.15
Gram. 9.00 Voor de huisvrouw. 9.25
Waterstanden. 9.40 Pianorecital. 9.55
Plechtige Hoogmis. 11.30 Voor de zie
ken. 12.00 Angelus. 12.03 Gram. (12.30
12.33 Land- en tuinb.meded.) 12.55
Zonnewijzer. 13.00 Nieuws en Ka
tholiek nieuws. 13.20 Amus.muz 14.00
Boekbespr. 14.10 Gram. 14.20 En
gelse les. 14.40 Vrouwenkoor. 15.00
Kron. v. Letteren en Kunsten. 15.40
Fanfare-ork. 16.00 Gram. 16.30 „De
schoonheid van het Gregoriaans".
17.00 Voor- de jeugd. 17.55 Sportuit
slagen. 18.00 Voor de jeugd. 18.15
Journalistiek weekoverz. 18.25 Lichte
muz. 18.45 Buitenlandse correspon
denties. 19.00 Nieuws. 19.10 Gram.
19.20 Parlementsoverz. 19.30 Gram.
20.00 „Het congres van de K.V.P. te
Utrecht". 21.00 Gevar. progr. 21.50
Act. 22.00 Licht progr 22.30 „Wij lui
den de Zondag in", avondgebed en
lit. kal. 23.00 Nieuws in Esperanto.
23.2224.00 Kamerork.
HILVERSUM II, 298 m.
7.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA
19.30 VPRO. 20.00—24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Gram.
7.15 Gym.. 7.33 Gram. 8.00 Nieuws.
8.18 Gram.*8.55 Voor de vrouw. 9.00
Gym. 9.10 Gram. VPRO: 10.00 „Tij
delijk uitgeschakeld", caus. 10.05
Morgenwijding. VARA: 10.20 Voor
de arbeiders in de continubedrijven.
11.35 Sopr. en piano 12.00 Orgel en
zang. 12.33 Gram. 13.00 Nieuws. 13.15
VARA-Varia. 13-20 Roemeens ork.
13.45 Sportpraatje. 14.00 Ork.conc.
14.30 Fries progr. 14.55 Volksdansen.
15.20 „Van de wieg tot het graf",
caus. 15.40 Dansmuz. 16.10 Muz.caus.
(Met illustr.) 16.25 Kamer-ork. 17.00
Radioweekjournaal. 17.30 Lichte muz.
18.00 Nieuws en comm. 18.20 Lichte
muz. 18.40 Regeringsuitz.: „Zoek
licht op de Westerse Defensie. 19.00
Artistieke Staalkaart. VPRO: 19.30
„De Remonstrantse Gemeente te
Friedrichstadt". 19.55 „Deze week",
caus. VARA: 20.00 Nieuws. 20.05
Gevar. progr. 22.00 Socialistisch
comm. 22.15 Franse muz. 22.40 „Onder
de pannen". 23.00 Niews. 23.1524.00
Gram.
zyn pachtrechten op de bouwgrond
aangetast zou zijn. Als vijandelijk
vermogen was dit gehele bezit aan
het rijk vervallen, en aan het Ned.
beheersinstituut in beheer gegeven.
Op 10 April 1952 gelastte de recht
bank de stopzetting van de bouw.
De volgende stap van het gemeen
tebestuur was ontbinding van een
pachtovereenkomst bij de pachtka-
mer van het Venlose kantongerecht
aan te vragen. Dit werd verleend.
Beide partijen gingen an de respec
tieve uitspraken in hoger beroep en
vorderden gelijktijdig de betaling
van dwangsommen. Toen ontstonden
de schermutselingen, welke volgens
de burgemeester „zoveel ophef heb
ben veroorzaakt. Beurtelings nam
men eikaars versperringen weg.
Nadat de gemeente op haar beurt
bij de Roermondse rechtbank be
scherming van haar rechten had aan
gevraagd en verkregen, hielden de
openlijke conflicten op en werd de
strijd verder achter de groene tafel
gevoerd in een kettingreactie van
rechtsgedingen, waarin de laatste uit
spraak nog steeds niet gevallen is.
Wie denkt er
nog aan
hen?
Mobilisatie, oorlog, bezetting, Indië,
Korea, watersnood; in zeer ruwe
lijnen is dit een overzicht van de
moeilijkheden, die Nederland de
laatste 15 jaren heeft moeten dragen.
Uit ieder van deze perioden kwa
men slachtoffers voort; mensen, die
tot dan toe wellicht gelukkig en
onbezorgd geleefd hadden, die door
een van deze rampen getroffen wer
den en daardoor vaak hun gehele
leven verwoest zagen.
En het geneugen van de mens, die
niet getroffen wordt, is ontstellend
zwak. Wanneer de toestand „actueel"
is, is men vol medeleven, maar zodra
er enige tijd verlopen is en vooral,
wanneer een nieuwe moeilijkheid
zich voordoet is men de slachtoffers
van de vorige ramp vergeten.
Wie, die niet door het leed, voort
gesproten uit de mobilisatie van 1914
1918, getroeffn werd, zal nog wel
eens een ogenblik denken aan de
tobbers, die ru reeds 35 jaren met de
grootste moeilijkheden te kampen
hebben?
De mobilisatie bracht mee, dat er
een aantal toentertijd jonge mensen
tijdens oefeningen gewond en inva
lide raakten of gedood werden.
Er kwamen nieuwe rampen over
Nederland en alhoewel zij hun el
lende steeds groter zagen worden,
werd het medelijden van het land en
de hulp der overheid gericht op de
nieuwe rampen, omdat deze in de
belangstelling stonden. Daarom von
den de slacnloffers ook bijna geen
gehoor op de ministeries, waar zij
hun nood klaagden, want deze waren
bezig met andere zaken, waarover
straks lastige vragen gesteld konden
worden in de Kamer, en wie dacht,
nu nog aan de mobilisatie-slachtoffers
van een vergeten oorlog?
JONGEREN TREKKEN WEG
In Edam dreigt, evenals in Volen-
dam, een grote werkloosheid, zowel
door het relatief zeer toegenomen
aantal jongeren beneden 15 jaar als
door de teruggang van de werkgele
genheid in de visserij, tengevolge van
de inpolderingen.
Marken heeft thans reeds een
hoge werkloosheid De aanleg van
industrieterreinen wordt als een
noodzakelijke voorziening aange
merkt. Voor Marken zouden deze ter
reinen in Monnikendam moeten
worden gezocht. Voor het behoud
van de samenlevingen van Marken en
Volendam, die van grote betekenis
zijn voor het vreemdelinvenbezoek,
moeten de toevangswegens en de
werkgelegenheid worden verbeterd.
De slechte woningtoestanden op
het eiland Marker vormen echter
evenzeer een bedreiging voor de
Marker samenleving, aangezien de
jongeren steeds meer weggaan van
het eiland en elders een bestaan
zoeken.
Alleen wanneer er een coördina
tie kan worden bereikt in het ver
beteren der verbindingen, het be
vorderen van de woningbouw en de
uitbreiding der industrieterreinen
kunnen de moeiliikheden voor Vo
lendam en Marken worden opgelost.
ZENDER HILVERSUM U
GEREVIDEERD
Sinds vanochtend 6.40 uur is de
hoofdzender Hilversum II weer in
de lucht. Met het oog op een nood
zakelijke antennerevisie is deze Lo-
pikse zender ongeveer twee maan
den op non-actief geweest. De zwak
kere hulpzender Lopik 3 heeft gedu
rende deze periode de programma's
van VARA. AVRO en VPRO in de
aether gebracht. De ontvangst was
in vele delen van ons land dermate
slecht, dat boze reacties van radio
luisteraars niet uitbleven. Het tech
nisch personeel van het zendstation
radio Lopik heeft zich toen een ex
tra inspanning getroost om de repa
ratie-werkzaamheden zo spoedig mo
gelijk te kunnen beëindigen.
Zoals bekend is de hoofdzender
Hilversum I enkele maanden geleden
reeds gerediveerd.
Kroegbaas-kashouder
Een twintigjarige ouvreuse van een
Zwolse biscoop heeft gisteren
voor de rechtbank te Zwolle tien
maanden gevangenisstraf waarvan
vier maanden voorwaardelijk met
aftrek, tegen zich horen eisen. Zij
heeft in vijftien maanden tijd kans
gezien een bedrag van ongeveer
1 10.000 uit een kast in een kantoor
van de bioscoop te stelen.
Het meisje wist dat de sleutel van
de kast in een lade van het bureau
lag. Zij heeft het geld ontvreemd
in de periode tussen April 1952 en
Juli 1953. In Februari van dit jaar
werd pas bemerkt, dat er tekorten
waren en in Juli werd een kastekort
geconstateerd van 16.600. Verdach
te geeft echter toe slechts f 10.000 te
hebben gestolen. Het verschil is niet
Het gestolen draad deed
hun de das om
De Hoekse waard en het Westland
werden de laatste tijd onveilig ge
maakt door de 27-jarige koopman De
G en de 22-jarige schilder M., beide
uit Rotterdam, die door de politie
aldaar zijn aangehouden.
Met een gehuurde auto zijn zij op
strooptocht geweest. Zij laadden
alles op wat maar van hun gading
was. In Rotterdam hebben zij van de
Nederlandse Spoorwegen vrij kost
baar koperdraad ontvreemd. Toen
zij op 17 October, j.l. dit draad aan
de Blinded'jk trachten te verstop
pen, was de politie hen reeds op het
spoor. De bewijzen!ast tegen hen
stapelde zich op zodat het eind
van het liedje was dat ze ter beschik
king van de justitie gesteld konden
worden. Uit het onderzoek bleek dat
bij de draaddiefstal twee vriendin
netjes op de uitkijk hadden gestaan
en dat een van de dieven, toen hij
de arrestatie zag naderen, het koper
draad in het water van de Nieuwe
Maas heeft laten verdwijnen. Voorts
werden nog twee helers gearresteerd.
duidelijk geworden.
Het meisje zou tot haar daden zijn
aangezet door een caféhouder uit
Zwolle. Bij hem zou het meisje
geld in bewaring hebben gegeven.
Deze caféhouder stond wegens op
zettelijke heling eveneens terecht.
Hij betwistte geld in bewaring te
hebben gekregen. Het was slechts
om te wisselen, dat het meisje geld
kwam brengen, aldus verklaarde hij.
De officier nam aan, dat er inder
daad geld in bewaring is gegeven.
Hij eiste tien maanden gevangenis
staf tegen de caféhouder.
Tegen een derde verdachte, die
eveneens bij de bioscoop in dienst
is geweest en eenmaal een bedrag
van 40 heeft gestolen, luidde de
eis ƒ40 boete of twintig dagen en
'n maand voorwaardelijk De ouvreu
se had haar geleerd hoe aan het geld
te komen.
Maar er zijn gezinnen, die van
17.30 per week moeten leven, er
zijn invaliden, die door militaire art
sen slechts vooi een gedeelte invalide
werden verklaard, waardoor zij maar
een gedeelte van het toch al mini
male pensioentje krijgen, terwijl me
dici verklaren, dat zij niet in staat
zijn enig werk te verrichten om hun
pensioentje aan te vullen.
De bond van invaliden en nabe
staanden heeft gisteren een demon
stratieve vergadering belegd in Den
Haag en daar hevig geprotesteerd te
gen de verwaarlozing van hun be
langen. Men nam het vooral op voor
de weduwen van gesneuvelden, die
momenteel in de grootste armoede
leven.
Portier sloeg hem neer
Een dertigjarige dronkaard werd
gisteravond in een van de Groningse
café's te lastig en de kroegbaas, die
aan zag komen, dat hij van de man
meer last dan voordeel zou krijgen,
gaf de portier eventjes een blik van
verstandhouding.
Deze mannetjesputter kwam naar
de herrieschopper toe en greep hem
in zijn kraag. Het slachtoffer kon
zich moeilijk met deze gang van za
ken verenigen en wilde dit de portier
uitleggen.
Portiers van café-tjes zijn echter
nogal vrij kort van stof en daar de
buitendeur bereikt dreigde te wor
den, lanig voordat de man de zaak
precies uit de doeken had gedaan,
werd hij kwaad over zoveel gebrek
aan belangstelling Hij greep een mes
uit zijn zak en wilde de portier hier
mede tot meer aandacht dwingen.
De portier haalde eens flink uit en
de man lag tegen de grond. Vervol
gens belde de baas de politie op en
de man zal zich nu wegens poging
tot zware verwonding voor de recht
bank te verantwoorden hebben.
Zakken voor huiden
verkocht
Opnieuw heeft het gerechtshof te
Amsterdam in hoger beroep uitvoerig
de zaak behandeld van de leverantie
van kisten en vaten, die in plaats
van krokodillenhuiden en leguanen-
vellen zakken en zout bevatten ge
leverd door een buitenlandse huiden
firma te Singapore en bestemd voor
een goederenhandel in Amsterdam.
In deze zaak stonden terecht de 38-
jarige manager en de 44-jarige S.,
beiden op Malakka woonachtige Ne
derlanders.
De procureur-generaal eiste terza
ke van oplichting en valsheid in ge
schrifte tegen elk der verdachten
twee jaar met aftrek. De officier van
justitie had tegen V. twee jaar met
aftrek geëist en tegen S. anderhalf
jaar met aftrek.
Eruit of
erin vliegen
Een in Canada woonachtige
Zuid-Afrikaan met het vrouwen
overschot ten onzent bekend,
verzocht enige maanden geleden
de burgemeester van Amsterdam
schriftelijk, hem aan een vrouw
te helpen.
Zoals hij beweerde was hij
1.60 lang, had groene ogen en
gebruikte „nie drank nie". Dus
wel een gunstig persoon. Een
Amsterdams blad nam bij wijze
van proef zijn verzoek over.
Een dezer dagen schreef een
inmiddels opgewonden Zuid-
Afrikaan, dat hij maar liefst
1000 vrouwen tussen de 1.& en 30
jaar, bereid had gevonden, zich
samen met hem, door de rimboe,
een levenspad te hakken. Er
was, volgens hem een meisie-
dame bij, waarvoor hij a prima
vista „liefde" had opgevat. Hij
zou haar zijn foto sturen en dan
kende ze elkaar lang genoeg om
te kunnen trouwen. Duizend
Nederlandse meisjes wilden er
eens uitvliegen. Gelukkig vliegt
er echter maar één in
HET ONDEUGDELIJK KARRETJE
„Aan die wagen van jou mankeert
nu ook altijd wat!" mopperde enige
tijd geleden een Hummelose garage
houder tegen de onfortuinlijke be
zitter van een karretje, dat zijn beste
tijd gehad had.
De man vond het ook maar be
roerd en na enig peinzen, vonden de
mannen een oplossing:
„Je moest dat ding maar in brand
steken ,dan ben jij het kwijt, behoef
ik het niet rpeer te maken en krijg je
van de verzekering de centen ook
nog".
De eigenaar zag er wel wat in en
enkele dagen later maakte hij op een
stille landweg even buiten Hummelo
met zijn schroevendraaier een gaatje
in de benzinetank. Een klein vonkje
behoefde hij er nu nog maar bij te
houden en de wagen zou branden als
een lier.
Nu, dat deed de wagen inderdaad,
maar de man speelde misschien zijn
spel te goed, want hij brulde zo hard
van nagemaakte schrik, dat een poli
tieman, die toevallig in de buurt was,
toesnelde en de brano wist te blus
sen, voordat het karretje helemaal
tot as was versmolten.
De politie vono de brand een beetje
merkwaardig en de brokstukken wer
den in beslaggenomen.
Hierdoor liepen de plannen een
klein beetje anders, dan de twee
mannen berekend hadder-
Het karretje is de eigenaar inder
daad kwijt en de garagehouder zal
het niet meer behoeven te repareren.
Alleen de verzekeringsgelden zijn
niet volgens wens ontvangen, daar
voor in de plaats kreeg de ex-auto-
bezitter een eis van 'n half jaartje on
voorwaardelijk, gisteren voor de Al
melose rechtbank
De kieskeurige garagehouder hoor
de 2 maanden tegen zich eisen.
Heler van de wal in
de sloot
e 29-jarige Amsterdamse dok
werker S., die door de rechtbank ter
zake van diefstal meermalen gepleegd
tot VA jaar met aftrek en ter be
schikkingstelling van de regering
was veroordeeld, was van dit vonnis
in appél gekomen, omdat hij zo
deelde hij vandaag voor het gerechts
hof mede bezwaar had tegen de
onvoorwaardelijke ter beschikking
stelling. Hierdoor zou hij zijn be
trekking verliezen..
Op Kerstnacht 1952 en op de ramp
nacht van 1 Februari j.L en later nog
een derde keer had de verdachte
naar hij toegaf tezamen met an
deren inbraken gepleegd. In de
rampnacht vernielde hij met een
steen de spiegelruit van een juwe
lierszaak in Amsterdam Oost. Tot
de buit behoorden o.m. 18 horloges,
gouden ringen enz. De procureur-ge
neraal eiste tegen de dokwerker, die
reeds acht veroordelingen op zijn
strafblad heeft staan, bevestiging van
het vonnis van de rechtbank.
Tegen de 48-jarige kellner B., die
schuldheling van de gestolen horloges
ten laste was geLegd en door de
rechtbank tot drie maanden was ver
oordeeld, eiste de procureur-gene
raal omdat hij opzet heling bewezen
achtte, één jaar. Hij achtte de door
de rechtbank opgelegde straf te laag.
De verdachte voerde aan, dat hij niet
had geweten toen hij de horloges in
onderpand had genomen, dat ze van
diefstal afkomstig waren geweest.
Het hof zal op 19 Nov. arrest wijzen.
Tegen een soldaat uit Hilversum,
die zich in Juli van dit jaar in het
kamp Wittenberg te Stroe aan een
reeks diefstallen van geld heeft
schuldig gemaakt werd Donderdag
een gevangenisstraf van een jaar
met aftrek geëist, waarvan vijf maan
den voorwaardelijk met een proef
tijd van drie jaar. Hij zei geen enkel
lichtpunt in deze zaak te zien. Het
beroven van kameraden vond hij
ernstig. Beklaagde sloop des nachts
door de gebouwen van het complex
en stal dan uit de broekzakken por-
temonnaies. die hij na het geld er
uit gehaald te hebben, wegwierp
in de W.C. Op een gegeven moment
werd hij echter betrapt. Beklaagde
zei het geld te hebben gebruikt om
een radio zo vlug mogelijk af te be
talen. De militaire raadsman schreef
het delict toe als uitvloeisel van- het
slechte milieu waaruit beklaagde
sinds zijn prilste jeugd is opge
groeid. Hij vroeg een psychiatrisch
onderzoek. Hiertoe besloot de krijgs
raad.
Een vijfjarig meisje is Woens
dagavond, terwijl het al donker was,
in een naast haar woonhuis staande
pompbak te Breukelen gevallen en
verdronken.
19)
Maar wat duivel! Hij zou zich niets
meer van hem aantrekken, zou hem
op een afstand houden, al verscheen
hij ook nog zo vaak naast Alvares.
Sven liet zich zijn ontbijt goed
smaken.
Uren later op het promenadedek
eerste klas.
Een prachtig uitzicht over de on
metelijke wereldruimte. Een symfonie
in blauw, groen, wit, en goud. Een
in-elkaar-vloeien van blauwe hemel
en groene zee. Een schitterende stra
lende zon, die daarover haar gouden
licht spreidde.
Sven liep door de rooksalon naar
de aangrenzende speelzaal. Aan alle
tafeltjes zaten mensen in het spel
verdiept. Bridge en rummy schenen
de voorkeur te hebben. Er waren
Duitsers, Engelsen, Amerikanen en
~den van andere nationaliteit. Zij
llen probeerden hun geluk. Aan een
er tafeltjes ook het grijze hoofd, de
smalle adelaarsneus, het profiel van
senor Alvares. Sven trad naderbij, en
bleef achter de Argentijn staan, die
met drie vreemde heren zat te spe
len. Hij keek graag naar het spel al
voelde hij er weinig voor. om zelf
mee te doen. De partij liep ten einde.
De heren legden hun kaarten neer
en bestelden nog een whiskey-soda.
De steward bracht een stoel voor
Sven. Alvares stelde de jonge Duit
ser voor, noemde de namen der ande
re heren. Degeen, die naast de Ar
gentijn zat, keek Sven wat aandach
tiger aan. Trok verrast de borstige
wenkbrauwen op, er kwam een her
innering bij hem op. Ook Sven keek
hem aan, een gelijkenis trof hem, of
was het
Daar wendde de ander zich reeds
tot hem.
„Pardon, was u onlangs niet met
een groot gezelschap in Atlantik in
Hamburg; met Jürgen Holt?"
„Ja, zeker, natuurlijk. Nu herken
ik u ook weer. Neemt u mij vooral
niet kwalijk, dokter!"
Toen de anderen het spel weer wil
den hervatten, weigerde de arts
„Neen, dank u, mijn kaarten zijn
vandaag te slecht, ik heb niet één
fatsoenlijke erbij gehad. Ik praat lie
ver wat met mijnheer Heibrink!"
Dokter Hattendorf ging met Sven
naar de rookkamer terug. Met een
blik op de mensen, die hier zaten, zei
hij: „Zoveel internationaal publiek
had ik niet verwacht, maar tegen
woordig schijnt iedereen te reizen.
Geen wonder met zulke snelvarende,
gerieflijke schepen, als er de laatste
tijd overal worden gebouwd!" Hij
■stak een sigaar aan en bood Sven een
sigaret.
„Waarheen gaat de reis? U bent
toch de vlieger nietwaar? Een vriend
van Jürgen Holt?"
„Ja, dat ben ik, zo te zeggen van
af de schoolbanken. Een vliegaange-
legenheid voert me nu naar Zuid-
Amerika".
Sven vertelde de dokter alles uit
voerig. Deze volgde met belangstel
ling zijn woorden.
,JDat is een mooi succes, dat ver
dient een gelukwens! Maar één ding,
beste Heibrink, als ik u als landge
noot een raad mag geven. Pas op, dat
u de reis niet vergeefs maakt. Begrijp
me goed, de mensen daar zijn sym
pathiek, ridderlijk, uiterst gastvrij,
maar toch zou ik alles zwart op wit
laten zetten. Men kan nooit weten
wat er gebeuren kan".
„Zeker, ik begrijp u volkomen,
maar dat heeft senor Alvares mij zelf
al beloofd".
„Dan is het goed! Want men weet
nooit, hoe iets afloopt. Het is beter
vooruit te denken, en zich te verze
keren". Er kwam een glimlach op
zijn sprekend gezicht, die hem veel
jonger maakte. „Men moet in alle
zakelijke aangelegenheden zo den
ken. en als zodanig moet u uw vlieg-
kwestie ook opvatten naast het ideële,
dat er voor u ligt. Ik ben de zoon van
een koopman, moet u weten, Zodoen
de heb ik een zekere dosis zakelijk
heid, nuchterheid meegekregen. Als
arts heb ik natuurlijk mijn idealisme
nodig, anders zou veel tot de onmo
gelijkheden voor mij behoren"
Sven vernam nog, dat de dokter
voor een erfenis-kwestie in Monte
video moest zijn. daar een overleden
broer van hem als laatste wens te
kennen had gegeven, dat zijn broer
tot hulp en steun van zijn grote ge
zin voor korte tijd zou overkomen.
„Steeds hoopten wij broers, elkander
na lange jaren terug te zien. Ons
werk liet het evenwel nooit toe. Geen
van ons kon de tijd voor de lange
reis eraf nemen. En nu mijn broer
voor altyd is heengegaan, ga ik er
naar toe, gehoor geven aan zijn laat
ste verzoek. Ironie van het noodlot.
Nu kwelt de gedachte, waarom het
niet eerder is gebeurd".
De dag van aankomst naderde. Het
onweer dat gebroed had, was gaan
liggen, de zee ademde weer kalm en
gelijkmatig.
De passagiers, waaronder Sven Hei
brink. stonden aan de reling en blik
ten in de wazige verte. In de richting
die het schip volgde, doken nu lage,
donkere wolkenbanken op, stegen
hoger aan de kim, en de mensen
kwamen tot de ontdekking, dat het
geen wolken waren, maar kleine
bergen van het land, dat zij spoedig
zouden betreden. Toen zij dichterbij
kwamen, zag Sven de gespleten rot
sen, dit stil oprezen uit het glashel
dere blauwe water van de Oceaan,
's Nachts had' er nog een dichte ne
vel over het water gehangen, maar
nu, bij dag, was de zee spiegelglad
en erboven straalde een schoon ge
veegde blauwe hemel.
Senor Alvares en zijn onafscheide
lijke metgezel Rodriguez kwamen
dichterbij
„Nu", glimlachte de eerste tegen
Sven, „nu hebben we ons doel spoe
dig bereikt. Ik hoop, dat het u bij
ons bevallen zal, Buenos Aires is niet
zo'n tropenstad als Rio de Janueiro,
daar het in de gematigde luchtstreek
ligt. maar het is een interessante we
reldstad, in 1535 gesticht door Pedro
di Mendozo, na jaren afgebrand, en
in 1580 door Garay weer opgebouwd.
We hebben een mooi, zeer vrucht
baar achterland, en men bespeurt de
sterke adem der natuur in de omge
ving ook m de stad".
„Een herenleventje kan me er lei
den", wierp Rodriguez er tussen,
„water, strand, baden, de prachtigste
ontspanningsoorden".
„Ziet u" Alvares legde zijn hand
op Sven's arm, „de zon boven Mon
tevideo we varen nu de La Plata,
de rivier, die een breedte heeft van
45 kilometer, langs".
Sven keek in gedachten naar het
water. Wit schuim danste op de gol
ven, die in wedloop de oever tege
moet rolden. Zijn ogen zochten de
haven. Kort te voren had dokter Hat
tendorf afscheid vanhem genomen
en was aan land gegaan.
Het was later. De passagiers ston
den vol verwachting aan de reling
Buenos Aires naderde
„La Boca", legde de Argentijn de
jonge Duitser uit, „waar de dokken
op liggen de stad heeft de meest
moderne haven voor de grootste sche
pen, by dok 4 legt onze boot aan".
Een poosje bleef het stil tussen
hen. Alleen de stemmen der anderen
om hen heen. Toen klonk de stem
van Rodriguez: „O, Dio!" Geboeid
staarden zijn ogen naar de haven, die
steeds dichterbij kwam. „Kijk eens,
Don Roberto, daar, op de Paseo de
Julio".
