Leidse Courant | 1953 | 2 november 1953 | pagina 8

Morgen wordt St. Hubertus-jacht gehouden...

MARLENE'S

Herinnering aan wilde jager,
die een hert ontmoette

DE DOLLE MUSKETIERS" <29>

eerste liefde

MAANDAG 2 NOVEMBER 1953

DE LElDbE COURANT

TWEEDE BLAD PAGINA 4

MUZIKALE HONDEN

HET zijn er slechts weinigen, die het
genot kennen, welke een jacht
te paard de mens kan verschaffen. Is
het paardrijden reeds een weelde op
zich zelf, het volgen van de honden
gedragen in langgerekte galop door
een schoon gevormd paard van edele
afkomst is voor de ruiter de' kroon op
het werk.

Engeland is van ouds het land,
waar de jacht-te-paard een grote po
pulariteit geniet, niet alleen onder de
beter gesitueerden, doch ook onder
farmers en burgers, die minder met
aardse goederen gezegend zijn.

Vele zijn de meutes, de om het
nu maar eens populair uit te druk
ken honden-kudden, welke aan
de overzijde worden onderhouden.
Ons land kende er vóór de oorlog
slechts één, welke werd gehouden
door de Kon. Ned. Jachtvereniging.
En een min of meer privé-meute de
„Hubertus-meute". Alleen met de
laatste werd werkelijk gejaagd op
wild. In dit geval op „het" haas. (Ja
het jagerslatijn en jagerjargon heeft
aan de j ach truiter ij ook uitdrukkin
gen geleend!) Van beide meutes was
zo goed als niets meer over na de
oorlog en thans is het te danken aan
het koninklijk gebaar van Prins
Bernhard en de Duke of Beaufort,
dat men in ons land ook weer volop
achter de meute zal kunnen jagen.
Dit .jagen" moet ge echter met een
korreltje zout nemen, want beter
zoudt ge kunnen spreken van „rij
den". Ons land geeft namelijk de
jachtruiter, die werkelijk ter jacht
wil rijden, bijzonder grote moeilijk
heden op te lossen. Ons fand is dicht
bevolkt en de bodem wordt zeer in
tensief bewerkt. De grond is duur
en kostbaar in de lage landen en
het feodale tijdperk, waarin „de
heer" deed wat hem beliefde op het
land van zijn pachters ligt in de
meeste streken van ons land al ver
in het verleden verscholén. De indi
vidualistische Nederlander omheint
zijn terrein, hetzij met sloten, hetzij
met prikkeldraad-afrasteringen, het
zij met ander omtuiniingen.

Uit de aard zijn te onzent vooral
de golvende heideterreinen en de
bosrijke streken het aantrekkelijkst
voor het jachtrijden, terwijl men te
vens daar het voordeel heeft minder
cultuurgronden te moeten opnemen
in het parcours van de jacht. Oho,
zult ge opmerken, welk een eigenaar
dige jacht is dat, een jacht waarbij
de mens van te voren zijn parcours
kan bepalen. Ja lezer, dat was juist
hetgeen wij U wilden vertellen. Daar
hebt gij inderdaad de spijker op de
kop geslagen, want bij een werke
lijke „jacht" te paard kan het par
cours van te voren niet bepaald wor
den, zij het dan dat door het aange
ven en daardoor vermijden van ver
boden terreinen men wel niet ge

heel willekeurig er maar op los kan
rijden.

Beduvelde honden.

In een land als het onze zal mees-
ten-tijds „op de slip" moeten wor
den gejaagd. Op zichzelf zeer inte
ressant, want het z.g. hondenwerk
kan men evengoed waarnemen.
Evengoed kan de jachtruiter, wan
neer hij tenminste niet teveel ach
ter in het „veld" is gebleven, getui
ge zijn van de wijze, waarop de
meute het spoor vindt, het volgen
onder het geven van luide „muziek"
(een poëtisch woord voor het ordi
naire „blaffen") en tenslotte zal hij
dan ook bijwonen hoe de honden
aan het eind van de „jacht" zwaar.
beduveld worden, want de vos,
die zij verwachtten (en die zij
inderdaad geroken hebben) en
waarom zij zich zo buitenadem heb
ben gerend, die vos verschijnt niet
en zij moeten zich tevreden stellen
met enkele stukken vlees, op zich
zelf natuurlijk een tractatie, maar
wij kunnen ons voorstellen, dat de
slimste onder de honden toch zegt,
dat hij zich daarvoor niet heeft uit-

Aan slip getrokken.

Bij die slipjagerij is ook een man,
een ruiter die met het slip ten nauw
ste te maken heeft, in betrekking.
Dat is de sliptrekker. Hij is eigenlijk
„de man" die de honden dus te pak
ken neemt. Hij trekt aan een lang
touw, te paard gezeten, een grote
lederen bal voort, welke bal b.v. ge
vuld is met mest uit het hok van 'n
heuse Reynaert. Voila tout! Dat is
alles en week-in, week-uit en jaar-in
jaar uit laten de honden zich er in
lopen!

De „Hubertus Hunt" joeg voor de
oorlog op werkelijk wild en in dit
geval zoals gezegd, op „het" haas.
Daarvoor heeft men nodig „harriers",
zoals men voor de vossenjacht „fox
hounds", voor de jacht op herten
„staghounds" gebruikt. De jachtter
reinen waren voornamelijk gelegen
in het Zuiden en Oosten des lands.

Hoe uitgebreid het jachtrijden in
Engeland wel is moge blijken uit het
feit, dat nog in 1940 in Engeland,
Schotland en Ierland in totaal niet
minder dan 219 meutes geregistreerd
stonden, een aantal, dat voor de eerste
wereldoorlog slechts weinig groter
was!

Ook in Frankrijk is de jacht te
paard een edel en uitgebreid ver
maak, zij het dan, dat het daar min
der voor elkeen, die er lust toe ge
voelt en er het geld voor heeft, toe
gankelijk is. Het is daar meer exclu
sief, meer nog feodaal en bijna nog
meer een traditie, welke nauwgezet
in ere wordt gehouden, dan zulks het
geval is in Engeland. Ruim 300 meu
tes is Frankrijk nog rijk.

DAT de jacht té paard tot één der
alleroudste vermaken moet wor

den gerekend, welke onze Westerse
landen kennen zult gij willen aanne
men, wanneer ge slechts vagelijk in
herinnering terugroept de valken
jachten. Dat was dus in de middel
eeuwen en het is uit de vroegste dier
tijden, dat de tegenwoordige schuts
patroon der jagers, meer in het bij
zonder der jachtruiters, stamt. Toch
is St. Hubertus niet altijd der jagers
schutsheilige geweest. Vóórdien is er
een tijd geweest, dat in hetzelfde uit- j
gebreide gebied der Ardennen, dat!
tussen twee haakjes vier maal zo
groot was als tegenwoordig, Diana
werd vereerd als godin der jacht en
daarna was het Sint Maarten, vol
gens de overlevering eveneens een
verwoed jager, wiens voorspraak men
inriep voor een goede jacht, terwijl
in andere plaatsen Saint-Germain,
volgens Franse bronnen, als schuts
patroon werd gekozen.

Zij allen hebben tenslotte in de
loop der eeuwen dusdanig aan in
vloed op de massa der jagers inge^
boet, dat Sint Hubertus als algemeen
erkend en geëerd beschermheilige
overbleef.

Hubertus joeg uit hartstocht.

Uitgebreid is de literatuur, welke
ons bijzonderheden mededeelt over
deze bisschop van Luik.

Alle bronnen zijn het er over eens,
dat Hubert, voortgesproten uit -een
adellijk geslacht uit Aquitanië, ach
terkleinzoon van koning Clovis, alle
deugden en vooral ook alle on
deugden had, welke toentertijd het
kenmerk waren van vele vorsten en
somwijlen ook wel van geestelijke
heersers. Hij was een strijdbaar man,
maar vooral had de jacht zijn passie
opgewekt. Hij was bezeten door een
jachthartstocht; de jacht beheerste
hem volkomen. Het jachtavontuur
trok hem en alles zette hij voor die
passie terzijde. Gewapend met een
dolk en jachtspeer bekampte hij ge
heel alleen de beer en de oeros in de
donkere bossen der uitgetrekte Ar
dennen. Doch eensdaags in het jaar
683 op zijn zevenentwintigste jaar
joeg Hubertus een edelhert achterna.
Het was een machtig hert, een tien
ender. De meute achtervolgde, vast
op het spoor, het edele wild, totdat
zij plotseling haar vaart inhield en
als gefascineerd roerloos bleef staan,
de ogen onafgewend naar voren ge
richt. Hubertus kwam nader en zag
het zonderlinge gedrag zijner hon
den. Hij wist als jager, dat hier zeker
iets heel bijzonders gebeurd moest
zijn en. veel verder behoefde hij ook
niet meer te gaan, want daar
de meute stond in al zijn trotse groot
heid het hert, fier het edele hoofd
met het prachtige brede gewei hoog

opgericht, dochHubertus ontviel

de reeds opgeheven hartsvanger. Mid
den boven het hertenhoofd tussen het
gewei straalde een helder lichtend
kruis en de legende zegt, dat hij een
stem hoorde die hem vroeg hoelang
hij nog het eeuwig heil wilde ver
waarlozen door het najagen van zin
loze geneugten. Hubertus begreep
de Goddelijke vermaning., wierp zich
ter aarde en werd een toegewijd zoon
der Kerk. In Luik, waar hij Bisschop

flccoord' Luister... De Koningin heeft k
nieuwe Musketiers uitgezonden om de
Kroonprins naar Parijs te brengen

In de Toren van Nestetle de Ju-
juppe mogen 2>j een brief ope
nen,waarin de schuilplaats
van de Kroonprins bekend ge-

Blik skater! Die brief moet ik
hebben, voordat z'j bOde Toren
vin aangekomen!Ik tref direct
1 maatregelen

O* HET SNOOD
VEPPRRD VRN MR
PIE-ffNGELE. VER-
LRTEN POSTDUI
VEN HET HERTO-
GEL'JP DUIVENKOT
OM DE HRNDLRN-
GERS VRN HRN-
DRU OPDRRCHTENj
TE BRENGEN.

PELLENAARS BEZOCHT
JACQUES GODDET

Kees Pellenaars, „directeur-technique"
van de Nederlandse ploeg in de Ronde
van Frankrijk 1953, heeft een bezoek ge
bracht aan de heer Jacques Goddet,
directeur van het organiserend sportblad
l'Equipe ten einde besprekingen te voe
ren over de Tour de France van het
volgend jaar. De besprekingen werden
bijgewoond door Jean Garnault, secre
taris-generaal van de Ronde van Frank
rijk, terwijl Kees Pellenaars vergezeld
was van de heer P. van Ierlant uit Til
burg.

De heer Goddet heeft Pellenaars me
degedeeld, dat er bezwaren zijn gerezen,
in het bijzonder van de zijde van de
bond van „Directeur-sportifs" der Franse
rij wielfabrieken, tegen het feit, dat Pel
lenaars de functies van vertegenwoor
diger van een rijwielfabriek (Pellenaars
is hoofdvertegenwoordiger van de Loco
motief-fabriek) en van ploegleider van
een Nederlands team combineert. De
directie van l'Equipe heeft verklaard,
dat deze combinatie in den vervolge
reglementair niet meer kan worden toe
gelaten.

Pellenaars heeft tijdens deze confe
rentie te Parijs een uiteenzetting gege
ven over de verhouding tussen de ver
trouwensman van de heer Goddet voor
de Tour in Nederland, de heer R. de
Grood en hemzelf als ploegleider. De
heer Goddet heeft in dit verband ver
klaard, dat eventuele moeilijkheden tus
sen de vertrouwensman en de ploeglei
der een Nederlandse aangelegenheid is.
Hoe deze verhouding in de toekomst, ook

ten aanzien van de Koninklijke Neder
landse Wielren Unie ook zal zijn, de
heer Goddet heeft Pellenaars verzekerd,
dat de laatste als Nederlandse ploeglei
der, met of zonder vertrouwensman, in
de Tour de France altijd welkom zal
zijn.

Pellenaars heeft nog medegedeeld, dat
hij bereid is zijn plaats als ploegleider
aan een ander af te staan, indien men
in Nederland van oordeel is, dat daar
voor een ander persoon beter geschikt
is. Over de voorstellen van de heer God
det zal Pellenaars zich nader beraden
en in dit verband heeft hij de directie
van l'Equipe medegedeeld, dat hij vóór
1 Januari een beslissing zal nemen.

T-ijdens zijn bezoek aan Parijs heeft
Pellenaars de voor de jubileumronde
speciaal geslagen Henri Desgrange-her-
inneringsmedaille in ontvangst genomen.

PAARDENSPORT.

COURSES OP DUINDIGT.

Gisteren werd op Duindigt de laatste
Zondagmiddagmeeting gehouden, waar
bij het publiek van interessante en
spannende wedstrijden heeft kunnen ge
nieten.

De uitslagen luiden:

Etna-pr(js. 1. René M (W. Leeuwen
kamp) (km. tijd 1.31.3); 2. Rolandus; 3.
Roulette Hanover. Toto: w. ƒ4.40; pl.
1,60, 1,50, 1,80; gek. ƒ8,90; cov. ƒ5,40.

Vesuvius-prys. 1. Rudolf G (J. N.
Brouwer (km. tijd 1.30.2)2. Qui Gagne
A; 3. Paul A. Toto: w. ƒ2,30; pl. ƒ1,50,
1,80, 3,20; gek. ƒ4,50; cov. ƒ5,50.

Grote O.P.Q.-prJjs. 1. Quintus Harves
ter (A. R. Nottelman) (km. tijd 1.25.4);

2. O Marijke; 3. Olivier B. Toto: w.
ƒ3,90; pl. ƒ1,50, 1,30. 1,60; gek. ƒ6,60;
cov. 4,50.

Semeroe-prys. 1. Mary Reynolds (J. W.
Runhaar) km. tijd 1.26); 2. O Nelly Zora;

3. Meintje V. Toto: w 22.70; pl. ƒ4,70,
1,80, 6,40; gek. ƒ7,30; cov. ƒ5,60.

Merapi-prijs. 1. Niekie BH (A. R. Not
telman) (km. tijd 1.24.4); 2. Morning
Star;.3. Madame B. Toto: w. ƒ4,70; pl.
1,30, 1,10, 1,20; gek. ƒ11,40; cov. ƒ5,50.

Vulcaan-prys. 1. Spring .Feeling (C.
Trubert); 2. Sikander; 3. Thalia. Toto:
w. ƒ22,90; pl. ƒ6,50, 7,30, 4,40; gek.
ƒ32,20; cov. ƒ27,40.

Pocahontas-prijs. 1. Sagita (A. W. van
Dijk); 2. Solenzara; 3. Kenitra. Toto: w.
ƒ2,10; pl. ƒ1,10, 1,40, 1,50; gek. ƒ6,70;
cov. 5,60.

Hollandse Handicap-prijs. 1. Sans Va-
leur (H. J. van de Kraats); 2. Columbus;
3. Samson. Toto: w. 3,—; pl. 1,70,
4,30, 4,50; gek. ƒ5,—; cov. ƒ14,40.

Totale omzet: 101.870,

BRIDGE.

D.V.H. (R'veen). De stand van de
onderlinge competitie luidt na de vierde
ronde: 1. AU. Koek—L. Klein 485 (129);
2. Echtp. J. v. d. Meer 479 (129); 3. J.
Termeulen—J. Bakker 475 (99)4. B. v.
d. Meer—H. Verdel 451 (125); 5. Echtp.
Muskens 447 (96); 6. Echtp. v. Berkel
439 (112); 7. Echtp. J. Koek 420 (103);
8. P. Huigsloot—L. Turk 402 (96); 9.
Ant. Koek—E. Koek 372 (96); 10. P.
iHepW. Caspers 350 (95).

De tussen haakjes geplaatste cijfers
zijn de uitslagen van de vierde ronde.
Vrijdag 6 Nov. precies 20.00 uur wordt
de 5de ronde gespeeld.

werd, stierf hij in 729.

De Abdij Saint Hubert te Andain
zou door de Bisschop gesticht zijn op
de plaats, waar hij de verschijning
zou hebben gezien. Niet alle historici
zijn het hierover eens en volgens
sommigen moet deze plaats gezocht
worden bij Tervueren Hoe het zij,
de bedevaartsgangers richtten reeds
eeuwen hun schreden naar de stille
abdij in de Ardenines op de naamdag
van de Heilige, de 3e November van
elk jaar. Het was in de lOe eeuw, dat
hij officieel als patroon der jagers
werd erkend.

Jachtsignalen in de kerk.

Het is een wel zeer bijzondere ge
beurtenis, welke daar zo in alle
vroegte in en bij de kleine kapel van
Saint-Hubert plaats vindt. De H.
Mis wordt gelezen met alle ramen en
deuren van het kerkje open. De ja
gers staan er met nun geweren over
de rug, het mes in de gordel, de hon
den aan de hand; de jachtruiters, ge
laarsd en gespoord en de meute on
der het wakend oog van de „pikeurs"
bijeen in de onmiddellijke nabijheid
van het godshuis. Iets verderweg on
der de bomen de paarden, zo gereed
pm ter jacht te worden gereden. En
dan wanneer de H. Mis haar hoogte
punt nadert weerxlinken aloude
jachtsignplen en fanfares door de
„sonneurs" in de nevelige ochtend
sfeer welluidend ten gehore gebracht.
Hónden slaan aan, paarden hinneken
als herkenden zij vertrouwde klan
ken. En na de H. Mis krijgen de hon
den gewijd brood, ten einde hen te
bewaren tegen hondsdolheid. Dit al
les is slechts één enkele -épisode uit
een schier oneindige reeks Huber-
tus-dagen.

En het is niet alleen in dat plaats
je in de Ardennen, o neen. Overal
waar jachtruiters het oude bedrijf
beoefenen stijgen die dag mannen en
vrouwen te paard om gezamenlijk
de Hubertus-jacht te rijden. Ook te
onzent is zulks gewoonte, een zede,
welke ook ditmaal weer alle eer zal
worden aangedaan. Ook door de
jachtgemeenschappen, welke niet
over honden beschikken.

In het buitenland is het dikwijls
nog gewoonte, dat de meute die dag
door de geestelijkheid wordt geze
gend. In Frankrijk ziet men zulks
overal te plattelande gebeuren. Daar
toe verzamelen zich ruiters, paarden
en honden voor één of ander dikwijls
zeer oud dorpskerkje, waarna de
priester naar buitentreedt en de
meute wijdt. Het is een schilderach
tige gebeurtenis, welke dikwijls reeds
door schilders op het linnen is vast
gelegd. Ook in België gebeurt dit en
zelfs wel in ons land de laatste ja
ren.

De zegening van de meute behoort
in de eerste plaats thuis in Frank
rijk en in het Frans sprekende deel
van België. Overal elders moet het
als import beschouwd worden.

Op 3 November zullen dus aller-
wege, meer dan twaalf honderd jaar
na de dood van de Heilige Hubertus,
wederom de jachthoorns klinken, de
meutes zullen hun „muziek" de ijle
herfstlucht in zenden, edele jacht
paarden zullen briesend voort ga
lopperen en de rode jachtrok zal
het na jaarsveld opfleuren....

HOCKEY.

UITSLAGEN

KON. NED. HOCKEYBOND.

Heren West le klasse: KampongHil
versum 01; AmsterdamTOGO 02;
HHYCBMHC 40; Be FairGroen
Geel 3—1.

Promotieklasse B: HHYC IIISpiriit
1—0; Tempo '34—Leiden 1—2; HDM II—
Eechtrop 41; AeolusZuidwijck 01.

Tweede klasse C: HGC III—BMHC IV

3—0; Leiden II—HLC 3—3; Cl. te Werve
—Rijswijk 1—4; HDM IV—TOGO III

4—5.

Dames. Eerste klasse: HHYCBDHC

02; AmsterdamHilversum 20; La
renBe Fair 14; GooiTOGO 12.

Promotieklasse A: LeidenBDHC II

14; AeolusVictoria 10; Leonidas
Groen Geel 32; KievitenTOGO II

2—0.

AEOLUS—ZUIDWIJCK 0—1.

Op een vrij zwaar te bespelen veld
wisten de Zuid wij ck-elf hun goede vorm
van vorige Zondag te bevestigen. Aeolus,
tot op heden nummer twee in de pro
motieklasse B, kreeg hierdoor wel een
bittere pil te slikken. Het spel in de
voorhoede der thuisclub had geenszins
die allures om de bijzonder hechte ach
terhoede der Leidenaren te passeren.
Welgeteld kwamen er slechts vier kan
sen voor het doel van Zuidwijck, dat
goed werd verdedigd door keeper Maat.
De Zuidwijck-aanvallen, hoewel minder
in aantal waren qua spelopbouw van
beter gehalte en zodoende gevaarlijker.
Direct na de beginbulley wist Aeolus,
dat zich het beste aan het zware terrein
aanvankelijk wist aan te passen, een
overwicht uit te oefenen, hetgeen resul
teerde in een fel schot van haar links
binnen, dat prima werd gekeerd door de
Leidse doelman, alsmede enige onbenutte
strafcorners. Goed werk van de Leidse
kanthalves L. v. d. Bijl en I. Donders
was oorzaak, dat deze druk na een kwar
tier minderde. Zuidwijck kwam in de
aanval over de vleugels, doch ook hier
leverden schoten van Meiman en W. v.
d. Bijl niet het gewenste resultaat op.
Ruststand 00.

Na de pauze enige fraaie aanvallen
der Oranjehemden. Dank zij goede com
binaties kwam de witte kogel angstig
dicht in de buurt van de Aeolus-kooi.
Als slot van dit offensief volgde een
prima voorzet van rechts, van de stick
van Oldeman. W. v. d. Bijl, die snel was
medegekomen, doelpuntte uit deze pass
onhoudbaar in de 21e minuut (01). De
Zuid wij ckbinnenspelers trokken zich na
dit verdiende doelpunt terug in de ver
dediging. Mocht er nog eens 'n through-
pass doorkomen, dan werd deze een
prooi van de stickvaste Van der Klip en
Ten Cate Brouwer. De Aeolus-voorhoede,
die zelfs vóór het doelpunt van Zuid
wijck een strafbully hadden gemis (Mei
man trad hier als overwinnaar naar
voren), gaf tenslotte de moed op (het
geen in feite) de vooral door tactisch
beter spel verkregen Zuidwijck-zege be
tekende. Zondag a.s. thuis tegen HDM II
kan eveneens gewonnen worden, wan
neer de Zuidwijck-elf de stijgende lijn
in hun prestaties volhouden.

Zuidwijck II heren veroverde twee
puntjes in de thuiswedstrijd tegen Lei
den IV. Direct na het begin scoorde
Beukenkamp een fraaie goal (10).
Dank zij een goed uitgevoerde strafcor-
ner werd het door Van Bussel 20,
waarmede de rust aanbrak. Ko Lam
mens, die een verdienstelijke partij
rechtsbuiten speelde, doelpuntte na half
time (30). Ook debutant Mathey, die
voor Deprez (militaire dienst) moest in
vallen, kan op een goede wedstrijd te
rugzien. Het tempo, waarin deze plaat
selijke kamp werd gestreden, mag over
het algemeen slechts matig genoemd
worden.

Zuidwijck III heren verloor met de

enige goal van de wedstrijd thuis tegen
Hudito (Delft). Ofschoon er van beide
kanten enthousiast werd gespeeld, was
het spel van de Zuidwij ck-voorwaartsen
veel te traag om effect te sorteren. Door
meer technische en conditietraining kan
de ploeg van Van der Poel zijn kans op
een der ereplaatsen b.ehouden.

Zowel het eerste dames, als tweede
dames elftal waren vrijgesteld van com
petitiewedstrijden.

KORFBAL.

UITSLAGEN
KON NED. KORFBALBOND.

N.H. le klasse: DED—LUTO 7—9;
ArchipelBlauw Wit 27; Koog Zaan
dijkAllen Weerbaar 45; Westerkwar
tier—SVK 5—2.

Z.H. le klasse: AlgemeneVic. Orien-
tis 33; ZwerversOns Eibernest 24;
SpangenHet Zuiden 38.

Tweede klasse B: ActiefHSV 75;
SperwersAchilles 36; Olympiaan
Ready 33; UnicumFluks 86.
RUGBY.

BELGIE—NEDERLAND 9—3.

De rugbywedstrijd BelgiëNederland

MOTORSPORT.

HERFSTRIT II VAN RIJNLAND
WERD GROOT SUCCES.

De Zaterdagmiddag gehouden „Herfst-
rit II", georganiseerd door de motor- en
autoclub Rijnland is een groot succes
geworden. De heren uitzetters, J. v. d.
Kemp en H. Berkheij, hebben het de
rijders en rijdsters ook dit keer weer
niet gemakkelijk gemaakt, vooral de
puzzle kort voor de finish aangeduid met
„richting Bodegraven 11 naar finish"
deed van de 56 deelnemers er niet min
der dan 44 struikelen.

De route ging vanaf de startplaats bij
Hotel Lamoree naar Woubrugge van
daar over Hoogmade naar Leiden, van
daar terug over de provinciale weg naar
Nieuwe Wetering, Abbenes, Keukenhof,
Noordwij kerhout, waar in het Langeveld
nog al een stukje „terrein" gereden
moest worden. De terugweg voerde dé
deelnemers over Sassenheim en Leimui-
den weer naar Alphen, waar bovenge
noemde puzzle tal van deelnemers nog
een extra aantal strafpunten bezorgde.

De uitslag was als volgt:

Auto's 1. J. Lemkes, 12 strafp.; 2. E.
Idelenburg 17; 3. D. den Ouden 17.

Motoren: 1. K. v. Haven, Delft 11; 2.
Fr. van Deuren 21; 3. Th. Uljee, Noord-
wijkerhout, 61 strafp.

De prijzen van de vorige rit werden
door de voorzitter, de heer J. J. de
Grauw, met een enkel woord uitgereikt,
waarna deze de deelnemers opwekte
vooral deel te nemen aan de amüse-
mentsrit, welke ook dit jaar weer op
Tweede Kerstdag gehouden zal worden.

WIELRENNEN.

„Swift-combinatie". De uitslag van
de 40 km. peletonrit is: 1. A. v. Houwe-
lingen 1.03.42, 2. J. Riethoven Jr., 3. B.
Rijkelijkhuizen, 1, B-klas, 4. G. Schrij
vers, le C-klas. 5. C. v. Amsterdam, 2e
B-klas, 6. A. Veltmaat, 3e B-klas, 7. S.
Kooy, 2e C-klas, 8. L. Sikking.

Donderdag indoortraining in de zaal
Langebrug. Aanvang 7 uur.

15)

De twee mensen zouden evenwel
niet met zulke geruststellende, ver
trouwde gedachten zijn gaan slapen,
als zij Marlene's plannen hadden ge
kend.

Mariene stond achter haar kamer
deur en drukte haar handen tegen
haar wild kloppend hart. Eén ge
dachte beheerste haar slechts, toen
zij van Sven's komst had gehoord,
één wens leefde er, brandend heet,
ir. haar ziel. Zij wilde hem nog een
maal zien, zij kon en mocht immers
niet meer naar hem vragen, anders
xou zij zich verraden. Maar zy had
uit de woorden van haar tante ver
nomen, dat hij avonds naar Cux-
haven zou gaan. Misschien dacht ze,
bareik ik hem nog. Tante Britta had
raronderateld, dat we niet voor tien
Uur thuis aoud^ri zijn. We waren er
•eht«r al om negen uur.. Als ik me
bMft, ©en taxi neem en naar het

hoofdstation rijd, het moet geluk
ken.

Mariene ging op de dichtsbijzijnde
stoel zitten en overlegde op de
gang hoorde zij voetstappen de
beide anderen gingen dus ook al naar
hun kamers. Dat kwam goed uit. Zij
wachtte een poosje, luisterde met in
gehouden adem, toen trok zij vlug
haar jurk uit en glipte in haar pya-
ma die voor de nacht klaar lag. Nu
opende zij zachtjes de deur en ging
naar de kamer van haar tante. Zij
klopte en deed tegelijk de deur
open.

Tante Britta stond voor haar kast,
waar zij wat kleren uithaalde.

„Ach, tante", zei Mariene zacht.
„Ik hoorde stappen in uw kamer en
ik wist niet, dat u al boven was,
daarom kwam ik even kijken!"

„Ja, we waren ook al moe. Ga
maar weer gauw naar bed, kind, wel
terusten!"

Langzaam ging Mariene de kamer
uit, buiten stond zij een ogenblik
stil voor de kamer van haar vader,
maar binnen was alles stil en rustig,
hij zou dus wel in bed liggen. Haar
eigen kamerdeur liet Mariene op een
kier staan. Zij trok haar pyama
weer uit, en trok een donkere jurk
aan met een donkere mantel er over
heen, zette een mutsje op, trok zacht
jes haar schoenen uit en hield ze in

de hand. Voorzichtig opende ze de
der wat verder, gelukkig dat deze
een paar dagen geleden pas geolied
was en dus geruisloos functionneer-
de en sloot haar heel zachtjes
weer. Sluiten moest ze de deur, want
als er toevalig iemand door de gang
zou zijn gelopen, en haar deur op
een kier had zien staan, zou dat ver
denking opgewekt hebben. Men zou
naar haar zijn komen kijken. Zo
echter, met gesloten deur, zou men
denken dat zij sliep.

In het donker haastte zij zich de
trap af. Het leek haar een eeuwig
heid, en in werkelijkheid waren het
slechts enkele seconden. Met klop
pend hart stond zij beneden voor de
keuken. De hemel zij dank, de deur
stond iets open. Vlug stapte zij het
vertrek door, opende de deur, die in
de tuin uitkwam, en sloot ze aan de
buitenkant weer af. Alles gebeurde
in vliegende haast, bijna geruisloos.
Een ogenblik stond zij bewegingloos
in de donkere tuin, luisterde scherp
met opgeheven blik, niets bewoog
zich. Haastig liep zij het tuinhek uit
en stond op straat. Hier begon zij
te rennen om zo vlug mogelijk bij
een taxi-standplaats te komen. Haar
voeten schenen vleugels te hebben.
De angst, te laat te komen, de blijd
schap over een weerzien en de lief-
de, die alle andere gevoelens in het I

niet deed verzinken, dreven haar
voorwaarts. Bij de hoek van een
straat botste zij bijna tegen een agent
op. Daar de man haar verbaasd bleef
nakijken, moest zij haar tempo wat
matigen. Maar nauwelijks was zij
bij een volgende hoek aan zijn blik
ken onttrokken, of zij zette er op
nieuw de looppas in.

Toen zij eindelijk bij een taxi aan
kwam, kon zij nauwelijks de woor
den: „Naar het hoofdstation, zo vlug
mogelijk", uitbrengen.

In korte tijd, die Mariene evenwel
als een eeuwigheid voorkwam, be
reikte zij het stationsgebouw. Het
anders zo zuinige meisje, stopte de
man een paar mark toe, zonder te
wachten, tot hij iets terug zou ge
ven. Een perronkaartje, vlug! Toen
zij door de controle snelde, vroeg
zij naar de boottrein naar Cuxhaven.

„Over twee minuten, juffrouw,
waarom komt u zo op het nipper
tje?"

Mariene hoorde al niets meer, zij
was reeds in de menigte verdwenen,
joeg verder langs de trein, keek vol
verwachting ieder raampje in

„Sven, lieveling, liefste!" beefde
haar lippen.

„Instappen!" klonk de stem van de
conducteur. Mariene kromp ineen.
Zij was al bij de voorste wagen aan
gekomen, niets, niets van Sven!

De deuren werden gesloten, dicht
opeen gedrongen stonden de vertrek-
kenden aan der raampjes der wagens.
Met brandende ogen keek Mariene
naar al die vreemde gezichten, haar
blikken dwaalden langs de trein,
nietsTerwijl verschillende men
sen nog praatten, en gebaren maak
ten, zette de trein zich langzaam in
beweging. Zakdoeken gingen omhoog,
afscheidswoorden werden elkaar toe
geroepen. Mariene stond alleen met
een oneindige leegte in haar hart.
Toen de locomotief onder blazen en
stampen onder de overkapping door
gleed, staarde Mariene wanhopig
naar de laatste voorbijglijdende wa
gens. Er kwam wat vochtigs in haar
ogen, door een mist van tranen kon
zijn alleen nog maar een langzaam
verdwijnende trein herkennen.

Dat zich in een der eerste wagens
een man in zijn hoekje terug getrok
ken had en met een even bedroefd
hart de wereld in ging, wist zij niet.

Weer nam zij een taxi, om vlugger
thuis te zijn. Het gelukte haar, in
haar kamer te komen, zonder dat
iemand iets van haar weggaan be
merkt had. Met een droevig lachje
om de bleke lippen lag zij daarna in
bed, zuchtte diep en peinsde. Waar
om had het noodlot toch voor de
tweede keer verhinderd, evenals des
tijds in het bos, op de heide dat

Sven haar in zijn armen nam, dat zij
in een kus elkander hun liefde be
kenden

Het was vroeg in de middag van
de volgende dag. Mariene voer in
een kleine witte stoomboot over het
spiegelgladde, blauwgrijze water naar
de aanlegplaats Jungfernstieg. Van
daar liep ze de korte afstand naar
het Allsterpaviljoen. Axel Hansen
haar gevraagd, hier koffie met hem
te willen drinken. Gedachtig aan de
smekende woorden van haar vader,
had Mariene de uitnodiging aangeno
men.

Marlene's gedachten waren echter
ook nu bij Sven, van wien zij vol on
geduld bericht wachtte. Zij hoopte,
zoals slechts een jong, verliefd meisje
kan hopen, dat de hemel het nog zo
schikken zou, dat zij en Sven nog bij
elkaar zouden komen, voor altijd ver
enigd zouden worden. Zij was tot
het besluit gekomen, Axel Hansen
zo spoedig mogelijk van haar liefde
te vertellen; of zou zij toch liever
eerst Sven's beslissend woord af
wachten?

Onder deze overwegingen had zij
de ingang bereikt. Beleefd wachtte
de portier, tot zij zover was, om de
draaideur in beweging te zetten.
V/arme lucht sloeg haar tegemoet.

(Wordt vervolgd)