Een handjevol losse krabbels
Het leek wel de winkel van Sinkel
Treinbotsing nabij Tilburg
eiste twee zwaargewonden
DE DOLLE MUSKETIERS99 <19>
WOENSDAG 21 OCTOBER 1953
Ok LEiüSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 3
Zes maanden voor
die winkel
„Het leek wel de winkel van Sin
kel bij U. Men kon er alles krijgen,
van een tol tot een snij bonenmolen
toe", zei de Haagse Politierechter
tegen den moeder met haar dochter
uit Leiden, die zich talloze malen
hadden schuldig gemaakt aan dief
stallen bij grote magazijnen in Lei
den en Den Haag. Bij huiszoeking
werd een waar magazijn van gesto
len goederen aangetroffen.
De vrouwen reisden naar Den Haag
om te stelen en hadden een derge
lijke tactiek en strategie, dat ze onge
merkt tientallen ballpoints, tollen,
kinderspeelgoed e.d. in de wacht wis
ten te slepen. Niets was zo gek of
het werd meegenomen. Zelden had
de Officier van Justitie zo'n effect
volle loopbaan van winkeldieveggen
meegemaakt.
Het advies van de reclassering om
een psychiatrisch onderzoek te laten
DE GEDEELTELIJKE RENTENIER
„U bent wat men noemt rentenier
hè", zei de Haagse Politierechter tot
een 65-jarige inwoner van Leider
dorp. „Het lijkt er wel enigszins op,
maar ik kom er toch niet helemaal
van rond", antwoordde deze rond
borstig. Het bleek dat hij onder cu
ratele stond en een wekelijkse toe-
dage ontving. Om er wat bij te ver
dienen had hij zich belast met de
verkoop van dierengeneesmiddelen.
Uit dien hoofde ontving hij ook gel
den van klanten en hem werd nu
verweten dat hij hiervan een bedrag
niet dadelijk had afgedragen, maar
had gebruikt voor andere doelein
den.
Verdachte gaf dit toe. Er was een
sportuitwisseling met Oxford geweest
en er waren een paar mensen meer
gekomen dan waarop gerekend was.
Toen had hij wat geld nodig. Hij had
het zolang van dit geld gedaan en
wilde het tekort weer aanzuiveren
uit zijn aandeel in een erfenis. Dit
was echter mis gegaan.
De Officier requireerde twee maan
den gevangenisstraf voorwaardelijk.
Overeenkomstig deze eis werd ver
dachte veroordeeld.
instellen achtte de Officier mede in
het belang van de gedetineerde ver
dachten niet nodig. Dan zouden ze
nog maanden in voorarrest zitten.
Abnormaal is alleen de brutaliteit en
de omvang van de diefstallen. Te
gen beide verdachten eiste de Offi
cier zes maanden gevang en is tr af.
waarvan drie voorwaardelijk met
aftrek en met toezicht van de R.K.
reclassering afd Leiden, alsmede op
dracht aan de reclassering om te be
middelen in een regeling tot scha
devergoeding.
De politierechter veroordeelde de
moeder tot zes maanden, waarvan
vier voorwaardlijk met onder toe-
zichtstelling en schadeloosstelling
met aftrek van voorarrest en de jong
ste overeenkomstig de eis.
Bi] de eerste aanwijzing
van Rheumatiscbe Pijn
moet gij zeker
Kruscben nemen.
De zes minerale zouten die Kruschen
bevat sporen lever, nieren en inge
wanden aan tot actievere werking,
het bloed gaat sneller stromen on
zuiverheden worden afgevoerd en zo
worden rheumatische pijnen ge
smoord in de kiem. In duizenden
zelfs hardnekkige gevallen bracht
Kruschen baat. Waarom zoudt gij
dan Uzelf te kort doen?
(Advertentie)
Straatmuziek voor
de radio
In de gehele wereld zoekt men
vergeefs naar een straat, waarin zo
veel beroepsmusici wonen als in de
Jacob van Campenlaan te Hilversum.
Tientallen musici van de N.R.U.,
zowel strijkers als blazers, hebben
hier hun domicilie, tezamen met
vele vocalisten, omroepers, geluids
technici en andere omroepmedewer
kers.
Onder deze omstandigheden was
het voor Ger de Roos een kleine
moeite om een volledig Jacob van
Campenlaan-orkest samen te stellen,
dat Zondag 25 October a.s. van 2205
22.40 uur in het KRO-programma
een concert van populaire werken
zal uitvoeren, onder welke een spe
ciaal voor deze gelegenheid geschre
ven „Jacob van Campenlaan-mars".
Het orkest zal bestaan uit: 17 vio
len, 5 altviolen, 3 celli, 3 fluiten, 2
bassen, 4 trompetten, 2 trombones,
2 saxophoons, 3 fagotten, 4 hoorns,
2 hobo's en 1 xylophoon.
De huisnummers der uitvoerenden
liggen tussen 5 b en 236. Als diri
gent treedt op huisnummer 48 en
de zang wordt verzorgd door huis
nummers 41 en 145. De verbindende
tekst werd geschreven door huis
nummer 42. Omroepers zijn huis
nummers 22, 32 en 62, terwijl de
technische verzorging in handen ligt
van huisnummers 141 en 156.
Bij het concert zal publiek aanwe
zig zijn, dat gerecruteerd wordt uit
de niet medewerkende huisnummers.
3imU GOLF
Toen hij van boord wilde gaan
is de 24-jarige matroos O. van -het
Scheveningse vissersvaartuig Sch. '116
gisteravond van de loopplank geval
len en verdronken.
Het lijk van een onbekende
vrouw is gisteren uit het verversings
kanaal te Scheveningen gehaald.
Heemstede schreef gistermor
gen zijn 25.000ste inwoner in. De ge
lukkige vader kon voor zijn zoon een
spaarbankboekje en gelukwensen van
B. en W. in ontvangst nemen
De in rijen gebouwde leger
plaatsen te Ermelo, Nunspeet, Olde-
broek, Ossendrecht en Steen wij ker-
wold zijn gisteren, in tegenwoordig
heid van de staatssecretaris van
Oorlog, mr. F. J. Kranenburg, sym
bolisch overgedragen.
Nijmegen zal in het centrum 'n
stadsverwarming krijgen, zo werd in
de raadsvergadering van 18 Maart
besloten. Men heeft echter van bo
venaf nog geen toestemming kun
nen krijgen voor deze centrale ver
warming.
Circus „Kavaljos", dat de Delft-
se studenten van de zomer hielp bij
de indentificering van hun „niggi"
zal Delft nu eindelijk gaan verlaten.
De Secretaris-Generaal der Ver
enigde Naties, dr. Dag Hammers-
kjoeld, en de minister van sociale
zaken, de heer J. G. Suurhoff, zullen
op Vrijdag 23 October des avonds te
half negen voor de VPRO-microfoon
spreken ter gelegenheid van de VN-
dag op 24 October.
De tentoonstelling „Driehon
derd jaar blauw Delfts", welke ter
gelegenheid van het derde eeuwfeest
van de N.V. Kon. Delftsch Aarde
werkfabriek „De Porceleyne Fles" te
Delft gehouden werd, is thans geslo
ten. De tentoonstelling heeft meer
dan vierduizend bezoekers getrokken.
tt
Door nog onopgehelderde oorzaak
is in de afgelopen nacht een goede
rentrein uit Den Bosch bij Tilburg
op de locomotief van een lege kolen-
trein gereden.
De leerling-machinist van de aan
rijdende trein kreeg een shock en de
machinist van de aangereden trein
werd zwaar gewond. Beiden zijn in
een ziekenhuis te Tilburg opgenomen.
Van beide treinen ontspoorden een
aantal wagens, waarbij de hoofd
sporen tussen Tilburg en Den Bosch
en tussen Tilburg en Oisterwijk (lijn
naar Boxtel) zijn versperd. Hier rij
den autobussen ter vervanging van de
treinen.
Reizigers uit het Noorden en
Oosten van ons land, bestemd voor
Breda, Roosendaal en Zeeland en om
gekeerd werd aangeraden over
Utrecht te reizen.
Op bezoek bij een vijf tig-jarige salamander
Een brede kop, kleine oogjes, een
enorme bek, vier pootjes, die de in
druk wekken, dat zij nauwelijks het
ongeveer één meter lange lichaam
kunnen dragen, en een zachte, cho
coladebruine huid, bedekt met knob
bels, ziedaar de mannelijke schoon
heid van het dier, dat binnenkort
zijn jublieum zal vieren. Het is de
reuzensalamander die dan 50 jaar in
het aquarium van Artis in Amster
dam vertoeft. Hij leeft in Japanse
bergbeken, en men kan hem duidelijk
zijn afstamming van de voorhistori
sche reuzensalamander aanzien. Wij
hebben hem, de eerste, die voor zover
bekend is, ooit in gevangenschap
werd geboren, ter ere van zijn ko
mende jubileum, dat in de volgende
maand valt, een bezoek gebracht,
dat hij echter in het geheel niet op
„Ja. ik weet feitelijk niet hele
maal precies, waarom, maar tante
Sidonia heeft bepaald, dat we
tussen de avonturen door een
paar dagen naar Leiden gaan.
Natuurlijk ben ik wel helemaal
volledig mijn eigen baas en je
moet niet denken, dat ik onder
de plak zit bij tante Sidonia,
maar zij heeft het nu eenmaal in
haar hoofd zittenenfin, we
gaan!".
Lambiek, die we van de week
ergens in een gezellig huisje van
de voormalige residentie aantrof
fen, was werkelijk goed op dreef
en we keken wantrouwend naar
het kleine glaasje, dat voor hem
stond.
Lambiek zag onze blik en werd
er door geïnspireerd; hij brulde
het hele cafeetje bij elkaar en
had toen de ober te pakken; zijn
goede-ik veranderde de borrel in
een colaatje en eerst toen kre
gen we gelegenheid om te vra
gen: „Wanneer denkt U in Lei
den te komen, meneer Lambiek?"
„Als alles meeloopt, zullen we
Leiden Vrijdag 6 November het
genoegen doen om te komen, hoe
lang 't van onze tegenwoordigheid
mag genieten, weten we nog niet.
Dan zullen we Leiden eens iets la
ten zien, wat het nog nooit be
leefd heeft. Daar in Leiden, denkt
men, dat ze van alle markten
thuis zijn, omdat ze hutspot gege
ten hebben, en omdat de Span
jaarden hun een universiteit ge
bouwd hebben, maar wanneer
wij komen
Opeens was alle geestdrift uit
Lambieks stem verdwenen en
keek hij onrustig naar iets ach
ter ons. We hoorden hem nog
voorzichtig zeggen:'"wel, dan
zullen we nog wel zien, wat we
doen", en toen zagen we tante
Sidonia.
KRONUS.
prijs bleek te stellen, traag kroop hij
boven op de rotsjes in het grote bas
sin, waarin kleine visjes vlug door
het water schoten, toen de oppas
ser hem met een bamboestok tracht
te „op" te porren. Meer levendigheid
dan een paar happen van zijn grote
hoornachtige bek naar de punt van
de stok, en het om de tien minu
ten ademen boven water, vertoonde
de vijftigjarige niet. De verzorgers,
de heren Van de Ploeg en Wiegel,
hebben dan ook niet veel last van
hem, want verzorging eist hij zo goed
als niet. Het water in het bassin, dat
niet op temperatuur behoeft te wor
den gebracht, wordt regelmatig ver
verst, het voedsel, dat hij krijgt be
staat uit dodo visjes, die als het
ware „onder de neus" moeten wor
den geduwd, voordat hij ze bemerkt,
want zijn ogen zijn zeer zwak. Ziek
is hij nooit geweest, en dat is een
groot geluk, zo werd ons verteld,
want wanneer dit dier, waarvan men
eigenlijk slechts weinig weet, eens
ziek zou worden, zou men het waar
schijnlijk niet kunnen helpen. De sa
lamander, is ondanks zijn leeftijd,
een waar „kind van het aquarium".
Hij werd er n.l. in 1903 geboren uit
een ouderpaar, dat waarschijnlijk
bij de opening van het aquarium in
1882 werd aangekocht. De reuzensa
lamanders zijn niet talrijk en men
wist weinig over hun leefwijze, pa
ring en de geboorte. „Het was dan
ook een hele sensatie", zo vertelde ons
de heer De Jong, een assistent-bio
loog van Artis, „toen bleek, dat het
paartje nakomelingen zou krijgen.
Het mannetje paste op de meterslange
strengen eieren, die het wijfje om de
rotsen in het bassin had gewonden,
en de geleerden er kwamen zelfs
twee hoogleraren uit Japan voor over
volgden nauwkeurig de verrichtin
gen van de aanstaande vader en
moeder. Er werden heel wat toen
nog kleine en felle reuzensala
manders geboren, doch het bleek al
gauw, dat men de dieren niet bij el
kaar in een bassin kon houden want
zy vochten „als leeuwen". Men gaf
ze alle weg, op één na en dat is
Artis' aanstaande jublaris."
De „man in kwestie" laat zijn kop
op zijn poten zakken, rolt zich eens
duchtig op, en dut weer door. Wij
denken, dat hij met zo'n leventje de
honderd nog wel haalt!
Op het raam van de inrichting met
verlof A stond: „Eet hier rustig uw
boterham, bij zo'n heerlijk kopje
koffie van een kwartje" en binnen
trachtte de kastelein de schedel van
zo'n rustige eter te beschadigen met
enkele stukken hout, die kort tevo
ren nog een stoel hadden gevormd.
Er was hier kennelijk een sterke
tegenstelling tussen het streven van
de inrichting en de practische be
drijfsvoering, weshalve we geboeid
bleven toezien in de hoop op een ge
makkelijke manier wat levenswijs
heid te kunnen meepikken.
„Die vent heb nog geen een keer
raak geslage en die stoel is al hele
maal in de kreukel." zei een manne
tje, dat slechts een zeer materiële
belangstelling vermocht op te bren
gen. „Zo meteen is 't biljart ook nog
kasje zes".
Wij gingen daar niet op in, maar
poogden ons bezig te houden met
het waarom van de strijd. Dat is niet
gemakkelijk. Als je de Voorbereidin
gen van een krijg niet hebt meege
maakt en midden in de gevechten,
zonder psychologisch bewerkt te zijn,
het terrein van de strijd betreed,
lijkt alles een beetje waanzinnig.
De kastelein en de man die hij be
laagde, voerden een spel van bewe
gingen op, waarbij de een sloeg en
de ander de klappen poogde te ont
duiken. De wederzijdse wederhelften
vertoefden intussen op een veilig
plaatsje achter het biljart, waar de
kasteleins vrouw niets anders riep
dan: „Dweilen zal je", terwijl de te
genpartij haar trachtte te overstem
men met een steeds scheller: „Ik
heb ook liever een taretje as een
zure haring."
De ontbrekende schakel bleek een
gladharige fox te zijn, die aan de
overkant onder een boom tussen de
rode herfstblaadjes zat te janken.
Het dier was met zijn baas en bazin
meegegaan, toen ze even rustig hun
boterham zouden eten bij zo'n lekker
kopje koffie van een kwartje. Nou,
en die fox had zich niet kunnen be
heersen. Dat was alles. Hij had een
wandelingetje door de zaak gemaakt
en zijn pootje opgetild tegen de tap
kast.
„Ga je!" had de kastelein geroe
pen.
Maar de fox had hem aangekeken
op de manier van „durf ik niet?"
En even later liet hij zien dat het
geen bluf was. Hij durfde!
Waar maken die mensen zich druk
om7 vragen wij ons altijd af. Niet
alleen bij die fox, maar ook bij het
lezen van die boze brief, welke een
verbolgen dame naar een weekblad
stuurde. Dat was naar aanleiding van
het resultaat van een onderzoek. Een
commissie in het Amerika van gelijke
rechten voor allen is tot de conclu
sie gekomen, dat vrouwen van bank-
directrice tot metselares, zich maar
niet geheel kunnen thuisvoelen in 't
beroepsleven. De oorzaak hiervan is
„de vrouw". Zij vindt het veel pret
tiger om getrouwd te zijn, kinderen
te hebben, eten te koken en haar
huishouden te doen. Dat laatste nam
die dame van de brief niet. Ze vond
het „kleinerend en beledigend".
Daar ga je als man over nadenken.
Je stelt je voor. dat je een avondje
by je moeder op bezoek gaat en in
eens zegt: „U vond het prettig om
getrouwd te zijn en kinderen te heb
ben".
VERBOND VOOR VEILIG VERKEER
Waehtverbod voor
alle voertulfen. Ver
boden stil te staan
anders dan voor k-*
onmiddellijk In-
Geeft op alle borden acht
die in Uw belang; a(jn aangebracht.
En dan de reactie. Je moeder gooit
de breipennen, waaraan reeds een
half slobbroekje voor een kleinzoon
hangt, in de hoek en schreeuwt: „En
nu laat ik me niet langer meer bele
digen. De deur uit en nooit meer er
in. Ik heb altijd erkend gasfitteres
willen worden, maar wij hadden geen
rechten in dit land. Daarom zit ik
nu slobpakjes te breien en kook ik
eten en doe ik het huishouden!"
En als ze dat er wild had uitge
gooid, zou ze in nog wilder snikken
uitbarsten.
Kunt u het zich voorstellen?
Wij ook niet.
Waarom, zo is ons probleem, heeft
die juffrouw van die birief zich zo
verschrikkelijk opgewonden. Be
schouwt ze alle vrouwen, die ge
trouwd en gelukkig zijn, als buiten
beentjes?
Ziet zij de ideale vrouw anders?
Wij lazen vorige week nog een in
terview, waarin een dame, die vol
komen onafhankelijk is in deze we
reld, enkele zeer belangrijke mede
delingen deed aan de mensheid.
Zonder dat interview zouden we veel
gemist hebben in ons leven.
„Hobbies", zei die dame. „Ik ver
zamel geen siervissen of postzegels
Voor het aanleggen van een collectie
mannen zou ik we] iets voelen. Ik
zou er best een paar in een aquarium
willen hebben en dan ben ik nog in
staat om ze driemaal per dag te
voeren ook. God bless them all".
Wat had de wereld moeten begin
nen, zonder die opmerkingen? Trou
wens, er was nog meer:
„Ik ben ook in Caïro opgetreden
in de Auberge des Pyramides. Faroek
was er als kind in huis. Wij noemden
hem altijd onze „Bink". Wanneer hij
binnenkwam, juichte het hele huis
gezin en ging de deur op slot. Ik
heb menige Faroek-blik geïncas
seerd."
Ja, dat was wat anders dan ge
woon koken en het huishouden doen.
Faroek-blikken incasseren in Caïro.
Enfin, in Caïro gaat het nu niet meer
maar vermoedelijk is er op andere
plaatsen gelegenheid te over om Fa
roek-blikken te incasseren.
Misschien, overwogen wij, zou het
incasseren van Faroek-blikken of het
houden van mannen in een aquarium
—God bless them all tot de idealen
van de vrouw behoren. Je weet
nooit!
Daarom legden wij de brief van
die boze juffrouw en het interview
op de tafel en gingen naar ons werk.
Zij, die tegen alle waarschuwingen
in met ons in de huwelijksboot stap
te, kori er dan kennis van nemen.
Toen we 's middags thuiskwamen
stond er nog geen aguarium in de
kamer en gekookt was er ook wel.
„Dat was ook wat van die brief,"
zeiden wy.
„Van welke brief?" vroeg ze. „Er
war. toch geen post?"
,.Nee, van die Faroek-blikken",
hernamen wij.
„Ik koop geen Faroek-in-blik",
antwoordde ze beslist. „Vet eten is
r.iet goed". We zwegen even en zei
den toen teleurgesteld: „Heb je die
krantenknipsels dan niet gelezen, die
op tafel lagen?"
Ze lachte geheimzinnig en ging
naar de keuken om even later triom
fantelijk de soep binnen te dragen.
„Nou?" vroeg ze.
„Wat nou?" vroegen wij geïrri
teerd.
„Stond op een van die kranten
knipsels!"
En toen liet ze ons de achterkant
zien van dat interview, waar we hoe
genaamd geen aandacht aan besteed
hadden. „Trek een mergpijp gedu
rende een uur uit in twee liter wa
ter, waaraan 'n kop gerst is toege
voegd. Haal dan de mergpijp er uit
en voeg een raap, een prei, een klein
half kooltje en peterselie, alles fijn
gesneden aan de bouillon toe. Op
nieuw een uur laten trekken en dan
een fijn gesneden wortel er bij doen,
die nog vijf minuten moet meeko
ken. Dan kunt u de soep opdienen.
Scotch Broth noemen ze die in
Schotland".
„Nou, kijk eens", zei ze. „Hier heb
je Scotch Broth. Ik had alleen geen
mergpijpje, maar met schapenvlees
ging het ook goed."
En wij hebben niet meer over die
krantenknipsels gepraat. Laat die
ene juffrouw zich maar gekleineerd
voelen, dachten we, en laat die an
dere maar mannen God bless
them all gaan houden in een aqua
rium.
FLIP.
Boekbespreking
„Staking" door Maxence v. d.
Meersch. Uitgave „De
Lanteern", Utrecht.
Het boek, dat een herdruk is, be
schrijft een episode uit de doorbraak
van de sociale wetgeving in Frank
rijk in de eerste jaren na de wereld
oorlog van 1914—1918. De arbeiders
zijn politiek nog onrijp en vatbaar
voor iedere vorm van demagogie.
Opgezweept door volksmenners, strij
den zij voor hoge woorden, die bui
ten hun bevattingsvermogen liggen
en betalen een dure prijs voor hun
onv/etendheid. Naast deze schets
poogt de auteur een beeld te geven
van de situatie der werkgevers, een
peging, die minder goed geslaagd en
zo nu en dan een klein beetje ge
zocht schijnt. Rondom de beschreven
staking, die in een Franse industrie
stad geproclameerd wordt, weeft de
schrijver de geschiedenis van de sta
kers zelf, die vanuit hun krotten
meegesleurd worden in een stroom,
waarvan zij noch sterkte noch doel
bevroedden. Als romanticus werkt de
schrijver graag met „zwart-wit-mo-
tieven", waardoor de mistoestanden
wel scherp getekend worden, maar
soms een weinig inboeten aan over
tuiging.
Het geheel is echter geworden tot
een meeslepend verhaal, dat volwas
sen lezers een heldere momentop
name geeft van de felle klassestryd,
die enkele tientallen jaren geleden
gevoerd werd.
„Augustinus" door Louis Ber-
trand Uitgave „Het Spec
trum", Utrecht, „Posthoorn-
De zuster van de welhaast beroemd
geworden „Prisma-reeks", de „Post
hoorn-serie", presenteert de harmo
nieuze vertaling van het werk, dat
het lid van de „Académie Frangaise',*
Louis Bertrand wijdde aan de grote
en menselijke heilige St. Augustinus.
De „Belijdenissen" van St. Augus
tinus de eerste autobiografie van
wereldformaat zijn voor velen in
deze tijd niet veel meer dan een
klank. Het kost tijd en vooral in 't
begin moeite om met de taal van
St. Augustinus vertrouwd te raken
en hoe weinig schijnen tijd en moeite
tegenwoordig nog voorradig te zijn.
Daarby komt, dat men doorgaans tc
weinig van de grote Afrikaanse hei
lige weet. Op meesterlijke wijze heeft
Bertrand nu in dit manco voorzien.
In gloedvolle taal schildert hij leven
eti omgeving van de heilige; hij voert
de lezer naar het warme Afrika van
de helft der vierde eeuw, waar
Augustinus dorst naar een toekomst
van roem en eer. Naast de donkere
bladzijden uit Augustinus' jeugd,
toen hij opgenomen was in het Afri
kaanse leven, dat zijn ziel deigde te
doden, voordat deze kans gekregen
had te leven, schildert Bertrand de
figuur van de H. Monica, de moeder,
die op heroïsche wijze vocht voor het
behoud van haar kind. De auteur
leidt zijn lezers naar Rome en
Milaan, waarmede hij hen vertrouwd
maakt door presieuze beschrijvingen
van de locale sfeer en tekent de ge
hele wonderlijke weg, die deze grote
kerkvader moest gaan om tot Chris
tus te komen. Louis Bertrand schreef
niet zo maar een verhaaltje, maar hij
paarde liefde aan een gedegen on
derzoek; voor hij zijn werk schreef
vertoefde hij lange tijd in die plaat
sen van Afrika en Italië, waar Augus
tinus geleefd heeft en wist zodoende
de entourage van dit bonte en grootse
leven in natuurgetrouwe kleuren te
schilderen. Daar hij in zijn gehele
werk een nauw contact onderhoudt
met de „Belijdenissen" kan dit boek,
dat met recht tot wereldliteratuur ge
rekend wordt, wellicht voor velen
een aanleiding zijn om de oude, maar
nog steeds actuele woorden van de
heilige zelf te gaan beluisteren.
