Honderd jaar Opoe van der Post
Veertig-jarig priesterfeest
pastoor Van Zuijlen te Lisse
Lisse verraste de jubilerende herder
met een indrukwekkend toneelspel
MAANDAG 17 AUGUSTUS 1953
3E LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
ZOETERWOUDE
Een reuze-taart met honderd kaarsen cadeau
Het was op de 15e Augustus 1853;
een priester van de kerk aan de
Boschkant in Den Haag legde het
uiteinde van de stool op het kindje
dat bij de doop de naam van Maria,
Maria van Dalen, zou krijgen en ter
wijl hij het kleine wicht de kerk bin-
nenleide sprak hij: „Treedt binnen in
de kerk Gods, opdat gij aan Christus
deel moogt hebben ten eeuwige le
ven".
En, na het kind gedoopt te hebben,
werd een kaars ontstoken en weer
sprak de priester: „Ontvang dit bran
dende licht en bewaar onberispelijk
uw Doopsel, onderhoud de geboden
Gods, opdat als de Heer ter bruiloft
komt, gij Hem te zamen met de Hei
ligen tegemoet kunt gaan om in het
Hemelshof te leven in de eeuwen der
eeuwen.
En nu, een eeuw, honderd jaren
later.... Maria leeft nog en weer
wordt zij in de kerk, in de Sint
Janskerk van Zoeterwoude, binnen
geleid, om het dankoffer te brengen
aan God voor de vele genaden al die
jaren ontvangen.
Wat was de Sint Jan van Zoeter
woude weer schoon in de volle pracht
van een hoogtijdag! De honderdjarige
had plaats genomen in de zusters-
bank voor het hoogaltaar. De grote
klokken beierden de Credo-tonen ver
over de bevlagde huizen, het orgel
dreunde en door het middenpad
schreed een stoet van priesters in
prachtige gewaden naar het altaar.
De celebrant, deken Bont, de dia
ken, kapelaan Nieuwenhuizen, de
sub-diaken, father Antoon Vaneman,
de lagere functionarissen, onze pries
terstudenten, en vele misdienaars en
daar klonk de feestzang uit de hel
dere knapen-kelen: „Zacht wuiven
de palmen....", aanzwellend beant
woord door het zangkoor.
Plechtig-schoon werd het H. Mis
offer met de heerlijke liturgie van
het feest van Maria Hemelvaart opge
dragen. Het zangkoor voerde onder
leiding van directeur Schouten de
driestemmige Mis met knapenköort
van Perosi uit.
Na het Evangelie sprak de Deken
de eeuw-jubilaresse toe, de eerste ge
lukwens, het proficiat met zoveel ge
naden van God. Namens en voor de
parochie sprak de Deken de wens
uit dat evenals deze vrouw een
eeuw lang haar geloof zo goed be
waard heeft de parochie over
honderd jaar het geloof nog' zo goed
zal bewaren als het was, nu honderd
jaar geleden, althans zeker zO goed
als het nu beleefd wordt.
Onder de H. Mis alvorens de
gelovigen naar de communiebank
gingen reikte de celebrant aan de
jubilar esse op hare zitplaats de H.
Communie uit; knielen dat kan zij
niet meer.
Toen de plechtigheden ten einde
waren, zong het koor „Jubilate Deo".
Alle mensen bleven zitten om Opoe
Post te kunnen zien en tot ieders ver
bazing stapte de 100-jarige nog veer
krachtig door het middenpad, gearmd
tussen haar beide kleindochters, die
haar alle dagen met zoveel liefde om
ringen. In de auto gezeten gaf zij te
kennen eigenlijk veel liever een auto
tocht te gaan maken dan al die drukte
om haar heen te hebben.
Toen Opoe de avond te voren, als
altijd om acht uur naar bed was ge
gaan, hadden de buren een fraaie ere
poort voor het huis opgericht en d(
woning van binnen met gouden lau
werkransen en vele bloemen ver
sierd.
Toen Opoe na het feestelijk ontbijt
op haar gewone stoeltje zat geen
leunstoel, dat is niet nodig bleef
zij tot het einde van het feest helder
van geest en krachtig alle gelukwen
sen in ontvangst nemen. Op een grote
tafel stonden de vele cadeaux van
alle kanten aangeboden. Van het bu-
ren-comité stond daar het geschenk
van de Weipoort, een reusachtige
taart met 100 kaarsen om een eetbare
portefeuille waarin de enveloppe met
rijke inhoud, een fraai stuk van de
Weipoortse banketbakker.
In de voormiddag kwam mevr.
Smeets-Van Heel de gelukwensen
brengen ook namens haar echtgenoot,
de burgemeester, die voor een be
zoek aan zijn dochter in Indonesië
vertoeft.
Op de receptie kwamen o.m. deken
Bont, prior Snabel, pastoor Klaver-
weyden, pastoor Versteegen uit Was
senaar en namens de gemeente kwa
men de wethouders Van Leeuwen en
Kraan gelukwensen en een prachtige
fruitmand aanbieden. Ook dokter
Kortmann en zijn echtgenote kwa
men de oudste patiënte, met zoveel
zorgen omringd, feliciteren.
Na de receptie kwam het buren-
comité en bleef maar even gezellig
om de jubilaresse. Toen een der buur
tjes Opoe ging plagen met hare nog
bloed-rode lippen, flikkerden) hare
ogen op en gaf zij ten antwoord: „dat
jullie hier in de Weipoort niet weten
hoe het hoort, kan ik niet helpen,
maar morgen weet ik het er niet
meer af te krijgen" (want Opoe ge
bruikt geen lippenstift).
Later in de middag trok de St.
Jansfanfare met volle muziek door
de Weipoort zelfs de koeien gin
gen dansen in de wei om een sere
nade te brengen en Opoe ging gemoe
delijk bij de muzikanten zitten om
Opoe Post wilde niet in een wagentje
zitten tijdens de H. Mis, die bij haar
honderdste verjaardag werd opge
dragen. „Veel te ouwelijk", vond ze
en nam een gewone bidstoel.
Foto v. d. Horst.
uitgevoerd door de Schola Cantorum
gevormd door priesters en priester
studenten van de parochie. Het
zangkoor, o.l.v. de heer M. J. van
Hielten, zong de 4-stemmige Missa
Secunda van II Andricsen; het orgel
werd bespeeld door de heer E. Ge-
wais.
De feestpredicatie werd gehouden
door de zeereerwaarde heer B.
Stamaneijer. Iedere priester wordt
eerst van de mensen afgezonderd,
om later wederom onder de mensen
te worden aangesteld, om zijn pries
terlijke arbeid te volbrengen. Spr.
ging vervolgens grote zegeningen
van de priesterlijke arbeid in het
algemeen na, met de wens, dat God
de jubilaris nog vele jaren mag
schenken, tot heil van de parochie
van St. Agatha.
Omstreeks kwart voor een bracht
de Harmonie,, Canite Tuba" een se
renade aan de jubilerende herder,
waarna in het Patronaatsgebouw, dat
schitterend was versierd ,een offi
ciële receptie^ gehouden werd.
Receptie
De heer C. Stiek, opende deze re
ceptie met op de eerste plaats een
woord van dank te brengen aan al
len, die tot het welslagen van het
40-jarig priesterfeest van de pastoor
hadden meegewerkt. Het is een feest
geworden van geheel de parochieële
gemeenschap.
Een tweetal kinderen hielden een
aardige samenspraak.
De heer Berbee, oudste kerkmees
ter verklaarde, dat dit een veelbe
tekenende dag was. zowel voor de
pastoor als voor de parochianen.
Heden is God dank gebracht voor al
hetgeen de jubilerende pastoor heeft
mogen doen, tijdens zijn 40-jarig
priesterfeest. Namens de parochie
bood spr. de pastoor een tapijt aan
en een geschenk onder couvert.
De heer Lefeber uitte zijn grote
blijdschap met dit feest, omdat de
pastoor steeds is geweest een vader
voor zijn parochianen. Ook de bur-
gergemeenschap, zo zeide spr., heeft
te praten over de tijd toen hare zo
nen ook mee bliezen. Dat de Fanfare
nog steeds geen vaandel heeft om de
vele lauwerkransen te laten prijken,
vond Opoe zo erg, dat zij door haar
zoon de eerste gift liet geven voor
het vaandel-fonds.
Inmiddels was het tijd voor de
feestmaaltijd. Opoe kon op tijd naar
haar bed, want er komen nog vele
gasten in de komen dagen en als alles
voorbij is gaat haar buurman met
zijn auto een auto-tocht met Opoe
maken .m nog eenmaal haar ge
boorte-streek, waar alles zo veran
derd is, de buitenplaats van Baron
van Brienen aan de Haagkant te be
zien.
Naar wij vernemen heeft de drukke
dag Opoe geen onaangename gevol
gen bezorgd, zodat het feest gelukkig
geslaagd mag heten.
Om vier uur Zaterdagmiddag
strooiden de klokken van de St.
Agathakerk haar klanken uit over
Lisse, om de parochianen te vertel
len, dat over enkele uren de jubile
rende herder, pastoor G. P. A. van
Zuijlen, zou aankomen. Alle voor
bereidingen voor de viering van het
40-jarig priesterfeest waren getrof
fen en zodra de klokken haar stem
lieten horen, werden overal zoals
afgesproken was de vlaggen, ge
tooid met de pauselijke wimpel, uit
gestoken.
In de prachtige, zomerse namiddag
bood Lisse plotseling een feestelijke
aanblik, die een uur later nog werd
versterkt door jongens en meisjes
van jeugdverenigingen, die in fleu
rige uniformen optrokken naar de
Veldhorststraat, waar de begroeting
tussen de jubilerende pastoor en de
parochianen zou plaats vinden. Toen
de pastoor om ongeveer kwart voor
zes arriveerde, had zich een grote
menigte belangstellenden opgesteld,
die hun enthousiasme niet onder
stoelen of banken staken.
Blijde intocht.
Namens de commissie van ont
vangst sprak de loco-burgemeester,
wethouder Lefeber, die de plaats in
nam van de in het buitenland ver
toevende burgemeester mr. Th. M.
J. de Graaf, een hartelijk woord van
welkom tot de jubilaris.
Daarna stelde zich een lange stoet
op, waarin meeliepen de harmonie-,
kapel „Canite Tuba", de gymnastiek
vereniging „Klimop", gidsen, ver
kenners, welpen, kajotters en van
zeisprekend zouden we bijna zeggen
ontbrak in deze stoet ook niet de
ruiterij „Sint Hubertus".
In de laatste auto zat pastoor Van
Zuijlen.
Via da Stationsweg, Heereweg, Ju-
lianastraat en Kanaalstraat trok men
naar de prachtig versierde kerk,
waar misdienaars en bruidjes gereed
stonden om de pastoor naar het al
taar te begeleiden.
Intussen was de kerk volge
stroomd met parochianen die op de
wij ze/van „Looft Uwe God, alle ton
gen en talen" de pastoor een wel
komstlied toezongen.
Kapelaan C. C. A. van Wel vertolk
te de vreugde van de parochianen
bij dit jubileum in een korte toe
spraak, waarna tot besluit van de in
tocht een kort Lof werd opgedragen.
's Avonds om acht uur was de pas
toor weer aanwezig in het K.A.B.-ge-
bouw, waar in de komende week vijf
parochie-avonden gegeven zullen
worden. De eerste hiervan werd een
groot succes. (Zie bespreking elders
in dit blad).
PLECHTIGE H. MIS
Zondagmorgen droeg pastoor Van
Zuylen de plechtige H. Mis van
dankbaarheid op, waarbij hij werd
geassisteerd door de zeereerwaarde
heer B. Stammeijer, secretaris van
het bisdom, als diaken en de eerw.
heer F. v. d. Eerden, priesterstudent
van de parochie, subdiaken.
De wisselende gezangen werden
Een onafgebroken rij van belang
stellenden kwamen de pastoor com
plimenteren met zijn priesterfeest.
Zondagavond werd het kerkelijk
feest besloten met een plechtig Lof
met Te Deum.
Rest ons nog te vermelden, dat 't
kerkgebouw in de avond door schijn
werpers was verlicht, zodat in de
duisternis ook nog een feestelijke
glans over hem lag.
Bij de eerste aanwijzing
ran Rhenmatische Pijn
moet gij zeker
Kruschen nemen.
De zes minerale zouten die Kruschen
bevat sporen lever, nieren en inge
wanden aan tot actievere werking,
het bloed gaat sneller stromen, on-
achting en eer vöor uw werken in t zuiverheden worden afgevoerd en zo
deze gemeente. worden rheumatische pijnen ge-
De pastoor dankte allen voor desmoord in de kiem. In duizenden
goede wensen. Hij dankte voor de zelfs hardnekkige gevallen bracht
geschenken, maar wees er op, dat wij Kruschen baat. Waarom zoudt gij
onze dank allereerst verschuldigd dan Uzelf te kort doen?
zijn aan God, de Schenker van alle I (Advertentie)
goeds.
In de Veldhorststraat werd pastoor
Van Zuijlen verwelkomd door de
loco-burgemeester van Lisse, wet
houder Lefeber.
Foto v. d. Horst.
OOOOOCOOOOOOOOOOOOOOOOCCOCCOOCX>OGOaCOCOOOOOOOCOOO<X
RUSTIG MAN
i
Een smid, die aan het werk
was op de elfde verdieping van g
een nieuw gebouw in Kopenha-
5 gen, is 35 meter door een liftko-
ker gevallen, maar heeft er het
2 leven afgebracht. Volgens „Poli- g
tiken" is de man er in geslaagd,
een staalkabel 'te pakken te 2
krijgen, die flink met olie was g
j ingesmeerd, zodat zijn handen
niet beschadigd werden. Door
zich met alle macht aan die ka- g
bel vast te klemmen kon hij zijn g
1 vaart afremmen, totdat hij be-
houden op de begane grond 2
aankwam. Daarna ging hij langs g
een meer gebruikelijke weg,
kalmpjes naar boven en naar 2
2 zijn werk terug.
55-jarig priesterfeest van pastoor
Th* Kwakman in Rijpwetering
Zaterdagmorgen tien uux luiden
de klokken plechtig over het met
vlaggen en wit-gele-wimpels feeste
lijk aandoende Rijpwetering. Een
echter zomerse zonneschijn kan de
feestvreugde slechts verhogen. De
Rijpweteringers hebben reden om
feest te vieren, want hun zeer ge-
eerde Herder viert zijn 55-jarig pries
terfeest.
De blanke parochiekerk met zijn
ten hemel richtende lijnen en ranke
pilaren is bijzonder smaakvol ver
sierd. Het altaar prijkt temidden van
een keur van witte bloemen. Het
gehele interieur straalt van frisse
helderheid.
Kwart over tien. Het zangkoor ju
belt Christus Vincit en voorafgegaan
door een groep bruidjes schrijdt de
jubilaris, ondanks de last der jaren,
waardig en kaasrecht via het mid
denpad naar het priesterkoor.
De plechtige Hoogmis wordt opge
dragen door de emeritus pastoor van
Roelofarendsveen, de zeereerw. heer
Onel. Als diaken en sub- diaken fun
geren de weleerw. heren C. C. de
Jong uit Koog aan de Zaan en pater
C. J. van Kesteren. Als ceremoniaris
fungeert de weleerw. heer kapelaan
Rutten.
Gevoelvol vertolkt het Parochiaal
Zangkoor de „Missa Pontificalis"
voor sopraan tenor en bas I en II
van Don Lorenzo Perosi.
Kapelaan de Jong hield de feest
predicatie. Onder vooropstelling van
Christus, de Offeraar aan het kruis,
de Leraar en de Herder tekende hij
het priesterschap in hetwelk wij het
Hogepriesterschap van Christus terug,
mogen vinden. De jubilaris heeft
dertig jaar in Rijpwetering, dopend,
vergevend, dagelij les, offerend, le
rend en troostend zijn parochianen
terzijde mogen staan, zoals eens Chris
tus hem voorging. Laat deze H. Mis
ons dankoffer zijn voor de ontvan
gen weldaden, nodig voor ziel en
lichaam.
Het moet de jubilaris goed gedaan
hebben te horen hoe zijn parochianen
nogmaals plechtig getuigden in een
machtig Credo Zij, die nog tijdens
deze Hoogmis communiceerden zullen
in hun gebeden hun goede Herder wel
byzonder betrokken hebben.
Na de Hoogmis bracht het Paro
chiaal Zangkoor te zamen met het
knapenkoor de Priestercantate van
P. J. J. Vrancken ten gehore.
De bruidjes brachten de jubilaris
naar de pastorie, waar zich spoedig
daarop het feestcomité verzamelde
om onder aanbieding van het feest-
cadeau (couvert met inhoud) de ge
voelens dor parochianen te vertol
ken.
Nog eenmaal verzamelden de pa
rochianen zich rond hun jubilaris,
toen kapelaan Rutten 's avonds een
plechtig Lof celebreerde. Van deze
gelegenheid maakte de jubilaris ge
bruik zijn dank te betuigen aan God
en aan zijn parochianen, die hij te
vens opwekte tot dank aan God voor
de instelling van het H. Priesterschap.
Een machtig door alle aariwezigen
gezongen feestlied vormde het slot
van deze waardige feestviering.
„DE POORT DER GENADE"
In de periode van 15 tot 23 Augus
tus worden er in het K.A.B.-gebouw
te Lisse vijf parochie-avonden ge
geven, waarop de katholieken van
St. Agatha, met de jubilerende her
der in het hun midden, kunnen ge
nieten van een prachtig spel, „De
poort der Genade", dat geheel door
eigen krachten wordt opgevoerd.
Zaterdagavond hebben wij de pre
mière bijgewoond en daar wij vrij
vroeg in Lisse waren, hoorden wij
hier en daar flarden van gesprekken,
die eigenlijk niet veel goeds voor
spelden. De generale was bar slecht
geweest en het was vermoedelijk in
verband daarmede, dat de heer C.
Strik, voorzitter van het uitvoerend
comité, een beetje clementie vroeg
voor de vele debutanten onder de
zestig met plankenkoorts uitgeruste
medewerkenden Daarmede wisten de
toeschouwers wat er verwacht mocht
worden en terwijl de heer Strik
de jubilerende herder verwelkomde
waren zij reeds één en al welwil
lendheid.
Hoe slechter de generale
Achteraf was dit inroepen van cle
mentie volkomen overbodig en had
men gerust kunnen vertrouwen op
de bekende zegswijze: „Hoe slech
ter de generale, hoe beter de pre
mière!".
De ervaring, heeft immers geleerd,
dat er een groot verschil bestaat tus
sen de laatste repetitie voor een lege
zaal en de echte uitvoering. Het ge
roezemoes in de zaal voor het doek
open gaat, de laatste aanwijzingen
van de regisseur en even later dat
mystereuze van de schijnwerpers,
die slechts toelaten, dat de tonelist
een paar gezichten op de eerste rij
kan onderscheiden, scheppen d(
sfeer, waarin alle hinderlijke rem
men worden losgegooid en iedere
medewerker voelt, wat er in hem is
aan toneeltalent.
Zó is het ook in Lisse weer gegaan.
De beklemde ingewijden, die hart
kloppingen kregen, toen het doek
open ging, voelden reeds na enkele
minuten een weldadige rust in hun
harten binnensluipen. Het ging!
En heus niet op de manier van
„Nou ja, het is wel aardig". Neen,
het werd een perfecte uitvoering,
die boeide en geen enkele hinderlij
ke fout kans gaf de kop op te ste
ken.
„De poort der Genade".
„De poort der Genade" van Ben
Heuer is een spel van bespiegelingen.
Bespiegelingen bij een zeer bijzon
der sterfbed. Zodra het doek open is,
valt er een schot en even later ziet
men, hoe een gewonde misdager zich
een kerkgebouw binnensleept, om de
politie, die hem achtervolgt, kwijt
te raken. Het lukt hem, maar zodra
hij meent alleen te zijn, komt de pa-
Rechts een tafereel uit „De poort
der Genade" (het wegtrekken der
duivels) links de patrones van de
parochie, St. Agatha (mej. T. Bul
ten), die eveneens in het spel optrad.
Foto v. d. Horst.
trones van die kerk St. Agatha
naar hem toe, om de stervende te
verzoenen met zijn Schepper.
Naast de gesproken tekst worden
de toeschouwers in de gelegenheid
gesteld via tableaux de gedachten-
gang van de misdadiger te volgen.
Deze man, die een slaaf van zijn
geldzucht was geworden, keert terüg
naar zijn kinderjaren en van daar af
overziet hij zijn leven. Momenten,
die hem sterk hebben aangegrepen,
en die iedere katholiek diep in zijn
hart bewaart, ziet hij terug. Zijn eer
ste H. Communie, de hernieuwing
van de doopbeloften, het H. Vorm
sel, het huwelijk, de dag waarop zijn
beste vriend als neomyst aan het al
taar van de parochiekerk stond
Die herinneringen maken iets los. Zij
doen hem opnieuw voelen, wat hy
destijds heeft gevoeld, en daarmede
komt ook dat gevoel van heimwee
naar wat verloren is gegaan.
Symboliek.
Op een zeer begrijpelijke wijze
doet dit spel voelen met welke over
vloedige rijkdommen God, door mid
del van Zijn Kerk en priesters, de
mens overlaadt. In zeven taferelen
wordt getoond, wat God ons heeft
gegeven in de zeven sacramenten en
wat de mens ontbeert, die deze sa
cramenten onbenut laat en leeft als
een slaaf van de wereld.
De misdadiger krijgt op zijn
vreemde sterfbed de genade, welke
voor hem nog juist bijtijds de poort
naar het Eeuwig Geluk opent.
Ben Heuer heeft dit spel talentvol
geschreven en dank zij de regie van
Anton Sweers hebben de medewer
kenden er uitgehaald, wat er in zat.
Er waren ondanks de ernst van dit
stuk aardige tafereeltjes, die voldoen
de humor brachten, om een al te
zware druk te vermijden. Vooral de
gesprekken van de a.s. engelbewaar
ders waren in dit opzicht zeer ge
slaagd. De' doopplechtigheid mocht
er trouwens ook zijn, maar de foto
graaf bij de trouwplechtigheid ging
een tikje te ver, evenals zijn publiek,
om sprankelend te zijn. De hoofdrol
len in dit spel, die van de vluchten
de misdadiger en St. Agatha, werden
door de heer J. Bemelman en mej.
T. Bulten voortreffelijk gespeeld.
Vooral de tekst werd fraai en duide
lijk gesproken.
Na de pauze voerden de „Ghesel-
len van de Spelewei" nog op „De
Rustpil", een spel, dat bijna te kluch
tig was om nog kluchtig te zijn, maar
dat door de toeschouwers als toegift
wel op prijs werd gesteld.
Tijdens de pauze sprak pastoor
Van Zuijlen een woord van dank
voor de grootse intocht, welke hem
was bereid en toonde grote waarde
ring voor het spel van de parochia
nen, waarin op zo treffende wijze het
priesterschap werd uitgebeeld.
