Louison Bobet en Nederland werden winnaars
van Tour de France '53
MAGNI WON LAATSTE ETAPPE
Wagtmans stelde Nederlandse ploeg
veilig door een prachtige overwinning
Nederlandse ploeg verdiende
f 70.000 prijzen en premies
Hoe de Nederlandse jongens
er na afloop over dachten
MAANDAG 27 JULI 1953
DE LE1DSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
De Marseillaise en het Wilhelmus in Pare des Princes
PARIJS, 26 Juli.
(Van onze speciale verslaggever)
|N HET PARC DES PRINCES WEERKLONK HET WILHELMUS, maar de
tonen van ons volkslied waren nauwelijks hoorbaar boven het applaus
van de 50.000 Fransen, dat bij wijlen alles overstemde, toen zeven renners
in hun stoffige, witte truien met blauw-rode ceintuur, ieder een enorme
ruiker in de hand en voorafgegaan door een achtste man, breedgeschouderd
en met een door de zon koffiebruin verbrand gezicht dat glunderde en
glansde van voldoening, langzaam over de baan reden. Het was de Neder
landse Tour-ploeg met Kees Pellenaars aan het hoofd, die aan het einde
van de lange tocht, welke zoveel successen heeft opgeleverd, zijn ereronde
maakte als winnaar van het algemeen ploegenklassement en het huldebe
toon van het Franse publiek in ontvangst mocht nemen. Er waren ook veel
Nederlanders onder de toeschouwers, behalve het kleine groepje volgers op
het middenterrein. En voor hen allen waren het ogenblikken, waarover zij
zeker in lengte van dagen nog zullen spreken met vrienden en bekenden,
zo groots en overweldigend was de aanblik van het prachtige stadio met
al die wuivende en juichende mensen, en zó aangrijpend het besef, dat die
hulde onze jongens gold. Het grote ronde-avontuur is op de gebruikelijke
wijze besloten met een soort van apotheose. Natuurlijk was Bobet, die in
zijn gele trui op de eretribune plaats mocht nemen, terwijl de Marseillaise
schalde door het stadion, er het centrum van. Maar ook de andere bezetters
der ereplaatsen en de winnaars van de diverse premies en challenges kre
gen hun deel: Schaer, de winnaar van de prijs van de Cinquantenaire, Wout
Wagtmans, aan wie de grote suikerprijs definitief ten deel is gevallen, de
nog altijd zeer geziene veteraan Bartali, Magni de winnaar van de laatste
etappe, en nog tal van andere populaire renners, zij mochten allen apart een
ererondje rijden en werden hartelijk toegejuicht.
fluisterd, dat de zaak al vooraf door
hem en sommige andere renners zo
geregeld was. Maar dit bleek on
juist te zijn en tevens bleek, dat ook
de Italianen, totnutoe misdeeld door
de fortuin de Nederlanders gaan
als millionnairs naar huis, de Bel
gen en de Italianen zijn failliet,
schreef een Frans blad uiterst ge
brand waren op een triomf te Parijs.
Zo zat de snell Magni onmiddel
lijk aan het wie. van de Fransman
en met hem de lange Limburger
Nolten. Het peleton werd Onmiddel
lijk versplinterd in tientallen groep
jes, die tussen de dichte haag toe
schouwers door jakkerden.
Hier en daar zag men spandoeken
ter ere van de favoriet, er waren
maniakken die zijn naam met gro
te houtskoolletters op de blote borst,
hadden getekend en wij zagen zelfs
een spandoek met het opschrift:
Bobet a l'Elysée (de zetel van de
Franse president). Het leek alsof de
aanhangers van Bobet hun zin zou
den krijgen, want hij reed zich los
van de anderen en ging een tijd
lang alleen aan kop. Toen kreeg hij
gezelschap van Forestier, die op en
kele honderden meters gevolgd werd
door een dertigtal renners.
Strijd begon pas 50
km. voor de finish
Thans nog iets over de rit van
Zondag van Monluchon naar de fi
nish te Parijs. De Tour is weieens in
de laatste étappe beslist; dat gebeur
de in 1947, toen Robic tussen Caen
en Parijs 13 min. uitliep op de leider
Brambilla en in het Pare des Princes
voor het eerst de gele trui mocht
aantrekken. Hij heeft die trui mis
schien een kwartier aangehad, maar
hij had de Tour gewonnen.
De traditie wil echter dat de uit
slag van de Tour vaststaat, vóórdat
de rennërs Voor de laatste maal in
het zadel gaan en dat er in de étap
pe, welke Parijs tot eindpunt heeft,,
niets gebeurt wat van belang kan
zijn voor de eindrangschikking. De
organisatoren proberen wel elk jaar
opnieuw het strijdvuur brandend te
houden en zij hebben de oplossing
zowel in verlenging als in verkor
ting van de afstand gezocht, terwijl
ook hoge premies werden uitgëloofd,
maar bijna altijd werd deze étappe
meer een toeristisch wieler-evenae-
ment dan een wedstrijd. Dat heeft
wijlen Desgrange en ook zijn opvol
ger altijd dwars gezeten. Zij wilden,
dat de Ronde boeiend en aantrek
kelijk zou b1ij ven tot het einde toe.
De renners van hun kant zijn meest
al bereid om in de laatste 30 of 20
km. voor wat vuurwerk te zorgen, zo
dat de vele honderduizenden toe
schouwers in de Vallei van de Che-
vreuse en aan de weg van Versail
les naar Parijs tenminste nog iets
te zien krijgen, wat op strijd ge
lijkt. Maar van de hele étappe een
wedstrijd maken, hard fietsen van de
start tot aan de finish, neen, daar
is de stemming niet naar als men er
al meer dan 4000 km. óp heeft zit
ten.
Vandaag bleef het rustig tot ver
na Orleans waar Darrigade, het fel
le sprintertje, in het voorbij eaan een
vette premie van honderdduizend
francs inpikte.
Kees Pellenaars, een voorzichtig
man, verwachtte geen aanval op Ne
derlands eerste plaats in het ploegen
klassement, hetzij van de Frans Na-
tionalen, hetzij van de NOC'ers. Maar
hij hield wel rekening met de moge
lijkheid er van en dus waren er al
tijd vier of vijf Nederlanders voor
in 't peloton te vinden. Soms scherm
den ze de weg over de hele breed
te af.
Ook Bobet nam geen risico en hield
zich doorlopend op in de voorste ge
lederen. Maar de renners bleven bij
een als makke schapen, enkele aar
zelend uitgevoerde en prompt ver
ijdelde ontsnappingspogingen uitge
zonderd ,tot bij de bevoorrading van
Dourdan, 279 km. van het beginpunt
en ongeveer 50 km. voor de finish.
Even te voren had Kees Pellenaars
tegen ons gezegd: „Als er nog iets
gebeurt, dan is het daar; maar je
begrijpt, dat wij niet de eersten zul
len zijn om te demarreren".
Uitgezocht ontsnappingspunt.
De gebeurtenissen stelden hem in
het gelijk. De bevoorradingspost te
Dourdan was op een klein pleintje
gevastigd waar de jeeps van de
ploegleiders nauwelijks plaats kon
den vinden De straten zijn er nauw
en bochtig en onmiddellijk na het
stadje gaat de weg vrij steil om
hoog. Een uitgezocht punt dus voor
een ontsnapping wanneer men de
situatie kent. Op de heuvel na Dour
dan schoot Bobet naar voren. Hij
had cr kennelijk zijn hart op gezet
niet alleen de Tour te winnen, maar
ook als eerste in het Pare des Prin
ces te arriveren. Er werd zelfs ge-
vóór Baroni en Forestier. Gerrit
Voorting bezette de negende plaats.
Een halve minuut later volgde een
groot peloton met Bobet, Schaer,
Close, Mallejac, Nolten, Van Est,
Wagtmans en Suykerbuy. Daarna
kwam Van Breenen binnen met
Dacquy, Lauredi, Huber en Pontet,
allen ongeveer twee minuten na de
winnaar. Tenslotte arriveerden met
grotere en kleinere tussenpozen nog
twintig a dertig andere renners.
Roks werd 61ste met 5y2 minuut
achterstand.
Voor Nederland is vooral van be
lang, behalve de overwinning in het
ploegenklassement. dat Wout Wagt
mans zijn positie in het individueel
klassement behield. Hij eindigde als
vijfde, de beste prestatie ooit door
een Nederlander in de Ronde van
Frankrijk verricht.
Vermeld moet nog worden, dat
Bobet in deze Ronde van Frankrijk
met 34.606 km. per uur een nieuw
record gemaakt heeft voor de ge
middelde snelheid. Het oude record
werd sinds 1948 met 33.404 km. per
uur gehouden door Bartali.
Hier zien we de Nederlandse Tour de Franceploeg na de aankomst te Parijs. Gewapend met bloemen en vro
lijke gezichten zij werden eerste in het Landen-klas- sement poseren hier van links naar rechts Wagtmans,
Roks, Van Breenen, Van Est, Pellenaars, Sonnet, Suykerbuyk. Voorting en Nolten.
Het nutteloze van zijn poging in
ziende, liet Bobet zich terugvallen.
Maar het peloton was nu eenmaal
verbrokkeld en de strijd ontbrand
de in alle hevigheid. Toegejuicht door
vele tienduizenden in de Vallei van
de Chevreuse tussen Versailles en
Parijs, was de menigte op geen
honderdduizend na te schatten on
dernamen negen renners, Gauthier,
Baroni, Couvreur, Morvan, Magni,
Drei, Forestier, Gerit Voorting en
Molineris, een nieuw furieus offen
sief waar Bobet niet bij betrokken
was. Zij arriveerden gezamenlijk
in het Prinsenpark, waar Magni on
der oorverdovend gejuichen tot
grote vreugde van de sterke Ita
liaanse kolonie, de eindsprint won
(Van onze speciale verslaggever)
MONT LUCÖN, 25 Juli.
r\E TAKTIEK IN DE VOORLAATSTE ETAPPE was zonder meer duide-
lijk. Na de tijdrit, waarin de Franse nationale ploeg er niet in was ge
slaagd de Nederlandse renners van de kop in de algemene landenrangschik
king te verdringen, heeft Marcel Bidot, directeur-techniek van de Tricolo
res, zich als volgt geuit: „In de twee resterende etappes zal het moeilijk
zijn om de zeven min. en tien sec. achterstand, welke de Franse ploeg op de
Nederlandse heeft, in te halen. Ik leg mij neer bij dit voldongen feit. Aan
de andere kant is het vrijwel onmogelijk, voor welke renner dan ook,
Louison .Bobet in die twee etappes van de eerste plaats in de persoonlijke
rangschikking te verdringen. Ik proclameer de vrede". Kees Pellenaars, die
Dezelfde functie-in de Nederlandse ploeg vervult, zag de situatie eveneens
zo, maar met enkele kleine varianten, welke, dat is wel gebleken in de
etappe van St. Etienne naar Montluchon, van groot belang waren. Pelle
naars redeneerde bij de start te St. Etienne als volgt: We moeten de eerste
plaats van de landenrangschikking verdedigen. Er mag geen Fransman ont
snappen en als het kan ook geen renner van de N. O. C.-ploeg. Mocht dat
wel gebeuren, dan moet er een mannetje van ons mee. Maar als we op de
laatste twintig of dertig kilometer een kansje krijgen en dat was een
belangrijk variant om weg te komen, dan zullen wij dit niet laten.
Weinig spanning in de voorlaatse étappe
Het spel is in deze meest saaie
étappe van de Ronde van Frankrijk
precies zo gespeeld. Het tempo van
de renners in de brandende zon, die
glorierijk aan de wolkenloze hemel
stond, was niet hoog. Finit la guerre,
was de leus. Geen extra inspanningen
als het niet liodig was, er is fel ge
noeg geduelleerd in de afgelopen we
ken. De posities zijn definitief inge
nomen. Met slechts hier en daar een
kleine correctie komt de karavaan
toch zo in Parijs aan.
Zo trok het peloton over de einde
loze, van schaduw volkomen ge
speende wegen met een snelheid van
omstreeks 32 km. per uur. Waak
DE NEDERLANDSE PLOEG is de meest succesvolle van de jubi
leum-ronde geweest. De cijfers drukken dat zeer duidelijk uit.
De Nederlandse ploeg heeft vijf etappe-overwinningen behaald, de
vierde étappe door Gerrit Voorting, de achtste door Jan Nolten, de
zestiende door Wim van Est, de zeventiende door Wout Wagtmans
en de eenentwintigste eveneens door Wagtmans. Geen andere ploeg
kan op ditzelfde succes bogen. Voorts werd vijf keer een tweede
plaats veroverd, door Wagtmans (2), Adri Voorting, Van Est en
Nolten. Driemaal werd op de derde plaats beslag gelegd, nl. door
Roks, Gerrit Voorting en Nolten. Bovendien werden onze renners nog
twee keer vierde, een maal vijfde en drie keer zesde. De prijzen in
de 22 dagétappes behaald, vormen een bedrag van ongeveer 10.520.
Ook de resultaten voor het dagploegenklassement zijn boven ver
wachting schitterend geweest. In de eerste, tweede, vierde, achtste
negentiende en eenentwintigste etappe, dus zes maal in totaal (een
record) streek de Nederlandse ploeg de prijs van duizend gulden op.
Dat onze landgenoten tenslotte ook met de eerste prijs in het alge
meen ploegenklassement gingen strijken (20.000 gulden als prijs en
10.000 gulden als premie) behoeft na deze cijfers geen verwonde
ring meer te wekken. In het bergklassement hebben onze renners
zelfs ook een liedje meegezongen. Drie keer werd een col van de
derde categorie door een landgenoot het eerst gepasseerd en Nolten
bezette de tweede plaats in een col van de eerste categorie (Izouard).
Deze bergklassementen brachten het sommetje van 1400 gulden op
en dat voor renners, die uit de Lage Landen komen!
Twee keer won Wagtmans de suikerprijs en eenmaal was Nolten
de gelukkige, zodat het zoete bedrag van 4000 gulden in de wacht
kon worden gesleept, maar er kwamen nog 5000 gulden bij, omdat
Wagtmans eerste werd in het algemeen klassement van deze speciale
premie. Wagtmans kon met zijn vijfde plaats in het algemeen klasse
ment 3500 gulden in de algemene pot doen. Van Est 700 gulden,
Voorting en Nolten ieder 400.Roks f 300.en Van Breenen en _j
Suykerbuyk vielen ook nog in prijzen, ieder met 250.Wanneer
men de extra premies, door firma's voor een Nederlandse etappe-zege
uitgeloofd, en andere extra inkomsten op 7000schat, dan wijst
een voorlopige berekening uit, de daggage niet inbegrepen, dat de
Nederlandse ploeg in de Ronde van Frankrijk, het bedrag van onge
veer 70.000.aan prijzen en premies heeft verdiend.
zaamheid bleef geboden en roekeloze
pogingen om weg te komen werden
resoluut de kop ingedrukt. De hel
ling van de Lapins, meetellend voor
het bergklassement, maar slechts
voor de derde categorie, bracht wat
roering in de massa. Diot won voor
Rosello en Mirando. De Lapins lag
op 158 km. van de start. Twintig kilo
meter verder doemde weer zo'n heu
veltje op, de Faye, eveneens meetel
lend voor het bergklassement en
voor de derde categorie. Toen moes
ten er nog maar 33 km. worden.ver
reden. Bauvin kwam het eerst bo
ven met Wagtmans aan het wiel,
Walkowiak passeerde als derde en
Renaud werd vierde. Deze renners
hadden toen 15 sec. voorsprong op
het peloton. Negen kilometer verder
lag de derde heuvel voor het berg
klassement, de laatste van deze ron-
welke werd gewaardeerd met
prijzen en punten.
Het viertal vluchtelingen, profite
rend van het feit, dat het peloton
veel aanstalten maakte om te vol
gen, zette er een hels tempo in, zo
dat de voorsprong met seconden
groeiende. Op deze derde heuvel, de
Montaigut, passeerde Bauvin het
eerst, met Wagtmans als tweede, Re-
na pd en Walkowiak volgden met 20
sec. verschil en op 35 sec. kwamen
Molineris en Nolten door. Het pelo
ton lag toen 1 min. en 20 sec. achter.
Molineris had zich uit het peloton
losgemaakt en Nolten vond het een
schone gelegenheid om met hem mee
te gaan. Hij wist dat Wagtmans een
stevige voorsprong had genomen. Met
de gedachte, dat als hij ook aan de
finish zou kunnen komen, met een
tijdverschil op het peloton, het dag
klassement per ploeg waarschijnlijk
nu voor Nederland zou zijn, zette hij
zich schrap en Molineris kon toen
met moeite zijn wiel houden. Dat
Nolten kans kreeg om weg te gaan,
behoefde niet zo'n verwondering te
wekken, immers de Nederlanders la
gen gedurende de gehele étappe i
het peloton als wakende honden over
een veld, dat misschien een aanval
op de dominerende positie van ons
land zou inzetten.
Spurt van Wagtmans,
Vijf kilometer voor de finish heb
ben wij nog eens de positie opgeno
men. Bauvin en Wagtmans lagen op
kop met 1 min. 20 sec. voorsprong
op Molineris, Renaud en Nolten.
Walkowiak was afgezakt. In het
stadje moesten de renners eerst
over een brug, daarna 600 me
ter langs de kade, met aan het ein
de opnieuw een brug, een draai en
tenslotte werd de richting van het
centrum van de stad weer ingesla
gen met een 350 meter recht stuk
voor de finish. Wagtmans leidde
voor Bauvin op deze laatste kilo
meter. Op het rechte einde gaf onze
landgenoot de man van de N.O.C.-
ploeg geen kans, want hij spurtte zo
fel, dat hij met vele lengten voor
sprong als eerste over de eindstreep
ging. Achter Wagtmans en Bauvin
vochten Nolten en Molineris een
duel uit, opnieuw een Nederlands-
Frans gevecht, dat wederom door de
Nederlander werd gewonnen. Achter
Molineris kwamen nog gedetacheerd
binnen: Renaud, Isotti en Vitetta en
daarna zagen wij Magni als gewoon
lijk de sprint van het peloton win
nen. Voor de Italiaan werd een tijd
van 6 uur 22 min. en 42 sec. afgeroe
pen. Wagtmans had 2 min. en 34 sec.
op het peloton, waarin zijn naaste
concurrenten zaten, gewonnen en zijn
minuut bonificatie voor het winnen
van de étappe verhoogde zijn winst
tot 3 min. 34 sec.
In het pqloton zaten behalve Magni
ook Astrua, Bartali, Schaer, Close,
Suykerbuyk, Van Breenen, Van Est,
Gerrit Voorting en Bobet. Alleen
Roks had het tempo op de laatste 25
km. niet kunnen volgen, maar zijn
achterstand bleef beperkt tot iets
meer dan 2 min. op het peloton.
De vreugde in het kleine Neder
landse kamp over de vijfde étappe
overwinning was grenzeloos. Ieder
een lachte en glunderde en klapte de
anderen op de schouder. Bloemefi
werden uitgedeeld, de filmoperateurs
en fotografen kregen weer hun werk.
Voor de eerste maal was Nolten wat
spraakzaam en hij vertelde hoe hij
zijn derde plaats had kunnen verove
ren. Wagtmans knipoogde maar eens
tegen de jongdame uit Montluchon,
die hem het overwinningslint om de
schouders hing. En uit de grond van
zijn hart kwamen de woorden: „Zo,
dat hebben wij toch maar weer eens
klaar gespeeld. We raken langzamer
hand aan étappenoverwinningen ge
wend".
Bauvin kreeg de suikerprijs met 6
stemmen, Wagtmans 2, waardoor zijn
totaal op 29 punten kwam, en Bobet 1.
Het dagklassement werd glansrijk
door Nederland gewonnen, eveneens
voor de vijfde keer. Wagtmans ver
beterde zijn positie in het persoon
lijk klassement en pikte de vijfde
plaats van Schaer, zijn eeuwige ri
vaal, in, met slechts luttele seconden
achterstand op de Belg Close.
Intussen werd de voorsprong op
Frankrijk in de algemene landen
rangschikking vergroot. Het verschil
van 7 min. 10 sec. steeg tot 11 min.
7 sec. en er zou een wonder moeten
gebeuren indien de Nederlandse
ploeg niet te Parijs het landenklasse-
ment waaraan een prijs van 20.000
gulden vastzit plus een premie van
10.000 gulden won.
NOLTEN t oneven jaar, pech
(Van onze speciale verslaggever). I
r\E ZEVEN Nederlandse renners
wachtten op de pelouse van het
Pare des Princes op de huldiging,
welke hun ten deel zou vallen voor
het winnen van het landenklasse-
ment. De gezichten drukten voldoe
ning uit over het bereikte resultaat.
Met Arie van Vliet, Jan Derksen en
Gerrit Peters, die in het bijprogram
ma waren opgetreden, werden grap
jes gemaakt. Wout Wagtmans wuifde
naar zijn moeder, die ergens op de
overdekte tribune moest zitten, en
Kees Pellenaars trok een somber ge
zicht, omdat zijn zoontje Pierre ook
in het Pare des Princes was, maar
niet bij hem komen kon.
We hebben van de gelegenheid ge
bruik gemaakt de zeven renners, die
de jubileumronde geheel hebben uit
gereden, enkele vragen te stellen.
Hieronder volgen hun antwoorden.
Wout Wagtmans: De ronde van dit
jaar was zwaar en ik ben blij, dat het
er op.zit. Volgend jaar hoop ik weer
van ae partij te zijn.
Wim -van Est: Het vorig jaar vond
ik de Tour de France moeilijker dan
nu. Maar daar is een verklaring voor.
Ik reed dit keer gemakkelijker en
dan vind je de Tour niet zo zwaar.
Of ik in 1954 weer van de partij zal
zjjn? Is dit niet een beetje vroeg om
daar nu al over te denken?
Jan Nolten: Deze Ronde van
Frankrijk was harder dan die van
1952. Ik ben niet helemaal tevreden
over mijn prestaties. Ik houd in een
boek precies bij, hoe mijn wedstrij
den verlopen, of ik gewonnen heb
en hoe, of ik pech heb gehad met
lekke banden of met materiaal-moei
lijkheden, of ik uitgevallen ben en
wat niet al. Het is misschien gek, dat
ik het zeg, maar in de even jaren maal beter.
rijd ik altijd beter, dan in de on
even jaren. Dat is uit mijn dagboek
precies vast te stellen. Dat slaat niet
alleen op grote wedstrijden, maar ook
op de voorbereidende coursen. Dit
seizoen heb ik zeer veel pech gehad,
ik ben enkele malen uitgevallen en
lekke banden zijn mij ook niet be
spaard gebleven. Zet de uitslagen
van dit jaar eens tegenover die van
1952, 1950 en 1948. Natuurlijk, als ik
mij forceer, bereik ik ook in de on
even, jaren wel eens een uitstekend
resultaat. Ik doe graag in 1954 mee
en let dan maar op, dan zijn mijn
resultaten ongetwijfeld beter dan die
van nu.
Gerrit Voorting: Deze Ronde van
Frankrijk is voor mij niet zwaarder
geweest dan anders. De moraal was
er en als die er is, gaat alles veel
gemakkelijker. Tegen die cols van de
eerste categorie zie ik erg op, zij
maken mij zenuwachtig en dat be-
invloedt in ongunstige zin mijn ver
richtingen. Die bergjes van de twee
de en derde categorie zijn voor mij
niet lastig, maar die hoogste toppen.
Jos Suykerbuyk: Deze eerste ron
de van Frankrijk is mij eerlijk ge
zegd meegevallen. Als Kees Pelle
naars mij het volgend jaar weer no
dig heeft, ben ik er bij. Natuurlijk
was deze ronde zwaarder dan die
van Italië. Ik voel mij overigens vol
komen fit.
Thijs Roks: Die Pyreneeën hebben
mij meer moeilijkheden bezorgd dan
de Alpen. Ik ben dik tevreden en ik
hoop, dat Pellenaars het ook is. Ik
vond deze Ronde van Frankrijk las
tiger dan het vorig jaar; er werd
meer gevochten in elke étappe.
Hein van Breenen: Ik heb mij best
geamuseerd in de ronde. Er werd
veel harder gefietst dan in de Ronde
van Italië en dat ligt mij nu een-
