Het Oranje-elftal faalde in alle
linies tegen Zwitserland: 1-2
Na 2 minuten had Zwitserland
leiding door verdedigingsfout
Dank
werd
zij de schodoosheid der gasten
het geen veel grotere nederlaag
MAANDAG 23 MAART 1953
DE LEIDSE COURANT
TWEEDE BLAD PAGINA 1
DE GRENDEL BLEEF GESLOTEN
(Van onze sportredacteur a.i.).
HET HOPELOZE GEBAAR waarmede aanvoerder Lenstra te kennen gaf,
dat de Zwitsers hem voor de zoveelste maal op niet al te sportieve
vijze gevloerd hadden, was tekenend voor de hele wedstrijd: hopeloos. Een
ar.der woord is er niet voor te vinden. Want er is gisteren letterlijk niets
geweest, dat ons enige hoop gegeven heeft op betere vooruitzichten voor het
Nederlands elftal. Nimmer zagen we na de oorlog zó'n trieste wedstrijd,
zonder enig élan, zonder enthousiasme, zonder een alles overwinnende wil
om te winnen. Er was slechts machteloosheid in het krampachtige spel van
de Nederlanders, die het louter en alleen aan de schotloosheid van de Zwit
sers te danken hadden, dat zij niet met een dikke nederlaag naar de kleed
kamers werden gezonden. Het publiek, dat zich over het algemeen bij inter
land wedstrijden luidruchtig pleegt te roeren, had er zeifs geen behoefte
aan het Oranje-elftal aan te moedigen. Wanneer een enkele supporter het
toch in zijn malle hoofd haalde „Abe, Abe" te roepen keken zijn huurlieden
hem meewarig aan, alsof zij zeggen wilden: „Man, maak je toch niet zo druk
voor zo'n hopeloze zaak". En als er dan werkelijk eens een behoorlijke
Oranje-aanval was, die niet direct doodliep op de hechte Zwitserse grendel,
dan stierven de aanmoedigende kreten tenslotte toch weer weg in een zucht
van teleurstelling. Neen, voor dit armzalige, doodse en saaie voetbal was
geen enthousiasme op te brengen; voor deze beschamende wedstrijd was
geen ander woord te vinden dan: hopeloos.
schot was. Weliswaar gaven de gas
ten aardige en vooral ook snelle com
binaties te zien, maar de afwerking
liet veel te wensen over. Herhaalde
lijk hield het Nederlandse legioen
zijn hart vast, wanneer de verdedi
ging weer eens volkomen uit elkaar
gespeeld was en de Zwitsers alleen
voor Landman stonden. Maar tot een
behoorlijk schot kwamen de gasten
practisch niet.
Abe had geen steun
Het is is vooral de achterhoede
geweest, die gefaald heeft. Tebak liet
aanvoerder Fatton herhaaldelijk vrij
en Boskamp speelde over het alge
meen veel te traag. Waar anders in
benauwde ogenblikken de stoere rots
Rienus Terlouw stond weliswaar
niet snel, maar meestal effectief in
het afbreken stond nu een weife
lende Hendriks raar te schutteren.
De beide kanthalfs besteedden te
weinig aandacht aan de verdediging
en zo kon het gebeuren, dat de Zwit
sers herhaaldelijk voor Landiman
kwamen te staan. De Spartaanse
doelman had niet zijn beste dag, maar
was toch voldoende. Het eerste doel
punt kon hij beslist niet voorkomen;
het tweede mogelijk wel. Maar in< bei
de gevallen waren het dekkingsfou-
ten van de achterhoede.
Het Zwitserse grendelsysteem wet
tigde de verwachting, dat Oranje het
middenveld zou beheersen, maar veel
is daar niet van terecht gekomen.
De enige, die hier nog iets presteerde
was Klaassens, maar brillant kon ook
zijn spel niet genoemd worden.
Ook de voorhoede is bitter tegen
gevallen. Werd het geringe succes
tegen Denemarken geweten aan pech,
na deze wedstrijd weten we beter,
weten we dat er met deze voorhoede
niets te beginnen is. Aanvoerder Len
stra was de beste man, maar hij werd
door de Zwitserse grendel-wachters
zó angstvallig bewaakt, dat hij nau
welijks iets doen kon. Bovendien
wachtte Abe tevergeefs op steun' van
zijn voorhoede. Toer die uitbleef, liet
de Fries het hoofd hangen.
Clavan heeft op de midvoorplaats
heel weinig uitgericht, een bewijs dat
ook hy de man niet is om deze plaats
te bezetten. Ook Van der Kuil bleef
ver beneden hetgeen we eerder van
hem gezien hebben. Op de andere
vleugel werkten Luiten en Van der
Bogert wel hard, maar zonder tot
grote daden te komen.
Stuber, de beste Zwitser.
Aldus had de Zwitserse verdediging
het niet al te moeilijk om de Neder
landers op afstand te houden. De
grendel sloot voortreffelijk en als
Lenstra er al eens in slagen mocht
door te breken, stond er nog een
keeper Stuber in doel om doelpunten
te voorkomen. Hij mag zeker de beste
man van het Zwitserse elftal ge
noemd worden.
Nu was het plotseling wegvallen
van Vonlanthen, wegens ziekte, een
grote handicap. Door spil Mauron op
de linksbinnenplaats te zetten, kon
den de Zwitsers toch niet de stoot
kracht opbrengen, die van him voor
hoede verwacht werd. Ook het uit
vallen van Bader, al vërving Balla-
rnah hem verdienstelijk, werkte niet
Geen grote veldmeerderheid.
De cijfers 12 geven de verhou
ding vrij goed weer. De Zwitsers
hebben verdiend gewonnen, maar
daar is dan ook alles mee gezegd.
Van een grote veldmeerderheid was
geen sprake, al. demonstreerden de
gasten een betere techniek en eëp
aanmerkelijk beter samenspel.
Zeer terecht ginj er. de Zwitsers,
het offensieve karakter var de Oran
je-ploeg (Hendriks, Van Schijndel)
in acht nemend, direct tot de aan
val over, maar het was alsof het tra
ge spel van de Nederlarders op hen
een verlammende invloed uitoefende.
Les voor de toekomst.
Alles bijeen genomen is het een
wedstrijd om gauw te vergeten en
we zouden dat graag willen doen,
ware het niet, dat deze wedstrijd ons
een les geweest is voor de toekomst.
Wanneer er voor het Nederlands elf
tal tenminste nog een toekomst is.
Want het is duidelijk geworden, dat
het zó niet langer kan. Wanneer we
aannemen, dat de keuze-commissie
inderdaad het sterkste elftal op de
been gebracht heeft, dan kunnen we
slechts constateren, dat het Neder
landse voetbal geen basis meer biedt
voor internationale ontmoetingen.
Het is een harde conclusie en het
zou onverantwoordelijk zijn deze al
leen uit de wedstrijd van gisteren te
trekken. Maar alles wat we de laat
ste jaren van het Nederlands elftal
Rechts: In de tweede helft wisten de
gaster de stand op Z—l te brengen
door een schitterend gespeelde bal
van linksbinnen Mauron, die ook het
eerste doelpunt maakte. Van links
naar rechts: Antenon '7). Huegi (met
armen in de hoogte) Fatton, Van
Schijndel, Hendriks Tebak, Mauron,
Landman en Klaassens
Links: Nadat reeds in de eerste mi
nuten de Zwitsers eer: 10 voor
sprong hadden genomen, wist aan
voerder nog voor de rust de stand op
1—1 te brengen, welk moment hier
wordt weergegeven Van links naar
rechts: Neukom (staande), Kohier
en doelman ^uber (op de grond lig
gende), vervolgens Abe Lenstra, die
zijn vreugde over het doelpunt on-
miskenbar uit. en geheel rechts
Luiten.
te zien gehad hebben, rechtvaardigt
deze conclusie. Als wij straks tegen
België zo'n elftal in het veld moeten
brengen, of een ander van gelijke
sterkte, dan is het resultaat van te
voren met zekerheid vast te stellen.
Hadden we ons twee weken gele
den, tegen Denemarken, vastge
klampt aan de hoop, dat de nieuwe
keuze-commissie het Nederlands elf
tal tot betere resultaten zou leiden
(een hoop, die ondanks de 21 ne
derlaag niet geheel verdween) na de
wedstrijd van gisteren is er slechts
een gevoel van onmacht overgeble
ven. We kunnen niet. meer.
Toen verleden week de opstelling
bekend gemaakt werd, waarbij bleek,
dat men had teruggegrepen op twee
oudere spelers (Hendriks en Van
Schijndel), lag de conclusie voor de
hand, dat er onder het jongere spe
lersmateriaal niets te vinden was. Nu
het met deze ploeg evenmin iets ge
worden is, wordt het wel uitermate
moeilijk een antwoord te geven op
de vraag: wat nu? Want zoals de
kaarten thans liggen, kan het ant
woord slechts een schouder-ophalen
zijn. Er is geen uitzicht meer.
Intensiever training.
Valt het te verwonderen, dat er
vergelijkingen gemaakt worden met
het elftal van de Nederlandse profs,
die verleden week in Parijs zo'n
prachtige overwinning boekten? We
wezen er in onze voorbeschouwing
van Zaterdag reeds op, dat deze ver
gelijking oneerlijk was, maar toch
dringt zij zich onweerstaanbaar op bij
de duizenden Nederlanders, die ver
leden week in Parijs eindelijk weer
eens van harte konden juichen en
die gisteren stil zaten te kleumen op
kille tribunes.
Wanneer er gisteren één ding nog
eens ten overvloede volmaakt duide
lijk geworden is, dan is het de bit
tere noodzaak van een veel intensie
ver training. De Nederlandse profs
hebben getoond wat er met training
te bereiken is. En al is het niet no
dig, dat deze Franse training even
intensief in Nederland wordt toege
past, er zal toch iets gedaan moeten
worden.
Het is thans aan de K.N.V.B. maat
regelen te nemen. Mogelijk is er in
voering van een hoofdklasse voor
nodig om een betere training in Ne
derland te bereiken. Dc consequentie
hiervan kon echter wel eens zijn, dat
de amateur-bepalingen minder strak
moeten worden- aangehaald. En daar
wil de K.N.V.B. niet van weten, dat
is genoegzaam bekend.
In het laatste geval zou ons wel
eens niets andors over kunnen blij
ven dan op te houden met internatio
nale wedstrijden te spelen. We mo
gen het ons land en onze spelers niet
aandoen keer op keer tegenstanders
té vragen, die beslist sterker moeten
zijn, want het bevordert ons prestige
in het buitenland niet en op de duur
moet het voor de uitverkoren spelers
deprimerend zijn steeds maar weer te
verliezen.
Het is bij elkaar geen opwekkend
vooruitzicht, maar wc kunnen het
niet anders zien. Mogelijk,en dat,
wanneer de herinnering aan gister
middag iets vervaagd is, er weer een
vleugje optimisme naar boven komt,
dat wc straks misschien zelfs bereid
zijn tc geloven, dat het Nederlands
elftal gisteren toevallig (voor de hoe
veelste keer overigens?) een slechte
dag had en dat er met een andere op
stelling toch nog wel iets te bereiken
valt. Maar voordat wc zóver komen,
moet er toch eerst een heel vervelen
de nasmaak worden weggespoeld!
EEN SLECHT BEGIN IS DE HALVE NEDERLAAG
Lenstra maakte 't enige tegenpunt
QE BLUNDER WAARMEDE DE NEDERLANDSE DEFENSIE de wedstrijd
begon, had ons al direct dc often moeten openen, had ons al direct moe
ten vertellen, dat er een Oranje-verdediging in het veld stond, die fout op
fout zou maken. Maar zó graag wilden we er het beste van hopen, dat we
d'e eerste blunder nog door de vingers zagen. Tenslotte kan iedereen zich
v el eens vergissen. Ook rechtsback Tebak, die niet Ingreep toen de Zwit
serse spil Frosio onmiddellijk na de aftrap van Clavan de bal via Bader
doorgaf aan Mauron, de aanvankelijk als spil opgestelde linksbinnen. Mau
ron overzag met één blik zijn kans en voordat Landman hel dreigende ge
vaar kon onderkennen, flitste de bal als een schicht tussen de doelpalen. De
koene duik van onze Sparta-doelman was slechts een go d bedoelde poging,
om de schijn op te houden. Een-nul voor Zwitserland. Na twee minuten was
de basis voor onze nederlaag gelegd
Zwitserse voorhoede
niet erg op schot
De Oranje-aanhang keek er wel
even van op; dat had men niet ver
wacht. Enfin, de wedstrijd duurde
nog lang; er kon nog van alles ge-
Landman door Mauron kansloos geslagen
Reeds enige minuten na de aanvang van de wedstrijd maakte de Zwitserse linksbinnen Mauron gebruik van
een weifeling in de Nederlandse verdediging en schot de bal op beheerste wijze langs doelverdediger Land
man. Van links naar rechts: Van Schijndel, Boskamp, Landman, Mauron en Hendriks.
beuren. Maar tien minuten later
dachten we er anders over, want toen
hadden Tebak en Boskamp al meer
dekkingsfouten gemaakt dan in een
hele wedstrijd mogen voorkomen. Zij
ondervonden tc weinig steun van
stopperspil Hendriks, die in midvoor
Huegi zijn meerdere moest erkennen,
en trokken te veel achter de aan
vallend spelende kanthalfs aan, zo
dat er herhaaldelijk grote gaten in
onze verdediging ontstonden.
Kniespier gescheurd.
Aan de andere kant zagen we een
aardige Nederlandse aanval, waarbij
Gevaarlijk terugspelen.
Toen waren de Zwitsers weer aan
beurt. Onze spil Hendriks gaf hen
een prachtige kans door zó fors op
Landman terug te spelen, dat onze
doelverdediger slechts met een kat
achtige sprong de bal tot corner stom
pen kon-. Een prachtig schot van Fat-
Ion, die dank zij een vriendelijke
geste van Tebak weer eens helemaal
vrij stond, joeg Landman eveneens
naar de bovenhoek. Hij klemde beter
dan drie minuten later, toen hij de
bal in het veld terugstompte, geluk
kig niet voor een Zwitserse voet.
Zo duurde het Zwitserse offensief
voort, nu en dan onderbroken door
een Nederlandse aanval. Tweemaal
probeerde Van- der Bogert het, maar
steeds te langzaam en te doorzichtig,
zodat de Zwitserse verdediging zon
der veel moeite alle gevaar kon ke
ren. Ook Luiten waagde een kans;
hij haalde dc bal van het middenveld
en passeerde in z'n eentje drie ver
dedigers, maar tenslotte was zijn
schot niet scherp genoeg om de bal
voor de doelmond te kunnen bren
gen.
Iets meer op dreef.
De laatste twintig minuten van de
de back Kohier niets anders kon dan eerste helft was de Nederlandse aan
hard corner trappen. Een mooie voor
zet van Van der Kuil en een hard
schot van Klaassens hadden een beter
lot verdiend, maar keeper Stuber
was op zijn post.
Plotseling moest het spel even on
derbroken worden, toen rechtsbinnen
Bader in elkaar zakte, zonder dat hij
in het spel betrokken was. Het Roode
val wel iets meer op dreef. Luiten
bracht een voorzet van Van der Kuil
om zeep en loste even later een hard
schot, dat keeper Stuber echter niet
kon verrassen Ondertussen werd
Landman- nog eens aan de tand ge
voeld; uit een scrimmage schoten de
Zwitsers tenslotte van dichtbij naast
het doel.
Zo golfde het spel op en neer. De
Sombere perspectieven voor
ons nationale voetbalteam
Kruis kwam reeds met een brancard
naar het veld, maar de ongelukkige
Zwitser, die een kniespier gescheurd
bleek tc hebben, kon nog op eigen
benen het veld verlaten. Ballaman
nam zijn plaats in.
Deze pech deprimeerde de Zwit
sers even, van welke gelegenheid de
Nederlanders gebruik maakten enige
aanvallen te lanceren. We noteerden
een dribbel van Abe langs de lijn,
besloten met een voorzet, die een cor
ner zonder resultaat opleverde. Even
later kopte Abe de bal precies op de
schoen van Luiten, die een laag schot
inzond; de bal kwam echter naast het
doel terecht. Ook Van der Kuil pro
beerde het met een ver schot, even
eens zonder succes.
Nederlandse voorhoede kreeg echter
te weinig steun van dc beslist zwak
ke middenlinie om tot serieuze aan-
aanvallen te kunnen komen. Vooral
Van Schijndel faalde in dit opzicht.
Het werk van Klaassens was welis
waar iets beter maar toch niet door
tastend genoeg om de voorhoede aan
het werk te houden
Toen de wedstrijd zo een half uur
oud was, werd Abe het moe. Ergens
op het middenveld haalde hij de bal
op en ging er alleen van door. De
Zwitserse grendel schoof open en bij
het passeren van dc Iaatvte back
schoof Abe de bal naar Van der Bo
gert, die een tikje teruggaf. Kohier
ving de bal op en speelde terug op
zijn keeper, maar rekende er niet op,
(Vervolg pagina 2, tweede blad).
