LORRIE
Pater Kammerer ere-gast
der Ndani's
De Nederlandse tentoonstelling
te Mexico City
Kentekenbewijzen voor auto's
worden Nationaliteitsbewijzen
DE £$lf Bk Chlorophyll
fEr tandpasta
£ied aan d&ze tijd
Bromfietsen vraagstuk wordt
spoedig afdoende geregeld
Jlatte GOLF
VRIJDAG 31 OCTOBER 195.!
DE LEIDSE COURANT
VIERDE BLAD PAGINA 2
PAPUA's LOGEN ER MAAR OP LOS
In aansluiting op het verheugende bericht, det de dood gewaande pater
Misael (Carl) Kammerer veilig en wel in de mlflsiestatie Enarotali op Cen
traal Nieuw Guinea is teruggekomen, brengt het K. N. P. thans enige bij
zonderheden over de verhoren, waaraan de goeroe Martinus en de dragers
Jonas Mote en Jonas Pekel werden onderworpen. Deze verhoren, alsmede
mededelingen van een zendelingagoeroe, waren aanleiding tot twijfel aan
de dood van de missionaris. Dit feit werd aanvankelijk strikt geheim gehou
den, ook voor de ouders van pater Kammerer, om pijnlijke spanningen en
mogelijke, latere teleurstellingen te voorkomen.
PAPUA ZAG DE PATER LEVEND
22 October bracht de luchtpost
van Nieuw Guinea het verslag van
nieuwe verhoren. Een Papua, die een
bezoek aan de Ilagevallei had ge
bracht, kwam terug met het bericht,
dat de patpr daar nog in leven was.
Langs een omweg kwam dit bericht
ter kennis van de autoriteiten aan de
Wisselmeren, die nu de goeroe en de
dragers opnieuw aan een scherp
verhoor onderwierpen. Daaruit bleek
nu, dat zij bij het eerste verhoor in
September niet de waarheid hadden
gesproken. De goeroe en de drager,
die het langst in de nabijheid van de
pater Kammerer waren gebleven,
maar zich tenslotte ook verwijder
den, hadden op een afstand alleen
gezien, hoe de Ndani's, deels met
speren gewapend, pater Kammerer
omsingelden, zodat zij pater Kam
merer zelf niet meer konden zien.
De Ndani's hadden hun speren wel
op en neer bewogen, maar niemand
had eigenlijk gezien, dat men pater
Kammerer ook had gestoken. De
goeroe en de drager voegden zich
daarna bij de andere dragers en
spraken toen af, dat zij naar de Wis
selmeren zouden teruggaan en dat
daar alleen het woord zou worden
gevoerd door de goeroe en de dra
ger, die het langst in de buurt van
pater Kammerer waren gebleven.
Zij zouden vertellen, dat men pater
Kammerer had gedood (en ver
brand). Op die manier dachten zij
zich veilig te stellen tegen straf of
moeilijkheden met de autoriteiten
aan de Wisselmeren.
Kleding van lichaam gesneden
Een inlander, een zekere Bekumpa
Mapa, die op 12 September 1952 uit
de Ilaga-vallei terugkeerde, deelde
tijdens een gesprek met gouverne
mentsambtenaren en paters mede,
dat „toen de Ndani's in de morgen
van de 28ste Augustus om ongeveer
11) uur de groep van pastoor Kam
merer naderden, de dragers van de
pastoor de vlucht namen. De Ndani's
zouden vervolgens de kleding van
de pastoor hebben stukgesneden met
een bamboemes en hem zo van zijn
kleding hebben ontdaan. Vervolgens
zouden zij de pastoor van Ndani-
kleuing, een z.g. koteka, wupi. draag-
net etc., hebben voorzien, zeggende:
„Je moet je net zo kleden als wij".
Daarop zouden zij de pastoor in een
van hun huizen hebben opgenomen,
.waar hij de beste' plaats kreeg toe
gewezen.
Overigens schenen de Ndani's niet
de bedoeling te hebben alleen de
pastoor vast te houden, doch ook
andere „Orang Soerabaja" uit te no
digen zich in de kampong te vesti
gen
De conclusie van de heer van Em
merik, ambtenaar van het Gouverne
ment aan de Wisselmeren, was deze,
dat. hoewel men toch het ergste
motst vrezen, er een kleine kans be
stond, dat pater Kammerer nog m
leven was. Het gouvernemeli', be
sloot daarop meerdere mensen naar
de Iiaga-vallei te zenden, om ter
piaatse zekerheid te krijgen. Enige
Papoea's werden daartoe bereid ge
vonden. Ook werd besloten te be>
deze hem ondervroeg of de Ndani's
op 27 Augustus gezegd hadden, dat
pater Kammerer met zijn dragers
terug moest naar Enarotali. Op 28
Augustus vertrokken pater Kamme
rer en zijn dragers, vergezeld van
twee Ndani's, weer terug naar Ena
rotali. Tijdens de pauze, om onge
veer in de ochtend, gaven de Nda
ni's suikerriet. Dit laatste evenwel
gebeurt, zo is de ondervinding in
Nieuw Guinea, alleen onder vrien
den.
Jonas Peke verklaarde in het twee
de verhoor voorts letterlijk:
Daarna op stap met pater Kam
merer en Jonas Peke en PontlanU3
Dijai achteraan. Toen kwamen drie
Ndani's aan, daarna tien en toen
twintig (ongeveer).
Zij kwamen onder het roepen van
yu-yu. maar volgens Jonas ^een
oorlogsgeschreeuw. Er waren bij de
groep ongeveer 510 speren. Toon
deze aankwamen waren de andere
dragers voorop niet meer te zien.
Die bij de pastoor waren hebben
toen hun blikken neergezet, hun
agia's (draagnetten) weggegooid en
zijn er van door gegaan. De pastoor
riep hun de agia's weer op te rapen
en terug te komen, maar zij gingen
door. De pastoor heeft iets geroe
pen, maar ze weten niet wat, ze za
ten reeds in de struiken.
De anderen' heeft hij later ge
hoord hebben het yu-yu ook ge
hoord, hebben hun blikken en agia's
achtergelaten en zijn gevlucht.
's Avonds kwamen deze twee in
Bokodide aan, waar de andere zeven
al om zes uur waren aangekomen.
De volgende morgen hebben ze wer
kelijk van uit de hoogte iets wits
gezien in het dal, maar ze waren in
twijfel of het rook of een wolk was.
Jonas Mote en de goreoe hebben te
gen hen gezegd in Enarotali hun
mond te houden. Zij tweeën zouden
het woord voeren en het verhaal
vertellen.
De nieuwe verklaringen van Jonas
Mote stemmen in hoofdzaak met die
van Jonas Peke overeen. Hij zegt
letterlijk:
Voordat de pastoor vermoord werd,
werden van hen de agia's afgepakt.
Daarna werd de pastoor gestoken,
maar wegen» de vele mensen zagen
ze alleen maar het op en neergaan
van de lanSen. Op dc vraag of ze de
pastoor dood hadden gezien, Zei Jo
nas: „Neen, we zijn gauw gevlucht:
Ik, Goeroe Martinus en Okwarojo-
ka hebben het niet gezien".
Vraag pater Boersma: Waarom
hebben ze dan verteld, dat ze de
pastoor bladeren in de wonden heb
ben gestopt, terwijl jullie de pastoor
niet konden hebben gezien en zijn
gaan lopen?
Jonas: Ik ga weg.
Boersma: Eerst heb je gezegd: je
hebt zelf je agia's weggegooid en
daarna dat ze waren afgepakt.
Jonai: Ik heb geen verstand van
pater, vraag maar aan de goeroe.
Boersma: Je meende, dat het hier
in Enarotali met jullie verhaal wel
afgelopen zou zijn, maar je bent de
jongens van Tigi vergeten, die ge
zegd hebben, dat niemand gezien
heeft, dat de pastoor vermoord is.
Jonas: Hij is vermoord. Z(j liegen
allemaal, ik heb het gezien.
Boersma: Alle jongens liegen das,
jü alleen niet. Denk er om: je hoeft
helemaal niet bang te zijn voor de
politie. Je zult heus niet in de boeien
komen. Ik wil alleen de waarheid
weten.
Jonas: (Naar waarheid of om er van
af te zijn?) Ik, de goeroe en Okwa-
rojoka hebben hat niet gezien.
Levendige belangstelling der Mexicanen
Prins Bernhard heeft Donden£ag in gezelschap van president Miguel Aleman
de tentoonstelling van Nederlandse producten te Mexico City bezocht. De
opening geschiedde door president Aleman. Gedurende bijna twee uur heeft
men de stands bezichtigd. De tentoonstelling wordt beschouwd als de be
langrijkste die Nederland totnogtoe in het buitenland heeft georganiseerd.
Zij toont de verschillende aspecten van de productie op het gebied van
industrie, landbouw en handel, van bloemen tot electrische apparaten en
chemische producten.
De tentoonstelling trekt een gewel
dige belangstelling van de zijde der
Mexicanen, die verbaasd schijnen te
zijn over de vastbeslotenheid en
energie van onze landgenoten ten
aanzien ven de exportcampagne. De
tentoonstelling wordt op een goed
tijdstip gehouden daar de nieuwe pre.
sidents-periode 1 December begint.
van de Nederlandse exportproducten
en transportmiddelen. Dc K.L.M.
heeft zich direct bij de ingang ge
vestigd. Philips heeft zijn beroemde
wondertuln naar Mexico meegenomen
en toont eveneens nieuwe Röntgcn-
apparaten. Dit schijnt een goede keus
te zijn daar te Mexico City thans een
congres van röntgenologen wordt ge
houden.
Verwacht wordt, dat de meeste
producten, die thans worden tentoon
gesteld, zullen worden verkocht na
de sluiting. Nederland heeft in Mexi
co een goede naam gekregen wegens
de kwaliteit van zijn producten. Er
is in geheel Latijns-Amerika een nei
ging waar te nemen om een halt toe
te roepen aan de Amerikaanse in
vloed. Men is van mening, dat dit
gunstig is voor de export van Ne
derland naar deze landen.
De prins deelde mee, dat, indien
de tentoonstelling een succes zal blij-
^Hlken te zijn, er meer zullen worden
Men verkrijgt hier een goed beeld georganiseerd in andere landen. Het
Dit zal de herleving van de Mexi
caanse handel betekenen, die thans
practisch stilstaat, omdat het initia
tief voor belangrijke Mexicaanse
transacties bij de regering berust en
de wisseling van president om de zes
jaar een stilstand ln de handel ver
oorzaakt. Een paar maanden nadat
Ruiz Cortines zijn ambt heeft aan
vaard begint de herleving van de
handel en men zal dan nog een leven
dig beeld hebben van de Nederlandse
tentoonstelling. Het tentoonstellings
terrein .is versierd met Nederlandse
bloemen en heesters.
De kentekenbewijzen voor motor
rijtuigen, welke zijn afgegeven tus
sen 1 Januari 1951 en 31 October
1952. kunnen na 31 October 1952
dienst doen als document, op grond
waarvan het motorrijtuig, waarvoor
het kentekenbewijs is afgegeven, bij
terugkeer uit het buitenland in Ne
derland, of bij binnenkomst in het
gebied van de Belgisch-Luxemburg
se economische unie, vrij en zonder
zekerheidsstelling ingevoerd kan
worden, zo deelt het ministerie van
Financiën mede.
De reeds voor deze motorrijtuigen
afgegeven nationaliteitsbewijzen ver
liezen echter niet hun geldigheid en
zullen bovendien dienst moeten doen
bij een eventuele overschrijving van
het kentekenbewijs op een andere
houder.
Voor een motorrijtuig, waarbij bij
eerste overschrijving van een vóór
1 November 1952 afgegeven kente
kenbewijs op een andere houder
geen nationaliteitsbewijs kan worden
proeven per vliegtuig waarnemingen J overgelegd, zal op andere wijze moe-
te doen, levensmiddelen te droppen j ten blijken, dat voor het motorrijtuig
en een code aan te geven voor pater;de verschuldigde belasting was vol-
Kammerer, als hij nog in leven daan, dan wel dat deze belasting niet
mocht zijn. Dit laatste is inderdaad j verschuldigd was. Kentekenbewij
vanwege het slechte weer geen door
gang vinden.
„Utsj" klets
„Utsj", klets, „Omong Kosong" en
een schouder ophalen waren het
commentaar van drager Jonas Peke
cp de vraag van pater Boersma, toen
Tanden wonderwit
en altijd frisse adem
(Advertentie).
zijn uitgereikt na 31 December
1950 of na 31 October 1962 uitgereikt
zullen worden, kunnen bij grens
overschrijding niet de functie van
het nationaliteitsbewijs vervullen.
Hetzelfde geldt voor de kenteken
bewijzen met de lettergroep GN, ten
zij uit een op het kentekenbewijs ge
stelde aantekening het tegendeel
blijkt. Deze aantekening zal echter
alleen kunnen voorkomen op kente
kenbewijzen, die zijn uitgereikt na
31 October 1952.
In aansluiting op dit bericht deelt
de A.N.W.B. nog mede, dat dus op
vertoon van dit kentekenbewijs, dat
tevens dienst zal doen als nationali
teitsbewijs, en dan ook officieel „na
tionaal kentekenbewijs" zal heten,
voortaan dc Benelux-grenzen over
schreden kunnen worden, zonder dat
daarvoor nog een apart nationali
teitsbewijs nodig is. Uiteraard zijn
voor reizen buiten het Beneluxge-
bied daarnaast nog triptiek of carnet
vereist.
Generaal Pardon
Houders van kentekenbewijzen
welke vóór 1 November 1952 zijn af
gegeven, en die niet in het bezit zijn
van een nationaliteitsbewijs, behoe
ven zich Voorlopig geen zorgen te
maken. Hun kentekenbewijs wordt
gelijkgeschakeld met de na 1 No
vember te verstrekken kentekenbe
wijzen en zal dus eveneens de func
tie van het nationaliteitsbewijs ver
vullen.
Dit „generaal pardon" betreft ech*-
ter slechts 'de huidige houder van het
kentekenbewijs. Bij overschrijving
van het kentekenbewijs op een an
dere naam bij verkoop van het mo
torrijtuig das, zal men alsnog moe
ten aantonen, dat dit motorrijtuig
op regelmatige wijze ln Nederland
is ingevoerd, m.a.w., dat de invoer
rechten zijn voldaan. Toekomstige
kopers van een tweedehands auto of
motor doen er dus verstandig
zo adviseert de A.N.W.B., er terdege
op te letten of het bijbehorende ken
tekenbewijs wellicht vóór 1 Novem
ber 1952 is afgegeven, in welk geval
het nationaliteitsbewijs of een even
waardig document van de verkoper
moet worden verlangd.
Na 1 November 1952 zullen nog
slechts kentekenbewijzen worden af-
fegeven, wanneer een nationaliteits-
ewijs of importeursverklaring kan
worden overgelegd, dan wel, wan
neer op andere wijze kan worden
aangetoond, dat voor het motorrij
tuig de invoerrechten zijn voldaan.
De na deze datum af te geven ken
tekenbewijzen hebben dus tevens de
functie van het nationaliteitsbewijs,
MAU-MAU
Heel Engeland zit in het nauw,
dat ia vanwege de Mau Mau
zoala wij allen hoorden.
De Mau Mau schijnt wat onvoldaan
en is nu aan de slag gegaan
met wat te moorden.
Daar is men in Old Engeland
U kan het lezen in de krant
een beetje van geschrokken.
Daar houdt een zo beschaafde stam
als 't oude Albion niet van,
want och dat geeft maar brokken.
Dus vloog de heer Lord Lyttelton
weg uit het oude Albion
geschoren en gewassen,
in zwarte jas en hoge hoed
om aan de Mau Mau met wat spoed
een nieuwe mouw te passen.
H(j gaat nu de Klkuju-stam
uitkammen met een fijne kam
en moordenaars vermanen.
Een Britse boer is daar vermoord,
dat is natuurlijk ongehoord
van deze Afrikanen.
Maar 't is nog maar een halve eeuw
dat onze ouwe Britse leeuw
't Mau-Mau'en niet kan laten.
Dat was toen in Zuid-Afrika,
maar och, wij laten nu maar na
daarover na te praten.
TROUBADOUR.
succes hangt echter vrijwel geheel af
van de mate, waarin de Nederlandse
industrie aan eventuele orders ge
volg kan geven, aldus de prins.
De prins bracht ook een bezoek
aan een groot industrieel centrum in
Noord-Mexico. Dit heeft een gunstige
indruk gewekt. De Mexicanen zien
hierin een teken, dat Nederland, hoe
wel het voornamelijk belangstelling
heeft voor de export, niet blind is
voor de mogelijkheden van de Mexi
caanse industrie.
HYPOTHEKEN
en voor alle andere saken
op het gebied van on
roerende goederen
8ou w- on M akolaarsbodrijf
v.d. Drift
Oud» Vast 29 Lelden
Telef. 20513
en dit zonder vobrbehoud, zodat bij
overschrijving de regelmatige invoer
niet meer opnieuw behoeft te worden
aangetoond.
Moeilijkheden
De motorrijtuigen, waarvoor nog
geen kentekenbewijs is afgegeven,
zullen alle vóór 1 Januari 1956 van
dit bewijs voorzien moeten zijn. Op
die datum verstrijkt n.l. de gestelde
overgangstermijn voor de omwisse
ling van nummer be wij zen in kente
kenbewijzen. Houders van nummer-
bewijzen zullen dus tot die omwisse
ling bij grensoverschrijding steeds
éen nationaliteitsbewijs moeten over
leggen.
Voor vele houders van nummer-
bewijzen, die niet in het bezit zijn
van een nationaliteitsbewijs, zal het
bij de aanvrage van een kenteken
bewijs moeilijk te bewijzen zijn, dat
hun motorrijtuig destijds op regel
matige wij2e is ingevoerd. Men zal
in dat geval verstandig handelen,
aldus de A.N.W.B., wanneer men de
zaak zo volledig mogelijk gedocu
menteerd aan het ministerie van Fi
nanciën voorlegt.
Met het oog hierop raadt de bond
dan ook belanghebbenden aan alle
documenten, welke betrekking heb
ben op de desbetreffende auto of
motor, zo zorgvuldig mogelijk te be
waren. Het ministerie -heeft de A.N.
W.B. toegezegd, dat bona fide ge
vallen met soepelheid zullen worden
behandeld.
Echter behoudt het ministerie van
Financiën zich het recht voor in ge
vallen, waarin niet voldoende in
zicht kan worden verkregen, de in
voerrechten en lnvoerbelasting als
nog op te vorderen.
Deze zullen dan berekend worden
over de waarde van het motorrijtuig
op de datum, waarop het verzoek
om Invoerrechten te mogen betalen,
wordt ingediend.
Kentekenbewijzen, welke de let
tergroep GN en FH dragen en die
slechts resp. aan buitenlanders en
handelaren in motorrijtuigen wor
den verstrekt, vervullen niet de
functie van nationaliteitsbewijs. al
dus de A.N.W.B.
„Het bromfietsenvraagstuk zal
binnenkort afdoende worden gere
geld", verklaarde minister mr. J. Al-
gera gistermorgen bij de opening van
de 10e wegverkeersdag, die de
KNAC hier in het Kurhaus heeft ge
organiseerd.
„Er is veel gebrom geweest over
de bromfiets en dat gebrom is er
nog. In het wegverkeer weet men
met deze onstuimige kleuter geen
raad. Maar het nieuwe wegenver
keersreglement biedt ons door mid
del van registratie de gelegenheid,
dit zo snel gerezen probleem zoda
nig te regelen, dat alle onzekerheid
over de bromfiets in het verkeer
wordt weggenomen", vervolgde de
bewindsman.
„Enige urgente wijzigingen iw het
wegenverkeersreglement zullen daar
toe spoedig worden aangebracht.
De minister van Verkeer en Water
staat achtte wegverkeersdagen zoals
deze van het grootste belang voor (le
verkeersveiligheid ln ons land. Hij
prees de samenwerking tussen de
KNAC en zijn departement.
Dr. H. M. Hirschfeld voerde na de
minister het woord over de belangen
van het toerisme. Hij stelde vast, dat
in het toerisme het wegverkeer de
spoorwegen voor een groot deel
overwonnen heeft en toonde zich een
groot voorstander van vermindering
der administratieve belemmeringen
bij het overschrijden van de grenzen.
„Tegen de heren van Straatsburg
zou ik willen zeggen: voert geen
Europees paspoort in, zoals gij hebt
aangeprezen, maar schaft alle passen
in Europa af", zei spreker. Hij herin
nerde er aan, dat men voor 1914 in
heel Europa buiten Rusland en Tur
kije geen grenspapieren nodig had.
Dr. F. H. Glastra van Loon, voor
zitter van het medisch psychologisch
verkeerstechnisch college, prees voor
het bromfietsenvraagstuk een radica
le oplossing aan. Er zijn maar twee
mogelijkheden, zei hij: of de brom
fiets, een wangedrocht, moet geheel
van de weg verdwijnen, of men moet
dit voertuig een opvallende kleur,
bijv. geel-groen, voorschrijven.
Hel it do Hamomelit die hel 'fh dool
(Advertentie).
BUITENLAND.
De Westduitse Bondsdag heeft
zich Donderdag in een tweetal stem
mingen tegen wederinvoering van de
doodstraf uitgesproken. Ook een mo
tie, waarin om wederinvoering van
de doodstraf althans voor de zwaar
ste misdrijven werd verzocht, werd
verworpen.
De Noorse vrachtboot „Dux",
op weg van Rotterdam naar Mon
treal, heeft sinds Zondag niets van
zich laten horen. Het was toen 400
mijl beoosten Belle Isle, Newfound
land. Er heeft in dit gebied een der
ergste stormen van het seizoen ge
woed.
Een Franse vrouw van middel
bare leeftijd, Eva Closset, heeft Don
derdag bekend, dat zij de opera in
Nimes in brand had gestoken, omdat
haar zoon uit het koor was gezet.
Bij een botsing tussen een mo
torwagen voor personenvervoer en
een volgeladen goederenwagen tus
sen de stations Fuerstenstein en Nam-
mering in Beieren zijn vier personen
om het leven gekomen, tien zwaar en
twintig licht gewond.
Gregorio Gaeta, een jonge huis
vader uit de stad Sariaja op Luzon
(Philippijnen), heeft in een vlaag
van waanzin ach' familieleden gedood
en een van zijn buren verwond.
DOOR CHARLES GARVICE
12)
„Omdat jij het vrouwelijk deel van
de familie vertegenwoordigt, Greta,
wil ik, dat je er aardig uitziet," zei
ze beschermend. „Ik denk, dat Diana
een costuuir.' van Worth zal dragen
en al haar diamanten. Denk er om,
dat je me precies vertelt, hoe ze er
uit ziet! Ik verwacht een volledig,
getrouw en nauwkeurig verslag en
ik zal wakker blijven om er alles
over te horen. Je mag ook het menu
meebrengen. Ik zou je wel vragen
om iets erg lekkers voor me in je
zak te stoppen, maar ik weet zeker,
dat je gaat blozen en er schuldig
zult uitzien wanneer je dat probeert,
dus dat zal ik maar niet doen."
Zij hielp niet alleen Greta bij haar
toilet maar verwaardigde zich zelfs
naar dat van Jack om te zien, door
voor hem te gaan staan met haar
hoofd schuin en een strenge, criti-
sche uitdrukking op haar gezicht
„Is het nodigik vraag dit al
en uit belangstelling. is het ab-
ï.uut nodig, beste Jack, om de sier-
e boog van je das onder je lin
keroor te dragen? En zou het niet
beter zijn als je twee handschoenen
aantrok, ln plaats van één kreeft
rode hand onbedekt te laten?"
„Och, schei uit! Wees niet zo ver
velend," zei Jack, maar toch bleef
hij geduldig stilstaan, toen zij de
weerbarstige das tot reden bracht..
„Amuseren jullie je," wenste ze,
toen Goodall kwam' aanhinken om de
auto aan te kondigen, „en eet niet, te
veel."
„Je hebt me nog niet verteld wat
ik zeggen moet, als ze me vragen,
waarom Je niet gekomen bent," zei
Greta.
„Dat zullen ze niet vragen, ze zul
len het te druk hébben met het den
ken over hetgeen ze op tafel bren
gen."
„Eh als Lord Kendale soms er
naar vraagt?" hield Greta aan, met
een glimlach.
„Daar zal hij geen ogenblik aan
denken," was haar Wederwoord.
„Daarvoor ziet hij er te schrokkerig
uit. Maar als hij het soms mocht vra
gen, dan kan je hem zeggen, dat de
hoofdpijn nog steeds niet over is, die
ik heb opgedaan, toen ik op het
kerkhof lag te slapen." En met die
woorden, 'holde ze naar binnen.
Het was een zeer köft ritje; de au
to diende dan oök alleen maar voor
mogelijke regen en het duurde niet
lang of zij traden de lichte hal van
„De Dennen" binnen, waar een paar
knechts in een zee van licht stonden
om hen te verwelkomen.
Zij liepen door de grote hal. ver
sierd met schilderijen en beeldhouw
werk. Jack vorm'de de achterhoede
me* een uitdrukking van martelaar
schap en verveling op zijn gezicht,
zoals bij dergelijke gelegenheden ge
bruikelijk is bij heren van zijn leef
tijd. De knecht maakte de deur van
de salon open en kondigde hen aan.
Er waren drie personen ln de ka
mer. De heer Melford, die een uur
geleden was thuisgekomen, Seymour
en Diana. Toen deze laatste hen te
gemoet trad met haar zacht en in
dolent glimlachje, dacht Greta, dat
het weinig moeite zou konten om
haar toilet voor Lorrie te beschrij
ven.
Het had een costuum van Worth
kunnen zijn, maar het was zo een
voudig als een creatie van dat mode
huis slechts bij mogelijkheid kon zijn
Het was een zwarte japon van een
zachte stof, waartegen haar blanke
armen scherp en stralend uitkwa
men. Zij droeg geen enkele diam'ant
ze droeg zelfs geen enkel sieraad
een enkele witte orchidee rustte
op haar boezem als een plekje
sneeuw tegen het zwart. Toen zij
voor een half uur in de salon was
gekomen, had haar vader haar
nieuwsgierig aangezien.
„Jé ziet er erg gewoontjes uit, Di,
vind je niet?"
Zij had geglimlacht en naar Sey
mour Melford gekeken, die haar
goedkeurend en volkomen begrij
pend had opgenomen.
„Ja, papa; maar ik wil niet, dat
Lord Kendale later bij andere spot
over het tentoonstellen van alle9,
wat die pas rljkgeworden mensen
bezaten."
De heer Melford knikte een paar
maal, en stak zijn grote, rode handen
in zijn zakken.
„Juist. Ik geloof, dat je gelijk
hebt. Ja, Diana, jij weet het, geloof
ik, het beste." Seymour had haar met
glinsterende ogen aangekeken en ge
fluisterd: „Je hebt volkomen gelijk,
volkomen."
„Wat aardig, dat u gekomen bent",
wendde zij zich tot Greta. „Wat jam
mer, dat uw zuster niet meegekomen
is."
„Hoe gaat het met u, dominé?" zei
Melford, terwijl! hö zijn rechterhand
greep. „Ik ben blij, u te zien. Ik
hoopj dat het u ook goed gaat, mijn
heer John."
Als er iets was, waaraan Jack bo
ven alles een geweldige hekel had,
dan was het om mijnheer John ge-
hoemd te worden; maar hij grijnsde,
zoals van hem werd verwacht en
wendde zich tot Seymour.
Langzaam kropen de minuten voor
bij, maar Lord Kendale kwam niet
opdagen. Melford haalde zijn reus
achtige horloge uit 2ijn zak en keek
er met gefronste wenkbrauwen op.
„Ik begrijp niet, waar Lord Ken
dale zit," zei hij met zijn zware en
zwaarwichtige stem. „Hij is twintig
minuten te laat."
„Niet punctueel zijn is gewoonlijk
te laken," glimlachte de dominé,
„maar wanneer -het etenstijd is, dan
wordt het waarlijk een misdaad."
„Guy is nooit op tijd," constateer
de Jack.
,Lord Kendale is een dikke vriend
van je nietwaar?" vroeg Seymour.
„Ja," zei Jack, „we zijn goede
vrienden. Ik spreek hem vaak. Ik
ga in het leger, als ik er kan komen
en ik ben dikwijls in de barakken."
„Ah juist, natuurlijk. Een prettig
mens, nietwaar?"
„De beste kerel van de wereld,"
antwoordde Jack.
„Dat heb ik gehoord. Ik heb hem
Maandag een bezoek gebracht, maar
hij was niet thuis. Mijn vader kent
zijn vader, de graaf van Latcham."
Op dat ogenblik verscheen juist de
beste kerel van de wereld. Niet ze
nuwachtig of verlegen of met een
schuldig gezicht, zoals de meeste
mensen, die te laat komen, maar be
daard, rustig en vol zelfvertrouwen.
„Ik vrees, dat ik erg laat ben," zei
hfj tegen Melford, die juist 't dichtst
bij de deur was. „Het spijt me, ik
werd opgehouden in de barakken."
Toen Diana voorwaarts gleed op haar
gewone, sluipende nr'anlerr, liet hij
plcteeling papa Mel ford's hand los
en zag verbaasd op.
Hij had verwacht een jongedame
te zien in vuurrood fluweel op zijn
minst, en behangen met een grote
lading juwelen een jonge dame,
burgerlijk en dom lachend in haar
optreden en de echte Diana scheurde
het schilderij, dat hij zich in gedach
ten van haar gemaakt had, in flar
den. Hij was zo verbaasd dat hij haar
zwijgend een hand gaf; toen wendde
hij zich tot Greta, maar zijn ogen
zochten door het vertrek.
(Wordt vervolgd)
