HAMEA
De persoonlijke kennis van een
Frans fractieleider
Een moderne drukkerij in het
hart van Java
Liefhebberijtje van Bert Brugman
werd een marionettentheater-bedrijf
VRIJDAG 12 SEPTEMBER 1952
DE LE1D5E LU U KAÏN 1
TWEEDE BLAD PAGINA 3
Oma's leus doet weer opgeld
Tentoonstelling voor scholen over:
„Het wonder van de melk
„Melk is goed voor elk", is een en vitamine bij slappe, bleke kinde-
ouderwetse, doch nog springlevende
slagzin, die reeds op de drinkbekers
bij oma stond. Maar, hoe gek het ook
mag klinken, wat melk eigenlijk is,
kunnen honderdduizenden stedelin
gen en kinderen nauwelijks minder
vaag omschrijven, dan met: „Iets van
de koe". Er zijn zelfs kinderen, die
stellig menen, dat melk uit de fabriek
komt en het meer „vies" vinden, dat
ten plattelande „melk van een koe"
gedronken wordt.
Dat dergelijke begrippen mede tot
een verwrongen beeld van de samen
leving bij kinderen kunnen bijdra
gen, wordt in onderwijskringen ter
dege beseft. De grote rol, die de
landbouw in het bestaan van ieder
mens via tafel en maag speelt gaat
qua betekenis in het stadsleven goed
deels teloor.
Om de jeugd een beeld te geven
van de landbouw, en wel speciaal
van de veeteelt, wordt thans een rei
zende tentoonstelling „Het wonder
van de melk" voorbereid. Deze gaat
uit van de stichting onderwijsten
toonstellingen. Op 17 Sept. wordt
deze expositie te Den Haag officieel
geopend.
Voor de leerkrachten ligt een ge
zellig geschreven boekje met illu
straties gereed, waaruit zij even
tueel enkele lessen en een toelichting
op de tentoonstelling kunnen voor
bereiden.
Het „Wonder van de melk" beeldt
uit, hoe melk bij de consument te
recht komt, en in welke vormen. Het
maken van kaas en boter en de ver
werking van melk in voedings- en
genotmiddelen en zelfs in industriële
producten als kunststoffen wordt op
eenvoudige wijze duidelijk ge
maakt.
Naast een uiteenzetting over de
verhouding tussen landbouw en stad
en de betekenis daarvan, wordt de
aandacht gevestigd op de voedings
waarde van melk.
Op scholen,waar geen melk ge
dronken wordt, worden vaak ernsti
ge tekorten gecohstateerd aan eiwit
ren, doch ook wel bij kinderen, die
er als „wolken" uitzien.
Op scholen, waar wel melk wordt
gedronken, werd over het algemeen
een verheugende vooruitgang gecon
stateerd. Ook de schoolprestaties
worden gunstig beinvloed.
Vele leerkrachten, die eerst tegen
de last van de ochtendmelk opza
gen, zyn thans overtuigde propagan
disten van de schoolmelk.
Een belangrijk punt is ook, dat de
kinderen zelf gaan beseffen, dat een
goede voeding voor hun gezondheid
en voor een goede toekomst essen
tieel is. Hier ligt voor de komende
tentoonstelling, naast de „technische",
ook een maatschappelijke taak, die
met het „Wonder van de Melk",
naar oordeel der organisatoren, zo
goed en grondig mogelijk wordt ver
richt.
Onder de passagiers, die zich he
denochtend op de Wilhelminakade
in Rotterdam op de „Nieuw Amster
dam" inscheepten, bevond zich ook
de bekende radiospreker en jeugd-
zielzorger pater P. wesseling C.s.s.R.
Pater Wesseling vertrekt naar New
York voor een studiereis van enige
maanden door de Verenigde Staten,
waar hij, in opdracht van het „Of
fice international de l'Enseignement
Catholique" te Genève een rapport
zal opstellen over do stand van het
katholieke onderwijs in de V.S.
Daarnaast zal pater Wesseling ten
behoeve van zijn werk onder de ka
tholieke Nederlandse jongeren in de
beweging „Dit is Leven" een uitge
breid onderzoek instellen naar de
methode en de systematiek van de
zielzorg onder de Amerikaanse jeugd
en het gebruik, dat hierbij wordt ge
maakt van pers, radio en propagan
da.
Hamea Crème - Gezonde huid
Hamea Gelei- Gave handen
(Advertentie)
„DE VRIJHEID EN IK"
Leerdamse politie arresteert leugenaar
ULTRAMODERNE PRECISIE-
LOODWALS IN DELFT.
Een merkwaardige en voor de
ganse wereldindustrie ultramoderne
apparatuur is te Delft bij de Zuid-
Hollandse pletterijen v.h. D. A.
Hamburger N.V. in gebruik geno
men. Het is een 28 meter lange pre-
cisie-loodwals, die deze Nederland
se industrie in staat stelt per dag
ongeveer dertig ton geplet lood af
te leveren in dikten van een tiende
milimeter af. Deze wals, die naar
het uiterlijk overeenkomt met wal
sen uit de staalindustrie, is groten
deels op aanwijzing van de directie
van het bedrijf gebouwd. Vrijwel
alle handelingen worden automa
tisch uitgevoerd. De producten wor
den geleverd met een zuiverheid
aan dikte, die verschillen tot hoog
stens tweehonderdste deel van een
milimeter toelaat. Met deze appara
tuur is de fabriek tot de best inge
richte pletterijen ter wereld gaan be
horen.
Op aanwijzingen van een ingezete
ne, die reeds eerder het slachtoffer
van de rwendelpraktijken van de be-
Hiermee is de hand gelegd op een
damse politie zekere B. D. uit Halm
(Fr.), uit 43 jaar, kunnen arresteren.
Heirmee is de hand gelegd op een
oplichter-fantast, die het niet alleen
in ons land tot een waslijst van ver
oordelingen heeft gebracht, maar
ook in het buitenland (Engeland,
Frankrijk en Australië) meermalen
in contact is geweest met de politie.
B. D. noemde zich de laatste tijd
journalist en ook wel litterator. On
der deze dekmantel probeerde hij al
om in den lande lezingen te organi
seren over zijn buitenlandse beleve
nissen. In Zaltbommel slaagde hij in
deze opzet, maar verscheen op de
avond van de lezing in „kennelijke
staat" voor zijn auditorium en sloeg
daarbij zulke wartaal uit, dat men
hem het woord ontnam en de lezin
genreeks in het geheel zou D. zes
avonden vullen annuleerde.
D. wordt nog gezocht door de poli
tie van Wieringen, Schagen, Bergen
en Heeze wegens oplichterij of fles
sentrekkerij. Het betreft voorname
lijk onbetaalde hotelrekeningen. Ook
wist hij slachtoffers te maken onder
de goegemeente. In Leerdam nam hij
zijn intrek in een hotel, daarbij voor
gevende, dat een ter plaatse bekend
krantenman de rekening wel zou be
talen. De betrokken journalist poog
de hij daarna enkele verhalen te ver
kopen. Hetzelfde trucje had echter
reeds een jaar of wat eerder een
kleine buit opgeleverd, zodat het deze
keer op een fiasco uitdraaide.
De politie, die in de zaak werd ge
kend, ontdekte, dat >3. een serie von
nissen achter de rug heeft, die hem
rn
JCappie Jiapij. watdt jaumaiht
Zo hebben we dan gisteren Humpo in een diepe, gemakkelijke
stoel bij Evelientje achtergelaten. En omdat jullie wel gemerkt zult
hebben, dat Humpo erg graag op zijn gemak bij Evelientje zit, zullen
wij hem eens een poosje met rust laten. Trouwens na al die vrese
lijke avonturen, kreeg Humpo een erg rustige tijd. Hij schilderde
mooie schilderijen, zat 's avonds in 7ijn tuintje naar de ondergaande
zon te kijken en ging dikwijls een kopje thee drinken bij Evelientje,
die ook toevallig geen spannende avonturen beleefde.
Maar terwijl Humpo kalm van zijn rust geniet, is de redactie van
een heel grote krant in Nederland in rep en roer gekomen. Daar
kwam dezer dagen een klein jongetje binnenlopen, dat zo graag
journalist wilde worden. Nu is journalist niet zo'n heel erg gemak
kelijk baantje en je kunt er ook de meest wonderlijke en spannende
avonturen beleven.
Dit jongetje, Koppie Kopij, blijkt een erg pienter knaapje te zijn
en het eerste grote stuk, dat hij in de krant mocht zetten, was een
verhaal over zijn eigen belevenissen. Voordat hij dit avonturenver
haal echter kon schr-ijven, moest hij ze natuurlijk eerst zelf mee
maken. En daar beginnen we morgen dan mee.
J
ruim vijf jaar uit de circulatie hield
en dat hij bovendien van 1948 tot me
dio 1952 behoudens enkele korte tus
senpozen vrijwel doorlopend in voor
lopige hechtenis heeft gezeten. Het
Gereechtshof in Leeuwarden stelde
hem zelfs voorlopig ter besdhikking
van de regering.
D. werd tot deze straffen veroor
deeld wegens een imponerende lijst
van zwendelarijen.
D. dist de meest ongeloofwaardige
verdichtselen op. Hij geeft zich uit
voor 'n zoon van een Friese genees
heer en beweert in de oorlog illegaal
medicijnen gestudeerd te hebben. In
Frankrijk zegt hij kind aan huis te
zijn bij Bidault en met tal van
Australische autoriteiten zegt hij op
voet van „jij en jou" te staan.
Volgens zijn zeggen legt hij de
laatste hand aan het manuscript voor
een boek, getiteld: „De vrijheid en
ik".
Voor dit ongetwijfeld waarde
volle meesterwerk, kan D. nu eens
een indrukwekkende voorraad inspi
ratie verzamelen, want de mens ver
diept zich nu eenmaal bij voorbaat
in die zaken, die hij niet bezit. Nu en
„de vrijheid" is voor D. voorlopig een
wensdroom, want hij is ter beschik
king van de officier van justitie te
Dordrecht gesteld.
Verhouding overheid-particulier
Thesaurier-generaal vol lof over werk van
Broeder Balduinus
Bijslag voor slechts één vrouw.
De drukkerij van broeder Bal
duinus is de beste, die ik ooit heb
ontmoet. En dat niet alleen om de
perfecte arbeidsorganisatie, die ik er
constateer, maar meer nog om de
sociale voorzieningen, waarvan alle
arbeiders profiteren". Dit zeide de
thesaurier-generaal van het Indone
sische Departement van Financiën
onlangs, toen bij eon bezoek bracht
aan de drukkerij Canisius der Broe
ders van de Onbevlekte Ontvange
nis te Djokjakarta.
In 1922 is de drukkerij Canisius
voor de missie heel klein begonnen,
maar zij groeide zo snel, dat zij in
1934 naar het centrum van Djokja
karta moest worden overgebracht.
Een grote hangar is de fabrieksruim-
te. Directeur der drukkerij is broe
der Balduinus van de Broeders van
de Onbevlekte Ontvangenis uit
Maastricht, die in Midden Java be
langrijk onderwijswerk ten behoeve
van de Missie verrichten.
Sinds haar oprichting heeft de
drukkerij bijna onafgebroken ge-
het werk stilgestaan.
In een onderhoud met een speciale
Fides-correspondent vertelde Broe
der Balduinus, dat op zijn drukkerij
75 arbeiders werken, bijna alle Ka
tholieken. Zij ontvangen een loon,
dat tamelijk hoog is vergeleken bij
het algemene loonpeil. Maar buiten
deze hoge bezoldiging genieten de
arbeiders nog van gezinstoelagen.
Maar deze worden slechts voor één
vrouw en haar kinderen uitbetaald,
waarmede tevens een Christelijke
oplossing is gegeven voor het pro
bleem van de pensioenen in de po
lygame huwelijken. Bovendien ont
vangen de arbeiders een duurtetoe-
slag, dat zelfs aan het personeel der
staatsdrukkelij niet wordt toege
kend. In de wintermaanden, wan
neer de rijstprijzen stijgen, ontvan
gen de arbeiders rijst, hun dagelijks
voedsel, tegen lage prijzen.
Manrn 9ezuivertie en geconcentreerde soda
nenco fijtaa/dijeeft. du?...ge£df
Pensioen voor allen.
„Men heeft hier zo verklaarde
Broeder Balduinus een sociale or
ganisatie proberen op te zetten, zo-
als' die in een Christelijke maat
schappij behoort te zijn. Vandaar dat
wij ook van plan zijn volgend jaar
een pensioenfonds in te stellen. Dit
is een tamelijk vooruitstrevende
maatregel in Indonesië, als men be
denkt, dat alleen de staatsambtena
ren hier recht op pensioen hebben.
In heel de rest van het land moeten
naar adat-recht de kinderen voor
hun ouders zorgen".
De drukkerij verzorgt veel werk.
In 1948 werden hier op oude machi
nes de eerste bankbiljetten van dc
Indonesische Republiek gedrukt. Nu
verschijnen hier ook twee belangrij
ke tijdschriften „Praba" in het Ja
vaans met een oplage van 2700
exemplaren, en „Basis", het nieuwe
Katholieke tijdschrift in modern In
donesisch met een oplage van 5000.
In 1951 hebben 160.000 boeken en
brochures de drukkerij verlaten.
Momenteel wordt de uitgave van dc
eerste Javaanse vertaling van hot
Nieuwe Testament verzorgd.
Broeder Balduinus deelde mede,
dat hij voornemens is zijn bedrijf tot
100 man uit te breiden en enige zeer
moderne machines aan te kopen.
ESPERANTO-VERTAALSTER
BEëDIGD.
Door de Haagse kantonrechter is
gisteren mevrouw J. C. Isbrucker
Dirksen uit Den Haag beëdigd als
vertaalster voor de taal esperanto.
Zij is hiermee de vierde beëdigde cs-
peranto-vertaalster in Nederland ge
worden. Amsterdam, Rotterdam en
Zutphen hebben er namelijk ook een.
30 JAAR POPPENSPEL
Vervoerders zijn
bevreesd
„Wie zijn oor te luisteren legt op
de rails, kan het verlies van de Ne
derlandse Spoorwegen in de toe
komst horen aankomen en het is de
taak van de georganiseerde beroeps
vervoerders er voor te waken, dat
zij bij een eventuele reoganisatie bij
de N.S. niet als sluitpost worden ge
bruikt". Dit zeide gisteravond de al
gemene voorzitter van de Protestant
Christelijke Bond voor beroepsgoe-
derenvervoer over de weg, mr. E. P.
Verkerk, lid van de Tweede Kamer,
tijdens een federatievergadering mc
de R.K. Bond „St. Franciscus" in
Krasnapolsky te Amsterdam.
Mr Verkerk besprak de verhou
ding tussen overheids- en particu
lier vervoer.
Hetzelfde nadeel, dat het perso
nenvervoer heeft ondervonden, n.l.
dat vele particuliere ondernemers
zijn uitgeschakeld, hangt nu het per
sonenvervoer als een dreigend ge
vaar boven het hoofd. Slechts de
Christelijke vrijheidsgedachte kan
hier sanerend werken.
De voorzitter van de R.K. Bond,
de heer O. M. Bekedam, besprak een
aantal technische details van de wet
autovervoer goederen.
„Een heel verschil met eertijds",
vindt de heer Bert Brugman, die de
zer dagen met dankbaarheid her
denkt, dat hij dertig jaar geleden
met zijn liefhebberij, het marionet
tenspel, voor het eerst in het open
baar optrad.
„Ik ben zo'n beetje de nestor op
dit gebied" zo vertelde de directeur
van het thans zo bekende marionet
tentheater, toen wij hem een bezoek
brachten in zijn villa aan de Toren-
laan te Blaricum.
„Een heel verschil, peinsde nij. Der
tig jaar geleden zei ik het toneel en
mijn privé-leraar Jan Musch vaar
wel en ik gaf als 26 jarige jongeman
mijn eerste voorstelling in het open
baar voor een besloten gezelschap
in een huis aan de Herengracht te
Amsterdam. Thans kom ik tijd te
kort om te voldoen aan het aantal
aanvragen voor een voorstelling."
De heer Brugman vertelde over
vroeger, maar meer nog over nu. Ja
renlang heeft hij indertijd gewerkt
met het dradensysteem, doch de vele
nadelen daarvan deden zijn geest
niet vergeefs naar een ander prin
cipe zoeken om zijn poppen tot leven
te brengen. Nu is hij sinds enkele
jaren in het bezit van een octrooi op
zijn vondst, waarmee hij de armen
en de „hoofden" van zijn poppen de
menselijke bewegingen laat maken.
Hiervoor bestond ook in het bui
tenland veel belangstelling. Vroeger
wist Bert Brugman met veel moeite
muziek te vinden van de gramo-
foonplaat. Nu is hij in het bezit van
een moderne geluidsbandinstallatie,
Generale repetitie! Aankomst van de
troep met Paljas, Ncdda en Tontio.
een z.g. „magnetafoon", zodat vooraf
het geluid voor de gehele voorstel
ling op de band kan worden opge
nomen. Tijdens de uitvoering kun
nen de directeur en zijn helpers dan
hun volle aandacht besteden aan de
bewegingen der poppen.
Aanvankelijk werkte Bert Brug
man alleen, thans wordt hij ter zfl-
de gestaan door zijn echtgenote,
mevr. Frieda Brugman-Frowein en
zijn zes zonen.
Vroeger had hij een klein poppen
kastachtig toneeltje, thans, dertig
jaar later, is hij in het bezit van twee
demontabele installaties. Zevenmaal
trad de heer Brugman met mario
netten op voor de televisie. Toen hij
onlangs voor de prinsesjes 't sprookje
„Tafeltje dek-je" ten tonele voerde,
waren de meisjes niet bij het toneel
weg te krijgen, omdat ze het naadje
van de kous wilden weten over het
spel en de poppen.
Meer dan 3000 grote programma's
verzorgde de heer Brugman en een
veelvoud daarvan aan kleine voor
stallingen.
Het nieuwe programma ter gele
genheid van het jubileum, is gereed.
In Breda gaat Maandag 22 Septem
ber a.s. in gebouw Concordia de pre
mière van de opera „Paljas" met
muziek van het Scala Theater te Mi
laan. Voor de kinderen verschijnt
Paulus, de boskabouter ten tonele,
naar het bekende verhaal van Jean
Dublieu.
De „regisseur" Bert Brugman met de hoofdrolspeler Paljas, die zijn
beroemde aria zingt.
Een waeótifn
RAAKT ZOEK
DOOR WILLY WATERMAN
48)
„Pedro!" zei hij, wil je me ver
tellen dat je me, bij de huidige stand
van zaken, met wéér nieuwe gevan
genen komt lastig vallen? Denk je,
voor de duivel, dat het hier een mo
del gevangenis is of een soort Sing
Sing met onbeperkte logeergelegen-
heid?"
Hij wees naar de deur en Pedro
vlood.
„Stop ze in de enige cel die wc
hebben!" tierde El Capitén, „daar
hebben ze tenminste gezelschap en
val me de eerste vierentwintig uur
niet lastig met nieuwe aanwinsten
voor deze manegerie. Vamose! Pron
to!"
Pedro verdween zo snel, dat hij de
deur achter zich liet openstaan en ter
wijl hij zich met Hemingway en Pe
ter haastig verwijderde, vervolgde de
verontwaardigde stem van El Capi-
tan hen:
„Twee Americano's.... hij lijkt
waarachtig wel stapel krankzinnig
om de hele Amerikaanse kolonie van
Mexico hierheen te slepen. Nog één
arrestant en de gehele gevangenis
barst uit elkaar! Pedro!Pedro,
doe de deur dicht, luie hond! Pedro,
hoor je niet! Ik zal het je inpeperen,
ik....!"
De rest van zijn redevoering ging
verloren, daar Pedro zich ijlings te-
rugspoedde en de deur sloot teneinde
zijn uitbrander niet aan het halve
gehucht bekend te doen worden.
De tweede douanier nam de taak
van Pedro over en leidde de gevan
genen verder de gang in tot zij aan
een met ijzer beslagen, houten deur
kwamen. Met veel sleutelgeknars
ging de deur open en toonde een
wijde ruimte, flauw verlicht door het
schijnsel van de maan, dat naar bin
nen viel door een groot getralied
raam in het midden van de zolder.
„Je mag van geluk spreken!" zei
de douanebeambte in niet al te best
Amerikaans, toen hij hen liet binnen
treden, „hier zijn stoelen en een ta
fel en een ton water en kranten; ik
heb 't wel eens beroerder gezien."
„Ik ook," stelde Peter hem gerust,
„zeg eens, wat bedoelde die brullen
de baas van jou, toen hij zei, dat we
hier gezelschap zouden vinden?
Vlooien?"
De cipier schudde het hoofd en
trok zidh veiligheidshalve tot in de
deuropening terug, zijn hand op de
kolf van zijn revolver.
„Neen, senor," zei hij, „er zijn hier
geen vlooien niet meer. Deze cala-
bozo heeft jaren leeg gestaan. Waar
geen mensen zijn verdwijnen de
vlooien. Neen. daarbinnen zijn twee
mensen. Landgenoten. Americano's.
Ja!"
Peter opende zijn mond om iets te
zeggen, maar vergat het en staarde
Hemingway aan. Een plotseling voor
zijn geestesoog verschijnende moge
lijkheid vervulde hem met woeste
vreugde.
„Ssst, Hemingway." fluisterde hij,
„twee Amerikanen!"
Hij keerde zich plotseling tot de ci
pier, die haastig een pas achteruit
deed en zijn revolver trok.
„Doe dat pistool weg, ouwe jon
gen," zei Peter op een fluistertoon,
ik zou niet uit deze calabozo van jul
lie wegwillen al kreeg ik geld toe.
die twee senores die hier binnen zijn,
wanneer zijn die gearresteerd, hè?
Zijn die gepakt buiten, op zee, in 'n
motorboot? Vanmorgen, ja?"
De beambte begreep plotseling wat
hü weten wilde en knikte heftig:
„Si, si, senorsi. si!"
„Gracias, muy gracias!" zei Peter,
hopende dat zijn Spaans hem niet
voor eeuwig in de ogen van de cipier
zou degraderen tot een volkomen
raaskaller. Hij pakte Hemingway bij
zijn arip en voerde op zijn tenen een
geruisloze rondedans uit in de plek
maanlicht in het midden van het
vertrek.
„Hemingway!" zei Peter, „Heming
wayheb je ooit zoiets meege
maakt? We vallen een boot met dou
aniers er in aan, worden ingerekend
en dan worden we in precies hetzelf
de cachot gestopt, als de lui die we
hebben moeten. O, Hemingway.
als we ze niet bü zonsopgang kunnen
afrossen, dan maar bij maanlicht,
maar afrossen zullen we ze..!" Lui
ster! Slapen ze nog?"
Het slot van de deur ging krijsend
dicht, voetstappen verwijderden zich,
haastige voetstappen van een cipier,
die graag zoveel mogelijk stevige
deuren tussen zichzelf en een in het
maanlicht dansende kranzinnige had.
Het werd stil, en in die stilte hoor
de Hemingway en Peter, ingespannen
luisterend, uit de verte alleen brok
stukken van El Capitan's redevoe
ring tegen Pedro, en uit de duister
nis bij de wand het zware ademhalen
van twee vermoeide slapers, af en
toe onderbroken door een plotseling
gesnurk.
VIJFTIENDE HOOFDSTUK
Waarin Clim de kluts volkomen
kwijt raakt
Clim's humeur was slecht en werd
steeds slechter naarmate de wind, die
door het dunne linnen van zijn jasje
heen woei, killer werd, en zijn hon
ger intenser.
De auto reed met gelijkmatig
brommende motor door de snel inge
vallen duisternis over de smalle weg,
die van Tampico naar het binnen
land voerde. Er gebeurde totaal niets
opwindends. Dc man aan het stuur
reed kalm en de ene bocht na de an
der verscheen mtet onveranderlijke
eentonigheid in de zwaaiende licht
bundels van de koplampen. Met gere
gelde tussenpozen moest de wagen
uitwijken voor dorpelingen die muil
ezels, met grote pakken beladen, voor
zich uit naar huis dreven. Nu en
dan, maar zelden, passeerde er een
auto. De weg liep over heuvelachtig
terrein en het wiegen van de wagen
over de vele hellingen, te zamen
met de eentonigheid van de lange rit,
maakte Clim slaperig. Hij was er
zich terdege van bewust, dat; hij zich
niet kon permiteren, rustig ln te dut
ten onder het wakend oog van drie
aartsboeven, die slecht# op een goe
de gelegenheid wachtten om hem
overboord te gooien. De gehele vo
rige nacht had hü geen oog dicht
gedaan; die middag, in het Southland
Hotel, had hü een uurtje geslapen,
na gebaad en gegeten te hebben,
maar een uurtje slaap in een warm
klimaat maakt weinig uit.
Hü moest zich telkens met een
kneep in zün arm of een tik met de
korrel van zün revolver op zijn knie
weer helder wakker maken. Zün
wrok tegen de drie kerels groeide
met elke tik. Als ze Morescu niet op
de vlucht hadden gejaagd met hun
over1de geschiet, zou hij nu rustig
in de auto liggen slapen, Morescu
deskundig gebonden naast hem op de
vloer, Ben als trouwe waker achter
in.
Het onderwerp „Ben" was al even
min geschikt om hem op te vrolij
ken. Ben was verdwenen zonder een
spoor achter te laten
Clim kroop dieper weg in de kus
sens van de wagen, in de hoop, een
betere beschutting te vinden tegen
de koude avondwind. Hij peinsde
lang en diep over het problleem Ben,
zo diep, dat Ihü bijna in slaap viel.
(Wordt vervolgd)
